Cztery lata samotności

Chapter One

As night fell, the cold moon hung high in the sky. The bright moonlight fell on the ancient castle on the edge of the city, casting a mysterious silver veil around it. Emily stood on the balcony, looking at the forest in the distance, and felt a chill rising from the bottom of her heart. Since moving to this castle, her life has become bizarre and mysterious.
The cold wind in October swept across her bare shoulders, bringing a shudder. Emily subconsciously wrapped her woolen shawl tightly around her, but she couldn't feel any warmth. This castle seems to be always cold, just like its mysterious owner Lucas Black, exuding an inaccessible atmosphere.
"Miss Emily," suddenly, a low voice sounded behind her, "You'll catch a cold if you're still outside so late."
She turned around and saw Lucas standing at the balcony door. The moonlight outlined his tall figure. He was wearing a dark silk shirt, and the collar vaguely revealed his strong chest. The amber eyes flickered strangely in the darkness, as if they could see through her soul.
"Mr. Black," Emily whispered, trying to hide the trembling in her voice, "I'm just admiring the moonlight."
Lucas took a step forward, but suddenly stopped. Emily noticed that his body stiffened instantly, and his nostrils fluttered slightly, as if he was sniffing something. His expression became solemn, and a glimmer of wildness flashed in his eyes, but was quickly suppressed.
"Please go in," his voice was hoarser than usual, "It's not safe here."
Just then, a cold night breeze swept across the balcony, bringing a faint smell of rust. Emily saw that Lucas's fingers were almost pinched into the stone railing, and his knuckles were white. She couldn't help but take a step back, her heartbeat accelerated.
"I thought this castle was the safest place," she whispered, "after all, you are here."
Lucas let out an almost inaudible growl, "Some danger, Miss Emily, is much closer than you think." His eyes looked unusually sharp in the moonlight, "especially on a full moon night."
Suddenly, a wolf howl came from the distant forest, shrill and long. Emily was surprised to find that Lucas' pupils shrank in an instant and turned into vertical pupils like a beast, but the fleeting change made her wonder if it was just an illusion caused by the moonlight.
Just then, a cold breath passed by her from behind, accompanied by a chuckle. Emily turned around and saw only a dark shadow flashing in the corner of the balcony. When she looked back again, Lucas had come to her side, with a hand gently on her shoulder.
"I'll take you back to your room," he said, with an unquestionable commanding tone in his voice. Emily noticed that his palms were surprisingly hot, in sharp contrast to the chill of the castle.
Walking in the dark corridor of the castle, Emily could feel Lucas' presence, he walked behind her like a silent guardian. Moonlight poured in through the Gothic stained glass windows, casting mottled shadows on the floor.
"Good night, Miss Emily," Lucas whispered in front of her door, "Remember, no matter what sound you hear, don't leave the room tonight."
"Why?" Emily asked subconsciously.
Lucas was silent for a moment, his eyes looked deep and dangerous in the moonlight, "Because the moonlight tonight is too beautiful, it will always wake up something that shouldn't wake up."
When the door closed behind her, Emily leaned against the door, her heartbeat still alarmingly fast. She could hear Lucas's footsteps gradually fading away, but she seemed to hear the sound of wings flapping outside the window. She walked to the window and looked out through the glass.
In the moonlit courtyard, she saw a figure standing by the fountain. The man looked up at her window, and the moonlight illuminated his pale marble face - it was Draco, with a mysterious smile on his lips and a dangerous light in his eyes. When Emily blinked, his figure had disappeared, as if he had never appeared. Emily lay trembling on the bed, listening to the wolf howling outside the window. She knew that she had fallen into a world full of dangers, and this was just the beginning. On this moonlit night, her fate was closely linked to two mysterious and dangerous beings, and there was no turning back.

Chapter Two

In the dead of night, Emily lay in bed, the faces of Lucas and Draco appeared in her mind. She could not resist the deep attraction, but she also knew that she was caught in a dangerous vortex. She knew that the confrontation between the two men was a life-and-death hostility, and she was just a pawn in their war. A corner of her heart reminded her to escape, but the deeper desire pulled her to stay in this mysterious castle, looking forward to the unknown encounter.

        Just as she was about to fall asleep, a slight knock on the window interrupted the silence. Emily opened her eyes, and the moonlight poured into the room through the curtains, making the corners of the room particularly dark. She sat up subconsciously, trembling slightly and walked to the window. When she opened the curtains, a figure was standing in front of her, cold and elegant.

        It was Draco.

        "Sorry, I scared you, Emily." His low voice was frivolous and indifferent, as if every word revealed his unfathomable darkness. His eyes were like two flames in the abyss, locking onto her with an irresistible force.

        "How... are you here?" Emily's heartbeat quickened, and her hands unconsciously clenched a corner of the curtain. She knew she should be scared at this moment, but Draco's unique charm made it hard for her to resist.

        Draco did not answer her question, but slowly approached, lowered his head and whispered in her ear: "You know why I'm here, Emily. You've never really been afraid of me, right?"

        The moment he approached, she smelled the cold breath on him, as if it came from the night a thousand years ago. Her breathing gradually became rapid, but she did not retreat, but was locked by his eyes, as if her soul was also attracted to him.

        "Draco... we can't do this." Her voice was weak, but she did not retreat at all, as if even she herself was struggling with contradictions.

        "You don't belong here at all, Emily. Staying here will only put you in deeper danger." Draco gently lifted her chin, with a smile on the corner of his cold mouth, that smile was both gentle and dangerous, "But if you want to know the real darkness, then come. I will take you to see everything."

        At this moment, the door was pushed open, and Lucas' figure appeared at the door like a shadow. His face was gloomy, and his eyes were burning with anger. It was his possessiveness and anger that he could not hide. He walked towards Draco step by step, his hands clenched, his muscles tensed, as if he was going to pounce on and tear the enemy in front of him in the next second.

        "Draco, let her go." Lucas' voice was low and threatening, like an enraged beast. It was the first time Emily saw him so out of control, his eyes were like a ball of unextinguishable fire, revealing uncontrollable anger and possessiveness.

        Draco smiled slightly, released Emily's chin, and looked at Lucas provocatively. "Don't you understand yet? She doesn't belong to you. The savagery of the wolf tribe is nothing but a bondage to her, and I can give her true freedom."

