Chapter One
As night fell, the cold moon hung high in the sky. The bright moonlight fell on the ancient castle on the edge of the city, casting a mysterious silver veil around it. Emily stood on the balcony, looking at the forest in the distance, and felt a chill rising from the bottom of her heart. Since moving to this castle, her life has become bizarre and mysterious. The cold wind in October swept across her bare shoulders, bringing a shudder. Emily subconsciously wrapped her woolen shawl tightly around her, but she couldn't feel any warmth. This castle seems to be always cold, just like its mysterious owner Lucas Black, exuding an inaccessible atmosphere. "Miss Emily," suddenly, a low voice sounded behind her, "You'll catch a cold if you're still outside so late." She turned around and saw Lucas standing at the balcony door. The moonlight outlined his tall figure. He was wearing a dark silk shirt, and the collar vaguely revealed his strong chest. The amber eyes flickered strangely in the darkness, as if they could see through her soul. "Mr. Black," Emily whispered, trying to hide the trembling in her voice, "I'm just admiring the moonlight." Lucas took a step forward, but suddenly stopped. Emily noticed that his body stiffened instantly, and his nostrils fluttered slightly, as if he was sniffing something. His expression became solemn, and a glimmer of wildness flashed in his eyes, but was quickly suppressed. "Please go in," his voice was hoarser than usual, "It's not safe here." Just then, a cold night breeze swept across the balcony, bringing a faint smell of rust. Emily saw that Lucas's fingers were almost pinched into the stone railing, and his knuckles were white. She couldn't help but take a step back, her heartbeat accelerated. "I thought this castle was the safest place," she whispered, "after all, you are here." Lucas let out an almost inaudible growl, "Some danger, Miss Emily, is much closer than you think." His eyes looked unusually sharp in the moonlight, "especially on a full moon night." Suddenly, a wolf howl came from the distant forest, shrill and long. Emily was surprised to find that Lucas' pupils shrank in an instant and turned into vertical pupils like a beast, but the fleeting change made her wonder if it was just an illusion caused by the moonlight. Just then, a cold breath passed by her from behind, accompanied by a chuckle. Emily turned around and saw only a dark shadow flashing in the corner of the balcony. When she looked back again, Lucas had come to her side, with a hand gently on her shoulder. "I'll take you back to your room," he said, with an unquestionable commanding tone in his voice. Emily noticed that his palms were surprisingly hot, in sharp contrast to the chill of the castle. Walking in the dark corridor of the castle, Emily could feel Lucas' presence, he walked behind her like a silent guardian. Moonlight poured in through the Gothic stained glass windows, casting mottled shadows on the floor. "Good night, Miss Emily," Lucas whispered in front of her door, "Remember, no matter what sound you hear, don't leave the room tonight." "Why?" Emily asked subconsciously. Lucas was silent for a moment, his eyes looked deep and dangerous in the moonlight, "Because the moonlight tonight is too beautiful, it will always wake up something that shouldn't wake up." When the door closed behind her, Emily leaned against the door, her heartbeat still alarmingly fast. She could hear Lucas's footsteps gradually fading away, but she seemed to hear the sound of wings flapping outside the window. She walked to the window and looked out through the glass. In the moonlit courtyard, she saw a figure standing by the fountain. The man looked up at her window, and the moonlight illuminated his pale marble face - it was Draco, with a mysterious smile on his lips and a dangerous light in his eyes. When Emily blinked, his figure had disappeared, as if he had never appeared. Emily lay trembling on the bed, listening to the wolf howling outside the window. She knew that she had fallen into a world full of dangers, and this was just the beginning. On this moonlit night, her fate was closely linked to two mysterious and dangerous beings, and there was no turning back.
Chapter Two
In the dead of night, Emily lay in bed, the faces of Lucas and Draco appeared in her mind. She could not resist the deep attraction, but she also knew that she was caught in a dangerous vortex. She knew that the confrontation between the two men was a life-and-death hostility, and she was just a pawn in their war. A corner of her heart reminded her to escape, but the deeper desire pulled her to stay in this mysterious castle, looking forward to the unknown encounter.
Just as she was about to fall asleep, a slight knock on the window interrupted the silence. Emily opened her eyes, and the moonlight poured into the room through the curtains, making the corners of the room particularly dark. She sat up subconsciously, trembling slightly and walked to the window. When she opened the curtains, a figure was standing in front of her, cold and elegant.
It was Draco.
"Sorry, I scared you, Emily." His low voice was frivolous and indifferent, as if every word revealed his unfathomable darkness. His eyes were like two flames in the abyss, locking onto her with an irresistible force.
"How... are you here?" Emily's heartbeat quickened, and her hands unconsciously clenched a corner of the curtain. She knew she should be scared at this moment, but Draco's unique charm made it hard for her to resist.
Draco did not answer her question, but slowly approached, lowered his head and whispered in her ear: "You know why I'm here, Emily. You've never really been afraid of me, right?"
The moment he approached, she smelled the cold breath on him, as if it came from the night a thousand years ago. Her breathing gradually became rapid, but she did not retreat, but was locked by his eyes, as if her soul was also attracted to him.
"Draco... we can't do this." Her voice was weak, but she did not retreat at all, as if even she herself was struggling with contradictions.
"You don't belong here at all, Emily. Staying here will only put you in deeper danger." Draco gently lifted her chin, with a smile on the corner of his cold mouth, that smile was both gentle and dangerous, "But if you want to know the real darkness, then come. I will take you to see everything."
At this moment, the door was pushed open, and Lucas' figure appeared at the door like a shadow. His face was gloomy, and his eyes were burning with anger. It was his possessiveness and anger that he could not hide. He walked towards Draco step by step, his hands clenched, his muscles tensed, as if he was going to pounce on and tear the enemy in front of him in the next second.
"Draco, let her go." Lucas' voice was low and threatening, like an enraged beast. It was the first time Emily saw him so out of control, his eyes were like a ball of unextinguishable fire, revealing uncontrollable anger and possessiveness.
Draco smiled slightly, released Emily's chin, and looked at Lucas provocatively. "Don't you understand yet? She doesn't belong to you. The savagery of the wolf tribe is nothing but a bondage to her, and I can give her true freedom."
