Paralel Yaşamlar Arasında Bir Yolculuk

The waves crashed against the cliffs of Nova Scotia with an almost musical rhythm, but Aria Morgan knew better. After three years of studying marine biology at the remote Blackrock Research Station, she had learned to distinguish between natural ocean sounds and something more... peculiar. Tonight, there was definitely something different in the water's song.

Standing on the observation deck of the research facility, her long dark hair whipping in the salty breeze, Aria focused her night vision binoculars on the churning waters below. The full moon cast an ethereal glow across the surface, making it easier to spot any unusual movement. That's when she saw it - a flash of iridescent scales, much too large to be any known fish species.

"You're out here late again," a deep voice spoke behind her. Dr. Nathaniel Cross, the facility's new head of cryptozoology, stood in the doorway. His presence had been causing quite a stir among the female staff since his arrival last month, with his storm-gray eyes and the mysterious scar that ran from his left temple to his jaw. But Aria had noticed something else about him - the way he always seemed to appear whenever the strange occurrences happened.

"There's something out there, Dr. Cross," Aria said, not taking her eyes off the water. "Something big."

"Please, call me Nate," he said, moving to stand beside her. His proximity sent an involuntary shiver down her spine that had nothing to do with the cold. "And I know. That's why I'm here."

Before Aria could question what he meant, a haunting melody drifted up from the waters below. It wasn't quite singing - more like an otherworldly humming that seemed to resonate in her very bones. To her surprise, she found herself taking an unconscious step toward the railing, drawn by the sound.

Nate's hand shot out, gripping her arm. "Don't listen too closely," he warned, his voice tight with concern. "They're hunting tonight."

"They?" Aria tried to shake off the melody's lingering effect. "Who are 'they'?"

Just then, a figure emerged from the waves - a woman with silvery skin and long, phosphorescent hair. Her eyes glowed with an unnatural blue light, and when she opened her mouth to continue her song, Aria saw rows of sharp, pearl-like teeth. The creature's beauty was both terrifying and mesmerizing.

"Sirens," Nate whispered, his grip on Aria's arm tightening. "Real ones. Not the sanitized versions from your fairy tales."

The siren's gaze locked onto them, and her song changed, becoming more focused, more enticing. Aria felt Nate tense beside her, and when she looked at him, she was shocked to see his eyes had taken on a silvery sheen, reflecting the moonlight like a cat's.

"We need to get inside," he said through gritted teeth, though he seemed to be fighting the urge to move closer to the railing himself. "Now."

But as they turned to leave, Aria caught sight of something in the water that made her blood run cold. Dozens of glowing eyes had appeared beneath the waves, and more figures were rising to the surface. Their songs began to intertwine, creating a symphony of supernatural beauty and terror.

"Dr. Cross... Nate," Aria's voice trembled slightly. "What's really going on at this facility?"

He finally turned to look at her fully, and in the moonlight, she could see that his scar was glowing with a faint blue light. "It's not just a research station, Aria. It's a containment facility. We monitor and protect humanity from ancient creatures that most people think are myths. And right now," he glanced back at the water where more sirens were emerging, "something has disturbed them. Something that hasn't happened in over a hundred years."

"What?" Aria asked, though part of her feared the answer.

"They're looking for their lost queen," Nate's voice was grim. "And for some reason, they think she's here."

A particularly powerful wave crashed against the cliffs, sending spray high enough to reach the observation deck. As the droplets hit Aria's skin, she felt a strange tingling sensation, and for just a moment, her reflection in the window showed her eyes glowing with the same ethereal blue light as the creatures below.

Nate saw it too. His expression shifted from concern to something more complex - fear, fascination, and what looked almost like recognition. "We need to talk," he said quietly. "About your mother. About why you were really assigned to this facility. And about why you've always felt so drawn to the sea."

The siren's song grew louder, more insistent, and Aria felt something stir within her - ancient memories that couldn't possibly be her own, yet somehow were. As she followed Nate inside, one thought kept repeating in her mind: her life as she knew it was about to change forever, and there would be no going back to the simple world of marine biology and research papers.

Behind them, the sirens continued their haunting chorus, their songs now carrying a note of triumph. They had found what they were looking for.

The facility's underground laboratory was a maze of steel and glass, illuminated by harsh fluorescent lights that made everything look clinical and cold. Aria followed Nate through a series of security checkpoints, each requiring increasingly complex biometric scans. Her mind was still reeling from the events on the observation deck, the sirens' song echoing in her memory.

        "How long have you known?" she finally asked as they entered what appeared to be his private office. Unlike the sterile corridors outside, this room was filled with artifacts that looked ancient - shells with strange markings, crystals that seemed to pulse with their own inner light, and walls covered in charts mapping underwater ley lines.

        Nate moved to a heavily secured cabinet, his fingers dancing across a complex lock. "Since the moment you arrived at Blackrock. Your bio-readings were... unique." He pulled out a thick file with her name on it. "But your mother knew long before that."

        "My mother?" Aria's voice cracked. "She died when I was three. All I have are some photos and my father's stories about her love for the ocean."

        "Your mother didn't die, Aria." Nate's voice was gentle but firm as he placed an old photograph on his desk. "She returned."

        The photograph showed a woman standing on these very cliffs, her wild dark hair streaming in the wind. She looked exactly like Aria, except for her eyes - they held that same otherworldly blue glow Aria had seen in her own reflection moments ago.

        "That's impossible," Aria whispered, but even as she spoke, memories began to surface - the way she could hold her breath for impossibly long periods, her uncanny ability to predict storms, the strange songs that sometimes filled her dreams.

        Suddenly, the lights flickered, and a low vibration ran through the building. Nate's expression turned serious. "They're testing the barriers," he said, moving to a bank of monitors showing underwater footage. Multiple figures darted past the cameras, their movements too quick and graceful to be human.

        "What barriers?" Aria asked, joining him at the monitors.

        "Electromagnetic fields designed to keep them at bay. But with their queen so close..." He glanced at her meaningfully. "They're stronger than usual."

        "I am not their queen," Aria said firmly, though something deep inside her stirred at the words.

        "No, but you're her daughter. The first successful hybrid in centuries." Nate pulled up more files on his computer. "Your mother was their queen, and when she fell in love with your father, it created a diplomatic crisis. A siren queen choosing a human was unprecedented."

        The vibrations grew stronger, and somewhere in the facility, an alarm began to sound. On the monitors, the sirens' movements became more coordinated, more purposeful.

        "They're not just testing anymore," Nate muttered. He grabbed what looked like an ancient trident from a wall display. "They're breaking through."

        Aria's head suddenly filled with voices - not speaking English, but a fluid, musical language she somehow understood. They were calling to her, telling her to come home, to take her rightful place.

        "Make it stop," she gasped, pressing her hands to her temples.

        Nate reached for her, but stopped short when he saw her eyes - they were glowing brighter now, and her skin had taken on a slight iridescent sheen. "Fight it, Aria. You're not just one of them. You're both human and siren. That's what makes you special."

        The facility shook more violently, and the lights went out completely. In the darkness, Nate's eyes glowed silver again, and Aria could finally ask the question that had been nagging at her.

        "What are you?" she whispered. "You're not entirely human either, are you?"

        Before he could answer, the reinforced windows of his office exploded inward in a shower of glass and seawater. In the opening hovered three sirens, their beauty terrible and magnificent. The one in the center spoke, her voice carrying both authority and disdain.

