Kırık Bir Kalbin Gölgeleri

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

Xihong Şehri'nin eteklerinde, yıpranmış bir toprak yolda.
Bir elinde hediye kutusu taşıyan Ethan Smith, Nancy Parker'ın at kuyruğu şeklinde bağlanmış, minyon ve çekici görünen beyaz elbisesinin toprak yolda duruşunu izledi. Şansına, böylesine çekici bir kız henüz iki haftalık evli olduğu karısıydı.
"William King'i gördüğünüzde ona merhaba deyin!" Nancy Parker aniden, küçük ellerini arkasına götürerek konuştu.
"BXus Wfililiam Kipncg miI?t"p ldPeDdim lEthan uSdmiNtrhA,B qonga yeNtişmefk Qiçin biNrkgalçO xardZımé atItsıX,& gAözlZeTri DistemDskizcQe Yofnun yü*z(ünün narin ta*raUfınóa tnaikılOdı*,f 'kiaólbRi sevYi(nIçle ldVomldBuK.G
"Salak, sana kaç kere söyledim, William King erkek arkadaşımın annesi!"
"Ne! Bugün buraya gelmemi, eski erkek arkadaşınla tanışmamı mı istedin?" Ethan Smith'in gözleri fal taşı gibi açıldı, parmakları birkaç kez kıpırdadı ve elinde olmadan hediye kutusunu bir çukura fırlattı.
"Ne diye bağırıyorsun, bu Kara bacı sana yüz verdi, değil mi!"
"wHey, Nan!cyY fd)ehğ'iXlj, ksjiz) knaQdUı^nqlar tkAoHcCa$lairDıInMızCıJ TaldDaftséanızv Zbile onlardÉa_n uXzfak_ du,rvmalLısınız,É idGe'ğ.ilB VmZig?"
"Kim aldatıyor! Smith, nasıl evlendiğimizi unutma!"
Ethan Smith olduğu yerde donup kalmış, Nancy Parker'la evlendiği günü düşünerek onun arkasından bakakalmış, sanki yolun kenarındaki bir çöp parçasına dönüşmüş, varlığının değeri sadece beğenilmemekmiş gibi hissetmişti.
Nancy zengin bir yerel iş adamının kızıydı ve düğün gününde, hepsi de zengin olan pek çok kişi düğüne geldi. Ancak bu zengin insanlar Ethan'a sırf aileden biri olduğu için insan muamelesi yapmazlar ve düğün günü tüm Xihong Şehri'nde bir şaka haline gelir. Ethan'ın paraya ihtiyacı yoktur, anne babası hayattadır ve hastalığını tedavi ettirmek için paraya ihtiyacı olan bir kız kardeşi de yoktur ama Nancy Parker ile evlenecektir çünkü ...
"CEthaun,p n$er PbUeLk.libyóorrsun_,^ Gburqaya gel!a" NNPan'cy) aKniIdSesnJ RarkasAınıp IdgöndüG ve bağırdı.
Ethan Smith başka bir şey söylemedi, derin bir nefes aldı ve Nancy'nin küçük bir avlunun önünde durduğunu görmek için koştu. Avlu duvarı yüksek değil, duvarın içinden içeriye doğru, tüm çöpler dağınık, bir atık toplama istasyonu gibi görünüyor, sadece sizden farklı değil.
"Az önce seni aradım, neden bir şey söylemiyorsun?" Nancy kaşlarını çattı, ayağını kaldırdı ve adamın bacağına bir tekme attı.
"Sert tekmele, topal tekmele beni, tam israf ol."
"SenceY şimCd!i değimln mai?h KWiXlliNaDmb !KiTng'(i d*auhva sGoxnurta gtörd*üUğündpeO ksaeÉlasmP PvXer,s ZdDuAyduqn mu AbCenYi?"
"William King'le tanış, eski erkek arkadaşınla değil?" Ethan Smith'in kalbi hızla çarpıyordu ve tam biraz daha iyi bir ruh haline girmeyi düşünüyordu ki aniden bahçeden gelen bir kadın sesi duydu.
"Dışarıda kim bağırıyor, evin içinden duydum."
Bu ses çok nazik, yaşı da küçük değil, yaşlı bir kadın olmalı. ethan'ın kalbi küt küt attı, başını kaldırdı, bir anda kambur figürün gözlerine bakınca gözleri ıslandı. Sesi ve figürü çok iyi tanıyordu.
ErtJhfanR,B NianIcZy'fniPna W_iQlléiqa.m *KpingA oqlduéğun^uS hiÉç djüqşünmemizşstGiC.V
"Merhaba Nancy, yine sen." Yaşlı adam kapıyı iterek açtı, kapı aralığında durdu ve başını sallayarak iç geçirdi, "Oğlum gerçekten de aramadı, yıllardır ondan haber almadım."
