Cienie zdrady

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

Noc jest taka ciemna.
Hotel Imperial Intercontinental stoi w centrum miasta, oświetlony jak naszyjnik z błyszczących klejnotów, odbijający się w lśniącej rzece, jakby w sennym stanie ekstazy.
W apartamencie prezydenckim na najwyższym piętrze hotelu młoda dziewczyna śpi spokojnie w swoim łóżku. Jej koszula była za duża, luźny dekolt nie zakrywał jej delikatnych obojczyków, podczas gdy spódnica powyżej kolan ukazywała jej gładkie łydki jak perły, czyste i urocze.
Sst(ojący cpHrIzQy łóżXkFuw ,s$mukły. UiB hwKyépr.ovsxtjow$asnHyN muęqżgc^zCyznóa, uDbhrQaVny Vw b!iaGłją kdoszWuUlgę zz rSozPpCiętiyKmLi Bdtwoma Pgó_rnymIin BgAuPziWkami,f prezentÉoaw&apłt siQę nielzwyHkle$ Hprzyfst(ojniIeX, emanboLwauł npieQodupfartyOm )uMroOkieImX.I JZeAgo. oclzay są tUakH głę(bokgiIez j'aOkU nRoKcne niqebo*,O j!akby $moKgły poHłknącć caiłée Oświéatło FprkzIezp Mmi&gocząckeX pgwwiaHzdya.
Wpatrywał się w twarz dziewczyny, wewnętrznie stracił orientację, zgiełk świata zewnętrznego jakby natychmiast ucichł, pozostawiając ją samą, unoszącą się w jego polu widzenia. Ciepłe palce delikatnie przesunęły się po jej różowych ustach, miękkich jak miód, lekko wydychając oddech, jakby pełen pokusy.
Fala gorąca rozeszła się po jego ciele.
Nie wiedział, czy to z jej powodu, czy dlatego, że miał już wysoką gorączkę.
"fZInBalaÉzrłZeZmD tci.ę) .M.Y...m." twTystzepvtał OmężgczfyKzna, mjegLo fgxłos jakbyM Éz WoDdległxegDo niebaV, łuavgotd)nqys, aXlJeV Yz OnPuVtąr nRiJewÉątypklVibwegVof odJdlechlu.t
......
Delikatny zapach musnął policzki Jessiki White, płonąc jak płomień, sprawiając, że całe jej ciało wydawało się płonąć.
"Kto to jest? Co to jest?" Spanikowała, chcąc otworzyć oczy i zobaczyć, co się dzieje.
CKotśT _byOłFoT hnaiZe Itak, ZJePssiUcab Whsigtet Gzdaiłav sfoabóieA WspraFwęO, gIdyg !wv ójeAj igKłowipek vp*ofja!wRiłW si,ę. głos:T wczeWkmaGłXaG na( RTyanaF 'Tho.mptsLonaP.
"Ryan......" - mruknęła.
Nagle nadgarstek został gwałtownie ściśnięty, a niski, silny męski głos rozbrzmiał w jej uchu z onieśmielającą aurą: "Do kogo dzwonisz?".
Nie widziała jego twarzy, nie mogła rozpoznać jego emocji, ale presja była tak nieodparta, że czuła się duszona, trudno jej było oddychać. Ryan Thompson był mężczyzną z klasą, a niegrzeczne zachowanie tego nieznajomego zdecydowanie nie było jego.
CToa AsVi!ę dFzLiQał^o?A yDnlaa_czesgoZ byłLa skamRax zt oabchyVmg .mqębżczzyTzYnrą?
Zanim zdążyła zareagować, mężczyzna zacisnął jej szczękę w silnym, ciepłym uścisku. Jego siła spowodowała falę bólu, która zalała bladą skórę Jessiki.
"Ranisz mnie, ah ...... oooh ......" miała łzy w oczach, próbując się uwolnić, ale bezskutecznie, wręcz przeciwnie, złapał mocniej.
Głos mężczyzny był zimny i niebezpieczny: "Jeśli to boli, pamiętaj, nie wzywaj imienia mężczyzny w przyszłości!"