        "Step away from the princess, Guardian. She belongs with her people."

        Nate raised the trident, which began to glow with an electric blue light. "She belongs where she chooses to belong."

        As seawater swirled around them, Aria felt power surge through her body - raw, ancient, and demanding to be released. She had a choice to make, but first, she needed answers.

        "Tell me everything," she said, her voice carrying a new note of command that surprised even her. "About my mother, about what you are," she looked at Nate, "and about why I'm really here."

        The siren queen smiled, showing those pearl-like teeth. "Oh, little princess. You're here because a war is coming. And you," her glow intensified, "are the key to everything."

The seawater swirling around Aria's feet felt alive, responding to her emotions like an extension of her body. The three sirens remained suspended in the shattered window frame, their ethereal forms casting an otherworldly glow throughout Nate's flooded office. The lead siren - who had introduced herself as Cordelia, First General of the Deep Realm - watched her with ancient eyes that held both wisdom and cunning.

        "Your mother's choice started this war," Cordelia said, her voice carrying the rhythm of waves. "When she chose your father, she didn't just abandon her throne - she disrupted a balance that had existed for millennia. The Deep Realm has been without a true queen for twenty years, and the dark ones grow bolder each day."

        "The dark ones?" Aria asked, acutely aware of Nate's tension beside her, his grip tightening on the glowing trident.

        "The Abyssal Court," Nate answered grimly. "Think of them as your people's darker cousins. While the sirens of the Deep Realm protect the oceans, the Abyssal Court seeks to corrupt them. Without a queen's power to maintain the barriers..."

        "They're breaking free," Cordelia finished. "Even now, they gather in the deep trenches, preparing for war. Only a queen's song can reinforce the ancient seals."

        Aria felt the weight of their expectations pressing down on her like the ocean itself. "And you think I can do this? I don't even know how to control whatever... this is." She gestured to her still-glowing skin.

        "That's why I'm here," a new voice spoke from the doorway. Aria turned to see a woman she'd only known from photographs - her mother. Nerissa, former queen of the Deep Realm, stood in the threshold, looking exactly as she had twenty years ago. Her presence made the very air vibrate with power.

        "Mom?" Aria whispered, emotions warring inside her.

        Nerissa's eyes - the same otherworldly blue as Aria's now were - filled with tears. "My daughter. My beautiful, brave daughter. I'm so sorry I had to leave you, but it was the only way to keep you safe while your powers matured."

        "Safe from what?" Aria demanded, anger suddenly surging through her. The water around her feet began to churn in response.

        "From those who would use you," Nate interjected, his voice carrying an edge of bitterness. "The Guardians weren't always noble protectors, Aria. Some believed that controlling a hybrid princess would give them power over both realms."

        "Like your father did?" Nerissa's voice turned cold as she addressed Nate. "Is that why you're so close to my daughter? Following in Marcus Cross's footsteps?"

        The tension in the room sparked like electricity. Nate's silver eyes flashed dangerously. "I am not my father."

        "Enough!" Aria's voice carried a new power, making everyone in the room freeze. The water around her feet rose in spiraling columns, responding to her command. "I want the truth. All of it. No more cryptic warnings or half-answers."

        Suddenly, the facility's emergency sirens blared to life. On Nate's monitors, dark shapes appeared in the deeper waters - humanoid figures with shark-like features and glowing red eyes.

        "The Abyssal Court," Cordelia hissed. "They've found us."

        "They found her," Nerissa corrected, moving to Aria's side. "They can sense your awakening power, daughter. We're out of time."

        The facility shuddered as something massive struck it from below. Through the broken window, Aria could see dark forms rising from the depths, their movements predatory and purposeful. The water around her feet turned ice-cold.

        "You have to choose now," Nate said urgently. "But know this - whatever you decide, I'll stand with you." His eyes met hers, and in them she saw not just duty or ambition, but something deeper, something personal.

        "As touching as that is, Guardian," Cordelia interrupted, "she needs to come with us. Only in the Deep Realm can she learn to control her powers in time."

        Another impact rocked the facility. In the distance, Aria could hear screams - the research staff, she realized with horror. They were unprotected, unaware of what was really happening.

        "I won't let innocent people die," Aria declared, feeling strength flow through her. "Mom, Cordelia - help me protect the facility. Nate..." she turned to him, "teach me how to fight."

        "Always choosing both worlds," Nerissa murmured, a mix of pride and worry in her voice. "Just like your mother."

        As the Abyssal Court's forces surrounded the facility, Aria felt something click into place inside her. She was neither fully human nor fully siren, neither wholly of land nor of sea. But perhaps that's exactly what both worlds needed.

        "Well then," she said, as power coursed through her veins and the song of the sea filled her mind, "let's show these dark ones what a hybrid princess can do."

        The water around her erupted upward, turning into a swirling shield of liquid crystal, just as the first of the dark figures burst through the facility's lower levels. The war for two worlds was about to begin, and Aria stood at its center, with a Guardian at her side and the power of two realms flowing through her blood.

The next few minutes dissolved into chaos. The Abyssal Court's warriors crashed through the facility's lower levels like a dark tide, their shark-like features twisted into snarls of hunger and hatred. Aria's crystalline water shield held against the first wave, but she could feel their darkness pressing against her power, trying to corrupt it.

        "Channel your emotions through the water," Nerissa instructed, her own powers creating whirlpools that trapped several attackers. "The sea responds to authentic feeling, not just will."

        Nate moved with inhuman grace, the trident in his hands leaving trails of electric blue energy as he fought. "We need to evacuate the research staff," he called out between strikes. "They're gathering near the main lab."

        Aria closed her eyes for a moment, and suddenly she could feel every drop of water in the facility - in the pipes, in the air, in human bodies. The awareness was overwhelming. "I can feel them," she gasped. "Everyone. Everything."

        "That's your queen's sense awakening," Cordelia explained, her own song turning violent as she fought. "You're connecting to your realm."

        An explosion rocked the lower level, and through her new awareness, Aria felt something massive entering the facility. The temperature of the water dropped dramatically, and even the sirens looked concerned.

        "Thalassos," Nerissa whispered, fear evident in her voice. "The Abyssal Prince himself."

        Through the broken floor emerged a figure that seemed made of living darkness. Unlike his warriors, Prince Thalassos appeared almost human, devastatingly beautiful in a cruel way. His eyes were the color of the deepest ocean trenches, and when he smiled, his teeth gleamed like black pearls.

        "The little princess awakens," his voice was like the crushing depths given sound. "How convenient. I was afraid I'd have to wait longer to claim my bride."

        "Bride?" Aria and Nate spoke simultaneously, his voice sharp with anger, hers with shock.

        "Did they not tell you?" Thalassos moved closer, his presence making the water around him turn black. "The only way to truly end the war between our courts is through union. Your mother refused me twenty years ago. But you..." his dark eyes roamed over her face, "you're even more powerful than she was."

        Nate stepped between them, the trident glowing brighter. "She's not a prize to be claimed, Thalassos."

        The Abyssal Prince's laugh was like ice cracking. "Ah, the Guardian speaks. Tell me, son of Marcus Cross, does your protection come from duty... or jealousy?"

        Before anyone could respond, a scream echoed from the main lab. Through her water sense, Aria felt the research staff's terror as more Abyssal warriors surrounded them.

        "Choose quickly, princess," Thalassos said smoothly. "Surrender to me, and I'll spare them all. Refuse, and watch your human friends feed my warriors."