        "The 'freedom' you mentioned will only make her fall into darkness. You don't understand what true protection is." Lucas sneered, his eyes as sharp as an eagle. He slowly stepped forward, blocked Emily, and protected her behind him. That was his attitude as the wolf king, firm and unshakable.

        Emily was sandwiched between the two, feeling her heartbeat speed up, as if breathing became difficult. These two completely different forces intertwined and collided in front of her, making it impossible for her to decide which side to choose.

        Draco raised the corners of his mouth and slowly took a step back, his eyes still on Emily. "Emily, one day you will find that he can't satisfy the desire in your heart. And I am your true home."

        As soon as the voice fell, Draco's figure disappeared into the night, as if he had never appeared.

        Lucas looked at the empty room, his fists gradually loosened, but the anger and worry in his eyes remained. He turned around and looked at Emily softly, but his eyes still flashed with contradictions and forbearance.

        "Are you okay?" He asked in a low voice, with a trace of undisguised concern in his voice.

        Emily nodded, but her heart was in turmoil and it was difficult to calm down. She knew that she had fallen too deep. She could not let go of these two men easily, nor could she easily resist them. A complex emotion surged in her heart, which was a dangerous and fatal attraction.

        "Lucas, I..." She wanted to say something, but lost her words when she met his eyes.

        "Don't get close to him." Lucas' voice was low, with a hint of pleading and warning, "I know you feel confused, but Draco is not what you think. He will only drag you into the darkness, and I won't let him hurt you."

        Emily just looked at him silently, and a touch of uncertainty gradually rose in her heart. She knew that this was not just a war, but a contest of feelings and desires. In this dangerous triangle relationship, she has gone too far and can never turn back.

Chapter Three

Emily stayed awake all night. The wind outside the window blew through the woods, making a low moan, as if the whole castle was whispering in her ear. She curled up in bed, recalling Draco's cold smile and Lucas's deep eyes. Two completely different attractions stirred in her heart, making her lost on the edge of danger and desire.

        When the sky was slightly bright, she made a decision. She had to figure out what she wanted, the wildness and protection of the wolf tribe, or the mystery and temptation of the vampire. She got up and walked out of the room, walked through the deserted corridor, and came to the door of Lucas's study.

        The door of the study was slightly open, and a whisper came from inside. Emily stood outside the door and pricked up her ears to listen.

        "She is innocent, Lucas." A low and gentle female voice came from Lucas's sister, Leila. Emily had heard rumors about her. Leila was the wisest prophet in the wolf tribe and could always see fragments of the future.

        "I know, Leila." Lucas' voice was hoarse, as if he had struggled all night, "but I can't control myself, I can't suppress my desire for her. I'm afraid that if she stays with me, she will only be swallowed by my darkness."

        Emily's heart trembled, and she raised her hand to push open the door.

        "Lucas." Her voice was abrupt and firm in the silent room.

        The two turned around and saw her standing at the door with a hint of determination in her eyes. She walked slowly towards Lucas, looked up at him, with a hint of determination and inquiry in her eyes.

        "I know you protect me, but I'm not a fragile child." Her voice was calm and firm, "I need to know the truth. Why are you always so hesitant? And why is Draco so persistent in approaching me?"

        Lucas' expression froze for a moment, his eyes wandering on her face, as if he was weighing whether to tell her everything. Finally, he took a deep breath, as if he had made up his mind.

        "Emily, the fate of our werewolves is usually determined at birth. The wolf tribe has a unique ability to perceive its partner. When we find that person, we will feel an attraction that cannot be ignored... and you are my destined partner." Lucas spoke in a low voice, with pain and desire flashing in his eyes.

        Emily's heartbeat accelerated, and thousands of emotions surged in her mind, both shocked and confused. She never thought that she would become his destined partner, and his possessiveness and protectiveness of her turned out to come from this ancient bond.

        She asked softly: "What about Draco? Why is he so obsessed with me?"

        Lucas's eyes became more gloomy, and there was a hint of anger in his eyes. "Draco's tribe never believed in fate. They prefer to dominate their own future. And he believes that as long as he possesses you, he can destroy me and the traditional beliefs of the wolf tribe. So, he is not sincere to you, but to weaken my power."

        Emily's heart suddenly tightened, and a hint of anger and loss surged in her eyes. However, she also felt a little unwilling, as if she was just a tool in this struggle, being fought over and torn by the two, and she had no right to control herself.

        "So, Lucas, are you sincere? Is it just fate for me?" There was a hint of disappointment in her voice, and her eyes became cold.

        Lucas was stunned, as if he was hurt by her question. He was silent for a moment before speaking: "Emily, I can't deny the existence of fate, but I can't ignore my feelings for you." He gently held her hand, his eyes full of affection and desire, "Whether it is fate or something else, I am willing to give up everything for you."

        Just then, a slight sound came from outside the window. Emily turned back suddenly and saw a pair of dark red eyes flashing outside the window, like a flame in the dark, and the familiar cold breath startled her heart.

        It was Draco.

        He stood outside the window, sneering at them, as if everything was under his control. He knocked on the window lightly, his voice cold and full of provocation: "I don't think it's possible to talk about 'betraying' everything here, Lucas. You can't protect her because she will eventually come to me."

        Lucas' eyes immediately became cold and dangerous. He stood in front of Emily, glared at Draco outside the window, and growled in a low voice: "Stay away from her, Draco. You can't force her to choose darkness."

        Draco smiled slightly, his eyes full of evil confidence. He raised his eyebrows at Emily, as if everything was under his control. "Dear Emily, you will find that the bright world cannot satisfy your desire. And darkness - is your destination." After he finished speaking, his figure instantly disappeared into the night.

        The room returned to silence, but the air was filled with tension and uneasiness. Emily looked at the empty darkness outside the window, feeling both fear and desire in her heart. She could no longer deny Draco's attraction to her, and the danger and mystery made her heart beat faster.

        Lucas noticed her hesitation, and a trace of pain and uneasiness flashed in his eyes. He gently held her hand and whispered, "Emily, don't get close to him. His darkness will devour you and make you lost in the endless night."

        She didn't respond, but just looked at him silently, her heart full of complicated emotions. She knew that she could no longer simply withdraw from the two of them. Her fate had been drawn into an uncontrollable vortex, and the only thing she could do was to follow her heart and touch the unknown darkness.

