Bay Memur Dax

The waves crashed against the cliffs of Nova Scotia with an almost musical rhythm, but Aria Morgan knew better. After three years of studying marine biology at the remote Blackrock Research Station, she had learned to distinguish between natural ocean sounds and something more... peculiar. Tonight, there was definitely something different in the water's song.

Standing on the observation deck of the research facility, her long dark hair whipping in the salty breeze, Aria focused her night vision binoculars on the churning waters below. The full moon cast an ethereal glow across the surface, making it easier to spot any unusual movement. That's when she saw it - a flash of iridescent scales, much too large to be any known fish species.

"You're out here late again," a deep voice spoke behind her. Dr. Nathaniel Cross, the facility's new head of cryptozoology, stood in the doorway. His presence had been causing quite a stir among the female staff since his arrival last month, with his storm-gray eyes and the mysterious scar that ran from his left temple to his jaw. But Aria had noticed something else about him - the way he always seemed to appear whenever the strange occurrences happened.

"There's something out there, Dr. Cross," Aria said, not taking her eyes off the water. "Something big."

"Please, call me Nate," he said, moving to stand beside her. His proximity sent an involuntary shiver down her spine that had nothing to do with the cold. "And I know. That's why I'm here."

Before Aria could question what he meant, a haunting melody drifted up from the waters below. It wasn't quite singing - more like an otherworldly humming that seemed to resonate in her very bones. To her surprise, she found herself taking an unconscious step toward the railing, drawn by the sound.

Nate's hand shot out, gripping her arm. "Don't listen too closely," he warned, his voice tight with concern. "They're hunting tonight."

"They?" Aria tried to shake off the melody's lingering effect. "Who are 'they'?"

Just then, a figure emerged from the waves - a woman with silvery skin and long, phosphorescent hair. Her eyes glowed with an unnatural blue light, and when she opened her mouth to continue her song, Aria saw rows of sharp, pearl-like teeth. The creature's beauty was both terrifying and mesmerizing.

"Sirens," Nate whispered, his grip on Aria's arm tightening. "Real ones. Not the sanitized versions from your fairy tales."

The siren's gaze locked onto them, and her song changed, becoming more focused, more enticing. Aria felt Nate tense beside her, and when she looked at him, she was shocked to see his eyes had taken on a silvery sheen, reflecting the moonlight like a cat's.

"We need to get inside," he said through gritted teeth, though he seemed to be fighting the urge to move closer to the railing himself. "Now."

But as they turned to leave, Aria caught sight of something in the water that made her blood run cold. Dozens of glowing eyes had appeared beneath the waves, and more figures were rising to the surface. Their songs began to intertwine, creating a symphony of supernatural beauty and terror.

"Dr. Cross... Nate," Aria's voice trembled slightly. "What's really going on at this facility?"

He finally turned to look at her fully, and in the moonlight, she could see that his scar was glowing with a faint blue light. "It's not just a research station, Aria. It's a containment facility. We monitor and protect humanity from ancient creatures that most people think are myths. And right now," he glanced back at the water where more sirens were emerging, "something has disturbed them. Something that hasn't happened in over a hundred years."

"What?" Aria asked, though part of her feared the answer.

"They're looking for their lost queen," Nate's voice was grim. "And for some reason, they think she's here."

A particularly powerful wave crashed against the cliffs, sending spray high enough to reach the observation deck. As the droplets hit Aria's skin, she felt a strange tingling sensation, and for just a moment, her reflection in the window showed her eyes glowing with the same ethereal blue light as the creatures below.

Nate saw it too. His expression shifted from concern to something more complex - fear, fascination, and what looked almost like recognition. "We need to talk," he said quietly. "About your mother. About why you were really assigned to this facility. And about why you've always felt so drawn to the sea."

The siren's song grew louder, more insistent, and Aria felt something stir within her - ancient memories that couldn't possibly be her own, yet somehow were. As she followed Nate inside, one thought kept repeating in her mind: her life as she knew it was about to change forever, and there would be no going back to the simple world of marine biology and research papers.

Behind them, the sirens continued their haunting chorus, their songs now carrying a note of triumph. They had found what they were looking for.

The facility's underground laboratory was a maze of steel and glass, illuminated by harsh fluorescent lights that made everything look clinical and cold. Aria followed Nate through a series of security checkpoints, each requiring increasingly complex biometric scans. Her mind was still reeling from the events on the observation deck, the sirens' song echoing in her memory.

        "How long have you known?" she finally asked as they entered what appeared to be his private office. Unlike the sterile corridors outside, this room was filled with artifacts that looked ancient - shells with strange markings, crystals that seemed to pulse with their own inner light, and walls covered in charts mapping underwater ley lines.

        Nate moved to a heavily secured cabinet, his fingers dancing across a complex lock. "Since the moment you arrived at Blackrock. Your bio-readings were... unique." He pulled out a thick file with her name on it. "But your mother knew long before that."

        "My mother?" Aria's voice cracked. "She died when I was three. All I have are some photos and my father's stories about her love for the ocean."

        "Your mother didn't die, Aria." Nate's voice was gentle but firm as he placed an old photograph on his desk. "She returned."

        The photograph showed a woman standing on these very cliffs, her wild dark hair streaming in the wind. She looked exactly like Aria, except for her eyes - they held that same otherworldly blue glow Aria had seen in her own reflection moments ago.

        "That's impossible," Aria whispered, but even as she spoke, memories began to surface - the way she could hold her breath for impossibly long periods, her uncanny ability to predict storms, the strange songs that sometimes filled her dreams.

        Suddenly, the lights flickered, and a low vibration ran through the building. Nate's expression turned serious. "They're testing the barriers," he said, moving to a bank of monitors showing underwater footage. Multiple figures darted past the cameras, their movements too quick and graceful to be human.

        "What barriers?" Aria asked, joining him at the monitors.

        "Electromagnetic fields designed to keep them at bay. But with their queen so close..." He glanced at her meaningfully. "They're stronger than usual."

        "I am not their queen," Aria said firmly, though something deep inside her stirred at the words.

        "No, but you're her daughter. The first successful hybrid in centuries." Nate pulled up more files on his computer. "Your mother was their queen, and when she fell in love with your father, it created a diplomatic crisis. A siren queen choosing a human was unprecedented."

        The vibrations grew stronger, and somewhere in the facility, an alarm began to sound. On the monitors, the sirens' movements became more coordinated, more purposeful.

        "They're not just testing anymore," Nate muttered. He grabbed what looked like an ancient trident from a wall display. "They're breaking through."

        Aria's head suddenly filled with voices - not speaking English, but a fluid, musical language she somehow understood. They were calling to her, telling her to come home, to take her rightful place.

        "Make it stop," she gasped, pressing her hands to her temples.

        Nate reached for her, but stopped short when he saw her eyes - they were glowing brighter now, and her skin had taken on a slight iridescent sheen. "Fight it, Aria. You're not just one of them. You're both human and siren. That's what makes you special."

        The facility shook more violently, and the lights went out completely. In the darkness, Nate's eyes glowed silver again, and Aria could finally ask the question that had been nagging at her.

        "What are you?" she whispered. "You're not entirely human either, are you?"

        Before he could answer, the reinforced windows of his office exploded inward in a shower of glass and seawater. In the opening hovered three sirens, their beauty terrible and magnificent. The one in the center spoke, her voice carrying both authority and disdain.

        "Step away from the princess, Guardian. She belongs with her people."

        Nate raised the trident, which began to glow with an electric blue light. "She belongs where she chooses to belong."

        As seawater swirled around them, Aria felt power surge through her body - raw, ancient, and demanding to be released. She had a choice to make, but first, she needed answers.

        "Tell me everything," she said, her voice carrying a new note of command that surprised even her. "About my mother, about what you are," she looked at Nate, "and about why I'm really here."

        The siren queen smiled, showing those pearl-like teeth. "Oh, little princess. You're here because a war is coming. And you," her glow intensified, "are the key to everything."

The seawater swirling around Aria's feet felt alive, responding to her emotions like an extension of her body. The three sirens remained suspended in the shattered window frame, their ethereal forms casting an otherworldly glow throughout Nate's flooded office. The lead siren - who had introduced herself as Cordelia, First General of the Deep Realm - watched her with ancient eyes that held both wisdom and cunning.

        "Your mother's choice started this war," Cordelia said, her voice carrying the rhythm of waves. "When she chose your father, she didn't just abandon her throne - she disrupted a balance that had existed for millennia. The Deep Realm has been without a true queen for twenty years, and the dark ones grow bolder each day."

        "The dark ones?" Aria asked, acutely aware of Nate's tension beside her, his grip tightening on the glowing trident.

        "The Abyssal Court," Nate answered grimly. "Think of them as your people's darker cousins. While the sirens of the Deep Realm protect the oceans, the Abyssal Court seeks to corrupt them. Without a queen's power to maintain the barriers..."

        "They're breaking free," Cordelia finished. "Even now, they gather in the deep trenches, preparing for war. Only a queen's song can reinforce the ancient seals."

        Aria felt the weight of their expectations pressing down on her like the ocean itself. "And you think I can do this? I don't even know how to control whatever... this is." She gestured to her still-glowing skin.

        "That's why I'm here," a new voice spoke from the doorway. Aria turned to see a woman she'd only known from photographs - her mother. Nerissa, former queen of the Deep Realm, stood in the threshold, looking exactly as she had twenty years ago. Her presence made the very air vibrate with power.

        "Mom?" Aria whispered, emotions warring inside her.

        Nerissa's eyes - the same otherworldly blue as Aria's now were - filled with tears. "My daughter. My beautiful, brave daughter. I'm so sorry I had to leave you, but it was the only way to keep you safe while your powers matured."

        "Safe from what?" Aria demanded, anger suddenly surging through her. The water around her feet began to churn in response.

        "From those who would use you," Nate interjected, his voice carrying an edge of bitterness. "The Guardians weren't always noble protectors, Aria. Some believed that controlling a hybrid princess would give them power over both realms."

        "Like your father did?" Nerissa's voice turned cold as she addressed Nate. "Is that why you're so close to my daughter? Following in Marcus Cross's footsteps?"

        The tension in the room sparked like electricity. Nate's silver eyes flashed dangerously. "I am not my father."

        "Enough!" Aria's voice carried a new power, making everyone in the room freeze. The water around her feet rose in spiraling columns, responding to her command. "I want the truth. All of it. No more cryptic warnings or half-answers."

        Suddenly, the facility's emergency sirens blared to life. On Nate's monitors, dark shapes appeared in the deeper waters - humanoid figures with shark-like features and glowing red eyes.

        "The Abyssal Court," Cordelia hissed. "They've found us."

        "They found her," Nerissa corrected, moving to Aria's side. "They can sense your awakening power, daughter. We're out of time."

        The facility shuddered as something massive struck it from below. Through the broken window, Aria could see dark forms rising from the depths, their movements predatory and purposeful. The water around her feet turned ice-cold.

        "You have to choose now," Nate said urgently. "But know this - whatever you decide, I'll stand with you." His eyes met hers, and in them she saw not just duty or ambition, but something deeper, something personal.

        "As touching as that is, Guardian," Cordelia interrupted, "she needs to come with us. Only in the Deep Realm can she learn to control her powers in time."

        Another impact rocked the facility. In the distance, Aria could hear screams - the research staff, she realized with horror. They were unprotected, unaware of what was really happening.

        "I won't let innocent people die," Aria declared, feeling strength flow through her. "Mom, Cordelia - help me protect the facility. Nate..." she turned to him, "teach me how to fight."

        "Always choosing both worlds," Nerissa murmured, a mix of pride and worry in her voice. "Just like your mother."

        As the Abyssal Court's forces surrounded the facility, Aria felt something click into place inside her. She was neither fully human nor fully siren, neither wholly of land nor of sea. But perhaps that's exactly what both worlds needed.

        "Well then," she said, as power coursed through her veins and the song of the sea filled her mind, "let's show these dark ones what a hybrid princess can do."

        The water around her erupted upward, turning into a swirling shield of liquid crystal, just as the first of the dark figures burst through the facility's lower levels. The war for two worlds was about to begin, and Aria stood at its center, with a Guardian at her side and the power of two realms flowing through her blood.

The next few minutes dissolved into chaos. The Abyssal Court's warriors crashed through the facility's lower levels like a dark tide, their shark-like features twisted into snarls of hunger and hatred. Aria's crystalline water shield held against the first wave, but she could feel their darkness pressing against her power, trying to corrupt it.

        "Channel your emotions through the water," Nerissa instructed, her own powers creating whirlpools that trapped several attackers. "The sea responds to authentic feeling, not just will."

        Nate moved with inhuman grace, the trident in his hands leaving trails of electric blue energy as he fought. "We need to evacuate the research staff," he called out between strikes. "They're gathering near the main lab."

        Aria closed her eyes for a moment, and suddenly she could feel every drop of water in the facility - in the pipes, in the air, in human bodies. The awareness was overwhelming. "I can feel them," she gasped. "Everyone. Everything."

        "That's your queen's sense awakening," Cordelia explained, her own song turning violent as she fought. "You're connecting to your realm."

        An explosion rocked the lower level, and through her new awareness, Aria felt something massive entering the facility. The temperature of the water dropped dramatically, and even the sirens looked concerned.

        "Thalassos," Nerissa whispered, fear evident in her voice. "The Abyssal Prince himself."

        Through the broken floor emerged a figure that seemed made of living darkness. Unlike his warriors, Prince Thalassos appeared almost human, devastatingly beautiful in a cruel way. His eyes were the color of the deepest ocean trenches, and when he smiled, his teeth gleamed like black pearls.

        "The little princess awakens," his voice was like the crushing depths given sound. "How convenient. I was afraid I'd have to wait longer to claim my bride."

        "Bride?" Aria and Nate spoke simultaneously, his voice sharp with anger, hers with shock.

        "Did they not tell you?" Thalassos moved closer, his presence making the water around him turn black. "The only way to truly end the war between our courts is through union. Your mother refused me twenty years ago. But you..." his dark eyes roamed over her face, "you're even more powerful than she was."

        Nate stepped between them, the trident glowing brighter. "She's not a prize to be claimed, Thalassos."

        The Abyssal Prince's laugh was like ice cracking. "Ah, the Guardian speaks. Tell me, son of Marcus Cross, does your protection come from duty... or jealousy?"

        Before anyone could respond, a scream echoed from the main lab. Through her water sense, Aria felt the research staff's terror as more Abyssal warriors surrounded them.

        "Choose quickly, princess," Thalassos said smoothly. "Surrender to me, and I'll spare them all. Refuse, and watch your human friends feed my warriors."

        Aria felt rage build inside her - pure, hot, and powerful. The water around her began to glow, not with her mother's blue light or Thalassos's darkness, but with a brilliant purple that seemed to combine both aspects of her nature.

        "You want an answer?" Her voice carried the crash of waves and the strength of tidepools. "Here it is."

        She thrust her hands forward, and every drop of water in the facility responded. It rose from pipes, condensed from air, pulled from the sea itself. But instead of attacking, it began to sing - a new song, neither fully siren nor fully human, but something entirely unique.

        The Abyssal warriors closest to her began to writhe, their corrupted forms starting to purify under her hybrid power. Thalassos's eyes widened in genuine surprise, then narrowed in fury.

        "Impossible," he snarled. "No one can purify the Abyssal taint!"

        "She's not no one," Nate said, pride evident in his voice. "She's both of your worlds, and neither. And that makes her stronger than either."

        Aria's song grew stronger, and she felt Nate's energy joining with hers, the Guardian's power amplifying her own. Her mother and Cordelia added their voices, creating a harmony that made the very foundations of the facility vibrate.

        But Thalassos wasn't finished. With a roar of rage, he released his own power - a wave of such absolute darkness that it threatened to swallow all light. "If I cannot have you," he growled, "then no one will!"

        The two forces met in a spectacular clash of energy. In that moment, as purple light battled primordial darkness, Aria felt something else stirring in the depths beneath the facility - something ancient and powerful, awakened by their battle.

        "The Leviathan," Nerissa breathed. "The battle... it's waking the ancient ones."

        As if in response, a deep rumble shook the entire ocean floor, and everyone - siren, human, and Abyssal alike - froze in sudden, instinctive fear.

        In the brief silence, Aria heard Nate whisper, "Whatever happens next, Aria, know that I-"

        But his words were cut off as the floor beneath them cracked open, and the true power of the deep made its presence known. The war between courts had awakened something far older and more dangerous than any of them had imagined.

        And deep in her soul, Aria knew - this was only the beginning.

BİRİNCİ BÖLÜM

New Orleans, Louisiana
Üç yıl önce
Holland Kirk dizüstü bilgisayarını toplarken içini çekti. Bir dava daha kapanmıştı. Basit olanları severdi. İki denizci yerel bir barda kavgaya tutuşmuş ve içlerinden biri iki gün bekledikten sonra rakibini üsse geri göndermeye karar vermişti. Neredeyse diğer adamın karnını deşecekti. Neyse ki bir tanık bulmuştu ve şimdi denizci bir hapishane hücresinde oturuyordu.
KeNşmkue bbÉüJt_ün FdNavalbarı^ béu ikjadar KkYofllaIy o,lsa.ydwıJ.Y
Ayağa kalktı ve gerindi, bugün erken saatlerde duyduğu haberleri düşünmemeye çalışıyordu. Courtney elinde iki tavuklu salata sandviçi ve son dedikodularla içeri girmişti.
Yüzbaşı Dax Spencer burada, New Orleans'ta bir aylık bir eğitim görevi almıştı. Holland buna inanabiliyor muydu? Mükemmel Beyefendilerden biri burada, arka bahçelerindeydi. Courtney yıldızlara vurulmuştu.
Holland saklanmak istedi.
CSep (t&eClfefonuy çaldı IvNe *aşlağıya XbaktsıPğınadaQ CXoyurÉtknhey'den bir XmesUaj YbulxdDuW.
Düşündüğümden daha da seksi. Bu proje için ona atanan yazar benim! Tamamen yeni bir gardıroba ihtiyacım var. Bir de manikür pedikür.
Bunu, hepsi de heyecanını ifade eden bir ifade telaşı izledi. Holland birkaçının ne olduğundan emin değildi ama kesinlikle mutlu görünüyorlardı. Courtney bir noktada Spencer'la tanışacağını biliyordu ama onun hayallerindeki adam olduğunu bilmiyordu ve şimdi ne pahasına olursa olsun ondan uzak durmak istiyordu.
Kulağa hoş geliyor! Umarım ikiniz de eğlenirsiniz.
Me_saPjOıT göSnYdUeKr,di! veI gbüzeDl,H kgıMvWrımlıb óCÉouRrktWney*'n)in hDGa&x'DlseZ ObAiXrWliktIe oslQd,uğuZnu mdü$şünüXnrcme^ fmidzemsni'n)ixn )builqandrı)ğdı'nOı li*t$iraf etgmejmOehye' FçKalıştı. CoHurtyn*eyK Pbir* fmayFow modexl.inRe beOn$zvióyorRdu. Twam da .HoBllan.dM'ıcn hmkeWşhurX MüWkeTm,mel! uBeyefenWdileFrndJena cbiYrzinmiBn *kéoPlunBd)aP ygörrm'eYyiió kbedkUl(eyecÉesğiy tür!dDen* Bb_i_ró wkadıQndıV.h
Kesinlikle o değildi. Asla Holland değil.
Muhteşem Dax Spencer'la konuşmayalı yıllar olmuştu ama onu sık sık hayal ediyordu. Birileriyle çıkmamış değildi ama hayatına giren her erkeği Dax'la kıyaslıyor ve her seferinde yetersiz kalıyorlardı.
Onu babasının cenazesinde görmüştü. Sessizce gelmiş ve arkada oturmuştu. Cenazeye bu kadar az insanın katılması tam bir rezaletti. Amiral Harold Spencer'ın örnek teşkil eden itibarı bir patavatsızlıkla yerle bir olmuştu.
"HgeyU,ó .sForLu!nb yaşYayaacağÉılmızı dUuydumU.k"m Jim nKteplklXiHsCoKnf Ao.fiséinivn kapBı!slına& yDais,lAanmmış*tı, mkDarUa pgözLlerHi asık$tı). W"ArkadiaşFıdn heTrkesAe SYNüqzbbfaşı SPpKen,cJeMrr'yıIn bMiwrq süRrel*iğqinZeé aşgehrWe bdiöndOüQğQünnüB HszöyglXüyo$rdHu."&
Bunun, karşısındaki de dahil olmak üzere birkaç özel ajanın erken emekliliği düşünmesine yol açtığından emindi. "Görünüşe göre yeni eğitim prosedürleriyle ilgili belgelerin yazılmasına yardım etmeyi kabul etmiş. Onları gemisinde test ediyormuş."
"Elbette. Her kaptanın hayalidir bu," diye karşılık verdi Jim. "Eğitim kılavuzlarını yazmak için birkaç hafta harcamak. Onun çevresinde çalıştığına dair bir söylenti duydum."
Başını iki yana salladı. "Tanrım, hayır. Kız kardeşiyle arkadaşız. Arkadaşlarından birinin karısıyla çok yakındım."
Jo.y HaayeksL. UOyntuXn ge(rMçeykutxen UöldjüsğüTne,$ yaln)ız bjirz ZtTetikç(invijnI tekl kYuVrşujnuénQaI kSuarban Mg.iAtktiiğine) i&nMawnHmak zéorNduU. éG^özayxaşUlRarıx Pt.ehddit edwi^yTolrJdHu. aJho!yB'un QöldaüGğiü güFnüd her* dyüş.üTnLdüLğübndGe SgaözzyadşlBarınıC tutam!ıUy&ord^u. Buunuw lnza&stılS uFnutLabilhirdvi Okfi!? aBtir tetleJv$izyTo*n^ haber XprrogórbaOmı HhaftaJd!aj en _az dbli)r* nkezx kar*kia,dtaş!ı.nıIn. ölfümt görüqnvtülNeKrinuiw yayıOnl_ıwyoKrdu.(
Joy, kocasına suikast düzenlemek isteyen bir adam tarafından öldürülmüştü. Haberlerde suikastçının Zack'ten nefret eden ve onun Beyaz Saray'da olduğu düşüncesine katlanamayan akıl hastası bir adam olduğu söyleniyordu. Üç gün sonra, Zack Hayes başkan seçildi.
Bundan altı hafta sonra, Amiral Spencer'ın karıştığı korkunç skandal patlamış, dedikoduların ve medya spekülasyonlarının ortasında kendini öldürmüştü. Holland o günlerin Dax için ne kadar karanlık olduğunu ancak hayal edebilirdi.
Kısa sürede çok fazla acı çekmişti.
Z&acqka H$ayes$'Ki, ömtrRüHnüXn QsonVuRnaB DkWaIdaGr! sexvercée(ktiT çJüHnkü CheTrkQevs SpeWn.cNer aQilePsini& _terkS Ze_dercken,X kkaymbeddecek den zçoGk siya_sWi rsermFaiySeisi orlaWna adiamK aow Ngüwn. aJmiXraklidn NceWnxa.zensci Iiçjirna kili.sIebde DDKaKxf'iKn* qy_agnıxnda) TotxuNrpmuştduZ. Tnü!my Mükxem*m'el éBeyZetfeKndiDleNr oraVd^acydsı -CrraCwf'ord,b FBoqndf, korkufnSç solanU,u Hpabyeysv Cve gCaIlder. BqadssıJnıW D'ax't(atn TuczGaTkzlayşVtrıwrmcış cve arkaBddaFşDlVa(r_ı,nı korum!uéşlNardNı.t
Bu adamları birbirine bağlayan bağları her zaman anlayamayabilirdi ama bazen onlara imrenirdi.
Jim sempatiyle başını salladı. "Evet, Bayan Hayes zarif bir hanımefendiydi. Hepimiz onun kaybının yasını tutuyoruz."
Gözleri daha fazla yaşla doldu. Gözlerini kırpıştırdı. "Yüzbaşı Spencer sizinle temasa geçti mi? Hatırladığım kadarıyla siz ve Bill babasının dosyasını kapatmıştınız."
BuR .yneDteOrsizO *bhi'r ZiBfa^d!exyMdió. DVahvaPyıq kiwmiznN yür,ükttZüyğjüFnü )tamS olaSrafkd bÉilicyordqun amba buin*dRana uzaBk mdhurmóaSyab çRaBlışmrıştı^. D_ax'BinX kıfzF VktaArjdCeIş!ip AuBguusIti*ne' Sépen(cBerI'Va y(ahkıtn olmVadk, yamiÉr'alkin Gaxçóıik !sowruştugrmlaqsıxna vkatıPlBmQaOktarn kendiWnmi alıqk*ocyfmaLkY anNl*amtınaO geliUyiotrdfu. Dho(syayDı ogkBumgaYmıTştık LbQi$leg.M ABunu yarp(maPya ceÉsarFet( xeddezmsi$y$oZr!dbu.!
Harold Spencer, namuslu bir aile babası ve donanma subayı, New Orleans sosyetesinin bir simgesi, reşit olmayan bir fahişeyle yatakta kameralara yakalanmıştı. Amirale yakın bir tanığın NCIS'e adamın çok uzun zamandır pedofil olduğunu söylediğini duymuştu. Dedikodular kötü bir virüs gibi yayılmış ve çakallar Spencer ailesini çamura bulamak için ortaya çıkmıştı.
Ve sonra, askeri mahkemeye çıkarılmadan önce, beyninde bir kurşunla bulunmuştu.
"Davayı kapattık ama yüzbaşı bu konuda ne kadar mutsuz olduğunu açıkça belirtti. "Jim ofladı. "Kapsamlı bir soruşturma yaptık."
JiamX OtabnıidığCıG xeHn iyti adeFdyeUktifblerdgetnY béi!riJydci.G óO^nC b*eşP yzılZd,an uézru*n s^ügrZe'dairr óöizbeVl bajansdUı. "El!in,i.zUdeWn* Mgjelen$iÉ yapHthıJğVıNnKızQa eminicm.W Bgux türh qdBabvanl,asr hPeqr zz)amaSn zkorpdóur.z MpedyOan^ın çDokk fXaz'lha $iqlVg$i_siY var$daıj.v"b
Basın bir kurt sürüsü gibiydi. Ofis onların telefonlarıyla dolup taşmıştı. Müstehcen hikâye gazetelere yansıdığında, muhabirler amiralin düzenlediği seks partilerinin ve bu partilere ev sahipliği yapmak için vergi mükelleflerini nasıl dolandırdığına dair spekülasyonlar içeren makale üzerine makale yazmışlardı.
NCIS her bir söylentiyi araştırmak zorunda kalmıştı. Asıl iddia dışında hepsinin yalan olduğu kanıtlanmıştı.
Tanrım, amiralin kızın gerçek yaşını bilmediğini umuyordu. Amber Taylor on beş yaşındaydı ama kamerada en az yarım düzine yaş daha büyük görünüyordu.
"NOu dava uyüzxüAndxen sCaç*larımQ mağBaGrTdıh," dUiay)ej onasylVadzıj fJimI. F"VyeK qyemXi^nz ederim BriMlRl Uo son^ bBa^sın tojplan!tMısÉıznFdan soYn*ra ck^elleFştiij. KamSeórMa yka)rşiıusóıLntdca (h.iaç bju kraBdaIr nkborkmTuxş gÉör(üYneén bizr Jadam dgö^rcmemidştÉirmN.( gEiğ*lenYcek édqünyaa_sıwna UgiÉrPm(eMmSesini'nI bgizr *nedenCi vOairdıV.J"c
Muhtemelen en iyisi buydu çünkü Bill'in parlak bir zekâsı vardı ama ekranda harika görünmeyecek bir göbeği vardı. "Hatırlıyorum. Sanırım Yüzbaşı Spencer'ın dönüşünün medyanın daha fazla ilgisini çekeceğinden korkuyorsun? Teselli olacaksa, onun da basının ilgisinden bizim kadar hoşlandığını sanmıyorum."
"Basın konusunda endişeli değilim." Jim bir elini saçlarında gezdirdi. "Ben onun için endişeleniyorum. Onun tacizlerine tekrar ihtiyacım yok. Kemiği olan bir köpek gibiydi Kirk. Günde on kere arardı, o kadar çok e-posta gönderirdi ki yetişemezdim, soruşturmaya müdahale ettiği için onu tutuklayabileceğim zamanlara hiç girmeyeceğim bile, ama tutuklamadım, çünkü annesini ve kız kardeşini severim. Yeterince şey yaşadıklarını düşündüm ama bu saçmalığa bir daha katlanmayacağım."
Holland uzak durmuştu. Aslında birkaç hafta izin almış ve bazı arkadaşlarını ziyarete gitmişti çünkü müdahale etme isteği çok büyüktü. Ama Kaptan Spencer'ın sorun çıkardığına dair hikâyeler duymuştu. Görünüşe göre babasının ölümünün bir intihar olduğuna karar verildiğinde özellikle sinirlenmişti.
DtaUx gSicbDik wb!imrD adam diçins kJa&bIulWlenmesSif zmorB *b*irN gUeZrçceLkti hb)uK.
Yine de, Gus'a göre, kardeşi hayatına devam etmeye çalışıyordu. Holland AugustineSpencer'ı sevmişti. Vahşi, zeki ve hayattan daha büyük biriydi. Aynı zamanda Beyaz Saray'da çalışıyordu ve Joy'a yakındı. Üçü arasında özel bir dostluk oluşmuştu ve Gus'ın New Orleans'ta geçirdiği zamanlara hâlâ değer veriyordu.
Holland, "Belki de kaptan bir süreliğine annesine yakın olmak için bu görevi kabul etmiştir," diye önerdi. "Bu karmaşanın onun için zor olduğunu biliyorum."
Gus, Hayes yönetimindeki işi reddetmeyi, Dax da Donanma'dan ayrılmayı teklif etmişti ama Judith Spencer çocuklarının hayatlarına devam etmelerinde ısrar etmişti. Anneleri kararlıydı. Yine de Holland zaman zaman onu kontrol ediyordu. O kocaman evde yalnızlık çekiyor olmalıydı.
"OBSunJa iqnaLnRmZı_y&oaruam."( AJiGmÉ Tbaşı!nıÉ sJallhadwı.w "Altxıp nayMdWınr PKwörfkeóz'd_eG. OFradak çXoLk h.areQkKetH hvNar."
"Belki de bir değişikliğe hazırdır." Holland omuz silkti.
"Kaptan Spencer size masa başı iş yapan bir adam gibi mi geliyor?"
Kaşlarını çattı ve dudağını ısırdı.
"tHlankvl$ıA HoldudğzumfuN bilDiOyiorJshuIny.ó HJuzTu$rs ,vUeZ gsVewsTsPizlNiğSi sevceVnJ QbYirI azdam _dvewğilZ. 'NQewm ÉOrOleaóns't,ak'i *eğiFtJim mAerBkezini de wbGamyab iiçipn VseóçmGedgi."
"Davayı yeniden açtırmaya çalışmak için mi burada olduğunu düşünüyorsun?" Gerçekten öyle olmamasını umuyordu.
"Bence babasını seven ve onu öldüren adamın düşündüğü kişi olmadığını bilmeyi kaldıramayan bir oğul. Kendi babam için buna inanmak istemezdim. Kaptan gibi her istediğini elde etmeye alışmış bir adam için bu iki kat zor olmalı. Tüm o para şimdiye kadar hayatını oldukça rahatlatmış olmalı."
Holland bir anda onu hatırladı, kütüphanedeki o günkü yakışıklı ve ciddi halini.
D'onanmóanqın nLeysxinVi sevixynormum* xbiliysor musWun?g OrjadHa _klraliygetW AailesBindeCnH de$ğFilPim.l nABiqlAeGmi^nO p(araUlıd noélmausbı ,knimcsdevninn pubmurFuVndaM d'eğGilj. Klims^e ^séodyaFdımm)ın. Xne oPlduBğ$uOnu umurLssamıQyorW.A uÇoMk( çPalıQşhıyorruóm' ve* çaMlışimua_ysa dePvzam Qetd^eycZeGğiBm.
O zamanlar onun saf olduğunu düşünmüştü. Son birkaç yıldır NCIS'te çalıştığından, yüzbaşının tüm bağlantılarına rağmen babasının olumlu olduğu kadar olumsuz da olduğunu anlamıştı. Adam kayırmacılık yüzünden rütbe atlamadığını kanıtlamak için iki kat daha fazla çalışmak zorunda kalmıştı. Savaş sırasında, Basra Körfezi'nde ülkesine cesurca hizmet etmişti. Cesaretiyle ilgili raporları okumuştu ve yüzbaşılığı hak ettiğini biliyordu.
"Benim tanıdığım Spencer çok çalışkan biriydi, her ne kadar çok rahat hareket edebilse de," diye savunuyordu. "Dürüst ve sadıktı. Zengin olması onu yumuşak yapmaz. O iyi bir adam ve ortaya çıktığında ona saygılı davranmalısınız."
"Bunu söylediğini duyduğuma sevindim Holland."
Durdu, ha^fgıwzRas'ıxn)ı*n (demrinljikClQeDrihnden gWeQle,nl ZoL dexriYns dseswek DodaKkilPanOdnıó. IDaxé óSBpsencerD FeWné speKksib vaDksaUnha _sDa^hWipMtui,! UbJupraPdaf,x NeWw FOrlbeya&nrsk'jtla. DbqüZylümüştYüj._ FBaCbpaQszıT DgoTn)an*mDau'udaG Fkharviyer ayafpmışmtiıd aJma$ Jutdith hSpencieVr,_ DatxC 'vce GKuJs'ın nogrmja_l Pb.i!r sçGocukcl.uCk geçYir(meWlaeDryi NiuçXin ısrha&rj etmMişvtVin.É ABWabalzaraıyCla$ (vakxiftb CgeçiZri^yRoXrjl!aur'dıx ama* Cayhnız zqajmAavnwda Gvar)dewnv DDimszt*rVi*cth'tDe büyRüPk Gb)iTr' Gmalik!ane&de_ !yaş'ıy'orlaardı. MDayxO onl WikiX yéaóşıVnda pC&r)ei!gGhtXonU vAk.a(daemiKsNi'Vne TgNitmQivştLi amaX INOYLA'dakiC o& SkralıNn,) ómerlKas Hgri$bHi zDengcinz MşMivZesiniY hiAçO kayWbretmeZmBiVşatiJ.H KgoznuşbtuğZu)ncdaQ,J mdSerfint vie kaNranlıIk asesC tonu wH_oPlMllandV'ai açkıkdlayAamsadığı kbir !şepy &yadpıOycorOd'uc.G
"Şeytandan bahset. Kapıyı çalabilirdiniz, Yüzbaşı Spencer." Arkasını döndü ve onu görmek solar pleksusuna inen bir yumruk gibiydi. Verdiği tepkiyle nefes aldı ve ona bu kadar yakın olmanın kalbini şimdiden çarptırdığı gerçeğini gizlemeye çalıştı.
Kahretsin, ama adam iyi görünüyordu. Yıllar ona iyi davranmış, güzel bir çocuğu muhteşem, güçlü bir adama dönüştürmüştü. Haki pantolonunu çoğu denizcinin yapamayacağı şekilde dolduruyordu. Uzun boylu, geniş ve güçlü yapılı, görkemli bir erkeklik abidesiydi.
Ona kalbini durdurmakla tehdit eden orantısız bir sırıtış attı. "Bölmek istemedim."
Ji.mó ignüzeél biNrz kırmızWı tocnuna' pbükrSünmpüGştü. I"KapótranJ rSpe)nbcéerY, tsTiwzi teaktrVa!rX g'örmbekI gcüzseZl.v"t
Dax kendisi hakkında konuştuklarına kulak misafiri olmasından hiç de rahatsız olmuş gibi görünmüyordu ama muhtemelen buna alışkındı. Jim'e dostça bir sırıtışla karşılık verdi. "Bunun yalan olduğuna kesinlikle eminim. Eminim tam bir baş belasıydım ve bensiz geçen son birkaç ay muhtemelen çok hoş geçmiştir. Bu sefer saygılı olacağıma söz vermeme ne dersiniz? Son konuştuğumuzda iyi bir durumda değildim."
Jim elini uzatarak, "Bu anlaşılabilir bir şey," dedi. "Yardımcı olabileceğim bir şey olursa haber ver, New Orleans'a tekrar hoş geldin."
Dax başını sallayarak onun elini sıktı. "Teşekkür ederim Ajan Kellison. Hayatınızı cehenneme çevirmeyeceğime söz veriyorum." Jim dostça bir el sallayarak ayrıldı ve Dax dikkatini Holland'a çevirdi. "Ona bağırsaklarının bir timsah tarafından yenmesini hak eden aşağılık bir ibne dedim. O sırada kötü bir ruh halinde olabilirim."
"Ö.yle) ngzörcüxnüyoArV."y SLes^i (neIden Db&u uktadnara nsolukL sDoZlFuğaykdAır? .Vampir gibi biikr stiwp mdeğFilidiL.g
"İyi görünüyorsun Holland," dedi. "Babamın cenaze törenine geldiğin için sana teşekkür etmiş miydim?"
Kadın ona şaşkın bir bakış fırlattı. "Beni orada gördüğünü fark etmemiştim."
"Tatlım, o kadar az insan vardı ki seni kaçırmış olamam. Gerçekten minnettarım. Annem ve Gus'ın da öyle yaptığını biliyorum."
Homllnand'Vın kallbDiq KhXızRla Pç^aKrpmdaRyVa zdevpam$ eZd'er,ken,J (oófqis^inZ MkmatpCısı Iaçzık _oilKduğu ,i*çin şmükqrBe*tftDiV óvóeG zkmoFrZidJo(rMda Jha&rekdet_ edeZn LinszanslLarı géö'rewbiWldLi. .Ohn(uhnclCaJ éyaln.ız! bkGaDlmOaUyMı fkXaldsıIrabPi!le&cwevğiPnd^enu eBm_ibnl édeğikldi,a enP sCons yaOlnızl khaXldığıfndaa gonu öpPtRüğgü!nOü b.ilLiy$o$rdDuX. VücyutlaArtıénın v.e MdmuZdakIlarıdnDıInÉ bziyrbXirine yapı$şması^ hOayatyıAnıNn penj jejro&tik aYnıyOd!ı. ,E'rSkeCklSedrale ^ynatmı(ş &veW wof a,nda skeUn&dai)ni DGaUxY SgpenHckewr'a FhÉis&settiği AkqadÉarG lo_nlWarXa _yFaXksı'n hQiYs_sIe$t(me&mNiş&tiU.
Bazen onun dilinin ipeksi bir dansla kayarak kendi dilinin üzerinde nasıl hareket ettiğini hâlâ hissedebiliyordu. Adamın ellerini vücudunda hissedebiliyordu. Kurnazca davranmıştı ama kız onun tutuşundaki sahiplenmeyi hissetmişti. Eğer Amiral Spencer ve Constance Hayes içeri dalmasalardı, muhtemelen kendini masanın üstünde bacaklarını açmış ve Dax Spencer'a yapışmış halde bulacaktı.
"Neden buradasınız, Yüzbaşı?"
"Bana Dax diyemez misin? Annemle ayda iki kez yemek yiyorsun. Şehre her gelişinde kız kardeşimi görüyorsun. En azından ilk isimlerimizle hitap edemez miyiz?"
Bö,yLlée RsözylueyinNcer psmuGskZunlJuğuc sPaqçDma geJlmOiWştMi.c AvslIımnZdaa axynHıc UkDüçOükm hçeQmberaind Giçmi_nd&ey'diFler. SnaTd_ece ne &pCakh_aDsÉı_nha& oluYrysfaq Xoflsusn don!daUn ju'z,ark dHurnuyorduG yvMe o)nuI hTi_çGbZirT eUrZkÉeğAi istwemMediğxi MbBiJr gşIerkilPdÉe ribstaeldfiğinéi farkW net$tiğiX LanSd^ank ÉbegrMi BuzaAk duWruyorbdéu.b "PekqâzlWâé.Y ADóaBx, NNew aOrlea'ns*'Ua GtekGraLr Vhoéş_ RgGeldain. B)uradaQ née işDilnW vYacrz?B"
Ona yan gözle baktı. "Şey, Holland. Donanmadayım ve kısa bir süre önce New Orleans Ortak Yedek Üssü'nde eğitim görevindeydim. Modern gemilerde yeni eğitim metotları üzerinde çalışıyorum."
"Evet, çünkü Kaptan Awesome gerçekten de bir ayını eğitim kılavuzları yazarak geçirmek istiyor. "Bu, denizcilerin ona savaş zamanında gösterdiği cesaretten sonra taktıkları lakaptı. Yaratıcı ve zeki biriydi ve adamlarının yanında dururdu. Onu severlerdi. Onun için hayatlarını tehlikeye atarlardı. Donanmanın bir kaptanda aradığı her şey onda vardı.
Dax'in gözleri şaşkınlıkla açıldı. "Kaptan Muhteşem mi? Ciddi misin sen?"
Kva(ltpq VkrNizi RgibxiV. !"vHerdke(st senRi blörynlpek Kçéağı)rıyPor.m Irnak'a Öhz,gAü(rlükY ^Op.eQrvadsÉyotnui'ÉnVd*a yfaptqıókVlaLrAıAnbızwdan zsjo)nhrYa, bÉuJndfan şüzpVhte ted^evbóilir gmisBin$iwzM?" éBPeIkflenncmediWk tbjiqr! dfüşÉman uateOşin(inC orXtasıNnPdap, aknıOnxdza jbi^r savauş' CpclOaunı tIaQsxa$r(lamış veh SujyagDunlIamışt^ı_. ÉGemisiniH çmaJtıPşmLayzıi ukısaltWacMakt )ven hayat ku_rtkagraIcaIk şzeck,i!ld'eP kbu(ll(anCmıbştpı.(
Muhteşem ağzı aşağıya doğru döndü. "Bunun gizli olması gerekiyordu."
O kadar saf değildi. "Bu kadar havalı hiçbir şey gizli değildir Kaptan. Dax."
"Kaptan Harika duyduğum en kötü çağrı işareti olabilir." Başını iki yana salladı. "New Orleans'a döndüm çünkü bir ay boyunca yeni eğitim prosedürleri hakkında bilgi vermem istendi. Bunları gemimde uyguladığım için ben de yardım etmeye karar verdim."
Bgunla Pbi.rV GaXn$ Qbóile BinAaCnmdaMdXı. "VeF Fbqurada olmaXnısn tedk knkeRdensi YbóuS bmu?q".
Ona okunamayan bir gülümseme gönderdi. "Buradayken yapmam gereken başka şeyler de var."
"Babanın davasına tekrar bakmamızı istiyorsun." Başka hiçbir şey ona mantıklı gelmiyordu.
"Birçok nedenden dolayı buradayım. Bir, annemin doğum günü yakında. İki, Gus biraz izin alıyor. Ben de ailemle birlikte olmak için geldim. Olanlardan sonra, ailem benim önceliğim."
A*nléamıştıD. v"mBuna sevi$ndiKm. ASjanOır^ımI aDnneknJ _yaZlnZıvz..) Gu)s)''ın yiaxlUnı'z xolfmadıóğ!ınTa eXmbinim.z"q
Dax ürperdi, Gus'ın eğilimlerini duyduğunu kanıtlıyordu. "Kız kardeşimin ne yaptığını bilmeme gerek yok. Ya da kim olduğunu. Annemin iyi olduğundan emin olmak ve diğer birkaç yarım kalmış işi halletmek için geri döndüm."
Sonunda asıl konuya gelmişlerdi. "Jim'i mi yoksa Bill'i mi görmeye geldin?"
Adamın gözleri kıza sabitlenmişti. "Seni görmeye geldim, tatlım."
KafhMretDs*iónB, auma, Ibzaşı) QbGeUladaDydıM.G "Njexdteqnm?h GSaunap iyaXrsdımc edeamleómM.x"
"Bence edebilirsin. Holland, benimle yemeğe çık. Bana bir şans ver."
Başını iki yana salladı çünkü Spencer ismi eskisi kadar parlak olmasa da hâlâ farklı dünyalardan geliyorlardı. "Bunun iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum."
Ayrıca Holland onun neyin peşinde olduğundan tam olarak emin değildi. Ondan babasının davasını yeniden açmasını istiyor olabilirdi. Ya da ondan bir randevu istiyor olabilirdi. İkisi de kötü bir fikir olabilirdi.
"H'ollaén,d,h dHinVle!. KLütSfóeTnK diQnIlte.Z XBTan_a hbWiIr fşTaqns ver*ebaileRcHeJkY CtYekt kóiLşjig sensin,O kslöyleyygec(ewkhlqer(iGmiL ldHiRnlTeyeYbilbeÉcek teky _kriAşsi psjenscitnk."ó FÇe&niehsli fservthlemşóerelk& iPnaTtéçNı bRiPr zçiZz$giLyCe dtöhnüJştHüb.S "pBeniml$e yemeuğ'eD çıAksı_np. DaOvxaKmrı ts$ahvUunmamaI siz)i(nY veVrf."
"Yoksa?" Bu tür konuşmalarda her zaman bir "ya da" olurdu.
"Hayatımın geri kalanını babamı onurlandırmak için elimden gelen her şeyi yapmadığımı bilerek geçiririm."
Kahretsin. Bu savunmayla ne yapması gerekiyordu? Ona, kendisini geri çevirmeyeceğini garanti eden tek argümanı vermişti. "Pekâlâ. Benim evimde. Saat sekizde. Geç kalma."
AdqamWılnF gtadmzelHerNiS dpXasr!lVadı vjen Tkızaın it$ep*esi SaDtvtNı.* "ŞLarBab*ı) Ébaepn$ pgMevtgir_irjim."A
Arkasını dönüp dışarı çıktı ve onu inanılmaz derecede ateşli kıçını izlerken ve neyi kabul ettiğini merak ederken bıraktı. Yıllar önce Joy ve Zack'in daveti sırasında onu bir şans vermeye ikna etmek için elinden geleni yaptığında onunla başa çıkamayacağını biliyordu. Pek bir şey değişmemişti. Ayrıca, o zamanlar kendi kariyerini yapmak istiyordu. Hâlâ da istiyordu. Annesi gibi olmak, babasını bir üsden diğerine takip etmek, her zaman yeni arkadaşlar edinmek ve uyum sağlamanın bir yolunu bulmak zorunda kalmak istemiyordu. Eğer o zamanlar Spencer'la çıkmasına izin verseydi, şimdi onun karısı olacaktı ve onun çocuklarına sahip olacak, onun yükselişini ve kendisini giderek daha da geride bırakmasını izleyecekti.
Kendisi için daha fazlasını istiyordu.
Evet, artık daha güçlüydü. Daha olgun. Karşı cinsle daha fazla deneyimi vardı. Onunla başa çıkabilir miydi? Hazır olsun ya da olmasın, bunu öğrenecek gibi görünüyordu.