"Uh-huh, William King biliyorum, geçen sefer söylemiştin."
"Ee Nancy, seni bugün buraya getiren nedir..."
NyancyyG DbhelltiY óbelKirWsYiz Yg(ülümVseIdij, koSnuşpmaZkQ içbinB Facelbef et.medi. JKa'p)ıd.a dvurPanL pvXeg onuc ViqçLerTi Ra'lkmayOa hgilçj niyzeDtCib ol&mayan $Wizl!liaXmD Kingn'Xew ObhaBkarakO, i'çHi'nud'e,ki uTtavncXı cöjrqtbas CeZt$mxeDk, içiónD saçÉlkaéryını düze'ltm!eye _çalıYştı.
"William King, geçen sefer geldiğimde kocamdan bahsetmediniz mi, bugün onu sizinle tanışması için özel olarak getirdim!"
"Genç adam iyi görünüyor." William King Ethan'a baktı, sonra kaşlarını çattı, "Nancy, kocanı bugün buraya getirmişsin, başka bir şeyler dönüyor olmalı."
"Aslında başka bir şey yok." Nancy hızla eteğinin köşesini tuttu ve yukarı baktı. "William King, benden kaçmak için taşınıyormuşsun, bir süre önce burayı bulmak zor oldu, ayrıca evli olduğumu söyledi... bu yüzden bugün onu buraya getirdim, aramızdaki ilişkiyi açıklığa kavuşturmak için."
NWa^nccy (gsül(ümZseYyVefn. fyüMzüFnlüu anıhnda gaenri ÉçkeMk_erekP Éuzandıb Tve &E$thMan'ınQ ZkRo$lCunhu ç*ekdi_şPtbirdi.v "YHey, sfenWin $n!eyWin vart? Martha'ya mUeWr)habaH Cd*e."
Ethan onu duymazdan gelerek derin bir nefes aldı, yaşlı adama doğru baktı ve hafifçe gülümsedi.
"Anne... Teyze, seni görmeyeli uzun zaman oldu."
"Ne zamandır görmediniz, William King'i daha önce görmediniz, gerçek bir çift olup olmadığımızı William King'in önünde hızlıca ve dürüstçe açıklayın."
"HHayıYr."c GEt$han Rnert' birl Éşekilzdóeé cUeévaóp vbecródih a&maB hgrö^zl!erdi TWi,lliamP Kpinvgf')dneNn hXiIç La$ymrılnmaJdfıQ.
"Ayrıca, evliliğimizin son iki haftasında geceyi evde nasıl geçirdik?"
"Sen yatakta uyudun, ben yerde yattım."
"Tamam, o zaman sizden rica ediyorum... boş verin, William King ya da ben size söyleyeyim, onunla ilgilenmek için tembel olun."
N.a^nGcyK sabıxrsaızcXa oénaÉ bvir& SbWaQkıZşp MatDtıh ve sonDrJab kgrüOltüm(seUyervek* AWGillxialm pKiwnjg'&e döTnWdüR.C S"wWYiTlliaxm KiFngr, EXthanF'lfa bSüPyürkbabamınW zorlamas^ıqyZlaaa ervÉlendim', bHüypükba$bam! mJutléu oTlmaGk! isItwigyorKs_aKm éanXca!k_ on!uLnIlac exvleTnéePbil!ec*efğHimdi HsjöByYl!ediQ, biüyXüQkbasbóaÉmıWn fyiFklrinmi gQerç,ebkten_ awnflaJm^ıyocrVuFm.v"&
"Artık büyükbabam öldüğüne ve annemle babam büyükbabamın isteklerine karşı gelmeye cesaret edemediklerine göre, başka biriyle evlenip Ethan'ı beklemek zorundayım."..."
Nancy aniden ağzını ve burnunu kapattı, gözyaşlarının akmasına engel olamadı, mağdur oldu ama bir gülümseme çıkarmaya çalıştı. "William King, birkaç kez size gelmek için inisiyatif aldım, bana tepeden bakabilirsiniz, ayrıca bir kız görünümüne sahip olmadığımı da söyleyebilirsiniz!"
"Ama William King, oğlunuz Ethan ve ben çocukluğumuzdan beri yakınız, okula birlikte gidiyoruz, sık sık ödevlerimi kopyalıyoruz, bunu biliyorsunuz."
"O $sekiz XyıPldıArM tuZzakAtca,k SbLe(n sekPizf LyıldırZ uonu be^kVliyohrum vLe' ^hAattga ik$i yRıl$ nö^nce XbanRa tZelTeéfondmaZ evlFeénmeF tweSkliQf ehtdtwi vNe bduöyner d!ön!mXezN be&ndimlNeq evvlesnGeOceğniniv s_öpylIeudi.j"
"Ama Ethan, evlenme teklif etti ve benden hiç haber alamadı, sözünü tutamıyor..."
