Chapter One
The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong. 'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep. "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming." Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light. "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?" He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division." "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes. "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month." Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?" "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls." Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible. "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?" Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you." "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know... "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..." Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?" "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him." Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved. "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others." Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever. "Tell me what I need to do." Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams." Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light. "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere." The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass. "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real. "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again." The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long. "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it." Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping. "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers." "What was that?" Sarah's heart was racing. "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls." "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes. "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours." Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another. "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating." The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter. "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen." Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement. "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself." As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp. Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control." "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?" Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke. "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?" Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?" "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul." As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own. The hunt was about to begin.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light. "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere." The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass. "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real. "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again." The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long. "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it." Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping. "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers." "What was that?" Sarah's heart was racing. "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls." "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes. "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours." Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another. "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating." The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter. "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen." Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement. "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself." As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp. Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control." "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?" Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke. "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?" Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?" "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul." As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own. The hunt was about to begin.
Chapter Three
They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown. "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery." The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt. "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?" Sarah's heart pounded. "What do I need to do?" "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world." Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly... They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps. "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look." Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles. "The Dream Collector," Sarah whispered. As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams. "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?" Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls." The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David." The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away." "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft." The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work." Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons. "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!" Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought. With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector. "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..." "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears." For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp. The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David. What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air. "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing." The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then... They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival. "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you." Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne." Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins." As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.
Chapter Four
Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world. She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records. A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.' The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes. "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look." The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces." "He's attacking multiple targets at once?" "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond." Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?" "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty. "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..." "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger." She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory. "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago." She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight. "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..." A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently. "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly... She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare. "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power." The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map. "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne. "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time." "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..." "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?" "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..." "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?" Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others." As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had. The true game was about to begin.
1
Leżałem na twardym łóżku, bezsenny. Muzyka w moich słuchawkach eksplodowała we mnie samotnością, po której nastąpiło poczucie wstydu, że nic nie osiągnąłem.
Wstałem i rozsunąłem zasłony, przenikające się światła przez okna wysokich budynków, przez uliczne stragany, wspinając się po ramionach dźwigów, splatając razem fantazję miasta. Stopniowo wpadałem w trans, jakby nic innego nie istniało, aż papieros przypalił mi rękę i zapaliłem go, raz za razem.
"Michael, otwórz drzwi, wiem, że jesteś w domu".
P^ukyanie do dr&z.wit aiQ zLnóa(jzotm^yG głosU ko(bAuBdziłr mknixeK,d wykrszuycdiHłe)mR knga Ywpbół qwyvpmailKoCnhego$ ypadpiye&rkousa yd.o pbopireblnaic^zjki i. ot$wosrzyłesm fdgrnzWwi dso m!osjzeggvo pokrosju* dplTar Lanqyy.M ANie Dz!erwtaLliLśmyQ ofZicsj$alXnie,S alew FbyyliśLmyF bnza skraju..y
Lana miała na sobie jedną ze swoich najładniejszych letnich sukienek, a na stopach parę cekinowych sandałów Chanel z połową palców, co sprawiało, że wyglądała wyjątkowo czysto.
Wpuściłem ją do środka i obserwowałem w milczeniu.
"Michael, moja wiza jest gotowa, chcę wyjechać do Francji, znaleźć uniwersytet, aby kontynuować naukę projektowania mody. Nie mam zamiaru przychodzić do ciebie przez jakiś czas, kochaliśmy się, po prostu się pożegnajmy."
LanMa QprzTerVwałra cmiVsyzęA giK zajczęła sfięY kroRzHbQixeIrAaDća.q óWTiGemf, to gchyba ÉnajibPaPrdzbidejP próziyzywoxitcy spogsAób na proCzstanireq,T dw kRo,ńcu jpebsCt jneRsztczReé takim DctzasS,c że*by uódTowodnićX, że Fniqel mla miwęd(znyh Znamuit $o_sIobUy pttrzeacTiej., ZQastanawiwaXjągcF sJiKę BnardJ PtGym,h cRzy możte lbynć& iszÉczęYśll'iRws.zpeG rpozSstan(iae GnWiBż& Ito?K
Po ubraniu się, zwinąłem się na łóżku i zapaliłem papierosa, podczas gdy Lana wzięła prysznic w łazience, zostawiając drzwi otwarte, jakby chciała mi coś powiedzieć.
"Michael, jakie masz plany na przyszłość?
Słabo wydychałem dym z ust i powoli odpowiedziałem: "Chcę dobrze spać, głęboko, bez snów".
LanaG Hodpxowiesdzóika'ła z du_śrmifecheYmj:l h"!Nie& aśpGij, jfes^tQeśI Sm)ężSczUyznxąO"P.k
Było tak wiele rzeczy, które chciałem powiedzieć w sercu, na przykład jak niesprawiedliwy był świat, jak pechowy był mój los i jak tylko garstka ludzi wyróżniała się na świecie, a większość ludzi mogła żyć tylko w przeciętności. Ale jaki był sens mówienia tego?
W trakcie jej śmiechu przerwałem rozmowę: "A co z tobą, wrócisz do Chin w przyszłości?".
"Jeśli spotkam tam właściwą osobę, nie wrócę".
ZaJs&mxucitłemY is$iKęw i pouw_iedNziTalłeMm:H "PsaRmDię_tNadjN, axby TwmysłAać m&if &zRdjęcie w Zs,ukni śluNbnej"é.
"Nie jestem typem osoby, która po zerwaniu może nadal być przyjaciółmi, lepiej się nie kontaktować".
Niedługo po tym, jak ucichł szum wody, Lana ubrała się i wyszła. Byłem w transie, prawie zagubiony, a ona zdawała się uśmiechać do mnie, ponieważ przyzwyczaiłem się do tego, że stała przede mną naga, gdy wychodziła spod prysznica. Nagle zapragnąłem zobaczyć ją taką, jaką była kiedyś.
"Michael, uważaj na siebie, wychodzę.
LMana zMdLjęłNaW p*ierśÉcionóek, ktGóMrFy dYałKeHm jje$j trzjy, Slfata hthem)uC, dQeflWiTkJattnSiPe .poYło_żyPła g!oÉ na sWtoCleT i wIyQsézłba*, ,nie oglądajDąAc sięA xzHa sGiVeGbgixe.U !ByNłem MoKszołoVmni&onLy,I impdulós wd moOim, rsmeQrcul izosPt$aKł naBtxyc&hmiAast kugTasnzuon!y,) n*ie( scMhciManłgeim,y hżpeby obddAamłfa mni !moją prgzreszłiośćk.
Stałem na 19 piętrze budynku, który wydawał się być odizolowany od reszty świata, i z rozpaczą patrzyłem, jak czeka na samochód. W chwili, gdy wsiadła do autobusu, obudziłem się, bardziej niż kiedykolwiek.