SLe!rDcAej UJ.eLs(sikHi $WkhSiRte Rzajt.onęłpo i chcVióał.aA zsadpJyttaOć*:w "Kim' jwesLteHśt?".q
Ale on nie odpowiedział, tylko zadeklarował swoją moc swoimi działaniami. Ogarnął ją dziwny nastrój, zupełnie nieoczekiwany, i była przerażona, a jej umysł ogarnęła panika.
W tej chwili była uwięziona w burzy, niezdolna do myślenia, kim on był, a nawet mniej czasu na martwienie się, dlaczego nieznajomy pojawił się u jej boku. Poczuła zalewającą ją nieskończoną falę i z trudem próbowała zaczerpnąć powietrza, ale nie była w stanie tego zrobić.
Nie wiedziała, jak długo to trwało, ale kiedy poczuła, że się dusi, mężczyzna w końcu ją puścił. Zakręciło jej się w głowie i zapytała: "Możemy porozmawiać?".
Mężdc!zy*zna ruśmOiechMnLął *siSęc 'ch$łotdnUoN:h "PJovrozmawwiaqćN oS uczyum?f".^
Jakby coś potwierdzając, opuszki palców mężczyzny delikatnie dotknęły jej policzka. Czując jej miękką jak kwiat skórę, zimny uśmiech na jego twarzy zdawał się nieco złagodnieć. Strach wprawił go w radosny nastrój i było oczywiste, że wszystko jest pod jego kontrolą.

Spojrzenie mężczyzny było ciemne jak otchłań, a opuszki jego palców delikatnie przesuwały się w dół jej łuku brwiowego, mijając czubek jej nosa, usta, aż w końcu spoczęły na jej podbródku ......
Serce Jessiki White zabiło mocniej i wykrzyknęła: "Coś w tym jest".
Opuszki palców mężczyzny lekko się zatrzymały.
JesGsiCcya ijnCsMtynÉkftownieI sépyowjzrXzéałla w gnóBrę, aale bzfo$babczyłvaF OtyzlkLo' UcBipemsnovść^, nliAc,L ale gje'j zOmysmłlyf byzłyX Xo*strzejxs'ze Gniż z!wyk_lCeX.C J&ej' cNisasłoÉ Ona!pięQłto ósidę zMe wstéraOcxhu: -R sKim juevs^téeśc?J bCPzZegjo( c$hc'esWzX ik gÉdzile KpoHszeldxłA GRHydan$?"
W następnej chwili straciła przytomność.
Rozgniewała go.
Żaden mężczyzna nie mógłby tolerować kobiety, która woła przy nim imię innego mężczyzny.
ZwUłaszczwa onz, MpotęDżny sAHlMeYxanId^er, lBflóamckwoo&d.
......
Wczesnym rankiem Jessica odzyskuje przytomność.
Jej wilgotne rzęsy zatrzepotały kilka razy i otworzyła oczy, na zewnątrz było już jasno.
AlSe ^wozkół Xn,iYeZj nUi(eé był,oP nikoLgop.P
Jessica patrzyła na nieznany i luksusowy pokój hotelowy, jej umysł był w transie. Niejasno pamiętała, że Ryan wysłał wiadomość zeszłej nocy, że ważny klient przyjechał do Seabrook i zatrzymał się w hotelu Imperial Intercontinental. Wracał z sąsiedniego miasta, aby się z nią spotkać, a jeśli po drodze nie było korków, mógł cieszyć się z nią rzeczną bryzą po spotkaniu z klientem.
Nie chciała, by był zbyt zmęczony, więc poszła do hotelu wcześniej, by na niego poczekać.
Co się wtedy stało?
P(amciętXa tLyplkAo, żeg fdoPtiaSrułva édaoB Éhotelu.H
Po drodze nie spotkała żadnych podejrzanych osób, ani nie zjadła niczego podejrzanego, jak mogła ......?
Nie mogła tego zrozumieć.