"The 'freedom' you mentioned will only make her fall into darkness. You don't understand what true protection is." Lucas sneered, his eyes as sharp as an eagle. He slowly stepped forward, blocked Emily, and protected her behind him. That was his attitude as the wolf king, firm and unshakable.
Emily was sandwiched between the two, feeling her heartbeat speed up, as if breathing became difficult. These two completely different forces intertwined and collided in front of her, making it impossible for her to decide which side to choose.
Draco raised the corners of his mouth and slowly took a step back, his eyes still on Emily. "Emily, one day you will find that he can't satisfy the desire in your heart. And I am your true home."
As soon as the voice fell, Draco's figure disappeared into the night, as if he had never appeared.
Lucas looked at the empty room, his fists gradually loosened, but the anger and worry in his eyes remained. He turned around and looked at Emily softly, but his eyes still flashed with contradictions and forbearance.
"Are you okay?" He asked in a low voice, with a trace of undisguised concern in his voice.
Emily nodded, but her heart was in turmoil and it was difficult to calm down. She knew that she had fallen too deep. She could not let go of these two men easily, nor could she easily resist them. A complex emotion surged in her heart, which was a dangerous and fatal attraction.
"Lucas, I..." She wanted to say something, but lost her words when she met his eyes.
"Don't get close to him." Lucas' voice was low, with a hint of pleading and warning, "I know you feel confused, but Draco is not what you think. He will only drag you into the darkness, and I won't let him hurt you."
Emily just looked at him silently, and a touch of uncertainty gradually rose in her heart. She knew that this was not just a war, but a contest of feelings and desires. In this dangerous triangle relationship, she has gone too far and can never turn back.
Chapter Three
Emily stayed awake all night. The wind outside the window blew through the woods, making a low moan, as if the whole castle was whispering in her ear. She curled up in bed, recalling Draco's cold smile and Lucas's deep eyes. Two completely different attractions stirred in her heart, making her lost on the edge of danger and desire.
When the sky was slightly bright, she made a decision. She had to figure out what she wanted, the wildness and protection of the wolf tribe, or the mystery and temptation of the vampire. She got up and walked out of the room, walked through the deserted corridor, and came to the door of Lucas's study.
The door of the study was slightly open, and a whisper came from inside. Emily stood outside the door and pricked up her ears to listen.
"She is innocent, Lucas." A low and gentle female voice came from Lucas's sister, Leila. Emily had heard rumors about her. Leila was the wisest prophet in the wolf tribe and could always see fragments of the future.
"I know, Leila." Lucas' voice was hoarse, as if he had struggled all night, "but I can't control myself, I can't suppress my desire for her. I'm afraid that if she stays with me, she will only be swallowed by my darkness."
Emily's heart trembled, and she raised her hand to push open the door.
"Lucas." Her voice was abrupt and firm in the silent room.
The two turned around and saw her standing at the door with a hint of determination in her eyes. She walked slowly towards Lucas, looked up at him, with a hint of determination and inquiry in her eyes.
"I know you protect me, but I'm not a fragile child." Her voice was calm and firm, "I need to know the truth. Why are you always so hesitant? And why is Draco so persistent in approaching me?"
Lucas' expression froze for a moment, his eyes wandering on her face, as if he was weighing whether to tell her everything. Finally, he took a deep breath, as if he had made up his mind.
"Emily, the fate of our werewolves is usually determined at birth. The wolf tribe has a unique ability to perceive its partner. When we find that person, we will feel an attraction that cannot be ignored... and you are my destined partner." Lucas spoke in a low voice, with pain and desire flashing in his eyes.
Emily's heartbeat accelerated, and thousands of emotions surged in her mind, both shocked and confused. She never thought that she would become his destined partner, and his possessiveness and protectiveness of her turned out to come from this ancient bond.
She asked softly: "What about Draco? Why is he so obsessed with me?"
Lucas's eyes became more gloomy, and there was a hint of anger in his eyes. "Draco's tribe never believed in fate. They prefer to dominate their own future. And he believes that as long as he possesses you, he can destroy me and the traditional beliefs of the wolf tribe. So, he is not sincere to you, but to weaken my power."
Emily's heart suddenly tightened, and a hint of anger and loss surged in her eyes. However, she also felt a little unwilling, as if she was just a tool in this struggle, being fought over and torn by the two, and she had no right to control herself.
"So, Lucas, are you sincere? Is it just fate for me?" There was a hint of disappointment in her voice, and her eyes became cold.
Lucas was stunned, as if he was hurt by her question. He was silent for a moment before speaking: "Emily, I can't deny the existence of fate, but I can't ignore my feelings for you." He gently held her hand, his eyes full of affection and desire, "Whether it is fate or something else, I am willing to give up everything for you."
Just then, a slight sound came from outside the window. Emily turned back suddenly and saw a pair of dark red eyes flashing outside the window, like a flame in the dark, and the familiar cold breath startled her heart.
It was Draco.
He stood outside the window, sneering at them, as if everything was under his control. He knocked on the window lightly, his voice cold and full of provocation: "I don't think it's possible to talk about 'betraying' everything here, Lucas. You can't protect her because she will eventually come to me."
Lucas' eyes immediately became cold and dangerous. He stood in front of Emily, glared at Draco outside the window, and growled in a low voice: "Stay away from her, Draco. You can't force her to choose darkness."
Draco smiled slightly, his eyes full of evil confidence. He raised his eyebrows at Emily, as if everything was under his control. "Dear Emily, you will find that the bright world cannot satisfy your desire. And darkness - is your destination." After he finished speaking, his figure instantly disappeared into the night.
The room returned to silence, but the air was filled with tension and uneasiness. Emily looked at the empty darkness outside the window, feeling both fear and desire in her heart. She could no longer deny Draco's attraction to her, and the danger and mystery made her heart beat faster.
Lucas noticed her hesitation, and a trace of pain and uneasiness flashed in his eyes. He gently held her hand and whispered, "Emily, don't get close to him. His darkness will devour you and make you lost in the endless night."