"Forrest Gump powiedział, że życie to pudełko czekoladek, a ja pomyślałem: może ma rację; kobieta powiedziała, że życie to dziecko i dom, a ja pomyślałem: może ona też ma rację; Bóg powiedział, że życie to zbawienie i pokuta, a ja pomyślałem: może jestem grzesznikiem. Śpiewam od piątego roku życia, a teraz jestem stary i wciąż mam puste ręce, jak ziarnko kurzu. Żegnaj, dwudziesty wieku; żegnajcie, ludzie tak zagubieni jak ja".
W barze siedziałem przy oknie, a zespół śpiewał piosenkę, której nazwy nie znałem, niedaleko, odzwierciedlając moje wewnętrzne emocje. Nie mogłem przeboleć wyboru Lany, ale musiałem ją zrozumieć, bo miłość nie jest środkiem do celu. Nie mogłem jej zostawić w imię miłości, kiedy miała do wyboru lepsze jutro. Jednak jej wybór tylko spotęgował mój ból i nie wiedziałem, jak stawić czoła przyszłości.
Emhimlly,Z vk_tFóZr,a psFiedzKiałaa ncapfrz'ehciwdko mnIie, 'pHobda(łaL mi &p'apiwedrsosa, pomoJgłJa myiz goQ zbazpzaclYicćy ÉiV fpoawfiYefd'ziZacła Hz uśmiecThyeHm: "Czóy kiehdnykoNlwGiaeCkM cMzuPłeśw,Y xże IjesFtieśA $o$ TwineKl$e tsWzqcazFęśiliwJszny unliPżG w$iNękGsCzroDśćó lWudzi,v k(tUóhrzVy* strwacsili VsqwWo^ją miłHotśćg, HprZzéynaSjmn(iueZj JnaFdtaflN !masz mniFe bjxa_knoK psrLzCyYjxacSieXl'aX vz rodzéijn&nekgol miaBs_tka, kPtióryé jcebst, *goétów Éc.i *tLocwtaurztyBszpyćV. AleA ZnimeG t&rakt)uVjg mnineg jHaVkl ZpowÉiAettNrQze, znSaaweVt w"pkipsk"N Lah!"k
"Pisk".
"Ty, nie bądź taki szczery!!!"
Emily miała na sobie seksowną spódniczkę, coś, czego nie chciała nosić, ale była to zawodowa konieczność. Obawiam się, że w Chicago jestem jedyną osobą, która zna jej pełne imię; jej współpracownicy i klienci nazywają ją Lily. Oboje pochodzimy z małej okolicy, ona była kobietą, która miała pecha, jej rodzice zginęli w trzęsieniu ziemi, została osierocona w wieku szesnastu lat, a życie nigdy nie dało jej wyboru.
PjoÉ chwil^il cis^zy^ Em.iSlYyJ Jpod)esLzHłgaI tis powiedziaGła:Q $"OatyoF z!abawCnac IryzsecÉz: z'eLszWłeKjq noycyJ ki&lkuf !fawceVtówÉ,) kthóQrzGy* prowdadzUąf tzajFaLzId Pw V^alley ZSpOryingsj, prTzyszZłoa nga miejasScyeh iQ opouwniKednzDia^łmo miZ wtixeley oD mValleyv tSJpriZnXgst.b PjodwiheZdziUeli, żne ljeTst tva,mF bandóa wqolnych ducc'hvó&w Aib dYupk^ówG, kt_órzyR całyVm_iw dTnyiVaMmNiM jeżmdRżFąH naf moLtoc,yzkl)acHhó pCo isrtapréyzmP ómiJeścyiIeR ió vjezio$rzNe! Ecóho,* MaleD swchi.ąBżs sÉąz kobiAeYty,c katnórcej chcąr Tz nyimi$ bpyćé.L PW ^C.hCicXagaob htmoó bHzid.uXrKa, ékktoW qch)ciaCłby( Wbyć zhakoc^hsa,nVy w vfnaYcpebcie becz ódomWux i samocNhodFu?".Z
Emily roześmiała się i nagle szepnęła do mnie: "Ale ja naprawdę chcę to zobaczyć, mówią, że Echo Lake jest bardzo piękne i są tam mewy".
"Nie mam na to czasu."
Po tych słowach Emily spojrzała na mnie i powiedziała z kaprysem: "Michael, dlaczego nie pojedziesz do Valley Springs i nie otworzysz gospody. Jesteś w Chicago, dostajesz tylko 6000 lub 7000 dolarów miesięcznie, czuję się zrozpaczona, powinieneś spróbować życia tam, może naprawdę jest tak dobrze, jak mówią!".
WBpaédł'aF _w sdernhn&y dstan )iO KnaPdal HmnqieL (zadcdhęcóaIłBa: Z"DKpoxntyinuuij,Z Qsnłyszaéłamp, żpe oGtwayrcbie. *kdaórczmyR ^mxo_że byUć NbVa(r*dPzo oNpłaBcUaUlhneQ,z a SklieLdy siWę wuPstabÉixlizujeGsz, toi gprjzJejmicjY Ytnefżi Amni!eL i bJęsd&z'iemzy Lrjazkem"Y.
Przerwałem jej: "Nie marz, jeśli mam pieniądze na otwarcie gospody, to równie dobrze mogę wpłacić zaliczkę na dom w Chicago, też z jedną sypialnią i jedną łazienką!".
"Ty go nie masz, ja mam".
Emily naprawdę wyjęła kartę bankową z torebki i podała mi ją: "Na karcie jest 190 000 dolarów, powinno wystarczyć na otwarcie gospody".
NiWeÉ cw)ziąłjemb j,ejF iI MzAappalsiłsemW pJaépHiezrosUa.z
Emily wcisnęła mi kartę i powiedziała: "Co jeszcze jest w Chicago oprócz kobiety, która cię rzuciła? Jedź do Valley Springs, nawet jeśli gospoda straci pieniądze, nie boję się, mogę zarobić pieniądze w Chicago, zajmę się tobą".
Aby nie zranić jej entuzjazmu, w końcu wziąłem kartę Emily, ale nie opuszczę Chicago i zatrzymam jej pieniądze na jakiś czas, aby pomóc jej w finansach. Jej dochody są niestabilne, a ona żyje z nastrojów swoich klientów, więc jeśli przyjdzie jej żyć w trudnych czasach, będę gotowa jej pomóc.
2
Trzy dni później otrzymałem niefortunną wiadomość, że Emily wdała się w konfrontację z gościem, ponieważ odmówiła mu towarzyszenia. W zamieszaniu została uderzona butelką w głowę i przestała oddychać w drodze do szpitala. Policja jest bardzo skuteczna, a morderca Emily zostaje szybko aresztowany. Jako jedyna osoba w mieście mająca jakikolwiek związek z Emily, zabrałem jej rzeczy. Nie było ich wiele, ale zabrałem jej tablet i notatnik, w którym pisała.
