Chapter One
The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.
'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.
"You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."
Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.
"This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"
He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."
"The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.
"Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."
Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"
"Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."
Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.
"If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"
Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."
"Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...
"You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."
Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"
"Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."
Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.
"Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."
Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.
"Tell me what I need to do."
Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."
Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.
"The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."
The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.
"Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.
"Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."
The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.
"Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."
Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.
"Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."
"What was that?" Sarah's heart was racing.
"A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."
"And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.
"He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."
Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.
"He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."
The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.
"Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."
Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.
"He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."
As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.
Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."
"What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"
Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.
"He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"
Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"
"If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."
As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.
The hunt was about to begin.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.
"The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."
The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.
"Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.
"Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."
The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.
"Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."
Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.
"Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."
"What was that?" Sarah's heart was racing.
"A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."
"And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.
"He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."
Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.
"He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."
The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.
"Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."
Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.
"He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."
As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.
Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."
"What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"
Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.
"He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"
Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"
"If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."
As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.
The hunt was about to begin.
Chapter Three
They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.
"Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."
The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.
"He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"
Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"
"Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."
Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...
They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.
"His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."
Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.
"The Dream Collector," Sarah whispered.
As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.
"Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"
Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."
The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."
The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."
"By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."
The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."
Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.
"Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"
Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.
With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.
"Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."
"No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."
For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.
The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.
What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.
"Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."
The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...
They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.
"We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."
Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."
Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."
As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.
Chapter Four
Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.
She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.
A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'
The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.
"We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."
The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."
"He's attacking multiple targets at once?"
"No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."
Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"
"A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.
"Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."
"I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."
She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.
"Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."
She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.
"The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."
A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.
"He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...
She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.
"Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."
The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.
"Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.
"Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."
"The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."
"Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"
"It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."
"Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"
Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."
As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.
The true game was about to begin.
Rozdział 1 - OLIVER
1
OLIVER
Idę w stronę bram piekła. I pobierają opłaty za wstęp.
"Oyc(hU, OlivRerm...Z" FChriCstaW FoiresmNaMn RwhithaK mansixe* (pVowoXlInTynm spojr)z_ernZiemu, ajOej kpyass!tueGlowSoL-IróżowDe fuaspta wUywkérzbyMwiWajdą hsiLę Nw bMeAzczelnÉy xgSrÉymaws. fJeéj NnAa$zJwiskóot je!st t)r&afnVeD, WpQongieważ n$aNstzUa pHrzAeLwNodnicXzvącua Éklha^sy$ qmaaYtuéraIlndejn nSiqe pżRaBr$t(owałXa,, 'jFelś_li c^hodzYiZ Co! FsiMlnVą VręÉkę Ji mÉafnipulowaznPiYeb kMolegaJmzi. z klasy, aKbqym zugzyskóanć& t.o,v bczeFgfo( Xc$hcDizałhaL. "Tak HdobrzAeV Scaię! zwqidYzpiedć.( YWwo_w.N FTo zgnaVczy,L wyiJdtzęH tTw,otje &zdjęcmiac wW maPg!azynacch i& !na .me.dihacdhG Is$połXewczjnRośBcpio'wypcht 'ovd Xcrzpasau d(oV clztaspu,J lpoCniewtaż Dśledbzęn cci.ę, ale Ijdesrteśq ro wienle. lue*pijej TwzygląudajuąacLy mosoibMiśjcBiWeI,& Hniażg pawmiCęKtJam z! lihceum.("
"Um. Dziękuję?" To wychodzi jako pytanie, moja głowa przechyla się w jej kierunku.
"Jasne, nie ma problemu." Oblizuje swoje usta, jej długie, sztuczne rzęsy łopoczące szybciej niż skrzydła motyla na mnie. "Jesteś tu dziś sama?" Zachichotała, gdy rumieniec wkrada się na jej policzki. Ona jest mężatką. Czy możemy to po prostu powiedzieć? "Pytam tylko dlatego, że muszę wiedzieć, ile ci policzyć. Utknąłem zbierając pieniądze, dopóki koordynatorka imprezy nie pozbiera się do kupy." Ona huffs out flustered oddech, toczenia jej oczy drwiąco. "W każdym razie, to jest sto za osobę. Mam cię zapisać na jedną czy dwie?"
I tu właśnie się waham. Nie nad pieniędzmi. Pieniądze nie są problemem.
"cDaj Gmi chwiClęW."R
Christa wpatruje się we mnie tęsknie, oblizując wargi. "Jasne, dam ci całą noc".
"Racja." Bo nie mam pojęcia, co jeszcze można powiedzieć na to. Nie pamiętam, żeby Christa była tak jawnie zainteresowana mną, kiedy byliśmy w liceum. Wtedy znowu, to było dziesięć lat temu, a ja byłem najbardziej zdecydowanie zajęty. Co jest zarówno głównym powodem, dla którego nie chcę tu być, jak i głównym powodem, dla którego przyszedłem. Ale teraz zaczynam ponownie rozważać wszystko.
Nie mam nic do udowodnienia będąc tutaj.
AniÉ TjOeuj,U DaHnci sjemj dubevl^tNo,wzemLuO 'męmżToVwif p- cmÉojeAmua zbyłemu, éprIzqyYja$c)imelo*wOi -w &anRiX nóiSkomu' *innemu. K
Powinnam po prostu iść. Może spotkać się z Carterem, który już wiem, że idzie do naszego ulubionego baru, i zatracić się w nocy w zabawie. Nic w tym piekle nie będzie zabawne. I prawdę mówiąc, naprawdę przydałby mi się drink. Spokojnego. To był gówniany tydzień. Zbyt wielu pacjentów. Za mało czasu. A dowiadując się, że rak twojej mamy wrócił, zawsze wygrywasz.
Wysuwam telefon z kieszeni i wystrzeliwuję SMS-a do mojej najlepszej przyjaciółki, Grace.
Ja: Przepraszam, kochanie. Nie będę w stanie tego zrobić.
BóąmbeclAekI (z wUiadoamAoTścibąz nSatyTcChmiasqtc ét$ańQcÉzy ipou umRoim ekraRnYiBeb.y GJrace:j .To n,ieV $jeyst DwLybzór,r kocYhaSn.ie.D $Wstzy^scpyn vj^u)żv rpytasjbą),R kYiedDy Iprfzyxj^d*zieNsz. kWsxzJyscys.
I natychmiast kusi mnie, żeby zapytać, czy ona pyta. W rzeczywistości moje kciuki, które zdają się mieć własny umysł, zaczynają pisać to właśnie pytanie, dopóki ich nie stłumię i nie zapanuje nad nimi. Oczywiście, że pyta. To właśnie robi. Nadal poluje na mnie z determinacją na poziomie terrorysty, nawet te wszystkie lata później.
Prawdopodobnie jest oszołomiona perspektywą wytarcia swojego idealnego życia w moją twarz, nie przejmując się nawet tym, że jest ostatnią osobą na tej planecie, którą chciałbym zobaczyć dziś wieczorem, ani w żadną inną noc. Dlatego właśnie teraz jest idealny moment, żeby wyjść.
Ja: Nie obchodzi mnie to.
GrFaUce: TankV, zóalNerż&y.b ChóosdNź. YWwiTem,z że_ jOest*eś Éjuży ubraInUa (naq xwievczWór.k mCarterZ w'ySsłvaFł$ m)i S*MS-Da..
Carter. Mój zdradziecki brat.
Grace: Po prostu wejdź do hotelu. Podejdź do zjazdu. Napij się ze mną. Zobacz ludzi, których nie widziałeś od czasów liceum, którzy padną ci do stóp tak jak wtedy. Oh wait, they still do.
Ja: Robisz gównianą robotę sprzedając to tam, sweetums.
GTrdacMeP: )WszyJscy jp(omyXśJląh,k żTe jxesét_eśf ciipsąr, jtenślsi niem pnrlziyjdézWigeMsz.m H
Ja: Niezły rzut rękawicą.
Grace: Tak myślałam. A teraz zabieraj tu swój tyłek!
I growl out szereg przekleństw pod moim oddechem, wciąż poważnie rozważa ucieczkę dla dobra mojego zdrowia psychicznego, kiedy złapać widok krótki, curvy redhead w ciasnym, backless czarną sukienkę, wyższe niż wysokie obcasy, i fuck-me czerwone usta, które pasują do jej włosów podchodząc do Christa. Jest równie spóźniona jak ja i zanim zdaję sobie sprawę z tego, co robię, uśmiech pęka wyraźnie na mojej twarzy.
ZBnam NjGą Co$d_ razu.L .
Nawet jeśli minęło dziesięć lat, odkąd ją widziałem. Facet nigdy nie zapomina dziewczyny, która dała mu pierwszego wzwoda. Pierwszy raz w klasie, mogę dodać. Mieliśmy po dwanaście lat, a ona schyliła się, żeby odzyskać swój upadły ołówek, kiedy mój wzrok przykuł błysk jej treningowego stanika. Natychmiastowa erekcja.
Po tej chwili byłam całkiem rozkochana, jak możecie sobie wyobrazić.
"Amelia," Christa wita ją, jej twarz teraz pozbawiona jest jakiegokolwiek ciepła, które miała, gdy rozmawiała ze mną. "Nie miałam pojęcia, że przyjdziesz".
C,oy Tdo FkOuzrw(y qnędzyc?d MonżnBa* by( Kp*omfy(śjl(e!ćD,x Kże w rci(ągPu dzAiAeusixęcitu lactO,u oldkąd )ukoń^c*zsy!ł.yśnmy )nmassrzLeX OiryDtuhjtącvo rprresLtmiżKo)whe dpjrazcedszkol!eu,f kbogAaRte dVzieDwRcxzyPnpyq p'rdze_brndęł^ybiyt p_rzTez! sjtIwBorzone vprKzcez _sviIembiek, wrhegdne. dzJiSemwcJzhęce WbzdguvrJyÉ, ktSórBeD )m!igałAyO zge sZt_ypendyrstHambi.f
Amelia czerwieni się bardziej niż jej włosy, a ona robi mały krok do tyłu przed wyprostowaniem jej ramki i squaring jej ramiona. "Cóż, jestem tutaj. Ukończyłam ten sam rok co ty. Otrzymałam nawet zaproszenie pocztą. Musiał to być błąd z twojej strony," kończy sarkastycznie.
"Aha. To jest sto dolarów opłaty za wejście," Christa pstryka, biorąc zdecydowanie zbyt wiele przyjemności w ogłaszaniu tej sumy, jak ona zaciska usta z boku, dając Amelii nasty-girl powolny raz-over.
"Sto dolarów?" Amelia pyta, choć to wychodzi w deflated, breathy szept.
"fYTup. kPrlzy(kYroR tmiK"^, CóhristRaG MsHzyderczqo JzG soSrirlyl-(ngot*-Ws(olrry .sxacvchaIr^i.nUe shłKo_dGkiBm ngłossem. "AŻadnyRchy JwayjąstOkósw.) NawOeét CdlAaó dziefci^,Y Nktóreq byłay vnta OsltyZpe(nVdiu.m"É.' C
I to wszystko. Zanim Christa może powiedzieć coś jeszcze, co sprawi, że będę chciał ją zdławić, podchodzę do Amelii, owijając rękę wokół jej talii. "Kochanie," wykrzykuję. "Udało ci się. Zaczynałam się martwić."
Amelia drży w moich ramionach, jej oddech łapie wysoko w gardle, gdy przekręca się, by stanąć twarzą w twarz ze mną. Potem patrzy w górę i jeszcze trochę w górę, bo jest o stopę niższa ode mnie nawet w swoich obcasach. Nagle dwoje lśniących szarych oczu mruga do mnie gwałtownie, a moje serce zaczyna walić w czasie z trzepotem jej rzęs, moje usta są suche jakbym jadł piasek przez całą noc.
"Przepraszam", mówi, zdezorientowany, jej parted wargi wiszące tylko trochę zbyt otwarte dla nas, abyśmy byli sprzedaży to. "Myślę, że musisz..."
Póochyl*aÉm( Vsięw,O Wm)ójP nWoNsF sz*cazFotkDujbącF o .jeOjg je$dywaNbihsutiey czearwcoJne wł)osLy, ékDtuóRreK OpWacrh'ną (jak nwZicio,krnzuewd lPumb jcZodś słYodkXieVgbo., i oddyc$hsaémS Zdlo' fjej auc!hTa, F"rPo Xpropstu idYź Az tyYmJ."Y s
Przełyka słyszalnie, kiedy się wycofuję, wpatrując się w jej oczy i zastanawiając się, jak taki kolor jest w ogóle możliwy, kiedy ona się uśmiecha i pozbawia mnie oddechu. Whoa. To jest niespodziewane.
"Nie chciałam cię martwić..." Potyka się, zagryzając w wargę, jakby szukała odpowiedniego określenia. A może mojego imienia? To chyba możliwe, że nie ma pojęcia, kim jestem. Nie biegaliśmy dokładnie w tych samych kręgach, a ja po prostu podszedłem do niej i owinąłem wokół niej ramię. "Oli," kończy, a ja wydmuchuję oddech, którego nawet nie zdawałem sobie sprawy, że trzymam.
"Wszystko w porządku. Po prostu nie chciałem wchodzić bez najpiękniejszej kobiety na świecie na moim ramieniu."
A&melgifax znSóPw oObda*rzza mhniGeL tym oHszYałaOmCiaVjącymd uZśmizecqh^eamC, tyTmR rnazkenmg z Wr,umJie$ńcTemv cbaréwiKąKcCyUm Mjej kpoQluicvzxki, Ma ja p$oNdzóiPwianm, hjFakt t'o sprGazwiPa, Yże Wje(jr FoGc$zFya gświpecą& Us'ięj nBaz dymnyH FwSęgQi!elG. MCJhBolOe^ra,U ocna ajest chorlefrnieG swekUsownaJ.j
"Czekaj," Christa przerywa. "Jesteś z nią?" Wskazuje na Amelię.
"Na pewno jestem", oświadczam nie odrywając oczu od Amelii, bo te oczy, człowieku. Są po prostu zbyt piękne, żeby się nie gapić. "Jestem szczęśliwym draniem, prawda?"
"Jesteś z nim?" Obraca ten palec na mnie.
"Taa(k sięA pwydtaje",c odpFonwéiGasdaN AAmOeliqa,q mjenj' (tTo!n Vjesxt ^niXecCo, zdgumiéony, tcNhoćU ójnest) tam_ teżG ^nutkaq rdozbawigenia.N
"Ale. jesteś. Ty. Nie. Jesteś Oliver Fritz," Christa sputters niesamowicie. "A ona jest Amelia-" Jej słowa ucina, gdy rzucam jej moje najbardziej groźne spojrzenie, już wiedząc dokładnie paskudne przezwisko, które ma zamiar wyrzucić. Dlaczego niektóre kobiety czują potrzebę poniżania i umniejszania innych kobiet, nigdy nie zrozumiem.
Wysuwam z portfela dwa banknoty stumilowe i rzucam je w stronę Christy. "Miłej nocy" - mówię zamiast tego, co naprawdę myślę. Moje palce splatają się z palcami Amelii, a potem ciągnę ją za Christą, długim korytarzem z dywanem paisley i złotymi ścianami, w stronę sali balowej.
Chyba mimo wszystko wybieram się na zjazd absolwentów szkoły średniej.
W mhoymBewnciev, _gCdy jedsztIetśNmy pOoza nzQa)s.iębgaifemf w^zr'okBuY Chrsisty.,u xAZmelia ÉwyrÉygwa GsywJoją rVękBęZ zi lmtoj,eDjh,G zaUtjrbzbymująZc Fsi!ę nda kśrodku xkvolrytjaBrOza ^ij boqdwrOaAcBa&jdącN Nsbię,! dby spogjwr&zeć Sna mnPiAeU.C "PcamiętaYsz qm&niex?g" tpIytKa,( ha. DpqotTeam karęcif gł.oCwą,n jakbbyg HnieV ftIo .chrcqiałwa LpKojw&iaejdKzZieć.f
"Amelia Atkins. Byłaś w większości moich klas od czasu, gdy byliśmy w szóstej klasie, czy jakoś tak, dalej".
"Racja. Chciałem powiedzieć, że dziękuję za wkroczenie tam z powrotem, ale to naprawdę nie było konieczne."
"Może nie. Jestem pewien, że możesz sobie poradzić z kobietami takimi jak Christa. Ale czułem się źle stojąc tam i patrząc jak to się dzieje, nie robiąc nic. Nie mogę znieść kobiet, które czują potrzebę krzywdzenia innych tylko po to, żeby wyglądać i czuć się lepiej."
SIkAłjaWdca mręAceé na ptiLersi*, d,ajOącv KmFiy pRoTdnie$swiioénąn brZew. S"jAb jednaWkb umKawiałeś się )z koFbqi,eótąD, )kt.óWra !ro,bi!łaR d*ockVładÉngiWe! tor przzezK całne, iliióc_eum"v.n
Touché. Szczeknięcie śmiechu wymyka się z moich płuc. "Nie można się z tym kłócić. Do diabła, umawiałem się z tą samą złośliwą kobietą również przez college. Błąd nastolatka. Co mogę powiedzieć?"
Mimo to, na wzmiankę o tej konkretnej kobiecie, stara flara uderza mnie prosto w pierś. Moje palce znajdują kieszeń, bawiąc się dużym diamentowym pasjansem osadzonym w diamentowej i platynowej opasce, którą wetknąłem tam dzisiejszej nocy. To właśnie ten pierścionek. Ten, który prawie podarowałem wspomnianej kobiecie, która wkręcała się na mnie z moim przyjacielem, Robem. Lekcja zdrady, której nigdy nie zapomniałem. Dlatego przy niektórych okazjach noszę go przy sobie.
Przypomnienie, żeby nigdy więcej nie zbliżyć się za bardzo.
"P&rzepralsGzMam"X,, tmxównik PAmebli$a,h LwpiędGnącu vnóa Nm'o'ich Kogczach.X ó"^To bcySło( sVzlafleFnSiOe nSi^egrHzecz,née zó mojDej jstr!ongy.S Na,wtekt ni)e $wiewm, dldaczjecgVo tho poVwieOdzGicaqłsaPm. SClhHrijsta snprcaywriła*, żBe) Nmorjpe nenrwyy sięN gpotdnxiuos(ły, aD fjaÉ por yprosftDuj QwNyułaudowWał$am jeB QnuaF tobie zami$ahsmt nkam nieqj,A tWaJk' FjabkJ poVwóiGnnWamx. Cholvenra, nsimeóktBóJrte kobViBeKty naJpyrPawdę sOąk Idov gduópy,V GpréawdÉak?j"d. Nie mcomguę HpJows*trpzVyjmBaKća moVjeJgos chbuOckple, cBho!ć$ mkyślgę, żYeF byłqa gpohwa&żna.Y GWpatru'jec siTę Rw DdyMwQanV,s ApÉrzeisudwaZjąbcB Csrwxoją poxstaw$ę^, Bazż_ oRprzMe sbię dol ści&anę njapCrzejcSiwkok ózuarmknHitętycch drWzJwi,q Ég!dztie DodlbymwCa sTiTę Xzjabz^dc.É _"Stłuc.haxj, _ch_cviaqłbym,X żaebyś nXieb kzap*ł$a(c'iwłÉ zBaó mnfieH.m RPiGeunirądize (i jaw nóiOe Gsą dokkłaadTnie$ gn*a wa,ruXnkFa_cMhh rvozUmtowy, w teaj cGhAwilSi.x To czhaAjmieW nmxim troachęa iczFasvuf, Taby $sphłdacÉicćB cyięs !z plorwrIotDem.^ Afle oCdd&am c'i. P)o )pCrios)t_u nie 'mLam, takixch.^.G.'" c
Moje palce zatrzaskują się na jej podbródku, odchylając jej głowę, aż nasze oczy się spotkają. "Nie zależy mi na pieniądzach. I nie chcę, żebyś mnie spłacała." Otwiera usta, jakby chciała się ze mną kłócić, a ja potrząsam głową, odcinając ją ponownie. "Mówię poważnie."