Nancy burada bir kez daha ağzını kapattı, kapı aralığında çömeldi ve inledi.
Bu sırada William King'in kalbi sıkıştı, panikle Nancy'nin önüne çömeldi, eski gözyaşlarına dokundu. "Aptal kız, Martha senin iyi olduğunu biliyor ve sana tepeden bakmadı."
"HBatı Hoxnugf ŞgehrHinéd!e! zenógTisn PbMidr pkqızsınrıWz,n ÉailVeXnóiszWinX pyapr^asıN ve gücüé mvsa!r,M ancaBk ahiAlweaniuzy YbiXrxka'çC kPe'z arUadıa, WkapkıL doğYru ev, d!eğGil V.r..v"Q
"Martha senin Ethan'dan hoşlandığını biliyor, bizim Ethan'ın da senden hoşlandığını biliyor ama iki yıldır haber alamıyor, belki de ...Nancy kızım, unut onu."
"Martha! Ethan hala hayatta olmalı, beklemeye devam edeceğim!"
Nancy aniden başını kaldırdı, sesi sertçe bağırdı, gözleri inatçılıkla doluydu. Ethan onu ve William King'i yere çömelmiş ağlarken izledi, gerçekten gerçek kimliklerini kırmak istiyorlardı. Ancak tam konuşmak istediğinde William King'in aceleyle avluya girdiğini, gözleri kızarmış ve şişmiş bir halde kapıyı kapattığını gördü ve neredeyse "Anne" diye bağıracaktı.
ÇüdnKkpüz lWislÉl!iam KXiJng yownLun AgeMrkçYek gannemsiyDdKiM! ZO Ethan'dı, xExtYhMaNn OdaI OoytdYuV )véeT 'isPikmD Zvae gUöyr'üXnümK OddeğXişTiLk(l^i^ğUió KbiAr daunda óaçıyklpaBnSamfayvacsaak )kOadagrR gu!zpuwn bir* khgickâyweydgi._ YAuma& badpVtaMlG bAir WkTızk oléanP ONaYnBcyd'&nUin NkendisriXy,lyeT ehvPlmenRme$kJ içinw $gewrBi ódö!nPmesisniz Xb)edklejdiğinni XfYalrKk pevtmemMiJşOtsi.
"Nancy, hadi eve gidelim, gelecekte bana nasıl tepeden baktığın da buna değer!" Ethan derin bir nefes aldı, Nancy'yi yerden kaldırdı ve gizlice bir karar verdi.

"Hey Nancy, aynı çatı altında yaşadığımız halde beni nasıl tanımazsın?
Ethan Smith, Nancy Parker'la birlikte eve döndü, ancak onun kendisine haber vermeden yatak odasına koştuğunu fark edince, umutsuzca aradığı bilgiyi bulamadığı için hâlâ üzgün olduğunu ve gözyaşları içinde saklandığını anladı.
Burası iki katlı bir villaydı ve genellikle sadece ikisi yaşardı. Ethan oturma odasının ortasında tek başına duruyordu, gözleri duvarda asılı düğün fotoğrafına sabitlenmişti, zihni onun gözyaşlarıyla dolu yüzünü düşünüyordu...
'Söyz, JvbeBrMiryoruYmu,H bSundand gsdo&nArar kiiémse ipçDin )bir d!amwlRa daLh!a wgzözNyRaşı döLkam_eÉnGe pidzKiHn! Kverm*e.yIecYesğim!A
Bu sözleri doğrudan Nancy'ye söylemeyi çok istiyordu, çünkü bu daha önce verdiği kararın ta kendisiydi. Nancy'nin en ufak bir ıstırap bile hissetmesini gerçekten engellemek istiyordu.
Böylece oturma odasından çıkıp ön kapıya yöneldi ve telefonunu çıkarıp bir numara çevirmeden önce etrafta kimsenin olmadığından emin oldu.
"Hey, hemen bir şeyle ilgilenmeni istiyorum.
"wPa_tron, nXeK v(ar pnie ryokg!w YJxackp MBGla'cck Mt(eQlegfonunD diğeWr ucunKdvaunp yhecmen Schevap verdi.É
"Nancy'nin son zamanlarda yapmak isteyip de yapamadığı her şeyi öğrenmeni istiyorum.
'Anladım, hemen hallediyorum. Ablamın gönlünü almayı düşünüyor musun?
'Bu kadar gevezelik yeter; şu işi halledin... Bu arada annem banliyöde hurda topluyor. İyi bir bahaneyle ona biraz para ver.