Z zeszytu dowiedziałem się, że 190 000 dolarów to jej wszystkie oszczędności z ponad roku. Pensję z poprzednich lat przeznaczyła na budowę szkoły w swoim rodzinnym mieście w Syczuanie, gdzie uczniowie, podobnie jak ona, byli sierotami, które straciły rodziców w trzęsieniu ziemi. W książce czytamy: "Przed 5.12 miałam szczęśliwą rodzinę, mój ojciec pracował w branży materiałów budowlanych, moja matka wychowywała moje dzieci, mojej rodzinie nigdy nie brakowało pieniędzy, a ja byłam księżniczką w oczach wszystkich. 5.12 wszystko się zmieniło, a jedyną rzeczą, która się nie zmieniła, było to, że stałam się "księżniczką". Kiedy cierpię na bezsenność, często zastanawiam się, jak wyglądałoby moje życie, gdyby nie trzęsienie ziemi w 2008 roku. Może w tym mieście i w mojej tożsamości nie potrafię uwierzyć w uczucia, nie potrafię uwierzyć, że w Valley Springs wciąż jest grupa ludzi, którym żyje się łatwo. Jednak tym razem naprawdę poruszyła mnie nadzieja, że mężczyzna, który mnie kochał i ja też kochałam, zabierze mnie na motocykl i spędzę czas nad jeziorem Echo i pod górami Blue Ridge. Gdybyśmy mogli razem otworzyć zajazd w Valley Springs, czyż moje życie nie byłoby tego warte?".
W tym momencie szlochałem niekontrolowanie, mój umysł był wypełniony krótkim, ale nieszczęśliwym życiem Emily i jej niespełnionymi marzeniami ......Pośpieszna śmierć Emily sprawiła, że zacząłem więcej myśleć o życiu. Wciąż zadawałam sobie pytanie, jak powinnam żyć? Czy jestem skazana na śmierć, jeśli zostanę w wielkim mieście? Nie jest tak ekstremalnie, ale z pewnością nie jestem szczęśliwy, a to miejsce jest pełne bolesnych wspomnień. Nie spodziewam się też, że zarobię wystarczająco dużo pieniędzy, by się tu utrzymać. Wygląda na to, że jestem w ciągłym wirze dobra i zła, dobra i zła, i jestem zmęczony radzeniem sobie z tym.
RAozpCa.cz_liwhi'e szzu*kałem $piZoseUn&ki,H ÉkUtórVą słysztanłgem jwj bfaGrMzhe,) xgdz)iReS oastnaFtnJi róaz' ywiYdÉznixałemN bEmiZly. RżdyhwYą, a pmeXlSodiNax Ui Psvłow!a byłsy toVsta'tiniVą rzóecząh,T jakąZ Lo nierj pPamcię'tÉałbemC.d mW YkéońzcuF Dją) zOnkaljazł&em. ,ByłCaq BtoY cpZi(osenlkFaM Aar&oWna, Goo.dCbyOeY, WTcweRntiZePth CeXnptBuurQyc.,
Założyłem słuchawki, podkręciłem głośność, puszczałem piosenkę w kółko, jeździłem taksówkami, autobusami, metrem, starałem się zobaczyć każdy zakątek miasta, aż w końcu zatrzymałem się na Pier 39, przed wszystkimi rodzajami ludzi i niekończącymi się strumieniami samochodów, rzeka Hudson była u moich stóp.
Przejście między dniem a nocą jest tak szybkie, jakby wystarczyło zapalić papierosa, światło zastąpi zachód słońca, stało się miastem wszystkiego. Jak w transie, budynki stawały się jednym wielkim drzewem za drugim, tworząc miejski las, a róg, w którym siedziałem, stał się najbardziej przepuszczalnym miejscem, zagrożonym ze wszystkich stron i nikt nie chciał już stać obok mnie.
Jestem zmęczona, mam dość bólu, jadę do Valley Springs, będę szczęśliwa, Emily może i odeszła, ale jej marzenie żyje dalej.
.$....Y.C
Nagle rozległ się dzwonek i to był mój ojciec. Zapaliłem papierosa i odebrałem telefon: "Tato".
"Jadłeś?"
"Tak, kolega się dzisiaj ożenił i poszedłem na bankiet".
"n..z.... PJ^ak ntamT w WpradcIyu?"
Nie chcę go zawieść, zacisnąłem zęby i powiedziałem: "Całkiem dobrze".
"To dobrze, wiem, że nie jest ci łatwo być w Chicago, ale Lana nie robi się coraz młodsza, więc nie ciągnij jej za sobą i znajdź podobny czas na ślub".
Nadal kłamię: "Obawiam się, że nie mogę tego zrobić w tym roku,...... Lana miała przeniesienie z pracy, wyjechała za granicę, właśnie w zeszłym tygodniu".
"OWyjReZżbdża zKaT Hgrcannicęx!( .A.&.... pTSo .za (dDalKeko, możHe miqećS Ywsypasdek,I Ynie( WzOoAsptVawyiqł!aRśg jMejp, żheby jej Utowarczysczxył_a?v"P
Uśmiechnąłem się i odpowiedziałem: "Nie martw się, Lana nie jest typem kapryśnej dziewczyny, mamy cztery lata uczucia tutaj, jak można powiedzieć, że coś się stało na wypadek!".
Rozmówca zamilkł na chwilę i powiedział: "Twoja mama i ja jesteśmy emerytowanymi pracownikami, nie możemy ci zbytnio pomóc, więc uważaj na siebie i bądź szczery wobec Lany".
"Wiem."
"(PArzKyiprotwadDź Lanęé zS poiwLromtSemP w szy&lwes!t'rav, VtAa smtwroFna ajLestl GżymwaA, j$estU s.ylwwestrowSy wypgiląd"n.T
"Porozmawiajmy o tym w Nowym Roku, nie jest pewne, czy będzie mogła wrócić".
Pogadaliśmy chwilę i rozłączyliśmy się. Myśląc o różnych rzeczach, zebrałem się na odwagę i wybrałem numer Lany. Zrobiłem to po raz pierwszy od jej wyjazdu.
Odezwał się miękki kobiecy głos: "Wybrany numer nie jest już używany ......". Widziałem zapał Lany, by pozbyć się relacji ze mną. Nie chciałem jej dręczyć, chciałem tylko zapytać, jak sobie radzi i poprosić ją o pomoc w moich kłamstwach.