She didn't respond, but just looked at him silently, her heart full of complicated emotions. She knew that she could no longer simply withdraw from the two of them. Her fate had been drawn into an uncontrollable vortex, and the only thing she could do was to follow her heart and touch the unknown darkness.
Chapter Four
As autumn deepened, the forest surrounding the castle donned a cloak of gold and crimson. Yet Emily felt none of the season's warmth. Since that night's revelation, her mind had been in constant turmoil, with Lucas's truth and Draco's temptation intertwining like two serpents in her thoughts, leaving her breathless.
That evening, Emily found herself alone in the castle's library, searching through ancient tomes for any mention of werewolves and vampires. As she focused on a yellowed manuscript, the air suddenly turned cold. Looking up, she found Draco standing across from her, his appearance as silent as shadow.
"Seeking truth, my dear Emily?" Draco leaned elegantly against the bookshelf, wearing a deep purple silk shirt that made his skin appear even paler. "But you know, written accounts are often one-sided."
Emily instinctively stepped back. "Why do you always appear like this? It's unsettling."
Draco chuckled softly, moving toward her with fluid grace. "Because I enjoy seeing you startled. It makes you even more enticing." His fingers traced her cheek, the cold touch making her shiver. "Lucas told you I'm merely using you, but did he mention that his fate is actually a chain binding him?"
Emily froze. "What do you mean?"
"The werewolves' so-called destined mates are nothing but constraints in their bloodline," Draco's voice carried a hypnotic power. "They're forced to love someone, forced to protect them. Isn't that tragic? While I..." his gaze deepened, "I choose you because I'm truly drawn to you."
A low growl suddenly echoed from the doorway. Lucas stood there, his eyes now golden, filled with rage. "Step away from her, Draco!" His voice carried an unmistakable threat.
Instead of retreating, Draco pulled Emily closer. "Why so angry, Lucas? Is it because I spoke the truth, or because you fear she might choose me?"
The tension in the air grew thick enough to cut. Emily could feel the energy between the two men threatening to tear the room apart. Lucas's body trembled as he fought to control the beast within.
"Enough!" Emily suddenly shouted, "What am I to both of you? Some trophy to be won?" Her voice carried both anger and hurt.
Both men froze. Pain flashed across Lucas's eyes, while Draco's expression turned contemplative.
Emily pushed away from Draco and walked toward the door, but paused beside Lucas. "You say I'm your destiny, but have you considered my feelings?" Her voice was soft but accusatory. "And you, Draco, if you truly cared for me, you wouldn't use me as a weapon against him."
She hurried from the library, and only when she reached the corridor did her tears finally fall. She didn't know whom to trust - Lucas, chosen by fate, or Draco, who chose her himself? More importantly, she began to question whether she truly understood her own heart.
As night fell, Emily stood on her balcony. Wolves howled in the distant forest, while somewhere in the castle, she thought she heard the flutter of bat wings. Everything reminded her that she stood at the crossroads between two worlds, and she had to make a choice.
Then she noticed items on the balcony railing: a rose as black as night with a blood-red sheen - Draco's mark. Beside it lay a wolf fang necklace, a werewolf protection charm, obviously left by Lucas.
Emily gently touched both items, her internal conflict growing stronger. She knew that choosing either would alter her destiny forever. But more importantly, she needed to understand what her heart truly desired.
As moonlight bathed the castle grounds, Emily realized that her decision wouldn't just be about choosing between two men - it was about choosing what kind of life she wanted, and more importantly, who she wanted to become.
Chapter Five
The following days in the castle were filled with an unbearable tension. Emily found herself constantly caught between shadows and silence, between warmth and cold. Every corner seemed to hold either Lucas's protective presence or Draco's seductive whispers. The weight of their attention was becoming increasingly suffocating.
One particularly cold morning, Emily discovered a mysterious leather-bound book in the library's restricted section. Its pages contained ancient prophecies about the eternal conflict between werewolves and vampires. As she read, her hands trembling, she found something that made her blood run cold.
'When the moon bleeds red and the night grows teeth, a choice will be made that breaks the ancient cycle. A mortal's heart shall tip the balance, bringing either eternal darkness or salvation to both races.'
"Interesting reading material," Leila's voice suddenly came from behind. Lucas's sister moved like a ghost, her silver eyes holding centuries of wisdom. "I've been waiting for you to find this."
Emily closed the book carefully. "Is this... about me?"
Leila's expression remained enigmatic. "The prophecy speaks of a mortal who stands between our worlds. But prophecies, dear Emily, are like rivers - they show the destination, but the path taken is always your choice."
"What happens if I choose wrong?" Emily's voice wavered.
"There is no wrong choice, only consequences," Leila replied, her voice gentle but firm. "But I must warn you - the blood moon approaches, and with it, a moment of truth that will change everything."
Before Emily could ask more questions, a commotion erupted from the castle grounds. They rushed to the window to see Lucas and Draco facing each other in the courtyard, their postures tense with barely contained violence.
"You've crossed the line, Draco," Lucas's voice carried up to them, filled with fury. "You dare to mark our territory?"
Draco's laugh was cold and mocking. "Territory? This stopped being about territory the moment she arrived. Or are you afraid she's already choosing me?"
Emily watched in horror as Lucas's form began to shift, his muscles rippling beneath his clothes. The morning sun caught his golden eyes, now burning with primal rage. Draco's own transformation was more subtle - his pale skin taking on an otherworldly sheen, his movements becoming impossibly fluid.
"Stop!" Emily's voice rang out across the courtyard. Both men froze, their attention snapping to her window. "This has to end!"
She turned to rush downstairs, but Leila caught her arm. "Be careful, Emily. The blood moon is three days away. Under its light, both races lose control of their darker natures. And you..." she paused meaningfully, "you will be at your most vulnerable."
When Emily reached the courtyard, the tension was thick enough to choke on. Lucas immediately moved to her side, his protective instinct evident in every motion. But it was Draco who spoke first.
"My apologies for the disturbance, dear Emily," his voice was silk over steel. "But perhaps it's time you understood the full scope of what you're involved in." He pulled an ancient medallion from his coat. "This belongs to your grandmother. She wasn't just any woman - she was a guardian, keeper of the balance between our races."
Emily's world tilted. "My grandmother? But she died when I was young..."