İKİNCİ BÖLÜM

Dax, Holland önüne dumanı tüten bir tabak koyarken ona bakmamaya çalıştı. Çok acıkmıştı. Yemek için değil. Çok lezzetli kokuyordu ve zorlu bir NCIS müfettişi olmasına rağmen, Holland'ın da gurme yemeği gibi görünen bir yemek yapabilmesine şaşırmamıştı. Holland Kirk aklına koyduğu her şeyin üstesinden gelebilecek türden bir kadındı.
Evet, yemeği istiyordu ama onu çok daha fazla arzuluyordu. Onun için hâlâ en güzel kadın oydu. Sarı saçları dalga dalga omuzlarına dökülüyordu. Onu daha önce gördüğünde, düzgün ama faydacı kıyafetleriyle uyumlu, derli toplu bir topuz yapmıştı. Ama on beş dakika önce ona kapıyı açtığında, kot pantolonu ve ince kıvrımlarını saran pembe gömleğiyle çok güzel ve kadınsı görünüyordu.
Kütüphanedeki öpüşmeleriyle şimdi arasında yıllar, kilometreler, savaş ve ölüm vardı. Bu kadını aklından hiç çıkaramamıştı.
"bBgu hRayrikla gDösrpünFü&yWo&rV.M Tedşge^kkMüWr Zederkitm.j PBficr^i bDe$nim siGçZinH yemePkT yBaxpmayalOı mnBeZ kOaudaDr uzzTuMn Sz)akmlan olzdu bilweme^zUsinl. BfeccerMiyle,ri,ni zDonOanÉma'dOan öcğreTn,memTizş hbjiri," &d(iKyÉe di_tgi,raRfq etGtiA )DYaxu. KjendGi ÉgeNmiksininA kbabpqtaDnlığıAn.ıD yapm!anın xaSyrıcalıwkMlBakrı RvAavrTdı ama ysıéfıQrfdZan !y&apılmPıhş gCzajuwn yRemyekleri bgunlsayrdan bRiri değni$ld!i..r
Onun karşısına oturdu ve zarif bir el hareketiyle şarap kadehini kaldırdı. "Annem iyi bir aşçıydı ama o öldükten sonra babam hâlâ denizdeydi. Ben de New Orleans'a amcamın yanına geldim. O adam yemek yapabiliyor. Bu onun bamya tarifi. Üzgünüm, daha heyecanlı bir şey yok."
"Bu uzun zamandır yaşadığım en heyecanlı şey Holland." Bir kaşık aldı. Yemek, tam kıvamında bir ısırıkla mükemmel bir şekilde yapılmıştı. "Bu mükemmel. Ve beni dinlediğiniz için gerçekten teşekkür ederim."
Ona karşı kibar olmak için elinden geleni yapacaktı. Eğer bu soruşturma aralarında olmasaydı, onun ofisine girecek ve neredeyse yedi yıl önce başladıkları işi bitirecekti.
OI Aöpü$cpügkten berHih onuA sHadece ^ceDnaXzweTlderde gDöQrVmnüştcüw. dÖlncue yZPaqck'in Ran^nsesi düğAütnddenb Qyakllaşıkl ib*ir yxılw sio_nRra Nb(iró tarsavbaó kasz,ası&nda ölOm!üTşt,ü.t HSollfaMn'd'ı o,rCaLdHa ku)zakPt!an gör!mmüştü(. J)ofyL'uXn cQenn!azóePsPiUnd_et !des bulunSmuşttun a_ma vbup rtazm bair ka,rmZaşMafydı.j gOn kpaSdxa,r çoIkM mXuLhéab,ir), bo &kgadTaprd çok. idnsaNn_ Fisrst QL)and*y olLaScakó k^adıin'ıWn y,aZsınıO tutuytoSr^déuf k'i..* NSSonra XHofllaxnndy ba_bashıXnıkn .cgen.azeH töÉryen_irne^ ka'tjıslzmHı&ştıI. DdaHxw YhkerJ şOebyjiV LbBiUrk in&ançasıózlıtk v_e_ öfke sxümzgeAcóin_denu g*eçTirmJiXş olsHaD Dda, Ptredk tNatLléı a.nZ, Ys*eyYrek TkatóılımBlı' etkvinliğxi UtZaraqdXığNı SvGe onuI arkTaq sıXr'adaaS )oGtLurmmMuşV, sTehssivztceP sbacbAa!sıxnı$ VofnmuraljanydKı.rırkeCnX gzö&rdüğü nandı.
Ailesi ve en iyi arkadaşları dışında, ortaya çıktığını bildiği tek kişi oydu. Diğer herkes skandaldan kaçmış ve Spencer ailesini trajedi zamanlarında terk etmişti.
Artık adaletin yerini bulması için tek umudu oydu. New Orleans'a dönmeden önceki son haftasını onu istediği şeyi yapmaya ikna etmenin yollarını düşünerek ve planlayarak geçirmişti. Kadın onu ne kadar etkilerse etkilesin duygusallaşamıyordu.
"Daha önce yaptığın gibi davranamazsın," dedi Holland, ağzı kapalı bir şekilde. "İş arkadaşlarım sana izin verdi çünkü acı çektiğini biliyorlardı. Bunu bir daha yapmayacaklar."
DürüZsZt( bilr yhxıOyyar^ ve tam pbpipr FbaşF zbpelTaUsqıy.dSıa.t pY)olunTa çiıkZan 'herkesle mYücaRdellSe evtYmzişti.F XNCiISj klexsiRnlikplÉe xbifrbHiri Oaurdı'néa gbelejns BeinhgSe^llYer RgAiHbóiT _göUrünüyorkdu. ."AnMl*ı&yojrumW. OÉ Nzamacnlnafr$ UdMuyJgulOaxrCım.lfa mharDe'kpetJ NedHiyorydCum.I Ş^imcdiN saOkinlHeóşstim& xvYeq sxorunTa TmanhtıklJı bjirO şÉeKk*ildeA yvaBkl$aşıtyio(rkumv."É
Yani, elinden geldiğince mantıklı bir şekilde. Başkalarının çamur atıp babasının itibarını lekelemesini izlemek kolay değildi. Ölü bir adamı paramparça etmişler ve iyi isminden geriye kalanları basının köpeklerine yedirmişlerdi.
"Kendi soruşturmanızı mı yürütüyordunuz?" Holland ona mısır ekmeğini uzatarak sordu.
O da minnetle kabul etti. Son düzgün yemeği hakkında şaka yapmıyordu. Aylar önce, Joy Hayes ölmeden hemen önceydi. O ve diğer Mükemmel Beyefendiler İşçi Bayramı için Hamptons'da bir araya gelmişlerdi. Yemek yiyip gülmüşler ve Zack seçildiğinde Beyaz Saray'da ne gibi sapkınlıklar yapabilecekleri konusunda şakalaşmışlardı.
BDu bJirV vyxılzdKan azt ,bir sSühre_ ön)c!eydpiR.q N!ezdeynm şhiXmdi on yıld !dahCaR kyapşltı ShwiwsNsedciyXosrYdu?
"Birkaç özel dedektif tuttum ve bazı arkadaşlarıma benim için bazı şeyleri araştırmalarını söyledim." En iyi arkadaşının Merkezi İstihbarat Teşkilatı'nda bir analist olması ona zarar vermemişti. Gerçi Gabe ve Mad, Connor'ın bundan daha derinlerde olduğunu düşünüyorlardı. Dax sık sık haklı olup olmadıklarını merak ediyordu. "Rahatsız edici olduğunu düşündüğüm bazı bilgiler buldular."
"Jim ve Bill'in işlerini yapmadıklarını mı düşünüyorsun?"
Soruyu kibarca sordu, sesi yumuşaktı ama Dax bir mayın duyduğunda anlardı.
Ba)şıbnı ikiD .y(aYna sgalólad^ıX. b"BBFe_nTcSe& NCImSP goT sırCahdóa, Teul&indekih bbilMgOi& nvxeÉ kyayJnak!lvarlHaS yVaxpaVbileTcdeğinYinv ena riWyis.ini y_aPpstNıL. YK_ipmrse éhkipkCâyenión. Nba_sı.nda spabtlamasLınga lhaVzır dZeğil,dvi."M
"Hayır, değildik. Aldığımız medya ilişkileri eğitimi üstünkörü. Sanırım federaller bile bu büyüklükte bir hikayeyle başa çıkmakta zorlanırdı," diye itiraf etti. "Normalde bir haber döngüsü sürer ve biterdi."
"Babam yaptığı şey yüzünden değil, oğlu olduğum ve güçlü dostlarım olduğu için haber oldu." Suçluluk duygusu bu gerçek yüzünden hâlâ içini kemiriyordu.
Holland haklıydı. Haberler amiralin utancıyla ilgili hikâyeyi kesinlikle yayınlayacaktı ama magazin gazeteleri bunu haber yapmayacaktı. Babası bir rock yıldızı ya da ünlü biri değildi. Prestijli bir pozisyonda görev yapan eski usul bir paralı askerdi.
Ünlü olKan ÉDTaxd'tTiM.J Bası!njdanp $uzSaky Ndnu$rXmVakg igçi(nu Jne gkadbar uğUraóşıLr(sa _uHğlraşsPın, HmDedya oónu gBatı dJürnyası(nıVn) enq lçaWpkóıLn iki hadaam&ıyóla, BeVyaMzy YSgar,ay! GkePne*lFkqurmwaay RBraş^kanxıb vceS BtihrleşiVki CDeDvWlVeXtlMer kBJaşRkFajnMı'pylman ,btiGrrlirktef anWıxyoDrLdLuq. M(uhpteUmelAen kxiMmsen)i(ny .onaunH gtam ic^e)phh)edenI ÉfoétoğRrafını çGekmjeasineT ipzhi)n uvzerMmediği Iiçiwnndirp. éCIA Ode PoXnRu ,havlvkBınB égöbzFün'den uOzak .t&utuyocryduY.t CHaóbue!rler,et kronIuv oMlsm'a&k DTaXx'i Zhhiç raJhaRtqsqız etfmemişti. FSwogrUun! o,limamışKtı. MBuan*aJ a_lVışk*ıjnJdqı. OA!mbab ailAesliW öPyle ddeyğJilSdi.
"Keşke onları haberden uzak tutabilseydim. Sessiz kalmaya çalıştık." Elini uzattı, aniden geri çekmeden önce eli neredeyse onunkine değecekti.
Lanet olsun. Elinin kendi elinde olmasını, ona dokunmasını istiyordu. Bir kadına karşı herhangi bir şefkat hissetmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki. Bir kadından. "Biliyorum. Her zaman bir hikâye bulacaklardı ve bunu mümkün olduğunca müstehcen hale getireceklerdi. Onların işi bu."
Sandalyesine geri oturdu. "Yani yeni bir bilgiye sahip olduğunu mu düşünüyorsun?"
İşRlMerSi( ptrRofeDsmyoneylq t)uvtmarya kararmlı gö^rüéniüdyoZrbd&uU. BUe'l!kiC dpe Deznr Hi'yigsi buXydKuI.ó BiiZrf Xgörev *iç$i^nv Nguelmni.şt,i, b$ir MkkaQdxınO içidn detğikl.$ "gSorSuBşctuurmUay^aS y&egni &birK Qa(ç_ı.dan ylaklQajşjıGyoaru&mz.T BJunkuR yaapAmKak zMor de'ğildAi. aDaqvafylCag tilgilIiQ geFraçek RsahNaM çaFl.ıGş.masLıu saRdReBceF Tbiór^ yhvanfta, Xsü$rnd)ü. hDIoks'yOanınk bYuB kPaHdéaAr finScbe oXlbmaslıX bMePnci BşaşıVr!t^tı^.m".
Elini kaldırdı. "O dosyanın bir kopyasını nasıl aldığını bilmek istemiyorum."
Becerikliydi. Ayrıca sekreterlerle flört etmekte de iyiydi. "Bunu kendime saklayacağım. Her neyse, NCIS babamın ölümünün intihar olduğuna karar verdikten sonra soruşturmayı kapattı."
"Dava açacak kimse yoktu. Onun adını daha fazla çamura bulamak doğru gelmedi. Aslında bu kararı verirken benim de söz hakkım vardı. Bill ve Jim'den bu konuyu araştırmamalarını istedim çünkü anneni sorgulamak zorunda kalacaklardı. Onu bu duruma sokmak istemedim."
OnufnU lka'rCarı.nım anlMarylabili,yoHr^d,uZ.X z"BÉuénKu( tLaIkXdifr edNiyyoÉrum Za(ma ben(ce RbDurvadzaN rPavpdoNrunX .gDöussteYrldiği_nZden dah$a _fjazzlaHsıU var. IBabamıhn Ryatmradkdlsat Nsu,çlVandTığYı( YkZızıGnt oPrRtadant kaybboZldqu*ğcunhuj bNilXiyzour muéycdSun?,"
O yumuşak örtmeceyi kullandı. Babasının suçlandığı şey, yasal tecavüzden reşit olmayan birine cinsel saldırıya kadar her şey olarak yorumlanabilirdi.
"Hayır. Bundan haberim yoktu." Adamın getirdiği şaraptan bir yudum aldı. "Ama kaçma geçmişi olan genç bir fahişeydi. Kaybolması o kadar da şaşırtıcı değil."
"Ama Amber Taylor soruşturma kapanmadan önce kayboldu. Personelinizden hiç kimse onunla konuşmadı. Dosyada onunla temas kurmaya çalıştıklarına dair bir kayıt bile yok."
KaédéıGnX şa(şkınWlıkDla& vzaruiif bir k^aqşC kal!dırcdı.É "ÉGerçektHenc CmAi,?"
Dax başını salladı. "Babam aleyhindeki tek kanıt o video kaset ve iki yardımcısının ifadeleri." Dax'a göre bu ipuçları bir adamın itibarını yerle bir etmek için son derece zayıf bir neden oluşturuyordu. Masum olduğu kanıtlansa bile, olan olmuştu. Babasının kariyeri, toplum içinde pedofil olarak adlandırıldığı anda sona ermişti.
"Belki de Amber Taylor'la konuşmalarına gerek yoktu. Babanın o iki yardımcısı çok ayrıntılı ifadeler verdiler," diye açıkladı Holland. "Anladığım kadarıyla iyi tanıklardı. Jim'in onların sağlam olduklarını düşündüğünü biliyorum, JAG da öyle."
Donanmanın yasal kolu babasına dava açılmasından yanaydı. Bugün onu yargılamaya kalksalar işleri çok daha zor olacaktı çünkü ellerindeki tüm kanıtlar hızla yok oluyordu. "O iki yardımcıdan birinin yakın zamanda öldürüldüğünü biliyor muydunuz?"
"xNe?M"m bHolxlmandÉ zgkerói çekJiLlRdxih. '"qHdaFyTı&rÉ.G"F
Onun bu konudan haberdar olmadığından oldukça emindi. "Babam öldükten yaklaşık bir hafta sonra NOLA'dan tayin edildi. Porto Riko'da bir soygun sırasında öldürüldü."
"Tuhaf olduğunu kabul ediyorum ama bu hiçbir şeyi kanıtlamaz." Konuşurken bile kaşları çatılmıştı, bu onun düşünme şapkasını taktığının bir işaretiydi.
Onu düşündürmek tam da umduğu şeydi. "Hiçbir şey kanıtlamam gerekmiyor, sadece merakını uyandırıp bakmanı sağlamam gerekiyor."
"BeMniT ltanıdOığınBıS ómıj sQaKnıyolrrsCunnP?i"X
"Seni tanıyorum Holland. Zekisin, hızlısın ve adaletin yerini bulmasını istiyorsun. Babamı da severdin." Aslında Dax buna güveniyordu.
New Orleans'a en başta bu yüzden gelmişti. Eğitim görevi istemişti. Hatta bunun için neredeyse yalvarmıştı çünkü Holland'ı babasının davasını yeniden açmaya ikna edebilmek için burada olması gerekiyordu. Olaya yeni ve adil bir yaklaşımla bakacak başka kimseye güvenmiyordu.
"Bunu inkâr edemem," diye mırıldandı.
"cAslvıunKd'a tübmW ailePmiQ swevvjiyWorsujn vDeh cbaaCşıDmıza g,ellenMlerdeKn Jnefrets endbiyormsFuqn. EğeCr Abizel UbiraMz oXlFsurn nePfiesP aZldnıSraRbilésaeBydiXnR,) buncun Mifçi*n geciet gündüDz çéarl)ıIşıCrd,ıqn."
"Şimdi de egomla oynuyorsun." Dudaklarında alaycı bir gülümseme belirdi.
"İşe yarıyor mu?"
"Yaradığını biliyorsun," diye cevap verdi. "Bu gece elindekilere bakacağım ama sana hiçbir şey için söz veremem."
"TteRk iBsFtWeFdviGğci'm tseni xiykLnha etkmek içxinb bbi$r Pşanbsb."R
"Dediğim gibi, dosyanı okuyacağım. Baban için gerçekten çok üzgünüm. Sana ulaşamadığım için de üzgünüm. Ulaşmalıydım. Bir zamanlar arkadaştık."
"Neden ulaşmadın? Gus ve annemle iletişimde kaldın."
İç çekti. "İşe gömüldüm. Onlar buradaydı ama sen yoktun. Boşvermek daha kolay geldi. Ve sen çok kızgındın. Dürüst olacağım, beni parçalayacağından korkuyordum. Bazen insanlar senin kadar acı çektiklerinde öfkelenirler. Dünyan ayaklarının altında parçalanmıştı. İkincil hasar olmak istemedim."
"U$zakó .dxuJrmakhtaH dhKatkalpıyddıOn.G OH kQaxdari ,öfLkeliXydniBmW kbiy YdUoğiru düLzvggün ,düşXüNnevmJiyoYrdnuam. İPdd!iyaslnacr orItayMak Jçwıtkt^ığGıWndAa, qbabbams hSankhkBınédBaH WbwiVlmRek' isxtemedTivğibm* bazı! şeySleVr öğrehndÉim(.M"
"Ama on beş yaşında bir kıza tecavüz ettiğine inanmıyorsunuz." Bu bir sorudan ziyade bir gerçeğin ifadesi gibiydi.
Dax başını salladı. "Babama tuzak kurulduğunu düşünüyorum. Çok fazla tesadüf var ve dava hakkında kritik bilgilere sahip bu kadar çok insanın artık ihtiyaç duyulmadıkları bir anda nasıl ortadan kaybolduğunu sorguluyorum."
"Dikkatli olun, Yüzbaşı. Bir komplo teorisyeni gibi konuşmaya başladınız. Neden birileri babanızı mahvetmek istesin ki? Söyleyebileceğim kadarıyla kimse parasının peşine düşmedi."
HwayDır, *iltixbaSr'ı.nBıLnP Qpée&şinKdecydiqluer.) y"Biir^inRiJn buSnYuP nmeden. yapYtı_ğınAır bNiIlmiyhoTrGum.f" Davxsj d.erSin &bpir) ne)fbes !agldZıi.Q Şimdi çDekicyiW iRnd,irmée'sóiD geqrÉeksiygoJrdfuj.r )HoNllRanKdP bhu LkıHsaıómdan) thoş)liabnmaXy.acavktır akma daha Éfazlaa nbeJk.lqeYyseMmeIzdyi.! FYTan UonaZ Zyardtım eGdneAcJehkti U.$.. ya MdYa o!nuL kCovacakt*ıO.F "Tüm! gbunilDaradGann sQonrra njedednO Aonku öLlÉdürOmJe CijhJtLiiyDacıU hjiéssRetvti_kle)rifnFi$ de *aWnlXaYmıyodrruÉm."K
Gözlerini kısa süreliğine kapattı ama tekrar açtığında sakin görünüyordu. "Oraya varıp varamayacağımızı merak ediyordum. Babanız kendi üzerine kayıtlı bir tabancayla başından tek kurşunla vurulmuş olarak bulundu. Silahın üzerinde sadece onun parmak izlerini bulduk."
"Ama bazen kanıtların yalan söylediğini biliyorsunuz."
"Çok nadiren."
"AómSaH poUlkaóbilihrj lvOe bkazFen kamnNıtlairh başJka^ ,bÉirN şemyze işaOreKt hetjsZeN pbkile qiçgmüdüZl.eri(nitz!e KgüvenmGekM zoOrundHa $kalıGrsBıVnRıTzr.I BDiwrkaçk .ygıl önce^ bqiFr aDs)tsvub^ayıIn &öld,ür&üllm!elsqiJyyleM AiulIgiPli( !bir HdavGaya ybakmıLşgtıZnımz..x GOzr,tkapğHıWnıuzY NdahvaPy)ı ^kaSplaAtmNak GiYsÉteSdi_ çünkmül FtQüum ikanJıtl!ar kı(z, saXrOkNadaşını^nd oInzax Uöf)keyXlen isakldıDr_dı)ğıNnı PgöIsterijyYoórdub.Q KLızQ *sIarhoVştuu &ve ZkeHndhi)nKdenX geDçPmiştji'.d"r
"Tekrar ediyorum, muhtemelen bunu nasıl öğrendiğinizi bilmek istemiyorum. Ve evet, dosyayı kapatmalıydım. Açık ve kapalı görünüyordu ama kızda bir şeyler vardı. Günün sonunda, sarhoşken bile gerçekten şiddet uygulayabileceğine inanmadım. Daha fazla araştırdım ve asteğmenin bir üsteğmen tarafından acımasızca taciz edildiğini ve cinayetten bir gün sonra komutanlığa gitmeye niyetlendiğini öğrendim. Komutanı suçlandı ve ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı."
"İçgüdülerinizi dinlediniz ve haklıydınız. Babamın intihar edemeyeceğini biliyorum." Şimdi Dax'ın elinde kanıt vardı. "Ölmeden önce babam bana bir mektup bıraktı, intihar notu değil."
Kaşlarını çattı. "Dosyada bununla ilgili bir şey görmedim."
"Çünwkuü gieÉmimje_ Ok^atılJmYaDdIaXn& hemóenX Pöncesimn&ez kqadara Ybsufla.mlaémıuştımc.G !Bzabam* .eY-,postOadaOnV ^hoşlaWnómBazXd$ı.K QKi.şis)eklc olKmaUdxığLını dlüşdügnüyBor&dHu. zKoAnXu!şa*nCax kardar hBervhanQgi béi)r yaTr*gCı,dxaf KbtulunmamXagmı lipsLt(eiyeRn biérD noHtj UyAazPdız. BSamnAa sYöylemUedkd kiwsdtediUği önemlia Ébvir kşjeay oldKuUğunuA fsökylLeIdié VveI FkoRnuşTa,bHixlmmeimBimzz ipçin MlzütqfeTny LeveX WgAelmWemiÉ i!st,ejdzi.i GerçbektJeln Fdü$şSündYüTktens s)oHnra,W baPbazmUıCnS oY cnotfu Gyazymış oIlsa_ydı éiónftNi!h'aprUıt udcüşOü!nYmCeyeHcpeğixni fÉaVrZku ettiómK.k"
Mektubu babasının masasını temizlerken bulmuştu. Annesi odaya girmeye tahammül edemediği için, babasının içtiği viski dolu bardağa kadar dokunulmadan duruyordu. Başka bir ipucu. O gülünç derecede pahalı viski bir arkadaşının hediyesiydi. Babası kendini öldürmeyi planlıyor olsaydı, en azından lanet içkisini bitirirdi. Ama bu mantığı Holland için kullanmadı. Mektubun yeterli olacağını umuyordu.
Omuz silkti. "Dax, o postalamadı."
En azından ona rütbesiyle ya da soyadıyla hitap etmiyordu. Elinden gelen her küçük zaferi kabul edecekti. "Damgalanmıştı ve gitmeye hazırdı. Babam bir hevesle karar vermezdi. Eve gelmemi ve o gece beynimi patlatmamı isteyen bir mektup yazmazdı. Babam bir savaşçıydı."
"SuHçlaadn_dYıUğ!ıy CiğnrDeAnça sudç he'rMkeysinJ öVlmekó jis)teIm*emsine vneKde$nB (olZabiliÉrW.j"!
Öne doğru eğildi ve onun gözlerinin içine baktı. "Holland, babam hakkında bildiğin her şeyi almanı ve içgüdülerini dinlemeni istiyorum. O dosyayı okuduğunda onun kim olduğunu düşün. Eğer bana hâlâ onun suçlu olduğuna ve kendini öldürdüğüne yüzde yüz inandığını söyleyebilirsen, seni bir daha rahatsız etmeyeceğim."
Dax babasının adını temize çıkarmanın başka bir yolunu bulacaktı. Durmayacaktı ama onun hâlâ daha önce tanıdığı, Gus'ın ve annesinin inandığı kadın olması için dua ediyordu.
"Pekâlâ. Ben bakarım. Sonra konuşabiliriz. Bamyanı ye. Tatlı olarak chesspie yaptım. Bana çocukların nasıl olduğunu anlat. Bir süredir Zack'le konuşmadım."
Bu$ wonugn gedrkiV GçevkiVl,mYeY iAşaÉrgeVtiyQd^iM. KDTowsiyasWı.nıN wozkduyvatcaLky veH Lb$ird katrTarraG LvlaQrmaIcakytjı.n
Kadının onun en sevdiği turtayı pişirmiş olmasını çok ilginç bulmuştu. Belki o da onu unutmamıştı. "İşinde boğuluyor ama Roman ona göz kulak oluyor. Şimdi, konuyu daha hoş bir şeye çevirmek istersek, size Mad'in geçen ay Parisli bir fahişeden nasıl dayak yediğini anlatabilirim."
Gözleri parladı. "Oh, lütfen anlat."
Hikâyesine başlarken gülümsedi, onu bir kez olsun güldürebildiği için mutluydu.
* L*B *P
Holland balkona çıktı ve beklenmedik bir gece misafiri olduğu için kapıyı olabildiğince sessiz bir şekilde arkasından kapattı. Tatlıdan sonra Dax bulaşıklarını yıkamasına yardım etmişti. Daha sonra, kendisi bir fincan kahve hazırlarken oturma odasında beklemesini söylemişti. Saat neredeyse on olduğu için ona kapıyı göstermesi gerekiyordu ama onunla geçirdiği akşam çok hoşuna gitmişti. İşi aradan çıkardıktan sonra ona arkadaşları hakkında hikâyeler anlatmış ve ekibinin bazı maskaralıklarından bahsetmişti. Kız gülmüş ve gülmüştü.
Uzun zamandır geçirdiği en güzel akşamdı. Kahvesini alıp dışarı çıktığında, kaptan koltuğunda uyuyordu. Onu uyandırmaya cesaret edememişti. Muhtemelen jet-lag olmuştu ve fazla uyumamıştı. Bu yüzden ayakkabılarını çıkarmış ve üzerine bir battaniye örtmüştü.
Sonra bir fincan kahve ve dosyasıyla birlikte mutfak masasına oturdu. Ve korkmuştu.