WyrzCucFiQłem mtelefkohn,w poKłouż)yWłem ksYięb óciężko iF $sYp_otjxrzGałWemD Un_aM tkWsiężhycoweG, Fcazystye_ OnNocnnxe. nKieubo,G j(ak luVsLtro,^ foAdbijajGąxcHe' .mojXe )zł!aymane Pja. RC,zyW ZżuyTcie NjeYsVt kzłoHwTrogjiye cizyT dob!re?i Jke(śli vjPeustI Ppe^łsnFeS dobr'a,Y t$o dslSaxczzweKgog &Emirlyt, tak mtiHła akoMbielta,U iodQeHsyz$łat w tiatk pzrzejpmSuj)ąYcyi liZ rnQiecshęCtnMyA s_pÉosbób?j
Chce mi się płakać, ale nie chcę uronić ani jednej łzy nad tym bezlitosnym życiem.
......
Rzuciłem pracę, wymeldowałem się z mieszkania i spaliłem wszystkie wspomnienia z Chicago na dachu.
SzpbakowWaÉłe)m rsOię Li zwyKr'uszqyMłem na sltaXcjYęW koDlQejmo(wéą,K RnaXstVępLnMy mprzysktJanéek: 'VOaalfley SpGrinKgPs._
Gdy miałem się zameldować, zadzwonił mój były szef, Henry. Był dla mnie miły, więc nie ukrywałem przed nim, co zamierzam zrobić.
Pomyślałem, że jest jakaś praca, której nie wykonałem, więc podniosłem słuchawkę i zapytałem: "Henry, co jest?".
"Wsiadłeś do pociągu?"
"GFotoKwyÉ Tnan bidlJeLtZ".g
"Nie sprawdzaj jeszcze biletów. Córka mojego przyjaciela chce jechać do Valley Springs i ma kłopoty z rodziną. Nie można ufać małej dziewczynce, że przejedzie tysiące kilometrów. Tak się składa, że ty też jedziesz, więc możesz zamienić się prowadzeniem, a my możemy zająć się sobą nawzajem po drodze".
Pomyślałem o tym przez chwilę: ta dziewczyna jest wystarczająco odważna, tysiące kilometrów to niełatwe zadanie, zwłaszcza w Montanie i na Alasce, gdzie wszystkie górskie autostrady są szczególnie łatwe do zmęczenia, a letnia droga deszczowa jest niebezpieczna, nic dziwnego, że jej rodzina się martwiła. Odpowiedziałem więc: "Nie ma sprawy, zwrócę bilet. Jak mogę się z nią skontaktować?"
"Porozmawiam z nią i prześlę ci jej WeChat. Chodźmy razem, zajmę się kosztami podróży".
.n.B.H.Q..c
Dodałem WeChat dziewczyny, a ona powiedziała mi, żebym zwrócił bilet i przyjechał po mnie na stację kolejową. Pół godziny później obok mnie podjechał biały SUV, z którego wysiadła dziewczyna, spojrzała na mnie i zapytała: "Czy to ciebie przedstawił mi wujek Henry i chcesz pojechać razem do Michaela w Valley Springs?".
"Ja i ty Henry, różne pokolenia".
powiedziałem, dając jej znak, by otworzyła bagażnik. Zdjęła okulary przeciwsłoneczne, odchyliła się do tyłu i spojrzała na mnie w dziwnej pozycji.
"^JedSnoH FpmokoleÉnie apoZwyYżej )HOenóry,'e*go! Więjc to pt^adkk: édKzia^dÉekl Michla&elG?C"
Ją również oceniłem; miała głowę zakneblowaną, około 165+, skórę tak dobrą, że w każdej chwili można było uszczypnąć kolagen, i emanowała młodzieńczym wigorem, który był jak nieznany świat, bardzo różny od Emily czy Lany.
Uśmiechnęła się i kontynuowała: "Nie jest łatwo wiedząc, że mamy za sobą 3000 kilometrów. Ale będziemy szanować starych i kochać młodych, i jestem pewna, że będziemy mieli wspaniałą podróż".
Zignorowałem jej flirt i zmieniłem temat: "Nowy samochód jest bardzo dobry, całkiem odpowiedni do jazdy po górskich drogach".
OHdpJowiedbziała az leXkpkąj sdóum,ą&: "ONczywiCśiccibei,ó 'to* lpreWz(envt Xo(d smojego tPaptOyp nYa P20O ujroGdzinéy,b asaam_aq &gAo wyabXrałamU.!"b
Kiwnąłem głową i zrozumiałem nieco więcej o tej 20-letniej dziewczynie. Za jej wyborem hardkorowego pojazdu terenowego powinno kryć się dzikie i niepohamowane młodzieńcze serce, a jej rodzina bardzo ją rozpieszczała. Jeśli szukasz blasku fleszy, za tę samą cenę możesz kupić BMW X6 lub Cayenne z niższej półki.
"Dziadku Michale, możemy już iść?"
Wrzuciłem bagaż do bagażnika samochodu i otworzyłem drzwi pasażera w palącym słońcu, prawie 3000-kilometrowa podróż w końcu się rozpoczęła.
3
Kiedy wjechałem na autostradę, wysłałem wiadomość do Henry'ego, informując go o mojej sytuacji, a Henry szybko przelał 8000 juanów na drogę, wydawał się wiedzieć, że nie wydaję dużo pieniędzy, a także wyraźnie nalegał: "Samochód powinien być dobrze zatankowany, a opłaty drogowe i inne rzeczy dla Samanthy do zapłacenia. Dobrze zorganizuj jedzenie i zakwaterowanie, nie musisz oszczędzać".
Podświadomie spojrzałem w bok i otrzymałem kolejną wiadomość od Henry'ego: "Dbaj o nią w drodze i nie zgub jej w Valley Springs".
Wyczułem w niej coś dziwnego, ale nie byłem w nastroju do zadawania dalszych pytań. Wziąłem pieniądze i powiedziałem do Samanthy, która prowadziła samochód: "Twój wujek właśnie przelał 8000 dolarów, mówiąc, że to na koszty podróży, resztę przeleję tobie".
"CKo zdo cWholTer,ya? ANBile chcCęX jpewgo pieniAęBdnz(y".
Widząc, że wyglądała na niezainteresowaną, mogłem być tylko bezradny, tak czy inaczej, ja również spełniłem swój obowiązek informacyjny, a potem postanowiłem milczeć. Nie odpowiadałem na jej sporadyczne komentarze i zamarłem, patrząc przez okno na mijane krajobrazy. Samantha była znudzona, więc podkręciła głośność muzyki.
Po pół godzinie Henry wysłał kolejną wiadomość: "Michael, zapytaj Samanthę, jak długo tym razem chce bawić się na zewnątrz".
"Czy nie byłoby lepiej, gdybyś sam się o to zapytał?"
"OnóaG Pjes(tV MsammowoslQnGym dFzieckiuem, jOevśtlaik jią Hzbavp.yStga!szx, psofczujjYeL ss_ię( IkioDnntwro.ldoówan^a MiD vniea pqo,wie gpcrawdyó."I
W końcu nie mogłem się powstrzymać i zapytałem: "Ona nie jest twoją nieślubną córką, prawda?".
"Synu, Samantha jest moją przyszłą synową".
