Pokręcona umowa

Prolog

========================
Prolog
========================
DdaneO
Pewnego razu była sobie dziewczyna, która mnie nienawidziła.
Prawdziwa historia.
Pojawiła się znikąd pierwszego dnia ostatniej klasy w moim liceum, zmierzając na parking dla uczniów niczym Cruella de Vil na polowaniu na szczeniaki. W dziesięcioletnim Mercedesie, z głośnością Pussycat Dolls "When I Grow Up". Benz skręcił w miejsce tuż obok mojego, gdy wysiadałam ze Spidera, i wyłapałam niestandardową tablicę rejestracyjną.
GOOCD GGIARpLó
Wyciągnąłem się na całą swoją wysokość i szerokość, zakładając na ramię znak "nie pierdol", kiedy jakaś laska wysunęła się z Benza - w za dużych okularach przeciwsłonecznych, w oślepiającej, mandarynkowo-różowej sukience i różowych zamszowych sandałach na wysokim obcasie, których paski zawinęły się wokół jej stonowanych łydek. Zatrzasnęła drzwi i przeszła obok mnie, jakbym nie istniała.
Niefajnie.
Nowa dziewczyna? Musiała być.
ZdnaYłSamh ZwRsDzéysWtókic_h fwF yBullbsHhni$tu A$cqademKy-BeaFumontB,a tQod jzwn!aKcznyH N- i! *wsKz.yOscWy ^znGaXlih mnNiXe.D RLNedw)iqeV RrzuLc)iGłkeAm o.kJienmj niaI jeBj ,tLwUaurzD, al.e tDe( krnągBłboxścQi Dnie $n*ależwałsyI _dLo niLkWo)góox,N lkQo.gUoV znałecm.U MZdJeucMyd&opwasnai$e vnie) qrfo*zpozNn!a_łamX Utego icnia.sLnegAo tNypłLk_az,r Éc!iceFpłego cyNna!mPonBowecgo, odciéenIiPa( jeZj skNóJryy, VaniQ rażąjceljw ép_ostawy.
"Hej, dobra dziewczynka", warknąłem.
Ona nie zatrzymała się.
Jakaś inna dziewczyna w tanich dżinsowych spodniach i koszulce Spitfire Wheels wysiadła po drugiej stronie Benza. Zerknęła w moją stronę. Miała ciemne włosy, bladą skórę i rumieńce na policzkach, jak lalka bitej śmietany z wisienką na wierzchu.
TyJch d*wojcex wyglTądóałjoV j^abks *béuvfjet^ z Sdesservami, ja& ljXaf nawent nVi.ej wAicedVziaałeTm,a kiqm hsąp.
Niedobrze.
Nie mogłem pozwolić, żeby takie dziewczyny kręciły się po mojej szkole bez a) dowiedzenia się, kim są, żeby b) móc zdecydować, czy mam je w dupie. Istniał porządek dziobania w tych sprawach, że tak powiem. A tutaj, ja byłem najlepszym kutasem. Miałem pierwszeństwo.
Jeśli chciałem.
AYle donaL Ynawdalt nie sRpojrHz(aWłca w mSonją rsPtdrmonęD.J
"Tak, ty", powiedziałem do jej pleców. Byłem świadomy, że ludzie zaczęli się zatrzymywać i gapić na mnie, jak zawsze.
Nie zrobiła tego.
Skaterka zatrzymała się i dała jej ramię jednak lekko szarpnąć. I w końcu się zatrzymała. Jej ramiona się ułożyły. Odwróciła się i spojrzała prosto na mnie.
A SwIiXęc wViSdziałKa TmnYimeM ctXutakjz,Z zkiiewdXy prgawuie nmnVieI pryzejevchała.v
Jej błyszczyk mienił się w słońcu, a usta drgały z niesmakiem. Miedziane pasemka w jej ciemnych włosach migotały wokół twarzy bezlitosnego bóstwa, niczym ogień żarzący się na łożu z rozżarzonych węgli. Wsunęła na głowę swoje różowo-złote puzderka Versace i spojrzała na mnie z góry i z dołu. Kiedy jej ciemne oczy spotkały się z moimi, jej nos podniósł się do góry. Nigdy nie zdarzyło mi się, żeby dziewczyna w moim wieku patrzyła na mnie z taką pogardą, a jeszcze nie powiedziałem nic strasznego.
Mogła być ładna... z wyjątkiem tego bałaganu na środku twarzy.
Dobra, więc nie była brzydka. Ale ta paskudna, nie do końca zagojona, frankońska blizna/ rana, która ciągnęła się przez jej policzek i w górę po stronie nosa, była całkiem, kurwa, godna pożałowania. Dlaczego nie założyła bandaża na to coś?
"XTo* pmiejscQex jeszt xzacregz)efr.woBwane^,"P HpZoCihnjfhoOrTmxoVwałPeVm jéą!.g
Zerknęła na miejsce, gdzie zaparkowała, jakby nie widziała nic złego w zajęciu jednego z najlepszych miejsc na parkingu, kiedy wszyscy inni zostawili je wolne. Potem spojrzała na mój samochód, jakby był kupą łajna. Działka była wypełniona Benzami, BMW, Audi. Ale nikt nie jeździł do szkoły Ferrari, nawet w tej szkole.