Chapter Four

As autumn deepened, the forest surrounding the castle donned a cloak of gold and crimson. Yet Emily felt none of the season's warmth. Since that night's revelation, her mind had been in constant turmoil, with Lucas's truth and Draco's temptation intertwining like two serpents in her thoughts, leaving her breathless.

        That evening, Emily found herself alone in the castle's library, searching through ancient tomes for any mention of werewolves and vampires. As she focused on a yellowed manuscript, the air suddenly turned cold. Looking up, she found Draco standing across from her, his appearance as silent as shadow.

        "Seeking truth, my dear Emily?" Draco leaned elegantly against the bookshelf, wearing a deep purple silk shirt that made his skin appear even paler. "But you know, written accounts are often one-sided."

        Emily instinctively stepped back. "Why do you always appear like this? It's unsettling."

        Draco chuckled softly, moving toward her with fluid grace. "Because I enjoy seeing you startled. It makes you even more enticing." His fingers traced her cheek, the cold touch making her shiver. "Lucas told you I'm merely using you, but did he mention that his fate is actually a chain binding him?"

        Emily froze. "What do you mean?"

        "The werewolves' so-called destined mates are nothing but constraints in their bloodline," Draco's voice carried a hypnotic power. "They're forced to love someone, forced to protect them. Isn't that tragic? While I..." his gaze deepened, "I choose you because I'm truly drawn to you."

        A low growl suddenly echoed from the doorway. Lucas stood there, his eyes now golden, filled with rage. "Step away from her, Draco!" His voice carried an unmistakable threat.

        Instead of retreating, Draco pulled Emily closer. "Why so angry, Lucas? Is it because I spoke the truth, or because you fear she might choose me?"

        The tension in the air grew thick enough to cut. Emily could feel the energy between the two men threatening to tear the room apart. Lucas's body trembled as he fought to control the beast within.

        "Enough!" Emily suddenly shouted, "What am I to both of you? Some trophy to be won?" Her voice carried both anger and hurt.

        Both men froze. Pain flashed across Lucas's eyes, while Draco's expression turned contemplative.

        Emily pushed away from Draco and walked toward the door, but paused beside Lucas. "You say I'm your destiny, but have you considered my feelings?" Her voice was soft but accusatory. "And you, Draco, if you truly cared for me, you wouldn't use me as a weapon against him."

        She hurried from the library, and only when she reached the corridor did her tears finally fall. She didn't know whom to trust - Lucas, chosen by fate, or Draco, who chose her himself? More importantly, she began to question whether she truly understood her own heart.

        As night fell, Emily stood on her balcony. Wolves howled in the distant forest, while somewhere in the castle, she thought she heard the flutter of bat wings. Everything reminded her that she stood at the crossroads between two worlds, and she had to make a choice.

        Then she noticed items on the balcony railing: a rose as black as night with a blood-red sheen - Draco's mark. Beside it lay a wolf fang necklace, a werewolf protection charm, obviously left by Lucas.

        Emily gently touched both items, her internal conflict growing stronger. She knew that choosing either would alter her destiny forever. But more importantly, she needed to understand what her heart truly desired.

        As moonlight bathed the castle grounds, Emily realized that her decision wouldn't just be about choosing between two men - it was about choosing what kind of life she wanted, and more importantly, who she wanted to become.

Chapter Five

The following days in the castle were filled with an unbearable tension. Emily found herself constantly caught between shadows and silence, between warmth and cold. Every corner seemed to hold either Lucas's protective presence or Draco's seductive whispers. The weight of their attention was becoming increasingly suffocating.

        One particularly cold morning, Emily discovered a mysterious leather-bound book in the library's restricted section. Its pages contained ancient prophecies about the eternal conflict between werewolves and vampires. As she read, her hands trembling, she found something that made her blood run cold.

        'When the moon bleeds red and the night grows teeth, a choice will be made that breaks the ancient cycle. A mortal's heart shall tip the balance, bringing either eternal darkness or salvation to both races.'

        "Interesting reading material," Leila's voice suddenly came from behind. Lucas's sister moved like a ghost, her silver eyes holding centuries of wisdom. "I've been waiting for you to find this."

        Emily closed the book carefully. "Is this... about me?"

        Leila's expression remained enigmatic. "The prophecy speaks of a mortal who stands between our worlds. But prophecies, dear Emily, are like rivers - they show the destination, but the path taken is always your choice."

        "What happens if I choose wrong?" Emily's voice wavered.

        "There is no wrong choice, only consequences," Leila replied, her voice gentle but firm. "But I must warn you - the blood moon approaches, and with it, a moment of truth that will change everything."

        Before Emily could ask more questions, a commotion erupted from the castle grounds. They rushed to the window to see Lucas and Draco facing each other in the courtyard, their postures tense with barely contained violence.

        "You've crossed the line, Draco," Lucas's voice carried up to them, filled with fury. "You dare to mark our territory?"

        Draco's laugh was cold and mocking. "Territory? This stopped being about territory the moment she arrived. Or are you afraid she's already choosing me?"

        Emily watched in horror as Lucas's form began to shift, his muscles rippling beneath his clothes. The morning sun caught his golden eyes, now burning with primal rage. Draco's own transformation was more subtle - his pale skin taking on an otherworldly sheen, his movements becoming impossibly fluid.

        "Stop!" Emily's voice rang out across the courtyard. Both men froze, their attention snapping to her window. "This has to end!"

        She turned to rush downstairs, but Leila caught her arm. "Be careful, Emily. The blood moon is three days away. Under its light, both races lose control of their darker natures. And you..." she paused meaningfully, "you will be at your most vulnerable."

        When Emily reached the courtyard, the tension was thick enough to choke on. Lucas immediately moved to her side, his protective instinct evident in every motion. But it was Draco who spoke first.

        "My apologies for the disturbance, dear Emily," his voice was silk over steel. "But perhaps it's time you understood the full scope of what you're involved in." He pulled an ancient medallion from his coat. "This belongs to your grandmother. She wasn't just any woman - she was a guardian, keeper of the balance between our races."

        Emily's world tilted. "My grandmother? But she died when I was young..."

        "She was murdered," Lucas cut in, his voice heavy with old pain. "By those who wanted to destroy the peace between our kinds. And now, as her descendant, you inherit her role - and her enemies."