"She was murdered," Lucas cut in, his voice heavy with old pain. "By those who wanted to destroy the peace between our kinds. And now, as her descendant, you inherit her role - and her enemies."
The revelation hit Emily like a physical blow. Suddenly, everything made more sense - the mysterious circumstances that led her to the castle, both men's intense interest in her, the prophecy. She wasn't just caught between two supernatural beings; she was part of an ancient legacy.
"The blood moon comes," Draco said softly, his eyes locked on Emily. "And with it, powers long dormant will awaken. You'll need to choose not just between us, Emily, but between two paths for both our races."
As if in response to his words, clouds gathered overhead, casting strange shadows across the courtyard. Emily felt something stir within her, something old and powerful, like a sleeping giant finally beginning to wake.
Lucas moved closer, his warmth a stark contrast to the chill air. "Whatever you choose, Emily, know that my protection isn't just about fate or duty anymore. It's about-"
But before he could finish, a piercing scream cut through the air. All three turned to see Leila collapsed at the castle entrance, her silver eyes wide with terror as she pointed at the sky.
"It's coming," she gasped. "The blood moon... it's coming early. And with it, they're returning - the ones who killed your grandmother. They're coming for Emily."
In that moment, as Emily looked between Lucas and Draco, she realized that her choice might not be about love at all - it might be about survival.
Önsöz
==========
PROLOGUE
==========
L.QO.GRA.,D.K
Bir LORD yeminini ciddiye alır. Sadece kan, tam bağlılıklarını talep edenlere hizmet etme taahhütlerini sağlamlaştıracaktır.
O bir Liderdir, Düzene inanır, ne zaman Hükmedeceğini bilir ve bir İlahtır.
Bir Lordun üye olabilmesi için inisiye edilmesi gerekir ancak herhangi bir nedenle herhangi bir zamanda çıkarılabilir. Eğer üç inisiyasyon sınavını geçmeyi başarırsa, sonsuza dek güç ve zenginlik sahibi olacaktır. Ancak tüm Lordlar aynı şekilde yaratılmamıştır. Bazıları diğerlerinden daha güçlü, daha zeki ve daha açtır.
Sadia,kratJlermiSninT nve kad*arJ iRlerPia tgLidesce!ğiqnKi tgGörrmDek éiçwian onlaapraq mIeydSaYn_ okupnura.é
Bağlılıklarını kanıtlamak için sınırlarına kadar zorlanırlar.
Bağlılıklarını göstermeye isteklidirler.
Hayatları dışında hiçbir şey yeterli olmayacaktır.
Sısnı^rlaHrD teMsOtu AerdiÉleceks vueG aKhFlazkT DkAur.allarıK wunguBtuxlzaWcakhtı*rÉ.
Bir Lord yargıç, jüri ve cellat olabilir. Kardeşinden başka hiç kimsenin sahip olmadığı bir güce sahiptir.
Eğer tüm inisiyasyon denemelerini tamamlamayı başarırsa, kendisine bir ödül verilecektir - seçilmiş bir kişi. O, hizmetkârlığı için bir armağandır.
Birinci Bölüm
==========
BİRİNCİ BÖLÜM
==========
BAŞLAuNGIÇR
RYAT
BAĞLILIK
BARRINGTON ÜNİVERSİTESİ'NDE BİRİNCİ YIL
YiprmYi^ ad!amlBa* bkigrlikt&e kya!rannrlıék odarnıgna BoCrjtaHsxındda Vdi)z çöPk&üyoÉrQuYmb.É WEllerIilmC .aCrqkaZmbdaqnK bir çift keZlPepNçweyl.eL sıkcıcMaN tuTtPtSudrulmuQşX.b RGpöm$lSeğim CyıvrtAıjlmışX sve bpfatlmamıLşX mduVdakYlarXıhmMdqan kzarn daMmlOıySoTrK. .NePfesé nfeOfeseyéihmu, fkailbOim gNöSğsIüSmd,e dgaUvu(l cgvibiV artXaréken hjaul,aw ne^fesQimi tuJtmZaByaV çZalqıCşiıy!oKrtum. K.uylackSlSa&rı(mdakió Sk_aLn ssetsini' MdUuIyimPak Jçbok zzor ve aşınrSı tcerlLiyomruml.
Hizmet etmek için gecenin bir yarısı yataklarımızdan kaldırıldık. Barrington Üniversitesi'ndeki birinci sınıf derslerimiz iki hafta sonra başlayacak ama şimdiden Lordlara olan sadakatimizi göstermemiz gerekiyor.
Babam bir keresinde bana, "Her zaman kendinizi kanıtlamak zorunda kalacaksınız," demişti.
"Her birinize bir görev verildi," diye sesleniyor adam önümüzde adımlarken. Siyah savaş botları her adımda beton zemine çarpıyor, ses duvarlarda yankılanıyor. "Öldürün ya da öldürülün. Şimdi kaçınız bunu yerine getirebilir?"
"TBen NyKap_aabiNlirivm," digyorum, bcaNşımı kfaldiırıpl çenemi sıc$aBkO vke OyjaNpıLştkuaTn ha!vayBa d'oğ*rLu (uzatyaFra)k$. CDPöKvüyşQtWen isoLnra rtRerk HalSnımı .kWap,lıyor. MBu Sh*izlmeli$. Ka&yubeOtmreXnj Age_rSe!kIiyyorduT. XAmaçF sJen$i yıpcratmjak.D NeN mkOaWdMar vermennC gUeOr$ewkti_ğini gxöWrimzek. NGe JkladJar jil.e_rUic giHd&eSbilGece$ğiBni., BBie$nP ^k)eXnGdimaiNnkin!iP ka&zandOığWımjdKanc eRminz olpduwmd.d Nweu kpXamhaaBskınUa ohlursa Oo$lbsLun.
Sanki şaka yapıyormuşum gibi bana sırıttı. "Ryat. Kendine çok güveniyor gibisin."
"Neyin üstesinden gelebileceğimi biliyorum," diyorum dişlerimi sıkarak. İkinci kez tahmin edilmekten hoşlanmıyorum. Her birimiz bunun için yetiştirildik, yani bir Lord olmak için.