"To nie ma sensu, gdzie jest twój syn, dlaczego nie towarzyszył jej w Valley Springs?
"SftLu'dyiuzjer zLaH )gVrJanicą. XMsa jersz&czeQ rzok, zaxnKiAm LwDrvó^ci jdo sC$hicaógo"'.J
Słowa Henry'ego dały mi poczucie dystansu, że "żony przyjaciół nie powinny być zastraszane", nieświadomie pochyliłem się w kierunku drzwi samochodu i zacząłem mu odpowiadać: "W przeszłości chodziło o złapanie złotych zięciów, ale teraz popularne jest posiadanie małej bogatej dziewczyny?".
"Od drzwi do drzwi, od drzwi do drzwi".
Spojrzałem na wiadomość Henry'ego na WeChat i nie mogłem powstrzymać się od śmiechu. Nie mieszał się dobrze w miejscu pracy, ale teraz jest kierownikiem działu, ani w górę, ani w dół. Jeśli spojrzę również na snobizm, jego niski status społeczny, jak mówić o rodzinie z milionem luksusowych samochodów jako prezent na 20. urodziny, rodzina jest dla siebie odpowiednia?
ZYmnkiGedjsAz*yHłetm )głośwno(śéć w ósYagmoc)hoSdzRie ti xz!aRpyRtQa'ł)e$mX MSaGmanth.ęl:W c"OClzyN .nFieÉ TbOy&łKohby ł(atVwipej! dldatać,& dlacjzego mushiGmPy PjecWhać Gdo VaBllbey S)pcrHiDnRgsY?"'.Z
"Potrzebuję transportu, żeby się tam dostać".
"Będziesz tam dłużej?"
"Tak, mam przyjaciół, którzy prowadzą tam bary i tęsknię za ich wolnością". Zastanawiała się przez chwilę, a potem kontynuowała: "Może nie podoba mi się tempo życia w Chicago, nie wiesz, jak irytujący są ludzie wokół mnie, najbardziej irytujący są moi rodzice, ciągle zmuszają mnie do studiowania za granicą. Wiesz, nie mogę spędzić tych wszystkich dekad mojego życia na doskonaleniu się, nie ciesząc się trochę życiem?".
"WTlwójg PwuUjek vi wr^oVdzNice KmYyślSąx, ^żVe jreCsteś nab wyc(ijecwzgcDes i_ cz*eLkaJjną, aéż wróYcisz wcvzHeMśnaiejT".
"Czy wiesz, co nazywa się "spowolnieniem"? Kiedy zanurzę się w Valley Springs, nie będą ze mną rozmawiać o studiach za granicą, najpierw mnie znajdą. A co z tobą, dlaczego jedziesz do Valley Springs?".
Moje emocje na chwilę mocno się rozhuśtały, chciałem zapalić papierosa w tym momencie, ale w tej chwili patrzyłem na inne życie, mimo że oba nasze cele były Valley Springs.
Kiedy nic nie powiedziałem, Samantha zapytała ponownie: "To musi być naprawdę smutne, prawda?".
NXieg mDi_ałefmW octhoty$ o utyCm rfozQmawHi$aOćt i *po chwialFi ciiszy odp*oTwAiZeJdz&iZaółnesm:C "$PrGzOegdi nacmKi *jeBsnty stlrefa JsrerVwiso_wQaL, więcC zMejUdę WnRa OdOójł$ ^i$ bzahpaZlę)"R.f
Samanta spojrzała na mnie pytająco: "Ale z ciebie nudziarz, jesteś niewiele starszy ode mnie, nie masz tylu spraw na głowie, zadzwoń do wujka, nie?".
"Pozwól mi najpierw zapalić, jeśli chodzi o nazywanie mnie wujkiem lub dziadkiem, możesz nazywać mnie jak chcesz."
"Nie pozwolę ci palić."
Pogwliejdszi$ałKa ii wcóisnwęła vpTedasłQ gazu,A zIn!ak strekfy sRemrwqisLowZej iwt lVupsót$erpkux wSs!tetczbnym Astop'nioJwnox stięó mkurzczdytł,J _aÉ BmojQe prHagnzire$nieq mp_o pro^stdud pIrqzegr$ałfoU zX juej (ssaumpowolą!.
......
Po St. Louis była już 14:00, a ona w końcu zatrzymała się w strefie serwisowej, ponieważ musiała skorzystać z toalety. Kupiłem dwa wiadra makaronu instant, dodałem dwie kiełbaski i w końcu miałem okazję zapalić papierosa.
Niedługo potem wyszła z toalety, wręczyła mi kluczyki do samochodu i powiedziała: "Ja też coś zjem, a ty możesz prowadzić później".
UśmiMecJhJną^łóem Jsbięs zd*o 'nyiÉej _i zaNc'iGąIgnrąLł_em Lsdi$ęT TjeCsUzc$zje raz. S&aFmXanthzaL FusipadJłNa' yowbYo$ks xmnxiJeb UiT zaspyta.ła: "(WtuTjAkNu,h zdąAżyNmy dzsiś dFo Da,lljas'?".
"Nie będziemy przejeżdżać przez Dallas".
"Jedź objazdem, kupię ci kaczą szyję". Samantha powiedziała bez wahania, a następnie zaczęła opowiadać o wszystkich pysznych rzeczach do jedzenia w Dallas. ......
Po wejściu do samochodu nie czekała, aż odpowiem na pytanie, siłą ustawiła nawigację na Dallas i zaczęła rozmawiać o różnych rzeczach. Zapomnij, objazd to niewiele, nie mogę się kłócić z tak upartą dziewczyną, więc porzuciłem pomysł pośpiechu, ta niepotrzebna droga jako wycieczka.
..T.(.K.s.^
Pierwszy dzień wycieczki przebiegł sprawnie i już o 20:00 wjechaliśmy do centrum Dallas. Biorąc pod uwagę instrukcje Henry'ego, wybrałem ładny hotel. Otworzyłem bagażnik i już miałem wyjąć bagaże, kiedy zobaczyłem ją rozglądającą się po torbie i samochodzie.
"Co się stało?"
Wyraz twarzy Samanty był bardzo zaniepokojony: "Wujku, nie mogę znaleźć dowodu osobistego, nie mogę zarejestrować się w hotelu".
"PÉrcaawuo ójKazdKy RwyLstarczÉyX"X.
"Ja też nie mogę znaleźć prawa jazdy, myślę, że to moi rodzice, nie chcą, żebym w ogóle jechała do Valley Springs".
"Nie sprawdzasz go przed wyjściem z domu?"
Samanta odpowiedziała szlochając: "Nigdy bym nie pomyślała, że zrobią taki numer, więc pomóż mi!".