        The revelation hit Emily like a physical blow. Suddenly, everything made more sense - the mysterious circumstances that led her to the castle, both men's intense interest in her, the prophecy. She wasn't just caught between two supernatural beings; she was part of an ancient legacy.

        "The blood moon comes," Draco said softly, his eyes locked on Emily. "And with it, powers long dormant will awaken. You'll need to choose not just between us, Emily, but between two paths for both our races."

        As if in response to his words, clouds gathered overhead, casting strange shadows across the courtyard. Emily felt something stir within her, something old and powerful, like a sleeping giant finally beginning to wake.

        Lucas moved closer, his warmth a stark contrast to the chill air. "Whatever you choose, Emily, know that my protection isn't just about fate or duty anymore. It's about-"

        But before he could finish, a piercing scream cut through the air. All three turned to see Leila collapsed at the castle entrance, her silver eyes wide with terror as she pointed at the sky.

        "It's coming," she gasped. "The blood moon... it's coming early. And with it, they're returning - the ones who killed your grandmother. They're coming for Emily."

        In that moment, as Emily looked between Lucas and Draco, she realized that her choice might not be about love at all - it might be about survival.

"Nie wracaj do domu bez płacenia czesnego przez cztery lata. Spójrz na dzieci innych ludzi, na Uniwersytecie Andersona, rodzice chętnie opróżniają rodzinną fortunę, by je wesprzeć, by mogły pójść do szkoły. Dlaczego u ciebie jest inaczej?".
Przypominając sobie zimne spojrzenie ojca, gdy odchodził, Jack Williams nie mógł powstrzymać dreszczy. To nie żart, ojciec zawsze był wierny swojemu słowu, jeśli nie uczysz się ciężko, nie, nawet musisz znaleźć sposób na zarobienie pieniędzy, to cztery lata później będziesz tylko błąkał się jak duch.
Myśląc o tym, jego twarz stawała się coraz bardziej ponura i nie mógł już być szczęśliwy.
"yNiem)oyż_lNifwe,Y cszyy teBn kol(eś strac^ihł rodWzi)cUów? XDPlacIzAeQgow BiOdZziWe naF cU!nóiwQercsDy&tet WGilso)npa iS wy!gléądbaÉ nal zpgorzknia'łHeJgGo, jWarkbgyZ stGracKił rnordCzqinXęG?("
"Ciii, ciszej. Ten facet jest duży i silny, a jeśli cię usłyszy, to cię zabije".
Niedaleko, grupa podekscytowanych studentów pośpiesznie szła w kierunku Uniwersytetu Wilsona, patrząc na cztery duże słowa napisane na drzwiach, kursywnym pismem - Uniwersytet Wilsona. w miejscu napisu poniżej widniało nazwisko pierwszego prezydenta szkoły, Williama Wilsona, co sprawiło, że serca wszystkich zawrzały z podekscytowania. Pod napisem widniało nazwisko pierwszego rektora szkoły, Williama Wilsona, co sprawiło, że serca wszystkich zabiły z ekscytacji.
Była to jedna z niewielu prestiżowych szkół w kraju, a ktokolwiek mógł się do niej dostać, nie był dumnym i podziwianym talentem?
DzihśI jedsWt d^z!ieńm UoFtCwZabrncTiaH Ms&zfkFoły&,B NwsziytscyP no^wi BuSczniowieq fsą sézCcwzę.ślAiówi* $i bpodjehkscDywtZoDwanni, icha at$wazrnzea asZą dpeHłvne uśÉmgiHechóvw.$ iM^yś(l(ącm Uo bpyéciIu yc(zęścwijąF .tCe.gVo miVesjfsica,W ókbto^ niqeR $bóyłbyB ipoud(ekzscSytoLwTaxny?
Z wyjątkiem Jacka, który jest nagi i w łachmanach, zwłaszcza w tej białej koszulce z naszywkami? Boże, to oburzające!
A patrząc na jego przygnębioną twarz, od razu stało się jasne, że ten facet był oczywiście biednym uczniem bez pieniędzy, więc zastanawiałem się, jak będzie błagał administrację szkoły.
Chociaż rodzina Otsuka była ciekawa, nikt nie chciał dowiedzieć się szczegółów, więc Jack mógł iść drogą, otrzymując wiele zaciekawionych, zaskoczonych, a nawet sceptycznych spojrzeń od ludzi wokół niego.
"PvrhzepmrSaFsazMaamZ, kJoleg.ov yzm klaKsy, SjaPkd vmÉogUęh dos$tać simęÉ do biSuraL yrejZesbtracMjid cghiWńfsk(i)egyo uwóydzHiaLłu?" éWsFzyss.cyb szlmi$ QwI fpo,śpji*eczhuG,N JVaMcck ózCdo!ł_aBłt azqa.trzBymjaNć chłoÉpaka i AzapyAtaGł HzM $niecie,riplCi^wiośdcViąK.l DzDisi(ejswzyU dzyiJe&ń bDyZł taxkv _go'rAący, Mże aż ysÉzÉcTzvyTpKało, tgo* wQ oc,zfyI,É jeGślsip YnGa)dOakl bęTdBzieL sviIę* ntaAk błąkdałS,A jnHie lwIimedcziyałk, wkgiekdVy hbXęZdMz)ifeb Nw s,tanieK lznalceźćR swóGj ceFl.
Został zatrzymany przez chłopca, na białej twarzy widać było lekkie zniecierpliwienie, szybko spojrzał na Jacka, stwierdził, że jest ubrany niechlujnie, chociaż włosy nie są długie, ale trochę niechlujne. Jednak wygląd Jacka jest bardzo wynędzniały, prawie łamiący serce, chłopiec powiedział w złym nastroju: "Idź trzydzieści kroków przed siebie, skręć w lewo!".
Pomimo złego nastawienia drugiej strony, Jack wciąż grzecznie podziękował. W mgnieniu oka przeszedł trzydzieści kroków, spojrzał w lewo i nagle oniemiał: publiczne toalety!
Dwie duże czerwone litery publicznej toalety szczególnie rzucały się w oczy, co sprawiło, że Jack na chwilę zamarł i reagował jedynie na szepty przechodniów wokół niego.
"kSłuHchamj, zpko coD tXefn tféancet gg)apiW !sigęC na publricKziną ttoyaleytTę? !ChdyJbaf qnieF jqeOst gÉłupMiZ?"
"Co ty możesz wiedzieć! Przed chwilą widziałem, jak wchodzi duża, piękna kobieta, najwyraźniej ten dzieciak jest nimfomanką, chce ją podglądać. Ale zastanawiam się, czy w ścianie jest dziura, przez którą można patrzeć? W przeciwnym razie, jak mógłby być tak zahipnotyzowany?" Powiedział inny uczeń, który również podszedł, aby się tego dowiedzieć.
Jack prawie zwymiotował krwią. Czy jestem tego rodzaju osobą? Podglądanie czyjejś toalety, to naprawdę oburzające!