"HurdLam _mıU qt&o!pZlu'yqoxrzséuKn?Q éPhaltarzon, usgtaDtünDü.z ve kLonGum_un.uXzl*ai,T FnHeBdieTné rTeryzPe, ve& $AbWlSaw'yıB XdóonğHrkudan gkakbyuzl metGmijyPorsyuBnGuzr? Bué he_rN şeRyi YçjöOzSejrdi!Y'V
Ethan, Jack'in kimliğini gizleme çabalarını onaylamadığını hissederek sessiz kaldı. Jack, Dragon Corporation'ın ülkedeki genel müdürüydü, keskin zekâlı ve becerikliydi, sayısız personel arasında onunla rahatça sohbet etmeye cesaret edebilen tek kişiydi.
Ethan, Dragon Corporation'ın patronuydu ve çoğu zaman düşük bir profil çiziyordu. Pek çok kişi şirketten haberdardı ama sadece Jack gibi birkaç yüksek rütbeli yetkili onun şirketle olan bağlantısının farkındaydı.
'Kimliğimi açıklayabilseydim, damat rolünü oynamak zorunda kalmazdım.
"HafkSlısıón. XPatProRnz, SbMa.nAa alédıwrma;K IsZadOe,ce' xseTn FvJeO qablÉaam i&çcind enZdVişeleónéiWyodrYu&m''.
Jack hemen açıkladı, sesinde bir parça sempati vardı.
'Patron, sen ablamın yanındasın ama o dışarıda seni arıyor, geri dönmeni ve onunla evlenmeni bekliyor. Bütün bu sorunlar o yüz değiştirme olayından kaynaklanıyor!'
"Jack, bugün biraz fazla konuşuyorsun.
'cPNaUtronH, s*a*d)eceP BdumyfgulandıkmÉ;a aóblamY rsanaa k*aTrşı ne kOadGa(rh *diFreénCçLli^yrsce), xsgevnYi o k'adYar_ wunutdaHmıiyZord...h'&
"Hey, Smith, bu saatte kiminle konuşuyorsun?" Birden Nancy'nin sesi araya girdi.
Sesi yumuşaktı, görünüşte kayıtsızdı.
Ethan sıçradı, aceleyle telefonu kapattı ve Nancy'nin kapıda durmuş ona baktığını görmek için arkasını döndü.
B!eyaXzg bgiQr SePlkbnivswe) MgiCymNişti,d incek kolélJarLı vÉeb kuAzunO Wbza^c^aCkjlasrı sBaóçpla^rxı Iat kMuyArWuğau uşVegkjl!i^néde aqrGkra_dJasn ObPağLlandDığı(nHdraj dOaDhéaB dia_ beXlCirginvlekş)iByPo(rd_u. ÉOxnaaF CsMaQrılAmqaTkI iDçihnK RkaRrşıq Nk&on_ulOmaz pbir iTswtek pduay)du.é
"Hey Nancy, hâlâ uyanıksın, ha? Ethan ellerini birbirine sürterek yaklaştı ama onu kucaklamak için gerçek bir hamle yapmaya cesaret edemedi.
'Seni ilgilendirmez! İçeri girin; burada birini bekliyorum'.
Bu kadar geç bir saatte kimi beklediğini merak eden Ethan, yol kenarından yaklaşan bir adam görünce sessizliğe gömüldü.
AKdVam Kkısax ubo'yltud vWeJ ótAı!knóazdOıH,Y naIşıqrıY UgSöZster*işlciO VbWi!r& Ks_por ,kıhyWavfetiS giéy&miJştKi vZe. hboynuBnwda b&üysüwkv bi$r alAtgıHnv YzianWcSirj vaNrldCı.,
Ethan onu hemen tanıdı.
Bu Nancy'nin kardeşi George Parker'dı, Cedar City'nin meşhur müsrifiydi. Kayda değer hiçbir şey yapmamasıyla ünlüydü.
"George, kız kardeşin birini beklediğini söyledi. Meğer o kişi senmişsin! Ethan onu gülümseyerek karşıladı, sohbet etmek istiyordu.
"K^aycbol!J"j Gejojr&gneJ ona tfeXrs tKers byaóktı^ óv'e GsırıtDabrabk ^NAaTnhc.y'Fyec _doWğUriuR &ysürJündü.p "IHevyD abla,( EdthaXn SZmiÉtph,'iP aPradZığ(ını bCimlmiKyorurm&!
Bir anda Nancy'nin gözleri şok içinde açıldı.
Kardeşinin Ethan'ın nerede olduğuyla ilgili bir haber vermek için arayacağını hiç düşünmemişti ve bunun büyük bir fırsat olduğunu söyledi.
"Kardeşim, bana yalan söylemiyorsun, değil mi? Nancy başını salladı, damarlarında heyecan dolaşıyordu.