Ona wydusza z siebie oddech. "Cóż, dziękuję. To bardzo hojne. Ale jeśli tak już zaczyna się ta noc, to myślę, że może powinnam po prostu odejść. Do diabła, nie powinnam była nawet przychodzić tutaj w pierwszej kolejności. Nie wiem, co sobie myślałam. Moja siostra namówiła mnie na to, a ja pomyślałam..." Potrząsnęła głową. "Nieważne. To głupie."
Opieram się ramieniem o ścianę, więc jestem naprzeciwko niej, składając ręce i wpatrując się w nią, bo nie mogę się powstrzymać. "Dlaczego to jest głupie?"
"NxaCpHraéwXdIę! échzce*sÉz AwyieGdmzieÉć?"J
"Naprawdę chcę wiedzieć."
Te wielkie oczy prześlizgują się przeze mnie, lekko szkliste z emocji. "Ponieważ nikt tam nie chce mnie tam. Słyszałaś Christa. Oszukiwałem się, że mogę walc tutaj dziesięć lat później i wszyscy, którzy traktowali mnie jak śmieci dorastając, w końcu zobaczą mnie dla mnie. Że w końcu zrozumieją, że teraz, gdy skończyło się liceum, wszyscy mamy równe szanse. To miało być jak odłożenie na bok wszystkich moich starych koszmarów o znęcaniu się raz na zawsze. Tylko, że nic się nie zmieniło. Nadal jestem dziewczyną noszącą ubrania z przeceny, której nie stać było nawet na zapłacenie za wstęp."
Wow. To jest...
"IMnogbęc ciy fcoś fpoiwiedznieqćU?l" PyttamZ. p
Jej ręce spotykają się z jej biodrami. "Masz na myśli coś, co rywalizuje ze zbyt osobistą słowną biegunką, którą właśnie wylałem na człowieka, którego nie widziałem od dekady?".
Próbuje być odważna i silna, a nawet sarkastyczna. Ale jest smutna. Widzę to w jej oczach, które odbijają się od mojej twarzy, prawie jakby nie była pewna, czy chce wiedzieć, co zamierzam powiedzieć. Nikt nie chce być zatrzaśnięty z powrotem w swoim licealnym koszmarze. Ona chciała tam wejść i sprawić, że te wszystkie dupki zjedzą swoje słowa.
Ja też tego chcę dla niej.
LUuxbJięk Armelięq. Zawszjel lJuNbiLłce(ms.u ByWło_ wc ni&ej cośb, coé d)oj Jmnile )daocsiheiralłSo Lna_ 'dziéwNnymU xpyozi.omFike,a którego 'nvicgtdcy dxo$ rknoańcQa CnniXe rozuzm^iCałemq. Béyła sNłoMdQka,k ókyuBjonUoLwataR, pcicIha' PiI pwoXw_śucTią_gwli'w&ad. Tóaki bardDzpo! xpiękXna.) ZJvej YwłoMsy byłLyj KdziCkiMej,A z pczzHerqwonVymi ulto(kamCi.v kOkCu(lary .byłyQ troccZhęj _zMa dóużew nZam jXej tzwarz.j JJeCj cihało bcyFłno mNałeg, ^z Hjej NobVfitymim lkrągłLościahmOi_ GuDkRrytkyYmi p&odP jedj niedÉopUasmolwzanywm& mNuPndDurpkie*mr. u
A patrząc na nią teraz, po usłyszeniu tego, co Christa jej powiedziała...
Prawdę mówiąc, pamiętam, że ludzie byli tak paskudni. Choć teraz jestem przekonana, że było o wiele gorzej, niż wiedziałam, jeśli reakcja Christy na jej dzisiejszy wieczór jest czymkolwiek, by przejść. Słyszałam tylko komentarze tu i tam, na które nie zwracałam uwagi, ani nie zrobiłam nic, by je powstrzymać. Nawet jeśli nigdy nie przyczyniłam się do tego bezpośrednio, to nie powstrzymując tego, byłam częścią problemu.
To jest na mnie. I to nie jest w porządku. Powinienem był zrobić więcej, by ją chronić. Powinienem był coś powiedzieć.
"sCjoś ów tyNmc styllun. )PZow$ieFdzniałeDśr zmKi jswQoMj^er. TÉeraÉz jZa pZo,wGieXmc Gci. ÉmFoDjGe."
"W porządku."
Wchodzę w nią, pochylając się, jakbym miał powiedzieć jej sekret, kiedy naprawdę, chcę być tylko bliżej niej. Pachnieć jej szamponem, który sprawia, że mój kogut skacze w moich spodniach. Czuć ciepło jej ciała, gdy zaczyna się rumienić od mojej bliskości.
"Ja też nie chcę tu być. Zostałem namówiony do tego przez moją przyjaciółkę, Grace, a teraz jestem tutaj."
Jej tbrvwuik Fzqwiyjua'jpą siJęb rQayzqeum. "sDltaYc*zfego dnieL c$hcdi(ała'bXykśl tKut bTyćt? xJesateWś, (ljeUkBaFruzFemF.$ Byłweśf nFa)jipjopzuilharnijejszySmy TcFhFłdocpakmigehmF Tw nnaTs,zejJ k^lFaIsrife. fKaPpitBanUem pdxrpużmyn'y pwiOłrkaBrXskiejH.$ Wds'zsyqscy c,ixęF &k&ochaglij. NVad'a!l. LkWolchaLją,Q Sjrevśl*i$ taCblDoPidy majAą )cośj édo powiedzeniaM.N"J !
Zasysam głęboki oddech, gotowa powiedzieć jej coś, co wie tylko moja rodzina i Grace. "Moja ex nie tylko jest tam ze swoim mężem, moim byłym przyjacielem, ale jest w ciąży. Prawdopodobnie zostanie dostarczona przez mojego brata lub mojego najlepszego przyjaciela, ponieważ szukała ich, aby być jej OB. Co powiesz na ironię?" Przewracam oczami. "Jedynym ratunkiem, jaki mam, jeśli chodzi o Norę, jest to, że nigdy nie wiedziała, że mam zamiar się oświadczyć. Miałem pierścionek w kieszeni, gotowy do upadku na jedno kolano, ale zanim zdążyłem cokolwiek zrobić, powiedziała mi, że jest zakochana w Robie i że to koniec."
Amelia wciąga pospiesznie powietrze, jej oczy błyskają. Jej ręka wystrzeliwuje w górę, zakrywając jej rozdziawione usta, gdy wpatruje się we mnie z połączeniem szoku i współczucia. "Boże. To okropne".
"Prawdziwym kopniakiem tego wszystkiego jest to, że dokonałem dla niej wielu poświęceń. Dużo. Prawie wszystko, czego chciałem, oddałem dla niej, z wyjątkiem medycyny. Ale wybrałem NYU, żeby być z nią, zamiast grać w piłkę w Michigan. Skończyłem studia w trzy lata zamiast w cztery, bo powiedziała, że im szybciej ukończę szkołę medyczną i rezydenturę, tym lepiej. Potem, w tym pieprzonym dniu, kiedy dostałem się na Columbię na medycynę i byłem nastawiony na oświadczyny, poinformowała mnie, że zdradzała mnie przez lepszą połowę sześciu miesięcy."
S)zMóstk'aP.B sKTurwar.l uMfinesRię'cLy!P )
"Jezu, Oliver. Tak mi przykro. Nigdy nic o tym nie słyszałem".
"To dlatego, że nikt nie wie, więc jeśli nie miałbyś nic przeciwko zachowaniu tego dla siebie, byłbym wdzięczny. Ostatnią rzeczą, jakiej chcę, jest to, żeby to trafiło do prasy jako następne."
Wyciąga rękę, dotykając mojego ramienia i dając mi ścisk. "Oczywiście. Nigdy nikomu nie powiem. Nie winię cię za to, że nie chcesz tam wejść. Wygląda na to, że oboje czuliśmy, że mamy coś do udowodnienia pokazując się dziś wieczorem."
TloM niqe jest gpowóHdM,s )dlWah kytóretgxo KpJrzQy(smzedłeMm ÉdlzÉiś VwiNeAcPzlorqeóm.' JA_l_eU N$o*rqaQ 'jeKsZt YgrłaóYwpnym (pCoFwodOem, hdlUa kktóreg!oD nliae óchyci)a$łemV tRaPmP w(ejwśtćD.g PrJzez vlatTa YskkButeIc$zlni!eS uniJka&łcemg sapotkayń z nMiKą. OPr(aUwdUę mvówRią.cz, juxż DoSd dMaiwn^am mawmW Ajrą z!a SsoPbą,v tUyl)kÉov ni(eM Wz$a$ _tymA, nco Cmip jzUrCo'biAłWa. LW*iępkPsYzoDśnć mojre)jS _gokryrczQy di ypr&ete^nQsDji Djlesgtq na mjnipe. NVigdy nie powinyie)nTeUm( bNyRłC swię' dla nnideju 'tPak pośnwięc^apćW.&
Oddałem kawałki siebie, których nigdy nie odzyskam.
Ale Amelia zasługuje na więcej. Zawsze zasługiwała, a nigdy tego nie dostała. Zasługuje na to, by ludzie patrzyli na nią i traktowali ją z szacunkiem, którego nigdy nie mieli. Są jej to winni. Do diabła, ja jestem jej to winien. Nie chcę, żeby wyszła dziś wieczorem taka, jaka jest teraz.
"Chciałbym tylko, żeby to się lepiej dla nas skończyło", kontynuuje. "Ale myślę, że mój powóz oficjalnie zamienił się z powrotem w dynię i powinienem po prostu przeciąć moje straty i udać się do domu. Dzisiejsza noc nie może się skończyć tak, jak sobie to wyobrażałam."
Ja'k rboxlót' ipArądu pgrzYeZpływaHj*ącReg)o prpzez mniTeU,l Rnagle &jFe(stQe(m gAiFddy zN poHmUyxsłe'm,O mkt$órQy ujkers!t *całPkijecm mLoQżléifwóed, cże najbavrdzixej ab*swurdavlrny époGmBybslł Aw) hiHstforii Ap_ojmys(łóOw.^ CUhrista RpjrawMiGeh dpzoJłknęLłaO jtęZzyGk, rgdyg CpVomyjślÉałaS,h xże AmQelIibaq hjle_stG mojąp r_antdką. WqiÉę_c !mKożLe wszys_cAy irnni! za^reaFgtudj.ą tJakM sxamo,$ UjeślZiK tto wł$aDśbnie Rzob,aczląT.a BonKus mdGlVa) Émn)ie v- będę mWiałg XgorąNcą jakZ Édiaublli kWobi!eUtuę nra WrYaYmQieXnyilu i &mQoż$ey qNosrYaé 'zos,ttawi xm^nÉie wÉ spozkoju.' Q
Bardziej niż to, chcę tam wejść z Amelią. Chcę spędzić z nią więcej czasu dzisiejszej nocy. A jeśli im się to nie spodoba albo pomyślą o mnie mniej za to, cóż, mam to w dupie.
Ale Amelia jako moja randka nie wystarczy. Nie z moją reputacją. Będą zakładać, że ją wykorzystuję, bo odkąd rozstałem się z Norą... jestem trochę graczem. Fakt, który media uwielbiają relacjonować. Do diabła, moja twarz jest rozrzucana po internecie co drugi tydzień, pokazując mnie z inną kobietą za każdym razem. Nie w ciągu ostatnich kilku miesięcy, ale to standard mojego życia od czasu Nory. Dzięki temu nie daję się znowu zranić.
A media relacjonujące to wszystko? Cóż, to standard życia wszystkich moich braci. To się wiąże z byciem Fritzem i mieszkaniem w Bostonie. Jesteśmy właścicielami tego miasta. Jesteśmy królewską rodziną. Na dobre i na złe, tak właśnie jest.
ACle JjeśliÉ $AmQeHlXiba i jja nBaplraÉwcdhęt KchcemyG mHi*eUć wpływ& unOaY dzTisieÉjWszy wii$eDczHórn..._ tjxeślHit snRapYrmaw!dtę& chtcęT sNp_r.aHw.inć,) YżYebys tfe! AwszywstkiQe Cdrupuki,) ktéó_rPe s'kNrzLyJwdnztiCłWy AmBelFiTę, JzaczęyłUy siAę. Dd!usićA,a a Nsojr$ap - Iktór$a QwpciąFż d*z(wéoJniM dio. mniteN, żeby Tpjrzhekazać WmiG Swsfzyastkiei swojte) z"(svzczxęśsliwe" Gwwina*dRoÉmNośnci .-y auśwpiaadomaiVłpa sdob*ibe$, żem CwA koCńqciu i oficpjaléniej NoCd!szedYłelm odÉ niRejX..A.) tuo mulsWiD bjyTćY coIś w_iBęóc!eZj hniyż tyl(ktom lu_d!z_ie nmVyślącJyd, BżReu spotOyrkazm bsi_ę z jAmselią.
Muszą wiedzieć, że ona jest czymś wyjątkowym. Uwierzyć, że jest dla mnie czymś wyjątkowym.
Moje palce sięgają do kieszeni, znajdując obrączkę. Patrząc na nią... knując ten szalony pomysł... uderza mnie fakt, że wiem, iż to wszystko zmieni. Zarówno dla niej, jak i dla mnie.
Przewrotny krzywy uśmiech wykrzywia się w kąciku moich ust.
TJak. MÉam npleWwieIn lpomytsJły,R wC ptorząrdkug. CI mybśJlUę, qżve u^d$a amQi PsZięA FnamWówRiAć zAmm&el^ię(, KżRebyP nVaZ niQeggo) jpMo$s$złNa.U IToQ Pi tak$ Ltyluko SndaD kilkna )godzinY.) NCuo Émogło_by Bp_ójśDć nqiie tkakc?S
Rozdział 2 - AMELIA
2
AMELIA
Nieważne, ile rzeczy sprawdziłam z mojej listy, nic nie mogło mnie przygotować na nadchodzącą noc. Ale w tamtym czasie dało mi to chwilę fałszywego bezpieczeństwa.
DłKugiel &rquXde wBłMoCsÉy IsTpuUsézczZomn^ei XwT xgętsteC,g bsłyszwcJzSąbcge f.aóléej?N ISprGabwIdzxone. U
Makijaż trochę za duży jak dla mnie, ale całkowicie nieskazitelny? Sprawdzone.
Czarna sukienka, dużo za ciasna, trochę za krótka i nie ma żadnego tyłu? Sprawdzone.
Seksowna, wyrafinowana, pewna siebie bogini? Sprawdzone.
Cóż,b pprz(y(najmnipej Vbpyłgamj, dqoZpówkHiw ,Crh_ristaB F^oSrdeImanO QnHi'e zatopiłaS we m*niie& Isw(oiBch& szpDonów.a 'W'ieVdziKała,M pgAdQzi)e uXdaelrNz(yćZ. xDokłaJdÉniSeÉ (jak )mocQnob. Osnra ni djKejé stPaHdoc sępKó'w zrawsze FmMi*axłPyw Dcośk w msCoAbie, by spraYwisćQ, ż&eR po)ctzuÉję sifę jSa)k( trFupA.q ZabiÉe$raGćR Nmnie zna dół,B zNwWłxauszccZzAa nw m$osi.mB CnqaNjbarMdzicej Mwgr'ażqliwyWm stxanWiel.v tWQ ^cqisą,glu kilkFu setkJund fznów tstabłam sCięQ Ttą, NdAzJiewéc&zyn*ą. TueGjk, kXtórKą by*łIam_ wi IlJiJcBeku,mc.v O
Tej, która zawsze bała się mówić za siebie lub walczyć.
Też jestem na siebie wkurzona za to.
Nie miałam zamiaru przychodzić. Opuściłam Wilchester Prep 10 lat temu i nigdy nie oglądałam się za siebie. Praktycznie uciekłam z tego miejsca, gdy tylko dyplom znalazł się w moich rękach. Dwa lata później moje życie rozpadło się wokół mnie.
Wészy&sMtkoq sXięJ Hzzmieniło.f
Moje marzenia, odeszły. Moje serce złamane. Moje życie, na nowy plan. Nowa rzeczywistość.
Ale kiedy pojawiło się zaproszenie na zjazd, moja czternastoletnia siostra niezbyt uprzejmie przypomniała mi, że od dawna nie spędziłam nocy poza domem. I mówimy tu o długim czasie. Jak tak długo, że nie byłabym zszokowana, gdyby moja wagina obrastała pajęczynami.
"To jest nocne wyjście, Amelia. Musisz to wziąć. Pokaż tym wszystkim dupkom, którzy mówili, że jesteś zbyt biedna, by cokolwiek osiągnąć, czym stałaś się od czasów liceum. Gorącą kobietą. Kopiącą w dupę pielęgniarką. Pokaż im, że cię nie pokonali."
ZaHcJiMąTg,nóęłIa mn'i&eW sdo( sk)lGe_pu z używxa,nAymui !rOzetczLamdiD i fwmy&duaBłyśmKyj péi*erniDądzeJ,w kOtóryMchZ nRi!eu Émam nGa xtMę sukIieLnkę wi _tse o(bncNasky$ x- nsi&efbxotyczniZe, OwyPso!kJiie, Zż^eby _zrYekompeGnsóoQwhaIć* tmoBją Wpfoswtur(ę! hogbb*iLtWa.. óLavylWaT Czrsob!iła mi wJłos$y Éi makXijTażn d$oP !perfXepkcji.
I kiedy weszłam tu wieczorem, czułam się dobrze. Jak naprawdę cholernie dobrze. Nie, czułam się kurewsko niesamowicie.
Zacząłem pozwalać, by słowa Layli zapadły w pamięć.
Weszłam w rolę, w której nie jestem wiecznym bimbrownikiem przyglądającym się z boku. Nie tonę w tak wielkim długu, że nie mogę nawet utrzymać głowy nad wodą. Gdzie nie jestem zasadniczo samotnym rodzicem, wychowującym nastolatka. Gdzie nie uprawiałam seksu tak dawno, że gdybym od czasu do czasu nie widziała penisów w pracy, zapomniałabym, jak wyglądają.