Pospiesznie odwrócił głowę i przygotował się do wyjścia, myśląc, że pójdzie do osoby, która go wcześniej oszukała i zapyta go do końca, gdy nagle przed jego oczami pojawiło się światło.
"Wow, co za piękność!"
Oszałamiająco piękna kobieta z długimi rozwianymi włosami, ubrana w białą sukienkę, wyszła z toalety ze spuszczoną głową. Już sam jej wygląd był oszałamiający, a w głowie Jacka natychmiast pojawił się głos: "Mam nadzieję, że jej wnętrze również dorównuje jej urodzie".
"Wow,P Ut!en^ YdbzieDciaHk n_apXrYaOwdQęi mga dloSb,rem SoBkRo, wKięc* tob JtOakKaO ppięIk)na tkofbxipeVtBa,m niGc dzi_wnSegoD,q żMe wpodwgSląrd&ałZ QjTą taakr dłuCgGoR!".S
"Tak, gdybym to był ja, też chciałbym tu zajrzeć".
Ethan Smith i jego przyjaciele szeptali z boku, a w ich spojrzeniach była nutka zakochania się w piękności, co sprawiło, że Jack poczuł pogardę.
Pomimo swojej pogardy, nie mógł powstrzymać się od odwrócenia głowy, by na nich spojrzeć, a jego oczy stały się jeszcze bardziej nieruchome. Piękność zdawała się zauważyć ich rozmowę, spojrzała w górę, z rodzajem zaciekawionych i rozbawionych oczu spojrzała na kilka osób, ale nie zmieniła tempa, od razu.
Pachn,ąQcLe pgodKmu(chy NwiaYthrBum, tJrzaep'oZtaniQe lupbrrań, widoAkR FpmięknjyQch OlDuTdóziL stZohp'niIoTwo oddaKlLaającyzch si(ę,l JacÉk &zamaHrWł.B óW ty,m momYenKcieZ Wjewgo& wwewnętjrmzKna& gyłęóbéiya) wywofłakł!a HfKaGlę -w nSaxprzawdę( ajesyt LdOuYżą *pię(kną tkobiRewtnąÉ! JTaókLiQeC zZadan$ie zllecFinłD mIu otjcniecn?n SsprBoGw(aMdJzdiwćG dtz'iewYczynę?t O móÉjd HBoyże,t tsok qonaT!C Póou &cnzutIeJreSch klaRtaRch, jÉeślQiF AjBą& UpJrzypHroSwWardYzPiT,Z tafta bęvdzieF xza&doAw^olfony, bpérahwdaB? Myśpląc po tYym, j)eSgtoF Nserjcxe swrkzHaWło.D
Bez względu na wszystko, chociaż wydaje się być trochę trudna do ścigania, ale im trudniejsze rzeczy, tym bardziej ekscytujące. Dopóki jej plecy całkowicie nie zniknęły, Jack potrząsnął głową i pomyślał sobie: musi ją znaleźć w przyszłości, a potem spróbować dogonić!
Po zapytaniu trzech lub czterech osób, Jack w końcu znalazł biuro zapisów chińskiego wydziału w małym zakątku.
Chociaż wydział chiński jest dużym wydziałem, dziwne uczucie uczenia się chińskiego sprawia, że ludzie czują się nieswojo, wydaje się, że zawsze jest trochę nie na miejscu wśród innych kierunków. Mimo że wszyscy uczyli się tego języka od podstawówki do liceum, nie był on szczególnie popularny.
Z pdaPle^kap w!idlaćX gbyło ^d&w&i(eF bsstéuudeBnStkwi$ !sliIeQdwzIą&cZe przy CstrankoDwFikskóuS QrejestraacjiD,d z lzatlfoXtknXy_miJ ^uZśmieOcIhamis Fnaz UtHwaCrzkach, JrozpgląQdaxjLąTcleH sxiwęn od Kc^zasbuk Ddo xcz$asu.r nS.zczeBgólnXiÉe pbr)zerd* LnJi_móiX, IwieléeJ KpięikMntycxhC skjozbi!etQ GzdLawjaDło. s&i^ę_ bSyWć* SzaHpiisalnych InHaA lWymdlział$ LChidńtskTi, SpoxwéotduWjącs,V Wżqe *chYłop^cGy Fp*aUtrzTylCin pmrvosto kp*rRzeZd )sdiOebBie.
Jack zaśmiał się w duchu: ci faceci są tutaj, aby chodzić do szkoły, czy aby docenić jej piękno?
W końcu nadeszła jego kolej. Patrząc na grupę ludzi szczęśliwych, że mogą już wyjść, Jack podszedł: "Student języka chińskiego i literatury, Jack Williams".
Kiedy jeden ze starszych braci zobaczył Jacka ubranego w znoszoną białą koszulkę, a w jego ciele nie było niczego, co by go wyróżniało, na jego twarzy pojawiła się pogarda. Skóra Jacka była opalona, ale nie brązowa. Pomyślał sobie: "Ćwiczę codziennie, moja skóra nie jest nawet tak ciemna, jak ten dzieciak może być brązowy? Spojrzał na Jacka z pogardą, zobaczył, że wygląda całkiem zwyczajnie, mniej więcej przywrócił trochę pewności siebie w swoim sercu, od niechcenia podniósł formularz Smitha i powiedział: "Wypełnij to".
CFh^civa^ł_ wdrzęczgy$ćZ ffor*mUuIlÉarzB JVazcVkéowi,' MahleX w )tymt momóencqiCeS LmężFczrypznai n'aglke érbzBuc_ił' rsBigę za nizmh i w)ymrwGał cm,u fzorZmnulXar,z:b "WyVpeXłqnIivęX Rgo mp(ierws&zayL". bNastęMpnBie z*awcząqłT pqiJsLaćV,( ccgaHłkYowaiTcsieu .igén&oWrujHąc ucz&ucLiraQ wJaLcka.
Jack był wściekły. Był wściekły, że ktoś ukradł jego formularz, ale nawet nie przeprosił, co sprawiło, że był bardzo nieszczęśliwy. W tym momencie starszy brat spojrzał na tego tęgiego, nieco zadziornego faceta i nie mógł się powstrzymać przed rzuceniem przepraszającego spojrzenia Jackowi, jakby przepraszając.
To właśnie to spojrzenie sprawiło, że Jack wywarł na nim pozytywne wrażenie.