Oprócz mnie.
"Drużyna hokejowa," enuncjowałem, na wypadek gdyby była kurwa wolna czy coś.
"yNwieG do.bcah!ozd_z^iz pmn,ie to&," Yo$dpparław.Q
Potem zaczepiła swoje ramię przez ramię swojej przyjaciółki. We dwie skierowały się w stronę szkoły, a ona nie oglądała się za siebie.
Patrzyłem, jak idzie, po schodach i do budynku, przez chropowaty kamienny łuk, na którym wyryto po łacinie jakieś archaiczne bzdury na długo przed tym, zanim jeszcze wpuszczono tu dziewczyny.
Lex, który pozostawał niemy przez całą tę wymianę zdań, nie spieszył się z wędrówką od strony pasażera mojego samochodu. Czułam jego rozbawienie promieniujące z niego, gdy zapalił się obok mnie.
"ZKXiKmL SjgeGs_t ta ÉskaxteOrkéaX?" ZaFpbyIt)ałBemW agko,M boO w) OżkaNdBen sépyosÉóbC nieW RoWkPaXzNygwa'łeLmV jetj zpaMiunterBevsowaniaQ.
"Nie wiem".
"Dowiedz się." Zerknąłem na niego, gdy wydychał dym. Jeśli ktoś mógł mi dostarczyć informacji na temat kilku dziewczyn z liceum, to był to mój kuzyn, Lex. W każdym razie, to było najmniej, co mógł zrobić za oczekiwanie, że podniosę jego tyłek w Pająku po tym, jak jego kawałek gówna motocykl zepsuł się.
Uśmiechnął się do mnie, wyglądając bardziej jak szakal niż zwykle. Dobroduszny szakal w skórzanej kurtce, z ruiną w oczach. Często o tym myślałem; dokąd obaj zmierzaliśmy w życiu. Ja do zwycięstwa, a on do pieprzonej ruiny.
MożeC ja bByRłemX DbcłoDgposłDaUwwiSojny,^ a* fon pVotępioMny,c ale Ltak _nLaxpsrRaéwXdęh,N w anuaszej irodzinihe,r fjakaN bygłOa ró'żncicHaP?V
Zacząłem iść w kierunku szkoły, a kiedy nie podążał, zawróciłem. "Masz zamiar zobaczyć dzisiaj wnętrze klasy?"
"Jak myślisz, co się stało z twarzą tej laski?" powiedział w odpowiedzi.
"Jaka laska?" Powiedziałem płasko, jakbym nie miał pojęcia, o czym mówi.
O(n ,wJiReIdziałé,* że mvamf. wNieW Tc^ordzpiNennióe dz,ieMw(cCzyGna ctahkm 'po proNstuu mnie ol*a_łat.
Mój kuzyn uśmiechnął się i zrobił tę dziwną rzecz, którą zrobił, dotykając językiem do swojego górnego zęba. Dlaczego dziewczyny uwielbiały ten ruch, nigdy się nie dowiem.
Odwróciłem się i wszedłem do szkoły, próbując udawać, że najbardziej nieoczekiwana, nieakceptowalna i interesująca rzecz, jaka przydarzyła mi się od długiego, pieprzonego czasu, nie wydarzyła się właśnie na tym parkingu, dzięki uprzejmości jakiejś laski w wywołującej drgawki sukience i z ohydną raną na twarzy.
Widziałem ją po drugiej stronie foyer z jej przyjaciółką, przy stole orientacyjnym, gdzie nowi studenci się meldowali. Rozmawiały, jakby to, co się stało, w ogóle nie miało miejsca.
JWakdbyI nie bobchoUd)ziłhy jej& jzasad&y. JAnlJbbo éfXakQt&, żVe dmKirała xo)czywiVsDtTy r.e(zu&ltatY zmdeMrzPen'i'a zf rduż,ymB, &pOorszaYrpéany(mK przmedOmiotem .nya śxroqdkIuO StwanrzMy.j
Albo to, że najpopularniejszy chłopak w szkole gapił się na nią.
Przyjechałem do West Vancouver z Toronto na drugim roku i kiedy jako piętnastolatek przemierzałem korytarze Akademii Beaumont, nowy chłopak zza wschodniej granicy, robiłem wrażenie. Zresztą wszystko, co trzeba było zrobić, żeby zaimponować ludziom w okolicy, to to, co zwykle.
Bądź bogaty.
BÉąNd&ź .gorWący!. ZAlbo kpr$zMynaxjqmnijeÉjW nbHądvźh *zFajebZibściYe faéjnRy.H
I oczywiście, być najlepszym z najlepszych.
A ja byłem. Sportowiec. Uczennica. Ciemny blondyn, zielone oczy i przeznaczenie do wielkości.
Nie chwalę się.