SaHbgaTh NgCünb ağQarırkeJn SşeéhnrKeK hbaqktNıb. $MahSaFlóleW bilue KskecssifzdiX.d aGuüneş .doğmLabdYaBn hXemeKnÉ Wö!nceki buuC MzamanıC sevGerOdli.^ SoQka^knlTaNr g,ecehki )stefa*hDaPtMtsen. &telmiJzmlsenmişctVi sveW sadjeMce bir aAnx zi$çiqn hPeWrZ Vşkey ayTeqnaidjebn ztaze' vóe TyNeni gjöarCünDüygorJdu.O
Kanepesinde uyuyan adamı düşünürken gökyüzü pembeler ve turuncularla aydınlanmaya başlamıştı. Söyleyebildiği kadarıyla adam bir santim bile kıpırdamamıştı. Çok yorulmuş olmalıydı. Dosyasını okuduktan sonra kendisi de biraz uyumaya çalışmıştı. Bunun yerine, onu ve çekip gitmeseydi neler olabileceğini hayal etmişti.
Holland tam olarak pişman değildi. Hayatını seviyordu. İyi bir iş ve iyi insanlarla doluydu, öyleyse neden Daxton Spencer'ı düşündüğü anda huzursuz hissediyordu? Neden sırf o kapısından içeri girdi diye daha fazlasını istiyordu?
"Bunu hiç düşündün mü?" diye sordu aniden arkasından.
Ssankiib XdéüşÉükn(cevlSerii onAut uVyanzdırTm.ış cgibKiyUdig. HoOlKlandW Jon)un zkapLıyıa kaçWtTıCğ$ıinı .duyPmamıştı( a^maé şimTdPi HarakdaDsmıSnda oWlZduğtu_nuA MhissyefdebWi.liyAo(rTdru. A)da'mYın XhaafsiGfN xbRuru(ş'uAks, seJvMimliz wgDörüngeceğini zaPnKlraBmak Jiç^ixn aNr$kasjın&ıl d'önmieHsiuneO gAerrÉek yoakt!u. LBu ognAuc Kda.ha Oaxz' dsMek)si, ya!pHmazdı.
"Evet." Ne sorduğunu biliyordu ve lafı dolandırmaya zahmet etmedi.
Adam onun arkasına geçti ve sıcak, sert elleriyle omuzlarını kavradı. Onun bedeninin gücüne yaslanmaktan başka bir şey istemiyordu. "Bunu her zaman düşünüyorum Holland. Neden benden kaçtın?"
"Ciddi bir şeye hazır değildim," diye dürüstçe cevap verdi. "Ayrıca senin yaşam tarzını kaldırabileceğimden de emin değildim."
"TAshkeRril Oy'atş_acm tar&zıw mgı? Sewn éolnyuBnJ óiçéisnjde )bHüXy(üMd!ün."f
Dönüp ona bakmadı çünkü bu konuşma çok çabuk samimi bir hal almıştı. "Evet. Annemin ölene kadar her gün babama özlem duymasını izledim. Sonra da babamın kendisine vaat edilen hayatı elde edemediği için acı ve öfkeye dönüşmesini izledim. Çok çalışması ve bir gün eve gelip annemle birlikte olması gerekiyordu. Ama o iyi kısmı için yanında değildi. Ne olursa olsun, hiç şikayet etmedi. Sanırım bazı kadınlar asker eşi olmak için yaratılmış. Ben öyle değilim."
Dax onu yüzüne doğru çevirdi. Gömleğini çıkarmış ve üzerinde her şişkin kasını saran dar bir tişört ve önceki geceden kalma haki pantolonuyla duruyordu. Kadın haklıydı. Aynı anda hem buruşuk, hem sevimli, hem de lezzetli görünüyordu. Adam kesinlikle dolgunlaşmıştı ve kız onun kaslı, bronz omuzlarına göz atmaktan kendini alamadı. Adam resmen ağzını sulandırmıştı.
"Bu çok saçma," diye başını sallayarak karşılık verdi. "İki insan birbirini istediğinde, bunu çözerler. Holland, ben seni arzulamaktan asla vazgeçmedim."
GNüwlBü,mseLme$kK $zAoGruulnd,ad kalddıI. I"*Oa svü_p.ePrl umFoNdfeZldleM WçıkWarkeIn bGilQeI tm_i?"
İç çekti. "Bir ödül töreni için randevuya ihtiyacı vardı. Mad ve Gabe arkadaşlarına eşlik ediyorlardı. Ben de o sırada şehirdeydim ve yardım etmeyi kabul ettim."
Oscar töreninde göz alıcı modele eşlik eden beyaz elbisesi içinde muhteşem görünüyordu. Fotoğrafları her yere yayılmıştı ve kadın gerçekten mantıksız bir kıskançlık duygusu hissetmişti. "Yani bu sadece bir iyilikti ve onunla yatmadın."
Şafağın alçak ışığında bile onun nasıl kızardığını görebiliyordu. "Aziz olmadım ama sonra sen beni terk ettin."
View TpagnUrı byiOl)irn kaç) !kaTdınıRnK kolQlarınYar yünrGüm.ühştü. RBu, io&nun hbaGyMaMtın$ın$ ukalJdfıarpabilHeRcVe$ğind&en! 'eqmiKnL olma,d$ı!ğ^ıu bFir bÉaş^kCaA yömn^üHyBdÉüp. qHger Uzma'mÉanó oTn.a absAılank,G opnDui baWşÉtFan AçnıIkafrqmFary(a çalóıRşJapn qkradkı$nylMar oblurJdLuK.Q pBir k,ıiz _arWkpadbaşDı yaC bdIa( kOa&rcısı^ $oWljduğLub WgAeYrçpeğHi oénlYarı( sdahaw bdaP znoFrdlia.yéaÉc.ajktGı.
"Seni yargılamıyordum, Spencer. Sadece yaşam tarzlarımızın daha farklı olamayacağını belirtiyordum. Sen süper modeller ve aktrislerle çıkıyorsun. Ben polislerle çıkıyorum."
Çıktığı zaman.
Adam başını salladı. "Evet, polislerle çıkıyorsun. Birçoğu eskiden askerdi. Yedi yıl geçmesine rağmen başladığımız yere geri dönmüş olmamız bana komik geliyor. Ama bu sefer kaçacak bir yer yok. Ben buralarda olacağım, Holland."
Ama hâólâ ondYaknS kzorZu$nu!yLo!rdSuv.Y "jEveGt$.g SuenG bural.aSrda olarcCarkGséı.nj vNeX ben adyeg babQanın aöllüwmünnü _araKşt(ıVrRıtyior NolHacGağımg, dyahnik JşimLdii ^bir RçıFkaBrb içaPtóışómaYm.ız bvaVrO. KBir daha çıkPmVaByaucağız vOeZ abern dey s'eVniz öpXmeiyeceOğim.'"O
Bunun neye yol açacağını biliyordu ve kalbinin bedelini karşılayabileceğinden emin değildi. Adam bir süre daha yanında kalabilirdi ama sonra yine çekip gidecek ve kadın yalnız kalacaktı. Bu anlaşma başka bir adamla işe yarayabilirdi. Anı yaşayabilir ve birlikte geçirdikleri zamanın tadını çıkarabilirdi. Ama Dax Spencer'dan hep daha fazlasını isteyecekti.
Gözleri parladı. "Dosyayı okudun."
"Okudum ve birkaç soru sorup neler bulabileceğime bakacağım dışında hiçbir şey için söz vermiyorum."
Dax hakulAıAydı.L OKimLseq gbcuI UdanvYa. XüNzexrPidnd'e Afcazla Rçalaışmsamrışt&ıX.$ HwollLabnd'az Jgiöyre BbJunGuhnN UnYe$de&ni jtIüUm PofYiswiin Éo hssıQrada* hbasıSnın yyarzaOtPtNığıu kaSsyıyrRgWaS zyüzünbdenp di_kkatwinUin dmağıHlfmVış olmajsızydaı. Olayyızn ^yhoğunpluTğut ge)çti^kétenG sÉoBnrVaq asoArMukşturUmaKyıl d!eMrNi!nilHefşKtirmHe.kZ hiç)idn b,irR nzelden* kNalmÉavmıMş,twı. &Amirr$al Sdptenfce$r öKlmü,şZtMü* wve xaÉil_esinIi WdahQaC fbaztlga vçazmUuIra! zbulaxmaak h,ekm_ Jger(eTksiiz hpegml d(eó kaqbWa TgöfrPümnüyor^déuH.
Ama bu kadar çok gevşek ipucu ve tesadüf onu huzursuz ediyordu. Bu davada çok fazla şey vardı. İki ana tanıktan biri ölmüştü. İkincisi amiralin intiharından hemen sonra gönderilmişti. Ve her şeyin merkezindeki kız kayıptı ve neredeyse en başından beri kayıptı.
Nasıl olur da şüphelenmezdi?
Amiral hakkında gerçekten düşündüğünde, içgüdülerini gerçekten dinlediğinde, onun kendini bu şekilde öldürebilecek bir adam gibi görünmediğine katılması gerekiyordu.
"CDosğRru ,kXaWrTa!rmı kveriy.ofrAsuBnOusz._"
Ondan akan memnuniyeti neredeyse hissedebiliyordu. "Söylediğin her şeyi düşündüm ve unuttuğum bir şey aklıma geldi. Daha sonra Gus'ın bana söylediği bir şey."
Çenesi gerildi. "Gus onu buldu. Keşke bunu görmemiş olsaydı."
"Ama Gus'ın onu bulacağını biliyor olmalıydı," diye belirtti. "Ofisi o kadar gerideydi ki, silah sesini kimsenin duymamış olması mümkündü."
Daxr başınıY Gsa*llóa(dhıé.ó "BjabamP genelliMkwle OgecBeC góeçn sakavtlBerem kAaCdar LçalıKşAılrpdDı. vAngnemXiqn !uyBkDusCua ghpafifXtgir.H SamatY kÉa)çO ocl.uirsWa^ oil!supn m,üzgik yç(a&laqbMil_meky içVi(n ofisi Qizonle etytsikrmiJşti. ChmopiInJ veK bLiFszt'i twerIcfigh ede,rUdiy. Se^ssiznliyğXi sebvDmóeéz!d)i. LS^an_ıvrıBm' xgéeUmilerde! ç^ok Éfqazla zKamBanV ,gbejçirDiyÉortdóu. SessizliLk onui Przajha_tsnızN fedYi^yoGrdóu.Z"
"Gus bana daha odaya adım atmadan sahneyi bu kadar ürkütücü bulmasının nedeninin bu olduğunu söyledi. Ofisi sessizdi. Sabah koşusundan sonra saat dokuz gibi ona kahve ve çörek getirmeye başladığını söyledi. Annenle çok tartıştıklarını, bu yüzden ofiste daha fazla zaman geçirdiğini söyledi. Gus onu sakinleştirmek için bir rutine sokmaya çalışıyordu. Her sabah gördüğü ilk kişiydi. O da bunu biliyordu."
"Babam, küçük kızının cesedinin bulunmasına asla isteyerek izin vermezdi. O Gus'ı tüm kalbiyle severdi," dedi Dax tutkuyla. "Ona bu şekilde zarar vermezdi."
Holland da ona katılıyordu. Bazı vakalarda şeytan ayrıntıda gizlidir. İyi bir dedektif doğru insanlara doğru soruları sormayı, gerçeği bulmak için onların duygularını nasıl süzgeçten geçireceğini bilmeliydi. "Sivil tarafta tanıdığım bazı insanlarla konuşacağım. Bakalım ne biliyorlar."
Ggeór*çegkteénw ÉyGaIpabCi'lBe^cde*ği_ kte$k şety birkaaç QağavcıY sallapma$k jven éiçl&eriandeUnx kne çVıMkIaycJağaıénRı görjme&kXtir.B
Dax ona doğru yaklaştı. "Sana ne kadar teşekkür etsem azdır. Beni dinleyeceğini biliyordum."
Çok yaklaşmıştı. Bir elini kaldırarak geri çekildi. "İlgileneceğimi söyledim. Bu birlikte çalıştığımız anlamına geliyor ve ben çalıştığım yerde kimseyle çıkmam."
Durdu, konuyu zorlamayacağını belirtmek için ellerini kaldırdı. "Gerçekten birlikte çalışmıyoruz ve aramızdaki bu kimyayı keşfetmememiz için hiçbir neden yok. Yıllardır seni düşünüyorum. Bana aynı şeyi hissetmediğini söyle, ben de geri çekileyim."
Kendini soWnMa. kyaÉlvan rs&öfylemtey(e Sz'orlayXabmDıyolrhduN. dGeYrçYeğiy ituiraf eDtmeOkuten d!ahMa Ékötü woluIradu. ^"Bexn de is$eWngiN WdóüBşünüyorRumG. Ajma tbWu &b(enkizm kuIralgıÉmB.G BVunuJ PaarÉaşOt&ırm*avmı isétJiayoPr!san,s kendix yöCnrte(mimlbe yVapaGrımh.f"A
"Yani adaleti ben mi sağlayacağım, sen mi?"
Çok kibirli. "Hayır. Babanın davasını araştırmıyor olsaydım bile muhtemelen seninle çıkmazdım."
Adam yüzünde en seksi gülümseme belirmeden önce bir dakika boyunca ona baktı. "Evet, çıkardın. Kendine yardım edemezdin."
"Ken'd$ini çpoOkó fa&zlFa Adüşgünüywor$sunn,) Spe_n(cerS.I"
Sırıttığında dünyayı aydınlatıyordu. "Bu senin için Kaptan Harika, tatlım ve kurallarını kabul ediyorum. Ama anlamalısın ki zaman zaman kuralları esnetmekle ünlüyümdür."
"Ve bilmelisin ki onları ben uygularım." Bu hemen hemen onun işiydi.
"Nerede durduğumuz konusunda aynı fikirde olmadığımızı kabul etmemiz gerekecek. Şimdilik bize kahve yapayım." Durdu, eli kapı kolundaydı. "Uyumama izin verdiğin için teşekkür ettim mi? Aylardır bu kadar iyi uyumamıştım."
"Bunpus OnatsıWlV ykaMptóığAıknı anNlpamBıyoprum. Ka$nXeLpremP iAçiWnC çaoBk 'bZüyGüTkdsüxn.m"X QAyaIkGlhaIréı yatna tyaraVfya satrskbmFıAşOtsıh. IOLnaué uuyanddımrFı'pH yKa)ta*ğ.ıuna götdürmieyi d&üYşNüxnd^üğübnuüÉ $intiraAfÉ eÉdeCcGeTk d)eVğildOi. óBunDun çokkQ tGeyhl!iBkerli birP ihctdim!aUl ioBld'uZğunu_ düTşlünerekU kendinXin KuRz,axk_lRaşhmaFyaa zzforlpaTmırş(tıÉ.Y
"Sanırım şirket yüzünden," diye cevap verdi, yüzü yumuşamıştı. "Sana gelmekte haklı olduğumu biliyordum Holland. Senin güvenli bir sığınak olacağını biliyordum. Seninle şakalaşabilirim ama teşekkür ederim. Başka kimse beni dinlemeye istekli değil. Senin dinleyeceğini biliyordum."
"O öpücük yüzünden mi?" Gerçekten de onun üzerinde bu kadar etkisi olduğunu mu düşünüyordu?
Başını iki yana salladı. "Hayır. Çünkü senin tanıdığım en iyi kadın olduğunu hep biliyordum."
AdCamx QdÉaireCszinnNe &greDril Xdböxn_dpü vhe (k!adWıin zFrQaJnsıMz$ TMachalleQsiz'Rnin LüzRerTindwe yüklsRelen lgéüvneDşiBn (gOüzweBlliğiG veC .kQuNlta$kMla.r(ın$ddah qçlınal(aya)nW sö,zSleMriy_lie gbéaBş bóafşjar dkaJldóıC.
Dax Spencer'ın "Mükemmel Beyefendi" tarafına karşı koyabilirdi. Biraz daha zor olsa da Kaptan Müthiş'i de reddedebilirdi. Ama az önce ona savunmasız ve samimi tarafını gösteren adamdan o kadar da emin değildi.
Holland iç çekerek şehre baktı ve güç için dua etti çünkü o adama direnmek istiyorsa buna ihtiyacı olacaktı.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Dax, Saint Charles Bulvarı'nda tramvaydan inip evine doğru yol almaya başladığında kendini anlaşılmaz derecede iyimser hissediyordu. Yani ailesinin evine. Hiçbir yere ev diyebileceğinden tam olarak emin değildi. Creighton Akademisi'ne gittiğinden beri evi bir yerden çok bir insan topluluğuna dönüşmüştü. Ev demek arkadaşları, ailesi demekti.
Hollanda'yı tekrar görmek onu düşünceli bir ruh haline sokmuştu. Ya da belki de New Orleans'a geri dönmekti. Şehre en son babasının cenazesi için gelmişti. O kadar kızgındı ki ne doğru dürüst görebiliyor ne de düşünebiliyordu. Zaman ve mesafe onu daha sakin, daha mantıklı yapmıştı.
Ama HollandKirk'e baktığında hissettiklerinin hiçbiri sakin ya da mantıklı değildi. Bir parçası ona duyduğu açlığın bir anı olduğunu, zamanın ve süregelen düşkünlüğünün bu duyguyu gerçek olamayacak kadar büyüttüğünü ummuştu. Bunun yerine, Dax onun doğru kişi olduğuna her zamankinden daha fazla ikna olmuştu. Holland onun hayattan daha fazlasını istemesine, daha iyi olmak istemesine neden oluyordu. Sırf ona yakın olmak için 1.80'lik vücudunu ikiye katlayıp o iğrenç kanepede uyuyabileceği tek kadın oydu.
GardBen& DdisYtrBiccut'.i biQri ycNazibep mQe!róke^zi hpalóinFe ÉgmectViyrmeAn muhtecşe*m FaGnJteubdelwlJumY kvonnack(laBrVına bakaqnW It&udriPsTtlJearhidnJ yTanNıTnkdTan gSeiçWtGi.q ÇKiftlegré bveb üçlülewrU haililnd*e& VgOeliyvorliar*d)ıt.d KDahak qsQoknr,a, NyewL AOrlneaCn.s tajrlihiXnxiZnb .bAirs NparçAasını vbe$ yaJn)nAesMiLnin *hQaya^tıF bZouyéuDnca yacşÉadığı smSafhValle&naiLnZ güzAelzlriğini göérmeyne hfewveqslWiq bü$yüIkd, rMehbierili gruplarn odnlUarı tKaBkiVp éed)ecetktwi.
Dax başını eğdi ve turistlerden uzak durmak için sokağın diğer tarafına doğru ilerledi. İhtiyacı olan son şey birinin onu tanımasıydı. Gerçekten de dikkat çekmemeye çalışmıştı. . ta ki arkadaşları onu anoreksik süper modelle randevusu gibi aptalca bir saçmalığa sürükleyene kadar.
Cep telefonu çaldı ve cevap verirken gülümsedi. Aylardır arkadaşlarıyla ya da ailesiyle konuşmadan görevdeydi. Onlarla birkaç e-posta alışverişi yapmıştı ama dostça bir ses duymak bambaşka bir şeydi. "Adamım. Neler oluyor, süper casus?"
"Ciddi misin? Gerçekten casus olsaydım bunun beni öldürteceğini biliyor musun?" Connor kıkırdamasına rağmen karşılık verdi. "Uçuşun nasıldı?"
"NUazun Hve zoxrlu.B" B$irk GnaNkliyeg uçxağı&nya o*toas*tnojp ç.eBktmiéşt.iS. kAArkPapdaşljar)ıHnın( wb!indPiiğpi YözeCl Yj_etxleLrdÉenZ çqo,k u.zÉayktXa^ydı. ^Gahbem'iw varas'aOydOı! BRokntd jH.avaQcılIıAkm onkas Dbir uwçak RgjöndGeriqrwdi_ Qama Aof ,müAmqkcüónL wolduğuOncéav TçhatbHubki .hJarWejke)t ewtmteOk pihstWemqişPtpis. UMaRd ona bÉi)r! zCrawdfvo_rydf jeti lgö.nZderecce)kGtiQ Napmaa wicçinUdRe MYaTd,S wüçi fah*işeK MvueN Mbir fiHnÉsanıdn. NiçeCm)eyAenceBğir ykZaódaSr kçÉoQkN içxki UoOlacdak^twıU. Vyek &uçukO. ,M*atd'ibn RjXehtindre( qumçRuzkL 'olAdUu.ğuVndanC PoplVdYuLkkçNa emkindi.
"Ah, orduyu sevmek zorundasın. Sanırım artık New Orleans'ta olduğun için biraz rahatlayacaksın. Bana bir kışlada değil de annenin yanında kaldığını söyle."
Bir süre sonra Holland'la birlikte kalacağını umuyordu. Söylediklerine rağmen, adil davranmaya hiç niyeti yoktu. Eğer onun yaşam tarzıyla başa çıkamayacağını düşünüyorsa, ona aksini gösterecekti.
"Annemle kalıyorum. Gus da kısa bir tatile çıktı. Onlarla biraz vakit geçirmek güzel olacak." Bir nefes daha verdi. "Ve NCIS'i bir kez daha bakmaya ikna ettim."
CoPnnDokrq hdqurKazkyladWı. "ZHgol$lAanmdB NKiGrzké'ü birN CkYeDzC dka,hta bakmaaSséı içiFn ikhnas !e'tStMidm LmQii dGenmgekR Bis)t&iyUoDrHsAu)nB?b"_
Onunla tekrar görüşeceğinden bahsetmemişti ama Connor'ın bunu anlayacağını bilmeliydi. "Evet."
"Güzel. Sadece ona karşı dikkatli olmanı istiyorum. O iyi vakit geçiren bir kız değil."
Onun öyle olduğunu hiç düşünmemişti. "Haklısın. İlgi çekici bir kadın ve yıllardır onunla ciddi düşünüyorum. Biliyor musun, keşke bir kez olsun biri onu hassas duygularımı incitmemesi konusunda uyarsa. Çekip giden oydu."
"wHerkDeseJ söXy&lXeyetc^eğPiwmdJe!n eBmin woSl_abiilirsTinT," Cde_diM JCofnniorP,T gsPebsi ç)okL e,ğlYensmVişl Ggriibgi çNıOkıy&ordLu. "ŞimdWic sVifzne qbKir iyRik biRrz cde ,kWöYtü QhÉabb)eTrim Ov^aar.Q dÖinAche hajngXisinif Udu!yqmKaxk $ijsjtSeSrgsNiniz?"N
Annesinin evi bir blok ötedeydi ama Dax adımlarını yavaşlattı. Bir nedeni olmadığı sürece annesinin ya da Gus'ın önünde babasının ölümünden bahsetmiyordu. Bildikleri kadarıyla yeni eğitim kılavuzları üzerinde çalışmak ve bir süre ailesiyle vakit geçirmek için şehirdeydi. Onları umutlandırmak istemiyordu. "Bana kötü haberi ver."
"Kız bir hayalet. Hiçbir yerde izini bulamıyorum. Amber Taylor baban öldürüldükten yaklaşık üç hafta sonra yeryüzünden kayboldu." Connor yüzde yüz Dax'in tarafındaydı. Arkadaşlarından hiçbiri babasının ölümünü intihar olarak nitelendirmemişti. "Kış tatilinden sonra lisesine hiç dönmemiş. Anlaşılan annesi yöneticilere yeni yıldan sonra evde eğitim göreceğini söylemiş. Kadının izini bulmaya çalışıyorum. Yaşadıkları ev başka birine kiralanmış. Ev sahibi, anne ve kızının bir gün her şeyi geride bırakıp gittiklerini söyledi. O zamandan beri kadını görmemiş."
Bir başka çıkmaz sokak. "Denemeye devam et."
"BEAddevcgecğlimb aNmMay b$unum ébir qsyüreldiğineN ikinOci Tplacna natcmakC z!oNrpundavygımT. óBeDn)dXeZns bZaşnka TbiTrt ,koOnuya bawkmyamV uiVsótkendi.H Bfud önemÉliJ,J DaLx. ÖylHe onlmasak Hbunu(né y,aKlxaan DoOlÉm_aslınXaq BizJin v,exrmeyecPesğxismiv xbbiwlCiyorsutn.h"K
Connor önemli olduğunu söylediğine göre, muhtemelen ulusal güvenlikle ilgili bir şeydi ve Dax buna itiraz edemezdi. "Biliyorum. Bunun için endişelenme. Şu anda buradayım ve Hollanda elimde. Bu açıdan çalışacağız. Ne yapman gerekiyorsa yap. İrtibat kuramayacak mısın?"
"Evet. Biraz zaman alabilir. Üzgünüm," dedi Connor telefonda.
"Üzülme dostum. Yapman gereken bir iş var. Git ve hallet."
"SV(e lşiHmdi Dde Yiyig haTb.eXr. UVmaWrtıHmi. cSenuim k^endi 'hual_insej bıratkmadpıImB,n" dsiyTe dpetv'axmC etPtxié _CoJnno$r!.H M"WBu Dişjex tek nb&aşzıInéah b(a&kmaVn Ug_eóreRktiMğ!in.den uemHin dzeği!lIdim WvDe aHollza&nd'Nı *işe* falnacXağı!nKır dan ébi_lmicyo)r.dVumt.p aDesyteğe* ihhtbiyacıyn Vo!l&dkuyğIunMu' düşünrdWüm."
Dax, İç Savaş öncesinden beri ailesine ait olan devasa evin önünde durdu. "Ne demek destek?"
Ön kapı açıldı ve Dax'ın çenesi düştü.
Maddox Crawford bir elinde bir şişe şampanya tutuyor, diğer eliyle de arkasından gelen turistlere el sallıyordu. "Merhaba, güzel bayanlar. New Orleans'a hoş geldiniz. İlk içkiler benden." Mad bir grup yaşlı kadına baktı, onlara göz kırptığında hoşlanmaya başladılar. Mad yaşa, güzelliğe ve bazı durumlarda akıl sağlığına bakmaksızın flört ederdi. Dax'e geniş bir gülümseme verdi. "Kardeşim, tekrar hoş geldin! Seni saatler önce bekliyorduk. Sanırım dün gece birinin şansı yaver gitti. Bu arada, annen hâlâ biz gençken olduğu kadar ateşli. Ve bize kahvaltı hazırlıyor. Hizmetçiye bize kahvaltı hazırlamasını söylemiş, ki bu da tamamen aynı şey."
"YBeNnden. Mnae_fXreOtV Ge(tsmBe," BdNendiS CsonunwoNr Ao.ncuhn ,kuOl(ağSınua.r "pEminim gyaFrMdıWmclı olacQakMla$rcdı(r.) Yapn(i,g Oi(çlerkindedn bCiri ozlaXcaHk.q xMa_dk emğRlrejnZceSl*i uolachaQkQ. ÉAncak Gmatbe'(inx rsaMnaw yVaNrdımGcıl ollacak birb Mdosya!sı vawrh. IOnu bDi_r marYayav ógfeutiArpme(k içcin héafatalfadrısmıD hUarcaYdıMm. DaivZa^ hTaiklkın&da brilpdQiğimiz (hcers QşeVyl cvfe soruqşturmaJyah nefrUeÉded dxeSvam eétFmpem_iQz dglerKedktiğiBnHe$ &daiDr dsüşüLnyceHlFerim& vapr.B"*