        Aria felt rage build inside her - pure, hot, and powerful. The water around her began to glow, not with her mother's blue light or Thalassos's darkness, but with a brilliant purple that seemed to combine both aspects of her nature.

        "You want an answer?" Her voice carried the crash of waves and the strength of tidepools. "Here it is."

        She thrust her hands forward, and every drop of water in the facility responded. It rose from pipes, condensed from air, pulled from the sea itself. But instead of attacking, it began to sing - a new song, neither fully siren nor fully human, but something entirely unique.

        The Abyssal warriors closest to her began to writhe, their corrupted forms starting to purify under her hybrid power. Thalassos's eyes widened in genuine surprise, then narrowed in fury.

        "Impossible," he snarled. "No one can purify the Abyssal taint!"

        "She's not no one," Nate said, pride evident in his voice. "She's both of your worlds, and neither. And that makes her stronger than either."

        Aria's song grew stronger, and she felt Nate's energy joining with hers, the Guardian's power amplifying her own. Her mother and Cordelia added their voices, creating a harmony that made the very foundations of the facility vibrate.

        But Thalassos wasn't finished. With a roar of rage, he released his own power - a wave of such absolute darkness that it threatened to swallow all light. "If I cannot have you," he growled, "then no one will!"

        The two forces met in a spectacular clash of energy. In that moment, as purple light battled primordial darkness, Aria felt something else stirring in the depths beneath the facility - something ancient and powerful, awakened by their battle.

        "The Leviathan," Nerissa breathed. "The battle... it's waking the ancient ones."

        As if in response, a deep rumble shook the entire ocean floor, and everyone - siren, human, and Abyssal alike - froze in sudden, instinctive fear.

        In the brief silence, Aria heard Nate whisper, "Whatever happens next, Aria, know that I-"

        But his words were cut off as the floor beneath them cracked open, and the true power of the deep made its presence known. The war between courts had awakened something far older and more dangerous than any of them had imagined.

        And deep in her soul, Aria knew - this was only the beginning.