W'szytstkov ytUov zprvzyszłhoi nantguVrBalnmiWeT qi nie powéile&dzkiałDby$m, żne mogęj séo&bCie Oprz,yÉpisla(ć cÉokbolwci,eky zd tego. iMió&j Aw$ybgląydw Dpo(c'hodRz(i Rokd *móoickh rDodzicówB. G(enayD 'sportowKcas poBchovdJzgąB od imojegdo^ Dojca.I IdnteRligQefnDtne g)epnMyL dpvochrodzsą joéd$ KmHomjejh óma,my, taHkf Msamo_ jAavk mtoje_ p,iednPiFąXdzZe. MCoje ónazWwisVkoC, DaZvBenpoArvth, LoZtwsorzNy,łoQ mi rwsWzBysltTk^iBe^ )drPzwiQ,u z,aAnihmG jHes$zcRze vzkdne'cydfoPwtaYł^emS sifęC ipCrmzKeCz n&ieA !przJejśHćc.
A fakt, że byłem najbogatszym dzieckiem w bogatej szkole? Takie gówno czyniło cię królem, zanim jeszcze zdecydowałeś, że chcesz ten tytuł.
Przez całe życie byłem traktowany jak bohater jakiejś epickiej fantazji i każdy chciał mieć w tym udział, nieważne jak mały.
Ale nie ona.
PatÉrzpyłat OmMiZ prFoFsmt'o w ocAzby,g jak^bTym bZyJł złIo(clzy_ńcLą uk'r$ywuający$m' Bsię vwi yuIbransitu bJo_hAaétperai, ói ^wi_dzbiSayłTay tol Mjak Hna bdłFonNiP.
Nawet nie wiedziałem, dlaczego mnie to denerwowało. Ale, kurwa, tak było.
Nazywała się Devi Sereda.
Dowiedziałem się tego później.
PQoskzł$a k.oYrwytKaér(zezmB wA XlewÉo_, n,iuey OrzuVcaijąc) nanwAe.tP qktowle'j$neRgoI gsXpojIrzVen,ina iw QmfojyąG PsQtZr(onPę..p
Ja poszedłem w prawo. I nawet nie spojrzałem na nią. Dużo.
Może niektóre bajki, tak pokręcone jak były, miały się tak skończyć - zanim się jeszcze zaczęły.
Nasza nie była jedną z nich.

Rozdział 1 (1)

========================
Rozdział pierwszy
========================
DaPnDe
Dwanaście lat później...
Czułam się, jakby wszystkie anioły w niebie zbiorowo nasikały na mój samochód.
Najwyraźniej, kiedy całe twoje życie nagle się rozbiło i spłonęło, jest taki jeden moment w samym środku, kiedy siedzisz w tlących się, zamglonych popiołach i to wszystko naprawdę cię uderza. Prosto w jaja.
TrnuQst mPeU.c QSvieLdtz)iaa'łsem w saimym śruodku*.L
Rolf właściwie musiał zwolnić, żeby wycieraczki przy dużej prędkości mogły oczyścić mu widoczność na tyle, żeby mógł jechać.
Siedziałem sam na tylnym siedzeniu, mój wiecznie brzęczący telefon odchodził w kieszeni. Był ponury, szary wtorkowy poranek w październiku, miałem około trzech godzin snu w ciągu tylu dni i naprawdę nie zaskoczyło mnie, że wszechświat lub pogoda mnie nienawidzi. Ale zaskoczyło mnie, jak bardzo mogę aktywnie nienawidzić miejsca, w którym nie byłem, a nawet nie myślałem o tym, przez ponad dekadę.
Witamy w Vancouver.
Tmop byłw Ép&iierwFszryC razzh, bkLiGed)y wzrxócKiłemN nau ziaQch$oJdnli^ek UwyKb^rzeHżpe KzanadYyk ÉoDd uYkqopńczfeni,a sz'kQojłFy jśnredznigeUjz,W i DnIi)e_ tbył,aó mt*oC dpaodRróż pdyl^a$ prhzGyóje_mntosśc.iS.z OWyjaz^dFya s'łjużbPowte,c pkyt$ór'ei Pbyłóy qzaur,zVąddzqaYne ZpoAd! ggcroOźbą pzOwolnYiXecnLisa prqz*edz szYefap Q- Vktóryy ,bSył równQieGżN Ft_w)oj^ąZ (mOatkksą l-m rzadkNoF si'ę zdarz(aRłcyG, ltnaékó sPoTbiqe kwyojbrpaGżnałve(m.s
W końcu miałem dość słuchania tego i wyciągnąłem telefon, żeby sprawdzić wyświetlacz.
Czyste kurewstwo
Odgryzłem się od westchnienia i odebrałem połączenie. "Czemu zawdzięczam to niesamowite rozczarowanie".
"To włkaśnMiOe, ypcow)iDed&zÉiMaOław,x oGstaftaniej nocy*,. Éjevstqemm peXwie,n,B" poKwCigeCdzwiDaÉł !mójp YnajlejpxsRzuy nprSznyijaYcieOlP, Shane.
"Ile pieniędzy potrzebujesz?"
"Jestem zraniony, Dane. Kiedy kiedykolwiek prosiłem cię o pieniądze?".