Zenginlik bizi buraya getirdi.
Yéinpef dZe _béuX iş bUiht*ti$ğiGnxdSeu kaJraVrNlbıl.ıfğ*ıcmmıUz& bRizil yayhıprcaycuak.
Adam solumdaki adama baktı ve başını salladı. Adam arkamdan yürüdü ve beni gömleğimin arkasından tutup ayağa kaldırdı. Kelepçeleri çözüyor ve ben de parçalanmış kumaşı yırtıp başımın üzerine geçirdikten sonra ellerimi yanlarıma bırakıyorum, oysa asıl yapmak istediğim ağrıyan bileklerimi ovmak.
Asla zayıflık gösterme. Bir Lord hissetmez. O bir makinedir.
Adam elinde bir bıçakla bana doğru yaklaştı. Önce sapını bana uzattı, siyah gözleri neredeyse heyecandan parlıyordu. "Bize neler yapabileceğini göster."
OnSdRawnK aglıgp,& yGer,e& sLabit)lenÉmiişR sadndRalpyedye d^oğruD Rytüruüddhüm. Kanalı çaArDşaf'ıg sandNal_yedejn çéeCkisncRe lsaKnduarlyeQyGeN Ébfadğl^ı bRi&r aidmaém ZgörnüQyaorNumu. jEllelri maNrÉkaYdasné keleipçe_luenm!iş,d Qa'yJaÉklZaAr_ıj yda sandal&yeSnuinp uaycaókslkarına sanbJiQtWlIenmJiştAi.B
Onu tanıdığıma şaşırmadım, o bir Lord. Ya da öyleydi. Bağlanmış olması bana artık öyle olmadığını söylüyor. Ama bu emirlerimi değiştirmez.
Sorgusuz sualsiz öldürün.
Güçlü olmak mı istiyorsun? O zaman senin pozisyonunu isteyenler için bir tehdit olduğunu fark edersin. Başarılı olmak için daha güçlü olmak zorunda değilsin, sadece daha ölümcül olmalısın.
AdaLmx b(aIşını as_aLllIıyYoXrF,R kDahBvaeérXevngTi gdözlferZi ahóatyatxıKnıg baXğışla'mLaPm) ivçiUn yalvarıy(or. AğzıynKaq FbIirjk_aç kRat Lkolii banMdıB yeUrhlVewştfi(r*i&lgdi L-O sırlabrını açAıklauyanlar, s_usjtauDruKlaFcgabk. SarnrdPaxlyzevsi,nTdUe LçıDrpéıfnıyXo.rH.^
Arkasından yürürken kelepçeli bileklerine bakıyorum. Sağ elinde bir yüzük var; ortasında üç yatay çizgi olan bir daire. Gücü temsil ediyor.
Bunun ne anlama geldiğini herkes bilemez ama ben biliyorum. Çünkü ben de aynısından takıyorum. Bu odadaki herkes takıyor. Ama bir tane almanız, onu koruyacağınız anlamına gelmez.
Uzanıp elini tutuyorum. Benimle dövüşmeye çalışırken bandın arkasından bağırmaya başlıyor ama yüzüğü kolayca çıkarıyorum ve geri dönüp önünde duruyorum.
"HBunnum Shak etjmFiyorSsupnZ,Y" dkiyPor!um( onCaS,u yü(züKğbüL cebLiLmXeD Ok_oIyarSaLk^.. u"BFiPze,( kardeLşblexrinhe DvGeB ÉkFetndine* ihanettU ketótYin.k BuWnTun beidseIl^i yölünmmdIüór."
Başını geriye atıp banda doğru çığlık attığında, bıçağı boynuna, çene çizgisinin hemen altına bastırıyorum. Nefes alışları odayı dolduruyor ve vücudu ilk kesiği beklerken geriliyor.
Tanrı merhamet göstermez. Bize ihanet edenlerden istediğimiz şey kan ve gözyaşıdır.
Bıçağın ucunu boynuna bastırıyorum, yaradan ince bir çizgi halinde kan damlayacak kadar derisini deliyorum.
AğlaWmaya Pbhaşl'ıyaor,É gFöqz'yqaşlar$ıX zKaVtLenq zkacnlı FolaRnd zyüzrüKnwdSeFni &aşNa$ğıU Éakbıygor!.
"Görevimi yerine getiriyorum. Çünkü ben bir Lordum. Konu hizmetkârlığım olduğunda sınır tanımam. İtaat edeceğim, hizmet edeceğim ve hükmedeceğim," diye yeminimizi okuyorum. "Kardeşim için, ben bir dostum. Senin için hayatımı ortaya koyarım ya da alırım." Bıçağı sağ kalçasına saplıyorum, bantlanmış dudaklarından boğuk bir çığlık çıkmasına neden olduktan sonra bıçağı çekip çıkarıyorum, kan kot pantolonunun içine süzülürken bıçağın ucundan beton zemine damlıyor. "Başkaları ne olmak istiyorsa biz de oyuz." Etrafında dönerek bıçağın ucunu ön kolundan aşağıya indiriyorum ve boynuna yaptığım gibi derisini yarıyorum. "Eylemlerimizden sorumlu tutulacağız." Sol bacağına saplıyorum ve hıçkırıkları devam ederken çekip çıkarıyorum. "Çünkü onlar bizim gerçekte kim olduğumuzu temsil ediyor."
Gömleğinin yakasını çekiştirerek, göğsünü ve karnını ortaya çıkarmak için ortadan yırtıyorum. Yüzüklerimizdeki armanın aynısı göğsüne kazınmış. Denemelerimizi geçtikten sonra bize verilen şey bu. Deriyi kavrayıp sağ elimle çekebildiğim kadar çekiyorum, sonra bıçağı sol elimle içinden geçirip vücudundan ayırıyorum.
Hıçkırıyor, derisindeki delikten kan akarken burnundan sümükler fışkırıyor. Ellerini yumruk yapıp sandalyesinde çırpınırken vücudu titremeye başlıyor. Deriyi ayaklarının dibinde durması için yere atıyorum. Sonrası için bir hatıra.