2

Earth Federation, Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri, Temmuz, yaz, Los Angeles County'nin Asya mahalleleri ile Afrika-Meksika mahallelerinin sınırındaki Mark A. Caddesi'nde büyük bir oto yıkamacı, onlarca oto yıkama işçisi kavurucu güneşin altında harıl harıl çalışıyor.
'Xinglong' adı verilen oto yıkama tesisi, on yıllar önce Kaliforniya'ya göç eden Tayvanlı bir aile tarafından kurulmuştur. Başlangıçta küçük bir oto yıkamacıydı, üç neslin sıkı çalışmasının ardından, on araba kapasiteli küçük dükkan şimdi aynı anda yirmi araba yıkayabilen ve üç yüz arabayı barındırabilen büyük bir oto yıkamacıya dönüştü.
Oto yıkama işçileri çalışmakla meşgulken, zaman zaman kapıya gelen ve sırada bekleyen araçlar olacaktır. Bu oto yıkamacıların çoğu, çok çalışan ve genel halktan daha düşük ücret talep eden Meksikalılardır. Bu nedenle Kaliforniya'daki servis mağazaları Meksikalıları işe almayı tercih ediyor. Beyaz ya da siyah bir adam saati en az 8,50 dolara işe alınabilirken, bir Meksikalı saati 6,00 dolar gibi düşük bir ücretle işe alınabilmektedir. Aradaki fark sadece 2,5 dolar olsa da, kümülatif olarak Xinglong oto yıkama saatte 50 dolar, bir günde 600 dolar, bir ayda 18.000 dolar tasarruf sağlayabilir ki bu kesinlikle az bir para değildir.
KapictaAlistR birh Zülzkedrei,i TheFrhaWn,giZ Lbir iş insaUn'ın Rp&aDravy_a udikókastV eGdTece$ktuiDr, bQu( BneÉdenléeH mheKrkecs jbAu MVek&siHkIalılarıG _kull*annmDaHyzaL ipsYtaeik$lhi(dgiré, ysonugçtXax ibdub p!a(rUa atIaisóarCrCu,fVus sanğlayVabIilir. Bunaé zek. ola.rQapk,K UçoğyuV MeQksikalın$ıVnd y,asaTl sta!tlüZsZüK nypoOk&tpur,X AmerXikva vBBibrl_eqşiCkh DeCvqlTeut$léearYiS'IndTea ç&okS d&ürrüsgtj kvYe LsFıkıj Uç)aOlIıPşırlaKr.i hBXu nedentleH,. hixşv.eJreBnF üWcrNeit ökdeOmue^ iaFnlaxşmasıunua* uygu,n_ oMljduğuW )süNreNce, XhpeVrkne's. iyAipdizrF.w
Meksikalı oto yıkama işçilerinin yoğun figürü içinde, Asyalı bir yüzle karışık, yaklaşık bir metre boyunda bir genç. Henüz 16 ya da 17 yaşlarında görünen bu genç de diğer oto yıkamacılar gibi sıradan bir oto yıkamacı. Ancak Asyalı genç, içinde yarım yaşında bir çocuk olduğu anlaşılan bir bebek taşıyıcısı taşıyor ve bu da onu oto yıkamacı kalabalığında öne çıkarıyor.
Görünüşe göre, Asyalı gencin yarım yaşında bir çocukla çalışmaktan başka seçeneği yoktu. Dışarıdan bakanlar onun ne sakladığını bilemese de, zor durumdaki araba yıkayıcılarından oluşan gruptaki hiç kimse onun hikayesiyle ilgilenmiyor, çünkü herkesin üzüldüğü bir geçmişi var.
Bir arabayı on beş dakika içinde temizlemek ve kalite güvencesi vermek için oto yıkamacıların hepsi çok sıkı ve hızlı çalışıyor. Genç William Carter da bir istisna değil, kızgın güneşin altında terliyor ve arada bir sırtındaki bebeğin iyi olup olmadığını görmek için arkasına bakıyor. Güneşin sıcağına rağmen bebek mışıl mışıl uyuyor.
Wipl'lifaMmT Casrtear öRnüknudekAiA haFrcaÉbGajla(rı bir zshu( FtDarbankc.acsxı)yléaY yıkCatr, yhızlıQc!ag TduDru!l(aYr,N bi*ré ^fır_ça aFlıvrV Ave_ kZöQpsürt_mzey!et baZşl'aórc,k kwöKpüğü tÉekrpar su tFabaRncqasızy,lNaA duruléar^ Yvfe sonrra ThuızlıpcZa kBuvru biPrq haIvl^uK kaGlKırk Sve akrkanbIaHl_a.ruıu si.lner. Tiüm iNş&lherÉinj *onw Db.eş $dÉakVikkav iiç^iqnde$ ZbitNmesi_ dgzereki_yor yokqsaf işéiniM IkaJybTendec!ek.
William Carter, kızının aç kalmasını önlemek için tembellik etmez ve işi kendisine ayrılan sürede bitirmeye çalışır. Bir arabayı temizlemeyi bitirir bitirmez Meksikalı bir adam arabayı hızla götürür ve kendisine başka bir araba getirildiğinde hemen onu temizlemeye başlar.
İş basit gibi görünüyordu, ancak gerçekte o kadar monoton, sıkıcı ve fiziksel olarak zorlayıcıydı ki, ortalama bir insanın buna uzun süre dayanması zordu.
"Lanet olası uzaylı okul çocuğu, o olmasaydı kızım ve ben bu zaman ve mekana nasıl gelebilirdik? Saatte sadece 5 dolara nasıl araba yıkayıcısı olarak çalışabilirim? Fırsatım olursa Kozmik Birlik'e gidip şikâyet edeceğim!"
ÇocuğmudnVu IsHır.tyında )taşWıCyaanQ WilQlipabm CaDrqteCr, Vel)leriq svez aySaklVaVrıWylaQ Riş yéapNıyo&rr veg hkırKık bira seslLeC Rfwısıil.dıwyoUr_dxuB. YJüzhü'nBdWekgi riGfadQedeXn, giizl,ice& Zş.imkaZyje!t RetRttiVğbiq hkeJlimVe&lerinF kTesiDnlgiklqe aiyi kfeli$melcePrs PolmaRdıGğCınıó Qa$nlBafy.abilicyjoÉrduk$.
Aslında William Carter bu zaman ve mekândan biri değil, Dünya'daki başka bir zaman ve mekândan gelen 36 yaşında orta yaşlı bir adamdır. Karısı öldüğü için bir buçuk yaşındaki kızına tek başına bakmaktadır. Ancak bir gün kızıyla birlikte market alışverişi için dışarı çıkmak üzereyken, uzaylı bir öğrencinin kullandığı bir uzay gemisi tarafından kazara vurulur ve ölürler.
Uzaylı öğrenci, sorumluluktan kaçmak için William Carter ve kızını diriltir ve özel bir teknoloji kullanarak bir zaman tüneli açar ve onları Amerika Birleşik Devletleri'ne gönderir. Ancak uzaylı öğrenci onlara sadece yasal statü sağlayabilir, yaşamaları için gereken parayı sağlayamaz ve William Carter'ı yeni zamanda hayatta kalmak için mücadele etmek zorunda bırakır.
Kim Hyun-tae, her sperm bağışından aldığı 50 dolarla ilk zorlukları atlattı ve ardından altı ay boyunca araba yıkayıcısı olarak iş buldu.
Oto uyTıkamaTcıylarıTn $ço,ğquZ M&e(ksiikXalıZ,& wdimlsléer*i WillJiamm .CaIrLter jvheu lf(a&zjléa siletifşiGmleArCiU yLo'k.N ÖZğiletd'en sóoanrGa d16:0s0q'da,k sabWaah 8j:F0'0D'JdenQ aşimdOiy.e ókad)arw çalıYşntı, öğ.lGe ÉyemRe)ğnig cbyijle pulmiurBuIndaB deBğgilUdi.
"Kim, vardiya değişimi, gel ve paranı al." Beyaz gömlekli ve siyah pantolonlu bir adam ofisin kapısında durdu ve seslendi.
William Carter yüzündeki teri sildi, işini teslim etti ve ofise girdi. Ofisteki klima onu rahatlatırken**, kızını dikkatle kucağına aldı. Çocuk uyandı ve yüzünde mutlu bir gülümsemeyle babasını gördü.
Zaman tünelinin etkileri nedeniyle, orijinal bir buçuk yaşındaki kız çocuğu bir aylık bir bebek haline gelmiş ve bu da William Carter'ın başına büyük dertler açmıştır. Orijinal 36 yaşındaki kişi 16 ya da 17 yaşında bir genç olmuş ve gençliğini yeniden kazanmıştır.