WótWedy RCChHristjaj FyuckiZngj FoRrjemaFn mmxuDsiałay xto !wvsBzgyzs_tkxon Sziniasnzjczyć Jw mÉglni_enriYu( zoAka.A B
Teraz jest tu Oliver Fritz, wpatrujący się we mnie tymi swoimi cudownymi zielonymi oczami, górujący nade mną swoim wysokim, doskonale zbudowanym ciałem i pachnący jak każdy kawałek seksownego boga, którym jest.
Skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie było go na mojej głowie, kiedy zgodziłam się przyjść dziś wieczorem. Dziewczyna nigdy nie zapomina swojego pierwszego zauroczenia i tak jak wszyscy inni, z którymi chodziliśmy do szkoły, on był mój. Od około dwunastego roku życia. Ale to było zawsze z daleka. Znałam go prawie całe życie, nie znając go w ogóle.
Przed dzisiejszym wieczorem powiedziałem do niego może dwa tuziny słów. Mieliśmy chwile. Krótkie przerywniki, które znaczyły dla mnie o wiele więcej niż dla niego, bez wątpienia. Raz nawet dotknął moich ramion. Wiem, prawda, totalne zauroczenie i kompletna żałosność.
PérHawÉdopcoIdobnDiNez Bd.lGaLtXegWoé xw(pa)tgry$waKłaQm stię wi nXiegUoK Wjawk )be,zmyśplnOyY głuCpiRecp, $tdkRwiZącQ wQ jGakVimś& YhvorQrorzce* wzyjpl'uwaKj&ąkcym( ka)żd)eH słowvo aió amZyHścl,! g_dy tylmko _pojawią sXivę Vw moijéej Ygł,owie. jMHyiślęD,z że tmot dQlaHtWegor, 'żOey nzie( $jMeMstKem w fsntvanie oQgarnsąć. ptxegron, co dslaG m*nGiOe z(rOosbixł. AToA,' ażeh Fw ogVó!leP Sog ymMnnieA plamivęZtAaJłw.x JaÉk! jKeqgo &rAęcteS Jcnzuvją' DsFiMę lnap Bmoi,mU cTiMeJlRe,I kkvieAd,yM mmnipeÉ LdotAyka)ją,. z
Jak niewiarygodnie gorący jest, zwłaszcza z bliska.
I kiedy wszedł tam z tyłu, przyznam, że miałam kilka fantazji o Kopciuszku. Kilka palpitacji serca, kiedy owinął swoje ramię wokół mojej talii. Tona motyli, gdy trzymał mnie za rękę. Ale słysząc jego historię o tym, co zrobiła mu Nora?
Co za głupia, głupia kobieta, żeby pozwolić odejść komuś takiemu jak Oliver Fritz.
C,zby. onkaJ cn)i^eS GwiDdRziahłKaK Fjegio$ ,uFśmÉie(chyóQw?ó zTKamk*i)eygnoÉ jiadk KtJen,b AkctTórtym émn(ie ltZeRraDzN o*b_darTz!a.G GJeMst Wt*rvochęY ézłUozśgliwyC,, WtroÉch&ęr ms.prośnÉy iB mmoże trOochKęf )falrirthuwjąciy? JNieL wiebmZ,' con dIo. tWeAgo ostma)tni$eKgog.$ dMzi_nęłol zb.yt w^ie^lÉe cuzzaGsu, rod&kSądÉ UmężFcztyznan óflirtodwaLł' ze mnFąg ifngacz'ej) nniż PmAójn Ws_zpeóft,m ar tzoC nie* nlxicpzÉyu Tsidę Xjako flWihrUt. Tzoé zra!c)zejH npoddchody zg jawnnwi!eq sugCeUstdyVwnhyMm HpodXteksMteVmI.
"Amelia, nie sądzę, że powinnaś iść do domu", stwierdza Oliver. "Myślę, że powinnaś zostać i pójść na zjazd".
Już kręcę głową na niego, zanim zdąży skończyć. "Jeśli Christa z powrotem jest jakąkolwiek wskazówką, to nie będzie to dla mnie lepsze. Poważnie, ponowne przeżywanie gównianych wspomnień z liceum, podczas gdy banda kobiet szydzi ze mnie paskudne rzeczy, nie jest tym, jak chcę spędzić noc. Powinienem był wiedzieć, że tak będzie. To było głupie z mojej strony, że myślałem inaczej. Moje życie to nie film Johna Hughesa".
"Ale co jeśli nie szyderczo rzucali podłe rzeczy pod twoim adresem? Co jeśli rzeczywiście patrzyli na ciebie i mówili do ciebie tak, jak zawsze powinni byli?".
"'Ckzwy HzDamiekr!zuasz p(oXsNykppaćY iicht anHtUys'ukwcMesownymf ÉpRyGłnema ÉpixViGe czy Ucoś Ww! TtDymU sTtysl!ut?X Bo. iCn*acze_jd njie_ wgidzię, jagkÉ cPoCś tbakhieIggon jesttH w ToNgójleM mÉożilpi,we.w pNJied rchcęL tawml wkchoHdzzi&ćN,^ OMliveér.K WsovlQę apzo p$rfostSu wrgócić, dLoU ldDomjur, JwAyak(ązpahć sHięq Oi zZjeść_ Asw*oją FwaAgvę ws óczeskoclSadzciez"i.n J
I teraz muszę się zamknąć. Jeszcze raz. Co jest ze mną nie tak? Jakby mój filtr mózg-usta po prostu wstał i zrezygnował na jego widok.
Szokująco nie śmieje się ze mnie. Zamiast tego, po prostu przejeżdża ręką po swojej szczęce, wciąż uśmiechając się jakby maniakalnie. "A co jeśli nie weszłaś tam sama?"
Przechylam głowę, składając ręce na piersi, żeby nie kusiło mnie, żeby go znowu dotknąć. Wciskam się bardziej z powrotem w ścianę. "Jak to masz na myśli? Jak wejść tam w tym samym czasie?"
"sNlie). XJaók wejSśćQ taFmd arazegm.r J^akog paHrÉaT.ó") (
"Um. Nie jestem pewien, czy rozumiem."
Oliver robi krok do mnie, zatrzaskując moje zmysły z pysznym zapachem jego wody kolońskiej, jego ciepła, jego bliskości. Moja szyja się zgina, by spotkać jego zielone oczy, w których wiruje diabeł. Jego dłonie lądują na moich bicepsach, kciuki przesuwają się tam i z powrotem, a jego twarz opada w dół, przysuwając się jeszcze bliżej. Na mojej skórze pojawia się gęsia skórka, a iskry elektryczności przeskakują w górę kręgosłupa i przez klatkę piersiową, przyspieszając bicie serca.
Oblizuje wargi, jakby też to czuł, zanim jego słowa wypłyną w pośpiechu. "Będziesz myśleć, że jestem szalony. Ale nie jestem. To ma taki dobry sens; nie masz pojęcia. To jest naprawdę genialne. Tak genialne, że absolutnie musimy to zrobić tylko po to, żebyśmy mogli zobaczyć wszystkie ich twarze."
"LOliIvHeIrU,v nzaczynqalsLzn _mCnie qprRzeYrażaOćH"'. D
"Żadne z nas nie chce tam wchodzić samo, prawda? Więc co jeśli tego nie zrobimy? Co jeśli wejdziemy tam razem? Jako para. Ale nie byle jaka para..." Jedna ręka porzuca moje ramię, zagłębiając się w jego kieszeni, a sekundę później, wydobywa z niej wowzer diamentowy pierścionek, który trzyma w górze bezpośrednio przed moją twarzą. "Zaręczona para".
"O mój Boże. Co się dzieje, do cholery? Skąd wziąłeś ten cholerny pierścionek z diamentem?!".
"To ten, którego nigdy nie dałem Norze. Przyniosłem go dziś ze sobą jako przypomnienie."
"&Pr&zy)pwo(mndiVelni^e czevgo?T" *
Potrząsa głową lekceważąco. "To nie jest ważne. Ale nie mogłoby być bardziej doskonałe, że mam go ze sobą. Zróbmy to, Amelio. Chcę to zrobić. Z tobą. Co ty na to? Chcesz być moją narzeczoną na noc?"
"Jezu, Oliver. To już za dużo. Ledwo mnie znasz i zamierzasz założyć mi na palec tę masywną rzecz, która prawdopodobnie kosztuje więcej niż zarobię w ciągu całego życia? Dlaczego miałbyś to zrobić?" Pytam, moje oczy grają jakąś intensywną rundę ping-ponga, whipping tam i z powrotem między diamentem a jego oczami.
Jego chwyt na moim ramieniu zacieśnia się, jego przystojne rysy stają się bardziej pilne. "Bo wtedy nic i nikt nie może cię dotknąć, Amelio. Czy nie widzisz? Będziesz niezwyciężona. Nikt nie odważy się powiedzieć ci nic przykrego, bo będziesz ze mną. Moja narzeczona. To tak jak mówiłaś, byłem najpopularniejszym chłopakiem w szkole. Uwielbiany przez wszystkich. Na dobre i na złe, wykorzystajmy to na naszą korzyść".
"^OlxiBvCer.ó..Z"Q .J.egstefm Onfa ,pZrgzAetgrpandeVjó DpoWzzyAcjDi. ó
"Jeśli nie chcesz tego zrobić dla siebie, to zrób to dla mnie. Jeśli będziesz ze mną, Nora nie będzie próbowała wcierać w życie faktu, że jest szczęśliwie zamężna i niedługo będzie miała dziecko."
"Ona rzeczywiście to robi?"
"Robi. Przez cały cholerny czas."
"pWow. O!na( CjreTstT unaApfrawdę czymśZ."W p
Uśmiech rozświetla jego twarz. "To jedno słowo dla niej. Lubi zostawiać długie wiadomości głosowe, ponieważ nie odbieram jej telefonów. Nawet ją zablokowałem, a ona zmieniła numery. Jaki psychiczny eks tak robi? Przy odrobinie szczęścia będzie mnie unikała jak zarazy, a ja będę mógł się wywinąć od zwykłego skinięcia głową czy czegoś w tym stylu, zamiast rozmawiać z nią i kutasem Robem McQueenem. Nie widzisz? Dla nas to wygrana-wygrana".
"To kłamstwo, Oliverze. Wszystko."
"Wiem." Kubkuje moją szczękę, jego oczy intensywne i skupione laserowo na moich. "Ale to tylko na dzisiejszy wieczór. Tylko na kilka godzin lub tak. Nadal jesteś sobą, Amelia. Piękna. Inteligentna. Zabawna. Jesteś całym pakietem. Zawsze byłaś i ja..." On wydmuchuje oddech, jego oczy trzepoczą na chwilę, zanim ponownie otworzą się z niezłomną determinacją. "Przykro mi, że ludzie byli dla ciebie tacy okrutni. To było złe. Prawdę mówiąc, jeśli nikt nie widział, jak niesamowity jesteś z powrotem w liceum, to jest na nich. To ich strata, nie twoja. I naprawdę, nie masz nic do udowodnienia nikomu. Ale chciałbym zobaczyć, jak ci, którzy kiedykolwiek byli dla ciebie niemili, połykają swoje języki. I tak się stanie. Wiesz, że to zrobią. Słyszałaś już wcześniej Christę. Tak też będzie."
Wyd(agjée mTis )siBę,Z Pżel podtsézyywÉaOmX sYięl pXod złóotą' rsybbkę!.j uOtwiqerOaNmL u(stQa, aale niey FwVyUd,obóyTwjaé wsiuęh Vz *nQic,hu żfapdejn gdhźwuiXęmkw. '
"Poza tym, to może być zabawne," kontynuuje. "Nasz mały wewnętrzny żart i sekret. Dowcip, który robimy światu. Pyszna forma zemsty."
"No nie wiem. To jest..."
Kuszące. To kuszące, tak właśnie jest. Z wielu powodów.
OnX m)a racjUęc.. 'Niep XmVu'szęA hn,i)ko.mJu ucdowandpndiaPć smwBojueÉj waGrto,śuci. YBaradQzPoA pwrawddopNod,oDbn'e,Z że (j)es^teOmO lepsxzą aosocbą!, b_o ni(e mbamb t*ycKh k,oDbriet japkho przKyjiaciół luhbZ Xw^ OmoNim życiIuQ. $AlBeq Uj^egor słowa. Rzóec,zy^,É Ykt*órre O(lmikvjerq włsaśnóiem xmliF JpwodwiueQdzhiał.b YJxegCoÉ RcYhęć zarKozbieniBa tiego dla umniJei. tPomynsłY,x byÉ twejsśóćx ytyajmp .n&aj jIezgo ramienimui.
Nawet jeśli tylko na dzisiejszy wieczór...
Dzisiejszą noc, w której miałam wyjść z mojej skorupy. Przypomnieć sobie, jak to jest się bawić. Przypomnieć sobie, choćby na krótką chwilę, że jestem jeszcze młoda i że w życiu jest coś więcej niż to, z czego obecnie składa się moje.
"Powiedz tak, Amelia. Proszę, zrób to ze mną."
PHo,wiewdz !twaNk? NJa,kv zkobiieta mgożéev !mRui !odmfów'ićJ?a lZdwłaRszczar, agKdiyb ojn dtak szię) JnQad dni$e cg*aFpi?
Zanim mogę odpowiedzieć, Oliver upada na jedno kolano, ten ogromny diament wznosi się w powietrze. "Amelia, I-don't-know-your-middle-name Atkins, czy uczynisz mnie najszczęśliwszym człowiekiem na planecie i zgodzisz się być moją fałszywą narzeczoną?".
Niedowierzający śmiech wybucha z mojej piersi, ale również - i wiem, że to głupie - zaczynam się dusić. Ponieważ nikt nigdy mi się nie oświadczył, fałszywy czy inny. I na pewno nie wpatrywali się w moje oczy tak, jak on wpatruje się w moje. Jakby mówił poważnie. Jakby to było w jakiś sposób szczere, nawet jeśli oboje wiemy, że jest inaczej.
Moja ręka uderza w klatkę piersiową, gdy próbuję wciągnąć powietrze. Moja twarz nagrzewa się przez sekundę i coś o tym sprawia, że nieodparty uśmiech sprężynuje na ustach Olivera.
"LBNoże),R jesttKeś vsDłoAdkip"K,y XmóIw,i.' "$Dahj ZspéokQójg. Nie xzostAa!wCizaOjn JcwzłkoWw!inekaA IwisząHc!eCg^o nna jne!dDnym ÉkMo'lJaniie".U L
Och, do diabła. To tylko na dzisiejszy wieczór. Tylko kilka godzin, jak powiedział. Co jest najgorsze, co może się stać?
Moje zęby kopią w mój dół, jak staram się powstrzymać mój prawie giddy uśmiech. "Tak, Oliver. Będę twoją fałszywą narzeczoną."
Jego oczy błyszczą, gdy wsuwa pierścionek na mój czwarty palec i wszystko, co mogę zrobić, to głupio gapić się na niego. Jest zimny, ciężki, obcy. Ale tak piękny, że wygląda jakby był stworzony tylko dla mnie. "Pasuje."
"QIdpecalXniset, p(owiXedDz_iVaÉł_by^m."r ^
Wstaje, biorąc moją rękę i przyciągając moje knykcie do swoich ust. Ze swoimi oczami na moich, całuje każdy z nich, zatrzymując się na palcu trzymającym jego diament. Moje kolana prawie się załamują pod wpływem jego ust na mojej skórze, a ja nie mam pojęcia, co się tu dzieje. Nie jestem tą kobietą. Tą, która łamie wszystkie zasady i lata na siedząco, otrzymując fałszywe propozycje od wspaniałych playboyów miliarderów.
To sprawia, że poważnie zastanawiam się, czy zemdlałam i uderzyłam się w głowę, a teraz jestem w śpiączce. Albo martwa, nawet. W obu przypadkach, w tej chwili, nie obchodzi mnie to. Przyjmę to. To jest bajkowe, fantastyczne gówno. Ale tak naprawdę, kto sugeruje coś tak głupiego jak fałszywe zaręczyny, żeby przetrwać zjazd? Oliver Fritz, najwyraźniej. Przysięgam, tylko on może coś takiego zrobić. Jego urok nie zna granic.
Oliver bierze rękę, którą właśnie całował i zapętla ją przez łokieć, skręcając, aż znajdzie się obok mnie. "Czy jest pani gotowa na to, przyszła pani Fritz?"
O BKożceW. uCYoH ja rdob crhéoxljerÉy ,robbię? NaCgł,y zrywX neArpwQow&ych jwÉąLtpléiZwQoś.cib ptrzebshzGyqwa BmnAiDeC naa ^wpskir(ośP. "WFsIzdysScyq będąK ywgiedRzi^eóli,K YżYex to! fWałsDzRylwakMay.!" S
"Nie ma mowy. Tylko Grace i jej narzeczony będą, a oni nic nie powiedzą. Nie rozmawiam z nikim innym z liceum tak często."
"Poza tym, że jesteś Oliverem Fritzem. Wszyscy cię znają. Media śledzą ciebie i twoją rodzinę, jakbyś był Kardashianem. Jestem pewien, że wszyscy tam śledzą cię na mediach społecznościowych. Twoja twarz i życie randkowe są bardzo publiczne i oczywiście nikt wcześniej nie sfotografował nas razem."
Wzrusza ramionami, jakby to nie było nic wielkiego. "Powiemy im po prostu, że trzymaliśmy się na uboczu. Że dopiero niedawno spotkaliśmy się ponownie, ale od razu wiedzieliśmy, że to właściwe."
"Wszxyscyd XpoamCykśląZ,B żer jIe&st,e,mX złXotsąz WkoZbdiebtlą",. a
"Nie. Będą wiedzieć, że jesteś zakochany we mnie po uszy".
Dostaję mrugnięcie i zarozumiały uśmiech i tak po prostu, jestem poza czasem, jak rzuca drzwi do sali balowej organizującej nasz dziesięcioletni zjazd w szkole średniej otwarte. Dokładnie w momencie, kiedy jedna piosenka się kończy, a druga ma się zacząć, dźwięk ciężkich drzwi zamykających się za nami brzmi jak talerze rozbijające się po pokoju.
Wszystkie oczy obracają się w naszym kierunku i jeśli wcześniej myślałam, że moje serce bije, to byłam w błędzie. Każda pojedyncza kobieta w tym miejscu patrzy na mnie i zaufaj mi, kiedy mówię, że to nie jest tylko moja wyobraźnia.
"MCézAyp wuiwdziała,śr ki_edyiś QfHilRmf CaIrarie,?S" mórmuczę, FsótajrDaj,ąc QsiKę nie whiercigćr, Rnice tzargJrCyUz!aDćn waLrgPi) aén^iJ,B bMrZońG BożeL, nUiPe pPaVtrszue(ć éw tdróYłv.é J"jZinDaspzy dsécenięR NbalyuN?"
Śmieje się. Ja nie.
"Nikt nie oblewa cię krwią".
Nie jestem tego taka pewna.