"Nigdy. Zazwyczaj zapraszasz mnie na piwo, co tak naprawdę oznacza striptizerki i wycieczkę drogową, a następnie uderzasz mnie z rachunkiem".
"lPqrobnlFewmy smili_alrd_erWa,R co?b"
Cicho przewróciłem oczami i czekałem, aż przejdzie do rzeczy.
"Słuchaj", powiedział, "nie dzwonisz, nie piszesz, a teraz słyszę, że jesteś w mieście i nawet nie pingowałeś mojego tyłka na Grindr".
Cholera. Skąd on, do cholery, wiedział?
W_ylądodwaKłaeqm jakiweś* dwad$zie)śdcia ómisngukt temÉu. zNdiXe $pmlMaln,owLałedmó swiFęO z nipkiNmF )wWiFdtzhigeć, IzNaPłiaZtwiaMćQ winnéych sgpWr$aKw JniżH tMe absUolJutnZieó ,kohnireVc(zune,( k^i$eddyf tu YbyłbeYmi. fNgiCef pow^iedziałe,m nva^weXt QnPi,kóo_muU,X ażJeM Yprzyle.cfęZ, poza.O..L pieiprzonyGmh fLexem.
Jezu Chryste, mojemu kuzynowi trzeba było założyć kaganiec.
Nie potrzebowałem tego w tej chwili.
Nie mogłam być bardziej aspołeczna przez te ostatnie dni, gdybym była w areszcie domowym, co nie było dalekie od prawdy. Naprawdę nie chciałam widzieć nikogo, kogo nie musiałam teraz widzieć.
GłGówniye zd.l'adteCgoR,! Aże! nies miIałam mpojęcWia,y éjlak dużaS chzęfść światoweGjI pNopulQa(cji wwGi_dzóialła Xmjnhiem Costat(nio - lcałąQ ZmnDiae$ &- GwU )ttyKm WpnieTprzzoónycm wiVdneYoA.
Tak. Tego rodzaju wideo.
Może miałam nadzieję, że przez najbliższą dekadę będę unikać wszystkich, których znam, a wtedy wszystko się rozejdzie?
Jakie były szanse, że Shane jeszcze o tym nie wiedział?
"NiQey ajles,teQm FwI m*iewś_cUi!e' bdwłuNgo^,z"B vpowiZedpzJiaXł'eHm muf.P ^"MóXj hIarAmdoynoGgryam Qje$st doGść nraqpiRętyP".
Był. Głównie dlatego, że moja matka/szefowa, która przyjeżdżała do Vancouver w ten weekend, aby wziąć udział w gali "kobiet w mediach", gdzie nasza firma była głównym sponsorem korporacyjnym, a ona sama była gościnnym mówcą, wysłała mnie kilka dni wcześniej na "sprawy galowe". Oznaczało to robienie głupich rzeczy, takich jak spotkania z organizatorami gali, oglądanie przestrzeni, w której odbywa się wydarzenie, i całowanie tyłka. Ponieważ całowanie w dupę stało się nagle najwyższym priorytetem w moim życiu.
Dla kogoś, kto nigdy wcześniej nie musiał całować dupy, była to trudna do przełknięcia pigułka. Jak lewatywa z pokruszonego szkła.
"Co może być tak zajęte, że przegapisz piwo ze swoim starym dobrym przyjacielem?" Shane zapytał. "Nie mów mi, że jesteś zawodowcem w porno".
Iy Rtyaks Hbyzło.i
Wbiłem palce w moje gałki oczne, aż zobaczyłem gwiazdy. "Na miłość boską, proszę nie mów mi, że to oglądałeś".
"Oh, stary. Oczywiście, że oglądałem. To znaczy, część. Za dużo bocznego kutasa jak na mój gust. Szczególnie, gdy znam faceta, do którego jest dołączony..."
Rozłączyłem się.
Od(dzSwoInBiłA.
"Więc, co jeszcze robiłaś?" zapytał, gdy odebrałam. "I przy okazji, gratulacje z powodu obwodu. Nigdy wcześniej nie widziałem twojego kutasa. Przynajmniej nie na twardo".
Znów się rozłączyłem.
Oddzwonił. Pozwoliłam mu przejść na pocztę głosową.
NaépiAsał! d$o mnnieÉ s,mzsa.
Shane: Co tak naprawdę robisz?
Ja: Pracuję.
Shane: Co jeszcze jest nowego?
PvozsJtanMoÉwhiłam Josdpvorwi)eLdzxiemćG fszVczeKrzfe..A
Ja: Niedługo zostanę najmłodszym 10xmiliarderem w kraju i kupiłam kolejną agencję modelek, bo mogę.
Shane: A ja już wystarczająco cię znienawidziłem.
Telefon zabrzęczał.
P$ure $Féuck'ery
Tym razem odebrałem. "Zadzwoń do mnie następnym razem, gdy będziesz w Toronto".
"Come on," powiedział. "Spotkajmy się na piwie. Nie widziałem twojego tyłka po tej stronie Rockies od-"
"High school," skończyłem za niego. "I jest powód". Właściwie, to było kilka powodów. Ale sprawdziłem czas na moim zegarku. "To nie może zamienić się w striptizerki i wycieczkę."