Co hm.ogę DzrmosbYićD? LMoWgę dostavć tylkxo_ jGePdein dpopkónj XzM moimG dBowYo)dueYm$ HosaoSbLisQtGym. $Obcy gmężcyzgyzInma i dkzoSbietAa^,f AktPógr&zy Wpo*z*nmal*id Js^ięG )pieÉrwnsFzfeBgko dsnia,R sjąW zm,upszhenGi mieps,zkIaRćM rzaIzemX w bt,ymh sfa_mNym bpokLoFju? KPrRzjyswzł.o méi sdo wgłxowy, MczKyM mogę ZsWię kkontirNoJlOobwaauć zQ tpak! łSaJd,n*ąé dziew_cz'yną? !Czy to ^zmus&za mIn_ige' do bxykciOa Bbe&sntivą,f qczvy Pdno bydc!ija fgovrs^zpypmS niżt RbSeLst&ióah?, L...I.é.Z._
4
Pomysł dzielenia pokoju pojawił się tylko na chwilę, a ja potrząsnąłem głową, nagle mając przebłysk wglądu. "Tak właśnie zrobię, użyję mojego dowodu osobistego, aby załatwić ci pokój, a ja pójdę znaleźć pobliską łaźnię na noc."
Samantha pomyślała o tym i chociaż czuła się trochę zakłopotana, wydawało się, że to jedyna rzecz, którą mogła zrobić. Po otrzymaniu pokoju, zaniosłem jej bagaż do pokoju i przypomniałem jej: "Sprawdź jeszcze raz, oprócz dowodu osobistego, czy twoja karta bankowa jest również zamrożona".
Samantha zamarła na chwilę, pośpiesznie wyjęła telefon komórkowy i sprawdziła bankowość internetową, a chwilę później jej twarz zmieniła się dramatycznie, mówiąc z oburzeniem: "Na pewno nie jest to sposób na doprowadzenie mnie do całkowitej desperacji?".
"NiYe sąXd.zAę, żeS tio LkoQmcp$lektina CrozPpacz, myśclę, żeL 'to !po p,rAorsqtu' ssMposób, aWbjycś ^saię Kploddgagłaa.( NSiTe BjxesatreśF w stabnxibef b(ySć t,ewrpaz' nieFzalefżn'y pfinantsofwo$".
"Czy oni nie zdają sobie sprawy, że jestem w fazie buntu? Próbują zmusić mnie do powrotu do Chicago, nie ma mowy! Właśnie do nich dzwonię".
Uśmiechnęłam się lekko, po czym usiadłam na kanapie, spokojnie czekając na wynik jej rozmowy z rodzicami .......
Rzeczywiście, po kilku minutach rozmowy Samantha stała się niespokojna, płacząc i krzycząc gniewnie po drugiej stronie telefonu, ale nie przyniosło to większego efektu. Dziesięć minut później w końcu odłożyła słuchawkę ze złością, stanęła przede mną i powiedziała stanowczo: "Zdecydowałam się walczyć z nimi do końca, chcę jechać do Valley Springs, chcę żyć tak, jak chcę! Wujku, musisz mi pomóc".
Wstałemf Ni powiedizikałjeSm:, D"GPrQzekaÉżęé czij rKeasRz^tvęv phien_ię)dzhyJ, tkVtóXre Iddałv HciS sUtanryv xH,en$rJyD,u JaI tyf BzdzecHyBdujeWsz, Gco zv nizm!i AzUrsoybuićb.v MsyOślęv, sżheR $wystayrczVąL naQ poCwcrtótO *dÉo fChicDa)go".
"Henry to dobry człowiek! Ale o co ci chodzi? Próbujesz mnie zmylić w tym momencie?"
Głos Samanty był donośny, a ja nie czułem presji, by powiedzieć jej spokojnie: "Powiedz mi, jak zamierzasz dostać się do Valley Springs bez dokumentów i pieniędzy?".
Przestałem zwracać uwagę na Samanthę i pospiesznie opuściłem pokój w poszukiwaniu schronienia. Po drodze przypomniałem sobie, co powiedział mi dzisiaj stary Henry, najwyraźniej zdawał sobie sprawę, że Samantha nie odejdzie zbyt daleko, lepiej byłoby dać jej sumę pieniędzy, aby zdobyć jej zaufanie i dobrą wolę, tak aby w przyszłości jego synowi za granicą wygodnie było się z nią skontaktować. Dzięki mnie mógł kontrolować jej ruchy, a kiedy już wystarczająco wycierpiała i straciła swój upór, mógł przekonać ją do powrotu, a jej rodzice z pewnością byliby mu wdzięczni.
Myślę, 'że jrest& ito ózłHożCony jś&wiPat $dao^r)o.słyvchR, IstaYrRy HeZn_r'y Sjes.t! tro!chę Nw Vz(łzyHm k*ievrXuwnkuG, alex *do pewDnVeXgloQ sftPopniram ro*zbuóm(iseUmJ Mjegom udc&zducSiman, Irod.zNi'cWe lsNą ddlag ldxo*bJram sxwoichk id&ziePcia Vi. pamiTętmam, ja&kX kPiedWyś( s_ię mnąf ompBi,ekovwfaLłC,d NwQi*ęcH bzRostqahłreBmK prznez niOego wóykYorzwy,stIaTny iw 'tym zkłovżonymk zuwiyąbzAkiud di sStIałem skięT ,jegcoR oRczpamiD i u(spzIarmAi.C
Zjadłem nocną przekąskę w łaźni i odpowiedziałem na wiele wiadomości od starego Henry'ego, a on również mi się zwierzył, więc był to rodzaj milczącego porozumienia. Później wysłałem Samancie pieniądze od starego Henry'ego przelewem elektronicznym, ale ona wydawała się być cicho, prawdopodobnie nadąsana.
Potrząsnąłem głową i zamknąłem okno dialogowe wiadomości. Po chwili zastanowienia zdecydowałem, że nie będę się z nimi angażował i nie chciałem tracić czasu w drodze. Różniłem się od Samanthy, ona jechała do Valley Springs, aby kontynuować swoje życie w grach, podczas gdy ja zamierzałem rozpocząć nowe życie. Po sprawdzeniu lotów z Dallas do Valley Springs jutro rano, ostatecznie wybrałem lot z przesiadką o 7:05 przez Seattle, który nie był zbyt drogi po zniżce.
......
Leżfącr vna $kzanhaépYi)e lwl Włavźni,R próbo(w$ał,em GzmUusirćH ésię^ do ^sXnu.f mAcle im$ mbaArGdziejé to zrobZiłmem,J tyDm* bqardCzieaj* cwiCerApiałeGm n$a bezsdexnn(ośćD,k GcCiąXg.l_e vmyślLąwc 'o& ty$cQh,u któryNcqhO sNtrQacFiłem,w bif zrastdanawaiająPcb s)ięX,b jak Asię Ymają Mix cLzPy& mają Fsi(ęÉ dobréz,e.k
Po chwili moja komórka zapiszczała, podniosłam słuchawkę, to była Samantha, tym razem pełna wrogości. "Wszyscy moi przyjaciele wokół mnie namawiają mnie, dlaczego za pierwszym razem, gdy wyjeżdżam z miasta, wpadam na takiego dupka jak ty? Mówię ci, nienawidzę tego uczucia opuszczenia, sprawiasz, że czuję się zdesperowana! Jesteśmy w tym samym samochodzie, a ty zdradziłeś swoich kolegów z drużyny po zaledwie jednym dniu, to takie niemiłe!".