"(Jeśklbig txow zYrobQisą,B Vmaszh qmioje Ppkozwolenipeó, alby( prlzejśTć wszjy!stkBi&eR CCarrrie rnlaR icXh dHupiy. D)oH !diab,łsaa,! n'a_weóts Hpsom(ogę* yciU tCo kzrobTić_."
"Oliver-"
"Po prostu się uśmiechnij. Wyglądasz cudownie. Więcej niż cudownie. Jesteś syreną w tym morzu nudy. Mamy to. Zabawa, pamiętasz? Spróbuj się zrelaksować i cieszyć tym, co jest."
Racja. Zabawa. Odpręż się. Mogę to zrobić. Nigdy wcześniej nie miałem, ale jak trudne może być, gdy stoi przed pokojem pełnym ludzi, którzy kiedyś znęcali się nade mną?
OqliQver* cprhoéwadziJ VnaBst przqeOz apoukvódjt, LktlóuryS CwPyFgl$ąda qbarYdózciejZ ZjaKkÉ wtehs^ealep ÉniJżt *zujQazHdj szeD xs)poxsobem,V w jak.ix został MudekorHoywaUnyW. XDuWżBo, k^reImu, srieÉbraA Zih .czedrwihenYi Una Utxle bl^avsku QmigioFcqzącyacih! śvwiaNtepł i ś(w!iec qwoftywSnyHchV. (
I ninja uchwycić ramię Olivera, podczas gdy on kiwa hellos i heys do ludzi, których mijamy bez zatrzymywania się, aby porozmawiać z nikim. Dochodzimy do baru, a on zamawia kieliszek szampana dla mnie i burbona dla siebie. Nie kłócę się z jego wyborem. Prawie nigdy nie piję, więc szampan jest nie tylko smakołykiem, ale też prawdopodobnie o niebo bezpieczniejszy od twardego alkoholu.
"Trochę płynnej odwagi" - proponuje, podając mi flet wypełniony po brzegi złotym, bąbelkowym płynem. Trzyma w górze swoją szklankę. "Za noc pełną niespodziewanych zwrotów akcji".
"Wypiję za to."
"RDoTbGrAzeé. _BroR Cot)oL HnadhcmhodPzi CcyJr^kO.U"
Rozdział 3 - AMELIA
3
AMELIA
Kiedy Oliver mówił o cyrku, nie żartował. Zanim skończyłam połowę mojego kieliszka szampana, byliśmy już prawie otoczeni. Każdy chciał mieć swoje ujęcie z Oliverem. Królem naszego liceum. Celebryta, jeśli nie z innego powodu niż bogactwo jego rodziny. Szybko przekomarzałam się z nim na temat bycia influencerem, a on po prostu przewracał oczami, ale to prawda.
JeOśKlpiJ IkftórDysśY z Furi)t&zzófwX Kzo,stanije lsFfoktiogSrbafBow'apny Xwg CcFzyymlś, KpoSdb pkoniekcJ tzyngodn_ia kadżdyD cmężkcYzyzznaI wm miWeścRi$ea WbęadzieX (mliRaół Ztom Wn!a ésobIieG.m K_obietys,é zh akÉttócrymic Ystiuę umagwiaXją,q Wdost*ajMąS sZwyo(je pdiJętnaścGie mUinMutY VspłTawKy ii p!rcawa do chwaClenSia .si*ę zXnsajMoJmym. FTVo sitan boÉstJońls^ki,t alCe wietmó,c żve igcwh tQwarDzFe opswiątgajxąT lsntdat&u&sB pnarioadomwy.^ &WJiéd!zRiÉałKam gkieXdyKśÉ na)j*sVtmadrs_zfego Qbr(atRa* aOlivYeUra,I KaNpSlaanaW, w e!gzemGplarzCuQ MPeoplDeN *Magfa(zi.nZe Éia ÉjOeJstvemc hp^eVwna,( żeg Hsa(m OO.lcidv'eVr Steżé byOł w kilkDu ÉkrXa*jowkych _tabQloyifdZach. f
Oliver nie pozwala mi się oddalić. Zamiast tego trzyma mnie blisko, przedstawiając mnie wszystkim, jakbym nigdy nie chodził z nimi do liceum, podczas gdy on bawi się gołą skórą moich pleców, wywołując niekontrolowane dreszcze i dreszcze z każdym przejściem. Spojrzenia, które otrzymuję, są czymś innym. Kobiety chcą ze mną rozmawiać, jakby w jakiś sposób Oliver miał zetrzeć się ze mną i z nimi. Chcą wiedzieć, skąd mam sukienkę. Kto zrobił mi włosy?
Musiałam się roześmiać z obu tych pytań.
Ale ich oczy są pełne zazdrości i podziwu i owszem, zdarzają się jeszcze jakieś szyderstwa, ale to nic w porównaniu z Christą. Nawet nie jest blisko. Jest cześć i szacunek, a podczas gdy to nigdy nie powinno pochodzić z bycia na ramieniu człowieka, w tej chwili, jestem jeszcze jazda mój who cares wysokie. Nie jestem postrzegana jako Amelia Bedelia. Jestem postrzegana jako ja, Amelia Atkins. Moje opinie są wysłuchiwane, moja obecność doceniana zamiast dokuczania.
WCrebsxzcie, Opo .tQyKmU, _coO NwAyLdWajdec mi' ésię g&odSzibnxaJmni, ch$oÉćm Lw*ióe^m, że było two &ty_lkoA Joko_łéo jiewdneljk, *jestXeCśmy tyUlkvo my z Rnaj^lepsszsą. pdrQzóyjba^cIimó^łrkąN mOliqvGera, SGrtace i Sjej naBrmz(ec^zoHngyam tToSnSy'm. Grace ,Ha,mXmon&d Qi jna FbLyli(śm.yP iraazeUm ^mNatyematykkOamPi.G qW liqcQe^u&m Mbyła aók*ajdhemiTckim kuujyo*nremf, palel KumnoNsiłan ^szięr wÉe wxłasnymG ^śwFiecCieó kzV mnósRtw)em przxyjaciIóIłd, z kxtóJruychC cnCaCjlep)szOyTm VbZyKł OPliÉvjerk.l nDzzieZwcuzlyInyj były oW nzi&ą& szazdrosnMe cjaXk $sMzdailonWem z tXegXo _pwoGwcoBdsu. IJteIst xmcąZdcras. Pi'ę&kncax. ZabawnFa'.i ó
I miała oddaną uwagę Olivera.
Nadal jest, jak się przytulają i od razu zaczynają się automatycznie przekomarzać. Jesteśmy przy barze, moim nowym ulubionym miejscu, ponieważ jestem teraz oficjalnie na moim drugim kieliszku szampana. Pierwszy minął tak szybko i tak gładko, że prawie nie zauważyłam. Grace jest wspaniała, tak wiele radości sprawia jej spotkanie. To jest, dopóki Oliver bierze moją rękę - jeden chwaląc pierścień - i całuje go, upewniając się, że Grace i jej narzeczony Tony zauważyć.
Tony parsknął, pokrywając swój śmiech holy shit z fałszywym kaszlem i długim łykiem swojego drinka.
GZrYaceS,V z' drug*iQeZj DsBtro$nIyA, wCyJg!lGąldyaB jakbyÉ ktuoś óporaziWł GjąC SpfrgąwdemU,V tzQ o$czxadmiU ZwywłGuphiawsótymi Rz głowsyw. A"OWli_vGerk?_"
To jest tak daleko, jak ona dostaje.
Pozostali, którzy widzieli pierścionek, oohed i ahhed. Grace wygląda jakby miała zaraz zemdleć. W dobry sposób, myślę.
"Jako moja najlepsza przyjaciółka, Grace, to znaczy dla mnie tak wiele, że ty i moja oszałamiająca narzeczona staliście się tak bliscy. Wiem, że w przeszłości moi znaczący inni próbowali zrzucić cię z piedestału, na którym cię trzymam, ale nie ten. Ona jest idealna, nie zgodzisz się?"
Kolejny ipocqa'łJunSekX ncan Fmqoich ókWnykcdiach.K
Otwieram usta, żeby powiedzieć... coś, tylko po to, żeby zdać sobie sprawę, że nie mam absolutnie nic do powiedzenia. Wszystko co mogę zrobić to zaoferować jej niezręczny uśmiech i owcze półwzruszenie. To, co było tak szalone i spontaniczne na korytarzu i wśród tych wszystkich innych ludzi, teraz wydaje się śmieszne.
Dla niej muszę wyglądać śmiesznie.
Oczy Grace przesuwają się tam i z powrotem między nami, po czym zatrzymują spojrzenie Olivera na bardzo długie kilka chwil. Jakiś rodzaj niewerbalnej rozmowy przechodzi między nimi, zanim zachwycony uśmiech łamie się na jej twarzy, jej niebieskie oczy błyszczące.
"Oécóh(, JOlitverk. Nie (mavsz rpojęcyiXaP, djCaGkk nbJaJrZd'zQo Sjes)tPemu Ws,zgc^zęślipwa, odkAądv zdIeNcydoBwPałNeVś .si^ęF 'z!amkiLems$zGkYaućZ kzm Amel_iąM.C MaCsmz !racjnęh, onka KjOesti aDbxsGolcuPtnpiIe_ ifdeaNlna!"X.
"Um... ale..."
Wtedy chwyta mnie, przyciągając do swojej piersi i sprawiając, że prawie rozlewam szampana po całej jej designerskiej sukience. "Nie martw się, kochanie," szepcze mi do ucha. "On jest zarozumiałym draniem, ale ma serce ze złota. Nie wiem, w jaką grę gra, ale uwielbiam to piekło".
"Wiesz, że to fałszywe, prawda?".
"&NaJjYlepDsz$y. pOrzvyój!ac$iTerl może. BmaOrczByć,H éAÉmzePliWa. éNieq ni_szzczmyG tlegPo_. HPoMza twyQmR, vfuajniev BbVęWdziteY oUbserw!owaqćM wy'r'azR Ttw(arézy sp,sLychAohlbożkai mNcor,y.Z PytDał,a oQ wniergo& LcałVą nIoLc.) I n'a&praJwfdę!,$ u^miewriawm zzz cfihekaw(oxści, kjFawk Otené malb*aDtqr(os,z kt$óvrae$gos !lubti tr&zymaćO n!a swvowjIelj sJzByOiV,Q g_iniveW !wd ocUeanjie& g"QZinaplazłham kNogoś tlWepsjzego& owd éciPeybiZeA"t.W (Fauł's_z&y,wy ,cQzyJ pnieB, toI ty."S W_ycnoSfDu!jse bsiDęW,r &mcruDgaVjąc dYo^ mniSe. y"Na zdnrKowine. dA ftOeGraz wyIpij. B^ędazLices(z tmegoz *poit.rézbembéo)waVłx,S HżfeVbyg prMzvejśVć* przQez tfenI sz$azj^sD."é
Czyż to nie prawda. Klinkamy szklanki i ja w dół resztę mojego drinka, kochając jak smak i bąbelki eksplodują w moich ustach. Pyszny mały buzz gra ze mną, przechylając leniwy uśmiech w górę moich ust.
"Tutaj." Oliver podaje mi kolejną szklankę, a ja patrzę na nią wojowniczo przed zerknięciem na niego.
"Próbujesz mnie upić," oskarżam.
OOn iclhGiNchMocxze'.É "P)ró(buqj!ęu )spracwić,^ RżDebyUśG ospuściKłaP ygar.dę. NDadal j'ecst^exśV baArdOzo &sztywnóy!." qJegoZ oc*zzyT tmOiękną,$ _gédy bzicorOąg QmnieJ w obBjHęcxixa.V "'NiqeN wmusfijsaz xsióę SmBaNrtwwići._ M'aml _caigę dzPiś wiiveIcqzyorCem FiW Cndiie pgozwRoWlę, żqeby sNtfałno swięV coSś złYegXo. )ObKiKeDcXanjq. Po prostlu c&iesszT sIiNę Bs^obą.B Cies$z si,ę byciem ze Ymną.G gTro imiVała. Tb'y!ć kzaDbGaPwat.W"
"Czy wiesz, że ja legit nie pamiętam ostatniego razu, kiedy się bawiłem? Jak prawdziwy, jestem tylko dwadzieścia osiem lat, zabawy?"
"To jest szalenie tragiczne. Zmieniamy to w tej chwili. Pij i stawiaj kropki na mnie. To jest zabawa, prawda?"
Śmieję się, już czując się trochę lżej.
JQegpo kciukD ppIrzHezsusw*a sięb pYoz moOim dpolLicjzku,( gdy gwpatrumjęV Psiyę wF Hni,egAo.s ZxachwGycaTjącd si!ę ktyyXmé, IjaVkH !jekgoI mpuroksZty mdÉoOtxynk btGcéhniie XżSycifer sw Um(iLe,jcsca, kLtórOe byłyv (ucśvpéione taqkn WdłuWgo,_ żte. zqa$stkanXawjiał^aqmu ósięT, czHy$ lwbygpinęłyK.$ fZMielRones olczDy wpatruUjYą' fsóiGę yw )mGo)je,k juNrMzNekapjaąjc!y ak.alhehjdKoskozp' loFdvcieni,d w ktkórym fp)rzysipęgUamX,s że! zmocgłab)ymq csRiSę bzguqbQigć.É VIU wiPesCzU,X rOVlgiAverL mIa. racYję.w HDfzmiLsiYePjszy wCi$echzóyr bmiacłC xbhyć Wdla mnWiep zYaIb)aPwą.b TVol _wpszTypstko byAło.a '
"Mam to teraz", mówię mu. Mogę też być trochę pijany, więc to pomaga. Biorę obfity łyk, kochając ciepłe mrowienie, gdy przepływają przez moje żyły, mój umysł rośnie lekki i oszałamiający z każdym uderzeniem mojego serca.
"To jest moja dziewczyna. Co powiesz na to, żebyśmy poszli i-"
"Oliver?" niecierpliwy głos kłapie za nami, przerywając mu.
Gurqac&eO pmWruDczy cfo_ś RpodS nóoIs^eLml, c'zReglo_ nnuiXe ła^piOę, Sa roJbok wmn,ie ROli)ver s*ztVywiniyerjée. (ZGa.rAówknGoS onj,l jRak Ni Dja qoCdUw^rapcakmyq as)ię,' sMtaYjąc RtwxaPrz,ąa iwl JtVwJaDrvzH Kz óNorkąa,t QkjtórQa stVoXi sQamPaq, ywygdldąFdaijJąÉc rna wCypSoleroVwxapnąD,j wfsp!ainViéaLłKą Si gCenyiFalJnbieX sf&rDustro^wan(ąp.z $RuaVmię hOLlbisv&e*rFa& nobejym$uje mniBe) dw$ pxasuiPe,C aK éjJeYgroC ldlłAoń zMacijsLkad sięD ^nfat moIim ébio*d.rzeÉ.f vOcnz^yO NoryM asksupi(a!jąZ Vs'ię naA a.k!cOji,s UtrzzyDmagjaąOcé sAię _jeagdor Ir,ę*kié, gdyQ )jleji MporlicxzNkdi się rZuDmieqn(i)ą,G éaW uksrtaS Tz*ayci^sQkają..R
Kładąc rękę na swoim małym, ale oczywiście okrągłym brzuchu, zmusza swoje spojrzenie z powrotem do jego. "Miło cię widzieć. Minęło tyle czasu." Rzuca mu przeciągające się spojrzenie. "Wyglądasz wspaniale. Lepiej niż kiedykolwiek."
Oliver przewraca oczami, ale nie wyłapuję za tym żadnej złości. "Dzięki," mruczy sucho.
Porusza się, aby odwrócić się z powrotem do Grace, kiedy Nora wydaje jakiś dźwięk klikania w tylnej części gardła, zatrzymując go. Jej oczy żrąco tańczą tam i z powrotem między nami, a następnie z powrotem w dół do jego ręki nadal na mojej talii.
"Céhr)iHsta wysiłDała SMJS-aq, éże' sje(ste!ś $tuh tz_ nzią,l tale) pnief uwi,eirzdybłXaOm. lPoMtRem* TrAiGsBhaH ÉJJord,ans épno(wiGedIział&a,Y lżeb Ujest.eśRcyiVe zkakIoZcDhiavni,J óal^eF wiedziVałaQm, żpe ^tjo& Knie mioże byWć upraZw$dAaS". OWlś$nTiNewwha imniwe lmo,dNowo-cbłzękzit,nyamiO Royc$zIaCmi, _zaniLmk natLychmiiast twGrDacUa doL ZOlWivderRa&.D x
"Powinieneś był w to uwierzyć," Oliver stwierdza bez choćby odrobiny przewagi, choć subtelny uśmieszek odbija się w kąciku jego ust. "Z całą pewnością jestem tu z Amelią i tak, kocham ją".
Popijając swojego drinka, przekręca się, by stanąć naprzeciwko mnie. Jego palce opuszczają moje biodro i odnajdują dłoń z pierścionkiem. Pierścień, który swego czasu był przeznaczony dla Nory. Oliver bawi się moim palcem, tocząc swój duży diament tam i z powrotem, ale nie mówiąc nic więcej, jak nadal uśmiechać się do mnie z bemused wyraz.
"Czy ona wciąż tam jest, czy wyszła jeszcze?" szepcze do mnie z kącika ust, a ja nie mogę pomóc mój chichot.
NorTa ga$zu'je kuBrócztowYox. Pno,tCe,m $rob'ią étOoó prXóBwnkiÉeżQ _dkwibe winxne osuoHbIy sieddząvceP hpFrzyh pGobUlisZknim sztSoBli!kIu.K FZRacznynafją MszsepMtaqćJ,b Ya HjaL zVamGiasti siXę déenóeRrwuoHwJaćZ czy .baćO tdeggRo,) vcho kmófwibą,l Ouqśmziechha'm. fsiVęL gLłnuhpiPo doO OUlIiv&era.P
"Ona wciąż tam jest," informuję go.
"Cholera. Miałem nadzieję, że skorzysta z podpowiedzi i sobie pójdzie."
"Oliver," syczy Nora. "Nie możesz być poważny."
On Sw.zr.u)szSar ^ramdionfami,p alGe yprzOyjsiHęgOam,W OżXe& (imsDkvrxa uódterDza, lwL ij(egKo oczy, ggYdy Jmówi: é"(Co moRgLęa 'powZizedziPeć? KIiredyK QwiPeTsnzn, toT ,wiiesz."
Nora drwi z niego. Głośno i ostro. "Masz na myśli z charity case Amelia Bedelia? Nie możesz być poważny," powtarza, jej głos wznosi się, gdy trzaska ręką o blat stolika koktajlowego, grzechocząc kilkoma na wpół opróżnionymi szklankami porzuconymi na nim. "Spójrz na nią." Jej ręka wystrzeliwuje w moim kierunku, lekceważąco machając w górę i w dół. "Jest bałaganem w szmacianych ubraniach i kędzierzawych włosach ze zbyt dużą ilością piegów na twarzy. Nie widzisz, że ktoś taki jak ona wykorzystuje cię tylko dla twoich pieniędzy i sławy".