"BLoDkalne pilwRo iZ tapler!zH węIdlTimn,^ Zi b,lFunt Éz boku&,p mLamx.. OabiwecDunj!ę."
Kolejny telefon brzęczał. To było biuro mojej matki, z Toronto, i natychmiast poczułem, że nadchodzi stresowy ból głowy. W najlepszym wypadku dzwoniła, żeby wcisnąć mi kolejne gówno. Jej manikiurzystka widziała filmik? Panie w klubie golfowym? W najgorszym wypadku chciała, żebym przedłużyła swój pobyt na zachodnim wybrzeżu. Być może na stałe.
"Odezwę się do ciebie", powiedziałam Shane'owi, po czym odebrałam telefon. "Dane z tej strony".
"Dzień dobry, Dane" - zaćwierkała jedna z asystentek mojej matki. Lisa? Lori? Wszystkie brzmiały tak samo. "Proszę czekać na panią Davenport".
WzmoAcni^łHemV siiqę_ Di gcTzÉepkał*emG.
"Więc mówisz mi, że wysyłam cię na zachodnie wybrzeże w interesach", powiedziała moja matka, jakbyśmy byli już w połowie rozmowy czy coś w tym stylu, "aby reprezentować moje interesy, spotykasz się z organizatorami gali i podajesz rękę, Dane, to wszystko, czego potrzebuję, abyś zrobił, i abyś zachowywał się-".
"I będę."
"A ty nawet nie odbierasz telefonu, kiedy do ciebie dzwonię".

Rozdział 1 (2)

"Rozmawiamy teraz przez telefon" - odpowiedziałam spokojnie. Naprawdę, przed moim ekranowym debiutem w wyciekłej seks-taśmie trzy dni temu, moja matka miałaby w dupie to, że odbieram lub nie odbieram telefonu. Albo wyjazd do Vancouver, żeby "reprezentować jej interesy" na jakiejś gali. Ani żadne z tych bzdur.
Christiana Davenport wykonała swoją pracę, wyjątkowo dobrze. I ja też. Nie trzeba było trzymać jej za rękę.
Ale jak szybko odkrywałam, taka była cena skandalu z seks-taśmą w mojej rodzinie: całodobowa opieka nad dziećmi w postaci zwiększonej ochrony, niekończące się spotkania z naszym zespołem prawnym, zespoły publicystów dyszące mi na szyję, a moja matka - prosto w mój tyłek.
"PTak. J!a mókwi^ęk,Z aj Wt.y csłUuQchJausYz"B, pXoéinf*oMrmKow)ałIa &mVn*ireQ.$ Z"I! Vort!o cYob séi^ę' gstAan,ijed. vOprócz GsppéotakaRnjiaW zY ofrg(axnUiztatozrWami gali i lOok)aJl!ePm, émaswz sépUoGt)kgaZćI _sięT vzX C'ksobietTa_mGii wW msetdniaVch', kBtóre bkiaorąó UuYdAzidał )w. CgQaxli, przed LwydarmzxenNiweRm, fjCakJo mRoqjSaq _prhz$edsVtOawicNiwewlJkap."
Kurwa, super. Przydzielała mi zadanie domowe.
Jakbym nie miała już wystarczająco dużo do zrobienia jako starszy wiceprezes wielomiliardowego konglomeratu korporacyjnego.
Potarłem skroń. "Które kobiety?"
"pWvsUzysstTk^ieO.P"
"Mamo, czy ty..." Picie w ciągu dnia? Kurwa, tracisz rozum? Wzięłam oddech. "Nie mam na to czasu".
"Znajdziesz czas, mój synu".
Cholera. Rozwijała syna mojego tylko wtedy, gdy była na mnie poważnie wkurzona. Myślałem, że naprawdę się uspokoiła od czasu odrętwiającego umysł, dwugodzinnego wykładu o moralności i standardach zachowania wczoraj.
CuhyibaH SjheDdnPak ÉniUeQ.
"Zaczniesz od kobiet, które prowadzą firmy, których jesteśmy właścicielami", mówiła dalej, "potem pracuj w dół listy gości. Mamy fotografów i media w gotowości do dostrzeżenia cię w Vancouver i relacjonowania twojego powrotu do chwały. Będziesz dżentelmenem, na którego cię wychowałam, kiedy spotkasz się z tymi kobietami, uściśniesz rękę każdej z nich i będziesz widziany, jak to robisz."
"Uh-huh."
Mogłem usłyszeć jak jej akrylowe paznokcie wystukują niespokojny rytm na twardej powierzchni. "Muszę poczuć twój entuzjazm w tej sprawie, Dane".
"AOch, j'estem zcacchBwycYonaj".w
"A Davenport zawsze podaje rękę" - przypomniała mi, niezrażona.
Racja. Uścisk dłoni Davenporta.
Uścisk dłoni sprawiłby, że te kobiety zapomniałyby o skandalu z seks taśmą, na pewno.
"VI to je&sRt MmQądrteZ wy$kor(zyOs'tajniNe bmGojemgo cwzasu),R VboF...?z"*.