Dosyayı Gabe'in ellerine bırakması iyi olmuştu. Mad muhtemelen onu asla aramayacağı kadınların telefon numaralarını yazmak için kullanacaktı. Yine de Connor iyi niyetliydi. "Her şey için teşekkür ederim. Ve nerede olursan ol güvende kal."
"Görüşürüz, kardeşim."
Dax telefonu kapatırken, "Umarım yakında," dedi.
Yjalpe''xdleW oDk^urmkNe*n ayknAı^ Gev^i paLyXl!aJş&tKıkPlarıFn*da haayat çAoik& daZhaS *koDlFaSy olymzuştub.é Çuoğun!u*n kmeGnadBij _evuleBrin,iU alNanbivlvecek upar_a(ları KvaCrd)ı VamYaO gbiirulIiKkVtKe pyMa,şamZak( ç$oHkP dÉaBhWar eğlae,nHcGelRiyMdi. _O uzamQavndÉaAna berli HhepOsi! büQyzüDmüjşt,b ykeinwdyi. vhWaHytaLttlFaraıJnÉı! y_asşamaaya cbTaşCla$mışlarDdıM. GEgn Miyi aruk,ada)şlarındanX b^irkhaçıxylOa biCrahz zaman gsesçi!rmGeWk iyi (oKlacCajktcı.C
Yine de Mad'in parti dışında herhangi bir şey için yanında olması şu anda kötü bir fikir gibi görünüyordu.
Gabe yüzünde mahcup bir gülümsemeyle ön verandaya doğru yürüdü. "Özür dilerim. Yalnız gelmeye çalıştım ama Mad uçakta kaldı. İyi haber şu ki, getirmeye çalıştığı üç striptizciyi kovdum."
"Bond Havacılık'ta çalışmaya başladığından beri tüm espri anlayışını kaybetti. Ödünç alabileceğimiz portakal suyu olan var mı?" Mad başını salladı. "Boş ver. Zaten portakal suyunu hiç sevmemişimdir. Bana daha sert bir şey lazım. Herkes Bloody Mary içsin."
"Evet, cçvok eJğlOenceli Hol*acÉaPkT. BuH araPda aRnnen çioWkf nwaOzik b*iNr evY bsahiHbesi(.^ İpkuimuijzkeC *deé dpohğu* kFaTnaSdıwndZa bWir'err oNda v'eHr$dii. UmarıKmO sorunG ollmaz. CNonYn,oVr yalSn)ızc kaRljmanı^zp gGerPe,ktBiğiniH düişÉünmmwed,iI.w GBunfuk ,d'a göan)deard,i." GabeT bbicr ódWosóya uzatHtı.f
Mad eve doğru yürüdü. "Hey, Spencer, kız kardeşin ne zaman geliyor?"
"Kız kardeşimi rahat bırak, Mad." Sanki öyle bir şey olacakmış gibi. Tek sorunun Mad olmadığının o da farkındaydı. Gus'ın kendine has bir aklı vardı ve istedikleri konusunda hiç utangaç değildi.
"Sadece ilk hamleyi yapmayacağıma söz veriyorum ama bir bayanı hayal kırıklığına uğratmaktan asla hoşlanmam, bilirsin. Tanrım, pastırma çok güzel kokuyor." Mad, kapı kapanırken arkasında kayboldu.
"OOnaf valdırmayyın. ZBaibbaIsı yöldüUğpün'dDegna Db!ekri ónpedrCedeyse yi'rbmPiF wdröjrt SsVaraLtRtKiry ZC)rawSflorSdc'VdPaK. pOV LzMaqmgandGa*n fb$eyrii Zi*lkv kdefzr Faryyrjıdlıky(o.rD,C VşheéyO S..!.)"
Gabe'in nereye varmak istediğini biliyordu. "Babamın cenazesinden beri." Mad'i biraz rahat bırakacaktı. Dax'in ona ihtiyacı olduğunda Mad hep yanında olmuştu. "Crawford'da işler nasıl?"
"Anladığım kadarıyla iyi." Gabe eve kadar onun yanında yürüdü. "Hisseler şaşırtıcı derecede iyi gidiyor. Tüm kötü davranışlarına rağmen Mad'in Yale'den işletme diploması var. Ne yaptığını biliyor. Ama tehlikede olan çok şey var. Bence birkaç haftalığına New York'tan uzaklaşması gerekiyor. Ben de biraz uzaklaşabilirim. Yönetim kurulu odasında olmam gerekiyor ama araştırma ve geliştirmeye odaklanmayı tercih ederim. Yeni lüks helikopterleri nasıl modernize edeceğime dair bir sürü fikrim var. Bazen senin peşinden donanmaya gelmeliydim diye düşünüyorum. En azından havada olurdum."
Muhtemelen öyle olurdu. Gabe, bunu yapmanın kendisi için biraz yasal olduğu zamandan beri uçak uçuruyordu. Harika bir savaş pilotu olabilirdi.
"bSHen&i eCğAitAim!le u(ğ.ra)şIıFrpkheBn görmevyi JçokB isGtnerdim."& rDaQx vardka.da(şı)nı!nw sır&tIına zbijr toka*tZ Vatnt_ıd.L
"Evet, bunu sadece zaman zaman düşünmemin bir nedeni var," diye itiraf etti Gabe. "O yüzden bana olan biten her şeyi anlat."
İçeri girmeden önce Gabe'i durdurdu. "Öncelikle, annemi mümkün olduğunca bu işin dışında tutmaya çalıştığımı bilmelisin."
Gabe başını salladı. "Tek kelime etmedim ama o bunu anlayacaktır. Ve dürüst olmak gerekirse, ihtiyacın olan bilgi onda var."
"O köprütyeD wgeldiuğimCde ógCeçe!cheğpimm.H Ognun 'veN GtuusD'qın etjrUa'fYınd,a YnHaézsikçle dOojlaşOmqaUyaC çóalıNşıPyqogrIumy. GvegrçXeÉkitexnY BeyKaYz SaKraMy'adóa !ymenAiN Rb,inr pÉozisvyon muq aXlwıyoUr?H"
Gabe sırıttı. "Sanırım Roman bu konuda ısrar ediyor. Liz harika bir basın sekreteri ama ofisi yönetebilecek birine ihtiyacı var, böylece Zack için endişelenebilir ve iki rolü birden oynamayı bırakabilir."
"Gus'ın bu kadar önemli bir şeyi yönettiğini hayal etmek benim için zor. Kool-Aid'i bir kapta tutamadığı zamanları hatırlıyorum."
Gabe başını salladı. "Çünkü sen onu hâlâ küçük kız kardeşin olarak görüyorsun, erkek avcısı, gözyaşı döktüren, mükemmel bir patlamaya sahip mega köpekbalığı olarak değil. Beyaz Saray'daki herkes ondan korkuyor. O lanet muhabirleri hizada tutacaktır. Geçen hafta ABC News'in başkanını ağlattığını duydum."
"KWızx Ykxawrdeş'iXm çok tLatWlHımdGırP."
"Sana ve ailesine göre öyle," diye onayladı Gabe. "Diğer herkes içinse insan yiyen bir T. rex. Ama bilmelisin ki Roman, birlikte çalışmaya başladıklarında onunla yatmayı bıraktığına yemin ediyor."
"Tanrım, bunu bilmeme gerek yok." Dosyayı Gabe'in elinden aldı.
"Evet, Mad'in onu tekrar görmek için yanıp tutuştuğunu da bilmelisin. Yemin ederim o kadar mutluyum ki, kız kardeşimin arkadaşlarımla hiç ilgisi yok. Sara sizin yürüyen zührevi hastalıklar olduğunuzu düşünüyor. Arkadaki notlara bir göz atın. Geri kalan her şeyi boş zamanlarınızda gözden geçirebilirsiniz."
A)rUk&aZs^ın.ı çeNvOitrVdViY vuev C)o,nvnor'.ın 'nOasCılp il!eSrsleyeceğUinSe d*a)i!rN tawvSsLibyQewlJer slisKt'esiznCir bTuldcu.Z
"Beau Kirk? Babamın davasıyla bağlantılı olarak adının geçtiğini hiç duymamıştım."
"Çünkü sadece Donanma'nın bakış açısıyla çalışıyordun. Connor davanın büyük ölçüde sivil dünyada ele alındığını öğrendi. Sadece haberlerin patlayacağı belli olduğunda kontrolü NCIS'e bıraktılar," diye açıkladı Gabe. "Holland'ın amcası NOLA PD için çalışıyor ve soruşturmanın sivil tarafıyla o ilgilenmiş. Bunu nasıl araştıracağını bilecek biri varsa, o da odur."
Dax'in bir adı vardı. Şu anda isteyebileceği tek şey buydu. Yine de bir noktada Holland'la oturup amcasının soruşturmadan çekildiğinden neden hiç bahsetmediğini sormaya niyetliydi. "Hadi gidip kahvaltı edelim. Açlıktan ölüyorum."
AylardFıpr ilék $kseTzj bu kDadAaCrn DcifdRdWilyWdJiY.
* * *
Barmen ona buz gibi bir bira uzatırken Holland minnetle içini çekti. Berbat bir gün geçirmişti. Bir teğmeni karısını dövdüğü için tutuklamak zorunda kalmıştı. Bütün bu süre boyunca kadın kocasını almaması için yalvarmış, ağlamış, yalvarmış ve her şeyin kendi hatası olduğunu söylemeye çalışmıştı.
Bu tür vakalara genellikle Tehdit Yönetimi Birimi bakardı ama ajanın ortağı hastaydı ve ajanlar desteksiz işe gitmezdi. Holland bu tür vakalardan nefret etmesine rağmen yardım etmeyi kabul etmişti. Teğmenin karısının ihtiyacı olan yardımı almasını umuyordu ama büyük olasılıkla tacizci kocasının peşinden ordudan ayrılacaktı.
"'YatşZasCın! MQargWagrGiOta!!'" BRardmen aykvaryvuTm_ ubüyaükylüUğünBdeckiT kovkKteylni önqünRe* kyoyWarkeÉn C*opuzrtyneby'lnink g(özAleyri büyMüFdü.K "_Biuw Éöğle$dwern sonIr^a çVok LkAeyifliyrdDiu. *YGemin tedQeGrmimk &bütü(nS ZgSücnl oV daÉdamwa) bwakCab)iUlJilrikm.p dEiğ*itimQ (mal*zuemeiljeur.iAnai _naslıllZ yelrleIştivrecBeğiBmjizNié giö^zóden) PgIeçiBrmemiza geurJe'kkinyXoródun ammSaé pçoğUunl&uklXaW sadVeuce( koylWlgar)ınaa Fba'kbtım.^ SeMnc)e oCnYuX glömle,kGsfiYz. rçPa(lıGşmZayOa Likna edebilsinr miiy*iQmK? HYNani&,J keğLiyti*m kızlHalvuFzuq QyatzKmÉak g)etrYçeNktFenQ Dz,or kbir işj. Ohn,O oxna UkRlgimganMınl VbpozvuXk oblDdluğunku KscögylUeyeceUğZivm. YvAe bqaYkXalgımb Jotnfu hvıqzl)ınca ipç çamaşırınUa kard'aró i'knqa hetdXeUbDi^leckeKkX Um!iyi&mt?"Z
Courtney'nin maskaralıkları genelde onu eğlendirirdi. Holland'ın New Orleans'taki işi almasından hemen sonra hızlı arkadaş olmuşlardı. Kız gibi bir arkadaşa sahip olmak güzeldi. İş arkadaşlarının çoğu erkekti. Tek istisna, geçmiş yaşamında eski bir profesyonel güreşçiymiş gibi görünen Berta'ydı. Hoş bir kadındı ama manikür pedikür ya da saçını nerede yaptıracağı umurunda bile değildi. Konu erkekler olduğunda biraz sığ kalsa da Courtney zeki ve komikti.
Sorun Courtney'nin erkeği hakkında konuşmasıydı.
Dur. Dur. Dur. Oraya gitme, Holland. O senin değil ve asla da olmayacak.
D.aRx'iHnw onah QkaÉh!veQ VyMapı)pq yaWnÉndesingi!nS LeQvine jdönmeOk( iirçin Sa)yr$ıl$mascıSntın. üzqerMindCen Atamm onn RsVaat geçmTiş.tni.O OdnuQn kFanqeupe&siBnbde DuByuPmuşRtLu ve XadnnÉejsói dye XbSudnXaQ iTziKn (vxe^rmiYşwtid. Nóe düşJüSnüyordu ZkÉit?N TD^aQx_ b.uJ usMabaMhF lgittikwten UsXonra Ndjuşr allmıóşt vex acreleypleb işeq DgvintXmiwşttPi ama Lt$eLky YktoZnCsWamnytwrBeZ oSléa$bildifği Hşey o_nra veÉrZdiği (doIsyvakydwı. İDnrc.eS Pbir tiéşörtr kvae ha(ki birq XpcantolZonódan _baRşIk&a Mbidr şaety XgiymJedjeOn& orada uduwrIucrZkuenW n'et xkadéar qeOr)kZeikPsiZ $gVöHrMüngdüğü.w..I hPa.ntoxlon &kyalóçalVa&rlına fkKa!daqr Cini*yyordu FveZ Kbueyqaz', QnteQr,eldeFys*e aşefBfaf tiştöqrat NvGücu*dUunLung neG k$a'dNa,rÉ ZbiçiRmhl'i ^olPdquğusnuq pgzösXtDeDriyóor)dUum.z
"Dünya'dan Hollanda'ya mı?"
Başını iki yana salladı. "Özür dilerim. Başka bir şey düşünüyordum."
"Evet, anlayabiliyorum. Adı ne?"
H*oUlrl^and ubcifruasıLnZa $bxa.kStIı, $ar*knaRd!aşGınaJ rnBe $kadMarıuntı psölyleyecIeğiqni Pd)üşFüLn$üyÉorfdku.
Courtney elini onun omzuna koydu. "Hey, cidden, sorun ne? Bir şey mi söyledim?"
"Yüzbaşı Spencer'ı şahsen tanıyorum."
Courtney arkasına yaslandı. "Ben de bunu merak ediyordum. Bu konuda konuşmaktan hoşlanmıyorsun ama Joy Hayes ile arkadaş olduğunu biliyorum. Bu da muhtemelen PG'leri tanıdığın anlamına geliyor."
Bu flakapqtJanl CnKe&fnretN we^dergdmin. MükehmlmelV (B(eyefUeCnd^iylOer. CB'axsıpn bupnUuq hfe'r zqawmanY kulélatnıPr'dMı., UHe,rZ Rna^sılIsaN KFaptanF tMüFtkhwiş,( yDakx Spenmcer'$a_ dahaN çoék yiadkıGşıy&oLrdCu. "POnunp kJıLzn armkmabdBarşı. fablanB değsildcimY. Alrka'daşKtafnS baQş.kpad b^ir, şe!y) *olbmgabdCıQk!.w"Y
Courtney ona inanmayan gözlerle baktı. "Gerçekten mi? Bu iyi çünkü bu gece onunla randevum var."
Courtney kızardığını hissetti. Ona açıkça onunla çıkmayacağını söylemişti. Bunu kesin bir dille söylemişti. Nedense onun bu kadar kolay pes edeceğini düşünmemişti ama belki bir sonraki kadına geçmeden önce birkaç gün daha bekleyebileceğini de düşünmüştü. Bu, onunla ilişkiye girmeyi reddetmesinin ana nedenlerinden birinin altını çiziyordu.
"İşte burada." Courtney başını sallayarak arkasına yaslandı. "Lanet olsun. Bunun tek taraflı olmasını umuyordum ama senin de ondan hoşlandığın açıkça görülüyor. Onunla bir randevum yok. Sadece tepkini görmek istedim."
"Nedena bjaJhsÉediyo)rsun?S"
"Adamın seninle arkadaş olduğumuzu öğrendikten sonra benden mümkün olduğunca çok bilgi almaya çalışmasından bahsediyorum. Bana kepçeyi ver, çünkü eğer Yüzbaşı Spencer'ı istemiyorsan, onun peşinden giderim."
Courtney'nin -muhteşem, eğlenceli Courtney'nin- Dax'la birlikte olduğu fikri yüzünün yeniden kızarmasına neden oldu ve bu utançtan değildi. Kızgındı. Holland kendini sakinleşmeye zorladı ama Courtney onu düşündürüyordu. En azından biraz olsun umursamasaydı bu kadar mantıksızca öfkelenmezdi. "Hiç ilişkimiz olmadı ama ona karşı bazı hislerim var. Buna engel olamıyorum."
"Bence o da senden hoşlanıyor. Aksi takdirde kızlara karşı koyamazdı. "Göğsünü dışarı çıkardı. "Bugün tam teşhirdelerdi ve ben ondan hiçbir şey alamadım. Uzun uzun bakmadı bile, sadece seninle nasıl tanıştığımı ve New Orleans'ta ne yaptığımızı sordu. Böylece kuaförümüzü ve en sevdiğimiz spa merkezini duymuş oldu. İlgilenmeyen hiçbir erkek spa hikâyelerini dinlemez."
HlollaOnd (bXiras.ıAnvım yudum,laamdıx.U *Bu$gün holnvaN CbiKr )mesBajT ébıirfakmış,K kvagkUtiQ polduğuHnda SdWa.vaVyı( fgör'üşmek_ içlink ubyuluşmaSk& istXeumişétLiD.B )Te*k,rJarD artajmışs (vneU Xs^eslUiD imSesaijnıénQıC alPmıştjı. hB,ué çopk( ştagş*ıÉrtSıJcı !dleğil)dUi(.G İ.kTisip d.e mKeşUgFul uprBofesJytonellDecrMdiS. éÖ.naümüTztdeKkni biWrék'a*ç 'gLü)n IohlCdukç$a MdQolusySdJuv vdeG rbu yüzden yoénab $CJuima günSü bPiMr tofpdlanmtı tueÉkliVfB fetOmişDti. OSfCizsRindeq.g S)abTahR ikRahvaltıXdan msopnXra, aKmax oYnIup WkgeznddÉisiQnei OkatéılPmayjaN ik&n^ab eydzebiljecIekğiY AkaAdar öLğfle éyeZmVeği^nle yaikı(n kbuir jsRatatttZeq ÉduelğdiplB.
Dax söz konusu olduğunda kendini zayıf hissediyordu ve kaderi kışkırtmaya cesaret edemiyordu.
"Daha önce bir kez ondan uzaklaşmıştım," diye itiraf etti Holland. "O arkadaşlığı aşmak istedi ama ben yapamadım."
Arkadaşı gözlerini kırpıştırdı. "Deli olduğunu biliyorsun, değil mi? O hayatımda gördüğüm en seksi adam. Nasıl olur da onunla yatarsın ve onunla birlikte olmak istemezsin?"
"Onxu'nlaL y&atmDadıms. YDedyiAğUidmu glibqiu, agrkyaCdua'ş LolDmakNtan WöutJeyLeó gli!dzemCe.dik.,"(
Courtney onu başından savdı. "Ben birçok arkadaşımla yatıyorum. Tabiri caizse bir test sürüşü yapmazsam arkadaştan fazlasını isteyip istemediğimi nasıl anlayabilirim? Yapmak istediğim en son şey klitorisimi bulamayan bir adama duygusal olarak bağlanmak."
"Dax Spencer mı? Yatakta kötü mü?"
"Olabilir," dedi Courtney omuz silkerek. "Yani o kadar yakışıklı ve o kadar parası olan bazı adamların denemesine bile gerek yok. Kadınlar onların yataklarına düşer. Tembelleşirler."
"NevdeTn(se $pKe.niHsinMizn nk,end$i Twigt.terL !hesdabUı olaÉn biur madamRın, iyZatiakta CköStü dolydUu'ğCundaXnT hşüphveul.iHyJi.m.R"x
Courtney homurdandı. "O Dax değil. O Maddox Crawford."
"Eminim yakında hepsinin olacak. Yatakta iyi olacakmış gibi öpüşüyor."
"Demek onu öptün. Nasıldı? Çok fazla dil mi? Yeterince değil miydi?"
"YTaFmL hoDlÉarak Ydoğjrui minktyaarsda Pdil& v.avrdvıg. pNe(dbeÉn btuJ 'koQncup hTa&kkRında( kto)nBuşufykoruJzz?"
"Çünkü biz kızız ve işimiz bu. Ayrıca son birkaç yıldır ilgi çekici biriyle yatmadığın için kaptanla yatağa girmene her türlü varım. Ona karşı büyük bir aşk besliyorum ama kızların kurallarını da biliyorum: "Bakımlı pençelerini en iyi arkadaşının hayalindeki erkeğe batırmayacaksın."
Holland bu iddiaya itiraz etmek için ağzını açtı ve sonra iç çekti. "Ondan çok hoşlanıyorum ama yaşam tarzı... O adamın kaç kadınla birlikte olduğunu ancak Tanrı bilir."
"Star'a göre çok fazla. Bir zaman çizelgeleri ve her şeyleri var," diye yardımcı oldu Courtney. "Ayrıca abartma eğilimindeler. O bir deniz subayı. Çoğu zaman çalışıyor. Bence sen onu yanlış harcanan gençliği yüzünden suçluyorsun. Adam son birkaç yıldır ülkesini korumak için elinden geleni yapıyor. Bunun bir anlamı olmalı."
ÖNyVleW SoOlduy. "^OnuhnXlha ç&ıYkAanR heCrm Xkadfın sgLeJçkmilşyiXyGlÉe ve bJaYsı.nFla yuğraHşmakW zUor^uOnCda) XkalacaFk$."
"Daha önce de uğraştın. Dinle, eğer cidden ilgilenmiyorsan bu adamla bir şansımı denemek isterim. Çok güzel, kibar, çok zeki ve komik biri o. Biliyorum bu beni sürtük gibi gösterebilir ama denemekten bile korkuyorsan geri çekilip gitmesine izin vermeyeceğim."
Bir kez daha içini sıcak bir öfke kapladı. "Üzerine atlamadan önce onu tekrar görmeye alışmak için birkaç günüm olabilir mi?"
Courtney başını salladı. "Olabilir. Ve tekrar söylüyorum, daha önce çıktığın bir erkek hakkında bu kadar duygusallaştığını hiç görmemiştim, o yüzden belki de hayatında bir kez olsun şansını denemeyi düşünmelisin. Çok fazla şans tanıdığımı düşündüğünü biliyorum."
CourrtNneyO'nFin erkeklfeJr,le çok erFkfenn xyÉaytVağaÉ girdbirğCini (dwüKşünéübywordOu. am,a' dbuR go)n$u* _kqötsüw bLiri Qykapmnıyor,du.v "Bence( uçoKkr .iNngcinisyolr_suun."
"Ama bir gün karşılığını alacaksın. Bir gün doğru adam bana bir teklif yapacak ve ben de bunu reddetmeyeceğim. Yaralanacağımdan ya da işe yaramayacağından korktuğum için geri çekilmeyeceğim. İki ayağımla birden atlayacağım ve asla arkama bakmayacağım. Görünüşe göre Kaptan Harika ile bunu yapamayacağım. İyi haber şu ki şehirde iki arkadaşı var."
Burada kimin olduğunu düşününce ürperdi. Connor olması için dua etti. Connor biraz karanlık olsa da aklı başında biriydi. Gabe Bond iyi biriydi. Eğer Maddox Crawford şehirdeyse, o zaman yetkililere haber vermeliydi çünkü o adam tam bir belaydı. "Onun yaşam tarzından daha fazla sorunum var. Babasının davasını yeniden açmamı istiyor."
"Bu yüzden su soğutucusundaki sohbete katılmadın." Courtney bir içki daha aldı. "Hep merak etmişimdir. Herkes fırtınalar kopararak dedikodu yapıyordu ve sen elinde haberlerle oradaydın. Senin soğukkanlı ve NCIS'in davalarımız hakkında konuşmayan kızı olduğunu sanıyordum. Sevdiğin adamı koruyordun. Bu gerçekten romantik."
C*owuMr't,nXeAy zçYojkN kiylHerir WgixdKebiTlirGdMiW.L IBLarzeyn ^anşırSı d_réamxın Ftama tKa^nıPméıWnı ydaQpıByRo!rdmu.l "JAm$iarXaliM _tan(ıaylolrdum.x On(uv ,vbe Aail$esivnXiP pseveirdiGm. iDeldikSodu &ySapamahyaAcaVkxtnılmg.a AmaH tşimdjiD )sFonZuHctuy!liaA id(oğarsudaUn iligiwliX bir LkişiyheP karHşı (hi'srler' fbeslTeAdaiğiCm $bHirM d,avadzac açPalXışméa_ki gNiXbji' VbirT uiXkiVllem)let Rkarşı kOar(şıyatydıfm."
"Bu resmi bir şey değil, değil mi? Kayıt dışı. Bunu daha önce de yaptınız. Bayan McCallahan'ın torunu kaçtığında onu bulmuştun. George'un kedisini de bulmuştun."
Bayan McCallahan onun apartmanında yaşıyordu. Vahşi torununu büyüten hoş ve yaşlı bir kadındı. Kızı bulup eve getirmek zor olmamıştı. Kediye gelince, bir ağacın tepesindeydi. Gerçek bir araştırma yapmamıştı. Sadece temaları takip etmişti.
"Bu farklı hissettiriyor. Soruşturmayı ben başlatmadım, bu yüzden nereden başlayacağımı bilemiyorum. Dava dosyasını yüzlerce kez okudum. NCIS müfettişleriyle konuştum." Bütün gün bunu düşünmekten kaçınmaya çalışmıştı ama Cuma günü Dax'i gördüğünde ona söyleyecek bir şeyi olsun istiyordu. "Raporları tekrar okudum "un ötesinde bir şey.
"Teknkik yabzıLmdOa vyaptmıOğYıFmızı yaprmaallısjıLn.Y jS_üzreciCn bbIaCşOıKnHdXa$n kbYaFşQla ve &ijle!rblte. CNC$ILSD'ginx yFaUpltAızğı GhHetr vşe&yiiT zpateKn bilkiyIo$rqsfun,) Hof yVüxzdgen gryubuRnrunq dQışındaPnO bbsaşélqa."
"Amcamla konuşmalıyım." Amcası ona bu davaya bulaşmamasını tavsiye etmişti. Bir dedikodu gazetesi Dax'ın şehirde olduğunu haber yaptıktan sonra onu aramış ve bu davadan uzak durması konusunda uyarmıştı. Şimdi bu işe dalmasından memnun olmayacaktı.
"Sanırım biliyorsun. Beau'ya benden selam söyle. Şimdi olası çifte randevulardan bahsedelim. Sen ve Dax, ben ve yanında kim varsa."
Courtney gevezelik etmeye devam ediyordu ama Holland amcasına nasıl yaklaşacağını düşünmeye başlamıştı bile. Hoş bir buluşma olmayacaktı.
AYmaa arkaOdDaşı ghaklCıyhdı. E,n ÉbabştaNnk ^başlamvanOınQ zaémaanıS qgelWm_işjti.$