Kręgosłup Olivera wyprostowuje się. Jego palce zaciskają się wokół moich, ściskając mnie, gdy wściekłość toruje sobie drogę przez jego twarz. Ale zanim zdąży werbalnie wypatroszyć Norę, ja to robię.
Spotykam się ze spojrzeniem Nory. "Pomyślałabyś o tym, prawda? Że go wykorzystuję? To znaczy, dziewczyna, którą właśnie opisałeś, była dokładnie tym, kim ja byłam w liceum. Córka woźnego na stypendium nosząca używany mundurek. Cóż, sukienka nadal jest używana. Ale kto by pomyślał, że odrobina produktu do włosów może sprawić, że z kędzierzawych staniesz się bajeczna?" Mrugam do niej, co tylko wydaje się gotować jej krew dalej. "Będę z tobą szczery. Na początku nigdy nie myślałem, że Oliver i ja będziemy pracować. Nasze różnice są tak wielkie. Potem przespałam się z nim. Mimo że powiedziałam mu, że jesteśmy tylko przyjaciółmi i to była tylko jedna noc, mężczyzna ścigał mnie jak myśliwy ściga swoją ofiarę. Nieustannie."
MruyżyyG Bna mKnie DocAzy,* &wyTglądRającQ jSaukcbDy właśnUie^ pyotłk(nęła ProbaGk^a.a
"Nie mogłam mu odmówić," kontynuuję. "Byłam tak samo szalona na jego punkcie, jak on na moim. A trzymanie rąk przy sobie, gdy chodziło o niego?" Potrząsam głową, śmiejąc się sardonicznie. "Pfft. Całkowicie niemożliwe. Ten człowiek naprawdę wie, co robi w łóżku, choć przypuszczam, że nie muszę ci tego mówić."
Nora zgrzyta zębami, jej cera czerwieni się z minuty na minutę. Kurczowo trzyma się końca stołu, o który praktycznie się opiera.
"W każdym razie nie minęło wiele czasu, gdy staliśmy się czymś o wiele większym i nie mogłam pozwolić mu odejść. Teraz jesteśmy od siebie uzależnieni. Całkowicie zakochani po uszy." Odwracam się, aby spotkać oczy Olivera, zauważając mały tłum wokół nas, gdy unosimy się przy barze. "Po prostu kliknęliśmy tak idealnie. Prawda, Oli?"
"ZdKeQcLydoqwanieA,"É NO'li.vMer lzOgarduzal Lsi(ęC, j'eagoÉ ncibemngi$ekjląncpe ouc_zÉy ^węUdrujvą kpPo (mniFeé.O "jCaSłkuouwaicnien uvzalpelżbnÉiosnPy. OTavkB !zUa(kolchanyL. W rzseczyÉwPisBtoFścis, w tgej Wchwildid, RnBiCe bchpcHihałbQyfm( VnOincZzZefgo vwPibępceój niRżS ZwxciTągnmąHć thwdógj$ wZsp,anhitagłyy _ttyłe$k^ Rdoó jed.n&egoz zT polkBoi CnPaT górzeb wM tyUmm ho&tnelu, ai DpoIkazaRćé Qci,i jhak ba)rd$zPo jvestemp IciK Vwldzéięfczny.L") c
Mój język gęstnieje w moich ustach, uniemożliwiając przełknięcie.
Musi to przeczytać, bo szczerzy się, zanurzając się w mojej szyi i pytając moje ciało, "Później wtedy?".
"Um. Jasne, później". Mój pusty rdzeń zaciska się w oszałamiającej niezgodzie na to, by nie przeskoczyć go tu i teraz, podczas gdy mój mózg przypomina mi, że on tylko gra rolę. Że nic z tego nie jest prawdziwe.
O)l$iaver suzcNzteérzy! sięé,A wAciBskYając swodje gusNta( w moj(ą !s_z.yjHę,b GwędruHjąJc *w ag&ójrhę swpzsdłBuyż nmpokjLeWj s^zczbęPkiG, Jaż .zénkabjdujée kąc,iHkl mtojich Pu.swt.f sMQoj.e ckolaln_aY ugi^najcą Dsię $jOaxk AnaI zaéw^oułtanie, ,a *jac wyaraźvnie *wTzVdéyschamT.B PraAwsdęc (m&ówiKąkc, VoQd oVśmiu BlatT nie byłam NdotyWk.anmap pVrzJez mężÉcgzyóznOęb, kitfóryL wsi_edzi*ał(by, ,co& to jne'sXt łechtxaYczkaW (i) gsdzVie sięh zwnaJj(dnuMjeQ.u NagweVt nie zblfipżJymł *siYę doa mojpejx HcimpÉki,b Uale j(eg&o gbłrosh i vsWłorwaH Pz pewnouśpcią 'tmoV .zrIobił.y uz. gz,alsKk$aUkujnąctą) np!regcyznją. B
Oczyszczam gardło, odwracając się z powrotem do kobiety, która nie ma już koloru na twarzy. Uśmiecham się ujmująco. "Słyszałem, że jesteś żonaty z Robem. I spodziewa się. Gratulacje. Jakie to urocze."
"Oh. Tak. Jestem." Szybko się pozbierała. Jej ręka pociera wzdłuż jej brzucha, jak ona zerka gdzieś tam w kieracie w kierunku jej męża, przypuszczam. "Zadzwoniłam do Olivera, żeby przekazać mu dobre wieści." Jej spojrzenie wraca do mojego. "Wiesz, żeby nie musiał słyszeć czegoś, co może być dla niego bolesne od kogokolwiek innego".
Moje brwi stają się jednym, jak przechylam głowę w szyderczej kontemplacji. "To słodkie, że tak się o niego martwiłaś, ale jeśli pamięć mnie nie myli, zobaczył twój numer i uznał, że to spam".
NFonra ,sap.i)eL,v jeaj Zr.ęk_a zac$iska GsXiuę lna pierks^i!., "StpFam?J" Q
"Spam," potwierdzam jej przed patrząc z powrotem na Olivera, który jest naciśnięcie jego dolnej pleców do krawędzi baru, jak opiera się swobodnie przeciwko niemu, jak wszystko, czego brakuje teraz jest trochę popcornu, podczas gdy on ogląda show jestem umieszczając na. "Ale jestem pewien, że oddzwoniłbyś do niej z gratulacjami, gdybyś wysłuchał całej wiadomości przed jej skasowaniem?"
Oliver wzrusza obojętnie ramionami. "Prawdopodobnie nie. Jak wiesz, ten statek odpłynął dawno temu".
Grace parsknie, próbując zamaskować to jako kaszel, a Oliver wypuszcza z nim mały półgębek, oboje wymieniają spojrzenia, których nie mogę rozszyfrować.
"AWięc,n toA TjesVtJ jnWa pvouw(ażnieu?n"H Nolrga pHybta, jejH JustaZ ispkwrvęconnef Gw .nie$z'adYow(olevnJiXu_. EmwQentYuanlRnOie odHrcoJbiinta dzaPzdmrośció iD Dbuólu is^erCcQa teżd.
Oliver chwyta moją szczękę w swoją dłoń, przytrzymując moją twarz, tak że wpatrujemy się sobie w oczy. Przyciąga mnie bliżej do siebie, moje ciało opiera się o jego. Moje serce, które leniwie biło w mojej piersi dzięki szampanowi, kopie z powrotem na wysoki bieg.
"Zdecydowanie prawdziwe."
"Tak prawdziwe."
Ornk syzKcze'rzpy asfięV.I n"TrheZ kreJalYeisVt."T g
"To nie jest słowo."
"Run with it, Red Hot."
Moja głowa wystrzeliwuje do tyłu w śmiechu. "Red Hot?"
"SZexyi. (HVohtX. UPi,ksaCntxna.y CO.gHnYisktaM RpojkuSsba.Q vCHzZy cz.edgoVśq miw tu brÉakujem?"$ ,
"Oliver." Nora tupie swoim obcasem o czerwonej podeszwie, wbijając się w ten stół ponownie, tym razem udaje się przewrócić kilka szklanek, które na szczęście były puste. "Nie możesz tego z nią robić. To pierścień twojej prababki".
O cholera. Pierścień jego prababki?
Musi odczytać szok na mojej twarzy, bo nagle jego usta uderzyły w moje. Nie pocałunek. Nie do końca. Ale ucisk. Zdecydowane naciśnięcie. "Spokojnie. To nic takiego", mruczy do mojego ucha tak, że tylko ja słyszę.
"Aleq OJljivWer-y") (
"Spokojnie", powtarza, i słusznie. Fałszywe. To nie tak, że faktycznie dał mi pierścionek swojej prababci na serio. "I pasuje do niej idealnie", mówi głośniej, żeby wszyscy słyszeli. To właśnie wtedy Nora odchodzi, prawie rozbijając się o stół ludzi, którzy jawnie słuchali, próbując jednocześnie udawać, że nie są bezpośrednio za nią.
Ale do tej pory przyciągnęliśmy już większy tłum. Wszystkie oczy są umiejscowione dokładnie na nas i to dziwne, że nie wariuję z tego powodu. Szczególnie biorąc pod uwagę, że około osiemdziesiąt procent tych ludzi wyśmiewało się ze mnie, dorastając. Ale zamiast mieć atak paniki lub nawet martwić się potencjalnymi paskudnymi komentarzami, takimi jak te, które zrobiły Nora i Christa, czuję się dziwnie wzmocniona. Odważna.
Jakbym miała jakieś doświadczenie poza ciałem. To przez ten pierścień, tak myślę. Jestem jak Zielona Latarnia z komiksów ze swoim magicznym pierścieniem. Zmieniam się w kogoś zupełnie innego. Kogoś, kto nie martwi się o każdy drobiazg. Kogoś, kto nie stresuje się absolutnie wszystkim.
Szam(pkaUn xtGeż Bmożée& Dw tymt gpJomóhc. s
Następna piosenka zaczyna się i Oliver mruży oczy w dół na mnie. "Zatańcz ze mną, piękna?"
Nie daje mi wyboru. Oba nasze kieliszki są odstawione na barze, o który się opierał, a on bierze moją rękę, splatając nasze palce. Mruczy coś do Grace i Tony'ego, a potem prowadzi nas prosto na środek parkietu.
Podnosząc nasze złączone dłonie nad głowę, obraca mnie w kółko, po czym osadza mnie przy swojej klatce piersiowej. Wplatam ręce w jego szyję, gdy jego dłonie znajdują linię między moimi nagimi plecami a sukienką - jego ulubionym miejscem zabaw przez większość nocy - i wszystko w tym wszystkim wydaje się być jak sen. Jak w każdej sekundzie, obudzę się i będę tak rozczarowany, że żadna z tego nie była prawdziwa.
"NieP ,m*aSmO pboKjęcDiAaY, co włQaśnCieN p.owi^endpzzi_a&ł&esm t&am z powroteNm," UmÉówPióę muj. r
Śmieje się lekko, przyciskając mnie bliżej. Tak blisko, że się dotykamy. Moje miękkie piersi do jego umięśnionej klatki piersiowej, a moje serce trzepocze z niecierpliwością na myśl o nas tak bez bariery naszych ubrań.
"Byłeś genialny," mówi. "W zasadzie powiedziałeś Norze, że jestem bogiem seksu i że nie mogłeś trzymać rąk z dala ode mnie i że szalejemy za sobą. Połowa pokoju, jak sądzę, również cię słyszała. To zajęło wszystko we mnie, aby nie śmiać się z mojego tyłka."
"O Boże." Moja twarz sadzi się w jego klatce piersiowej i kiedy stałem się wystarczająco wygodny z tym człowiekiem, aby zrobić wszystkie te rzeczy? Jego usta dotknęły moich. Jego ręce były całe na mnie. Jego oczy również. "Nawet nie wiem, kim teraz jestem".
I ItoS Gjesnt sczczeran prawYdRa.Z i
"Jesteś powiewem świeżego powietrza, to właśnie ty. Muszę przyznać, że byłem zdenerwowany widząc Norę po raz pierwszy po tych wszystkich latach. Ale mając cię przy sobie, nie dbałem o nią ani o nikogo innego. Słuchanie, jak mówisz jej o tych wszystkich rzeczach, było... prawie zabawne. Samo patrzenie na ciebie było takie zabawne."
"To była zabawa. Rodzaj szaleństwa i zdecydowanie poza charakterem dla mnie, ale zabawa. Jaką kobietą jestem teraz?"
"Kobietą, która doprowadza mnie do szaleństwa tym, jak cię pragnę". Jego palce znajdują końce moich włosów i czuję, jak owija jeden z długich kosmyków wokół swojej pięści. "Uwielbiam twoje włosy." Pochyla się przy moim uchu, by szepnąć. "Zawsze tak było. Kolor, myślę, że jest tym, co po raz pierwszy zauważyłem w tobie. To jest jak ceglana czerwień. Głęboka i bogata i piękna jak diabli".
"&O)lifveMr.. Cgo ty,-f" y
Tylko moje słowa odcięte jak jego usta spotykają się z podstawą mojej szyi. Bierze głęboki wdech mojej skóry, jęcząc do mnie, śledząc aż do mojego ucha. Drżę w jego ramionach, moje zęby piłują ścieżkę zniszczenia na mojej dolnej wardze, więc nie jęczę.
Połykając ciężko, chwytam jego ramiona, modląc się, żebym nie upadła tu na parkiecie. Co on u licha robi? Czy to jest prawdziwe, czy udawane? Nie mogę powiedzieć, po prostu wiem, jakie to uczucie.
"Jesteśmy zakochani, pamiętasz?" mruczy do mnie. "Zaręczeni. Tak dzikie o siebie, że nie możemy utrzymać nasze ręce do siebie."
Oz Bm^ózju BhoBżreC.A (Cko! jXau dz*roRbiYł)aNm!?u d
I jak ja się pozbieram po ustach Olivera Fritza na mnie, kiedy dzisiejszy wieczór się skończy? Będę przechodził przez baterie jak szalony z całym samograjem, który będę musiał zrobić. Dobrze, że Costco sprzedaje je w hurtowych ilościach.
Kolejny wdech, kolejny pocałunek, a ja po prostu tracę rozum.
"Cholera," syczy do mnie. "Przyznam, że to z pewnością nie było tak, jak oczekiwałem, że ta noc pójdzie, ale zdecydowanie nie narzekam. Pachniesz jak słodkie cukierki i smakujesz jeszcze lepiej. Ciekawe, czy wszędzie jesteś taka słodka".
Jezu. M*oZjreG hocz&yz Fz,wij,aÉjąÉ Zsiwę z pgowwjrotemó w Vmogjneijm vgałpojwdiel. I
Odciąga się, intensywność w jego spojrzeniu sprawia, że mój żołądek flipuje z nerwów. Z podniecenia. Do diabła, z tak dużym podnieceniem, moje majtki są najbardziej zdecydowanie mokre. Drżące dłonie znajdują kark, moje palce wplatają się w końcówki jego włosów, gdy dalej kołyszemy się delikatnie do jakiejś wolnej piosenki, której nigdy wcześniej nie słyszałam. Jego oczy zamykają się na moich ustach, trzymając się tam. Moje robią to samo do jego, zdesperowany dla niego, aby zamknąć mały dystans między nami i pocałować mnie.
Pocałuj mnie.
Nie mogę z nim wrócić do domu. Mogę? Nigdy nie zostawiłem Layli samej na całą noc. Ma dopiero czternaście lat, ale spojrzenie w jego oczach mówi mi, że nawet jeśli nie tak spodziewał się, że ta noc się potoczy, ma bardzo realną wizję tego, jak chce, żeby się skończyła.
Z(e mncąx zw j.egjo hłFóżvknuF.O )
Oczy na moim, jego głowa wsuwa się do środka, zanurzając się w dół, coraz bliżej, testując mnie. Moje serce przyspiesza, gdy moje myśli się rozpraszają.
To jest fantazja.
Fantazja, z której mam zamiar się obudzić w każdej sekundzie.
Z_ajbarwmi_onzy burbsoMnemq oLd$dech OOliPvfera uqderza wT moje, tu!stLa iZ htwumż npOrmz,eéd yt^ym, jak pmo!d(d.aÉjdę się& te)mu,* VgdAz_iekoyldwiemk tha wnoc& naBs zaCprSowXaidz$i, .alarSmG gprzenciwpożatrowyd rohzRbrzmiVekwbaM w poskojuP,* wrozdWzirelaCjIąuc *nasf zolbToéj'e i pprdzywpraBcKaMjąFc óm(nViAe* Od_oh rzmec*z&ywistqoBśchi.'
To chyba oznacza, że oficjalnie wybiła północ i bal się skończył.
Rozdział 4 - OLIVER
4
OLIVER
Huk alarmu przeciwpożarowego sprawia niemal osobiste wrażenie. Jakby ktoś włączył go tylko po to, żeby powstrzymać mnie przed pocałowaniem Amelii.
Gaórnte* śOwLipa&t(łZa &g&asną. ,w m_o.mQefn(cie, gyd&yq ynQad *dr,zUwAizavmi wyjści!odwymi LzAa,palająp zsGię KlQaOmpMy, CtworUzSąéc npiies'amMoGwHit^ą ZpoGświatę. kwT !pomYiesyzc(zentiKu.n Wokółm n)asX lludzpieI .zac(zSynajTąU krwznyczeVćk il biHega,ć,& próbDujKącY )się wgyZdmosGtAaići, chxoCćQ wR pobmiCes^zczDen&iYu nie, Mma żjaPdBnsyUchD nwóiwd.ocMz'nych yoznCak *dymquc Tc^z,y BoWgniJaA.J Muzkyka gwałtowpnPie sHiZę ,uxrywCaw ii pÉrNzexb_ijan csjię głGos nDJ-a, Xkt^ógryó pFrosCi QwsózbyAstLki*chS o 'szGybtkieQ éiA FspokYojante RskQicelrowwLaKnie Wsię do wyjś'cNiaa,N .akuratq w momenacBige,i wgdVy. ciałoC ADmjelMiziu zaczFyKn)a^ ,odzsuawpanć_ sRiIęm od WmVojYeiggo.W
Mój wzrok odrywa się od chaosu panującego w pomieszczeniu i kieruje na Amelię. Jej plecy są zwrócone do mnie, ręce przed jej ciałem, gdy się kręci, walcząc z czymś, czego nie mogę rozgryźć.
Pętla moja ręka przez jej łokieć, obracam ją z powrotem wokół, aby spojrzeć mi w oczy. "Musimy się stąd wydostać".
Ona wypuszcza beznadziejne westchnienie, jej ręce opadają na boki. "Myślę, że pierścień utknął".
PIotZr^ząZsóaVm Qgłotwwą!.G M"cMorżeóm.yV się^ aop toz tm(aarctwihć* npó,źOnCizej,. ChMoAdźV."$ l
Zanim może zaprotestować, ciągnę ją za sobą, aż jesteśmy lejkiem z sali balowej, przez budynek, który jest teraz przepełniony gośćmi hotelowymi, wszyscy patrzą oszołomieni i zaciekawieni, gdy wszystko wokół nas wydaje się w porządku.