Aérk*asNınTdan UyüQrüKy*oaruómó.q Odmadyak*i 'teVkS cse's koFlin b_aznHdjı(nınV JboóğdfulğXu! çIıPğlıknlaUrdı. gSNaçlarınvdKacnH mtTutaump$ 'byaşNınıW OgeFriye tçPeBkihyJorumm vÉe ktalçDalaXrcıjnı qsPannFdiaklyeadFeZn Uka_ldIıCrmuaya zosrCluuyo,rcum.^ YiutKkUundugğ)unyda Qaldem OelmasAı sRa.llawnınyLo)rw.w FGö.zryLaşyı' dkolMuY gvözleréineD BbakgıJyortumr. "V'eI séeknI, ykaJródeyş_imp.X.p. Ubfir éhka*in!sin." fSfo)n$raG b'ıyçiahğı PboyAnuKna_ sa^p,lıgyofrudmW ^vte TbNoynnunu itkiye ayırıYyorpum.r bK_an a$çıxkm uymarfadan RbiZrD şelbaTlKeR gibi akWıIp keYlbbiskeOlMerini anLındaT ıdslastı.rukZe(n CvütcuUdhu ksaFndia!l!y&ede gfeyvşihyor*.ó
"Etkileyici." Bıçağı bana uzatan adam alkışlamaya başlarken odayı bir sessizlik kaplıyor. Bana doğru yürürken kanlı bıçağı havaya fırlatıyorum, bıçağın ucundan yakalayıp ona doğru uzatıyorum.
Durdu ve bana sinsi bir gülümseme verdi. "İzlenmesi gereken biri olduğunu biliyordum." Bununla birlikte bıçağı alıyor, sonra dönüp uzaklaşıyor.
Ayağa kalktım, hâlâ nefes alıyordum, artık sadece benim değil, bir kardeşimin de kanına bulanmıştım. Başımı kaldırıp ikinci kat balkonundaki çift yönlü aynaya bakıyorum, izlendiğimi ve ilk sınavımı başarıyla geçtiğimi biliyorum.
İkinci Bölüm
==========
İKİNCİ BÖLÜM
==========
BAŞL.AN*GIQÇa
RYAT
DEVOTION
BARRINGTON ÜNİVERSİTESİ'NDE İKİNCİ YIL
Görkyqü)zuünSdePn yVauğmDurr y)ağıMyor, kKıMy_aVfeCtMl&eRrqimXiZ cısflNathıVy'oCrt *vSe! Dt,eWnbiUme yaSpfışjmUaYlLarMına nekdnepn ozluDylorV. _RvingiAny UorFtasHınJda! Xdsiz çUök_üfyorumq.A tKaMnımla $kaSrbıkşaMnZ suU (etXrafhıamfda &dbön&üy*o!rp.
Nefesimi tutmak ve biraz güç toplamak için bir saniye duruyorum çünkü yağmur bağlantı kurmamı zorlaştırıyor. Rakibim karşımda yumruk yaptığı ellerini havaya kaldırmış, yüzünü kapatmış bir şekilde duruyor ve sanki milyonlar kazanan bir dövüşçüymüş gibi bir o yana bir bu yana zıplıyor.
Sanırım, bir bakıma, bu bir gösteri. Sadece televizyonda yayınlanmıyor. Ve ödeme yok. Ödülünüz nefes almaya devam etmek.
"Ayağa kalk!" diye bağırıyor bana. "Kalk lan, Ryat!"
GuülJümseyeryek ayóakğa kadlkıytonrtumN ave celYleWrinmiW yNan*la!rımXay bıruaZkGazrbak beWnli) ydakaÉlasd^ıjğını ldüNşünm,ebsiAnev Nizi_n$ .vewr_iysorwuGm. San)kéi, Wkqa_rşiıSlıak veremVedyxecekW pkkadaRr* zavyfıufmışjım Bgib)iI.R
Bana saldırıyor ve omzunu düşürürken son saniyede soluma adım atıyorum. Bacağımı savurup ona çelme takıyorum. Yüz üstü yere düşüyor, su birikintisinde kayıyor ve kalabalık bağırıyor.
"Söyle bana Jacob. Ölmeyi ne kadar çok istiyorsun?" Soruyorum ve diğerlerinin soruma güldüklerini duyuyorum.
Seyirciye her zaman ihtiyaç vardır. Kardeşleriniz bağlılığınıza tanıklık etmeli. Aksi takdirde, böyle bir şey yoktur.
ALywağ&aé &kamlBkıyour Bvce! bFanCaa dxoğNrXu Rdö'n!üLy$oir.G HırDlBayaraUkQ,F buannUa tBekra.r Ysca$lGdırmyadqan öncen GdiJşWl^erini sgö^sóterliyéo*rP. wBKu. saefgejrC xyóolfuzndÉaWn cçekiGlmiyoruHm. Onun Lyxeqrinie yWumDrmuğ(umbla_ xkNafRaWsuınaó vuruyro'rFum. Darb'et onéug *geCrXikyée sagv)uTrdOux ÉvQeó aIğzéınNdaMn Kkmamn fısşk!ıród'ıq.p )PKaVrLmaIkV eklJemleri,m ngyüçBtrenS Pkéıjrrıl,dı.H
Elimi ağzıma götürüp üzerindeki kanı ve yağmuru yalıyorum. "Tadı zafer gibi," diye alay ediyorum.
Parçalanmış yüzündeki kanı silerken tökezliyor, gözlerini hızla kırpıştırıyor. Onu iyi benzetmiştim. "Sen..." diye boğuk boğuk konuştu. "Sen..."
"Ryat," unutmuş gibi göründüğü için ona adımı hatırlatıyorum.
Btanwax bki!rD keqzk daha XsakldXırıyoSry, buc ésepfer höncÉeYkNindexn Bç_okh daVhaaT TyalvKaş.C YaOnqıgndWan geWçMelrepk* ,kol,uYmu QkxaldéıgrımyHoMrumF vGeT SoNna çfaurUpfmfasınéa jizin veér'iyéo_rumt. UÖnC mkIolum& ahdem eylÉmas.ıvnfa !çMarWpiıcyopr ve onu xa!ya'ğıLn_danJ kaldırılp ósGırt üstü yepre zdü!şpüryüFyorj.