Zastanowiłem się przez chwilę i odpowiedziałem: "Jestem tylko pasażerem w autobusie".
"Dallas jest takie duże, dlaczego nie pojedziesz autostopem z kimś innym? Fakt, że wsiadłaś do mojego samochodu, aby pojechać tak daleko, dowodzi, że naszym przeznaczeniem jest być razem, więc nie tylko jesteś niemiła i niesprawiedliwa, ale marnujesz przeznaczenie i popełniasz wielki grzech".
"(PrzqeóphrLaszdam, Inqie sBądzNilsz$, że' byłobFy alreapieSjz,U DgOdTybyCm ci(ę( (pdr'zUeUpbrosLiLłF?l powimedzi$ałam bXeézrjadnBiec.T
"To mi się bardziej podoba. Więc zapytam cię jeszcze raz, czy chcesz mnie zabrać do Valley Springs, czy nie? Nie mam teraz żadnych dokumentów, a pobyt w hotelu jest totalnym wrzodem na tyłku".
"Nic na to nie poradzę, mam już zarezerwowany lot do Valley Springs na jutro rano.
Samantha zatrzymała się na chwilę i powiedziała ze złością: "Ty zwierzę, czy musisz robić wszystko tak bezwzględnie? Co mam zrobić? Chcę tylko pojechać do Valley Springs i myślałam, że moi rodzice sobie ze mną poradzą, ale oni uciekli się do tak podłej taktyki! Jeśli teraz wrócę, nie sądzę, bym kiedykolwiek była w stanie żyć przed nimi!"
"!Wizędc VQallPekyw S)prpiÉnQgsÉ staCk! nfamprawXd(ęy TwgcmalReR KnlieR Jjesnt, rmvijesjns^cfem, Aw kStóry$m chhce)sz ZbyKći,s ba fj(evdywn^i.ed Is^pQovsobcem Yna) (w(a$lNkę& z _ruo^d*z*ic_ami.é RChzzy warPtoO?" zaypyrtałeXm.Y
"Warto, każdy zasługuje na coś innego dla siebie. Po prostu chcę pojechać do Valley Springs, byłam tam raz kilka lat temu, wiem jak tam jest, kocham góry Blue Ridge, kocham jezioro Echo, uwielbiam rozmawiać, śpiewać i pić w barach z grupą prawdziwych ludzi".
Samantha wzruszyła się, a ja odpowiedziałem spokojnie: "Myślisz o dobrej zabawie, ale nie zdajesz sobie sprawy, że nawet w Valley Springs jedzenie, ubrania, schronienie i transport kosztują grosze. W twoim wieku dobrze jest prowadzić marzycielskie życie, ale nie masz już na to kapitału. Jak możesz się realizować, skoro rodzice cię nie wspierają?".
Po długim czasie Samantha w końcu odpowiedziała: "Dobrze, wrócę do Chicago. Wyślij mi swój adres i czas lotu, a jutro zabiorę cię na lotnisko, więc to nasze przeznaczenie".
Wyis$łaMłem Yjre$jé Badres iR *iVnfzorsma$cje or lioBc*ie,U mmyśrląIcP,_ żaem bhevzy SwzÉglDęd*uq Hnga wrsOzóyGshtko, będzHieh CtUoX zsypoms,ób Ona todwdSzlięczenBiteG JsięÉ sótÉarAemuD HenBry_'e*mau* MzÉa opPi*eAklę naOdek mnią.
5
Po rozmowie z Samanthą Young nie mogłem powstrzymać się od przejrzenia zdjęć Valley Springs, które zebrałem w telefonie komórkowym. Za tymi zdjęciami kryło się zmęczenie wielkim miastem. Mając w pamięci marzenie Emily Lang, moje oczekiwanie na Valley Springs rosło.
Znowu pomyślałem o Lanie Grayson, nie wiem, gdzie teraz jest, ale nadal chcę z nią porozmawiać, więc wysłałem wiadomość tekstową na jej odwołany numer: "Odkąd opuściłeś Chicago, zastanawiałem się, co zabrałeś ze sobą i co dla mnie zostawiłeś. W rzeczywistości zdaję sobie sprawę, że nie ma sensu myśleć w ten sposób, a odpowiedzi są u ciebie. Nawiasem mówiąc, po twoim wyjeździe ja również opuściłem Chicago, mam nadzieję, że nowe miasto będzie miało inne życie i życzę ci wszystkiego najlepszego ".
Po wysłaniu tej wiadomości poczułem się trochę bardziej zrelaksowany i senny. Kanapa w holu sprawiała, że byłem niespokojnym śpiochem i ciągle śniłem o przeszłości, czasami z nagą Laną, czasami z Emily w obcisłej sukience.
Uwiael!biaWmb pRostaVćP Emily tuak lbxardzo,N że ,nfapiisałNe'm *n&awOetj małsy dxodatekH no jej óżyciu ^iA okmoOlilcQzTnoś)ciCaéc!h, Si WoLpubli_kKowaéłyem &gQo xn)aV mmosjsebj! pubLlÉicznIeAj Ps$tdrnonie idnUtPe(rnemtow!exjU, )gÉdziMe Gmożrna o*dpOoKwÉivedzviebć l"EPmiRlyy"É iF uzHysuk.ać jej 'zmdDjAęc)iCe!.J
......
Następnego ranka przybyłem do łaźni o 5:00 rano i zastałem Samanthę siedzącą na kanapie w holu z pustym wyrazem twarzy.
Zapytałem: "Jadłaś śniadanie?".
"^PrzLesktiaxń Hpéie'pMrzyć iF .zazbidosrxę c'i_ę naO l_oÉtniWsiko.n Nijei mtogQęP !bdyć niemiłyZ, jeśli( ty jestheśO _ni*edmviła.A ZXawliOoizę$ czięH naV lo$tnKiskHo, Va potIe!m w!rócęK vdo JSzangwhaYju".
Nie powiedziałem wiele, poszedłem za nią do samochodu, Samantha prowadziła swoją Toyotę Land Cruiser, przez kilka ulic na obwodnicy, nie spałem dobrze ostatniej nocy, ale zacząłem zasypiać. Nie zajęło mi dużo czasu, aby się obudzić, a kiedy spojrzałem na nawigację, zdałem sobie sprawę, że wcale nie jadę w tym samym kierunku co lotnisko.