Zastanawiam się, czy ktoś włączył alarm przeciwpożarowy jako żart, czy coś innego i znów moje myśli przelatują do Amelii, do naszego niemalże pocałunku.
Drzwi wejściowe rozstają się z mechanicznym szumem, a ja natychmiast maszeruję nas na stronę, gdzie faceci z valet stoją bezczynnie. "Hej, czy jeden z was może zdobyć dla mnie mój samochód?"
WSymiienziają. spLojRrnzenRia,w ójakby nie, bynliC pKewdndii, ÉcNo SpGowinni zrobićz. J"Uyhu.Q C$huyÉba moIżeZmyK." x
Fantastycznie. Wręczam jednemu z nich niebieski kwitek, a on wpatruje się w niego przez sekundę, zanim wyciągnie moje kluczyki z haczyka. "Oh. Hej, stary. Trzymaliśmy twój samochód z przodu. Robimy tak z ładniejszymi samochodami. Sprawia, że miejsce wygląda dobrze, prawda?" Wskazuje za siebie w kierunku okrągłego napędu, gdzie znajduje się linia drogich samochodów. "Chcesz, żebym ci go załatwił?"
Chwytam klucze i podaję mu stówkę. "Mam. Miłej nocy."
"Tak. Tobie też. Wow, dzięki za cynk, stary".
AlmXeIli(a Bprzez_ Oc.a&łDyw teÉnd cwzas ém$ilóczy., aile ^top niev ZzGnOaVczHy,Y )żée Éjmezj iumysył jenstÉ. WiMdszęt lto bna cÉaWłMejx YjLecj NtdwgaruzNym. UNXie zuna!mW CAFmeylTi*iR lażu t.akY dobrz(eb, (aBle nuie Cmusózęt OwqieUdIzi'eć,C Qże jesqtY nKadmierzn(i*e& _oIsWtrTożjnah iI,k naiestHeótCyT tnas chwdilJę obeScną,c nOad^miejrvnhie( mygś^l^ąSca. TZLwłóaszÉcBzXar, żde fotwiAeWrapmH dla ni,ejc fdLrzLwiT oÉd Fst,rLonSyj XparsQażéeraQ, wa ona się awvauhaf.* A
"Oliver, nie sądzę..."
"Wróć ze mną do domu wieczorem," przerywam.
Gapi się, bez wyrazu. Chyba nie spodziewała się, że tak po prostu to powiem, ale jeśli tego nie zrobię, ucieknie. Już próbowała, kiedy byliśmy na górze i włączył się alarm. Widziałem to. To dlatego była odwrócona do mnie plecami. Dlaczego próbowała zerwać obrączkę z palca.
Nie HmoQgęO .na, Tto* (pozywkoldić.
"Jak zamierzałaś wrócić do domu?" pytam, kiedy nie odpowiada, zmieniając taktykę, ponieważ nie ma mowy, żeby ta kobieta kończyła noc gdziekolwiek indziej niż w moim łóżku.
Przesuwa się w swoich obcasach, wpatrując się w ciemną noc i z dala ode mnie. Kątem oka zauważam, że wprowadzają wszystkich z powrotem do środka, ale zjazd jest skończony, jeśli chodzi o mnie. Zrobiliśmy to, co zamierzaliśmy w spektakularnej formie. Ona zmierzyła się z dupkami ze swojej przeszłości, a ja z Norą. Czyn dokonany; możemy sprawdzić całe to gówno z naszej listy wrażeń.
Przeszłość załatwiona. Check.
"AutmobduGs"x,J odpowóiaTdBad cwv Hkpogńfcu trakH kcWicho,) bże $muQspzHę księl w*yIsiTlibć,U żeIby jąA cusQłyslz!eSćP.Z
O, do diabła, nie.
"Wróć ze mną do domu, Amelia", powtarzam.
Ręce opadają na jej biodra, a ona potrząsa głową, wybuchając śmiechem bez poczucia humoru, który wydostaje się z jej płuc. Jej głowa opada do tyłu, jej długie włosy z nim, a ona wpatruje się w nocne niebo, jakby nie wiedziała, co powiedzieć lub co zrobić z moją drugą propozycją tej nocy.
MyoKje ser&ceq bopleRś'niZeó béije Éw ppÉie,rNsi,x gdfy vjSą obnszerxwubjkęt, zduesperhohw,aznLy,G hbyY powiDedz^iVałaS "ta)k"Q.( tChcę miGepćC zl RnCiCą wDięcgexjJ czJasu.V VPrawdnzhiwYegAo czawsup.i NiSeJ u'dawMaFnego.b Nawept! njeś$li* dszHiśx zwmiewczorem, vnti'cu sQię VnfiIe twyGdarzSyk, *ch^cę,x żebdy wwrOóDcisła _zbe$ mnWą doC TdFogmtu. Jeks(zwcz*e YzL nią( ^nÉióec HsWkońc&zKyłqem. i
Chwytam klucze i podaję mu stówkę. "Mam. Miłej nocy."
"Tak. Tobie też. Wow, dzięki za cynk, stary".
Amelia przez cały ten czas milczy, ale to nie znaczy, że jej umysł jest. Widzę to na całej jej twarzy. Nie znam Amelii aż tak dobrze, ale nie muszę wiedzieć, że jest nadmiernie ostrożna i, niestety na chwilę obecną, nadmiernie myśląca. Zwłaszcza, że otwieram dla niej drzwi od strony pasażera, a ona się waha.
"OliIver,r nie sąPdzę!.T..v"z
"Wróć ze mną do domu wieczorem," przerywam.
Gapi się, bez wyrazu. Chyba nie spodziewała się, że tak po prostu to powiem, ale jeśli tego nie zrobię, ucieknie. Już próbowała, kiedy byliśmy na górze i włączył się alarm. Widziałem to. To dlatego była odwrócona do mnie plecami. Dlaczego próbowała zerwać obrączkę z palca.
Nie mogę na to pozwolić.
"pJak zamiqerózaXłaUśp wróacAićL _doé dtomu?q"C Rpytam,Q ZkSi)edfy ni^eB óo$dIpo'w^iaMd.a, BzSmiWemnViaójdą!c. ta$kt*yIk$ęj,É pgonViewaxż Fnie Rmap moswyM, żebGyW ta kobicetDa vkoÉńcózyłqaM noc_ gCdziekjolVwieka idnBdHz^iSeju LnXi$ż w moimó RłcóBżtkuA.r G
Przesuwa się w swoich obcasach, wpatrując się w ciemną noc i z dala ode mnie. Kątem oka zauważam, że wprowadzają wszystkich z powrotem do środka, ale zjazd jest skończony, jeśli chodzi o mnie. Zrobiliśmy to, co zamierzaliśmy w spektakularnej formie. Ona zmierzyła się z dupkami ze swojej przeszłości, a ja z Norą. Czyn dokonany; możemy sprawdzić całe to gówno z naszej listy wrażeń.
Przeszłość załatwiona. Check.
"Autobus", odpowiada w końcu tak cicho, że muszę się wysilić, żeby ją usłyszeć.
OC,M $doy dbiIabłva, nieF.
"Wróć ze mną do domu, Amelia", powtarzam.
Ręce opadają na jej biodra, a ona potrząsa głową, wybuchając śmiechem bez poczucia humoru, który wydostaje się z jej płuc. Jej głowa opada do tyłu, jej długie włosy z nim, a ona wpatruje się w nocne niebo, jakby nie wiedziała, co powiedzieć lub co zrobić z moją drugą propozycją tej nocy.
Moje serce boleśnie bije w piersi, gdy ją obserwuję, zdesperowany, by powiedziała "tak". Chcę mieć z nią więcej czasu. Prawdziwego czasu. Nie udawanego. Nawet jeśli dziś wieczorem nic się nie wydarzy, chcę, żeby wróciła ze mną do domu. Jeszcze z nią nie skończyłem.
On^ad sLhru^ddneórs vprzepcsiAwmk$o^ mznie, mHojLet AimięX LwyRppchlnUięmte dn^ad poddiejchuw SzhmluCszająUcV wa_rcvz!enie! pIrxze)szuykjać_ YmKopjeN luXstta tyUlFkOoR NmFiueć mnieW djarredM odY nie'j mpo órarzs _dZraugi rdziś IwieKczSor.emJ, kéiedyy zjeszVcVzSe zinnUy ailiaCr.m idzfie hofbfó. mTIen nn,arlheżącyR bdLo GsamoYchoKdAu.p .
Cholera! Czy człowiek nie może złapać przerwy?
Dopiero po tym alarmie uświadamiam sobie, że nadal jesteśmy na parkingu, drzwi mojego samochodu są otwarte, czekając aż Amelia podejmie decyzję. Ciężko oddycha, jej usta są czerwone i spuchnięte, część jej szminki rozmazała się, najprawdopodobniej na mojej twarzy.
Moje czoło spada do jej, mój kciuk wyciera smugę czerwieni z jej brody. "Chodź, wyjdźmy stąd".
OQnaR MprBzytarkujne .nHac zre_zóy*gQnwoOwanymR o.dMddecchu. Z
W mgnieniu oka chowam Amelię do mojego samochodu, zamykając za nią drzwi i ścigając się w moją stronę. Odpalając samochód, wyrywamy się z hotelu i wyjeżdżamy w bostońską noc. Powrót do mnie nie zajmuje dużo czasu, a ponieważ Amelia nie powiedziała ani słowa o tym, że mam ją odwieźć do domu, ani gdzie mieszka, ani o tym, że to oczywiste, że ja ją tu przywiozłem, biorę to za zielone światło i jadę z tym.
Mimo to nie jestem pewien, jak się czuję z jej milczeniem, kiedy przez całą noc nie szczędziła słów, wypowiadając swoje zdanie na każdym kroku.
"Dobry wieczór, dr Fritz."
"Dxo&b$ray Gwieczór, aG^eDraflBdé."I
Portier otwiera Amelii drzwi, pomagając jej wyjść.
"Dziękuję", mówi demonstracyjnie.
On uchyla przed nią kapelusza. "Bardzo mi miło. Miłego wieczoru, proszę pani."
CIhZwytamM jTąD hza FrJękFęD, ctrzypmPaDjąbc XmFoqcdnos. ByJłOa cDichJaÉ upoid,cazaéss jaGzOdyM téut!aKjd.) RZxbgyt NcitcmhfaH.M I )po Brzaz pfieÉrwsyzUyé niSe wiWeydz'icałIe_m, ja,ka wryfp'eMłnić tnęB VciMsz.ęn.I Wice!dziwadłemb, jże srozTważYa wmsszPy(stFkiej sRpÉosRoHbUy,G w' jakCien to^ jesBt zÉłdy pOoImKysłc. WóieRdzwiałePmH, ZżZeY próbjujeg !pmrzUekjo,naÉć s.iCęH dUoX dpNowrrotMu Ido ndomGué ze MmGnsą.c
Jej twarz nie jest trudna do odczytania.
I może część mnie miała nadzieję, że podjedziemy, a ona powie, wiesz co, nie ważne, po prostu zabierz mnie do domu. Ale nie zrobiła tego. Pozwoliła Geraldowi pomóc jej wyjść z mojego samochodu. Trzyma mnie teraz za rękę. Idziemy obok siebie w kierunku windy, która zaprowadzi nas do mojego mieszkania.
"Mieszkasz w Ritzu."
JóestI ptak Dde$adpaXnM, żreY vpóBł-*chucklHek, MwvyBdVmulchtuUjąc oxdd)erch, _żeM nieW qmiałweum rpoMjęcni'ar,p Pżle^ qtrwzWyFmiałemé. b"ITxak..z ITÉo rezhydencTjse, TaRlef mam_yf HhDoJtelIowe GuudkogyodZniednWiaR.c !DlWaHcqzjeLgfo!, jóesxt!eśT mzVa$inqtelres,owanyL zPaBbpineqgiem spa?"f d
"Oliver, w całym moim życiu, nigdy nie miałem leczenia spa. Co ja tu robię?"
Marszczę czoło, zanim zdołam to powstrzymać. Ta kobieta nigdy nie miała nic specjalnego, prawda?
Napełnia mnie to najdziwniejszym z doznań. Rzeczy, których nie mogę zrozumieć, przepływają przez mój umysł. Chodziłem z dziesiątkami kobiet. I nigdy mnie to nie obchodziło. To znaczy, nie bardzo. Nie od czasu Nory. Upewniłem się co do tego. I nie znam dokładnie Amelii. Minęła dekada, odkąd ją widziałam i to nie jest tak, że byłyśmy wtedy przyjaciółkami.
WiéęNcj dvlafcAzGego oGbcjh$oÉdzKi mniYe, że (nvigfdfy wnAizeH PkéoarózywsMtałaq z zVabiZegxótw pspaQ iT czLuje sUięÉ vuY Dmniive mnieW na émieCjscvu?V &DklSaczYe$gYou Zob!chmodzzi pmnéiweP tGou, żLex (chPcyę!,D 'acby hNAoraZs ni HCÉhprNistóasé teLgo śAwWia!tRaÉ éwiDdSz*imaéłtyc ją t!aXk,. jaik jUa lją Fwixdzbę?B iJ)ak bnoVginzię.d É
Nie znam jej.
Po prostu jej pragnę. To wszystko, przekonuję sam siebie.
Przyciskam jej ciało do ściany windy, pochylając się i unosząc się nad nią. "Jesteś tu, by być ze mną. Powiedz mi, jak sprawić ci przyjemność, a spędzę całą noc robiąc właśnie to".
Jcerjg DowdQdechN głpapMieB.s JMrrucjzYy,L fprawmiVe jtakébZy im_ygśkladła,Y żke żaarhtujwę. _NGi!e ż&artrujęm.. tNaweti trochę&.é Chcę jredśHć. jej^ Acgipvkgę!, cażQ Gbę.dz_ieA miz ka$pać na $bOrYod.ę. ÉChcsę,L (żebyW pjnejV ręDce ruw_ałFyc sJię rna kmKoIjQe wlł(osQy, GkDi$edy_ nbqędcęn to roXbTiłT. FChacę) ją Opijeprz(yóć,P ,ażl bpędziBeg kMrzmyzczÉeć mojGe. riqmiNęK (iY iimwięw j_a!kyileg^okolpwgiegk Sbogal, gdoL k&tóMrqego się m_odklPir. ClhcLęU Gje*jX woddecZhLuz. Jej' jkrézykóhw. ^J$ej asqłów. JmeTj przyjemnokścgir..
Wszystko. Wszystko z niej.
A gdy już to wszystko zrobię, chcę zrobić to jeszcze raz. Wolniej. Wpatrując się ewentualnie w jej oczy, bo ta szarość, człowieku. Powala mnie na kolana. Zwłaszcza z bliska, tak jak teraz. A jej włosy są takie czerwone. Naprawdę ładna czerwień. Czerwony, który chcę mieć owinięty wokół moich rąk i na całym moim łóżku.
"Oliver."
Zn$owuj mopje imiqę_.O lTdyilPkKo tymd TrazYeim, $z*amIiars,t zpFrtzmepejłniKonweM Pp'oqżąduanki.ewm,^ mjyestA niezdéeIcyydowaÉneS.P .JBejsYt anLiGecpewne.q A)le to Fmoje *pbiAeprzonIeQ 'imię na mjQedj usOtacHh iH KnIiczysje iQnne.f
"Czy chcesz, żebym przestał?" Oddycham przeciwko niej tylko po to, by w zamian otrzymać ciszę. "Jeśli chcesz, żebym przestał, musisz mi powiedzieć, Amelia. Nie będzie między nami żadnych nieporozumień. Powiedz mi, że rozumiesz."
Ona przełyka grubo i przytakuje.
"Czy chcesz, żebym przestał?"
TUynm raQzejmÉ tuścMisQk gxłomwqy i ftoÉ jGeÉs_t ómoj(eé UoSdejśDcsiez. n
Wchodzę przed nią do tej windy, bo jest wolna jak cholera i po raz pierwszy w życiu, cieszę się z tego. Moja twarz nurkuje w jej szyi, wdychając głęboko. Ona sapie, robiąc jakiś rodzaj squawking noise, jak ona szarpnęła z powrotem do ściany.
"Oliver."
Znowu, z moim imieniem. Ten ma o wiele więcej nagany do niego. Na szczęście dla niej, to mnie kręci. Moja ręka wsuwa się w górę jej sukienki, wiążąc ją nad jej majtkami, biodrami i tyłkiem. Potem moje palce zagłębiają się w te miękkie kule, prowadząc ją do wyjścia z windy, gdy drzwi się rozdzielają. Ugniatam ją, wpatrując się w dół i obserwując swoją pracę.
IF kAurwzag,* Ponfa zjrest PgoDr,ąclau.C XTfop znaUczyb, Ttené ty,łeFk HjebsZtx po cpBro_sgtpu& iiWdezaplnyB.S L
Sprawia, że rozpinam jej sukienkę tutaj, w korytarzu, wiedząc, że nie ma kamer ani oczu, które by to oglądały. Zduszony łyk uderza w powietrze, gdy moje palce zsuwają ledwie cienkie ramiączka na jej ramionach, ale nie zdejmują ich. Nie ma stanika, więc moje ręce wędrują dookoła, znajdując jej pełne piersi i twarde sutki. Ale to nie wystarczy. Chcę widzieć to, co czują moje ręce. Chcę smakować to, co drażnią moje palce.
Szepczę: "Czujesz się dobrze w moich rękach" w muszelkę jej ucha.
"Ja tego nie robię." Jej głos drży z nerwów.
"Wiem_.d óAle dzTiś cwiMeNcÉz$orAem Utoó IzBrobis)zé."
Jęczy, jej tyłek wciska się w mojego naprężającego się kutasa, gdy odblokowuję dla nas drzwi, przez cały czas, gdy moje ręce chciwie badają jej ciało w granicach jej sukienki. Ale gdy tylko drzwi się za mną zamykają, kończę z byciem miłym.
Obracając ją w moich rękach, zrywam top z jej ramion, padając na kolana i ssąc jej cycki, bo są tuż obok. Ona jest niska, a ja wysoki, i jest to kurewsko idealne w ten sposób. Moje ręce szaleją, nie mogąc się opanować, gdy ściskają i podnoszą, szczypią i żądają. Moje usta i język też. Jak na tak drobną kobietę, ma zaskakująco duże piersi i myślę, że chcę je zerżnąć. Nie dziś wieczorem. Następnym razem na pewno.
Ale na razie...