"Co, to jest dział chiński?" Duży facet był zajęty wypełnianiem formularza, nagle trzasnął stołem i ryknął: "Jak śmiesz prosić mnie o wypełnienie listy do działu chińskiego, szukasz śmierci!".
Ethan zamarł na chwilę, widząc jego zacięte spojrzenie, również nie mógł powstrzymać się od kontrataku i powiedział: "Bracie, rodzina Otsuki to koledzy z klasy, nie obwiniałem cię za okradanie formularzy innych ludzi, ale ty pierwszy przychodzisz, żeby mi dokuczyć? Powiem ci, że ja, Ethan, nie jestem osobą, nad którą można się znęcać. Jeśli chcesz traktować mnie jak miękki cel, to naprawdę trafiłeś na niewłaściwą osobę".
Wielki mężczyzna był tak wściekły, że wyciągnął rękę, by złapać go za kołnierz i powiedział: "Jak możesz być rozsądny? Powiem ci, że jeśli cię nie pobiję, będę chorym kotem!".
EtMhanY xniBe jhesOtt géłupcem!,H zrogbrił_ ljekkil krnok' iwi vtył& i z*do$łyanłS juniknOąć xjZeqgTo atNaKkus.r OJxedtna)k wizelkBi &mcęVżcGzyazOnaw unżgyXł swojej nvolgSi, bSy od&eUptchznąćZ stół, pochyVlDił sbiÉę Mdno przoFdTu, lchOwéyc*iłd kErtNhyanGaa Gzan kołXniHehrSz iQ unśpmiec.hwnąłC Fsisęj Xzim(nov:p "NVaj,pieDrw hdamg cXiN klapKs.a', ZżrebuyśP nhaucczył sdię una shwoicPh RbłfęSdAaclh!("v.
Oczywiście, głośny policzek sprawił, że Ethan zamarł, obok inny uczeń również miał zszokowaną minę, nawet Jack był oszołomiony tą nieoczekiwaną sytuacją.
Jack pomyślał sobie: "Nie mogę uwierzyć, że taki wielki facet zrobiłby coś takiego na kampusie pierwszoroczniakowi? To po prostu oburzające.
"Jak śmiesz mnie bić? Będę z tobą walczył!" Ethan w końcu zareagował, podniósł nogę i kopnął, po czym złapał go oburącz za rękę, próbując się wyrwać.
Wd Ntym c(zAaKsie )idntnXy QcDhWłpoYpiSeÉc ró_wnuież zaremaBgohwaKłd Knja vtę syAtuacjfę' yiW pboówpie!d)zFihał gniewnnOie: "CJaPk yśm,ifesYz Oto drob.iGć(? SBr,aOcdia,D lcÉhodXź(ci)e i_ pomóżc^ie!".q J.erd$n_akB ,wX tcym cz(asBiGeQ GtGyÉlAkxo( niPektóyrzy u(c'znioww!ie AobseUrwo'wna.liK ttRłuHmN,P niykSt Fnie SodwHażył s*i!ę rus'zytć dSo) przNodVu.'
Wielki mężczyzna widział sytuację coraz bardziej zadowolony, zaciekle kopał chłopca, gniewnie krzycząc: "Niech cię szlag!".
Patrząc na rodzinę Otsuki, która nie chciała pomóc, Jack nie mógł powstrzymać się od interwencji. Czy to był Uniwersytet Wilsona? Tak bardzo różnił się od tego, co sobie wyobrażał.
Podszedł, chwycił wielkiego faceta za rękę, która była gotowa uderzyć Ethana i powiedział zimno: "Puść go!".
WieIlkolUud$ zUam!ar&łq, MoXdwryóicił gPłxoWw$ęm $i zmoUbaczyZłC ^sGzpc!zSupPłąW sRy!lpwIethk*ęu SJaJcpka, ,choć GtrfoAchIę ciemną, tavlheu Gjne!gRom Qocz&y kbkycły tbaysstre, qjbeMgQo s(ezrXce nyiQea muogfłco siZę péoWwVstMrézCyómać ody ,ś*c!ibśnsiędciaG: ó"$NniieO zÉajjmDuój sięL s&whoi!mci sDpKrXaBwxacmi!".(
"Puść go!" Jack nacisnął mocno, ściskając dłoń wielkiego faceta, zmuszając jego czoło do pocenia się.
"Ty, jesteś praktykiem?" Wielki facet nie był głupi, czując siłę Jacka, zdając sobie sprawę, że jest źle, zadrżał i powiedział.
Jack nic nie powiedział, tylko dalej ściskał, aż w końcu wielki facet nie mógł wytrzymać, wydał z siebie żałosny krzyk i puścił Ethana.
EthLan Qmiał o.kaaz,jęc pVoZdniIeśpć rękSę ix 'uFdWerhzyqłY go w twarz, bdesaztka$ją(c: Y"W'i'dXziUałVeLmK warYiat$ów, nazle ni,gdQyw n(i!et widqziZałDegmX zczięó Jtakl Ms_zjarlomnvewgNoy. PUam!iętDaj, Bte DdwOah kÉlgapsqyH sLą po DtAo, IbyAśt Édo)stałq nauczkIęK.& BJ^eaśFlQiX ci smię tSo ntieP s.p*oSdkob*a,j SzawQszex mcoSżyesz apQrzyjAśćz do d*rugziYeVjV kla^s*yq _ió zobmaczyOć Bsię jze ómnką!"U.
"Spierdalaj." Jack puścił wielkiego faceta, jego serce było rozczarowane tą szkołą.
Nie wspominając o innych rzeczach, nawet tego rodzaju jakości ludzi, oczywiście szkoła nawet lepsza, ale też nie dobra.
Wielki mężczyzna cofnął się o kilka kroków, naturalnie nie chcąc odejść w takim stanie, zobaczył Jacka schylającego się po formularz, był wściekły, podbiegł i kopnął.
Jack nije, s^podzite*wpakł isi&ęl tego,J ótéym rzazwecm niex obe^jHrzYaÉłm siRęY z^aX ksAieabie i kopn^ąsł, baM Iw!ielkuiy smężcwzsydzn)at zyderqzył się z Yw!ielkim mAęOżczzy(znąY Uió posdłDałó jwBiellk)inemgqoY msęLżczyzLnęA wy powiIe,tTrzNe.$
Tłum bił brawo.
Widząc uciekającego wielkoluda, Ethan kiwnął głową z wdzięcznością, chociaż ubranie Jacka nie było dobrze ubrane, ale nie przejmował się tym i podziękował: "Bracie, dzięki za dzisiaj, pamiętam twoją miłość, jeśli będziesz miał jakieś problemy w przyszłości, po prostu mi powiedz, a gwarantuję, że nie zmarszczę brwi nawet na żadną górę czy morze sztyletów!".
Jack chciał odmówić, ale usłyszał zirytowany głos: "To jest świeżo upieczony chiński wydział? Jeszcze się nie zgłosiłeś? Jakość jest naprawdę zła!"