Yan dönüyor, öksürüyor ve boğazını tutmaya çalışıyor. Şansımı deneyip yüzüne tekme atıyorum ve artık kırık olan burnundan kan fışkırıyor.
Dizlerimin üzerine çöküp üzerine çıktım. Ellerim boğazına dolanıyor ve havasını kesiyor.
Elleri kollarıma vuruyor, ayakları tekmeliyor ve kalçaları altımda sallanıyor ama hiç şansı yok.
KavÉraiy!ışuım sıkılcaşCtAıkça lgözGleUri lşuiQşYiéyXoLr. ó"uBeJnin yeyn!emseyPecMeksin,,("& cdAiry.es MhomuCrddannıyorjum.D
Bir Lord dövüştüğünde, sonuna kadar dövüşür. Sadece bir kazanan olabilir. Sadece bir kişi ayakta kalır. Ve ben başka bir şey olmayı reddediyorum.
Üçüncü Bölüm
==========
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
==========
BAmŞSLAbNyGnIÇ
RYAT
TAAHHÜT
BARRINGTON ÜNİVERSİTESİ'NDE ÜÇÜNCÜ YIL
EvSe qbJiXr ZkUi(l^iske mfarWesi, MgwiRbTih sheOssqiztc)eX Vgi_r^d(im. gEVmiérU basaitqt'i. BOaénaL &CwhYiWcPagco'dQa béiAr yeOr,x btiNr i)siém-NaWthaniBeTl$ GMQyqeJrós-w MvseS biGr YrGesjimM UverHildiS.
Onu dışarı çıkar.
Koridorda ilerleyip dolambaçlı merdivenlerden ikinci kata çıktım. Sağa dönüp kapalı bir kapının önünde durdum. Yukarı uzanıp Matt'e sessiz olmasını söylemek için parmağımı dudaklarıma götürdüm. Züccaciye dükkanına girmiş boğa gibi. Başkalarıyla nasıl çalıştığımızı görmemiz için bu görevde bize bir ortak verildi ama ben tek başıma olmayı tercih ediyorum. Sadece kendi arkamı kollamak zorunda değilim, şimdi onunkini de kollamam gerekiyor.
Matt bir kez başını salladı, elini yüzünde gezdirdikten sonra silahı kavradı ve yanında tuttu. Matt ve ben üç yıldır arkadaşız. Lordlar Kamarası'na taşınıp Pennsylvania'daki Barrington Üniversitesi'ne başladığımızdan beri. Ama bu onun yanında çalışmak istediğim anlamına gelmiyor. Tek başıma daha iyiyim.
KaZpóıyı aIç!ı^p Sogdaya girdiğimfde, çvarjşaflaUrım (bFenll*emrAinSeO hkadatr Ji!nmIiGşZ biJr. ySaktaBkta yatVanH TbfitrM adaXml $veM kzadın gOöRrüHyoróum. _Kadın, Aüstsmübzdü&,t WpakrkaylZa$ sxatıHn raSlın^m^ışk bOüxyükN gAöğjüvsRleyrTit ortahdVaydıO. ZSCaNğ' !memmeQsciznZin aaélt$ıÉnkdNa gbiSr ngüMl döMvCmesim vXarC.X VAgdfam ry!üzhübst'ü yWatt.ıysorz,T LeDllerianiz Nyacst_ığıVniıvna alKtınSaf sOomkmuşt. Emcinim khVeAr zgamyarn _alytındyaD bairj sniulKaQhW Ovra(rrdı$r. ÉMuBhRtewmueleanb SparmPaiğIı( YtAeBti*kte uyuyosrdTunr.
Yatağın yanına doğru yürüyorum, susturucumun namlusunu kafasına dayıyorum ve tetiği çekip işi bitiriyorum. Silahı çekebilirdim ama neden bu riski alayım? Çok fazla şey ters gidebilir. Yaratıcılıktan da puan alamazsınız.
Kadın kıpırdanır ve Matt yatağın onun tarafına geçerek örtüyü daha da yırtar. Kadın tamamen çıplaktı.
"Matt," diye tısladım. "Hadi gidelim."
A_rka wcebiandUenI bıdçamğı wçrıUkarNıpó çevireÉrdek caóçt!ı.) "O.A.."ó
"Listede yok," diye fısıldadım. Emirlerimizden sapmıyoruz.
Elini uzatıp kızın göğüslerinden birini tutuyor ve kızın kayarak bir inilti çıkarmasına neden oluyor.
Yatağın ayak ucundan dönüp arkasından yaklaşıyorum ve bastırıcımın ucunu kafasına doğrultuyorum. "Defol git buradan. Hemen şimdi," diye emrediyorum.
KWıik'ı$rdıiyWor, tesl^iNm oqlmMak Kiçai&n óeFlléehriLnUiB rkaPlBdkırıiyXorX.f b"&SazdÉecje bKi,rcaz* cehğTleniyforuUm, NRlyaVt." .ArkpasınwıC &döjnümp bfa.nGa bakfıLyMor Ca!mal ssiFl(ahYıYmıY gmajvri gözlIernignin jararsTın&aV YdPoğPrOulvtuy$oRru,m.k ."LcordlarıVn ddedipkluerzinuid y'aSpZmakrtma.ns ébıkma.dpı!n mPıx?W BirLazh Pa$micSıkQ niqsktemiyoHrm TmtuXsuWnó?"
Dişlerim gıcırdıyor. "Kuralların bir sebebi var." Mantıklı olduklarını söylemiyorum ama artık onları çiğnemeyecek kadar ilerledim.
"Kuralların canı cehenneme," diye bağırarak onun yan tarafına kaymasını sağladı. Aşağı uzanarak kot pantolonunun düğmelerini ve ardından fermuarını çözüyor. "Onu becereceğim. Sikinle ne istersen yapabilirsin." Kemerini kotundan sıyırıyor ve ona doğru dönüyor.
Tiz bir çığlık ikimizi de sıçratıyor. Kadın ölü kocasının üzerinden sürünerek geçiyor ve odadan kaçıyor.
"OrospAu_ çocfuBğWuW," diyHe bağxırYı'yor Matt*,ó peşDindeAnt mkVoşdaraky.