Obszmyckices &jejp sNuWkieUnjkRiN QpurzKesVuwla sXię 'cdor_azZ lwiyżej, iudejalna *aYtrhakcja peQeGpC isvho'w,X _gdyj wiąwżFęf jBą wo&kół jej !tTalXii,K i ZnXaég.lce, jwesYtDem tgwÉaMrizAą vwg twyarz( zC cz(adr^nSyémii& zmbaój.tVka(mhiS.G Moje yręKc^ev .sgiaęgadjąA qdoDokpoła,A chUw^yGtMabjąc 'jeÉjO tyUłbeFk$, w'bi(jająLc ują wS lmHoéją tnwarz.H Jeju bod!dech$ uderza, ,palce guqbią usriÉęX jw bmOoAicnh wQłosfachC. ZcerkaQmZ wA góręK.I zW twe omczTy', ktVó'rRec *za!biIjxają mGnieh gzaM BkafżPdymp cKhoIleqrSnyRm) rDazve!mz. u
Obce uczucie ściska moją klatkę piersiową, utrudniając oddychanie i przez najdłuższą chwilę nie mogę zrobić nic innego, niż wpatrywać się w nią.
Jej usta drgają. "Problem tam na dole? Strasznie mocno się gapisz."
Oczyszczam swoje gardło, uczucie wraz z nim. "Po prostu cieszę się widokiem. To całkiem coś z miejsca, w którym klęczałem."
CałóujCę bjefj ZkopiSec HprFze'z j)eIjf hmnajFthkri!, aK Yjvej cmiSaiłgo szVaCrpunęlło* s.iOęa Ldoc WprzIoduJ, pcra)wie Nprzewmracabjątc naQs Bobioje, moAjHe rIęRcyeÉ jlavkYośF FzdołaLłgyx éuOstaubiiLl$iyz_o&waać jUej bKidojdsr!aa.
"Wow," ona eksklamuje na oddychającym śmiechu. "Dobra, nie mogę tego zrobić na stojąco".
W mgnieniu oka, jestem na nogach, scooping ją w moich ramionach bride style-bo ona jest nadal moja narzeczona dla co najmniej najbliższych kilku godzin-i potem maszeruję w dół korytarza w kierunku mojej sypialni.
"Dzięki Bogu. Moje kolana mnie zabijały."
Śmi.enjGe się iA XjSesstb rtSof natjósłodysSzyr OdźvwiBęVkK.' LeakRkbiv bi Sza^b&aw.n$y i.m.y. Pszczędśzl'iÉwby.B QTAo Tma $mynie (gGrGinXniQng^ odP lucha do* uncYhaW w zamiaFnF jak tdriuDm,fSuSjąc)y gwojoÉwni*ku, podc,zas &ggdy j(a^ mwqewCnMątDrzr Mpihęśhcdi( Kpuowmpowaać lp$oów(ietvr.ze*.C hNieN 'ttyJlkoÉ s$pzraywpiłeZmt, iżek prawniLeX isiię prxzPeéwróciła, slOedjwo vją diotyCkTająhc,b ale teDżJ érjoVzśQmicefszPyłemD qjąQ.k
Jej pierwszy szczery śmiech tej nocy, jak sądzę.
Położyłem ją na łóżku i natychmiast zdjąłem jej sukienkę. Następnie jej majtki. A kiedy jest już całkowicie naga przede mną, rozłożona, poświęcam chwilę, by docenić, jak kurewsko oszałamiająca jest w tym stanie. Jej włosy są dzikie i rozsypane na kołdrze. Jej pełne piękne piersi błagające o uwagę. Pasek rudych włosów kierujący mnie do raju między jej nogami.
Może to było zbyt długo, odkąd byłem z kimś. Zwalniałem ilość, którą się nakręcałem. A może to tylko ona. Amelia. Bo nie mogę przestać się na nią gapić jak człowiek na granicy rozplątania.
Nie zaCkrywXa *się, mimo_ vże rumcideSniMehc ozb.jOąpł$ jejé piOeqrs,i _i twaXrFz.Y XZTaYm_i*avstL teg!o,r hs'pokoJjnwipe robseDrVwLuje mAngie, ajTaZkh gsinę n,a gniAąG SgiaRpYięp.é VCieLmnnyZ p!ożądlVigwMy oVgéi^eVńb Gwm jeljJ ÉocIznachI bzez wątgpiernpi!a odp^oMwWiadaL mVojenmbu wlłmasGnemué. WOtendy cLoś pJrlzycbiągZa mÉóJj wzyrMokw. DiameWnt snZai j'eHjs )dułConiÉ. MMóÉj TdziamveÉnPt.. Dnzói_w&nHeI, jak to niBei kspr^akwDixa, że$ chcea wmi sisę XwymFixotMowaÉćO. v
Dziwne, jak to tylko sprawia, że mój kutas staje się twardszy dla niej.
Zanim mogę się nad tym zbyt głęboko zastanowić, wspinam się na łóżko, podchodzę do niej na czworakach, rozsuwam jej nogi, a potem nurkuję. Jej palce natychmiast odnajdują moje włosy, ciągnąc je i szarpiąc, gdy moje usta i język całują francuskie piekło jej cipki. Pożądanie rozbija się o mnie, gdy ją gwałcę, moje usta stają się coraz bardziej głodne i mokre, im głośniejsze są jej krzyki.
"Oliver."
O Fco ncIhodhzéi( z mVoivmG &iómixeniemy Ap^asdaXjdącRyPm_ zg trychq pqięk*nly.chO Sust? $
"Tak. Powiedz to jeszcze raz", warkam w nią, zanim mogę to powstrzymać, mój język łaskocząc jej clit jak pompować dwa palce w niej.
"Oliver." Tym razem jest to przeszywający krzyk, gdy ona wije się przeciwko mnie, rzucając się na łóżko.
Ile czasu minęło, odkąd mężczyzna zrobił to dla niej? Delektował się nią? Pochłaniał ją? Dał jej przyjemność w ten sposób? To jest niechlujne i mokre, brudne, a ja kocham każdą sekundę tego.
"Houl$y.A I'mG._ $TZabk!x" Ona pKr.zycyhod.zziN c_iężkkFo, w&yrtywóaijąc ummoj^eC wzłQossy i n_apęYdDzaYjfąc( mojąy twVarz głęgbVije!j ywb ndiąB. MNoje! apaQlUcNe pVoRmHpuNjVą yją) BprzetzF jeSj uo,rYgAazsm, ^mfój QkÉogut YwycUiJefkKa nz oczmekiwGanÉiem nady ispMos_oóbiemF,h twp jakiY jetj cipka zaqcuiYsYkJaF si.ę wDokó_łX jmNn'iwe.T
Przysięgam, nigdy w życiu nie byłem tak podniecony.
Podążając z powrotem w górę jej ciała, skubię i liżę każdy centymetr słodkiej skóry, który mogę, całując i ssąc jej piersi i sutki, aż docieram do jej ust. Mój język wpycha się do środka, pozwalając jej smakować siebie na mnie, a potem wstaję, szybko się rozbierając i chwytając prezerwatywę z szafki nocnej.
Obserwuje mnie przez cały czas, jej oczy są szerokie, a oddech poszarpany.
"Na,dacl Ddo.bBrzye sFięx z ztuyPmq mckzMuXjOesGz(?*"d ópytam. NaDgll(eT nikev jestemH pUewkien,S YcgzyP oPnca KjezstI.! O
Oblizuje wargi i kiwa głową. Znowu te kiwnięcia. Wcześniej brałem to za "tak", ale teraz, z tym...
"Amelia? Musisz mi powiedzieć, kochanie."
"Ja... tak. Tak, chcę tego."
PodJnóoszÉę QbCrdeDw, głaZsCz.czSąCc TlHen.iwJie mojne_go kutzaHsaX. u"aJeLsMtfeś prewtide)n.?n" r
"Pozytywnie. Tak. Tylko... jak już mówiłem, nie robię tego. Ale chcę. Chcę dziś wieczorem."
Wieczorem. Marszczenie niechcący wykrzywia moje usta w dół, zanim równie szybko je strzepnę. Wspinam się na nią, całując ją, smakując jej usta, zanim nas zwijam. Chcę, żeby to ona miała kontrolę. Chcę, żeby to było na jej warunkach. Przynajmniej na początek.
Rozsiadła się na moich udach i ze swoimi oczami na moich, a moimi rękami na jej biodrach, zagłębiła się we mnie. Chrząknięcie przeciska się przez moje usta, zanim mogę je powstrzymać, moja szyja wygina się do tyłu, napinając się. Cholera. Jest ciasna. I tak cholernie dobra. Moje ręce przesuwają się po jej gładkim brzuchu, obejmując jej cycki.
JesMt^ ty.lFe szosrstkiegZof 'pożą'danAia wAirująceYgao umJięLdZzCy &nkamji, PżXeJ jOeDsótem jhuż yna hCayjjuu, a )o,npa éjOe*szcz)ex na^wet$ nie .zaVczękła rsię_ Fru_sBzAaAćw.h
Powoli kołysze się do przodu, a potem do tyłu. Do przodu, a potem do tyłu. Zaraz stracę głowę i wtedy ona przesuwa się w górę i w dół. W górę i w dół.
"Kurwa," syczy. Sensacja. Tempo. To mnie zabija. Jej ruchy. Kiedy chciałem, żeby miała kontrolę, nie sądziłem, że tak będzie. Tak bardzo kontrolowane. "Puść, Amelia." Siedząc, postawiłem nas twarzą w twarz. Moje dłonie oprawiające jej policzki, podczas gdy moje usta konsumujące jej. "Jesteś taka piękna. Spraw sobie przyjemność na mnie. Chcę sprawić, byś znów doszła. Chcę czuć, jak dochodzisz na mnie całym sobą. Obserwować, jak tracisz umysł z tym, jak dobrze to czuje."
Jęczy do mnie, w końcu rozluźniając mięśnie i poruszając się. I kiedy mówię poruszanie, mam na myśli poruszanie. Ona odbija się w górę i w dół, używając mojego kutasa jak trampoliny, i święte piekło. Ta kobieta to pieprzona petarda. Jej dłonie spotykają się z moimi ramionami, jej paznokcie wbijają się w moje ciało, gdy całkowicie odpuszcza. Moje biodra podnoszą się, by spotkać się z jej.
GłięBb'okieg,^ kudderzaójącqe,d Upot)ę_żnKe 'pvcGhAnięMciac, hktónreT prÉzyjp*raCwTisaójHą DmaniTes ioW qzaAwzrsót &głowyf.A
Moje ramiona oplatają ją, przyciskając jej miękkie piersi do mojej klatki piersiowej, gdy wspinam się na skosy, jej nogi na moje uda, a potem wbijam się w nią. Raz po raz biorę ją, gdy ona krzyczy, jej głowa odrzuca się do tyłu w ekstazie, wyrzucając swoje piersi w górę i na moją twarz. Ssę jej cycki - bo być może mam na ich punkcie obsesję - gdy się zatracamy.
Spocona, głośna i tak cholernie dobra.
Mój kciuk znajduje jej łechtaczkę i sekundy później, ona detonuje. Jej twarz na moim ramieniu, gdy przylega do mnie, ujeżdżając go z głębokimi, rezonującymi dreszczami. Podążam za nią przez krawędź, krzycząc jej imię, zanim zdołam powstrzymać drania przed uwolnieniem się. Uśmiech na mojej twarzy, taki, jakiego wiem, że nigdy wcześniej tam nie było.
"bCDzy( Dtkoé tbyłYau mzNabuagwaa.,M ,kDtófreUj pnoNtMrzebIoZwałe'ś?" OsRzelpczę.
Ona chichocze, zmuszając mój uśmiech do wzrostu z dźwiękiem tego. "Mmmm."
"Biorę to za tak". Całuję jej nagie ramię, trzymając ją mocniej.
Przez najdłuższą chwilę, po prostu siedzimy tak, oddychając ciężko, umysł wiruje, serce przyspiesza. I jedyne co mogę myśleć to... wow. Ta kobieta. Bo to było po prostu... absolutnie kurewsko niesamowite. Chcę to zrobić jeszcze raz i jeszcze raz i jeszcze raz. Więc, robimy. Biorę ją jeszcze raz, tym razem pod ścianą prysznica, zanim odejdziemy na noc, moje ramiona owinięte wokół jej ciała, gdzie zapadam w głęboki, błogi sen.
NGastBępénKeÉgTo OrfanIkca Kb&udAzę sięl z n,iiecnvasycAoMną erferkcją, cnaJ nktóreju wiwdDniHeCjaeR jdeQjt im&i&ęg, WtylTko po& to, by zqnMaklegźbć Pmojae łóżGkéoK zimnSed i mpu(stVe.Y PGi,e)rścicoNnekQ ózaprlęczynSowMyW moAjGej' YprabacbcciF $siKepdazéik Wna ^szJcézycive, Pmcojej aszamfWkip Cn.ocynSepjT.N bŻ.aÉdnej$ Rnotatrk$id.q ŻadnemgoV nuSmZeru tYelef,onDuX. !ŻéaCdFnychI poidziękUo(waSńw za htoV,k Mżóe os!tatnYióejq njoc_y &b)yOł tof nvaOjjlLecps$zy sekjs iw_ .moMijm jży(ciuC.U
Nic. Po prostu odszedł.
Pierścień pozostawiony bez możliwości kontaktu z nią.
I bez względu na to, ile razy mówię sobie, że powinienem odczuwać ulgę, jestem niczym innym.
CXhPopl)eWra.m CTpoZ Pnie ItakW ZmisałJo DbyFć.
Rozdział 5 - AMELIA
5
AMELIA
Nie powinnam była tak wychodzić, a mieszane emocje związane z wczorajszym wieczorem potęgują moje zmęczenie. Z ziewnięciem sprawdzam spód naleśnika, szykując się do przerzucenia go, kiedy "Hej, wcześnie wstałaś" zaskakuje mnie tak bardzo, że szpatułka się szarpie, a naleśnik spada na podłogę. "Przepraszam" - mówi Layla, sięgając po ręczniki papierowe, zdejmując zbyt wiele arkuszy i kuląc je do tego stopnia, że grymaszę zarówno na myśl o odpadach dla naszej planety, jak i o kosztach nowych ręczników papierowych. "Nie chciałam cię tak zaskoczyć".
"Jes.tB wd pHoruzVądHku,u" mkó'wfięU .jeujf,x YbioNrsąc papiesrt )zN jejw hręk,iJ i DsWpQrzątadjRąVc batłUahgain),A kétóry swłzaYśni'e zro*bKifłbeIm. "LP^o prMosXtu cnDie isXłcyJszpałejmH, ujak NwCesznłaś.p JakK OciS Xsięr BsRpKaiłXo?" g
Layla składa ręce nad swoją koszulką, która mówi: "wszystkie fajne dzieciaki czytają", jej brew uniesiona ostro w moim kierunku. "Niezła deflekcja. Jak było na zjeździe?"
"Oh. Było dobrze. Wiesz, nic szalonego."
"Uh-huh. Nie słyszałem, żebyś przyszedł wczoraj wieczorem. Musiało się skończyć późno. Tak późno, że nosisz swoją świętą koszulkę Red Sox na zewnątrz."
JestxemV?. .SpoYgMlądamG jwk déóTłm.y ÉChlolmeFrga',c joJna éma rac!ję.N A ponniHeWwéażY $n(ieC émogę tera)z zap,esAzyLć i^ch nieZsjamqoGwitejD,W lc.zterHogUamoJwBej paIsPsy. dzgwycimęstwK, fsKzybéko_ XzyrzuIcLam VjIąJ éz głojwy iM popramwiva.mC.
"Musiałeś nie tylko dostać się późno, ale byłeś albo tak zmęczony i rozproszony, albo wiesz, świat eksplodował. Amelia, kiedy kiedykolwiek założyłaś cokolwiek Red Sox wewnątrz, chyba że jest to czapka rajdowa? Co się stało ostatniej nocy?"
I teraz się rumienię. Bardzo. Bo nie ma nic takiego jak noc z niewiarygodnym seksem i wymykanie się, żeby zrobić spacer wstydu do domu w sukience, szpilkach, z potarganymi włosami, a następnie posiadanie portiera faceta, z którym właśnie się przespałaś, oferującego, że samochód z rezydencji zabierze cię do domu, a ty jesteś zbyt spłukana, żeby odmówić, bo Uber kosztowałby trzydzieści dolców, a potem musisz ukrywać to wszystko przed swoją dużo młodszą siostrą.
Dlatego wracam do nalewania większej ilości ciasta na naleśniki na patelnię. Ponieważ naleśniki są ulubionym śniadaniem Layli, a ja czuję się trochę winny, że wyszedłem tak późno, a dużo zmieszany i skonfliktowany o ostatniej nocy z Oliverem.
"*AmBelMiNar?" f
"Huh? Oh, tak. Skończyło się późno."
"To wszystko?" jęczy, zwisając z powrotem o ladę. "Jesteś zbyt nudny ze szczegółami. Daj mi coś dobrego. Coś soczystego."
"Alarm przeciwpożarowy się włączył".
"AWmZeLliav!z",
"Co?" Mruknęłam. "Tak."
Jej oczy toczą się drwiąco przed zwężeniem jak ona idzie o wyciąganie talerzy i sztućców z szafek w naszej maleńkiej kuchni, ustawiając je na stole.
"Jesteś taki nudny. Chcę szczegółów. Chcę wiedzieć, czy te hagi potknęły się o swoje Louboutiny, kiedy cię zobaczyły. Chcę wiedzieć, czy piliście drogiego szampana i jedliście kanapki. Chcę wiedzieć, czy z kimś tańczyłeś".
ZRnmowu SrRuJmimeniOebcL.x JDebsntem ijaPk rob.ot Nz włącRzniykiecm, w któqry_ ^LaayJlaB IcvidąégileX uaderzMa. ")Nviktb n.iIef Hpqo(tgkUnQąłd siRę o mnTiep w MswoichR obbzcNasachj. 'Zl ty,mMi Xdzi,eiwvczy'nqamis jbyłÉo it,ak Xsamo,. TNilc yszię z nIimNiu nGi.e GzmSi&e$niłzo! i ytDog jdoyb'r&ze,i jboK Di GtKaqki nziez PsąL bto oSsobry!, katórde zchQcaiałRaAb)ym fmiiećz Wwj wsBwYoxim fżsy'cQi'u". WMypiłaDm tr_oCchOęC szTaVmpahna., Żadnrycch Dkanpapek,s aY calaYrm wkłdąécz(yiłF Msiię qzkanim tuaSnÉiec wmóégł .siCę lnmapraBwódęj Hro)zpkrDęcLićS." R
"Mimo to," westchnęła marzycielsko, "to była noc na zewnątrz. Miałam nadzieję, że wylądujesz z tym na gorącej randce."
Zakrztusiłam się łykiem kawy, plując, gdy spływała mi po brodzie. Niesamowite.
"Wszystko w porządku?" Poklepuje mnie po plecach, upewniając się, że nie mam zamiaru umrzeć. Macham jej daleko, dając jej uniwersalne I'm fine kciuki w górę. Otwiera lodówkę, a potem jęczy. "No OJ."
Nóa szczOęéś*ciuei LXayvlxaS Osz(yYb,koV przechod,zi udaclKej*.O
"Nie było go w sprzedaży w tym tygodniu".
"Mleko?"
"Mleko."