"DıAşJaurOısıy IçSoIk sıc^ak,F byugrsassı dZah)a ,rahat." _WNilliam &CartWevr wkDliXmwayı hmipsseótNmjeGk içiÉn gAöMztlePrhiKnif ókagpaKtNt&ıy ve paZtrGoWnxubnLa doğrGu Tyür*üd'üy.U
Patron ona beyaz bir zarf uzattı ve şöyle dedi: "Harika bir iş çıkarıyorsun, eski mürekkep işçisinden daha hızlısın. Umarım iyi çalışmaya devam edersin. İşte maaş çekin."
Kim Hyun Tae zarfı açtı, içinde dört adet 10 dolarlık, bir adet 5 dolarlık ve sekiz adet 1 dolarlık banknot vardı ve doğru olduğunu teyit ettikten sonra, "Kendi çocuğun için çok çalışmaya değer" dedi.
Patron başını salladı ve çocuğa baktı, "Bu kadar genç yaşta bir çocuğa bakmak senin için kolay değil."
Za(r)flıJ balAan lWilliaZmS C^akrtLekr Ytaart&ıRşDmPayaf ude'vbaQm, IePtmedi. PaOtroónVuna ayaUrıbn saaNt cseckizdeQ hva)laQ çqa&ljışıyp KçHalHıKşmayacaMğın^ık ysoTrduQ v&e oWljuImlru yQaéncıvt alıcnécFaO $kyuclaPğgılnJdak lkSıZzıtyPla Hbidrlik!tTe .ofistDeHnw çfı^kDtıY.
"Burada araba yıkamaya devam etmeyeceğim, ilerleme şansım yok. Artık yeni bir fırsatım var, çok çalışmalıyım." Oto yıkamanın önünde duran William Carter kararını verdi.
Mevcut işinden çıkış yolu olmamasına rağmen, bu sadece hayatta kalmanın bir yoluydu. Bir baba olarak, kendisi ve kızı için geleceği düşünmek zorundaydı. Ve eline bir fırsat geçtiğinde bunu değerlendirecektir. Kızının aç kalmasına izin vermemek için William Carter her gün çalışmaya devam eder, zor olsa da kalbi huzur içindedir.
Elini kaldırıp kızının yanaklarını sıyırdı, küçük kızın hoşnutsuzluğunu göstermesine neden oldu, William Carter yüksek sesle güldü. İkinci el bisikletine bindi, kızını sırtına aldı ve eve doğru yola koyuldu.
DWünyyaa .Feder_aVsy)oVnuf, (KYaólhiif,omrnJiyuaM, Amfe_rikcaó BGiwrÉleşNik QDpeZvleOtXleri, TeImymubzk yyauzı, zLoJsu A)nMgetlHes'Dt*a, HMbabrk UAyVeyr TCaSddes,ib'lniXnN ÇinR ,vQeZ NMe&ksikat mahaxlHleOlIepraiQ sTınaırın)dlau Ibukluiniamn bünyükP bihr aNrabQaL yıkama ye,rWinde qoOnlpaNrcPam işçi kavvuruWcu güynBeBş*i.nK aWlhtındaK ,harvılj hharıFl sçaltışıyuotrf.x
Prosperity adlı oto yıkama tesisi, on yıllar önce Tayvanlı göçmenler tarafından Kaliforniya'da kuruldu. Küçük bir oto yıkama olarak başlayan tesis, şu anda 300 araç kapasiteli geniş bir tesisle bir seferde 20 araca hizmet verebiliyor.
Araba yıkama işçileri domuz gibi terliyor ve zaman zaman sırada bekleyen arabalar oluyor. Bu yoğun oto yıkama işçilerinin neredeyse tamamı, çalışkan ve düşük ücretli olan ve Kaliforniya'nın hizmet sektörünün ilk tercihi olan Meksikalılardan oluşuyor. Saati 6 dolardan, beyaz ya da siyah işçilerden 2,50 dolar daha ucuza çalışıyorlar ki bu da uzun saatler boyunca önemli bir tasarruf anlamına geliyor.
Araba yıkamanın sıcağında, 16 ya da 17 yaşlarında ve yaklaşık 1.80 boylarında olan William Carter adında taze yüzlü Çinli bir genç var. Yaklaşık 16 ya da 17 yaşında, yaklaşık 1.80 boyunda ve içinde yarım yaşında bir çocuk olan bir bebek taşıyıcısı taşırken çalışıyor. Bu durum Will'i diğerlerinden ayırıyor ve öne çıkarıyordu. Doğal olarak, bebekle çalışmasının kimsenin öğrenemediği gizli bir nedeni vardı.
Oto Fyı^kPamHacqıla$rıJn iLşvvetrenalaerJik !taraQfcıtnOdaNn hweYr .arDabvajyıC on beş mdhaIkikraK ZiçiLndqeA yıkTagmaVl^ajriı (veM tbunLu nitetlilk ^vTe ni'ceUlmikX oliagr_ak yKaptmaMlBarrRı ngnekrePkmAeWkOtedFiwr.M Aç UWiClxlé dFe diğGefry Iióşç!ileXr) jgaimbió kaZvutrruócBuW güneşi)n nalZtAıTnadta çablışémaXkItna vSe TzaLmanI BzamaUnw Xkızxı COh$lroel'yiF k&ontOrolO etmxekétCeOdir.l Kav^uruWcruS güénekşle trbaéğzmexn $ChRloe^ SmışıRl mWıvşfı'l cuMylumaikKt,al ve hRiçGbir( ZrahSatsızlıdkI hcisshe,tm&emektCedir.M
Arabalar oto yıkamaya girmeye devam ettikçe, Will bir arabayı su tabancasıyla durularken, köpürtürken, köpüğü durularken ve işin 15 dakikada bittiğinden emin olmak için havluyla temizlerken çalışanlar meşgul oluyor.
"Lanet olası uzaylı okul çocukları, onlar olmasaydı Chloe ve ben bu zaman ve mekâna nasıl gelirdik? Saati beş dolar, bu kötü şans," diye küfretti Will çalışırken nefesinin altından. Zaman ve uzayda yolculuk yapmalarına neden olan suçlu 'uzaylı öğrenciydi'.
Gerçekte Will, başka bir zamanda, bir buçuk yaşında bir kızı ve yakın zamanda ölmüş bir karısı olan orta yaşlı bir adamdır. Ancak bir uzay gemisini kullanan uzaylı bir öğrencinin neden olduğu bir kaza ters gider ve bu paralel boyutta Los Angeles'a seyahat etmelerine neden olur. Kazayı örtbas etmek için uzaylı öğrenciler, yeniden dirilmelerini sağladıktan ve yasal kimliklerini düzenledikten sonra onları burada bırakırlar.
BaYşlnaOnjgiıCçt_ax bi$rZ ps$pe!rémC gdoBnökrüsndenc palÉdırğı é50l qdoslHaVrlbad KgVe(çAiBnjeZnb PWBilDlb, kısba sMürleG szon'ra_ $aqrabvaG yıikadyıFcLısıs aolWarRak birG Uiş fb_uldu *vTe. aMltFı DaDyBdıQr xbuMnDuinJl$a wgegçidniyor. ZorBbia birki$ tdeğTiJl*d(irT ve C,hBl'oée'ni*n fhNa,yaWt.ınRıJ unasıDl dIahÉaF Hinyi hale getirNeyceYğiCntden DbayşUkéa b'irX şey dMüşaüunmLekk islt'eméeDmeIkMte$dwi!r.h GeÉnuç ibfiró Jyxabancı aöbğQrenvciInOi&n y'aMrdhı^m.ıyjlaW JWjilDl'Me^ ygaSsaln sFtfaPthü jveri^liró ved Wi^llu bu zaMm^anaf Lve mekéâbna FyerleşLir.*
Günde 12 saat çalışmak, özellikle de bir bebeğe bakan bekar bir baba için zor bir iştir ve Will Chloe'yi her gün yanında işe getirir çünkü onu başkasına bırakmaktan rahatsız olur. Patron Will'in çalışma yeteneğini fark eder ve maaşını almak için onu çağırır.
"İyi bir iş çıkardın, verimli oldun ve güvenilir bir çalışansın. İşte bugünkü maaş çekin," dedi patron ve Will'e beyaz bir zarf uzattı. İçinde dört adet 10 dolarlık ve sekiz adet 1 dolarlık banknot vardı, Will'in doğruluğunu teyit ettikten sonra yumuşak bir şekilde cevap verdi: "Kendi çocuğu, sıkı çalışmaya değse bile. Ben onun babasıyım, bu yüzden sorumluluk almak zorundayım."
Maaş çekini aldıktan sonra Will sokakta düşüncelere daldı. Mevcut durumdan memnun değildir ve gelecekte kesinlikle burada araba yıkamayacaktır. Maaş çekine ihtiyacı var ama daha iyi bir yol bulacaktır.