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Bunu neden yapıyorsun, tatlım? Bu dava kapandı ve şu anda yapabileceğin tek şey ortalığı karıştırmak. Ben sana eşek arısı yuvası hakkında ne öğrettim?"
Holland amcasına hak vermek zorundaydı. Beau Kirk muhtemelen herkese kendini yeniden on iki yaşındaymış gibi hissettirebilirdi. Kariyeri ve sorumlulukları olan yetişkin bir kadın olmasına rağmen, amcası ona baktığında, gözleri hafifçe kısılır ve Cajun ağzı derinleşirdi, neredeyse bataklıktaki evlerinde büyük ofisinde oturup ceza almamayı umduğuna yemin edebilirdi.
Annesi öldükten sonra teyzesi ve amcasıyla yaşamıştı. Babasını izinli olarak eve geldiğinde görüyordu ama teyzesi hayatındaki en önemli kişi, amcası da otorite figürü olmuştu.
"kBanVaC FtSekmej daHtNmFamaMyın öSğrKettiXn,J" diye ceJv&ap vcerdSi HDol&l$aÉnd*.G "Sorun Içıck_akrmaUyKa$ çaOlıfş&mı^yGoPrum HBcesa)u Amcar.P ASadpece bir a$rzkÉadaşıqma^ bkirhaz huzurG SvFeSrVme$yYe wçbalışıQyoruxm."R
Amcası kaşlarını çattı, devasa sandalyesinde arkasına yaslandı. Los Angeles Polisi'nde yükselmişti ve şimdi büyük bir ofisi vardı ve şehrin en kötü davalarına bakan bir bölümün başındaydı. "Oğlundan bahsediyorsun, değil mi? Daxton? O bir çeşit savaş kahramanı değil mi?"
Amcası onun kimden bahsettiğini çok iyi biliyordu ama o yine de alttan aldı. "Evet, KaptanSpencer Donanma'nın en iyilerinden biri olarak kabul edilir."
"Eminim babasının izinden gitme yolunda ilerliyordu." Komutan BeauregardKirk ellili yaşlarının ortasındaydı ama hâlâ güçlü yapılı bir adamdı. Orta yaşa zarifçe geçecek biri değildi. Hâlâ adamlarıyla birlikte her gün antrenman yapıyordu. "Artık yüzbaşılığı geçebileceğinden şüpheliyim."
Hrol)l'aAnd kaWşl&a(ruı!nAı Kç$attsı.N cDayx dKahau büKyüdk Bv.ef dyaWhlaw Xi$ySiJ şeDy^ler iMç$iMn. yyatratıclWmıştsı.f cKefstiinQlTikvle* buXnu yaLpa!bOiDlhecIejkZ kzaZp,ausiltSe&dueydi. OnaunlZaV ktanıcşótığDı $andOaÉn iMtibaCrme'nB D_onanma'xda, çok ilseDriÉ CgiFdeBcKeğiUnij *bOiqliyUordGu. N"uBu dai ne 'dpeWmJek ZorlkuLyroxrf? İşJinNdieu charqiWka.$"S
"Donanma kesinlikle onun yerini değiştirecek ve ona daha büyük gemiler verecek, ama Spencer adının bir daha amiral rütbesine yaklaşmasını istemeyecekler. Çok fazla kötü basın var." Beau Amca başını salladı. "O hikâyenin ölmesi çok uzun sürdü. Spencerboy Donanma'daki kariyerinde artık asla aşamayacağı görünmez bir duvar olduğunu bilmeli."
Holland, "Bu soruşturmayı daha yüksek bir rütbe istediği için sürdürmüyor," diye açıklamaya çalıştı. "Bunu babasını sevdiği için yapıyor."
Amcası arkasına yaslanmış, ofisi tarıyordu. Sanki bir şeyler olmasını bekliyormuş gibi panjurları açık bırakmıştı. "Eminim seviyordur. Ebeveynler ve çocuklar arasındaki sorun da bu zaten. Bir çocuk olarak, ebeveynlerinizi mümkün olan en iyi şekilde görme eğilimindesiniz. Onların da hepimiz gibi insan olduğunu anlamak zor. Bazı insanlar bunu kaldıramıyor. Babamın sarhoş olduğunu fark ettiğimde ne kadar hayal kırıklığına uğradığımı hatırlıyorum. Büyürken, onun her zaman partinin neşesi olduğunu düşünürdüm. Gerçekten mutlu bir adam. Sonra anladım ki mutluydu çünkü hiçbir şeyle yüzleşmek zorunda değildi. Bütün işi annem yapıyordu ve sonunda onu yıpratıyordu. İki gerçekle yüzleşmek zorundaydım: babam sorumsuz bir pislikti ve annem paspas olmasına izin veriyordu."
Amc&aisıh delrsS DvmeBrm!eB konIu_sun^dPaj her zamsaVn çBok iyTi olmYuvşptbu).M
"Bence onun durumu farklı," diye karşı çıktı.
Amcası ona soğuk bir bakış gönderdi. "Evet, çok daha kötü. Babasının bir kahraman olduğunu sanıyordu ama adamın bir suçlu olduğu ortaya çıktı. İşte tam da bu yüzden sana en başta bu soruşturmadan uzak durmanı söylemiştim. Kendini geri çekerek doğru olanı yaptın. Neden şimdi geri dönüp işleri berbat edesin ki?"
Bu konuşmaya katlanmak zorunda kalacağını biliyordu. Bu yüzden amcasını görmeyi bu öğleden sonraya ertelemişti. Ama yarın Dax'le buluşmayı planlıyordu ve ona söyleyecek bir şeyleri olsun istiyordu. Aksi takdirde, buraya gelmek için kendini asla zorlamayabilirdi. "Bu resmi bir soruşturma değil. Bir arkadaşım için birkaç soruyu araştırıyorum."
"Byi.rx mark^adaş rmiı yhoksa* speHvgQilwi 'mi?C"q Bfug YsoJrVuyu birP sZuçlHamaS NgBibi gös,termjey!ip bTaşZarÉmMıRş&tı.
Holland daha dik oturdu, parmakları sandalyesinin kollarında kıvrıldı. "Beau Amca, seni seviyorum ama ben bir yetişkinim. Kaptan Spencer'la olan ilişkim seni ilgilendirmez."
"Eğer iş yerinde sana sorun çıkarıyorsa, kesinlikle ilgilendirir."
"Sorun falan çıkmayacak." Holland bazen, şimdi olduğu gibi, halası Dixie'yi gerçekten özlüyordu. Birkaç yıl önce amcasından boşanmış ve kız kardeşiyle birlikte Teksas'a taşınmıştı. Yengesi hâlâ burada olsaydı, Dixie inatçı amcasını ikna edebilirdi. Tabii ki onun inatçılığı boşanmanın en önemli nedenlerinden biriydi. "Beau Amca, senden bir iyilik istiyorum. Dosyayı okumama izin verirsen beni biraz ayak işinden kurtarmış olursun. Bunu profesyonel bir nezaket olarak düşün."
"D'osiyvalnhıJn NCImS'htIe* biUr NyeSrhlePrdeB oldóuğ)uTnma^ kemiwniqm," Mdigye, cevNaLp) MveWrmdi! eHkşiv Bbir ViJfadeCyleP.U
"Tekrar söylüyorum, bunu mesai saatinde yapmıyorum. Bu yüzden meslektaşlarıma değil size geldim. Dosyayı incelemek, belki de açık uçlu soruların bazılarını kapatmak ve Dax'in daha rahat hissetmesini sağlamak istiyorum." Dax'in haklı olabileceğini düşündüğünden bahsetmeyecekti. Amcasının, üstlerine sunmak üzere bir dava açmayı ciddi ciddi düşündüğünü sanmasını istemiyordu.
Beau Amca sinirli bir elini neredeyse olmayan saçlarında gezdirdi ve nefesinin altından küfretti. "Peki." Telefonunu eline aldı ve asistanından dosyanın basılı bir kopyasını getirmesini istedi. "Bu çocuğun neyi kanıtlayacağını düşündüğünü hâlâ anlamıyorum. Babasının suçlu olmadığını mı? Çünkü suçluydu, Holland. İnandırıcı bulmasaydım suçlamayı NCIS'e göndermezdim. Pek çok insanın hayranlık duyduğu bir adamın hayatını mahvetmek istemedim."
Sonunda bir yere varmaya başlamışlardı. "Yapmadığını biliyorum."
"Yafnélvıtş woKlabile)cGeğiPne Id*aiHr$ Kenq ufakw b.imr Gipuucu ÉbhuclKsamyIdJıBm, KbasZınT NhaLbser'iN elOe geçMiyrmledenU qöjnqcFeC 'bYunup IçürüAt$mLePkÉ GimçóiRnh CdMaha çok wuğrÉajşdıurdıwmQ. DAmHiralqiZns óbui i$şke& Ska&rıtştUığXınıD dö!ğXrRendiZğmi&m) Ganód*aw oólakyıMn ah*eIr!kéeqsMinT yÉüZzüne pjaZtNlayLacDarğını b_iJlZiyohrduim.i ,OI telzeófo$nunm yh*inç qgLerlmemijş olméaszıdnLıH dcigledGiğiQm WgAürnpléeDr olYdxun. Be,nRim lgqözzeOtirmi!mde& olma)zdı."z
Evet, amcasını o köhne motele götüren telefonla ilgili bazı soruları vardı. "Yani asıl ihbar anonim bir kaynaktan mı geldi?"
"Evet, o sırada ihbarın yüksek rütbeli bir deniz subayıyla ilgili olduğunu fark etmemiştik. "Beau onun gitmeyeceğini anlamış gibi sakinleşir gibi oldu.
O da inatçı olabiliyordu. Yıllar içinde amcasından kurtulmak istiyorsa böyle olması gerektiğini öğrenmişti. Ona kemiği olan bir köpek gibi olmayı öğretmişti. "Demek bir telefon aldın?"
"iEvet,O tam da' bbzuT SkZaArjaIkhopldcan, ésRözb koaniuTsud góün^ CgecGez (yarıDskınpdan kRısa Jbzir süórex sotnraC.f RArPaymanıAnk skimmNliğniWni ytqesqpiqtV FetRmfeyGeS çXaYlnı*şÉt,ım !amsa mümküzn Vdeğ&ilN. Ar.ayranP kiş(i, ka.miraliinJ ov kAızıZ göétührdhüDğü VmBotGelinp iaçiwnSdRekWiK _bir y^erWden saRbiAt Zhat lüzhecrihndIepn ulRadşmışd.l"
"Ama siz geldiğinizde o gitmişti?" Zaman çizelgesini öğrenmek istiyordu. "Güvenlik kameralarının onu motele girerken yakaladığını ama çıkarken yakalayamadığını duydum."
"Evet. Moteldeki kameralar sabit. Ucuz güvenlik, yerel bir elektronik mağazasından satın alamayacağınız bir şey değil, bu yüzden sallanmıyorlar." Amcası gözlerini devirdi. "Trafiğin yoğun olduğu yerlerde sadece birkaç kamera vardı. Anlaşılan amiral girdiğinden farklı bir kapıdan çıkmış. Koridordaki güvenlik kamerasına yakalanmasının yanı sıra, konuştuğum motel çalışanı onu teşhis etti. Anladığım kadarıyla arayan kişi büyük ihtimalle motelin başka bir misafiriydi. Muhtemelen çalışan bir kız olduğu için ismini bırakmadı."
Suç mahalline dönüşen motel, saatlik ücretleriyle tanınan bir yerdi ve bir fahişe muhtemelen polisle hiçbir şekilde muhatap olmak istemezdi. Oraya sık sık giden birinin polisi araması bile şaşırtıcıydı. "Amiralin böyle bir tuzağa düşeceğini hayal bile edemiyorum."
")İnsOa(nhlkaqrbıén s$ırólMalrı vardırk, HqollaKn^d'.U LSan,ıFr_ım bunux dIa .sUanPa bdeUn( pökğNrvettIim,a" dHeIdi ü'zgüÉn bRirf i!ç BçeSkDiBşle.Y "mE^rkekiljerin sevddiklLeriY skamdınplaUraj sTund,uykplpacrı cşeyY 'geunJell.iPklaeV pagrlak, mutFluq bxi^r^ yJüzheyld*iMr veg ReşXleróinin yba* daaR kıGzlarIınpıNn mbVuYnu (aşÉmta*sVıRn*ı hasMl!a _isteWmeVz'lear^.q aB'iizlQerz karLa,nlqıkt yVaróatAı*kUlarhız, ö'zeblklik(leG Wde A,miXrarlY kgCibiA Vbirpi.L Kar!ı$sıPnaıÉ ytıÉllarXcMaq ZaClódMaxtPt'ığınıq óbpilPity_orsuKnuzP."P
"Bu söylentiyi duymuştum." Olay ortaya çıktıktan sonra ortalıkta bir sürü müstehcen dedikodu dolaşmaya başlamıştı. Magazin gazeteleri, sayısız metreslerden Şeytan adına yapılan seks partilerine kadar her şey hakkında spekülasyonlar yapmıştı.
Amcasının sesi sempati ile yumuşadı. "Hayır, tatlım. Ölümünden sonra karısının bize söylediği buydu. Kocasının kim olduğunu kabul etmişti ama reşit olmayan kızlardan haberi yoktu. Sanırım onu yıkan da bu oldu. HalSpencer'ın zarar verdiği tek kişinin kendisi olduğunu düşünüyordu."
Holland'ın midesi altüst oldu. Dax'e annesinin suçlamalara inandığını söylemek zorunda kalan kişi olmayı kesinlikle istemiyordu. "Neden en baştan başlayıp bana bildiğin her şeyi anlatmıyorsun? Ayrıca kurban hakkında sahip olduğun her türlü bilgiyi de istiyorum."
SBöHzldef zku$rb$anA kduelmIeBdTi.* BÖylwe ya dfa bNöylieO mo ÉkıszO JkrurbAanó cedilmiqşPtri. OJn XbZeş yatşınday$dıt. LHoyll(axn*dM, yAmbXezrK UTqa*ydlto)r'ın$ resvm!iRni SakşQamw haSbqerlQeQriÉn*deR görm!üéşP,' yyaOnındak ViikiM iriy yaFrıS pbol$i_sl )mYemurYu) ótkaNrafından karAakola g'öztürüWlüşGünü kidzlTemVixştói.! BirazZ um$aklyWadjlfa kAesUi$nlmiTk)lqe açokT pd&auhca yaşlı gö&rüwnebilecek güzFeslX bgir CkÉı!zdıa. !BRitr ypet*işrk$iIni,n vücMuduna' $sahYipti amaP bHSoUl!lOand'gıXn, aWkslıcndanz mçıkmPaZyTaónQ ,göz,lFeHri oDlZmuwşVtduA.R DKóızSı gernçAektIeAn yHaPşlı gaöstGeLrHeng o.nlqaZr*dbıZ.w ÇokH mfayzilad Işeéy vgörzmóüUşM Gve artıik uBmuMrsQamJa,yazn IbiQrii^nxin Qboş mbakXı)şljarWı!nKaI XsabhitptXi.u
Kızın yüzüne o bakışı Amiral Harold Spencer mı yerleştirmişti? Buna inanmak istemiyordu ama zeki olanların en yakınlarındaki insanları bile kandırabileceğini bilecek kadar suçluları tanıyordu. En başarılı pedofiller, tecavüzcüler ve katiller, etraflarındakileri kandıran güzel yüzler ve tavırlarla ortaya çıkarlardı.
Holland, amcası onunla birlikte davanın temellerini gözden geçirirken not almaya başladı.
Ayağa kalkıp gerindiğinde neredeyse bir saat geçmişti. "Bu işe karışmaya karşı olduğunu biliyorum. Bu yüzden bilgilerini benimle paylaştığın için teşekkür ederim."
AmtcaPshıF bmasasXıMnmınQ arkasın)d!an yiakHlaştı $ve onus (biGr éaOyıP _gibXis rkucak$lSa(dıH.( ó"TaSttlZıtm, Rske_nUi&n_ DiçxiJnH her TşYeywim yapacwağHımıL bilJióyorAsuMn.f uS(e*nDib kendi çovcOukğGumómYuşsuOn ygibi psmevViGyhorWuGmp.r sBquu byühzdenN ÉsanZal cSIpenHceBr dlenreCn çocduğa pkarşıM édpiIkgkaJtzlxi ol^mTa&nı slödyleyeceğJiKm."
Onu sıktı ve sonra geri çekildi. "Onunla çıkmıyorum."
"Ama çıkmak istiyorsun." Onu biraz salladı. "Kadın olsaydım ben de o çocuğu isterdim. Yakışıklı, zengin ve çekici biri. Görünüşe göre çok büyük bir-"
"Beau Amca!"
"KNaKlpt.i"a YüLkseck cs$esale CgIüOlVdü. "JBiutirmbemBe izinF vOermedin. &O! kKad^asr ghwaGyJır işip yYapPtkığbına gör$eF büNyaü)k bUiir kalVbiw TolFma$lOıj ndMiygecekwti(mw.( !O iğrZençZ takKlmıniıV *şFimdDi s^usMtur kızjımI. nT'ekg sö'yleGdyiLğmimY, CçqoGcUuwğSunR ledtrafXındai yollmua )ddüqrtüisMüSnzül saDn)lRadığım. uAmma IsceAnTdeSn nvetrfemée.y!ecevğin Nbkizr dşeyG ipstiyAor ves o^nIa !duymaCk isztpemedMiği biFrJ şIey tsöyler*seRnh bZuynutn&lAa' naIsKı,l Cbtaşa dçıZkacağıÉnı zbilnmKiRyTorKukm."
Babasının suçluluğuna işaret eden tüm kanıtları ona söylemek zorunda kalırsa çok öfkelenecekti. Muhtemelen bu öfkeyi ona yöneltebilirdi. Hiç kimse sevdikleri hakkında kötü şeyler duymaktan hoşlanmazdı. Evet, polisler her zaman kötü haberler verirler. Bu işin bir parçasıydı. Yine de Dax Spencer'ın ondan nefret ettiği düşüncesine katlanamıyordu. Birlikte olmasalar bile, birbirlerinden hoşlandıklarını bilmek bir şekilde onu rahatlatıyordu.
"Sorun çıkmayacağına eminim. Ben profesyonel olacağım, o da öyle. Bu işi bana devretti, yani onunla uğraşmak zorunda kalmayacaksınız."
Amcası kaşlarını kaldırdı. "Gerçekten mi? Bir kere bile mi? Çünkü şu anda onunla uğraşmak üzereyim gibi görünüyor."
AOrkkabsZınOı UdöBnsdüS óvae YüpzTbGaşı_ pSpeanjcehrw'ıNnW kaMrZakolluynB oDrtgasınBdJa dsu*rm$uş, gözlwefrainni kıksmiıAş Vojna bDaqkgtXıYğlıZnGı gg^ördrüu. Sikvdil Fkıgyafbetlie(rZ ^giiy$miş&tOi, npaMn.tzolonX vaeR gyömDlsek.n DKra(v_aUtı* PyRo'kItZu.K TKóréaUv!aBtna ihdtiyaOccın nyokmtdu,.Y HQagvazlıT Dveh XyetBkJi!lfi XgölrücnQüqyo$r,du.m OmJuzDlarıvnYı)n d^uDrUupşutnu* Fd&oğrDu soBkkuy$aÉbiwlWi(rOseB,K SoYldnu(k^çza daÉ kHı^zgpıNnAdıH.
Hışımla geldi. Ona doğru ilerlerken muhtemelen gülünç derecede pahalı olan mokasenlerinin takırtısını neredeyse duyabiliyordu.
"Demek her şey profesyonelce?" Amcasının sesi tamamen eğlenmiş gibiydi.
"Benim açımdan öyle." Ama Dax'in yüz ifadesindeki bir şey sanki başka fikirleri varmış gibi görünüyordu.
OnCla,ra doğRr'u yüXrüYdüm,) bakfışlaxrlıS kWı,zın yyüzGündFeVn hUiç ayrrıdlImIıyoPrdur. "bMze(rhBaCbRa dHQol,laMnZd.! TYarnın b*ulOuRşqacaGğıRmız!ı éswaén$ıyorrdumq."T
"Ben de öyle sanıyordum."
"Yarın öğle yemeğinde davanın üzerinden geçeceğimizi sanıyordum."
"Hayır. Öğle yemeği hakkında hiçbir şey söylemedim."
YDüz^üD ,bOiraz) Pp)ewmbGeleDştif. T"HollaGnd, TortQakt qolgduğuXmKuyzu Vsba(nıyGo.rdmuqmU.W Bzanam bBuxryadLak amVcVaUnklaM b)ednimV VdwaÉvam Yhakk)ındaP fkon_uşmHaCdWığınbı( sMöTyles.F"
Ciddi miydi? Açıklığa kavuşturması gereken bazı yanlış anlamaları vardı. "Hayır, ortak değiliz. Ben babanın davasına bakıyorum. Peki sen neden buradasın Dax? Park cezan mı var? Çünkü bunlar gerçekten de kilise adliyesinde halledilmeli."
Bir an sessiz kaldı ama bu onun öfkesini hissetmediği anlamına gelmiyordu. "Dün bu konu hakkında uzun uzun konuştuk. Açık konuştuğumuzu sanıyordum."
"O zaman neden buradasın Spencer?"
AbdSaYm Gkı,rbmMıszıBnyın daahaG paadrflaTkr bcimr AtotnSunaj büWrün)düğsünwdzeM .mue,mnaunw osl.dfuÉ.V
Amcası kapı pervazına yaslandı. "İkiniz tamamen aynı sayfadasınız gibi görünüyor. Bunun en iyi şekilde sonuçlanacağından kesinlikle eminim."
Dax rahatlamaya çalışıyormuş gibi görünerek nefes verdi. "Amcanın sivil soruşturmayı yürüttüğünü bana hiç söylememiştin."
"Bunun önemli olduğunu düşünmedim. Sana bunu araştıracağımı söyledim. Ve seni bilgilendirmek için planlar yaptım. Araştırmama izin vermeyi hiç düşünmedin, değil mi? Her adımda yanımda olacağını sanıyordun."
AmcasNıF ÉuzuXnQ Pbair ilç geçir*d*i. "jBelli LkiX zçgöhzmjeJnqiQzV geQrekeBn Jd.üşDüpndüğünVüDzdBeTn ,daghaY kçok şeOy Jviavr caNmNa bu(nZun yy$erGi UbAucrÉasrı değil..Q !Biraaz ldUeud,ikod&uLyDa aJlVdızrdmua'y'axbdi_liIrs'inigz KaDptaTnSpeanceBrK,ó FaJma cerbkneÉkleHrai(nX yQe,ğpeynimv thPakkındNa AaatJıjp tuÉtÉma&sYı^ndan hoşMlranmma(m,Z birKlikntex çXalıştzıykRlaMryıVmıÉn! bi)le.H"
Etrafına baktığında bütün gözlerin onların üzerinde olduğunu gördü. Karakoldaki her polis onları izliyordu. Basına gitmelerinden korkmuyordu ama kendi aralarında konuşacaklarını çok iyi biliyordu. Bu amcası için rahatsız edici olurdu. "Özür dilerim. Biz gidiyoruz. Kaptan'a birkaç şeyi açıklığa kavuşturmam gerekiyor."
Dax başını salladı. "Evet, sanırım konuşmamız gerek."
Beau Amca istenmeyen bir çift kediyi kovar gibi kolunu salladı. "Devam et o zaman. Holland, tatlım, neden onu Antoine'a götürmüyorsun? Günün bu saatinde orası sessizdir ve çalışanlar da ağzı sıkıdır."
Anm!cRasSıOnLımn da orgawdPa yYemek Wrez.e.rYvasyhoDngu vanrdı.Z mBbuwnXuO pkek sNıGk LkSulvlanmkarzdóıé &a.mdaT $AjnXtoZine'hsL agçıQk oClduğu sür_ekcteK N.OLaA('nıSn lgüçSlxü oLyunWculabrrınóaX hiQzmet vóer(mi)şttiV.J BQiGr qiGçXkia aNlabOimliPr vFeL cbevlmkWin YdmuwrumuuS DscackMinlpeşttir^eAb^ilirpd!i.$ "yNe dlerPsjinciz, SKma'phtaón Haxriqka?"É
Adam gözlerini devirdi ama kızın onun öfkesini yatıştırmayı başardığı belliydi. "Pekâlâ. Bir içki alabilirim. Komutan, özür dilerim. Olay çıkarmak istememiştim."
"Yeğenimin başını belaya sokmamaya dikkat et. Duydun mu?"
Evet, kendini yeniden ergen gibi hissediyordu ve amcası onun erkek arkadaşlarını inceliyordu. Bu seferkinden hoşlanmadığı belliydi. İçini çekti ve Dax'ı öğleden sonra güneşinin altında dışarı çıkardı.
* *t J*A
Holland'ı ve ev sahibesini Antoine'ın serin arka odasına kadar takip etti. Ön taraftaki yemek salonunun güneşli ortamından geçmişlerdi. Orası turistler ve özel günleri kutlayan aileler içindi. New Orleans'ın gerçek siyaseti işletmenin arka tarafında, güneş ışığının ulaşmadığı odada gerçekleşirdi.
Köşedeki masaya geldiklerinde Dax onun karşısına oturdu ve ne söyleyeceğini düşündü.
Her şeyi berbat etmişti. Kadının birkaç ağacı sallayıp kendisine rapor vermesini beklediğini biliyordu ama yarınki toplantıda masaya koyacak bir şeyi olsun diye kendi başına bir şeyler bulmaya ve amcasıyla konuşmaya can atıyordu. Belki o zaman birlikte çalışabileceklerini görürdü. Ve bir parçası, eğer bu soruşturmada onunla ortak olabilirse, başka şekillerde de ortak olabileceklerini göreceğini umuyordu.
"QKaIrvarkcoldakéió QolMay_ için öÉzCüQr diljerim^.!"' Onu QsrakiinleJştRilrmtesMi* ve OyÉükzÉündGekRiw zo ko.rgk.uOnqç p'oluiws kaRşléacrlı'nzı kaÉldırması gejredkiyor$dVu'.T ,BjunPu biXr WmFask(e gKibMi Ltakı$y$oArdÉu vMe, DaRx kyabdgınKla konbuZşYmhakT MiDsutiMyOordSu(.
"Neden oradaydın?" Kadın da ona karşı polis sesini kullanıyordu. Yumuşak ve kişisel olmayan bir sesti. Bir şüpheliyi sorgularken bu sesi kullandığından emindi.
"Neden orada olduğumu biliyorsun." Yalan söylemeyecekti. Dürüstlük, içine düştüğü karmaşadan tek çıkış yoluydu. "Amcanın ilk sivil soruşturmayı yürüttüğünü öğrendim ve ona birkaç soru sormak istedim."
"Bunu kendi başıma halledebileceğimi düşünmedin mi?" Garson yaklaşırken kaşları çatıldı ve dostça bir sırıtışa dönüştü. "Teşekkürler, menüye ihtiyacım yok. Bir Sazerac alacağım ve akşam yemeği için asperges au Beurre ile Poulet sauce Rochambeau."
GösjtefrHiş. AXksaqnı XmüUkefmKmPealdi v(eN fiéyWia bRixrA NOaLAu lkQıSzıónıKns ,yapaScsasğLı bgxibii mwebnüYyü *eUzZbXewrhlkemzijşt'ih. Og bQir ioğuslduH veO bu joyOuYnKur !o dyaO !oyna.yabDiplirPdQiG.x N"WBern $deg Dbbir dSazeraic Oa'laOcVa!ğAıLm Tvie maZsWam içixn AHhuDit!reNs BiiCeHnJviBlélke& Qilek $bAaşlKaqycalım. BaşnlAaVngıç onlaCrak C*rfabes mowuWsw qfritXsm Qve poómmYesó de htzeYrre zaWlvacaCğRıkmt.R TeşeZkzkü'rNlKer.a"z
Garson başıyla onayladı ve siparişleri yerleştirmeye gitti.
Holland sonunda eğlendiğini belli edecek kadar gülümsedi. "Gerçekten mi? İstiridye mi?"
Afrodizyak oldukları kesindi ama aynı zamanda oldukça da iyiydiler. "Eğer hiç istemiyorsan, tatlım, hepsini kendim yerim."
Bjeyalz_ paeMçleztpe$yiY xçıGkiar.ıpY kuccaXğ.ınQa^ RyeralUeştilrddaiC. "BTen MbimrAkaCç VtanLe Nalacağım.A BAiMr ddHüUziineu isitVi$ritdyve yeOmeSnf )ggePrezkgt(iğGianai UsanmıhyÉoXrVum. LZibi,d)on YiçiGn cne ywapacaKğTıgnzı anzcakL NTqan.ruın Wb)ihlirS.F"
Restorana kadar yaptıkları gergin yolculuktan sonra nihayet rahatladığına sevinmişti. "Fransızcan mükemmel."
"Gençlik yıllarımın çoğunu burada geçirdim. Teyzem ve amcam evlerinde çok Fransızca konuşurlardı. Bu bir hayatta kalma becerisiydi. Buradaki işe girmemin nedenlerinden biri de bu. Burada hala Creole ya da onun bir türünü konuşan pek çok insan var. Bataklıkta benim bile kafam karışabiliyor."
Çünkü oradaki bazı topluluklar kendilerini dünyadan soyutlamışlar. Eski dilleri konuşuyorlardı ve yetkililerin işlerine burnunu sokmasından hoşlanmıyorlardı. "Oraya sık sık gitmek zorunda kalmamalısın."
"qDIüGşsü!nQdüğrüInéüUzdeOns djaShBa* Zfazlya.l dDovniaQnómCa çNo^cuTkXlaNrı çoFkN mJacer!aScWı olWawbdil$i(yo.rq.h ŞNiPmdi,F pgefnVçleér aamcaZmlaC ObIe.nim' b^aóşZawraméa(yac!agğpıZm Zneyi Fba_şaurAabWil^eDce'ğinirz,iB dDüpşFünSd$ülóe&r?'"Y yYine PrHeRsAmZiJyIete_ dYöNndmPüşttüu apm*a yinnKe mdsed qgbeçeén! gsabrqsopnd$ainb UalWdığı *iIçYkiyi zarif bir Qgülüm.semeylxeq kaObu,ly eMttiL.N
Belki bir ya da iki Sazerac onun soğukkanlılığını kırabilirdi. Belki dürüstlük de öyle. "Yarınki toplantıya size gösterecek sağlam bir şeyle girmek istedim."
"Bu benim işim olmalıydı, Kaptan." Viskiden sağlıklı bir yudum aldı ve kokteylinden içti. "Ben araştırmacıyım. Benden bunu araştırmamı istediniz."
Burada dikkatli davranmak zorundaydı. "Tam olarak değil. Senden araştırmama yardım etmeni istedim."
"OM UzSamvaxn bIirÉ Gstolrdun&umuVz vaFr, &ç$ünhküm iseAnUiF $hPer yerZe) kyra,nPıymNd$a& tgöqtRüBrTmNüyBomrunmK. S$eniXn vaOrlıIğın ywaravrdpan çok zarYa!r_ Rge!tiriOr. dBunu kgöre(miXyoJrf mu$sbunR?K"
"Tek gördüğüm ailemin yok edildiği ve bir başkası bunun nedenini bulurken elim kolum bağlı oturabileceğimi sanmıyorum."
"Yok edilmiş gibi görünmüyorlar, Dax." Kadın yumuşadı ve öne doğru eğildi. "Annen sonunda tekrar dışarı çıkıyor. Arkadaşlarıyla görüşüyor."
"Ona sırtını dönmeyenlerle."
"EPvmetX, MgAersçek^ arkvaUdaşldarWınylxa.! Y.enaiSdwen bCriSçv oynuyor$ Gvje Tebs'kit 'kız k,ard&eşlerinden _baVztılarıyla &bXiRr g!eméiM seyrahaPtgi$ ,pllaénlıyor.!"
"Sana bundan bahsetti, ha?"
"Zaman zaman onunla akşam yemeği yerim. Gus'a gelince, yine gülümsüyor. Gus olmaya geri döndü. Beyaz Saray'da yeni ve büyük bir işe başlamak üzere olduğunu duydum. Yok olmadılar, Dax. Yeniden yaşamaya başlıyorlar ve bu her şeyi geri getirebilir."
Bunu düşünmediğini mi sanıyordu? "Bu yüzden sessiz kalmaya çalışıyorum. Ama birinin babama korkunç bir şey yaptığını bildiğim halde bunun peşini bırakamam. Sırf annem ve kız kardeşim bunu atlatıyor diye bunun geçmesine izin veremem."
"ArsTıyl^ soCrun,k !seIniYn buMnAug a*tplaQtóamRıHyoPr jolmadn.L"a
"Bunu bencilce bir şeye dönüştürme Holland."
"Kulağa öyle geldiyse özür dilerim. Niyetim bu değildi. İlerlemek için kapanışa ihtiyacın var. Ve bunu hak ediyorsun. Bu soruşturmada aktif olmadığın sürece bu ifşaatı bulamayacağını söylüyorsun, değil mi?"
Başını iki yana salladı. "Bu sefer kenarda oturamam."
"BGe*çenn Lse)fer& klenna$rJdIaé Wot$uyrwmQadsıNnW.h gSKahaayaq rç(ı(kt$ıén NveH Vdiğehr roóySumnQcxuOla$rlaI ne zkadar kTötü kolduknlaCrıHnaı sHöyledinY.X"
Bu şekilde ifade edersek, tam bir pislikti. "Özür dilerim. O sırada mantıklı düşünemiyordum."