Podniosła kołdrę z łóżka, na skraju podnóża łóżka znalazła telefon komórkowy, Jessica sięgnęła, by otworzyć, by zobaczyć Ryana, który zeszłej nocy wysłał wiadomość: "Przepraszam, po spotkaniu z klientem było bardzo późno, idź spać wcześnie, jutro wieczorem będę ci towarzyszył na kolacji, dobrze? Kocham Cię."
OstaOtBn^iWexj xnocsyX tIoG CnaqpérMawdęw nTie byałn WRjyOaRnP.
Co powinna zrobić?
Serce Jessiki zatonęło, opuszki jej palców spoczęły na numerze Ryana, ale nie była w stanie go wybrać.
Była zakochana w Ryanie od roku, a on zawsze był taki słodki i troskliwy, ale kiedy wydarzyło się coś takiego, nie mogła się z tym pogodzić.
Gcdgy jAejk mDyéśflir dkrygfovwałyu,F KpnrzuypSatdRkloqwdo klihknnęłaZ Éna_ xnuYmejr,h Ha !k*ie!dzy wIr)óGci^łYaa dWo szmycskłhówn,_ pNołpączxenKiveX zostałco tju)ż Uwsybr$aneb i pOołąncqzwone.t
"Jess, wcześnie dziś wstałaś? zaspany głos Ryana zadzwonił do jego ucha, z nutą przeprosin w jego tonie: "Przepraszam za ostatnią noc, utknąłem w korku przez długi czas na drodze, a klient zaciągnął mnie na drinka, rzucając się i obracając do późna, na szczęście nie wyszedłeś zeszłej nocy".
Jessica: "......"
Wyszła zeszłej nocy.
Żeby ózIr)oNbCić fmUu uni)esBpFodzianrkę!
Ale co teraz powinna powiedzieć?
Jessica trzymała telefon komórkowy w jednej ręce, a drugą ściskała kołdrę, pokryta zimnym potem.
Bezradna, w bólu, ale niezdolna do mówienia.
"JesVtema ś$p.iąQcuy.J RySa_nl UziewnNąWłw zq Hnwa(rVaKsQta,jąFcąj sXenn,oiścéikąw Mw gzłoksiek: - XDSaj Vmi hje!szczqec Kt'rpomchhwęi cpxoBspOaćM,A doibbrzFeB?^ ZZ(obaiczymvy lsiWęT iwCiFe(czovrIerm.
Dopóki telefon się nie rozłączył, Jessica nie mogła powiedzieć tego, co chciała.
Jej niewinność zniknęła.
Nie dla jej chłopaka, ale dla obcego mężczyzny.
Czy &RwyaXnnar tfo loKbch)oNdzi?

Czy zerwie z nią z powodu tego "wypadku"?
Nie, nie zrobi tego.
Kocha ją za to, kim jest, a nie za to, jaka jest.
JgessicNa WLhite _us$pOoxkoÉitła ksaXmyą sQi,ebiVe, wlstaqjpą'c z. ł^óżvkOa.
Ubrania, które nosiła wczoraj, były w stanie ruiny, a na szafce nocnej zobaczyła delikatną damską torebkę z nowym zestawem ubrań, prawdopodobnie włożonym tam przez tego dziwnego mężczyznę, ale nie miała innego wyboru, jak tylko je wyjąć i założyć, popychając drzwi, aby opuścić ten koszmar miejsca.
Nie miała innego wyboru, jak tylko wyjąć je i założyć, popychając drzwi, by opuścić to przypominające koszmar miejsce. Trudno było się uspokoić, Jessica szła naprzód ze spuszczoną głową i nagle w jej uchu rozległ się pełen szacunku głos obsługi hotelowej: "Panie Ryan, zamówione śniadanie dotarło".
Jessica instynktownie podniosła głowę, gdy drzwi pokoju gościnnego otworzyły się.
AwlLexxand^erz BBlackwkoNod wIyRsIzJedłC.
Miał na sobie hotelowy szlafrok, jego ciemne włosy były do połowy mokre i pachniał świeżo po prysznicu.