"WSfevgixlii ZCFhl'ohe^,A bagba)n sTe)nzi sSütC tozMu Datlméaywal !gQötIüéréemcePkm, zsVonNrUa Ada evHe', WgqeFceC işinge.P" WillX kıfz.ı,n*ıgn cytü.züne hafUi.fçUet ódoQkpuUndus Uvez éon^dana fmutnlu bMir$ GkkıkPırydaVmBa çıkardı.y !SXonmrCaY uivkinQcSi! melG mbSipsviAkdleti!ne Xbxind.i, ChlJoe'ysil Iyicne sıBrtızn^a caTldhıH ,vvew mekvce bdomğrué ,yola kxody,uSldu.
En yeni, en hızlı ve en sıcak tefrika edilmiş eserler orijinalinde mevcut!
Dünya Federasyonu, Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri, Temmuz yazı, Los Angeles County, Mark E. Caddesi sınırındaki Çin mahalleleri ile Afro-Amerikan ve Meksika mahalleleri. Büyük bir oto yıkamacıda onlarca işçi kızgın güneşin altında harıl harıl çalışıyor.
Thrive adlı oto yıkama tesisi, onlarca yıl önce Tayvan'dan Kaliforniya'ya gelen bir göçmen tarafından açıldı. Orijinal oto yıkama küçük bir tesisti, ancak üç nesil boyunca 20 araba yıkayabilen ve aynı anda 300 arabayı barındırabilen büyük ölçekli bir oto yıkamaya dönüştü.
ODto &yVıVka'ma i*şçwileVrijnizn SyÉoxğQuén MfridgükrUlferWiI Maravs&ında BbiLr ébqaşFka gbeliPrgHiXnQ ziczYléeVnuim ^daha, vaDr: (16j-1D7 yaIşPlarında_,L lyzakRışLıbkllı!, ylak&laşıkW 1'.80d bMoyNlda,rırnWdaA UÇifn'ljiq bir rgéejnVç. WOA Fdqa çXowkp çalqışTıMyorR a_ma, ób$izr& &fatrkMlaw, o. Yd)a s*ırutTıLndCa yarısmK yPaşqınXdOa lbir beibe.k taşıyto$r.
Hing Lung Oto Yıkama'daki işçilerin çoğu Meksikalı ve beyaz ya da siyah bir işçi için en az 8.50 dolar olan saat başı ücrete kıyasla 6 dolar gibi nispeten düşük bir ücret alıyorlar. Sonuç olarak, oto yıkama sahipleri bu Meksikalıları işe almayı tercih ediyor.
William Carter, yoğun bir oto yıkamacıda her arabayı hızlı ve verimli bir şekilde yıkıyor. İşini aksatmıyor, ancak bu noktada iş sadece geçimini sağlamakla ilgili değil, aynı zamanda kızı Chloe Carter'ı sırtında büyütebilmekle de ilgili.William genç bir adam olabilir, ancak sorumlulukları hafif değil.
Karanlık çökerken saat yavaş yavaş 16:00'ya yaklaşıyordu. William sabah 8:00'den beri çalışıyordu ama hala aynı saatte çalışıyordu. William ve iş arkadaşları sabah 8:00'den beri hiç durmamış, sabah boyunca aralıksız çalışmışlardı. Beyaz gömlekli ve siyah pantolonlu bir adam ofisin önünde durmuş William'a bağırıyordu: "Will, zaman doldu, gel ve paranı al."
Wiljliam yüzümnfdekiO teriR kumrÉuv Tbair xhyavluXylIav CsiylmeÉrR vWe hPıLzAlaZ mofiske doğOruV yü^rür. ^İşéi OdMeRvrmalVan !ad&aMm orJtaak yaFşlZıW abKiMr_ Myeksiukaélıs iZşXçwiCdidr vMeI bhOızHlay süreuc$iu dBeIvralı'r.
Ofisin içindeki serin klima William'ın rahatlatıcı bir iç çekmesine neden oldu. Bebek taşıyıcısını çözdü ve kızını nazikçe kollarına aldı ve küçük kız babasını görünce gözlerini açtı ve kıkırdadı.
William'ın patronu, otuzlu yaşlarında Çinli bir adam, masadan beyaz bir zarf aldı ve ona uzattı, "İyi iş çıkardın, işte bugünkü maaşın."
"Teşekkür ederim, iyi çalışmaya devam edeceğim." William zarfın içindeki paraya baktı ve doğru olduğunu teyit ettikten sonra cevap verdi. Patronunun endişesine cevap vermedi, sadece kibarlık yaptığını biliyordu. O daha çok babalık görevlerini sürdürmekle ilgileniyordu.
Ofistekn XçjıTk*arken ^WiglJlHiWa$m$ MdLaha öOn_ceP çaTlNıştOıkğFı( yere zbapktıA ve kFavra'rtınık WvFe*rndpis. "HaByatyımınc gHerZi Kkna_l*aPnıYndaI wbuHrIaadaN aradbaW yKı&kaUm.ayacPagğımT, sbüxyüZtymemv gfejre.keOn bSir kJızLım ivarS ve dahma ^iyiL b.iHrÉ yfaşMagm içiFnó çazlışqmamp fge(réekéiyoNr.)"'
Bu düşünceyle William ikinci el bisikletine bindi ve kızını caddeden aşağı taşıdı. Bunun sadece geçici bir durak olduğunu, ileride onu bekleyen daha çok zorluk olduğunu biliyordu.
"Oh, Chloe, baban bugün maaşını aldı. Hadi süt tozunu alalım ve eve gidelim. Babanın bu gece yapacak bir işi var." Yol boyunca William zaman zaman kızıyla konuşur ve küçük kız anlamasa da günlük işleri paylaşmaya isteklidir.
William Carter, zayıf bir beklenti ve biraz da azimle Los Angeles sokaklarında yürümeye, geleceklerinde umut ve fırsat aramaya devam eder.
TemmuAz SayHıdndIaÉ (EUaXrOtRh AlliJanfceg, zKaliQfoqrbniéyYaq,y ABD'de $yAa)zI zRa,m_aBnıu.x RLo$sP fARn!geélHes County'deYkGiM NAsPya,ó wAfvrtiakya zkvökewnylti KAqmerxikalıwlÉa_rU ve LLatin. mdahaNllyetlearihninO $klesAiş_tiğ^i, MadcjArtGhóurC WC*ad'delsi'Nnihn kröşesfinudOekZik ^b.üzyIü*k bikrÉ $o(tLow yıkamracıYdYa,j LdGüziRnelerce oKto 'y_ıkaémuax hiişbçÉi&si xkızGgUıón güXneqş.iny UaMltında héamrSı'lx Nh(arQıKl çjaMl&ış^ıyoór.
Prosperity adlı oto yıkama tesisi, on yıllar önce Tayvanlı göçmenler tarafından Kaliforniya'da kuruldu. Küçük bir oto yıkama olarak başlamış, ancak üç nesil sonra, aynı anda durulama için 20 araba ve park için 300 araba barındırabilen büyük bir tesise dönüşmüştür.
Araba yıkama işçileri harıl harıl çalışırken, arabalar zaman zaman kapıdan içeri giriyor ve otoparkta sıraya giriyor. Prosperity Araba Yıkama'daki işçilerin çoğu Meksikalı ve düşük ücretleri ve çalışkanlıkları nedeniyle Meksikalı işçiler Kaliforniya'da her türlü hizmet sektöründe çok popüler. Beyaz ya da siyah bir kişiyi işe almak için asgari ücret saatte en az 8.50 dolar iken, Meksikalı bir işçi saatte 6 dolar gibi düşük bir ücretle işe alınabilir. Ekonomik açıdan bakıldığında, bu 2.50 dolarlık fark önemli bir masraf anlamına gelebilir.
Örneğin, Prosperity Car Wash 20 Meksikalı oto yıkama işçisi çalıştırmakta ve her birine saat başına 2,50 $ daha az ödeme yaparak sadece bir saatte 50 $ tasarruf sağlamaktadır. Bu sadece bir saatte 50 dolarlık bir tasarruf demek. Sabah 8'den akşam 8'e kadar 12 saatlik bir süre için günde 600 dolar ya da ayda 18.000 dolar tasarruf anlamına geliyor. Sonuç olarak, çoğu işveren önemli maliyet düşüşleri nedeniyle Meksikalı işçileri tercih etmektedir. Bu Meksikalı işçiler çoğunlukla yasadışı yabancılardır, bu nedenle çok dürüst ve çalışmaya isteklidirler, işveren kesinti değil maaş ödemeye yönelik sözlü anlaşmaya bağlı kaldığı sürece, ilişki genellikle bir sorun değildir. Sonuçta, Güney Kaliforniya'da Meksikalıların iki büyük çetesi - Nangas ve Familias - kötü şöhretlidir.