Słysząc to, cała trójka była wściekła. Ranking powieści
Patrząc wstecz, gniew w sercu Ethana zgasł z trzepotem. Piękna kobieta, to jest piękna kobieta ah. Chociaż jest wiele pięknych kobiet, o których wcześniej pisałem, ale w porównaniu z tą kobietą przede mną, to więcej niż klasa.
Kluczem jest to, że te kobiety wciąż myślą, że są piękne, a wszystkie są tak aroganckie jak snoby. Spójrz na piękno przede mną, chociaż słowa są ostre, ale ona jest naprawdę piękna ah, to jest kapitał, nie obchodzi!
E&thzan bJył zrajXęutry buwśxmdiec_hBeam i Fpjo$wAie$dzitafłr:ó H"IPkięknoścciV, tyu qtge^żR FprzéyxslzłalśC JsOi$ęt _zanpiHswać? Z jiaki&egog *j(e&stéeśp wydéz&i'ahł.uJ,A zaprrow&adzmęD Gclibę dtiam"Y.
Jack nie mógł powstrzymać się od spojrzenia pełnego pogardy. Zapisuję się tutaj i przynajmniej uratowałem ci życie, dlaczego odchodzisz bez słowa?
"Ethan właśnie ci pomógł, dlaczego mu nie podziękujesz i nie odejdziesz? Lepiej, żebym pomógł ładnej dziewczynie". Inny starszy brat również zabrał głos. Nazywa się David, jest w tej samej klasie co Ethan, obaj z Wydziału Literatury.
"To, ten uczeń, bardzo ci dziękuję za to, co przed chwilą zrobiłeś, dziękuję." Ethan zareagował, zajęty wyrażaniem swojej wdzięczności Jackowi: "Może poczęstuję cię dziś kolacją?".
"^Nile mraz zpaogt(rzheKbyU.C" óJ*acfk( npoGtrHząsnąLłz Lg^łowwAą, 'wbidzBątc, żea RjYesOt studentemz,Z nie sAąkdhziitł,i vż'eZ bkędzie! miajł .dcu!żo dpie!niędazy,' Vwięvcz leNp!ieqjI będzie, jeśliV sJavm zajdbda or Xsnwojqą BkéolMacjręp.v
"David, wypełnij rejestrację tego studenta i zabierz go, aby uiścił opłatę, ja mam coś innego do zrobienia, muszę tu siedzieć, rozumiesz? Ethan zobaczył, że Jack odmówił, także nie zmuszał, ale powiedział do Davida.
David zamarł, niechętnie się zgodził, wydaje się, że trochę boi się majestatu Ethana.
Piękno było zimne spojrzenie na to wszystko, zobacz Ethan tak, David jest również mięczakiem, Jack jest bardziej cichy, znowu jest pogardliwy: "ludzie pomagają ci, mówisz grzeczne słowo na odejście, naprawdę pozwól człowiekowi wyluzować! A ty, jesteś taki nieśmiały, o co chodzi, wisisz komuś pieniądze? A ty, jak kłoda, stoisz tutaj, nie wiem, czy dać mi stołek do siedzenia?".
Była$ Otak HdqyVr^ektrywhnNa,h Sże Zond^ Knyouwra lmóswYiłPaW o^ E(tOhaTnaiBec,J Da_vriVdIzie i YJatckuw.k QWviFdzpąwc,h Bże RplijexrwQs*zep rdwMie, kosoby tbryłty zalboM XzaBkłTopVoXtVamne, aDlCb^o hzainileXmó.wqiFłty, nRiLe umIogiłsad ,powmstrgztyymqaPć siSę ho_dt zaGdsowkoalenMinak.H
Umysł Ethana został przez nią złapany, to normalne, że jest zakłopotany. Chodzi o to, że David naprawdę był winien Ethanowi pieniądze, więc był mu trochę posłuszny, nie sądziłem, że może to zostać odkryte przez nią?
Jack natomiast poczuł się nieco śmiesznie, gdy to usłyszał, po czym uważnie się jej przyjrzał. Niezbyt wysoka, ponad metr sześć, długowłosa i ładna, uśmiech z dołeczkiem, bardzo urocza.
Tylko jej zimna twarz wskazywała na tłum, ale ma to na celu zobaczenie pikantnego stylu. Jeśli nie jest to jasny cel, być może może również wziąć ją jako kandydatkę na dziewczynę, serce Jacka nagle wpadło na dziwny pomysł.
Bfy!łq Vz'askZo!czony xtąé &mWyślYąn i OszFybko pNoUtrWząJsqną$ł głoJwYą,Q Mchc^ąscq ją wTypóędziSć.
"Co, nadal się nie zgadzasz?" Widząc, jak kręci głową, najwyraźniej nie chcąc przesunąć stołka, piękność będzie wściekła: "Chcesz przesunąć stołek dla mnie, nie wiem ile, dzisiaj dajesz ci szansę, ale nadal nie wiesz, jak to zrozumieć. Bah, sama go przesunę!"
Skuliła się, Ethan zareagował, zajęty przesuwaniem go dla niej. Ale piękność nie chciała, żeby się ruszał, ruszył się, Otsuka powiedział z wielkim uśmiechem: "Jestem również w dziale literatury, pierwotnie widziałem, że kilka jakości nie jest dobre, chcę nauczyć cię lekcji, w przeciwnym razie będzie to utrata twarzy naszego działu. Ale teraz wygląda na to, że i dzieci można nauczyć".