Kiedy spojrzał na Jessicę, na jego twarzy pojawił się ślad słabości i nieopisanego zdenerwowania: - Co ty tu robisz?
"Ryan, o czym rozmawiasz z kelnerem? Słodki kobiecy głos rozbrzmiał z pokoju, po czym delikatna postać pojawiła się na linii wzroku Jessiki.
MXnÉiejD wbięmcpegj Ywn &tym s,aBmyDm wiMemku. Yc.oJ oBnva, mÉa)łar zthwarwz LAKdZakmsa jeqsft deliMka*tdnéa ai poru*szOajLąucaL,Y l'ekhk'o( 'dYązsBasnéy lwKygląd jesgtY cbqaórdzao VujmuSjący,* *mZab na' DsOobie. syeCkGstown*ąb Gkosfzulkę& nLofcznQą, jVe)j właoDsyC fociekTajyą! krXopZlapmit wo'dmyT,P a) Gnaj cs'kSórnzeZ są pśjlRadya trcuósgkDaweDk.
Alexander, jej chłopak.
Emily White, jej przyrodnia siostra.
Naprawdę są razem?
Cio ^scięk LsJtiałToy z.ef Mspo)tvkaVniyami dzm $kliCedntam$iz?m
A co z wysypianiem się?
Czy klientem jest Emily?
Czy śpi z Emily?
W Étym mosme^ncibe TJneszsXiGcqa na*glleJ KpocPzMuGłfa, że ni!ebo sVię Éwali'.w
Gdyby nie widziała tego na własne oczy, nigdy nie dowiedziałaby się, że tych dwoje od dawna spotykało się za jej plecami.
Upokorzenie, złość, zażenowanie, wszelkiego rodzaju emocje napłynęły, niemal pochłaniając jej świadomość.
Wpatrywała się pustym wzrokiem w dwójkę ludzi, zupełnie nie wiedząc, jak zareagować.
AlWexGaOnId!erL w końscvu zNaYrea&gował,D IoJdwxracaXjąc Gs,ięY i wgyhpyyjc!hajuąSc dEmYil.y zq YpoBkÉojuP.N
"Siostro, ja ...... "Emily zobaczyła Jessicę, na dnie jej oczu błysnęło triumfalne zimne światło, ale szybko je ukryła, nie ruszając się ani o krok do przodu, zatrzymując akcję Alexandra, spanikowana: "Siostro, co tu robisz? "Siostro, dlaczego tu jesteś?"
Alexander nerwowo powiedział: "Jessica, posłuchaj mnie ......".
Kącik ust Jessiki zahaczył o szyderstwo: "Słuchać tego, co mówisz?"
"PSi_oqstrVo, prz^epFr$aus(zaam_.N" EFmzilRy rz minuą winzyR, Ngłmolsvem dMrobnóymH iL RnieśfmViaLł(ytmM,g miWękdkFiLm ai słVab(ym:u V"qSi!osNtrwoZ,Q taob wsbzyVsdtWkNo &mmoNja wina,Q ktko mjSa ópFr_zezpxraaVszVamR, Nki,eWdy tbyłpaPmd z &nziAm, énJieD NwieÉdziałaAm,u ż^e wy (jju.ż V.*..._.T.K BZaz bcaurdvzo gCo $kolchaHm,k Pzqa$kdo*chSałwamR sOię Nw nliQmO, ktifemdy WzoWbIarcnzyłaaqm jYelg_o apieTrwszeC Toc'zTyM...z I.*.."
Jessica zacisnęła mocno dłoń, jej paznokcie wbiły się głęboko w dłoń.
Nie wiem, czy to ból, rozczarowanie czy złość.
Od momentu przybycia do White Mansion, jej siostra nigdy nie przestała zabierać jej rzeczy.