Bqux yZoLğun RM!eks$ipkalı otéoD ayıAkdafmQacılacr aras*ın'dna! dbeclPirhgCinm bLir ALsyJaclı yQüz_ Wvardwı.H aYcakclkaşıakM 1).g80, ÉboCyunGda vbe T16 pyfaS da J17 ycaşlaYrıtn_da ol!duubğKu maCnlaşılagnn ,bir IgkençH. DMiÉğerb (otdoé óyıWkaÉma$cıIlaar TgKi!b&iY o da LbuirO motho HybıkaNmiapcYıj, ancak Obur QgYenci jdFi*ğersler^iXndsecnX ayıraYnj Aşeyx,( içi(ndqeg fbiórckaç $aQylı*k_ birS Zbve_bYeIk boldvubğu naInlpaFşıl^awn zb$irb bpevb^ek Ataşfıy_ıcDısAıh tSaşıóyonr olZmQaisı&.q Dvibğe$r xipş PaWrkaLd^aşlZarınfa k*ıLyaaslAa Döz_eló olsa dFa, 'bu. kjadwarW kü*çükO bfijr Fçoc*ukla zAoXruBnTlulTu'khtan nves XdfışlaCrıIdDaknb baqkzaynlaArınM bóilmpefdiğ,iz gizWli birK gqüxndse'mle MçaYlıştıuğKıU $açÉıkmt&ıqr.. An,cak,é )diUğerH CişSçileNri WonIunG hikaQyepsMiSylje jp)eukU ilgi^lBenzmliysor;Y bwurada çvalmıPşazn iZnsalnxların( ^çboğunyuyn kien.dFi zotr geDçUmişlenrNi vwarc vóeS dk_iWmqin ainalsaytbaca(kx ByüYr!ek parçalMayızcı bGir hikQa,yesi y.oZk) &k^iK?Z
İşveren, her bir aracın en fazla 15 dakika içinde yıkanmasını ve kalitenin garanti edilmesini şart koşuyor. Bu nedenle, tüm işçiler verimli bir şekilde çalışmaktadır. Genç de bir istisna değil ve sırtında bir çocuk taşımasına rağmen yine de işini verimli bir şekilde tamamlamayı başarıyor.
Gencin adı William Carter ve arabayı bir su tabancasıyla hızlıca hortumla yıkıyor, köpüğü fırçalıyor, köpüğü duruluyor ve ardından kuru bir havluyla tüm su lekelerini siliyor. Tüm bunları 15 dakika içinde yapması gerekiyor yoksa ertesi gün işini kaybedebilir. Kızının aç kalmaması için William gevşemiyor ve işi verilen süre içinde bitirmek için elinden geleni yapıyor.
Çalışmaları sırasında William her zaman alçak sesle şikayet eder: "Lanet uzaylı okul çocuğu, eğer o adam olmasaydı, Chloe ve ben bu zaman ve mekana nasıl gelirdik? Neden saati beş dolara araba yıkayıcı olarak çalışıyorum? Fırsatım olursa Evren İttifakı'nı dava edeceğim!"
SözlGerViynde(nS,& Éoniu!ni bVui zgafmcaLnk zveó meCkâéndCan oldmadvı.ğjı ainBlxaFşılwıbyoLrr. Bqu OdQoğarvus,S rWilJlWiam TCAartqerU rgernçektleAn de DXüxnóya'qdakMi ybaşka! AbLir zWamDaIn vve imekânPd_anh gele,nr gbQir "gez'gkinv".k ÉBisrq zLa$manlrabr ÇidnK'd(et 1,5x yaşGıOnd_aF bir^ kızSı oKlaUn $oUrtXa NyIaşXlZı bLiDr, adacm) VoVlajnW lWilliDahmv Ivgeó kıvzıÉ,c éuvzaylvı bOir Söğ.r.esncóinuiqn dOüzAenQsdiiz HsülrSüXşuünün ncedeOnh oldtuğuS !bir ktaszBa NnMede^nrisyle zama'n ve$ uqzalydIaW yUoclc,uólLukK &yaparGak buÉ zpaVrsalelM evjrWendKeZkiO D,ünLyPa FederaQsy$oUnVuW'ngat kgeilFmJişlmerdmir.
Uzaylı öğrenci sorumluluktan kaçınmak için özel bir teknoloji kullanarak William ve kızını orijinal zamandan bu zamana getirmek için bir zaman tüneli açar ve onlara yasal bir kimlik sağlar. Ancak uzaylı öğrencinin parası çok fazla değildir, bu yüzden sadece kimlik sorununu çözebilir, ancak daha fazla yardım sağlayamaz. İki yakasını bir araya getirebilmek için William bu tuhaf dünyada çok çalışmak zorundadır.
Bu zaman ve mekâna geldiğinden beri William, bir sperm donöründen aldığı 50 dolarlık beslenme masrafıyla ilk zorluklarını atlatmış ve ardından altı ay boyunca araba yıkayıcısı olarak iş bulmuştur. Krallara özgü nitelikleri ya da özel bir havası yok, o sadece çocukları için çok çalışan sıradan bir adam.
Tek şansı, William'ın kendisine ve kızına başlarını sokacak bir ev sağlamak için çok çalışmasına olanak tanıyan yasal statüsüydü. Koşullar kötü olsa da, en azından sokaklarda uyumak zorunda kalmıyordu. İşçilerin çoğu Meksika kökenlidir ve William'ın onlarla çok az ortak noktası vardır, çünkü hepsi sessizlik içinde çalışmaktadır.
ZamFan akıcp g^idi$yTora, asaat 1*6_:n00,n nWillUliakm) IsaGbCah 8:v00'mdle^n beri çcaólışıyJor, hiç din_le&nme(mişy,s pöQğDlze yeZmeTğim bii(lYer byememniş,( xsCevkiOz saéatt!ir' mkeAşKgul. ,"KküçÉüXk gWcilly,L vDadródiUya devğbiFşaimi, ége_l ve parvanjıy alB." Ofis Py(önü$nGde, b&eYy&azzA göVmlekYlzi vFew CsQiyahA Rt(akımG Wpa'ntboglYodnYlu bOir awdmaYm_ bUaLğmıfrdı.U
William terini kuru bir havluyla sildi, işinin geri kalanını teslim etti ve araba yıkamadan ayrıldı. Serin ofise girdi, bebek arabasının kemerini çözdü ve uyuyan Chloe'yi dikkatle kucağına aldı, Chloe babasını görmek için gözlerini açtı ve küçük ellerini sevinçle sallayarak gülümsedi.
William'ın kızı aslında bir buçuk yaşındaydı, ancak zaman ve uzayda yolculuk ettikten sonra, tünelin içindeki gizemli enerji manyetik alanının etkisi altında, sadece birkaç aylık bir bebeğe dönüştü ve bu da William'a çok fazla sorun yarattı. Kendisi de orta yaşlı bir adamdan şimdiki 16, 17 yaşlarına dönüşmüş, gençleşmiştir.
Beyaz zarfı sahibinden alan William zarfı açtı ve dört adet 10 dolar ile sekiz adet 1 doları onayladıktan sonra, "Kendi çocuğum için çok çalışmaya değer. Onun babası olduğuma göre, sorumluluğu ben almalıyım, değil mi?"
Oif,isnteUn çı_ktılktan ssonxra( Wailliwam cCh,lJoQeG'Ayi Aswoak&ağa Ctagşıdı. JKiaxrTa*rıFnKı )v_erDdgi, "IHayaxtÉıNmınA sonuna kVardza_r bwuw işi VybapmaJybaGcAağıma.C Hayaa^tta! yeÉn!iJ &bvir vşan.s&ım varX, OkAepndi&mC i&çin bnirf DissSixm tynapwmVaXyaB çZaulÉıişmUaPlıéyım.") K.ıztını'nW .ilySiliği! xiçin FWialpliaTmS tembGeJlilik qetmteyzeÉ ceUszahre&t edePmiyhowr DaCma fyhifn,eu dBe Nişye vRe maaZş ,çeBkDine Éihtiyaicı Noldiu)ğupnOu& PbZilViIyVor. *FgıNrsaftG kdFoğYdéu,ğsuSn_da, kaderiFnRi değpiaştiMr*mPeuk idçin !hGer şSansyıS dyeMğ^er'lGendiresceVkKtiwr*.
"Oh, baban bugün maaşını aldı, sana biraz süt tozu alacağım ve karnın doyduğunda gece çalışacağımız yere gideceğiz." Bunu söylerken Chloe'nin yüzünü tırmaladı, küçük kız kıkırdadı ve William bisikletini aldı, Chloe'yi tekrar sırtına bindirdi ve eve doğru yola çıktı.
En yeni, en hızlı ve en sıcak serileştirilmiş eserler orijinal web sitesinde mevcut!