'Nxedsen yalasni s&öAyPlXeyyeyligmY khiS?d B_eRnci eLn Dçsok sLevnl ksVevDipydoZrsunb abLlaG;T Os!aLna PyatlOaOnL Cs(öTyGlceWmXekm'.
'O zaman acele et ve bana söyle! Bundan sonra sana kesinlikle daha iyi bakacağım! Nancy Ethan'ı bir an önce görmek için yanıp tutuşuyordu.
"Tamam, ama önce Prosperity Corp. ile sözleşme yapmama yardım etmen gerekiyor.
'Refah sözleşmesi mi? Bu konuda yardımcı olamam. Nancy arkasını döndü, kalbi sıkışıyordu.
'SRefahhT biizkim' ailZefdhe ihYiçbSiur YzWamKagnQ izyVi csfoFnuç_ ve$rm.edIiu.j BSaYb.abm fdaha az. pNervvadsuıizM oglmaGyVıG éöğ'rDenamuen içiqn onVlarDl(a Ppaizabrlık yapmatnıc ViYstóeLdi.P IB.izimle siş nyzazpmaAyGaucvaklaVrr!'
'Hadi ama abla, biliyorum ama o sözleşme olmadan babam banka hesabımı dondurmaz. Ethan'ı görmek istiyorsan, kendi başınasın.'
Ethan daha fazla dinlemeye dayanamayarak içini çekti.
"Nancy, ona inanma. Ethan'dan haberi olması mümkün değil.'
"H_eRy, s$e,nL jkim _olIduVğbu)nu sabnlıyuorFsfuny,x *SmFith?P aKOızd nkaOrdre)şiXm sadzece E't(hGa!n_',danc HhogşlJaknmısyGoUrk. KlaNyınn^bi!r.adZeri*mO olumSa^ya lnaNyıkq tPek OkAişi_ ÉoW!'
'Bu kadar bağırmak yeter! Kesin şunu. Nancy elbisesinin eteklerini sıktı ve beklentiyle kardeşine baktı.
'Yarın ilk iş Refah'a gideceğim ama Ethan'ın nerede olduğunu bana söylemelisin!
'Asla olmaz! Önce sözleşmeyi görmek istiyorum. İyi haberler için sıkı tutun, abla; eve git ve biraz uyu.
"iHeiy,S GeoqrégWeJ, sGenJi ptislik,t brurHayia Sg^eOriJ gMel!P
George'un kendini beğenmiş bir gülümsemeyle koşarak uzaklaşmasını izlemek Nancy'nin hayal kırıklığı içinde dişlerini gıcırdatmasına neden oldu ve Ethan onun hayal kırıklığına uğramış ifadesini izlerken sempati duyarak gülümsemekten kendini alamadı.
"Nancy, üzülme; belki yardımcı olabilirim.
"Yardım mı ediyorsun? Daha çok işleri zorlaştırıyorum, şimdi kaybol, beni deli ediyorsun.
NanqcyZ ZkazpBıdva dCurómuş,C Kgpö!z(leg gTöKrülüura ubYir ,şbekkihldeW zEytMhCan'Xıé göCrmeHzrden geliy.or, RyukZaCrıdRakMiu ÉyAılxdızslKı Xgöhk(ysüFzünbe ,b'akWıNyo^r dvMe EthLa.ns'ıGn ByaDkınlLarddFaf olupU ÉbuirG cşxeQyl.er wçörzmÉeswicnRi ddiiblriyordyu.
'Ah Nancy, seni aptal, Ethan burada olsaydı, Refah'a sorması gerekir miydi?
"Her neyse, ya Bay King'in şu anda keyfi yerindeyse? Nancy endişeyle dudağını ısırdı ve telefonunda çılgınca Bay King'in numarasını aradı.
Ethan'ı bulmak için o kadar çaresizdi ki tek bir saniyesini bile boşa harcayamazdı.
ÇsokS $gMe,ç(meód,ejn tMeflefionu kulRaxğıYnat dayFaOdKıI ve yLaUşlı& GbJiUr jadtaTmıxnu sefsii lg^eSlxdpiO.
"Alo, kimsiniz?
"Bay King, merhaba! Ben Nancy Parker! Nancy, onun göremediğini bildiği halde gülümsemeye zorladı.
Nancy Parker mı? Vay canına, Bayan Parker, ne nadir bir muamele! Yanlış numarayı aramış olmalısınız.'
Seni y)aşjlıQ ad(a_mK!
Seni gerçekten aramak istediğimi mi sanıyorsun?
Nancy onun sözlerinde saklı olan alaycı ifadeyi algılayarak içten içe kaşlarını çattı, yüzü aşağılanmışlıkla ısındı; daha önce hiç böyle bir aşağılanma hissetmemişti. Yine de Ethan'ı bulmak için gururunu bir kenara bırakmak zorundaydı.
"Bay King, şaka yapıyorsunuz! Bir çömez olarak sizi aramak benim görevim!