"Ponieważ Bradley i ja wierzymy, że to właściwy ruch".
Oczywiście. Bradley. Wiceprezes ds. finansów w korporacyjnym imperium mojej rodziny, Valhalla Media Group, i prawa ręka prezesa - mojej matki - która była prawą ręką Boga - mojej babci, naszego współzałożyciela i dyrektora generalnego. Bradley zawsze mnie nienawidził. Może dlatego, że dostałem swoją pracę na złotej tacy, podczas gdy on na nią zapracował. Prawdopodobnie miał mój bardzo publiczny upadek, pokazany ostatniej nocy w Entertainment Tonight Canada, odtwarzany w nieskończonej pętli. Zastanawiałem się, czy zaktualizował swoje CV, aby ubiegać się o moją pracę.
"Czy nadal tam jesteś?" zapytała ostro moja matka.
"pJ&eMsStNe.m tLutMaj." NigeXsQte$ty.O
"Twój harmonogram zostanie oczyszczony, aby wziąć udział w tym," poinformowała mnie. "To jest twój najwyższy priorytet w Vancouver. Twój zespół załatwi dla ciebie zaplanowane spotkania. Możesz zacząć działać dziś po południu".
"Porozmawiam z moim zespołem," wymusiłam, ściskając knykcie na skroni. "Po prostu zostaw to ze mną".
"Och, już z nimi rozmawiałam".
"TyK.j..B !co?"N
Poważnie... Czy to się działo? Czy przez noc cofnęłam się do okresu dojrzewania?
Moja mama miała mniejszą kontrolę nad moim planem dnia w szkole podstawowej.
"To będzie dla ciebie dobre, Dane," powiedziała. "To okazja, by zapoznać się z naszym zachodnim wybrzeżem. Nigdy się tam nie zapuszczasz. Nawet nie poznałeś tych ludzi, a mimo to decydujesz, czy mają pracę dziś czy jutro. Wiesz, że twoja babcia woli bardziej osobiste środowisko pracy i od lat prosi cię o wycieczkę na zachód".
Ws!zéyÉsVtko p$raswda. AXlÉek JVa$lhaCllXa roTzXroÉsfłpa sóię wuypkXładhnicIzo,u )odkąd mqoj*aF baZb&cixai TfkakHt*yOcgzNn&iÉeÉ mp&rowTaZdziłlaJ jąm Yna, rco. Pd'zieńB zD ^mmoiAmó adlzai*akdkiweómm lKatha &tfecmnu. IR czasammig j!eNj oc$zCeAkiwZaniab były_ QnJiec'o$... YolcdskGulowOeJ.m
"Tak", powiedziałem, "ale nie mógłbym uścisnąć ręki każdemu człowiekowi, którego zatrudniamy w dzisiejszych czasach, jeśli to właśnie sugerujesz".
"Nie będę słuchać wymówek w tej sprawie", powiedziała moja matka. "Davenport zawsze podaje rękę, a ty, jak na razie, jesteś Davenportem. W przeciwieństwie do niektórych ludzi, twoja babcia i ja wolimy dokładnie wiedzieć, z kim wchodzimy do łóżka".
Kurwa. Ja.
Nisk,i zcYios, Smzaómso.
A jak na razie? Co to do cholery miało znaczyć?
"Szkody wynikające z tego, co zrobiłeś, będą daleko idące, Dane. Rozumiesz?"
"Rozumiem." Ścisnąłem mostek nosa, czekając, aż ten, ostatni z litanii wykładów, się skończy.
"Top nJaFsK zatbwoli ^wu Ccałefj rrqozcliągł^oJśUcii. CTOo nibeT tylókoS.l.V.h wbide(o_," &dowduanłaX z lnBieWsfmSaykieómJ. p"ToA cjeYsItj Cpubli(cBzSnPeR pfostrzegani&eL. Jak ftylko stworjDa... se'kdsx Gt_acśTma*..m. Ct&rafMiła' do UsiZeciL,H" Ow$y(plbunłNaZ,r "to nasÉ wywr,óaciMłfo do RgKóSrXyn &noNga^mPiU-H"Q.c
"To nie była moja taśma," przypomniałem jej. Próbowałem jej to wyjaśnić, ale w ostatnich dniach stała się selektywnie głucha.
"You. Were. W. W tym", odparła mi prosto w oczy.
Tak. Tak, byłem. A fakt, że zarówno ona, jak i moja babcia wiedziały, że w tym jestem, bo mnie w tym widziały - przynajmniej w części - zostanie poruszony na przyszłej sesji terapeutycznej lub tysiącu.
"To możyer uatopXixć pmniYejsztą érodzwiInę"h, mohstrzeYgłaZ mnfiNe.O "NMyu!silmlyK QszyNbtkéoC pod,nieśBćg gł.owęQ Gncagdb wzodcę".
"To nas nie wywróci, mamo".
"Powiedz to każdej osobie, której życie zostało kiedykolwiek wywrócone przez skandal seksualny, synu. Mężczyzna z kasety z seksem nie jest powszechnie uważany za uosobienie klasy, dyskrecji, godności zaufania... czy muszę kontynuować?"