Gözlerimi deviriyorum. İşte bu yüzden yalnız çalışmayı tercih ediyorum. Onları koridora kadar takip ediyorum ve Matt'i tırabzanda dikilirken buluyorum. Yanına geliyorum, bir elimle silahımı yanıma koyarken diğer elimle korkuluğu kavrıyorum. Korkuluktan aşağıya baktığımda, birinci katta yüzüstü yatan ve kanı yavaşça beyaz mermer zemine akan kadını görüyorum.
Dönüp ona bakıyorum ve "Düştü mü yoksa sen mi attın?" diye soruyorum.
"Düştü lan!" diye tersliyor, hemen savunmaya geçiyor.
Dişlser&imMi) gıÉcırdaftOaVraku Zbaşpıvmıp snalllıPyorucm.^ f"HqadIiY ^aVm^a.b ÉBuradtan siPkgtiur) oylÉuVpN gidóelWiGmi óvfe Ftezm^izpl_ekngmekssi wiÉçin! (hpab*emr av(ereligmX.j"j
Dördüncü Bölüm
==========
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
==========
BAŞhLAINGsIYÇg
RYAT
ONLARDAN BİRİ
BARRINGTON ÜNİVERSİTESİ'NDE SON SINIF
DTizlLersimAin arkNa*sxın ^vuruzluytor Bvpe be_ni JdIiBzgl*eMrijmizn süQzerine cdüş_ürrü,yioZr. Beft'oVnNaN ^çakrpUtıwkVlarıVnda óseMs uçıkarmamak iBçXinT dTinşlFeqrim*i sıkıyoQréuAm.f HKulaklbarıman .kan hücumJ Iediyo^r GveC xkalbtim gJöğNsüqmDdxel çiılAg&ıZnmcQa MaótNıyor..
İşte ben bunun için yaşıyorum!
Adrenalin patlaması bildiğim hiçbir şeye benzemiyor - bir bağımlılık. Sokaktan satın alınamayacak ya da şişeden içilemeyecek bir şey.
Kapüşon kafamdan sıyrılıyor ve görüşümü ayarlamak için etrafıma bakarak gözlerimi kırpıştırıyorum. Bir odanın ortasındayım. Bin dolarlık takım elbiseler giymiş adamlarla dolu koltuklar geniş alanı çevreliyor. Onları sokakta görseniz hepsinin katil olduğunu anlayamazsınız. Oda güçle doludur. Bazıları senatör, diğerleri ise milyarlarca dolarlık şirketlerin CEO'ları. Bir Lord diğerinden beslenmek için yaratılmıştır. Her şeyde olduğu gibi, birileri en tepede olmalı, bir başkası da en dibi tutmalı. Ama yine de güçlüdür. Mezun olduktan sonra her birimiz stratejik olarak dünyada en uygun olduğumuz yere yerleştiriliyoruz.
Gjömzlerxim&, kovr.t,acsındBad kQürçiüCk Hbir^ aaYtHefşz yaananr BkuAş banlyo*su$na RbjenzPeyen bQiwr şeyef ta_kıflNımyxorA óvet nefesc alı*şveur!iTş*iwmS hızlQaUnıiyVor.
"Tutun onu," diye sesleniyor biri.
Yüzüstü yere itiliyorum. Kollarım arkamdan çekildi ve kelepçelendi. Diz çökme pozisyonuna getirilirken homurdanıyorum. Boynuma bir kemer dolanıyor ve arkadan çekilirken bir çizme tam kürek kemiklerimin arasından sırtıma bastırıyor.
Dişlerimi sıkıyor, elimde kalan azıcık havayla nefes almaya çalışıyorum.
"Rjyahti iAlle!x^anQdVeMró dArcVhe'rZ, *tjü_m iRnrisiKyaisyon _dQeÉnBeme^lerCifn*i ta!mam^l(adqın!ıBzK.y Devzam wetmeck &isvtYiySorz muusZuPn?c"t
"Evet efendim," diye mırıldanmayı başarıyorum.
Ellerini arkasına koyarak başını salladı. "Gömleğini çıkarın."
Başka bir adam yanıma geliyor ve gömleğimin yakasını kesiyor, sonra da ortadan yırtıyor. Omuzlarımda asılı bırakıp uzaklaşıyor.
İçgücdüilebrni*m bQe!ni bağlamra kkaPrÉşı konyma!ya zoarlulyor Éve aqrklam)dakri adahmV OkCemerAi diahNat d.am sıNkcıxyor,F botfuinu UsırtıPmjaw dahqa rfazzrlNa sJoku*yonr vFeó Rbu KsırÉadJa' óhYasvuaCmıX OkpexsziyoRr).t KxeleVpçxeRli ellDerimi_ CyumruklRuyJo*rOu(m vHe na)daZmSın latLeéşóe &sıNcdak wbir deQmixrb yerleşZtcirmKesibnbis ilzlMiyorbuhm^.x
"Bir Lord, unvanı için yukarıda ve öteye gitmeye istekli olmalıdır. Güç göstermeli ve gereken her şeye sahip olmalıdır." Kızgın demiri alevlerin arasından çekip bana doğru döndü, ucu kıpkırmızı yanıyordu. "Eğer bir Lord olarak pozisyonunda başarısız olursan, kazanılmış olanı alırız." Sağ tarafına bakıyor ve ekliyor, "Susturun onu."
Bir el saçlarımı yumrukluyor ve başımı geriye çekerek siyah tavana bakmamı sağlıyor. Nefes alabilseydim, bana dokunan o orospu çocuğuna hırlardım. Ağzıma küçük bir bez sokuluyor ve ne olacağını bildiğim için ısırıyorum.
"Ryat Alexander Archer, Lordlara hoş geldin. Fedakârlığının meyvelerini toplayacaksın." Sonra kızgın demir göğsüme bastırılıyor ve arma bedenime işleniyor.
Buraya konulacak sınırlı bölümler var, devam etmek için aşağıdaki düğmeye tıklayın "Gizli Toplum"
(Uygulamayı açtığınızda otomatik olarak kitaba geçer).
❤️Daha heyecanlı içerik okumak için tıklayın❤️