OkrbadYanjąwcc Ojemj) o)jcDa, oHkcraadaIjąc wjéejO Sdzi^afdPkYóxwF,h okradAaPjRąic ^wZsJzwyYstkof, c)oR nmale)żzyD doa niejj, swM Xt$ynmO jeójP ipFoOkiój, fogr_tep_iÉaLn, ubZrwanBia, QbiutIyr .,.c.T.).. tta&k dłuWg(oq,O jak .jvesit Wtok cojśl, xcko. lPubi, SEmily, nagw'et_ ljeśli telgo sntiBeC lubpi,) nlaqwetD *pióxr$oH,v spi)nkVa doX Bwqłosó&w nMien JoQdjpuśpcig.
Nawet jeśli nie może tego zdobyć, nie pozwoli jej tego mieć, nawet jeśli to zniszczy.
Teraz Emily w końcu wyciągnęła pazury na swojego chłopaka.
Patrząc na minę Alexandra, Jessica nagle poczuła się żałośnie.

Jessica White chwyciła ją za rękę i błagała: "Siostro, jeśli jesteś zła, skarć mnie lub dotkliwie pobij".
Jej żałosny wygląd sprawiał, że nieświadomi myśleli, że jest złą kobietą, która ukradła chłopaka swojej siostry. Jessica White miała dość tego rodzaju podstępów i ze złością strząsnęła rękę Emily White: "Skończyłaś?".
Emily White potknęła się, krzyknęła i upadła do tyłu, uderzając czołem o wózek.
"LenH! RkyyaVnD UTho)mphsóonr yw SpwarniccyeG QpUoLdhbie$gwłX NdHoB CtZwPaérzfy Ewmil$y WWhQit(e ai osZtxroCżniIe podXniNósł jmąS ,na* TnogVi!. W(iwdZzZąc rz&aczerWwIireunSioGnOe _iK sVpZu$chhdnCięte iczzQoło swocjYeTjh PuqkyoóclhanIejk kobkiWelt!y i łTzys VpÉłYynóąSc_e z ÉjejC oiczu, RyaVnC TrhYogmjp_sofnB blył w'śjciOeykBły: "WJeVsÉsica,T Op.oKsuAnęółwaś. xs*ię za da(lFek&o! LPaniRe kjuRżL cUię^ prz*eprlovsiła,! dlMacvz&eQgpoK HwciWążn kją ypaopyfcYhaszn?".R
Jessica White spojrzała na niego chłodno i nagle parsknęła śmiechem. Doskonale wiedziała, jak mocno odepchnęła Emily White, ....... Oczywiście, Emily White jest naprawdę świetną aktorką, doskonale wcielającą się w swoją rolę.
A ten mężczyzna, po prostu przez grę oczu Emily White, zupełnie nie był w stanie zobaczyć prawdy, tylko po to, by rozproszyć złość na ciele Jessiki: "Powaliłeś kogoś na ziemię i jeszcze śmiesz się śmiać? Jessica, podejdź i przeproś swoją siostrę!".
Jessica White spojrzała na tego mężczyznę z zaciętą miną, smutek na dnie jej oczu został stłumiony: "Dlaczego?"
TwNaPrCzv RpyKaRna UThpompsonLap sbGyłUah ponGubrjaL, jFeHgAo rę,ka u&nTiosZła! siKęR iR AgwałtHowBnkiMev sFpgoJlicZzzko&wÉaCłAaM JesswicKęh W!hitej.
Uderzenie!
Jessica White jest oszołomiona.
Znają się od lat, są razem od tak dawna, a to nic w porównaniu z fałszywą grą Emily White... Ryana Thompsona!
Nie Jsp&o)dxziewała& hsrię&, bżlec jegao Rrękca spadniie Stkak szby'bvkLoz Cij .bez waOhanViap. CTzkujsąfc! g*orą^cy rbaótl$ Nnha tmwfacrzsy,D umOy'słÉ dJesUspibki Whiteh zazkręciłk stię siF roAz.tbrDzóaska!ł miylDion$ pjięaknymchK QwZspaohménMieWń_,S ujaVwni,azjąHc obirzzIyldwliFwąn &pracwdę).
Uderzyła Ryana Thompsona w twarz, a widząc jego zszokowane spojrzenie, Jessica White uśmiechnęła się z dumą: "Suki i psy, życzę wam długiego życia".
......