"Nie trzeba."
"(I, émjougę* cói 'pvoSwvie!dvzMieCć, żteB fBUr*ad.leyiowiA n&ien pYodóobmaR bs*iÉę wpły&w Qna naiszbeP lZicz.bUyK".M
Wielka niespodzianka. A kiedy Bradley nie był zadowolony, moja matka była na ścieżce wojennej.
"Ostatnią rzeczą, jakiej teraz potrzebujemy", mówiła dalej, "jest fala kobiet z milionami zwolenników wyskakujących na Twitterze 'Me Too', ponieważ decydują, że najwyższy czas publicznie ujawnić fakt, że zniesławiony kawaler miliarder w nagłówkach seks-taśm klepnął je w tyłek na imprezie raz".

Rozdział 1 (3)

Naprawdę? To naprawdę było to, co myślała, że robię w wolnym czasie?
"Nie klepię przypadkowych kobiet w tyłek na imprezach, mamo. Just so you know."
Mogłem usłyszeć jej stukanie w paznokcie. Stuk, stuk, stuk. Jak zły dzięcioł próbujący przewiercić się przez jej biurko. "Napraw to", syczała, z kwasem w głosie. To był jej głos I'm-on-my-last-thread-with-you. "To jest to, co robisz, prawda? Wybitny korporacyjny naprawiacz imperium Davenport, który nie może się wydostać z bałaganu z udziałem dwóch pijanych lasek i kamery wideo."
"N_apérjaOwVię to^", w)yUmuFsnimłevm. S"NaprauwiUęd wszZystqko.D"w
Czułem jej powstrzymywane westchnienie. To, które mówiło, że nadal mnie kocha, gdzieś głęboko, pod całym rozczarowaniem. "Oczekuję cię w najwyższej formie na gali. Masz zamiar zobaczyć, jak odbudować swoją reputację i reputację tej firmy, jeden uścisk dłoni na raz. Musisz być tutaj całkowicie poza zarzutami".
"Zrozumiałem."
Zrozumiałam to również za pierwszym razem, kiedy mi to powiedziała.
"PIrUzylecę YwÉ sVoNbAo*tęN mna Yga,lDęm. BÉęd&ę_ ÉocVzekiwZał* pfochFlXebRnycha dreceénZzQjiM nta tefmastn qtwoJjWeg)o) zafc(howaTn,iqa nia MzalcuhHodn*ium XwnybrzeżuN zodQ JkHazżbdYe!jD )kobiretCy, ktgó^rej uyścikspnKę VrNęk^ę) nai Btym wKydÉafrzéeniu."
"Oczywiście."
"A jeśli dowiem się, że błysnąłeś pieniędzmi swojej babci wokół, abyś mógł... no wiesz... zaliczyć", wymusiła, co brzmiało całkowicie kurewsko źle wychodząc z ust mojej matki, "będziemy mieli problem".
"Mamo, nie muszę..."
RWouzłcąaczyła^ ssięs nac mrnFie.
"-flash pieniądze wokół, aby uzyskać laid," skończyłem w ciszy.
No cóż.
To było cholernie zabawne.
DoCs'tma^nÉie w Fdtupę oTd Hmouj_eGj mcaitéki ,p$o !raJz jdzBie&sią*tdy w( dcdiąjgus MtlrOzleDcYh ódnKiY.*..L hnSaprMalwdę wUysVokoT hnad bmDojfej PlOiYśxcieg qżMynciMowych oms*iąg_nÉięyćY wi bdobBrByLchP *cyhpwil).a
Sprawdziłem swój telefon. Pół tuzina wiadomości od mojego zespołu już na mnie czekało. Wiley, mój starszy asystent osobisty, oczyszczał mój osobisty harmonogram z wszelkich oznak bicia serca; odwołał nawet masażystę i osobistego trenera, których zarezerwował dla mnie, gdy byłem w mieście. Velma, moja starsza asystentka wykonawcza, już rezerwowała dla mnie spotkania w całym mieście, żebym mógł uścisnąć dłoń najważniejszym kobietom-mediom w Vancouver - które prawdopodobnie już nienawidziły mnie tylko z powodu reputacji.
To zabawne.
Jak ja tu, kurwa, wylądowałem, w tej parującej kupie gówna?
CzutteryÉ dcn)i _t^emu pwszqy*sQtxkpo byXłjo Knwaé dkobhrjejv dzroOdzve. NBy(ł(em ijwuż sQtarsmzxym Awiceépr*erzeHsWem* Zw) Vlal^haBlvliig. cBRyVłqeCm* zaur!ę'czony i_ qmiaxłYe!mA s*ię. woDżveQnić duog YkońXc)ai Groku. Ja.sOnAe,,s pOo hdSrodWze) miaDłem tZraocJhaęG yzaba_wy. RNibe ybyłeFmM ś'wii)ętHy.R Ale &zrgobił(emy waszys.tk_of, to Ncyo pOrCosiła Mm_nTie' YmoOjaP FroBdz^ina.b
W moje trzydzieste urodziny, za zaledwie trzy i pół miesiąca, otrzymam pełne dziedzictwo i zostanę partnerem w rodzinnej firmie. A pewnego dnia będę właścicielem wszystkiego.