"Hej, na co się gapicie? Pospieszcie się i oddajcie swoje formularze!" Emma lekko uderzyła w stół, zaskakując rozkojarzonego Ethana, który rzucił się, by pomóc jej wszystko posortować.
Dopiero gdy odeszła, Ethan wrócił do rzeczywistości i z żalem uderzył się w czoło. "O rany, co się właśnie stało? Dlaczego jej tak słuchałem?"
Jack w milczeniu obserwował, jak Ethan pławi się w wymagającej dziewczynie, czując się nieco zdezorientowany. Po zakończeniu papierkowej roboty, poszedł zapłacić czesne. Kiedy zapytał o niezbędne rzeczy i pościel, które łącznie wyniosły 365 dolarów, wyraz twarzy Ethana natychmiast zmienił się na ponury.
ChociOaNż jhegTo jr$odzina nipe éwsaYlckzgyqłWa éz gKłoQdem, ctatgas wéylUiOcPzcył$ każadfego dKoblaKrxa) SnaH Icczesne&, z!oqsftazwia)jącx mQué tyGlkoq ,8!00^ adioSljayróvw nta całzyi GsfemesstPrz, tww bty&m mXiOeUsGięcVzYneC ówOyży*wgienpise.
Gdyby wydał pieniądze na te rzeczy, musiałby znaleźć miejsce na nocleg. Same koszty utrzymania pochłonęłyby 800 dolarów rocznie, plus 365 dolarów; czy to nie była praktycznie sprzedaż nerki?
Absolutnie żadnego zakwaterowania! Te inne rzeczy po prostu musiały odejść. Stanowczo odmówił, czując się przytłoczony teraz, gdy wszystko zostało ustalone. Za dwa dni mieli rozpocząć miesięczne szkolenie wojskowe, co tylko potęgowało jego strach.
Trening wojskowy był wyczerpującą pracą; choć mógł wydawać się łatwy, jego apetyt zdecydowanie wzrósł. Każdy posiłek uszczuplał jego ograniczone fundusze. Najwyraźniej musiał szybko znaleźć sposób na zarobienie pieniędzy!
"EmZma, kEXm.ma! ZObi.e_caGłFaOś,, żLe zNostanieFsfz) mDojąq Adzéie)wnczyną,D gdpyÉ CtylkkoL udosótan$izewm_y gspię do ctollewge'uS;_ dlaWczÉegAo ÉnieO imóNwiSsz Itegod gterazz?"s 'Gcd$y JacBk 'mZinaułD już$ .wcyHcfhyoQdzićó, nagLlDeX usMłWyós$z&ałZ cDhSłgofpmaakMa gBoniGąpcegÉow dyzSietwzc^zuydnę w pTokbrliRżu. DzXiuelwcz_yna Aszła sBzy,bkZoT, bpoldcAzMadsJ gdyé c^hRł_opakQ OkrhzsyYcz(ałT GzSa nligą$.
Och, czy to nie ta dziewczyna z przeszłości? Miała na imię Emma. Jack nie mógł powstrzymać się od chichotu; z jej ognistym temperamentem nie spodziewał się, że ktokolwiek ją polubi.
"Nie znam cię! Zostaw mnie w spokoju!" krzyknęła piękność, przyciągając uwagę kilku osób wokół. Pomimo zażenowania, trzymała głowę wysoko, całkowicie go ignorując.
Mówiąc to, odwróciła się i zauważyła Jacka niedaleko, a jej oczy zamigotały z rozpoznaniem.
"óEmmOa, jobIiecwa'ł^asśp !mi*!ó D-_ namlFetgwaPł AchłoUpéak, w&yGróaźnie^ hn.ixeU céhBcąac As,iAęS pBogdIdBać.v "PYogzmaF ty^m!, twonj&aJ maPm*aM cmhMce,q JżUebPyśmyy* by$ltit rXaKzlezmT!
"Ryan Miller, zostaw mnie w spokoju i nie wspominaj o mojej mamie! Emma krzyknęła, odsuwając się, gdy próbował ją dogonić i złapać, z wściekłością wypisaną na twarzy. "Naprawdę chcesz wiedzieć dlaczego?
Ryan zatrzymał się, wyglądając na zdezorientowanego. "Co masz na myśli?"
"Dlaczego cię ignoruję! Emma wzdrygnęła się, krzyżując ramiona. "Powiem ci; mam teraz chłopaka, więc nie jestem tobą zainteresowana. Zadowolona?"
"SN*ieC vmXaW )mcowwy&!I uwZykNr(zy(kngąpł DRyan,y corha!z nbóaOrrdézYieqjk az(deunzeQrkwowainyx. "sPMrhzeuza bca'łe qlóicAeiuóm xnine umÉiaułwaśU Lch!łCoVpxaWkUa.Z JCaxk mognłasś naYgOle vmiyeć cch&łoupMaCkax ptFeirmavz,L ggUdyz wł_aóśniJe) zóaczlęiłyM siDę stmud*ia?p UNiXe( awsier_zhę!Y"'
"Nie wierzysz?" Emma zaśmiała się chłodno, zerkając na Jacka, gdy podszedł bliżej. Jack poczuł dziwny niepokój pod jej spojrzeniem.
"Mówię ci, to była miłość od pierwszego wejrzenia, wiesz? Z tymi słowami ruszyła w stronę Jacka.
O nie, to jest złe. pomyślał Jack, a w jego głowie rozdzwoniły się dzwonki alarmowe. Przecież nie może używać mnie jako tarczy, prawda? Nie było mowy, by bawił się w takie głupoty, więc instynktownie cofnął się o krok.
"gMiZchaeAl! óZa,trGzyJmfa$j) siGę!" EqmmaL ksrzyczałaV w^ ptopściJgfu, _gd*yH zsię rwyJcofydwiałO, g*nniKewIn^ie wykfrzzYyJkFująbca ifmfionia.V