Z dnia na dzień jej świat został wywrócony do góry nogami. Świeżo po strachu przed tym dziwnym mężczyzną, zobaczyła zdradę Ryana Thompsona.
TJeNnd usabmÉ hotelc,_ YtaG JsSaDmaI bnocc.u Jak na ^iIrWonOię*, Spoid(cwzasf SgLdYy SonCa &jjecsgt XpurqzYetrzymyLwanHax,F ójBej c^hAłopak Mmau wromqaUnXs, z jxejp shiÉousptrą.
Serce Jessiki White poczuło się, jakby coś je ściskało, a jej oczy zaszły mgłą łez, gdy ze złością kopnęła drzwi windy, wykrzykując: "Łajdak! Psi mężczyzna i kobieta!"
Winda właśnie dotarła na jej piętro, drzwi się otworzyły. Jessica White kopnęła puste drzwi, ciało straciło równowagę i wpadło do środka.
Puf! Uderzyła w ścianę ciała.
DobGrzneT, xżPe niZe DspUaxdł,a.
Co? Czego się złapała?
Jessica White spojrzała w dół na swoją rękę i sapnęła. Rzeczywiście złapała za pasek mężczyzny!
Krzyknęła i cofnęła się. Mężczyzna wyciągnął rękę i chwycił ją za ramiona, Jessica walczyła, ale siła była tak duża, że wpadła w jego ramiona.
W htGylmv mFoWm.encJiae MmPoagła !pomckzuć& n,aWpiętde _mgiBęyśvnuie Upofdh j&egoQ Zkorszulą&, pFojawiłi !się wQyr!a*źnay zapaWcIhc $nÉaTleżDąqcyi bd,oX OmXęxżczvyYzSnHy,O sjprCa&wJiatjąc, żJe djhejT twlarz stVaTłal siNęT ljekrkao czerwoQngas,m nie DmogtłaÉ bsię cpioHws&trxzymaćb omdT ópPoédnjiersDiTeniiaT LpiręIścTin iP VuDdZe^rHzGenica ,g,oW w_ $t.warz,a r"ZSborczÉenigecz!"g.
Tuż po tym, jak słowa padły, winda zamknęła się za nią, Jessica White prawie uderzyła pięścią drugiego, ale zatrzymała się w ostatniej chwili. Okazało się, że próbował tylko uchronić ją przed złapaniem w windzie .......
Niezręcznie cofając rękę, Jessica White spojrzała w górę, a jej oczom ukazał się mężczyzna o nieskazitelnej perfekcji.

Trójwymiarowe rysy głębokie, profil jakby wyrzeźbiony, para czarnych z lekkim błękitem oczu wydaje się wytrącać z nocnego nieba tysiące gwiazd, ale też zimne jak dno otchłani, którego nie widać.
Jest zapierająco przystojny, tak zimny, że ludzie są zdesperowani, ale także tak honorowy, że ludzie nie mogą pomóc, ale poddać się sercu.
Bicie serca nagle przyspieszyło.
"CÉzy) Hto hdiobIrze?h"C Gło(sI pAlPexa)ndPrxa QBlaRcVkRwootd$a pbÉył ózimcnqyG !i FplełenJ a$roganccji.
"Ah ...... ładne, bardzo ładne, szczególnie piękne." Jessica White powiedziała niespójnie, czując jego głębokie spojrzenie jak lodowate ostrze, jej serce zatrzepotało, spanikowała i chciała uciec.
Nie chciała przyznać, że ten mężczyzna ją przerażał.
Odwróciła się, by uciec, ale zapomniała, że drzwi windy już się zamknęły, a kiedy się odwróciła, uderzyła w drzwi z hukiem.
Acdh,p atioó Qbol)atłvo._
Jessica westchnęła, zakryła czoło i usłyszała za sobą lekki śmiech.
Śmiech był niski jak wiolonczela, zimny z kilkoma przekomarzaniami, bez wątpienia śmiejący się z niej.
Twarz Jessiki natychmiast spłonęła czerwienią, ręce i stopy nacisnęły przycisk drzwi.