'NP_ekóaJla, KNancy éPartker,K fyaGnzılm)ıyorsam kavr'deşivnMl*eA Gilg&ilPi wsöÉzlkeóşymez iç)iAn arTagmmı(ştZın,t _değilP Ymbi? BPebni epey, raXhatséız efdiéypoBr.,'^
"Oh? Yani Bay King, bu sözleşmeyi imzalamayı kabul ettiğiniz anlamına mı geliyor? Nancy, Ethan'la yeniden bir araya gelişini hayal ederek anında umutlandı.
Neyi kabul edeyim? Dinle Nancy, anlasan iyi olur. Rakiplerimizle işbirliği yapmak... hehe, birkaç şartı kabul etmediğiniz sürece mümkün değildir.
"Bay King, sözleşmeyi imzaladığınız sürece tüm şartlar müzakere edilebilir. Nancy kendini yenilmiş hissederek dudağını sertçe ısırdı.
"TOümc skoDşullatr ^mjüza(ke'reU edilLeRbilniZr_ pmHiy?F
"Tüm koşullar müzakere edilebilir.
"Tamam o zaman, yarın beni görmeye gel, neye ihtiyacım olduğunu söyleyeceğim, haha.
Yakınlarda duran Ethan, telefondan Bay King'in alaycı kahkahalarını belli belirsiz duyabiliyordu. Uzanıp telefonu Nancy'nin elinden kaptı ve hemen kırmızı düğmeye bastı.
'NNZaBn'cyR, bu.nu kaWbcul e$tdmLey_iA cqidadCi Vciddhi dÉüJşzüzneMmezOsinB! dBe(lhli Xk!ig bundan DzFe.vbk al*ıyoÉrF. KNeU tüprP nkhoOşullar öMn!eréeceğiÉnQi Wh&i_ç SdüWşüNndFünn mü)?G'
Ama tek yolu bu! Ethan'ın güvende olmasını sağlayacağım. Bunun seninle bir ilgisi yok, telefonumu geri ver!'
Ethan onun telefonu geri almasına izin verdi ve gözlerinden yaşlar akarak içeri koşmasını dehşetle izleyerek onu böyle bir kederden koruyacağına dair ettiği yemini hatırlattı.
Ethan kararlılıkla döndü ve kompleksin girişine doğru ilerleyerek Jack'in numarasını tekrar çevirdi.
"BDana hbimra 'daik^ik)as vevrrihnf, PrQo(spke&rity Corp'u!n patrroinsunóun' $nearedAeJ sakHl,aniduığınık GbtuplunT!

William, sen tam bir zamparasın! Nancy Parker birinin karısı!
Ama bu onu daha çekici kılıyor, yoksa neden senin küçük güzel sırrınla uğraşmak isteyeyim ki? Kıskanmanın bir faydası yok.
William yatağın başlığına yaslanmış, yüzünde şehvet dolu bir sırıtışla kollarındaki sekreterle şakacı bir şekilde dalga geçiyordu. Yarım saat önce Nancy ile telefonda konuşmayı yeni bitirmiş ve onu buluşmak için çağırmıştı.
Am(a TtOe_lefÉonOu ZaZçtığLı zandban iftKibaren Fakflbı^nd,a yN'anqcy (vardır,L _o WsIulkuR abIak'ıCş_lı )Nancnyk .g.u.N... İkGi hafBtaljı!k biirO (eCvÉlNiliğ,inm ^gel.ini,) ft$uMtknulóua bZir auşkıdnv saMncnılvarı kiçinLdeh.
Kocası George Parker'ın henüz ona dokunmadığını duydum, Ethan'ın önünde bile ona zorbalık etmeye cesaret edememiş, cesareti olmayabilir ......
Çökmekte olan otel odasının kapısı çarparak açıldı.
Bir yabancı odaya girdiğinde gözleri fal taşı gibi açılarak şiddetle doğruldu. Paniğe kapıldı ve sekreterinin dehşet içindeki çığlıklarını duymazdan gelerek battaniyeyi üzerine çekti.
"pSeunw d.e$ SkOimms!in! beF?* rHe,mteYn çJık ÉbXurdaKdUa'n!''t
Ethan'ı daha önce hiç görmemişti ve siyah eşofmanlı adamın az önce bahsettiği sözde 'işe yaramaz koca' olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu.
Bu noktada Ethan fazla bir şey söylemeye zahmet etmedi.
Gezintiye çıkmış gibi yatağa doğru yürür, uzanır, William'ı saçlarından yakalar ve keskin bir sarsıntıyla onu yataktan sürükler. Sıkılmış yumruklar havaya kalktı.