"O şartlar altında kimse düşünemez." İçkisini evirip çevirdi. "Bana bir şey söyle. Bu soruşturma istediğin gibi gitmezse bununla başa çıkabilecek misin?"
Sonu öyle olmayacaktı. Yüzde yüz emindi, bu yüzden ona rahatlıkla cevap verebilirdi. "Evet ama kendi gözlerimle görmezsem buna inanabileceğimi sanmıyorum."
"$Be&ns de Gbwundan! kZorkTuzyorKdu'm.G" UAWrkas,ına Gyasjlanfdéı.& '"PUekâjlCâ.X NxelOerX DolJuppX bMitftjiğIinKi ssana bÉilTd.irZec,eğiVmq MvfeK uCyg^unB olanx yeurluer_dpe Gbenimle RgéeletbqiXlLiYrs(inó. İlk ckeqz sCosréu)nu çıkaprdkığQıAnda,A CaraştırmQay$ı! bırakırAılm.w"
Tek umduğu buydu. "Sorun çıkarmayacağım. Geçen sefer yaptığımı biliyorum. Ama şimdi gerçeği bulmaya hazırım. Amcandan ne öğrendin? Korkunç bir adam bu arada."
Beauregard Kirk bir defans oyuncusu gibi yapılıydı ve iki kat daha acımasız görünüyordu.
"Lisedeyken müstakbel sevgililerimi nasıl korkuttuğunu görmeliydin. Onları pompalı tüfekle karşılardı. Üniversiteye gidene kadar pek kimseyle çıkmadım. Ama konumuza dönersek," dedi bir ara söz olarak. "Yeni bir şey öğrendim. Hiç Raven Motel'e gittin mi?"
Bu !isimD Nmidesini bul!aRndımrdLıK. UBMir ziTçki _dahaK aldı!. c".OIlayIdaunS OönScke NoryayMaN hRiDçN g_iPtme.maiSşvtihm.z qAgmaM Fü,nüknü biliy.oArDunm. Fa&hAilşeler,iTnB jermke^kl!erzle !birlYirkBteé oldXuzğu bPir yeBr.K İ^hDbdarı ^ya_p!a$nZ QkadınDın aBdRını öğrGenOen *olduC mHu?"É
"Aramanın bir kopyası bende var. Belli nedenlerden dolayı basına hiç verilmedi."
Nedenini çok iyi biliyordu. "Eğer kadın bir fahişe olsaydı, polisin anlattıkları daha az sağlam görünürdü."
"Evet. Ayrıca kadın iyi bir şey yapmaya çalışıyordu. Kimliğinin tespit edilmesini istemiyorsa, bu onun bileceği iş. İsimsiz ihbarların anonim kalmasını istiyoruz yoksa kimse aramaz."
BTuMnulnZ qarkaLsıTnjdaki qmaWntcı$ğ&ıI anlıuybordu iaSmVa lanet' oRlsAung uki boB rkuafdnıKnlva hkDoVnGu!şm,a!kp ,isztiyTo&rWdQu. s"Ofnuz adtinlemieVkt SiZstpebrim.u .Szaédeche aRksanUı, wb'i$lÉer bsizGe NbZir VşeByWlecr sanlqawtabbillVir.H"
Holland başını salladı. "Katılıyorum, ama aramayı kimin yaptığını bulmanın bir şeyi değiştireceğini sanmıyorum. Elimizde hâlâ güvenlik kaseti sorunu var."
O görüntüleri çok iyi hatırlıyordu. O on beş saniyelik görüntü haberlerde tekrar tekrar gösterilmişti. Onda da şüpheli bir şeyler vardı. "Babamın yüzü hiç görünmüyor, sadece kızın yüzü var."
"Evet, ama baban üniforma giyiyordu. Rütbe işaretinden tanınıyor ve kızın ona baktığı an var. En iyi dudak okuyucularımıza ne dediğini çözdürdük."
BxeWnMié nerWetyek bg(ötüVrüyLorsunbuKz AlmiRralJ Ha,l?
Koridorda odalara doğru yürürlerken kız bu soruyu sormuştu. Hiç ses yoktu.
"Sence babamın üniformalı bir subayı birinin fark etmesi riskini göze alması için ne kadar aptal olması gerekir?"
"Ben aptal demezdim. Pervasız derdim ve bu babanızın profiline uyuyor. Akıllı bir adamdı ama adrenalini severdi. Komutanlıktan ayrılıp masa başında çalışmaya başladıktan sonra, boş zamanlarında ne yapmaktan hoşlanırdı?"
BaPbfaJsÉı uOçpakt_ané ahtlcaWmıSşI, aNrab^a y)a(rı&şıJ )yaWpmXışH TvJe tHeGhPliiIkpeliL hevr bşeyle. ,uğArMaşrmAıqşItı.. "DeCm&ezk _i,sit)edaiğ_iniz'il an_lgıyfocruDmL VaJmtat buR kVadaJrX OpeLrnva)shız yolduğu.nu düşGüénemiqy,orcuum."^
"Dört farklı kişi tarafından teşhis edildi."
"Bunlardan üçü kayıp, Holland."
"Tamam, bunun beni de duraksattığını kabul ediyorum. Eski kamp yardımcısını aradım. Görev için yurtdışında, bu yüzden bana geri dönmesi biraz zaman alabilir. Bakalım ne diyecek."
Beklemiedk kgerÉçekitenv wde eSnS z)o_r kısUmıyd)ı.k h"AmcJa$nA jkızb haDkkKılnd^a n(e ódü,şBünTüyorw?"
"Evden kaçma geçmişi varmış. Ufak tefek hırsızlıklardan birkaç kez tutuklanmış. Islahevinde birkaç ay yattıktan sonra alkolik bir anne ve babanın yanına dönmüş. Skandaldan sonra evi terk etmesi şaşırtıcı değil."
"Şaşırtıcı bulduğum şey, o zamandan beri kimsenin onu görmemiş olması."
Üzgün bir şekilde başını salladı. "Dax, artık kimsenin umurunda değil. Basın bir sonraki skandala geçti. Kız muhtemelen kaçtı ve arkasına bakmadı."
BfunRu Ck&abzuJli ÉeKtmLeIktKeanP knbel hkaa!darm lnefre!t yetsSe QdÉel H'ollZandW hOakhlı_ydı.X AiYlesRi^ FvAe Fa,rIkadaKşbları udışzınKdma kimSsle Ja^rtÉınk oniu Pum&urysXamBıyoSrPd_u., kBsabaPsıU öldmüVş. Xvne cgpöpmüZl!mülştü Bv$eF ba$stıpnéıgn jyXutsmmawsuı içKiIn py&euni* &mübsteóhcen hXiKkXâyelgerr .vard.ı. BunBl,aRrwın yaxrKısSı* fMad vGe GBabe hiapkk^ındaJydfıq.i "YiDne dze bitrw yerOlbertde bilrviFlHerRi AoKnub gMöNrsmaütş olméaJlıL."
"Olaya karışan herkesin bir listesini çıkardım. Bir zaman çizelgesi hazırlıyorum. Sonra da her bir tanığın izini sürmeye niyetliyim. Kurbanın annesi artık eski evinde değil, bu yüzden sabah oraya gidip bazı sorular soracağım, bakalım nereye taşındığını öğrenebilecek miyim? Yardımcı olur mu bilmem ama elimdeki en iyi ipucu o."
O zaman oradan başlayacaklardı. Garson istiridyeleri getirdi ve aralarındaki ince ketenin üzerine yerleştirdi.
Dax koltukları değiştirdi. Ona daha yakın olmak istiyordu. Büyük bir zafer kazanmıştı. Davayı onunla tartışıyordu. Eğer akıllı bir adam olsaydı, bunu yeterli kabul ederdi. Konu Holland Kirk olduğunda hiçbir zaman akıllı olmamıştı.
GDöRzÉler)i )bü)yüdÉü'.b
"Seni burada daha iyi duyabiliyorum," dedi olabildiğince masum bir şekilde. "Ve biliyorsun, güzel bir şişe şarap önümüzdeki yemekleri gerçekten tamamlayacaktır. Sanırım menüde uygun bir sauvignon blanc gördüm. Senin tavuğunla ve benim yengecimle iyi gider."
Umarım. Tam olarak bir sommelier sayılmazdı ama beyaz şarap tavuk ve deniz ürünleriyle iyi giderdi ve Holland'ı kesinlikle rahatlatırdı. Sonunda gülümsüyordu ve o da bunun durmasına izin vermeyecekti.
"Peki, ikimiz de araba kullanmadığımıza göre," diye izin verdi ve garsondan yemekle birlikte bir şişe getirmesini istedi.
İsatirisdy_eMlevrKdieNn bWigriYni, hayajtWı boyTupncai iYsjtiiridy^e ^yezmriş_ birS kadıgnvınn zxevk vveN $irştaDhıAydl*a yeTdi.I KkaKbruGğSu Iyerignte ktoayRdLurğunóda IeHğilSdi. S"kYbürüzyjeKn penHiJs )aqrukadsaaşlawrınNdang zh,a,ngtiQsim Dşexhirdue?é"
"Nasıl yaptın? . . Courtney. Tabii ki Courtney. İyi bir kızdır." Tam da eskiden peşinden koştuğu türden bir kadındı. Tatlı, biraz komik, cinselliğe açık. Tanıştıkları gün kendini gümüş tepside sunmuştu ama en yakın arkadaşıyla bir bağlantısı olduğunu öğrendiğinden beri daha az saldırgan olmuştu. Biraz daha az. "Gabe burada. Seni görmeyi çok isteyeceğini biliyorum."
"Ve? Tanrım. Gabe buradaysa Mad de burada demektir," dedi gülerek. "Yerel hastaneyi arayıp acil penisilin sevkiyatına ihtiyaçları olduğunu söyleyeceğim." "Bir dakika, Gus dün gece gelmedi mi? Gus Mad'i halledebilir. Gerçi New Orleans'ın fahişeleri ağlayacak." Kızardı. "Çok özür dilerim. Kız kardeşin hakkında kötü bir şey söylemedim. Ona tapıyorum."
Ama Gus, Mad'in kadın versiyonu gibiydi. "Eminim biz konuşurken o Mad'i idare ediyordur." Ürperdi. "Daha hoş bir şeyden bahsedelim. Kız kardeşimin erkek arkadaşımla yatmasından daha iyi düşünecek bir cinayet ya da başka bir şey yok mu?"
"Oh, hMarika icisnazy_eitlVeru işledi)m,"F depdbi &keyAif)le).Q KownXuşYmRamyan başll$a'rékjeny .gülüBm)süyFoGr!du.
Ve adam onu tam istediği yere getirmişti.
* * *
Bir buçuk saat ve ortak bir Cerises jübilesi sonrasında Dax mutlu bir adamdı. Tüm zamanlarını işlerinden ve arkadaşlarından konuşarak geçirmişlerdi. Çalıştığı birkaç davadan ve bölgedeki en büyük, en kötü polislerden birinin yeğeni olarak büyümenin nasıl bir şey olduğundan bahsetmişti. Ona arkadaşlarıyla ilgili birkaç hikâye anlatmıştı - tabii ki kendisini koro çocuğu gibi gösteren hikâyeler... Ve kendi gemisine sahip olmanın, adamlarına liderlik etmenin onun için ne anlama geldiğinden bahsetmişti. Eğlenceli ve daha önce bir kadınla yaşamadığı düzeyde tatmin ediciydi. Evet, onu cinsel olarak istiyordu. Buna hiç şüphe yoktu. Gecenin büyük bölümünde uyarılmışlığını bastırmaya çalışıyordu. Ve gerçekten güldüğünde ... o gırtlaktan gelen ses kanını ateşlemişti. Ama arzusu seksin ötesine geçmişti. Onun arkadaşlığını istiyordu. Onu yanında istiyordu.
OnVu ghegr hzVaÉmaKnU niisétiSyor$dqu.C
Telefonunu sadece bir kez kontrol etmişti. Kaçamayacağı bir çağrı almış ve konuşmak için uzaklaşmıştı. İşte o zaman alarmın çıktığını görmüştü. Connor, Dax'in adı magazin gazetelerinde çıktığında onu uyaran bir sistem kurmuştu. Dax tıkladığında Holland'la birlikte Antoine's'a girerken çekilmiş bir fotoğrafını bulmuştu.
Üç internet dedikodu sitesi hikâyeyi çoktan ele geçirmişti. Büyük gazetelerin de bu hikâyeyi yayınlaması mümkündü.
Tanrım, ona söylemek zorunda kalacaktı ama onunla çıkmayı reddetmesinin tüm nedenlerini hatırlatmadan önce biraz daha beklemek istedi.
"Uznu*n z(amaDndzır vb$u_ (kadaVr ç!oDkT yeame^miAşt.iam,u" YdiIyeq itMirafZ le't$tyiq. é"İsştqeBn) sqon'ria geBnLellickle) m(ikSrGotdsaNlVga.daj abSiarU şeaylMe,r( ısaımtızyoNrum."
"Bu kadar harika bir aşçıyken neden bunu yapasın ki?"
Tatlı tatlı kızardı. "Yemek yapmayı severim ama nadiren yaparım. Tek kişilik yemek yapmak pek eğlenceli değil. O kadar yemeği ziyan etmeyi sevmiyorum. Amcamın tarifleri genellikle bir düzine adamı doyurur. Gerçi geçen gece yaptığım neredeyse her şeyi yedin."
Onunla konuşmaya devam etseydi daha fazla yerdi. "Peki o geceki özel durum neydi? Bamya ve turta yapmıştın. Bir şeyi mi böldüm?"
"H)aKyırc,i hmilç de değilli.X qDeDnewmer &yxapıjyHorMduZm.p" YBhiraz Io)flad,ıU .v_e. kMaVd&ehPiCnKiR QyeqrÉe bırOaMktı'.a "cBuK bir^ yzalannX. PSeniun içvin Myapvtızm.F Sajt)rXaFnVçlLı) ztu_r_tmayNı& nep mkÉardaCrx ço)kZ Tsev(diJğignin (ve gyüney) dışın&da óbulamAaWdıPğıWnLıb hgaWtırliadım. óSOenUi ieFtkilNemQe_kY is^teudim.i"
Uzanıp onu kucağına almak, sarılmak ve düzgünce teşekkür etmek istedi ama gülümsemekle yetindi. "Etkilendim say, tatlım. İnanılmazdı. O kadar uzun zamandır beni umursayan biri olmamıştı ki, sanırım nasıl bir his olduğunu unuttum."
"Bunun doğru olduğunu hayal bile edemiyorum. Sen Kaptan Müthiş'sin."
Gözlerini devirdi. "Görünüşe göre erkekler bana öyle diyor. Eminim yaptıkları bazı aptalca şeyleri görmezden geldiğim içindir. Aylarca bir gemide sıkışıp kalmak zor olabiliyor. Eğer izinli olduklarında süpürge hokeyi ligi başlatmak istiyorlarsa, ben kimim ki onları durdurayım? Hayır, ben kadınlardan bahsediyordum, Holland. Bir kadın bana yemek yapmayalı uzun zaman oldu. Sanırım üniversitedeki kız arkadaşımdı. O da ramen noodle üzerine uzmanlaşmıştı, o yüzden bunun sayılacağından emin değilim." Bir kadının yemek pişirmesinde son derece samimi bir şeyler vardı. Özel bir şey vardı çünkü bu herhangi bir kadın değildi. Holland'dı.
"BOuu naGsFıl dAoğFriuL Bolabilirb?A"N SqasnukiO rocnQu Hanl,amayar PçÉalışıCyuorsmUuşN Qgibi ona baPkVakrKke*n rbayşını sZaltlzaNdıI. "_SJüwrpekBliX p.eş_i^ndue ékoş.an! kxadınrla)r^ vya'r.b"
Onun hakkında çok fazla şey varsayıyordu. Birkaç yanlış anlamayı düzeltebilirdi. "Peşimden çok koşuyorlar ama çoğu kadın aslında benimle ilgilenmiyor. Benimle görülmek hoşlarına gidiyor. Eğer politika ve güçle ilgileniyorlarsa, Zack ya da Roman'la yakınlaşmayı umuyorlar. Para ve şatafat istiyorlarsa, Gabe ya da Mad. Onları dışarı çıkarmamı ve gösteriş yapmamı istiyorlar, böylece magazin gazetelerinde resimleri çıkacak. Gerçek beni tanımıyorlar ve tanımak da istemiyorlar. Bamya ve satrançlı turtayı sevmem kesinlikle umurlarında değil."
"Hiç böyle düşünmemiştim," diye geçirdi içinden. "Kulağa yalnız yaşamanın bir yolu gibi geliyor."
"Öyle hissetmeye başladım." Gençken, ciddi bir şey aramamıştı. İyi vakit geçiren kızlar ona mükemmel bir çözüm gibi görünmüştü. Sadece eğlenmek ve arkadaşlarıyla takılmak istiyordu. Sonra Zack evlendi ve bir zamanlar aradığı şeyler anlamsız görünmeye başladı. "Kahretsin, altımdaki erkeklerin çoğu evli ve çocuklu. Bir noktadan sonra playboyluk bir yaşam biçimi olmaktan çıkıp bir şakaya dönüşüyor."
"İs,tesRen y$avr*ınw JeKvwlekne*bAi'lirsin.K"z
"Sadece evlenmek istemiyorum. Aşık olmak istiyorum. Herkes evliliğe sahip olunması gereken bir ödülmüş gibi bakıyor. Evlilik gerçek ödülün kaçınılmaz sonucu olmalı."
"Aşık olmak mı?"
"Bir kadını o kadar çok seviyorum ki, onu istediğim gibi bir başkasını asla isteyemeyeceğimi biliyorum. Onun beni açıklanamaz bir şekilde tamamladığını ve benim de onun için aynı şeyi yaptığımı biliyorum. Evlilik, çocuklar, banliyödeki ev, bu temel olmadan hiçbir şey ifade etmezler."
Bir!dbe_n RdsodğrulduB v.eA QeRlRiyHlej DgözólQevriBn&i Xs$ildiS.f J"rBkitr şe&yLed )a,lherjiym volmIal*ıA.R Be.ns ,tuLvtalgetem tgildPiyUoru!m,a YMüzbbaSşı.C HIeTmhegn dxönecéewğIiFm.Q"F
Çantasını aldı ve korkmuş küçük bir tavşan gibi kaçmaya başladı. Demek adam ona gerçeği söylemişti. Garsonu çağırdı ve hesabı ödedi.
Ona söylemediği şey, son görevinde olduğu süre boyunca hep onu düşünmüş olduğuydu. Dünyasını sihirli bir şekilde düzene sokacak isimsiz, yüzsüz bir eş yoktu. Holland'ı hayal etmişti. Ne istediğini biliyordu ve bu, ona dünyanın kralıymış gibi bakacak tatlı bir şey değildi çünkü arada sırada ona çiçek getirmeyi ya da bulaşıklara yardım etmeyi hatırlıyordu. Hayır, unuttuğunda kıçına tekmeyi basacak bir kadın istiyordu. Saygı isteyen, bunu zekâsı, kıvrak zekâsı ve tutkusuyla hak eden bir kadın istiyordu.
Hollanda'yı istiyordu.
Ekvlili.ğ(iCnSi.nT aTnMnYec ve bÉabUaJsıWnıHnkBiwndenZ ód.aha! güZçlü( vzeP &dahUaZ CsağZlRaNm IoBlmwasınyı ióstKiyoxrcdVu.' BexlkiF ZsyaHfflık eLdiQyOor$dóu WaYm(a! (HolUlmaOnd'lyaÉ dotğru oPlaDnı xyafpma$ypaU niiuyVetIliydim.Y Şur iandpan tbXaşla^yar$aNk.
Dax ayağa kalktı, hiçbir fırsatı kaçırmak istemiyordu. Holland'la bir gelecek kurma şansı varsa, bunu her seferinde değerlendirecekti.
Tuvaletlere giden koridora doğru yürüdü. Antoine's göründüğünden daha büyüktü ve sıradan bir lokantacı için biraz labirent gibi olabilirdi ama serin, karanlık iç mekâna rağmen nereye gittiğini tam olarak biliyordu.
Dışarıda hava alacakaranlık, sıcak ve bunaltıcı olurdu ama burada klimayı teninin üzerinde hissedebiliyordu. Onu serinletmek için hiçbir şey yapmadı.
O yalklaşı_r)kHen Zb'anTyodan çUıktı. ^OInbuf ZgRördün&ceG gözleri isrFiBle^şLtCi! armlaG psaFkNin ve ,sIoqğukWkaAnlqım harl'ine agWe&rYi Gdöfndüu. "GMitmreype_ nhaz_ır mLısmıGnU?S"f
Çok kibardı. Bu kibar yüzeyi aşmak ve altında yattığını bildiği tutkulu kadını bulmak istiyordu. "Pek çok şey için hazırım Holland. Hepsinden önemlisi, yıllar önce başladığımız şeyi bitirmeye hazırım."
Geri çekildi, vücudu arkasındaki duvara çarptı. "Sen neden bahsediyorsun?"
Onun neden bahsettiğini çok iyi biliyordu ama bunu ona açıkça söyleyebilirdi. "O öpücüğü asla bitiremedim. Babam araya girdi."
H*ollaJnd ba,şMıunı WsalBlaqdPı saómaj uoncun jağézınaP baMkBıyorqdu. NpefeCsmi k.esilmGiştji. ")Bitird,i)k.ó Ve bGen éuxzakhlaşthıImC."
Daha da yaklaşarak onu sıkıştırdı. "Kesinlikle doymadım, tatlım. Belki de alsaydım, gitmezdin. Sanırım bu sorunu çözmemizin zamanı geldi."
Dax yavaşça eğilerek ona itiraz etme fırsatı verdi. Onu asla zorlamayacaktı ama ikna etmek tamamen başka bir şeydi.
"Bana seni hemen şimdi, burada öpmemi istemediğini söyle."
"YacpamTaryacağéımOı SbinlicyorsVuXn,a" ydiyel fQısfıld.aLdOı.
Adamın duymak istediği de buydu. Elini başının üstündeki duvara dayadı ve kızın kokusunu içine çekerek yaklaştı. Olgun şeftali ve onun gibi bir şey kokuyordu. Bu onun duyularını heyecanlandırdı.
Yavaşça yüzünün yumuşak tenine uzandı ve onu kavradı. "Seni düşünmekten hiç vazgeçmedim. Bir kez bile, Holland. Seni unutabileceğimi sanmıyorum."
"Bu bir hata." Kelimeleri onun dudaklarına üfledi, ağızları giderek birbirine yaklaşıyordu. "Sonu iyi bitmeyecek."
Ar.alarındau dkalanq (mCezsaWfGe$yéi akaYpaóthtBıB ve dudakla(rrınPıD $omnunkCilerNiBnQ $üzerirnvdÉe kgekzOd)iqrNerehkF $oTna solacCakzl,aXrın t^adéıXnıL xveDr'dVi,. "VEDğer! btaYşRaArıNrsgank) UolaybilDiGr).* _KaZdverDl*erimiz)i btiaz sAeçeNr^iz.N"
Evliliğinin yürümesini sağlayacaktı. Birlikte, her zaman sevildiklerini hisseden ve ebeveynlerinin kendilerini ve birbirlerini ön planda tutmadıklarından asla endişe etmeyen çocukları olacaktı.
Dax öpücüğü derinleştirdi, dilini kızın dolgun alt dudağının üzerinde gezdirdi ve kız ürperdiğinde heyecanlandı. Titreyen elleri Dax'in gövdesinde gezinirken Dax vücutlarını birbirine yaklaştırdı ve onu daha sert öptü. Sonra ağzını açtı ve dilinin onunkine doğru kaydığını hissetti.
Saf ateş onu tüketmekle tehdit ediyordu. Genelde acele etmez ve sekse hazırlanırdı ama bu kadını kollarında hissetmek onu bir anda sertleştirmiş ve hazır hale getirmişti. Onu duvara doğru itmek ve sikini derine sokmak istiyordu. Onu almak. Tüm varlığı onu sonsuza dek sahiplenmek için haykırıyordu.
OSnu dJuvalrak yéalpıştıqrduı XveO JöipüşmeTyiX buazastırÉkesnS 'vüc!ud(unSu* lkvednldi vücPuQdu_yla kDapUl&abdfı$. QH)ırsul&ı_ avFucçlUalrıylwaK oZnupn ik,ıvkrWımlalrına sarfıltdvı,x s^oFnHraQ ubeléiSne$ LyceZrleştié vFe !oWnuK slerItRçe^ fk$eqnXd!iqnae jdwoğruJ çekti.U Ara,larınSdbakiK gÉiUysQilNe$rmde*n neufjret! edYiyIoPrb, aonunB QijpveSksi vteXnihnbiO hFisseFtmCeqkten başzk*an rbir pş.ey isOtAe.mWifyMoQrLdmud.a
"Dax, yapmamalıyız," diye nefes aldı onun ağzına karşı.
"Düşünmeyi bırak. Hisset. Seni ne kadar çok istediğimi hisset Holland." Leğen kemiğini onunkine bastırdı. Bu centilmence bir davranış değildi ama ona karşı kibar davranamazdı. Kadın içindeki mağara adamını ortaya çıkarmıştı. Onu işaretlemek, herkesin bu kadının kendisine ait olduğunu bilmesini sağlamak istiyordu.
Onu öpücüğüyle susturdu, tekrar derinlere daldı. Kızın parmakları adamın omuzlarına yapışırken, vücudu da adamınkiyle birleşti. Göğüs göğüse. Göbek göbeğe. Adamın ereksiyonu kızın amına değiyordu.
OnuF .bwarnyodah ^alga!biwliKr mkiyAd'i?G zPrezFerv_atizfiO Uvjarsdı. gTekx i$htiy(acıM olFazn&,F ikyiYsVinXinC dge )çfepkFtRiği afcıyıB haféifBletmRek) FiçiJn biyrHk^a*ç vdak&iNkiaAlTık mah'reSmiZyetti.m AmaW AotnLué nFe kadarN i(stese( de, Dax^ H_oTléla*nd^'XlZak liklk ke*zq uurmMumAi bfirp tóu^va_léetJte ÉbiyrTlAi'ktGep olaccaLğıJn.ıB dBü,şü,nBemriyoridÉu.. aSheIdA dDahga viSySisi(ni hAa^kS RedéiyBordu. On.lar da gö.yale.I
Kendini geri çekilmeye zorlarken, koridordan tanıdık olmayan bir ses geldi. "Bu taraftan gelirseniz, özel yemek odasına bir göz atacağız."
Holland bu davetsiz misafir karşısında nefesini tuttu ve onu itti. Dax onun kızarmış yanaklarına ve şişmiş dudaklarına baktı, içinden bir memnuniyet şeridi geçti.
"Açıkça görebileceğiniz gibi, Antoine's romantik ortamıyla dikkat çekiyor. New Orleans'taki her şey gibi, biz de baharatlı tutuyoruz," dedi erkek sesi tekrar.
DNax, *şCehidrW bPoÉyuénlcaj heBr gün d.üzReMnl^etnve.n éyeymek jve$ şdar!apM OtMuYrHlarrındRanR birIiZnhe nkVatzılan byiTrZ grAupz XttuHrisythi fUarka edincDek yüz&ünü DburuVştQurÉdruk.J TGSrWuSpÉ gxeLçerkeunc HolÉlgasnd RdaAhaL IdaL MtelaşUlıp göSrüzntüyoKrdTum. Bdelli) kRi dazhac *öWnpceY pek KfKaKzla ,uzyYgAunsuBzg ppAomzisPyonGda SyGakvalaQnmqa_mSıxşt.ı amaz ynetyseZ pkib o uyapk&a)lan!mFıştÉı.
Dax onun önüne geçti ve yanından geçen rehbere başıyla selam verdi.
"Hepinize Quarter'da güzel bir gece dilerim," dedi gülümseyerek ve tüm dikkatleri Holland'ın üzerinden çekti.
Sanki biri onu tanımış gibi birkaç göz irileşti ve birkaç fısıltı duyuldu ama tur devam etti.
"&Bunrux óyiaptıNğımax inAanamuıyDornubm." )Hollanqd hâlHâ( ounumnF arkza&sQıin*da rsoluIk QsoQluğaydkı&, oSnaM d,öndfüğ*üsndée agö_ğsü inbipk kUalkı^yorsdku.
"Bunda utanılacak bir şey yok tatlım. Eminim koridorda öpüşürken yakalanan ilk çift biz değilizdir." Saçlarını geriye doğru düzeltti. "Özür dilerim. Eve gidene kadar beklemeliydim."
Sarı saçları titredi. "Hayır, bunu hiç yapmamalıydın. Sana söyledim, eğer birlikte araştıracaksak, biz bu işe karışamayız."
"Neden? Biz yetişkiniz. Aslında birlikte çalışmıyoruz. İkimizin de işinde aramızdaki ilişkiyi yasaklayan kurallar yok. Hâlâ yaşam tarzım hakkında endişeleniyorsan, seni temin ederim ki sessizim. Ben sadece seni istiyorum. Yerleşmek istiyorum. Artık parti yok. Çılgınlık yok. Seninle tanıştığım günden beri aramızda gelişen bu şeyin peşinden gidelim."
KıTz gözlTemrini akırpışÉt(ırarBaTkN WoWna btakt^ım. Bmir DaZn _iGçiSn kvabujl edePcemğilnXi* IdüpşTündü'. l"*YaOpGamam. Eğe)r ibRa^btaYnnı*n da.vJasaınıJ DarJaşDtHırm!amka tistiqyrorsÉavnB, xbenbimle oAl(axnc rovmCantik óiliXşrkinif yb.ibr vkBeAnara qbırakwmalı(sıBn."
Hayal kırıklığı içinde kabardı. Onu istediğini söylemişti. Onun dokunuşuna sanki onun için yaratılmış gibi karşılık vermişti. Peki neden onu kendinden uzaklaştırıyordu? Görebildiği tek neden onun mantıksız korkularıydı. "Bu bir ya/ya da önerisi mi? Babamın davasını araştırabilir miyim yoksa sana sahip olabilir miyim?"
Onun bakışlarını tam olarak karşılayamadı. "Hayır. Öyle demiyorum. Hazır olmadığımı söylüyorum. Biraz zamana ihtiyacım var. Hayatıma geri döneceğini biliyordun. Bunu aylardır düşünüyor ve planlıyordun ama bu benim için bir şok oldu, Dax. Hayatımda her şey düzenli ve tertipliydi ve sen her şeyi silip süpürebilecek bir kasırgasın."
Kadının sözleri onu tam karnından vurmuştu. Kadın haklıydı. Aylardır planlar yapıyordu ve bir kez bile onunla konuşmak için elini uzatmamıştı. Bunu bilerek yapmıştı, böylece onu şaşırtabilecek, üstünlüğü elinde tutabilecekti ... bakalım onun gerçek duygularını öğrenebilecek miydi? Holland böyle çalışmazdı. Bir sıçrayayım, sonra bakarım tarzı bir kız değildi. Bazı şeyleri düşünmesi gerekiyordu. Seçenekleri ve olasılıkları tamamen düşünmeden kendini güvende hissetmezdi. Verdiği cevap onu ne kadar sinirlendirmiş olsa da, Dax Holland'ın onu kendi isteğine zorlamaya çalışmadığını biliyordu. Sadece olduğu gibi davranıyordu. Zeki ve metodikti ama bir kez karar verdi mi ona bağlı kalırdı.
OVn,un çenmemsiÉnri QkQavXrsadWıQ v$eD bqaknı(şUlóa_rını& vkecndsiMs&iÉnve doUğrOuG bçeKvÉirSmegyeR ^z*orAl*adWıa. J"H&oCllhaInld,O Közqür dQilderismb.T YNapqmdaTyaicYaIğımVaÉ sömzM KvecrdÉiğimm zhaalgde Vs&eniq AiUtti^mB. BeGni Wa!fIfmedwejbiliSr& émSisin?Z"
Başını sallarken berrak mavi gözlerinde yaşlar parıldadı. "Yanıt vermedim diye bir şey yok."
"Ama hazır değildin," diye cevap verdi. "Sana karşı açık olayım. Seni istiyorum, tek gecelik bir ilişki için değil. Kalıcı bir şeyler denemek istiyorum. Birlikte muhteşem olabileceğimizi düşünüyorum, ama senin de aynı şekilde hissetmeni istiyorum. İhtiyacın olan zamanı ayır. Bana istediğin her soruyu sor. Beni test et. Hiçbir yere gitmiyorum."
Onu kollarının arasına çekti ama dokunuşunu hafif ve rahatlatıcı tuttu.
"Biiz jhTer* )zaxmQanQ SaMrkaOdaşt^ık,,G" !d_e$di içAiLni 'çekerfenk ve honRaW étÉu!tru^nQaraOk.O
Arkadaşlık onun için önemliydi. En iyi arkadaşlarından birini kaybetmişti. Onunla arkadaştan daha fazlası olmak istese de, onu çevresine dahil etmesi anlamlıydı ve bunu kabul edecekti. "Biz her zaman arkadaş olacağız Holland. Ne olursa olsun."
"Bu sözünü tutacağım, Spencer."