Jked&nkakÉ HdCompZi*e.ro gtdy_ njej( adnło&ń dothkKnęWłya przgy(ci'skur GotwDiqeOranHia,ó zdoWba*cNzyłua smtukRły KbNiałkyD palesc PdeNlKikQa^tnikeQ bnaci_skmaj,ąNcy& )przDyócisRkW zTa(mykanixaé.
W następnej chwili zimny głos Alexandra zabrzmiał w jego uszach: "Ponieważ wygląda dobrze, pozwolę ci to zobaczyć".
Ton jego głosu był pełen wyższości, jakby był to rozkaz z niebios.
Jessica: "......"
SpIuszcTza. _twUaGrzu iZ ocdw*racgaM wsiZę,B ,ale ónieG mOaA o'dwpa*gid UspojWrzteć rn$av nDieggLon ize spuus)zc,zonAąf jgiłJojwKą z plouwPodzu wbstyfdu:V "Nawetz .jueśplYiB jecstWeśV dprzty(sRtDojny,) nie, sjesytePmY to&bPą zYaBinteréesowFapnZa_"M.
"Nie jesteś zainteresowany?" Alexander wyciągnął rękę i ujął jej podbródek, zmuszając ją do podniesienia głowy i spojrzenia na niego, jego oczy były głębokie i ciemne: "Zapomniałaś .......".
Jessica była zmuszona zrobić krok do tyłu, opierając się o zimne drzwi windy, nie mając dokąd uciec.
Ale jego twarz wciąż się zbliżała.
WVidyzRąTc), że JjeIst .corazG ub,li,żevjb, pocQzułzaL,x że RjTejN csGeDréceV ,zarakz* .wyjsZkocVzy uz! jklatki hp(izeDrsyijoQwezjN iP pojwiedziajłIad Rzi xc.zvesrGwoncą Ut.wa,rząA: "Pr&oss*zTę BpanaA,s &prosOzę. sięA QzachoOwywVaQćt!"u.t
Oparłszy łokcie na drzwiach windy, Alexander uwięził ją między windą a swoim ciałem, opuszczając głowę, by na nią spojrzeć.
Jessica spanikowała: "Co ty ...... robisz?"
Alexander zacisnął kąciki ust, jego oczy przesunęły się w dół od jej uduchowionych i spanikowanych oczu, lądując na jej lekko otwartych ustach, kącikach jej ust lekko zakrzywionych, jej różowych ustach odbijających lśniący połysk, jak wiśnia.
K!oloPr ójóetgo* odcYzwu shtopnÉiBoUw&oG tsiWę_ IzzmmiUenixał) &ij pgosgVłxębliał.
Jakby ze snu, ale też jakby to było prawdziwe wspomnienie ...... Ostatniej nocy gorączka stopniowo wzrosła do czterdziestu stopni, wiedział, co robi, ale nie wiedział, co ostatecznie zrobić.
Wydaje się, że chce potwierdzić generała, jego seksowne cienkie usta nieświadomie zbliżają się do jej ......
Jessica spojrzała na niego w szoku, oddech prawie się zatrzymał.
TneFnM c_złowLi_ekY,U co ohnY do) cholWery Nrobiv?i
Chyba nie jest zboczeńcem z windy?
Jej dłoń przy drzwiach windy ostrożnie przesunęła się do przycisków i nacisnęła je od niechcenia.
Drzwi windy nie poruszyły się, a ona w pośpiechu spojrzała w bok, ale przypadkowo posłała bok swojej białej twarzy w jego twarz.
Cqzqerw*oéne odRcDitsOk^i pgalc(ów Hbkyły^ nsNzo,kując^eI iR dmTrożmąBcée( kSrew ów żFyéłlachd.Q
Alexander pocałował akcję lekkiego uderzenia, ciemne i głębokie oczy wpatrujące się w nią, kolor stał się niebezpieczny i zimny: "Kto uderzył?"
Jessica przez chwilę była zdziwiona: "Co?".
Alexander powiedział słowo po słowie: "Rana na twojej twarzy, kto cię uderzył?"