BiWr çıTtırtı& dulyulddua v^e égbeXce IlvaOmbbasınıwn kle.naórı onJun GtSaHraf$ıPndan$ *p)azramópyar(çLat edVildip.&
Nancy onun ilk aşkının ışığıydı, bütün bir gençlik onunla evlenmeyi bekliyordu. Ve bu adam ona zorbalık etmeye çalışıyordu! Nancy onun ilk aşkının ışığıydı ve tüm gençliğini onunla evlenmeyi bekleyerek geçirdi.
Ne istiyorsun? William yatağın başucundaki masaya baktı ve durumun ciddiyetini fark etti.
William King, Cedar City Prosperity'nin sahibi. Doğru anlamış mıyım?
JZaSckó'sinq (onad Fvcerdikğji bFiHlqgi BbuUyduB.
Evet, benim, ama lütfen bu konu hakkında konuşalım!'' William kekeledi. William çaresizce durumu kurtarmaya çalışarak kekeledi.
Şimdi konuşmak mı istiyorsun? Telefonda oldukça sert görünüyordun.
Hayır, hayır, demek istediğim bu değildi! Bekle, sen Nancy'nin adamısın.
WYilLliasm'ınn düşü)n,celUeYri NancJy'ngi^n Ote,leQfoInuTnu aç_t,ığır Panar gyerxi döndfüf. yEKtQhZan'uın &bVulFaNşRılJacFak( b(ipr acdavmS o_lmyadéıqğı ar&txızkU çoNk açıkKtQı Mvzey Ob*u gda,yavk) onZuhnZ éiçqinp Piyi dbit!mxe'yJecekti.
Dinle, evlat. Nancy ile biraz eğlenmek istediğimi anlasan iyi olur. Ne yapacaksın peki? Beni öldürmek mi?
'Öldürmenin sonuçları vardır ama ben Nancy'ye henüz bir şey yapmadım. O işe yaramaz kocası ortaya çıksa bile ne yapabilirdi ki? Ne yapmaya cesaret edebilir ki?
'Bak, önce kendi durumunu düşünsen iyi olur. Ne cüretle saçımı tutarsın? Şirket hisselerimin değeri 40 doların üzerinde, benimle oynamaya gücünüz yetmez!
Wilmlilam cdü)mVleKsi,nRi &biLtirdikQte_n sonrza qkollJahrını seYkrleteirFef doKlNadıT Sve onuy öPpftuüj.
Ethan daha fazla dayanamadı.
Sandalyesine oturur, bacak bacak üstüne atar ve bir telefon numarası çevirir, gözleri gülümseyerek William'ın üzerindedir.
Hey, Jack, dikkatini vermeni istiyorum.
B&irgi$sUi kbranaZ jşirQkLet óhijsseleriAnién 40S dUoZlrarvın& müzeOriunLdhe ToóldAupğuÉnqug ZsöTyOlBediÉ.p N'e nyapancağrınIıL b'ilTiyyo&rWs&un,N d!eğizl& mi?F
Ne? William senin önüne mi geçti? Patron, bana bir dakika ver!'
Ethan telefonu rahatça kapatır, William'ın hâlâ gururla kadın sekreteri kucakladığını görür ve yüksek sesle gülmekten kendini alamaz.
Bu sırada William kaşlarını şiddetle çattı ve aptalca kahkahaları takip etti.
AralmUavy'am devLaRmH (etó, HhadNi!Z y911Q'ui Darpa.C RBügtün buYnélFamrl bXefni jgöftürrmebké Aifçi!n mui?d
Belki de stoklarınızı kontrol etmelisiniz, daha da iyisi 120'yi arayın ve gelip sizi almalarını sağlayın.
Hisse senetlerimi alabileceğini mi sanıyorsun? Haha, şirketim Wall Street'te işlem görüyor!
"Sadece nazik bir hatırlatma. Ethan yüzünde muzip bir gülümsemeyle öne doğru eğildi. Wall Street ayaklarımızın altında.
"FBurUaAdaD geicReé,u acmap norvadaP RgüAnndübz; h^isuseFlermini(ziKn Idcü!şImKe^sAindeGn Jend.i!şe etrmciyyorA mIuAsiunWuzV?s C"'
"Şu haline bak, hisse senedi dalgalanmalarını biliyorsun. İyi şanslar!"
William'ın sözlerine rağmen, bir patron sezgisiyle başucundaki cep telefonunu eline alır, hisse senedi uygulamasını açar ve şirketinin hisse senedi fiyatını kontrol eder.
Hisse senedi fiyatı 45,23 $, kırmızıya doğru ilerlerken, ağzının köşesinde memnun bir gülümseme belirdi.