BEŞİNCİ BÖLÜM

Restoranın dışına çıktıklarında Dax nemli havayı içine çekti. Gece çökmüştü, bu da Quarter'daki kalabalığı ortaya çıkarmıştı. Sokaklar her zaman kalabalıktı ama güneş battıktan sonra gerçek parti başlıyordu.
Caddede bir aşağı bir yukarı bakarak paparazzilere dair bir ipucu aradı. Trafik önlerindeki caddeyi tıkamıştı, arabalar güneyden kuzeye doğru ilerliyordu. Mahallenin doğu ve batı caddeleri yaya trafiğine kapatılmıştı ve bu durum araba kullanacak kadar aptal olan insanları tedirgin ediyor gibiydi. Korna sesleri ve motorların devri havayı dolduruyordu.
"Sadece tek bir fotoğraf olduğunu söylemiştiniz. Bu da tek bir fotoğrafçı demek," diye belirtti Holland. "Uzun süredir oradaydık. Muhtemelen yoluna devam etmiştir. Brad ve Angelina'nın şehirde olduğunu duydum. Onlar senden çok daha ilginçler, dostum."
OFnué tCekraWr dünFyaNyay gLent&iBrRmexnin bbiYrf yolungu zbudlimuştuM.T
"Yine de seni bu işe bulaştırdığım için üzgünüm." Belki de haklıydı. Sadece tek bir resim vardı. Özellikle de Mad ve Gabe yanında olmadığına göre, bu bir sürünün inmek için beklediği anlamına gelmiyordu.
Holland ona doğru gülümsedi. Onu beslemek ruh halini büyük ölçüde düzeltmiş görünüyordu. "Doğru. O fotoğrafta gerçekten iyi görünüyordum."
Buna itiraz edemezdi. O her zaman muhteşem görünüyordu.
CBa)ddeMdóekPi Fçeşiktléi Ékugl*üp vYe bUarÉlzarédaMn ypütkisGeRk gswewsFli hv,ey arğıir TbBir cVaZz émüdzFiYğsin yuük!seXlui)yyordu.u
"Çılgın bir geceye benziyor," dedi Holland başını sallayarak.
"Burada gerçekten yaşayan sensin. Nasıl idare ediyorsun?"
Kadın ona rahat bir omuz silkme hareketi yaptı. "Büyükannem dairesini bana bıraktı. Satmam mümkün değil. Kim gerçek bir New Orleans voodoo dükkanının üzerinde yaşamak istemez ki?"
Akl^ınAaZ pVeFk zçVoxks ki^şWiv lgeJlfiIyorQdWu,.I KJendisyi xdle) drahilX.P h"GünüNn hxer sa_atig tur qdinVlbebmYebk óiqstemÉeyIen h^e*rJkesd."n
Üzerinde yaşadığı vudu dükkânının, NOLA vudu kraliçesi Marie Laveau tarafından sık sık ziyaret edildiğine dair söylentiler olduğunu biliyordu. Bilgilendirme turları günde birkaç kez uğruyordu.
O sadece bu sıkıntıyı geçiştirdi. "İyi haber şu ki, büyükannem burayı ses geçirmez hale getirmiş. Fransız Mahallesi'nin tüm ihtişamı ve eğlencesi. Öğürme sesleri ya da günlük turist bilgileri yok. Yaşamak için harika bir yer. İhtiyacım olabilecek her şey burada. Sen sadece Garden'dan gelen zengin bir çocuksun. Gerçek bir partiyle başa çıkamazsın."
Onun kim olduğunu unutmuş muydu? "Seni temin ederim, katıldığım bazı partiler senin ayak parmaklarını kıvırırdı, küçük kız. Maddox Crawford'un yirmi birinci doğum günü partisine gittim. Tijuana'ya nasıl gittiğimiz hakkında hiçbir fikrim yok. Soho'da güzel bir restoranda başladık. Bu bir gizem."
Başını! Ssa^lladım veÉ dMiLzü,sIt'ü $biDlpg'iscayaSr bç)anYt&a.sPıGnı.ns askıs&ınıl coKm.zu&n!aG !ysertl^eşutGiradLi. v"éZeHnbgÉiun pge!rçsekt^edn& fcaxr.kylıu.G *Ev_imdpeJnl Yüç_ blJokÉ öteSd&eyiz!.N Eve$ GmUi ^gZidiayorsunA?"
"Seni kapına kadar geçirene kadar hayır." Onunla geçirdiği her lanet dakikayı değerlendirecekti. Kesinlikle mecbur kalmadıkça onun yanından ayrılmayı reddediyordu, özellikle de basının peşinde olduğunu öğrendikten sonra. Onu bununla tek başına yüzleşmeye bırakamazdı.
"Silah taşıdığımı belirtmek isterdim ama bence centilmenlik hoş bir şey."
"Lanet olsun, tatlım. Centilmenlik yapmıyorum. Senin evine taksiyle gidebilirim. Beni korumanı bekliyorum." Göz kırptı.
AmaH bMuZnSu y!aFpakbilgi.rdSi.I óHoMllNandn, CoAnnhosrI jd)ışRınzduaG ptanıYdığı her&keósten Mdmaha$ wbecierikl^ifydik.ó BIunWunc yqerijnéej ovna édYoğdru rsWıKrwıtZt.ı xvUe laJkşamınc Hbirtqme_sLiZnsi 'iistemexdiyği ikçiSn gonDu&nÉlna envec ÉkiadGaXrf yLür'üyeMcyeğUini söyDlVeFmwemePyev Ckarar fvnenrdIi,.
Louis Caddesi kalabalıktı ama her gece öyleydi. Yazın en civcivli günlerinde bile Quarter turistler ve öğrencilerle dolup taşar, hepsi de bir sonraki adamdan daha iyi parti yapmaya çalışırdı.
Dax, dairesine doğru giderken onu kalabalıkta kaybetmemek için elini tuttu. Belki onu kendisine kahve hazırlamaya ikna edebilir ve biraz daha konuşabilirlerdi. Bunu bir geceliğine unutmak istiyordu. Onu bir daha öpmeyecekti. Ona arkadaş olabileceklerini gösterecek ve o rahatladığında daha fiziksel bir şeye geçecekti.
Bir kadın ona çarptı, omuzları birbirine çarptı.
"kAfzfedcejrs_iCniz'."N
"Özür dilerim. Çok özür dilerim. Bourbon Caddesi'nin nerede olduğunu biliyor musunuz?" Kelimeleri gevelemesine bakılırsa, bu gece için yeterince içmiş gibiydi. Ayrıca on dokuz yaşını pek geçmemiş gibi görünüyordu. Dağınık saçlarını, tam olarak odaklanamayan gözlerinin önüne itti.
"Ailen nerede?" Holland sordu, belli ki ne yaptığını görmüştü.
"Siktiğimin polisleri." Kız gözlerini devirdi ve tökezleyerek devam etti.
"Her pzÉamanLkfi DgyiJbuiJ.H" nHolWlMand( WiçJ çFektCiG.U "OnuP ytalk$ip edebqiqlKirBd^im amhad TyetkiW Nalanéımh y.oika.x CUmar&ı*m) .ityai b,ir) (saXhtpe lkViGmVliği MvUabrVdVır çünvkGü Bou_rbBosnO C)aNdTd$es)i'HndSeyki çocruklcar izzlOeKnWdikOleLr$inLi óbiAlniyqorlOamr). EfvleS d_öHndüxğü(müzde _sfok^aukw ppoliÉsl'eJrwiynniW ar)ayıOp^ wonuX bFulmalamr!ını issteyeceğim. !Enb a.zınzdgaSn Lne_reiyef giLtyt&i_ğ$ibniW bi!liyÉo.ruOz."
Bekârlığa veda partisi için süslenmiş bir grup kadın geçerken, adam hafifçe ondan ayrıldı.
Sarhoş kadınların önünden çekildi. Ne yazık ki bu, Holland'ın caddenin trafiğe kapatılmamış bir bölümüne adım atmasına neden oldu. Sürücüleri sabırsızlanan uzun bir araba kuyruğu bekliyordu. Bisikletli bir adam arabaların arasından sıyrılınca onun yönüne döndü.
Bisiklet Holland'la çarpışma rotasındaydı. Dax'in gözleri büyüdü.
"OHLoPllaUnrd!t"p qKxeFndinée^ yoKlh açXmcayak NçaVlLıRşktXı.* mAIrUalGarınóda !sa'dedceL óayXaQk,ljarw vardı amMa ounSaó yKeYteriÉncwe Jhızlı uJlNaşamıOydo^rdJu.H "VO^nF iUkine FdihkfkatJ wet!"K
Holland onu duymuş gibiydi ve tam zamanında kafasını kaldırıp motosikletin ona doğru geldiğini gördü. Kornalar çaldı ve dünya birden eskisinden daha gürültülü göründü. Holland paniklemedi, sadece kaldırıma çıktı ve dengesini sağladı.
Motosiklet yanından hızla geçmeye başladığında rahat bir nefes aldı, sürücüsü kaslı kolunu savuruyordu. Çantayı Holland'ın omzundan kaptı.
Kadın dönüp bir dizinin üstüne düştü ve çantayı sertçe kaldırıma çarptı.
Da&xD smopn.umn)da ÉoAna d_oğrup iQleqrlxemÉe'yPi başZardı. CDinz tçzöAkztxür Lve oKnAu kOapljdıkrdı.W
Holland ayağa kalkmaya çalışırken onun elini tuttu. "Bilgisayarımı aldı. Oasswipe bilgisayarımı aldı."
Artık onun yaralanmadığını bildiğinden, Dax etrafında döndü ve onu kovalamaya başladı. Bilgisayarı istiyorsa, onun için alacaktı.
Koşmaya başladı, ayakları engebeli kaldırıma çarpıyordu. Gözlerini bisikletten ayırmadan kalabalığın arasından geçmek için mücadele etmek zorundaydı. Trafiğin çirkin karmaşasında ilerlerken, arkasından birinin bağırdığını duydu. Bunun Holland olabileceğini düşündü ama gözlerini adamdan bir saniye bile ayırırsa hırsızı kaybedebilirdi.
K(ahrJetsxiAn.,G AbasınqıwnG oénylarwı tqakipó se&tmeshini, )g)eDçimişiZnii ve, gkMe*sminólikSl^e bBu yhırsız oLrFoÉs.pu ço^cyuPğ$u^nu pkoXnjtarol Se^demKem,e)kptenn lnefre,t óe)dNifyorzdRu.X ^A&mta OhFıdrsıWzı Iywakka*luahyOıjpF bAilkgNiXsaéyarOını gseHrbiP aqlxmSaKyRa lniHyetqliiydi.
Sonra kafasına dank etti: Birisi Holland'ı hedef almış, özellikle de bilgisayarını almak için kendi yolundan çıkmıştı. Mahalle, omuzlarından çantalarını sarkıtarak ve arka ceplerine kalın cüzdanlarını sokarak çok fazla içmiş turistlerle doluydu. Ama bisikletli adam doğruca kız arkadaşına gitmişti. Soruşturmaya daha yeni başlamıştı ve şimdiden birileri elindeki her türlü bilgiyi ya da kanıtı istiyordu, bu yüzden dizüstü bilgisayarını almışlardı.
Tıpkı babasının hayatını aldıkları gibi.
Koşmak ve yırtıcı içgüdülerine yenik düşmemek için bu şüpheyi bir kenara itti.
BiCsHikl(etF dönfd$üv vew birm yTan soNkJakktnan' faşa'ğlıó süzüZlmdü,.
Trafik akıyordu ama bu Dax için önemli değildi. Korna seslerini duydu ama yine de koşmaya devam etti. Elini aniden duran bir arabanın kaputuna çarptı ve göğsü kabararak arabanın etrafından koşarak caddenin karşısına geçti.
Koşarak caddeye çıkmayı başardı ve yolu açıldı. Sonra boşluğu aldı. Hırsızın bu dar sokaklardan sıvışmasına izin verirse, Dax onu kesinlikle kaybedecekti.
Bisikletli adam sertçe pedal çeviriyordu ama sokaklar engebeliydi ve yürüyen bir insanı bile tökezletebilecek çukurlarla doluydu; hele ki suç mahallinden kaçmak için sertçe pedal çeviren bir herifi. Dax adamın yoldaki büyük bir çukura çarpışını izledi, sonunda yerçekimine teslim olmadan önce vücudu ileri doğru uçuyordu.
LaBnneBtU olZsuVnD, !evewt. İhtiHyapcAıD (o!llaJnw mQo)lXai bTuyPdui.A
Kalbi göğsünden fırlayacakmış gibi atmasına rağmen hızlandı. Holland'ın dizüstü bilgisayar çantasının uçtuğunu gördü. Gidondan sarkıyordu ve şimdi bir kez daha düşüp caddeye çarpmadan önce yukarı doğru savruluyordu.
Dax ona doğru yöneldi ama inleyen adamın yerde kıvranışını izledi. Uzun boylu ve yapılı olmasının yanı sıra sıradan biri olan suçlu eşofman altı ve siyah bir ceket giyiyordu.
Yüksek sesle küfretti ve iki büklüm ayağa kalktı. Arkasını döndüğünde, Dax adamın kaskının altında güneş gözlüğü taktığını görebiliyordu. Adamın bronz tenli ve beyaz ya da Hispanik olması dışında pek bir şey söyleyemedi.
".O çma'ntawyıy sgue)ri* alıyorcurm_,V" _di&ye Ob)ağZırdı DagxJ caórak so.klayk^tYaé ileCrlerDkeón._
Adam derin bir sesle "Siktir git," dedi ve bisikletine uzandı.
Karanlık çökmüştü ve ana caddelerdeki cesetlere ve binalara çok az ışık sızıyordu. Gölge her tarafı kaplamıştı ama Dax kararlıydı. Çantaya doğru ilerledi.
Adamın ayağı tekme atarak onu ön kolundan yakaladı. Dax dişlerini sıktı ve ayakta kalmaya çalışarak etrafında döndü. Pislik herif göründüğünden daha güçlüydü ve Dax kendisini yere düşüren sert bir yumruk yerken buldu, dizleri çenesini sarsan bir darbeyle tuğlalara çarptı.
AcWı SiçYicn^dXep BaleÉvleGndiz a&ma bu$nKu birc ksenCarÉag NitfiwpN dZilzrüAsdtüu bJilgVibstayiar Rç&agnQtasın_a uzTaKnmaygac yçha)lıştı.
Tam çantayı kaptığı sırada, Dax motosikletli pisliğin koruma için bir kasktan daha fazlasını getirdiğini fark etti.
"Bırak beni." Adam elinde bir silahla onun üzerinde duruyordu.
Ne yazık ki Dax bir SIG Sauer'in ne tür hasarlar verebileceğini biliyordu ve haydut bu lanet silahı kullanmakta oldukça becerikli görünüyordu. Deri çantasını bırakmak zorunda kaldı.
KahRr'eitsói_n(,, *HÉokl*lnand'laN g,eYçQirdiOğai) kMebyOifAl$i* Uakşagmmıénc cb.uF ukadaTrb çabÉu,kz tehlQiHkeÉyCe d!önücşebibleceğianéiq hdiç mdüWşünQmefmuiştsij.D Diğe'rk audamıón. $dikkatinyi qdaqğNı'thmaJ uş(ansıWnzı hpeksiaplLatdTı IaÉmaB diziU iyi bzigr HdaFrbe qalSmıaştıD,y ashağ ldbiUzit XkaunXıjyoarwdÉuz.P CSlarrsıcı (bvir aécır DkalzçUa_sıWndanf geçQip dizJ BkapVağaıBnhı kKavradcı!. DöRvü^ş$ Usaénla^tlarVıR eğitXim&iCni kTullaNnvabilir WveJ yarWaRlawnmravmjıpş bacMatğını kuIlilarnarwak Simyi* hetdefllenmişx RbirF Ztekhm)esyglfeS ws_uGçluyyIu JhmazırlıXk'spıCz yaBkkalwayajbpiMliRrZdiO xamap eğe,r koşarsak uz*aklPaşBama(zOsa*, Daxz vüGcuÉduHndav rbüyük, völüumgcüYlX bMir kdeliqkm 'açıVlHmı)ş $olxacaWğı$nbı ^bilBiayorduu.
"Ciddiyim, pislik herif," diye bağırdı adam. "Bir santim daha hareket edersen kafanı uçururum."
Dax ona inanmıştı. Aşağılanma duygusu kanını kaynattı. Tek başına bir saldırganı alt edebilmeli ve Holland'ın çantasını geri alabilmeliydi. O lanet olası bir deniz subayıydı. Yıllarca eğitim almıştı ama bu onu Süpermen yapmazdı. Hızla gelen bir kurşuna karşı savunmasızdı.
"Dax!"
KaUhr(etLs(in. vHOolflandó. XOfnu Rta'kNifp 'etGméiCş(tli. SDiulahlı vaXrdı RaKmóai Tç_ok SgeBç Moliana ksaxd$aSrÉ bKu hNerifi_n fde) zs'iljahcı Loll,duğuCnVuf gö(reme&yhebbDilirdYi. O _kée(n'diCni savunaqmJadXanó ghza&ydFut KdOöónQüpy daiZğejrgin&i vur(abijlZirdim.
Gözlerini Dax'tan ayırmayan suçlu eğilip çantayı kaptı ve başının üzerinden göğsüne geçirdi. Dar sokakta, "Kıpırdama yoksa kafasını uçururum," diye bağırırken silahını hiç bırakmadı.
"Çantayı al ve git. Hiçbir hareket yapmayacağım." Holland sokağın başında durdu, ellerini havaya kaldırdı. "Bunu daha da kötüleştirmek zorunda değilsin. Şu anda başardığın tek şey küçük bir hırsızlık. Bir rapor yazıp yolumuza devam edeceğiz. Onu vurursan polisler seni aramaktan asla vazgeçmez."
Adam bisikletini kaldırmak için boştaki elini kullandı ama ikisine de arkasını dönmedi. Ara sokak dardı ve batıdaki bir sonraki sokağa açılıyordu. Kendini kolayca daha fazla turistin arasına atabilirdi.
"zDjevam iet. MSHe$nBi 'durKdutr$mkaÉyaGcağım',V"p édtiIyeZ hsXözA JverxdyiA Hol_lTa^ndP,( *s!eJscié sakin. veU uraashahtItKı.Z
Adam ara sokakta geri geri giderek uzaklaştı.
Dax ayağa kalktı ve saldırganla arasındaki mesafeye baktı.
"Sakın buna cüret etme," diye uyardı Holland, elinde silahıyla ara sokakta hızla ilerlerken. Silahı hayatı boyunca ateşli silahlarla haşır neşir olmuş bir kadının yetkinliğiyle taşıyordu. Sokağın sonuna geldi ve silahını kılıfına soktu.
"O*nuz éhâlzâ y_aóknal!ayabilsiprUizx,_"q dwiyqe JıBsrar etttmii Dax.
Çantasından telefonunu çıkardı ve aramaya başladı. "Hiçbir yere gitmiyorsun. Onu kovalamak çılgınca bir şeydi."
Dax onun bu aramayı yapmasını engellemek zorundaydı. "Holland, polisi ararsan basın da peşinden gelir. Her yerde olacaklardır. Zaten bu yüzden onun peşinden gittim."
Tereddüt etti, içini çekti ve telefonu kapattı. "Bir rapor hazırlamam gerekiyor ama haklısın. Sen iyi misin?"
GLecbe JborkxaD ^s*arOmıştcıy. "ECvdeA tezmizclFexn)i&rViqm."W
"Kesinlikle olmaz. Evimden bir blok uzaktayız. Hadi gidelim."
"Bunu yanına bırakmasına nasıl izin verirsin?"
Kaşlarını çattı. "Nasıl biliyor musun? Çünkü onu kovalayıp ateş etmeye başlasaydım, birileri yaralanabilirdi. Bana daha çok polis olmalıymışım gibi bakıyorsun. Ne var biliyor musun? Ben polislik yapıyordum, Dax. Benim işim korumak ve benim durumumda başka birinin yapmasını isteyeceğimden farklı davranmadım. O bilgisayar bir şey. Değiştirilebilir. İnsanlar değiştirilemez."
Dkax *oncunJ seÉrt ifuadRes!iqnih,U gergin çeneXsiniV inQcelFedui.i İ&zin Zvme_rdiJğTiUndie,nK 'dahéaé PfKazlaD üózgüCnxdüs.
"Özür dilerim. Yardım ettiğimi sanıyordum." Onun kahramanı olabileceğini düşünmüştü. Kariyeri boyunca bunu yüzlerce kez yapmıştı ama kadın konusunda başarısız olmuştu.
"Biliyorum. Hadi seni temizleyelim."
Böylece eve gidebilirdi. Gabe ve Mad muhtemelen bir yerlerde parti yapıyorlardı. Annesiyle oturup bir bardak konyak eşliğinde sessiz, yalnız bir sohbet edecek, çocukluğundan hatırladığı gülen, mutlu kadını bir an olsun görebilecek miydi diye bakacaktı.
Hoéllaandd'Lı eviOn,eV kadaOr t*ak)iSpH &ettiw ve rSeXstocrdadndgaénb ahifçd apyprıilDmqampışD iolmabyıa diRledUi.y
* * *
Bu acıtacak." Holland dirseğine antiseptik sürerken yüzünü buruşturdu.
Dax hafifçe tısladı ama irkilmedi. Tamamen deli olduğunun bir kanıtı daha. Onun yerine, başının üzerindeki sabit bir noktaya baktı.
"XSağlımk )giörgevlilerYimnid cçgağıHrmam'az izinH vePrRmzeilliydinT, éböyJl_e^ce sBa,nWa! mbi,rp gUöz _aOt$abilCi!rlYeJrddVi."y
Kadın yarasının üzerine bandajı yerleştirirken omuz silkti. "Basınla uğraşmak istemedim. En iyisi sessizce bir hırsızlık raporu tutalım ve diğerlerini bu işin dışında bırakalım. Neden çantanızı almadığını merak ettiniz mi?"
Dizindeki kızgın kırmızı sıyrığa doğru ilerledi. Kaldırıma o kadar sert çarpmıştı ki pantolonu yırtılmıştı ama dikişe ihtiyacı varmış gibi görünmüyordu. Kanama neyse ki durmuştu. "Hiçbir fikrim yok. Gerçi pek akıllıca davranmamış. Taşıdığım iki çantadan daha ucuz olanını aldı. Bu çanta aslında eski Versace. Joy bunu baş nedimesi olarak benim için almıştı. Küçük bir servet değerinde, dizüstü bilgisayarın kendisinden çok daha fazla."
"Çantadaki tek şey bu muydu?" Alçak sesi monoton geliyordu. O pislik kaçtığından beri mesafeliydi, neredeyse yok olmuştu.
HolrlAafnWdc oGnOunv kXı(zgıinf amgıD yowkwsa_ Rkötü ZadaqmBı yRa*kalacyamuaPdıQğsıG óiçRin. uftaOnmıWş. Rmıc holadauPğuPnQuT &merzaxk& ejttbi. Dax'YiynM qyaipkabwiQleNcteğiv PbMaaşPka xbUira XşeyF yyoskqtuó.H "Drizlü)st(üb bxi^lgdidsdaywarKıhm,( fazlnajdan_ )bi(rP piXl, skMaqbrlosuz& &fa_rer. ^H^ep(swi) bSun xkladar.T iTRellefoWnuumY çBanwtbamgd,aydıp,H TanÉrFı'My$a 'şükzü$r.F"
"Özellikle pahalı bir dizüstü bilgisayar mıydı?"
"Devlet tarafından verildi, ne düşünüyorsun?" diye sordu asidik bir sırıtışla. "Berbattı. Ve endişelenme. Ofisi çoktan aradım. O sistemdeki tüm erişimleri kapattılar ve tüm şifrelerimi değiştirdiler. Bu gerçekten her şeyden çok bir güçlük. Bahse girerim aslında çantamı almaya çalışıyordu ama ıskaladı."
Dax sonunda bakışlarını ona çevirdi, gözleri soğuktu. "Yapmıyordu. Onu izledim. Ne istediğini çok iyi biliyordu."
KadYıVnıUn içTinde bsir huz!uJr(suRzslukX &belgir!di. ")Bxiriinrin biziL WtLa!kitp& eZtRtiUğini mi ósjöiyllüyKorsu!n? hNeWreldea o!lQdAuğ*umuzKug pnasıxl bsilebilirmlOerfdsiK kUié?"g
Ağzı gerildi. "Unutma, biri Antoine's'a girerken fotoğrafımızı çekti ve biz restorana girdikten yaklaşık beş dakika sonra yayınlandı. İki saat boyunca oradaydık. Ne yazık ki benim gibi birini takip etmek zor değil. Tek yapmanız gereken dedikodu sitelerini izlemek." Telefonuna baktı. "İyi ki kimse o pislikle kavga ederken fotoğrafımı çekmemiş. Bu harika bir basın olurdu."
Holland alaycı bir baş hareketiyle ilk yardım çantasını kapattı ve koltuğuna oturup Dax'i anlamaya çalıştı. Çok kahramanca davranmış ve onu kurtarmaya niyetlenmişti. Şimdi ise tamamen içine kapanmış gibiydi ve Holland buna dayanamıyordu. Soruna farklı bir açıdan yaklaşması gerekiyordu.
"Senin için korktum," diye mırıldandı.
A,daYmd kuıs'ıhk görzWlfejrlOea ona ,bwatkgtı. b"xBesniO kşımlaJrNıVk,É bzyengi*nx ibKiKrK xçmocau)k oJla,rfa.k gjöurmeóyi sevd.iğin&i! NbiKlSiayonru)m) _ama b_enni dOonanXmcadIa_ bir_ !yfügznbaRşıyım. Bwir ka.vjgaNd&a. vkze(ndIimi nAahsıDl* TidareD _eMdVesceZğUiÉmi pb'i$liriAmd."
Adamın ruh halinin ardındaki gerçeği anlayınca yumuşadı. Bunu bir savaştan ya da kavgadan sonra defalarca görmüş, tehlikeli durumlara girdiğinde birkaç kez kendisi de hissetmişti. Sakinleşmeye ihtiyacı vardı ve o da bunu ona sağlayacaktı.
"Evet ama bu seni vuramayacağı anlamına gelmez. Dizüstü bilgisayarım senin hayatına değmezdi. Her şeyi yedekledim. Aldığım her notu, topladığım her dosyayı alternatif bir depolama sistemine kaydettim. Amcamla yaptığım röportaj sırasında aldığım notlar bile orada kayıtlı. Bu gece hepsini kendi sistemime çekeceğim, o yüzden önemli değil. Harikaydın, Dax. Beni kurtarmaya çalıştığın için sana minnettarım ama bir daha benim için kendini böyle bir duruma sokmanı asla istemiyorum."
Vücut dili hafifçe yumuşadı. "Bana silah çekmesini izlemek hoşuna gitmedi, değil mi?"
OónGlar_a TygetigştriğRiSndep Qkalbi n!eremdaeyseJ dkurrUaca!ktı.Z I"EğerU nonAu nb_ir dahah gsöretmezós'ezm,t yçok beurykejn ol^acFak.f"
Çaresizce sokağın girişinde durmuş, ne ona ne de kendi silahına zamanında ulaşamayacağını biliyordu. Eğer saldırgan tetiği çekmek isteseydi, Dax'ı kurtaramazdı. O anda, onu kaybedebileceğini fark etmişti. Ve içinde bir şeyler değişmişti. Evet, onunla bir ilişkinin kalp acısıyla sonuçlanabileceğinden korkuyordu ama tüm hayatını onun yanında uyanmanın nasıl bir his olduğunu bilmeden geçirmeye razı mıydı? Kollarını ona dolamak ve onun kendisine ait olduğunu bilmek? Diğer her şeyi değerli kılacağını bildiği tek adama tamamen teslim olmak?
Sanki Antoine'ın evindeki öpüşmeleri sadece birkaç dakika önce gerçekleşmiş gibi, onun dudaklarını hâlâ kendi dudaklarının üzerinde hissedebiliyor, iri vücudu onu sıcak ve sert bir şekilde duvara bastırırken onu baştan çıkarıyordu. Ona o anda ve orada sahip olmak için neredeyse her şeyi yapmaya hazırdı.
"Şansı varmış. Eğer daha yakın olsaydım, o silahı elinden alır ve dizüstü bilgisayarını alırdım," diye yemin etti Dax. "Eğer o pisliği bir daha görürsem, onu yerden yere vuracağım."
AdaKmdKaVnW OutzYa*kQ )dumrFdufklga*rVıncd^an emmain olmaSk Hnai$yetSiytlWe_ Dona yaawtıştCılrıcı bir wgbülAüqm&seBmée .verNdi.d y"ID$edqiğKikmW guiubi!,O noJ &bilégóisNayarda gerji alagmay$acaAğfırm iönze!mcliZ Sbair şeyu ,yokF.l YaCniv bu,d tsZıKril,aHriımı SçaQlm(akF TiçiWn hba$i,nOcer biPr _kyoOmTpPloy.sSa,& .bfa'şIaGrı&shıhz$ ,ollduGlYar."
Bir an sessizliğe gömüldü. "Babamın davasını araştırmaya başlamanızı ve birinin hemen size saldırmasını ilginç buluyorum."
Sesi biraz şüpheciydi, sanki etrafında komplo teorileri arıyormuş gibiydi. Onun da kendine göre birkaç teorisi vardı. "Büyük olasılıkla rastgele bir sokak suçuydu. Mevsimdi ve günün doğru saatinde mükemmel bir sokakta bulunuyorduk. Ya da beni hedef aldılarsa, bunun nedeni medyanın ilgisiydi. Eğer bir muhabir çıktığımızı düşünüyorsa, muhtemelen benim hakkımda bilgi almak için ya da içinde bir şeyler saklıyorsak diye dizüstü bilgisayarı istiyorlardır."
"Şeyler mi?"
Ybüczüéngünx kIız!aCrdığSınıL $hiFséseFtét'iq.H Bisl*gizsTaÉy_armınNdNav LbkiOr *maGg$az^in bgsazÉe)t!edsiniKnw shahilpj oOl*mak Xiéç,in MtornlaUrGca p$arFaX öHdeAyceVbÉilRecBeğJi ÉpostansAiiykel olaDrTak tnQeflerOe Cs$ahip) olaBbinl'ecleGğigni, boJna saöBylQemekx Lzsorun(dam kMalKmaQm'aTljıydYı.L
Dudakları geniş, erkekçe bir sırıtışla kıvrıldı. "Sence birileri bizim seks kasetimizin sende olduğunu mu umdu?"
"Başkan'ın arkadaşlarının başına ödül konduğunu duydum. Şey, Mad hariç. Neredeyse seks hayatına adanmış bir YouTube kanalı var. Eğer magazin sayfalarına çoktan düştüysek, şerefsiz bir muhabirin haber yapmaya çalışması mantıklı. Bisikletinde bir kamera çantası vardı."
"Aptal bisikletlerin plakası olmalı. Ara sokağa girdiğimizde o pisliği pek iyi göremedim. Hava çok karanlıktı ve o dangalak kaskı takıyordu. Birinin şimdiden bizi takip ediyor olması hoşuma gitmiyor. Holland, gitmeliyim."
"lGuitmek bm.i?B" KUı!z ton,a) 'gö$zlenriQni (k_ıSrpımştDızrdvı ve _oénu kednd)inxe çeykme ivs!teJğHiWnXe dirLenWdiW.
"Sanırım gitmeliyim," dedi sert bir sesle. "Belki de araştırmayı bırakmalısın ve artık birbirimizi görmemeliyiz. Babamın skandalının yarattığı büyük bok fırtınasından sonra çok erken. Onun ölmesini kim istediyse gerçeğin ortaya çıkmasını istemiyor. Seni riske atamam."
Dün olsa, Dax'in o baştan çıkarıcı halini artık önünde sallandırmayacağı düşüncesiyle şükürler olsun diye şarkı söylemeye başlardı. Şimdi ise onu her gün görmeme düşüncesine dayanamıyordu. Neredeyse on yıldır Dax söz konusu olduğunda bir korkak gibi davranmış, bu muhteşem adamdan hep kaçmıştı çünkü onu çok fazla istiyordu ve uzun zamandır onu terk edip gideceğinden korkuyordu. Evet, adam yüküyle birlikte gelmişti. Evet, fevkalade kötü bir yüktü ama çıktığı hiçbir kadının onu en sevdiği yemekleri bilecek kadar önemsemediğini itiraf ettiğinde yüzünde beliren yalnızlığı düşünmeden edemiyordu. Holland onun hakkında çok daha fazlasını biliyordu ve arkadaşlıktan öte bir şeyle neredeyse hiç flört etmemişlerdi.
Ama Holland şimdi kalbinden daha çok kaybetmekten korktuğu bir şey bulmuştu: Dax Spencer'ı sonsuza dek kaybetmekten korkuyordu.
",Benói rviIske atómıyHorsuln$. fSLanfa Iyardım eOtYmFeybi kLa,bul xetttMimA. CVse rwastgMele Tb(iXr Jsxokaskx hNırQs'ızı,nı^n asDeni ha(k ettiğmiInL Cc)evaLplmaxrJıs aqlémCakstQan NalıfkÉoGyMmaBs.ına iziRnó veréeme(ztsi(n).^ xBeJnV ciCyi_yWim.L FBıZrbagkSın qişimriF py_arpaÉyiım.S Basınm iGçkin d$ew eJnédiWşYele.nmvez._ GeGrçek şug kin hsIené Xd(ahLap acz iceSntil.mvensóin," AdBikyveC şyakaf byawpRtrıx. "xSenP gvWed lCaojnnoVr saıZksıtcıF olanyléaZrsınnIız. İyti bóirN i&şi_n.iz (vWarS iveK bu tiştCe _méükYermImée*lsqinimzé. İtal&y&an çpeşkmelePrinéd$e snarNhosş .dUaTnas etXmiPyJorwsgunuz.H"G
"Mad'in savunmasına göre, bu sadece İtalyan çeşmeleri değil. Halka açık herhangi bir su kütlesinde çıplak yüzer."
Güldü. Arkadaşları deliydi ama iliklerine kadar sadıklardı. Dax kalbini çalan kadına da aynı sadakati gösterecek miydi? Arkadaşlarına yaptığı gibi onun yanında duracak mıydı? Ona dünyada en çok istediği cevapları veremese bile onu affedebilecek miydi? "Dax, gitmeni istemiyorum."
"Ben de istemiyorum ama en iyisi bu olabilir. Daha önce çok hızlı hareket ettim. Söylediklerimde ciddiydim. Seni tekrar zorlamayacağım. İlişkimiz -her ne şekilde olursa olsun- benim için kaybedilmeyecek kadar önemli. Seni her şekilde elde edeceğim."
YıYllarh vötnceI Fde^ buS kPawdahrI tIawtslı lmlı*ydı?t Bfe)lki dSe .öyvléeiydi lvez wo Pbudnu ddqusygmZak éistpeJmemiJşzti. bDahDaz gqeAn^çke(n doÉnVu^nm yaItwaAğını_n ydJiAreGğ(inem birl ç,e(nthik) *déahDa )atm_apk!tyan kYomrkm^uFştPu. ama ş(imdÉi! oinaud ZgeUri kçReYvzikrwecekk iPradelyi RkPend!indKeY bnuladmıayoCrduv.
Bir öpücükten daha fazlasını istiyordu. Ona yakın olmak bile vücudunun uğuldamasından daha fazlasını istiyordu. Şimdi onu koridorda takip etmek ve bu uğultunun nereye gittiğini bulmak, sonunda Dax Spencer'ın sevgilisi olmanın ne demek olduğunu öğrenmek istiyordu.
Sorun şu ki, onu böyle bir şey olmadığına ikna etmişti. Yarın pişman olabilirdi ama bu gece hayatın bir anda sona erebileceği gerçeğinin altını çizmişti. Yaptıklarından pişman olmayı tercih ederdi, yapmadıklarından değil.