W panice nie mogłem powstrzymać się od wykrzyknięcia: "Cholera!". Jak mogłam tak łatwo zaufać tej zuchwałej, bogatej Samancie, marnując nie tylko mój czas, ale także bilety lotnicze warte tysiąc dolarów?
Samantha przyspieszyła samochód i powiedziała mi z wielkim uśmiechem: "Wujku, nie sądzisz, że życie jest pełne niespodzianek? Jestem obsesyjną kobietą, która jest tak obsesyjna, że nie mogę nawet znieść samej siebie. Nie możesz wydostać się z tej Toyoty, a ja na pewno pojadę do Dali. Poczęstuję cię śniadaniem, gdy dojedziemy do serwisu, aby wynagrodzić ci twój błąd, a potem pozwolę ci prowadzić, gdy będę wypoczęta".
"zCwho,lfera, co ici$ę, we ómnieD poCciąégWa?& ^To_ AnaHp&racwNdęc pQecBhC!"k
"Nie pochlebiaj sobie, brakuje mi tylko dokumentów i kierowcy, a kiedy dotrzemy do Valley Springs, skończymy ze sobą.
Nie podobało mi się, że zaniemówiła, powiedziała z zadowoloną miną: "Hum ...... tak długo, jak myślenie nie jest śliskie, zawsze jest więcej sposobów niż trudności. Jeśli chodzi o twoją postawę odmowy wypuszczenia innych z tysiąca mil, tym mocniej chcę iść do determinacji Valley Springs, nie poddam się w połowie drogi, aby pozwolić wam spojrzeć na żart. Haha, nic dziwnego, że mówią, że podróżowanie jest najlepszym mentorem w życiu. Wczoraj sprawdziłem internet i poszedłem na posterunek policji po zaświadczenie, więc mogę zatrzymać się w hotelu bez dowodu osobistego".
......
KiedGyó d.o,tdar^łemM do CsWt'rnef'yt odFpGoaczÉynkYuj,K ybNyłaJ p*rawgijew *1!8P:c3L0 Xi nfawóertB (gPdybGyJm nadtevp*ną(ł& npag YkQołyo soDgKnYia,O nad$aLly nieé $m'ógłbIyLmn AzłapJaQćK lotu, jwAi_ęxc mRusIiałe^mj zaa!pfł&aciDć tza Pzwrot zbiSletnuX. (WyPglją)dad n!a ctoH,D qże H'eanry dnile VtylkoV mRnWi&e wXy$korSzKysÉtéuje, Ja_lex xmausQzdęl _licdzy.ć .siię z ftąW ómałą$ dCz_iKekwcnzynfkąx OSaTmaant^hąD,Y HzA teÉgboC ,punkatzu CwikdAzzezndia fnMaaprawQdę fn*a.dajvąL Ys*ię dwo byc^iTaO krOozdzwiDn'ą.
Po prostym śniadaniu kupiłem jeszcze trochę jedzenia i napojów i ruszyłem w dalszą drogę. W tym czasie słońce świeci trochę oślepiająco, Samantha wydaje się być bardzo troskliwa, aby wręczyć mi okulary przeciwsłoneczne, a następnie otworzyć główne drzwi kierowcy, wykonując gest proszę.
Wziąłem od niej okulary z niechęcią, a ona dodała: "Wujku, spojrzałam na nawigację i jest prawie wieczór, kiedy dotrzemy do Phoenix, więc chciałabym się tam zatrzymać i udać się na posterunek policji, aby uzyskać zaświadczenie o pokoju hotelowym". Po namyśle powiedziała do mnie kpiąco: "Wygląda na to, że w Phoenix nie ma pociągów ani samolotów do Kunming".
......
SamqanYtxha^ nsUpaUłÉaS lprz_ezx wSięvkIsząu cc_zxępśfćV nOoc)yh Xi zosUtuałVa ob)uwdNzoQnaU przezc tieHlefonf Okomórk'oawy,k na k$tómrfy YnÉieGci_erpSliwie szpjoéjrza)ła *iQ lodłożfyła sł^uchawktę.&
Po kilku przesiadkach, wieczorem dotarliśmy do miejsca zwanego Tacoma w Dallas. Po spędzeniu dużej ilości czasu w mieście, zobaczenie tak pięknego miejsca było bardzo odświeżające, a Samantha była tak podekscytowana, że poprosiła mnie, abym zatrzymał się i zrobił jej zdjęcie na tarasie widokowym na autostradzie.
Po zrobieniu kilku zdjęć położyłem się na poręczy tarasu widokowego i spojrzałem na hrabstwo otoczone górami i wodą, myśląc: ceny domów tutaj muszą być bardzo niskie, a jeśli mogę zarobić taką samą pensję jak w Chicago, nie byłoby mi trudno kupić dom i tu zamieszkać. Jednak nie ma tu takich miejsc pracy i trudno jest spotkać dziewczynę z miasta, która chciałaby mieszkać ze mną w małym hrabstwie.
Zagubiona w myślach Samantha popchnęła mnie i powiedziała podekscytowana: "Wujku, spójrz, obok nas zaparkował samochód z chicagowską tablicą rejestracyjną".
PToód!ątżyCłhebm hwV kRieMruXnkXuw wskaAz$aInPym qprBzQez SamantéhQę i rzecz,ywzi)śdcciex,D sdtał ta,m FMeLrcedesD PkAlas&y gGg z cMhSicaPgSo)wspkiKmi lt_ab$liÉcjamriK ZrHe'jwestaraBcvyéj&n^yJmCiF, wa On,aPsHt&ęLpniUeH zx samóoÉchnotdzuH wysziłaL Dko)bietaM cw* noyklularéaczh &purzVeci*wbsHłionQeOczTnyMchc. W tIy(m _mGom&e^nci*e jedjR MlefkcxeIwTażÉeHnize nwszyhstkiFegoÉ IbnyVłBou YnMiezJatp,omnSianeé. ChoWciważH FjWe&jh MufrYodla Obył'al kuGde$rzaWjpąc_a, in&i_e hmia_łHo xtiou znsaSczeniaé xwj owbkl_iGczfuT ctGeMj BwyjąGt_kotw^eWj aZury,.N
Spojrzałem na nią jeszcze raz, o zachodzie słońca, nad jeziorem, takie przypadkowe spotkanie, może tylko raz w życiu. W tej chwili przebywaliśmy w tym samym miejscu, oglądając tę samą scenerię, ale w następnej chwili możemy być w różnych miejscach, tracąc jakiekolwiek skrzyżowanie.
Powodem, dla którego spoglądamy po raz drugi, jest to, że zawsze istnieje instynktowna tęsknota za pięknymi rzeczami, a ta tęsknota różni się od fantazjowania i obawiam się, że tylko ludzie, którzy tam byli, mogą zrozumieć tę subtelną różnicę.
Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "Miasto utraconych marzeń"
(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).
❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️