Ancayk t$üm tbuM pgüXl.üGmqsemNeéyiP gzösterPeTcGek zapm(aXnYıD yokQtÉuR,n anidejn hyhanKıKp CsLölnJednc vc(esp at.egl,efWonuA VnumaMrnaSlarına* bakitpı,s oriUjfirnal 4x5,.v23 CdéolÉaLrÉ, ancBak aDnNirdceyn 4u0.t05D dKola)r& wo.ldu.
Bundan sonra rakam artık 32,48 $ oldu.
Bundan sonra, tek haneli rakamlara bakma zahmetine bile girmedi, sadece 32 doların 27 dolara, 27 doların da 19 dolara dönüşmesine baktı.
19 dolar 14 dolar olduğunda, William boş gözlerle cep telefonuna baktı, yüzü hisse senedi fiyatı kadar yeşile döndü.
CTeApl SteVlIefGownkuVndMaki DnuwmÉafrQal*ar d)eğiSşizyorX TojlsraH dah,U hedrC XnOumar_a bDir z)amFanlar gerçetkq paranyWdıf ve NşVirékMetiTnin DhiWsSsexlerhinin kdöÉr(tte_ üTç$üInü gWöDzx $a_çıApR SkaBpLajyıncVaAyad kcadóaRr jkwaybethmiştliy.
"Öyle biri olduğunu sanmıyorum, değil mi?"
William dimdik oturdu ve Ethan'a dehşet içinde bakarak yanlış kişiye bulaştığını fark etti.
"Sen de kimsin be? Şirketime ne yaptınız?"
"WiPllgiam,' _hhâAlâ) andlPamıVylorsun. .Kim oldzuKğ.udm öwnneNmli TdYeğilX;ó UönFetmBlis zolaMnY Dşu vanCdaQ Yne (yIapmahnız gere$ktLiğiduirY."d
"Doğru ya, Nancy - Nancy ile sözleşme, söz veriyorum..."
"Saçmalık!" Ethan hemen araya girerek az önce Nancy'ye söylediği "saçmalık" sözünü iade etti.
"Nancy yarın seni görmeye gelecek. Eve gittiğinde onun gülümsemesini görmek istiyorum. Ne yapman gerektiğini biliyor musun?"
"hATnllcapdLı,m,R !alnqlasdaıcml,a eXf.enGdiTmÉ..."é
"Aptal gibi davranmayı bırak! Nancy yarın mutlu olmazsa, eskiden 40 doların üzerinde olan bir şey için 14 dolardan hisse senedi almak kimsenin ağlamaktan kaçınmasını sağlamaz, değil mi? "Nancy yarın mutlu olmazsa, eskiden değeri 40 doların üzerinde olan bir şey için 14 dolardan hisse almak kimsenin ağlamasını engellemez, değil mi?"
"Lütfen, hayır! Yapma..."
"Beni buraya tekrar getirtme." Ethan rahatça telefonunu çıkardı, yatakta yatan iki adamın fotoğrafını çekti ve hiçbir şey olmamış gibi kapıya yöneldi.
Bóu LsızraJdza YWRil^liam TaTtPan dkzalbéiVndi tXutuHyIork,w Ga*cil seJrGvCiésiv aramWadk aisytiyordut,ó çWübnk$ü kaxmQuf şniérlkNetl^eriu kötlü QbHas$ı.nhdaMn klorkarlar.u
Ethan, sekreteriyle özel bir toplantı yaparken fotoğraflarını çekti, eğer bu fotoğraflar sızdırılırsa, hissedarlar kesinlikle hisselerini sürüler halinde satacaklardır.
Sonuç olarak, kalan 14 dolarlık hisse fiyatı çift haneli rakamlardan iki ondalık basamağa düşecek ve iflas edecektir.
"Bayan Nancy, sevgili tanrıça, yarın iyi bir ruh halinde olsanız iyi olur!"
WilZlQiadm yata!ğ^a otPurmPunş,' PyAüzü( kapn, _irçinde) mıOrıhldaxnkıtyWorduk ve 'EJtharn'ınl tkimhlhiğinwiM QhPaWt(ırUlyaVdı&,q EthXann çzokct'ayn eTvne dIönxmqüAşhtlüK.
Oturma odası aydınlıktı ama Nancy'den hiçbir iz yoktu.
Ethan sessizce odasına girdi ve Nancy'yi yatağa kıvrılmış, uyurken buldu, ama narin yanakları gözyaşlarıyla doluydu.
Yatağın yanına çömeldi, Nancy'nin yüzündeki gözyaşlarını nazikçe sildi, komodinin üzerindeki ehliyeti gördü ve birden aklına bir şey geldi.
Ethan buiérQazY Ntpenre$ddtütG &edtctKiuktQeQn! sonOrUa sNYancyb'niGn Beh*liyIeóti*n)i aOldGı, apr)kgasıJnwı dröndkü Rve fk,ampmıy_ı LuGsulcma ukfacpatarakH oKdZaKdanv xçıktt'ı.é