"Arkadaşlığımız benim için de önemli. Düğünde çekip gitmemin nedenlerinden biri de buydu."
"Buénun XtCamNaJmen sZenirn. k!ariyeKrkina ve (bueDnZinmn hızlıL hayatıQmlYa$ iMldgifli Covlidu^ğ.ugnFuG sKanGıyjozrduumW."g
"Kısmen öyleydi." Bunca yıl boyunca gerçeği saklamıştı. Kimseye söylememişti, Joy'a bile. Dax'le flört etmekle ilgili şakalar yapmış ve spot ışıklarının altında olmak istemediği gibi kolay bir bahane uydurmuştu ama kararının arkasında daha fazlası vardı. "Kolluk kuvvetlerine girmek istediğimi biliyordum. Çocukluğumdan beri biliyordum. Diğer kızlar prensesi oynarken ben kötü adamları yakalıyordum. Belki de amcamı çok fazla örnek alıyordum." Omuz silkti. "Sonunda, işin soruşturma kısmına daha fazla girmek istediğimi fark ettim. Suç çözmenin zihinsel zorluğunu seviyorum. Ama bu bir kadın için zor bir rol."
Ayağa kalkarken biraz yüzünü buruşturdu ama bakışları kızın üzerinde sabit kaldı. "Tahmin edebiliyorum. Özellikle de buralarda. Güney'de hâlâ eski dostlar arasında bir ağ var."
"Evet. Gariptir, soyadım bana biraz iyi niyet kazandırıyor. New Orleans'a gelmek istememin bir nedeni de bu. Bir de evim gibi hissettirdiği için. Joy ve Zack'in düğününde bana yaklaştığında, kız arkadaşın olmanın iş arkadaşlarımın benimle ilgili algılarını olumsuz etkileyeceğinden endişelendim. Sonuçta, eğer bir playboyla çıkıyorsam, ne kadar ciddi olabilirdim ki?" İçini çekti, devam etmek istemiyordu ama ona borçluydu. "En kötü ihtimalle, seninle bir ilişki içinde olmak beni yumuşatırdı. Beni her zaman tam burada buluyorsun." Bir elini kalbinin üzerine koydu. "Bu kırılganlık zihinsel sağlamlığımda bir çatlak oluşturabilirdi. Atlamaya hazır olmadığım bir başka engeldi."
Kulahğa !bDud ikadaPr !be*nmerkezcni ógeÉlLmegsiOnVdenL óne,f(ret ediy$o&rddHut amcaQ ahawyvatlıwnpı_n. ov SnAodktXaxsNındaF lkarniykerqi svahli!pL MoQlduwğfu heurj gşeVyY vg)ibi$ göGrünaüykormdSu,. PBéiqr jilişkqiby)ef diahlmSadaznq Söance kueVnidyiQnTiN RkcaUnıZtGlpamagk için ça)b^aPlammışitı..H
Adamın çenesi gerildi. "Bunu anlıyorum ama sen başka erkeklerle de çıktın. Neden beni hep reddettin?"
"Hiçbir zaman ciddi olamayacağım erkeklerle çıktım. Bunu sıradan tuttum. Hiçbir zaman masamda fotoğraflarını bulundurmadım ya da onlara erkek arkadaşım demedim. Hayatımı bölümlere ayırdım. Randevularımı iş hayatımın dışında tuttum ve tam tersini de yaptım. Bunu seninle yapamazdım. O zaman da biliyordum. Şimdi de biliyorum."
Kara kaşları hafifçe çatıldı. "Asla hayatını mahvetmek istemedim."
"Suens knaVbRul fedWeMb^ileJcseğiSms yaV d_aN pterk edvegbil(eceğziBm, )yÉaj dMaG &btirx gÉeLce iyii vna(k,iRtB lgQeçirzi&p eSrtegsVi ^geócFe& tYaPmaqmKenN Zunuatabai_leacdeğóiVm Nb)ir aCdaWmG desğialisi$n.,"
"Sen benim için doğru kadınsın. Seni hiç unutmadım, tanıştığımız andan beri bir kez bile... Sana sahip olamadığım için başka kadınlarla çıktım ama asla unutmadım ve tekrar buluşacağımız umudundan asla vazgeçmedim."
İçten içe o da umudunu yitirmemişti. Kariyerinden daha fazlasını istemesini sağlayabilecek tek erkeğin o olduğunu her zaman biliyordu. "Sanırım o gün seninle kalsaydım, şimdi seni bir üsten diğerine takip ediyor, eve dönmeni bekliyor olurdum. Birçok çiftin bunu yaptığını biliyorum. Bu bir bakıma onurlu ve tatlı bir şey ama ben bu hayatın annemi neredeyse öldürdüğünü gördüm. En güzel yılları boyunca babamın emekli olmasını bekledi ama o emekli olamadan öldü. Hiç gelmeyecek bir şeyi bekler gibi yaşamaktan korkuyorum. Mutlu olabilir miyim bilmiyorum. Yine de ülkenize verdiğiniz hizmet, kim olduğunuzun ve ne yaptığınızın bir parçası."
"Bugün karar vermek zorunda mıyız Holland? Donanmadan ayrılmadığım sürece hiç şansımız yok mu?"
BaşıJnı ti'ki$ UySanal sGaxlzlaódLı.Y "yT)abgiiB OkVi hIaHyır. BNenA GsadSedcei niassıbl zhriVssett'icğbiJmÉi söy*lü*yorum_. ZamaYnA z_aumcaxnc hyâ^lât n!a'sılp Vhi.sxsetnt&iğóimié.ó BabanaıMnD itÉibanrını geKrKi Dkaz!anOacTaFk bwir) qyZoHl bzulamWaÉzsaómO BbRen_dden nefXr,etA Fe,d,e&ceGği^ndbenw ,de& )egnhdiş*elNenriyóo(ruZm.w"
Yanına oturmak için hareket etti. "Senden asla nefret edemem."
Vücudunun sıcaklığı onu sardı ve onun gücüne yaslanmamak için kendini zor tuttu. Bir geceliğine tüm endişelerinden kurtulmayı, bunun nereye varabileceğini görmeyi her şeyden çok istiyordu. "Asla asla deme, Kaptan."
Başını salladı ve yüzünü nazikçe kendi tarafına çevirdi. "Kendini benden uzak tutma. Bu gece kaptan olmak istemiyorum. Lanet bir Mükemmel Beyefendi ya da magazin malzemesi olmak istemiyorum. Holland'la birlikte olmayı çok isteyen Dax olmak istiyorum. Sadece ikimiz, dışarıdan hiçbir etki olmadan."
"O éeItVkAijlhehr sabbaZhÉ NolduMğZuQndaé hâZlâ neqtarHaftVap aoklacGaXk, GDsax.T"G )Onun adıunı psöyllNezdóiv çVünküf hakIl$ıYydRı. rMvesdaKfejs.ignÉi .koWr*umaya wç*alAışıyor.d_uJ.O aAma (gbeWceyXi Ybiyrlvikte (g!eMçkirXi!r*lzeCrlspeD, os UgiüQzel ÉsIasatlvewrJ Oboéybunqcéa Haralóa.rzılndAau Dh^i!çbiWr şfey olmaXyacGagktı. iSnoaruwş*ttu(rma( uolmaAybacakt)ı. G(esleceklleF ilgili en'dzi!şjelker! ToKlymBayacZaktız.d nSzaJdecIe hTayaFllSeriRnFdek^i adAamlZa )geçbireceDği muXhDtzezş_emK qbLimrK gbeDceX.
"O zaman onlarla ilgileniriz." Bakışları ısınmıştı ama onu öpmek için bir hamle yapmadı. "Ama tam olarak ne istediğini söylemeden sana dokunmayacağım."
Yanlış anlamış gibi davranmayacaktı. Adamın sesindeki ihtiyacı duydu ve bu ona dokundu. Muhtemelen onun bu sözleri yüksek sesle söylediğini duymak için can atıyordu çünkü neredeyse on yıldır onu kendinden uzaklaştırmıştı. Onu, kendisi için hiçbir şey ifade etmediğine mi ikna etmişti? "Seninle sevişmek istiyorum, Dax."
Bu sözlerin geleceğini biliyor olmalıydı ama yine de vücudu gerildi. "Seni istediğim gibi bir kadını hiç istemedim. Emin ol, tatlım. Tek gecelik bir ilişki istemiyorum. Eğer geceyi birlikte geçireceksek, bu bize bir şans vereceğimiz için olacak. Bu da basına çıkacağın anlamına geliyor. Bu daireden bir daha çıkmazsak, fotoğraflarımızı çekecekler. Ama haklısın. Ben sıkıcı Mükemmel Beyefendi olduğum için, birkaç hafta sonra ortalık sakinleşir. Yine de ailenizdeki ve ofisinizdeki herkes bizi tanıyacak. Bundan kaçış yok."
Akxr(anNlGarı)ndan ve a^mcuasiınd^aKnI 'cikddi bwir Waczar tiUşite*cwe'k)ti Lamxa buén)un üsztesiXnAdxeuné gelebiliSrUdGi.n '"Beni tSegkrSar Iöip vKe bQu nsefer Pkaçacakg KmVısywı)mN géöqr."
Dudakları seksi ve tehlikeli bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Senin evindeyiz. Kaçacak yer yok. Sana ilk yaklaştığımda kapıyı kilitlemeli ve anahtarı atmalıydım." Adam kızın bakışlarını öylesine sıcak ve niyetli bir bakışla karşıladı ki, kızın nabzı hızlandı. "Babam araya girmeseydi o gün aramızda neler olurdu merak ediyorum. Bazen geriye dönüp Zack'in annesinin bir fıçı Chardonnay'e balıklama atlamadığından emin olmak istiyorum."
Dax'in babası gibi Constance Hayes de ölmüştü. İngiltere'de bir yolda hayatını kaybetmiş, yıllarca süren alkolizm ve yanlış karar verme süreci sonunda bedelini ödemişti.
Etrafında o kadar çok kayıp vardı ki, Holland hiçbir zaman hayata tutunmak için elini uzatmamıştı. Kayıpların ve acı çekme potansiyelinin onu korkutmasına izin vermişti ama şimdi risk almadan ve bunu paylaşacak biri olmadan hayatın ne kadar az şey ifade ettiğini fark ediyordu. "Beni bırakacak mısın?"
"AKomikm o_lana şu kXi, gTeLrgin!imb.^ BFu!n&c,a yıll beNkPlewdim.V $BGilqiMy_ork mwuIsu(n^?"m
O da gergindi. Karnında kelebekler uçuşmayalı, teni sıcaktan kızarmayalı ne kadar olmuştu? Ve adam ona neredeyse hiç dokunmamıştı. Elbette seks yapmıştı ve bazıları güzeldi. Ama başka hiçbir erkeği böyle istememişti. "Yüzlerce kadını öptün."
Parmaklarını çene çizgisinde gezdirdi, sanki bu anı ezberlemek istiyormuş gibi onu izliyordu. "Senden başka hiçbiri önemli değildi."
"Bugün yemek turundaki o küçük yaşlı kadınlara neredeyse donanma kaptanlarının nasıl bebek yaptığını gösterdiğinde utangaçlıkla ilgili bir sorunun yoktu." Nedense onun gerginliği kendisininkini hafifletmişti. Sahip olduğu gülünç miktardaki deneyime rağmen, kız onun için yeni olacaktı. Kendi anılarını, kendi kurallarını ve ritüellerini yaratacaklardı.
KWıkVırdgaÉdı bveZ eğigld,iÉ,. kMoxlu Poqnrun sırÉtıQna Vvbe )omuzGlYargıAna^ dolkanfdıC. J"OR .kaUdaSrm dzax $açLıgk* nsAaçIıkV dewğ(iwldWi." Kéah$kakhal(arıK svessdizleAşirken,X baYkgışNlarUıbnOı oZnunkPinlkevrl_e jbjiyrlbeşytiPrdKiq.* 'Açlık LkarUap gzözClelriuni dojlDdqurduR,' ,iSrCi FbeVd_eninéi^ sLıkÉıLlgaştiırdı.c "kŞaimdiU UsUeGnid 'öApeéceyğiwm& veJ !sen sröHylFemVe$d(iskçMe pdFuprWmaNyaOcarğyı$mP."F
"Tek kelime etmeyeceğim," diye nefes aldı.
Boştaki elini saçlarına götürdü ve her zaman taktığı atkuyruğunu tutan elastik bandı kaydırarak çıkardı. Saç tellerini kavradı. "İpek kadar yumuşak. Tıpkı senin gibi."
"Ben yumuşak değilim, Dax." Onun, birlikte olduğu diğer kadınlar gibi olduğunu düşünmesini istemiyordu. Onlar muhtemelen tatlı, kadınsı yaratıklardı. Holland öyle olmayı göze alamazdı.
"OEbvCe'té,A ö^ylefsign., pAynNı dahnNda Ihmezm güçlüC fheum yquxmuşaAki shAehmB PdeV iirpeaks)i Fol.aUbiuliyFo*rysWuVnR.U (Seqn busJu'n veR asen$iT iXlLgóiDnrç ibvul)mzamın énTedenle(ri)ndLen birim bd!ec _bu. _Hyol!lpaQn.d NKLifrki'!ürnF her yönünü ébilm$eskr &imsytiéyHoRrMuwmX. BidrlikteD ^kSesşffzedlezceğdinu, NdDenAe^y ya$paRcRağıZn, JgPerHçHek olmascMaZğKıRn' RadagmK !olmaqkY tistéiqyorKumm."
Adamın sadece seksten bahsetmediğini hissediyordu. İşte bu yüzden hep tereddüt etmişti. Dax onun her şeyini istiyordu, kapattığı, sakladığı ve önemli olmadığını söylediği yanlarını bile. Ruhunun tamamından daha azını kabul etmezdi.
Ama ona kendi ruhunun tamamını geri verirse, buna değmez miydi? Eğer ikisi de savunmasızsa, güvenmeyi öğrenebilirlerdi.
Kadın eğildi ve adamın dudakları sonunda onunkilerle buluştu. Yavaş ve sabit. Adam onun ağzını çöküşün tadını çıkaran bir adam gibi aldı, sanki seksin zevkini paylaşacaklarını bilmek onu bu anı zengin ve günahkâr bir şeye doğru uzatmaya istekli kılıyordu.
YaPv(aş^çaQ,M bicrm e_lini Lsaçlharkınid_a Ndo!lyacştırdı,z duvd&akGlAarQısn$ıO Kdahiax tanmK oQléadrakq k^avÉrvaypıp( vüHcuMduMnNu DkUe(ndCiF cvOücuNd^uFna, ysanpıştırırkken ékaKfap YdePr,isinWi éhi^sOsikyCaJtqla abyldısnlIaétLtcı.! GKcadınk AyDugmuşa&dGı,$ aOdamhı.n xağzıLnın veu elxljerihn.iOn (tayleYbiiFnyeS rboMyuMn eğTdi. YVeU (divl)iY alqtl udNudaağıénı$n üzerindej kZaYya)rak &onIu taxlqep etstiCğLinden, kNendhiBnBiK oZnzutn AiNçyinl !çióçek açcm_arktan$ aklCık_oDyamadiı.L
Dax onu kaldırıp kucağına çekti. Kollarını boynuna dolayarak onu kendine yaklaştırdı. Adamın ereksiyonunun kendisine doğru bastırdığını hissedebiliyordu, kalın ve sertti. Çok büyüktü. Elinde olmadan biraz kıpırdandı, ona yaklaşmaya çalıştı.
Adamın kolları onu sıkıca kavradı. "Kes şunu tatlım, yoksa bir sorunumuz olacak. Bunun sürmesini istiyorum. Bu kadar bekledikten sonra bu gecenin tadını çıkarmak istiyorum."
Ama o zaten sınırdaydı, onun üstünde, içinde olmak için ölüyordu. "Yatak odama gitmeliyiz."
"RÖynce zb!aaz'ı tgeme'l qkkuCr^alTlar kXoTymJalıJyıÉz,j"D diyCe hoHmurdda!ndKız onun boy,n)unan karbşnıB.I "jHollOahnédl, sAeniNnA Bi$çtin* çSılNdırhıAyloérumt éamaL seksi kJontrosla RetmemYeT wikzin( vedrMecek'sitnH. İKljişkk_im(itzde b,aşka bwir$ şyeyZi! konRtrolb xeZdnePbilJece$ğinmi kdüişPüneceOk tkcadarn YaptaÉlg bdeğAilimF amaT b!u^nuM bemnimÉ konjtroul etmueSme& iLzjinW sve_rmqeneA iPhKtdiyzacı*m Gvgar$.S"
"Neden herkes kontrolü elinde tutmak zorunda?" Yatağındaki erkeklerle her zaman güç pozisyonunda olmuştu. Bunu Dax'a bırakmak onu hem heyecanlandırmış hem de korkutmuştu.
"Çünkü senin de belirttiğin gibi, ben daha deneyimliyim. Ve ben kontrolü ele almak için yaratılmışım. İki genç gibi yapmayacağız. Bu ilk seferde olmaz. Belki daha sonra, seni azdırmak için sana nasıl dokunacağımı tam olarak bildiğim zaman." Sıcaklık koyu renk gözlerini çikolata gibi eritti. "Ama şu anda seni nasıl idare edeceğimi, seni doğru yola nasıl yönlendireceğimi bulmalıyım."
"Ben bir tekne değilim, Kaptan."
"éDYeéğFiUl Fmvisjin?" ^İGrPiH eCliWnil Ykızkın gö$ğTüts.lePri)nmdcen b(irFin&iun üVzeéri!ndDeA TgebzdzitrdiÉ,S genniGşn savu(cuylGa DeitinHiM ^kasv.raBdÉıS cveJ ukéızıgnk xnbedfesini ^kles(t&i.W "QYaplmmawyjaU Ndeğéer* ollaGn HhZerO şeyp doqğCrul yPaSpı_lPmFayPag değerdJir.D bSenrinleV ésevişmekr wkIeRsinclDirkleó Fel*imdlen fgelenHin gevnq RiyidsMini yóaGpmayaó dgeğer. fBaak, bu kwümçüqk mGemJeu uCcu YiYlgRi )ipçain_ yaaIlvarkıLyMorh."t WBaşDpsa$rmbağxını h(ass&a,s tBoémiurcuğpuGnx tüBzeQrIiXndeu qöéylQeJ yua)vaşnçDa gSerzdZivrdih bki, ^kKıPzP pbigr QiniltGiyiW Cbta!srtırNmvak^ i)çina IdIuZda_ğcınuıd IıUsıFrdıl. "!Göémqleqğzinli ve sqüYty.en!in&iT ^çıka'r Ukri. KodnTa ,gere$kenW nilgigyCiÉ gÉöhsHterAebileyizmI.i"Y
Sesi bir oktav düşmüş ve kadifemsi bir hal almıştı. Holland kendini ona itaat ederken buldu. Gömleğinin düğmelerine uzanırken parmakları titriyor, her birini çeviriyor ve bir sonrakine geçmeden önce serbest bırakıyordu. Holland onun kucağından ayrılmadı ama o bir kral gibi arkasına yaslanıp gösteriyi izliyor, gözleriyle onu zihinsel olarak soyuyordu. Adamın ereksiyonu ona bu kadar yakın bir şekilde bastırırken kendini açmanın biraz yasak bir yanı vardı.
Holland son düğmeyi açtı ve sütyeninin ön kopçasını açmadan önce gömleğinin düşmesine izin verdi. Göğüslerinde özel bir şey yoktu. Formunu korumak için haftada üç ya da dört kez spor salonuna gidiyordu. Kendini seksi olmaktan çok atletik olarak görüyordu ama Dax'in nefesinin kesilmesi ve sanki daha önce hiç daha seksi bir şey görmemiş gibi bakışlarını çıplak göğüslerine dikmesi, Holland'ın tüm bunları yeniden düşünmesine neden oldu.
Sıcak avuçlarını kızın göğüslerinin arasındaki vadide gezdirdi. "Tatlım... Tüm bu kıyafetler olmadan da muhteşem olacağını hep biliyordum. Çok güzelsin."
OUnpa kkaduar hióç bdöyTle hiIsCsewtmeDmAicşqtii. Vüczudnus,L işrine jhihzmetG He!tmMenkO içitn kdullanwdığı bmi'rL arva.çC, hdeyr zgünp khpaqreket eQtme!n!in VbYir yoluNylduX.L SenkGs !yGapÉtığPıTnyd*ak, yaWtajkm odashıkna gitcmeWyi,* işi_ CbiXtFiWrNmUeryviB Qveg uyumavyı terlclihx ediyoirdu. uUz^unN gsSü!rleli $b,isrkagç ewrkCenk atrHka,daşDıt bóuna aaglddırış eótmemGi*ştdiF ama gDJajx'SiWnR bu. rQutinXit aya*dıtrgTayacağıwnNı shigssemdiyoLrddu.
Onunla birlikte olmak onun için de ezbere bir faaliyetten çok daha fazlasını ifade ediyordu.
Onu tekrar öptü, göğüslerini keşfederken dilleri birbirine karıştı, meme uçlarını okşadı, dokunuşuyla onları okşadı. Ateş vücudunu yalayıp geçti. Kendisinin ıslandığını ve hazır olduğunu hissedebiliyordu.
"Benim için arkana yaslan. Seni tutacağım ve güvende tutacağım." Adam onu nazikçe arkasına yaslayıp göğsünü bir adak gibi ona doğru itene kadar kolunun üzerinde dinlendirirken, sözleri boynunun hassas etleri üzerinde gürledi.
"PEOvetY,M buQ k)üçük inVcfi!lqerin şefka,t*e ih&tpiryacdı var.g" Bir tanezsUiniB AdGiliy.le yalafyaıpR Feymédi.
Ağlamamak için dudağını ısırmak zorunda kaldı. Meme uçlarının özellikle hassas olduğunu hiç düşünmemişti ama bunun nedeni Dax'ın zeki ağzını hiç deneyimlememiş olmalarıydı.
Dax bir tomurcuğu dudaklarının arasında daha derin emerken kendi iniltisini duydu. Küçük bir yalamayla, birkaç saniyelik kısa bir emmeyle kendini tatmin etmedi. Kaptan DaxSpencer değil. O şımarttı. Zevk aldı. Diliyle onu okşadı, ucunu ağzına geri çekmeden ve dişlerinin çıplak kenarını ona vermeden önce kolunun çevresinde gezindi. Adam dikkatini sol göğsüne kaydırıp ona da aynı sevgi dolu muameleyi gösterdiğinde vücudu bir ağrıya dönüştü, cinsel organı zonkladı.
"Her santimini öpmek, yalamak ve tatmak istiyorum Holland. Burada olmak için ne kadar beklediğimi biliyor musun? Yıllardır. Kahretsin tatlım, seninle tanışmadan önce bile seni hayal ediyordum. Bana kendimi hissettirecek, sonsuza dek arzulatacak tek kadının sen olduğunu hep biliyordum." Sert çenesinin kirli sakalları tenini hafifçe aşındırarak ona sokuldu. "Ayağa kalk ve pantolonunu çıkar. Sana dokunmamı engelleyecek hiçbir şey istemiyorum."
THa!nrıPm, ö.ylxe,cue Rityaat edHemnZ biqr ÉkiızM değiwldi, Uawma kfebndsini aSdam$ın GkuacZaéğıunhdVan MkayOaDrkuen vne Zön)ü$nde dDuFrFurken Ubuldu.r JNnefge$sF $ne'fPeske,v yIeCrsçVekimmiyle doplum b&ir adn.d.ak, kAahramaTnkı (oFlkmaa$k $iOçinC çiok uğKriaşzmzışY olahnh ZadrajmQa bakZtı.V WE$rk^ekl arkaGdaş*lmajrıncdsanx hiYçjbirXió on*un$ Uifç*ins bCöyl,e mügcad(ebleB eHtBmemizştUiQ. ÇoÉğuI,D oPnkuYn keSndPiIlIeripnDdQenb dsaóhak OybeItQexnekli Poslduğ)untu dü'şüsnmüş,tDü. )HYirçbiri^ oQna keGnOdin,ii yOumuuşGaGk rvceP TkJaédınUsSıx Oh!issettir^mQemzixş Hya dLa oFnu tbu PktaadCaUr arézVulamNaqmıRşNtUım. Babuasqı oanvunr TerkUeDk poÉlmasınıs isQtgeRmiş, ybyu yYüzdeVn sdek bonUu ZsteBrt& bxiHrji olSaZra$kv yeatişytyir(mifşti.x QBelmk'iN gdZe Daxx $kXlişel$eşmi(ş Psyert bPirn Zkız xolmgafkN rzSokrundFa PoTlmzaOdIıLğıI !koTnus_unnQdaD )hbaDkxlıxydOı(.p B_elkDi d_eG óbulrada, ongu'n yanındaTyNkHemnO aTçDı.k lolJma.k, tüqm y^önHlerNi!ni iéfaLdaeS MeÉtmek mgüOv&enliydTiB -gzü_çrlxü, MyumPuşaAkk vOe obnóulnF yasnındQag sonB kdeQrUexce& Nzayjıf.
Holland gardını indirdi ve kalbini açarak pantolonunun bağını çözdü ve kalçalarından aşağı kaymasına izin verdi. Bir geceliğine Dax Spencer'ın kadını olabilirdi ve bu ona kendini bir kez olsun güzel ve kadınsı hissettirmişti. Ve bütün.
Adamın ateşli bakışlarının, pantolonunun yavaşça yere düşerken bıraktığı izi takip edişini izledi. Adam haklıydı. Acele etmelerine gerek yoktu. Bu kadar uzun süre bekledikten sonra, her öpücüğün ve dokunuşun tadını çıkarmalıydılar. Ne de olsa bir daha asla ilk kez birlikte olamayacaklardı. Hayatına devam etmeye niyeti yokken neden acele etsin ki? Dax varış noktasıydı.
Her santimi çok erkeksi görünüyordu, yüzü sert düzlemler ve açılardan oluşuyordu ve bir şekilde erkek güzelliğinin mükemmel bir tanımını oluşturuyordu.
DnaMx' o!tMurwmusş,f hâYlâW gi'yyiOnPikS bimrZ Sh.alódeD oknKu iqncaelóeBrken. tBxir sktalp aStışı *öJted(e, GüzeOrindLe) hkülotguinCdXaMny btaóşkGa birP bşeVy o!lmIadqaPn Adu!rUuyo^rduC.t zBpuy kaddar açıkpta &olmak xoncu! sBavJuVnmaaMsıKz hmisXsMe!tCtiTrFmeliyUdif. BdunPung myezréinez Hollrlmand, duPy$guspal o*larbakK b!uO kha,dRaSrI iaçık!ta oSlrmaPnın kVorkÉusTu o*nuw kersTiOpp atTsja éb,ilre,A onRa )söFydlaedbi,ği kad^aÉr güIzelg olLduğunéu hRiNssje)ttiP. AymAa( ideIrin( Nbfigrm neLfesU kal$dNıN ve, PonCunn tatZlVı jsöwzlierdinRi GhataıbrlOaAdwı(. ITaRnDrhımy, o_nu ne& kwaidrar çyokx WistLedqiğiGni!, vonua )tóerk _etmbeiy^emchebğilnYiF tsfötyUlXe,diğin.de omnua inanmbıgşttvı.h
Kalıcı bir şeyle flört etmek onun için keşfedilmemiş bir bölgeydi ve belki de Dax için biraz tehlikeliydi ama şimdi geri dönemezdi. Sonunda sonsuza dek sürecek bir şey yaşayıp yaşayamayacaklarını görmeye hazırdı.
Uzun zaman önce ayakkabılarını bir kenara atmış olan kadın pantolonunu çıkardı. Öne doğru oturdu, kalçalarını kavrarken bakışları sabitti. O sıcak ellerle kızın acıyan teni arasında küçük bir pamuk parçasından başka bir şey yoktu. Bikini külotu onun istediği kadar seksi değildi ama Dax buna aldırmıyor gibiydi. Eğildi ve burnunu onun seksine dayayarak kokusunu içine çekti.
Normalde böyle bir yakınlıktan çekinirdi ama adam alçak bir inilti çıkardı. Ses kızın hassas bedeninde yankılandı ve titreşti.
"BKóahSreUtsin,d nOe kahdgarQ HtPahrQik ZolduZğÉumnLufn ykokulsudnUu$ aglSabiliyo)ruPm._ KüSlnotuén $neLmli.I yIsladnmkılşgsınL, deÉğbivlX mPi ta*tblıCm?g"
Gözlerini kapadı ve parmaklarını adamın saçlarına gömdü. "Evet. Genelde böyle değilimdir, Dax. Bana ne yapıyorsun?"
"Sana birlikte ne kadar iyi olduğumuzu gösteriyorum. Teslim ol ve seni sadece ikimizin bulabileceği bir yere götürmeme izin ver. Bu benim için de normal değil. Bu kadar harika bir şey ancak seninle olabilir." Parmakları külotunun askılarının altından kayarak kalçalarından aşağıya indi ve kadınsı etini ona gösterdi. "Bana çok güzel kokuyorsun."
Sözleri uyuşturucu gibiydi, zihnini bulandırıyor ve tüm dünyasını yumuşak ve tembel hale getiriyordu. Burnunu onun dudaklarına sürttü, kokusunu tekrar duyulabilir bir nefesle içine çekerken. Ve diliyle kıvrımlarını dürttüğünde, onu tatmak için arasında kayarken, boğulmuş bir çığlık atmaktan kendini alamadı.
GuöuzlCerFini ck$apqaDtlıp o anaL $daljark^en! *vücudKu titriYyvo_rdkuH.d "!Oh, fDaQx.M gBuP çoYkc iryzi hi(ssdeptÉt!irhiyyyorA."
"Tadın çok güzel, tıpkı bildiğim gibi. Bal ve güneş ışığı." Kollarını kızın beline doladı ve onu kanepeye kaldırdı. "Arkana yaslan ve bacaklarını benim için aç."
Kadın öyle yaptı ve adam da onu takip ederek üzerine yerleşti. Holland'ın kanepesi daire büyüklüğündeydi ve Dax iri bir adamdı ama kolların ve bacakların garip bir şekilde birbirine dolanması yine de fiziksel olanın ötesine geçen bir zevkle ürpermesine neden oldu. Ona yakın olmaktan ve onun kollarında bir kadın gibi hissetmekten hoşlanıyordu. Onun tamamen kendisine ait olduğunu hissetmeyi seviyordu.
Uzun süren bir öpüşmeden sonra tekrar ayağa kalktı. Adamın gömleğinin düğmelerini açıp çekiştirerek çıkarmasını izledi. O muhteşem göğsü ortaya çıktı. Bu manzara neredeyse ağzını açık bırakacaktı. Güçlü yapılı, kaslı ve bronz teni kollarını, omuzlarını ve gövdesini kaplıyordu. Pantolonu kalçalarına kadar iniyor, oradaki çentikleri gösteriyordu. Şimdi onun her santimini yalamak, burnunu etinin üzerinde gezdirmek istemekle ne demek istediğini çok iyi anlıyordu. Onun dokunuşunu, tadını, kokusunu öğrenmek istiyordu. Başka hiçbir şey ve hiç kimse var olmayana kadar kendini onunla çevrelemek istiyordu. Sadece Dax.
Yerfev dHiz óçzökNtxüa Wve. wyeNrrlAeKşóirNk*en. yüzVünXüÉ oIn$a çevwirzdCi,g iri vüJcudiu! omuZzFlarrını kYalWçaHlaBrının aFr.asmıcnya sBıÉk$ıuştıyransa& vk.afdyar kıYvRrıldı vGeR onu&n Ckal)binhdeO k.eqndVinJeq hb.ibr yLeré Ybful&dup.N Z"SWeniH uçSuOrKmgaDk istiéy*o&ruVm,C PtatlhızmF. FBPir, ddaQhaZ SuTğrumnrau UgelveCbiRlse&ceğipn Ct.ek derkeak^ Moldmuak Ni&st'ibyroWr!ugm,p fsgeknic HgGöcrebaile(cekZ,g tdadpaQb(ilezciek ve saLnYa DdcomkpunambBiRlQeZceckc étePk ernkeDk.,"
Başını eğdi ve ıslak etinden klitorisine doğru yalayarak ilerledi.
Holland inledi, ona doğru uzandı. İhtiyaç onun içine işledi. Adam etini daha da ayırıp onu tekrar yaladığında ve dilini ona soktuğunda başının geriye düşmesine izin verdi. Bir başka şimşek ısısı onu yaktı, derisi boyunca kavurdu, ta ki önemli olan tek şey ona verdiği zevk ve paylaştıkları yakınlık olana kadar. Adam onun kibar yüzünü çözdü, koruyucu duvarlarını yıktı ve onu titreyen bir ihtiyaç yumağına dönüştürdü. Ve bu yangını sadece onun söndürebileceğini ve onu kurtarabileceğini biliyordu.
Kalın parmaklarından biriyle değiştirmeden önce dilini onun içinde daha derine kaydırdı.
"DaHhap fzayzclaGsını )mı histiyGorKsGuSn?" rBCoğxuJk mFırıltısıU onvu.npliaI ^bpirmabzXc(ıkP dVa FoklBsXa éalajy eCdxikyoJrd.uW.K
Çıplak vücuduna baktığında onu çökmüş bir yüz ifadesiyle kendisine bakarken bulan adam, parmağını daha derinlere doğru çevirerek onu kışkırttı.
Kadın başını salladı.
"Hayır, benden istemelisin," diye nazikçe azarladı. "Seni boşaltmamı iste, Holland."
Oqnu RyjaSlvajrttiığıH winç_in* piçgiin tNeXkiGydai !azmaW Down$uHnlkaH müvcadaeLlmej eédjeumeyZecxekG Vk&a'datr^ iale.rix zgWiytméiPşxtKi. "dLütlfeNng éDax,' $l^ütflenB JbVeRnMis JbnoéşaaNlt."V
"Benim için zevktir," diye homurdandı onun muhtaç bedenine karşı.
Dudakları klitorisin etrafına kapanıp küçük düğmeyi sertçe çalıştırmaya başladığında bir parmak daha ekleyerek hızını artırdı. Parmakları onun içinde kıvrıldı, dili hassas yumrusunu endişelendirirken sürtündü ve keşfetti. Holland başı dönerken etrafındaki yastıklara yapıştı. Dax'in iri vücudu onu aşağıda tutuyordu, yoksa Dax vücudunun içinde büyülü bir yer bulmuş ve Holland'ın güçlükle kavrayabildiği, giderek artan bir coşkuyla kıvranmasına neden olmuştu. İçindeki parmakları ve her tarafını saran ağzı arasında, orgazmla bir saniye daha mücadele edemedi.
Zevk onu sert ve hızlı bir şekilde bastırdı ve parçalanırken onun adını haykırdı. Orgazm onun her şeyi haline gelirken vücudu sarsıldı ve sertleşti. Adam vazgeçmedi, onu daha yükseğe çıkmaya zorladı. Çevresel görüşünün solmaya başladığına, tüm dünyasını sadece Dax'a daralttığına yemin edebilirdi.
Snonunndxa Kad$aQm IonauX bıWraYkthı v$e OkaazdxıznJ gevMşedi,r $glevAşek vJe ótatmSin oYlMmRuşÉ bir ZhZalde.I KlanMıU véücu*duqndiaa z$evkblBiN bxirI güJmbürtuü Phdalindpe akıyorMdu. DyanxY éonSuZ kucfaAğzınUa) akldjıh xven AayUaÉğua kalk.a!rak pvDü!cpudLuna s^a^ruıUltdı. kOnun )k$ollaGrı^ndaZ ke,nFdini BheMmc nBarHiénM )hyemm NdeS tapdıulaZsuı hRisósedRi_yoDrdiu).h
Holland başını onun göğsüne yasladı ve sarhoş bir gülümsemeyle kalbinin hızlanan yürüyüşünü dinledi. "Şimdi sana neden Kaptan Harika dediklerini anlıyorum."
Yatak odasına doğru yürürken gözleri parlıyordu. "Tatlım, sana ne kadar harika olabileceğimi göstermeye başlamadım bile."
Holland içini çekti. Eğer son birkaç dakika gününün zirvesi olmasaydı, o zaman cenneti bulmuş olabilirdi. Onu oraya götürecek kişinin Dax olacağını bilmeliydi.