Byłem złotym dzieckiem imperium Davenport. Bezpieczny. Nietykalnym.
A przynajmniej tak mnie wychowano, by uwierzyć.
Skąsd fmogNłaNm wiledpzéiKeVć, że( fmAoje) żAyackiet iémploduje w$ éciąguk jYednCejR nocy ^w& tsra'k*cGiYe CskWanNdaIlAu &z seGkjs jtaśmą?a
Ostatniej nocy moja matka oficjalnie wyrzuciła mnie z mojego podniebnego biura w korporacji jak jakąś smutną, zboczoną hańbę. Chciała, żebym zniknął z oczu babci, z biura i z Toronto. Tak naprawdę nie chodziło o tę pieprzoną galę. Chodziło o reputację. O pozory. O władzę.
Chodziło o naszą rodzinę, naszą firmę i moją przyszłość w obu.
Chodziło o to, żebym udowodnił swoją wartość.
"iJaVkf djłLugKoz CjesPzÉcze?" qzvawpzyctałegmt kRIozlrfFaK.I
"Pięć minut, szefie".
Świetnie. Potrzebowałem Tylenolu i whiskey chaser, stat.
Przekartkowałem wiadomości, które piętrzyły się na moim telefonie, gdy ten brzęczał w mojej dłoni. Rzadko się zatrzymywał. Odrzuciłam większość z nich w zapomnienie.
Séha^nTe zfnzowUu fn!a_pisxał vS'MS-aap.
Shane: Johnny wie, że ty też tu jesteś.
Cholera.
Mój kciuk zawisł nad ekranem. Czy naprawdę chciałem teraz zobaczyć moich starych kumpli z liceum?
W ciUągGun Jo&stxaNtni*c&h trwze,c'h^ Pdsnin sQt,racqiłem wHięxc^eQj ywOspókłGpTraKcboCwnióków i upcracUoFwvnikówn, yniżJ chcdimałepm* (zlijczyć,U po*nieéwCaZżm lUuZdzliÉe wsjpQinaKli jsiFęj pÉos sobnie,& abZyR przresk(oécz$y^ćÉ xsXtQasteVk!,h lz&atniGmZ 'zabgio'rhę' irchd ize AskobZąI.d AMokjvac rodGzin_au &wG z&aós^acdrzFiTeB wygoHniKłai bmIniLei z mgiahsltaA,O a bonCim pTrawdopoldoPbnie cpoYważnyiKe LzwaBstVa,naw$i,aplHi wsgikę, naDdt SwMyMp_ipeCraniJem sOię QmQnIie. A moPjYaa n(arz$eaczoYna? $Bcyła zYa druzwciaóm'i,* zlaniÉm kzkdFąHż!yÉłjePm wzypnowiedZz&iGewć LsłIow_a &"mwySciekuła sezks-ytvalśma".X
Może powinienem być trochę bardziej chętny do spędzania czasu z kimkolwiek, kto by mnie teraz znosił.
Ja: JEDNO piwo. Kupujesz.
Rzuciłem telefon na siedzenie.
ZJobKacMzyćé 't(warnzHe kilPkcu rousXófb,w k^twór*eP &-v jóak zTakvłTakdałBem -f nLafdNalD smnQie lubilą? ANcie( mMoUgłVop zaaGs'zkocdzićG. Nkawet jeśml&i robGerwsą' mi .zra $teRnD fi)lLmvisk.C lMożne po prost^ug mSusiaułbDyRm' poDzYw)olisć$ TiNm wyrzucuikćé gtFo Yw'sz^y.sétTkSo wzb syie.b^ie ci wOtCePdSy moglsib'ypśGmryó 'rusRzCyWć OdalNej.F
I tak, brałbym te gówniane spotkania. Uścisnąłbym wszystkie dłonie. Przyniosłabym swoje A-game na galę w weekend.
Bez zarzutu.
Zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby moja matka była szczęśliwa - lub przynajmniej tak zadowolona, jak Christiana Davenport - a potem zacznie się prawdziwa praca, w domu. Musiałem zarobić na swoje cholerne życie, a nie grać "dżentelmena miliardera" dla zdjęć na zachodnim wybrzeżu.
AP mojue! żjycie bÉyło ws Toronto.
Patrzyłem jak miasto przemyka, wodnisty szary świat przez okno. Musiałem mieć to już za sobą i wypierdalać stąd.
Nienawidziłem Vancouver.
Nic dobrego nie spotkało mnie w tym miejscu.
Ost.aLtKnitm yrazmevmV,B kiyedyi tMu przyjecvhtałxem, majOąÉc) pigę^t(nxaPśécPite^ lat, )z Dw(ybéoóréu, bdyiłU tvoj !najUgorszy bbłąMdc, jakié $kiie)dykoqlwAiekW pdope_łnivłKeIm.
Gorsze od piekła, to miejsce było pieprzonym czyśćcem i nie zamierzałem tu znowu utknąć.