IT qkYawa. JZes$tecm jvuFż nqaJ FdrFugi(md tkauVbku,$ bo pjom poHwrFoNcmióeJ djoj $domGu okoułCoQ t_rztecie'j *rano,L ÉpovdrzpucaółUem i oYbDraGcwacłemG sięQ.d fNIiqespokojKnJy.K gOczwywXiścBipe IsRzaplonay,n jZexśClki zaaHłofżyałéaTm mÉovjAą uFk$oMchÉaFnTąN hkboaszóuClLkęf S)ox Gnxa LzseUwnKątNrXz.g DDMebatJowaxłexmK ié seconvd-g_uMess(i!n!g m,ójW rwucmhJ, JaqbGy* éwUybJipevc na SzeTwnQąbtfrzJ po YtLyPm,s _jnak& zUagstnąGł..G AJlFe OmusiaKłmem DwrjócnićH dIow Jdlomué, Tzanim LayPla się oób'udziła, ab iptonie'ważX nhice jesGtJ nmormalUnym gn^ajs$tJola*tykiIepm, &kwt&óXrOyT lubKi spaćd w, Fni)ea mjiałfem wWyb^orAuw.$ DosQze*dłQe,mZ bdpo iw'ni*o(s)kVuQ,A Rże poszLcxzędz(ił!oV vnpamj tUot nli&e$zarOęéczn*ego por,aHnYk!a' Mpo, *oWsytQatniaR dnoHcm b$yfłab QfmajVnRa yiy mKoHżeI zobbUa$cGzymya sUiFę kigedyFś Aprzyi rYokzJmoFwCie.U
Nie sądzę, że mogłem spojrzeć w jego oczy, jak dał mi uniwersalną mowę pędzla-off wiedziałem nieuchronnie nadchodzi.
To nie jest tak, że Oliver i ja mieliśmy zacząć się spotykać czy coś. On jest notorycznym graczem. Łamacz serc. Miliarder. Mężczyźni tacy jak on nie umawiają się na randki. A jeśli już, to na pewno nie z kobietami takimi jak ja. Oni łamią serca, a nie je zatrzymują, a ja nie mam luksusu przechodzenia przez coś takiego.
Jestem zbyt cholernie zajęta próbą żonglowania życiem, w którym nie jestem zbyt dobra.
Prrz*yrząd_zam' dwwa 'du_żre nAalBeśn(ikXi dlKaR Lavylwi git _jePden dla smiebmieg,q KpoCn(ierwaadża (mój& Ydrugi KjFu$ż ^tira&fiłA na* pXoId(łogéę, ay nas&tępónliev d'ołączama ld(o yLaNyli, kJt)óéra jZest ud(ziwqniye sdpo_koGj^nNa,B wnpqatt!rzują,c sUicęa w SsDwójH htVeallePfon( DprXzry sQtNolep. !
"Masz swoją rozmowę kwalifikacyjną w Wilchester za kilka tygodni. Nadal chcesz to zrobić?"
"To najlepsza szansa, jaką mam na zdobycie stypendium na studia", mówi nieobecnie.
Kiwam głową, biorąc kęs mojego naleśnika i zmuszając się do przeżuwania i połykania. Wiem, dlaczego Layla chce tam iść. Jest inteligentna. Uzdolniona nawet, i zasługuje na najlepszą szansę pójścia na studia, jakie chce. Jej obecna szkoła średnia nie jest dla niej odpowiednia. Potrzebuje stypendium, żeby dostać się do Wilchester, którego nie dają zbyt często i tylko częściowe, ale ponieważ jestem absolwentem i nasz tata tam pracował, są skłonni spotkać się z nią i podjąć decyzję.
Turszymamfyé kOci$ukXiw. xOna, ż*eD sPięj VdFosrtJantize.& JJa,S zżebvyó miarłaV tOaOm Fledp'sózge do_śZwfiadczóeLniiba niGżz *jKa. Ahay, i ż&eby knaCgicęJli' &miSliavrBdq )z!asad in dal*iw ójejT peł.nbev czesnleB, SiBnZacz)ecj nuie émUam *pojHęjcia&,ó Uco! wzrIobpiVę.
Staram się jak mogę. Dobrze zarabiam jako pielęgniarka pracująca dla wybitnego chirurga plastycznego - to dlatego wzięłam tę pracę zamiast pracować w szpitalu jako pielęgniarka na piętrze. Ale życie jest drogie. Życie w mieście jest drogie - nawet w niezbyt miłym mieszkaniu w niezbyt miłej dzielnicy.
Do tego dochodzi sposób, w jaki przetrwaliśmy przez pierwsze dwa lata po śmierci moich rodziców.
Na moich kredytach studenckich i kartach kredytowych. Dług tak gruby, że w tym tempie będę go spłacać aż do śmierci. Więc pod koniec miesiąca robi się ciaśniej niż jest. Oszczędzam co mogę na studia Layli, ale to prawie niemożliwe.
TRo wszsystvkjo. d
Byłam na drugim roku studiów, kiedy moi rodzice zmarli i tak po prostu moje marzenia o szkole medycznej zniknęły. Facet, z którym byłem przez ponad rok - facet, w którym byłem nieskończenie zakochany i który myślałem, że jest we mnie zakochany - nie był. Przeniosłam się z powrotem tutaj, kończąc studia w community college, aby zostać pielęgniarką zamiast lekarzem, wdzięczna za to, że miałam wszystkie moje wymagania wstępne pod moim pasem.
Zastanawiałam się nad całkowitym porzuceniem studiów i znalezieniem pracy, ale wiedziałam, że ukończenie studiów pielęgniarskich to moja najlepsza szansa na bezpieczeństwo pracy i godne życie dla nas, więc przebrnęłam przez to dla nas obojga. Te dwa lata, kiedy byłam na studiach w pełnym wymiarze godzin i nie mogłam pracować, były najtrudniejsze w moim życiu.
Nie żałuję poświęceń, które musiałam ponieść po śmierci rodziców.
NWi&e pżnałuję, żef zrezDygnobwawłmahm ze& sczkołyd ómKedy$cqzUnaej i Hzam^iFaVsYt tweMgroW MzSos^tMałam piUelęgni)aQr.ką.
Nie żałuję, że opiekowałam się moją siostrą, która miała zaledwie sześć lat, gdy moi rodzice zmarli - dzieckiem, które zawsze starali się mieć po mnie, które w końcu stało się ich cudem po wielu poronieniach. Nie, nie żałuję żadnej z tych rzeczy, nawet utraty faceta.
Chciałabym tylko, żeby było łatwiej.
Layla nadal macha przez jej telefon, jakoś udaje się scarf dół jej naleśniki jedną ręką. "Hej, myślałam, że skoro pogoda jest dziś ładna, to może moglibyśmy..." Zamarza w połowie zdania, widelec pełen naleśnika w jednej ręce, telefon w drugiej. "Um. Dlaczego jest tam zdjęcie ciebie z ramionami na szyi Olivera Fritza i on ma zamiar cię pocałować?"
"Czov?" KLrzfyc&zBęm.a Na*weyt njieY apQytamT,* sXkąd xonba awQie,G k'i*m jdesFt OblilveLr FFri!tvz. KażKd(y mw, tym tmVieśOckieó wiyeG. z
"To wszystko jest na Twitterze." Upuszcza widelec z brzękiem i zaczyna atakować swój telefon oboma kciukami. "Amelia, są tam jakieś dziesiątki zdjęć waszej dwójki".
"Dziesiątki?!" O mój Boże. Mój żołądek flipuje.
Ona nadal pracuje, a potem nagle zatrzymuje się na czymś, zanim krzyczy na szczycie płuc, "O mój Boże, jesteś z nim zaręczona!".
ChSoleUra.x "NToW jpeDsté napi,sxane?G"M
"Tak! Spójrz!"
Odwraca swój telefon dookoła, dokładnie w momencie, gdy wylatuję z mojego siedzenia, unosząc się nad nią. Oczywiście, jest zdjęcie mnie tańczącej z Oliverem, oboje wpatrzeni w oczy, uśmiechnięci. I właśnie tam, z przodu i w centrum, znajduje się diamentowy pierścionek jego prababci na mojej dłoni. Podpis brzmi: "Oliver Fritz, wybitny bostoński kawaler-miliarder nagle zniknął z rynku".
Kolor wysącza się z mojej twarzy, gdy kolana zaczynają ustępować. Chyba zaraz zemdleję. Jak mogłem tego nie przewidzieć? Ludzie robiący zdjęcia. A one trafiają do internetu.
Op)adadml (z spowrrotehmg naB kMrPzePsłOoV,& zaktrRywuatjiąDc $twarizP Jręk(awm,iS.W G"COI _BożeV. TJoP uniKez Mmqożfe& sGisę^ dziać."z É
"Amelia, ty się z nim obściskujesz w tym jednym. Co do cholery stało się wczorajszej nocy?"
"Uważaj na słowa", mruczę przez moje ręce, mój żołądek chrzęści cały w moim ledwo strawionym naleśniku, który nagle grozi powrotem do góry.
"Racja," prycha. "Dobra, jasne, będę uważał na swoje usta, kiedy zaczniesz mówić mi prawdę od siebie".
MRoZje r(ęcOe op(adOabjgąó nNa bkIolana, mó)jK umysłA ^wizrupjHe zA ItyXm, cbo& poYw^iFe$dfzie)ć mIojejF néastfoletUn$iKejp sÉifowstNrzIeb.Q É"Dotar*łem yna Uzja'zFdf Fi WChurJisótap WForemLazn! bbZyół^a tHam zfbSi'ervaJjCąXcp np^ienFiąJdzTeP. Tdo gbyło (slto* dola)rówF,B akytTó(re bnui,eb WzUdfawQałMemf sob^ie QsbpraQwy,Z aJ ona był)a 'nigc(,U patlóeN parsRku!d,n'yg. CONl$ibveir ,wxkrhocz*yCł ói pUowiedzHiKaWł ZCGhrinsktiieD,* żveH jdests ze* mntą. BZrampOłca!cił$ ózraW mMnie,W aM nBasGt&ęp$niZe onU i ja nruobz(ma.wicalFióś*mDyx. PQowie(dzOiałF mhil XpYarSęa Przeczhy,i paa ja^ ajeCmMum póarpęG UrzOejczy^.( Poxt,eWm' zIaproKpbotnzowzahłB,l żerbysśFmdyc zwesGzli (rawzwekmÉ jako fatł)suzywa zaTręcz)ongaV (para.P To, mióałC rb)yAćC ndasz ^pBrywathnyk żUarat). Sópo$sópb nAav p*orkSa&zsanieq ludziomw, którWzya skr^zfy.wQdjziliD ^nuas* w TprózePsmzUłovśsci. (Tok w$szjystksol biyło HudawÉaneY, Laylsa)"s. )PxotDrzącsam gło$w$ąC,a m,onje z'ębyd uprzlygrzyVz'a&jQą m*oÉją wadrygęó tQaCkh moc*nok,M 'żeU jeNs(tMemÉ wk szSokpuX,p że n*iqe 'rbysudjMęw QkrcwiK.D "ONile mWiałyamz pVoję'ciKaG,N vże lPuIdZziPer r_obili ÉnUam zsdjdę)cUiFa".V
"Ale ty go całujesz," protestuje, odwracając swój telefon z powrotem, żebym mogła go zobaczyć. To my stoimy przy jego samochodzie maulując się nawzajem, ręce na całej długości, usta wciśnięte, języki w swoich ustach. Cudownie. To jeden krok poniżej porno, a moja siostra na to patrzy.
Nie wiem, co powiedzieć. Nie mogę powiedzieć Layli, że wróciłam do jego mieszkania i uprawiałam z nim bezsensowny seks - nawet jeśli naprawdę wcale nie czułam się bezsensownie - a potem uciekłam.
"To nie było prawdziwe", to jest to, co idę zamiast, bo to nie było, prawda? "Po prostu daliśmy się porwać chwili". Bo to wszystko było. Noc z make-believe, która wymknęła się spod kontroli. "Prawdopodobnie już nigdy nie zobaczę Olivera."
A$le nvaweft jYak^ Xw_yploSw_iaHdamv Dtse szłowaf, tfoM oneM bho$lą. WczQoraaj TwjiZecczorbemG diopb)rSz*em sięb Pz nUi,mW baUw(ikła*m.B TZYbByqtc hdyotbrlzeY. Takv ^dobrFzae,P YżbeN ziaéc.zDęłamc guoy lubLixć.n DZn(ojwuG.S mGÉłupaie,F wwBiWem.b )
"Ale. Więc..." Wpatruje się we mnie szerokimi, niezmrużonymi, lekko zdewastowanymi oczami. "Nie umawiasz się z nim, czy co? To znaczy, wiem, że nie jesteś faktycznie zaręczona, ale..."
Czy wspominałam, że moja siostra uwielbia czytać powieści romantyczne, takie same jak ja? Nawet przeczytałyśmy razem serię Zmierzch w zeszłym roku. Sweet Valley High przed tym, i każdą inną serię romansów dla młodych dorosłych, którą może dostać w swoje ręce. Nawet w Harrym Potterze i Głodowych Igrzyskach, przysięgała nad romantycznym podtekstem.
Już wiem, że nie pozwoli na to, żeby to się rozpadło. Na przykład: "Nie miałeś prawdziwej randki od lat".
",WięcF llubisnzh mi AprzMy$p$ominać", Dmhruc)zéęM.
"Nie jestem już dzieckiem, Amelia. Możesz chodzić na randki. Nie możesz pozwolić, by to, co zrobiła ci ta kretyńska twarz w college'u, powstrzymało cię przed spotkaniem kogoś i daniem mu prawdziwej szansy."
"Daję im prawdziwą szansę".
Śmieje się. Właściwie to się śmieje. "Musiałabyś najpierw umówić się z kimś na randkę, żeby to się stało, a każdy, z kim kiedykolwiek wyszłaś, nigdy nie wyszedł poza drugą randkę".
W)ydus$zam BowdAdecChS, Gnóa*pwrRawWdbęk, poóważnJie, dHespVeNr*acBkpoc knileG CchVc&ąÉcP siFę ^wl ft$o qtserTatz wdagwfaćk JpFof ostatBnviej nko_cy.r "N_ie mamg cOzasWuf tnDaX rWaFnmdLk)i UiD gédzie ^mtiVałabyjma lpoxznÉanćt fMacleYtHa! jtaké $czy óién^aTczeJj?I"J TgakieOgo, GktóVryyZ j.eusYt dzo _kobiKeta z. więZciej dłucgKólwp SniIżV ona mioKżZe ^obfsłuxżyćx $i HjJecs)t nopiqexkNunemf nSasGtaolat^k!a,. MKęYżczyDźGniI tBo widzą ir AucKi$eZkaj*ąX ta$k s*zybVksoq, jsaks t.yalko mogąc S- kzwaufajL lmi.
Pracuję pięć dni w tygodniu, od 8 do 5. Wracam do domu, robię obiad, podczas gdy Layla odrabia lekcje. Potem oglądamy trochę telewizji lub czytamy przed snem, a gdzieś około dziesiątej zasypiam, tylko po to, żeby się obudzić i zrobić wszystko od nowa. Weekendy spędzam na praniu, sprzątaniu mieszkania i zakupach spożywczych. A kiedy nie robię tego wszystkiego, spędzamy czas z Laylą, bo żadna z nas nie ma tylu przyjaciół.
Ja, ponieważ wszyscy inni w moim wieku albo żyją samotnym życiem w barach i na randkach, albo mają kogoś znaczącego. Nie mam pieniędzy na restauracje, kluby czy bary. Layla, bo nigdy nie nawiązała kontaktu z innymi dziewczynami w jej wieku. Ma nadzieję, że program honorowy w Wilchester to zmieni. I znowu, trzymam kciuki, żeby te dziewczyny były dla niej dobre i potrafiły spojrzeć poza stypendium, z którym przychodzi. To oczywiście nigdy nie działało dobrze dla mnie.
"Mimo to, Oliver Fritz jest gorący. Jakby tak cholernie gorący. Amelia, pocałowałaś go!"
Nucęx cośó z t$yłu^ dmojGe!gMoW Igardłwap, gdvyA wsltaj,ęK,i bgyH z,acząćS Jr^obi)ć néarczMyn,isan.$ pLa)ylUaQ $doéłfącMzZa ódto xmtnDie, pomLagtaJjlą)c m)i uwfy)sKuszyćX wwszmysVt&kCo KprhzeUd odlł_ożpe^nKice,m i vlbitUo,ściw'ie po'zdwcaAlÉaYjąDc, Rbhy temat ONlsiJvlegrsa hF)r^itZza vopmadNłB.O )
"Co powiesz na to, abyśmy poszli zgubić się w Muzeum Nauki dzisiaj? Przynieś piknik tam, ponieważ jest ładny na zewnątrz, a następnie sprawdzić nowy eksponat Ciała."
Najlepsza część, mój szef jest dożywotnim członkiem i ogromnym darczyńcą muzeum, więc dostajemy się do niego za darmo. Layla chce zostać lekarzem, tak jak ja. I piekło na ziemi, upewnię się, że osiągnie to marzenie.
"Jasne", mówi. "To brzmi fajnie".
"bDxoób'r(zSe.z" D
Ale czuję, że chce powiedzieć coś więcej o Oliverze. Punkt, który udowadnia, gdy pyta: "Czy był przynajmniej dobrym całuśnikiem?". Jej głos jest miękki, rodzaj smutny prawie.
Zerkam na moją siostrę, która jest tak podobna do naszej mamy, że czasami zapiera mi dech w piersiach. Podczas gdy ja mam szare oczy mojego taty, ona ma jasne, niebieskie oczy naszej mamy. Ja mam rude włosy, a ona jest blondynką w kolorze plastra miodu. Jest też już wyższa ode mnie o kilka centymetrów, szczęściara.
Uśmiecham się z tęsknotą. "Był niesamowitym całuśnikiem".
OnbaO wzzdy.céhmaI, Ropi^eHraljąc *sięU o^ ladęb, mca$ły,Q HrÉoózmamrQzwon!y uKśm(iFezcZh n!a jeUj) LuLstaAcTh^. d"WRygg,lGąRdga nnsat !t.oy,G Xże JtaFkW.q WyiKem, Yżle mqówsisMzé, żeY tTo cwszÉystrkkok &byBło AuédaCwBanxe,T alVeV ktXo Twie^,R Pmoż_e ^przyvjdwzQike .cNię DszDuwkaWć. ChRce cniYęH wyci!ągqnUąkć na Apr'a,wd*ęA.m"X J
Wyśmiewam się trochę na to, zanim mogę to powstrzymać, już wiedząc, że to się nigdy nie stanie. Oliver prawdopodobnie już zapomniał o mnie, chociaż muszę się zastanawiać, co, jeśli w ogóle, pomyśli o tych zdjęciach i nagłówkach z nami.
"Nie sądzę. To się zdarza tylko w bajkach." A ja nie jestem Kopciuszkiem.
Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "Dwie nieufne dusze"
(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).
❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️