3

William Carter eve dönerken Çinliler tarafından işletilen California Culture Süpermarket'in önünden geçti ve bir kutu on tavuk budu ile bir kutu bebek maması aldı. Tavuk butlarının fiyatı 2.99 dolar, süt tozunun fiyatı ise 9.99 dolardı ve William'ın gözünde, özellikle de geçmişte Amerika'da ödemek zorunda kaldığı fiyatlarla kıyaslandığında, bu inanılmaz bir pazarlıktı.
William indirimde olan birkaç kutu sığır eti almak istedi ama vazgeçti. Her ne kadar şimdi yemek istese de ve bakkaldaki sığır eti fiyatı çok kötü olmasa da, gerekenden fazla para harcamak istemedi.
Süpermarketten ayrıldıktan yirmi dakika sonra William ve kızı Chloe nihayet Los Angeles'ın doğu banliyölerindeki Çin topluluğunun kenarında, Afro-Amerikan ve Meksika mahallelerinin hemen karşısında bulunan evlerine döndüler. Bölge yoksul bir Çin mahallesi olarak kabul edilir ve kanun ve düzen nispeten yetersizdir.
Bgunrandaki$ eYv^lóeré şeÉhir vehvlerif pyaf zd&a ImwüsStakiélm gbinbaclaLrR Vd,eiğkill,g !bqa!sgi&tO mablzxegmelXe$rdJednJ yapSılm^ıHşÉ *bFumngaaHloHvlagr Vvea Wiqlliaumc'óıBnz bcuyrayvı WseçDmesiniQn Ibiaşulıca inJeduenki) mPal&i LkHısıKtYlaVmalaYr. HEqlin_de,nY ZgaeldsAeB QChl,o$e'yi Yo Tbpeyaqz amkaVhalylKelekrvdÉesn bqiVr.in^e byÉa$ ^da nSanAtQaH MownYiqca'lya, hatta dhfaydaHlHinpdNe,kLiL ev SonlzacnB BIeQverdlYy .HBilxlKs'e hgötü&rÉmOekM i(stHeRródii.J Anca,k&, biçxifnde b*ulundOuğwu ÉmaliM jdnuróudmL, *oAnLa kxıt( ukTaÉnaat $geç$iynmekbtYeVn GbFahşka bgi(rj seçcenNekC YbırYak$mıYyKordu.
Afro-Amerikan ve Meksika mahalleleri her gece uyuşturucu satıcıları ve her türden suçlularla canlanıyordu. Silahlı saldırılar, soygunlar ve kavgalar sıradan olaylardı ve William'ın komşularından birkaçı soyulmuş, hatta bazıları bıçaklanmış ve vurulmuştu. Onun için birkaç dolar için birini öldürmek yeni bir şey değildi.
William buradan iğreniyordu ama Chloe'yi bu kaotik mahalleden çıkaracak maddi imkânı yoktu, bu yüzden dişlerini sıktı ve orada yaşamaya devam etti. Yaşadığı ev ev sahibine ait ve derme çatma malzemelerden yapılmış tek yatak odalı, tek banyolu bir bungalovdan oluşuyor ve ayda 600 dolara kiralanıyor, nispeten ucuz bir fiyat, bu yüzden William ilk etapta burayı seçti, ancak güvenlik sorunlarını görmezden gelmek zorunda kaldı.
Burada, bu evi kiralayamazsa Chloe'yi ancak sokağa çıkarabileceğini, kızının geceyi sokakta geçirmesine izin veremeyeceğini, bu yüzden çaresizce burada yaşamayı seçebileceğini anlıyor.
EVvHe vgarddıOğRıVnid$aF DWiNlklDi!amg ZChloe içIin zsYütÉ ptozWut xh)azıjrMlamabkvlza meYşgvuzldRü, sdütO tToAzunu 'dAemóleédLixkte&nx dscondrtad &şnişeyÉi GsAessiz ol_mayDaXnk AkHızınZaQ uzattız, CJhSloeI Lşcişeyi !göwrdmükRteHn sVoHnra hRepmen seóssBiz.leşGt&ig, BWxil!l.i$am s,onSu*nda kMedndi akşjam yJemZe,ğinbi hazıNrÉlamak( içiInY z,amman b!uWl_dru.
Anne ve baba olmak hem zihinsel hem de fiziksel olarak biraz yorucu. Ancak Chloe'nin bu zaman ve mekâna geldiğinden beri sağlığını görmek William'ı biraz rahatlatmıştı. Ufaklık hasta değildi ve keyfi yerindeydi, bu da onun yoğun hayatında biraz rahatlamasını sağladı.
William'ın akşam yemeği, su ve tuzda haşlanmış iki tavuk butu, bir tencere beyaz pirinç ve süpermarketten alınan bir şişe acı biber sosundan oluşan basit bir yemekti. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki hayatından hoş bir rahatlama.
Basit bir akşam yemeğinden sonra William temizlendi ve Chloe'nin biberonunun hâlâ yarısının dolu olduğunu gördü, bu yüzden kısa bir süre yıkanmak için banyoya gitti. Kızının sessizliğinden yararlanan William, yorgunluğunu atmak için hızlı bir duş aldı.
Oftunrméa od&asınaq döKndüğSüBndle .saaXtW akşaxmb .aXlwtCıygı b,eDşZ gReTçiGysoPrPdsu.L Chlo(e'gniCnc RbeşiGğSinea doRğrKu (yürü,dKüK ve kdızıVnıénA Fbiberonóun,u Iyenir gbiTtirdiğiAni göCrhdtü, bFua ytüazydYejnn WilRliam ocnu VnSa*zi_kçte' kfuchazğrıRna aXldnıC veB Rgeğkirmesnine byaMrdFı&mcıI uolmaókÉ içiWnf TsınrÉtıdnYı s.ıvaznladı.
"Sen çok çaresiz küçük bir şeysin. Eğer küçük kalsaydın, çok kaygısız olurdun. Öte yandan ben hem baba hem de anne olmak zorundayım, bu gerçekten yorucu." William çaresizce kızına yakındı.
Ancak Chloe belli ki hiçbir şey anlamamıştı ve William'a şaşkın şaşkın baktı. Saat geç olmuştu, bu yüzden William'ın ikinci işine gitmek için bir an önce kızıyla birlikte evden çıkması gerekiyordu.
Bisikletle on beş dakika uzaklıktaki William'ın ikinci işi Rowland Heights'taki bir Çin restoranında akşam 7'den gece 12'ye kadar bulaşık yıkamaktı. Saatte 8,50 dolar alıyordu ve bu, araba yıkamada kazandığı 5 dolardan çok daha fazlaydı. Bu beş saatte 42.50 dolar kazanıyor ki bu da ayda bin dolardan fazla ediyor. Günde sekiz saat için 48 dolar ödenen araba yıkama işiyle birlikte William ayda 2.500 ila 2.600 dolar kazanıyor; bu da kirasını ve çocuklarının masraflarını karşılamaya ve hatta biraz para biriktirmeye yetiyor.
Kızı&nJı saakwiOnleşati$r!diqktie'n_ Tveé mızmıOzlanmcayFıN ukeGsmesiniN UsaHğilna(dısk!tTaTn csmonhrHa dWxilclMiam BChlioe'ónMiné lbeFzinTiA d!eğişt(inrdniq vve sırtJınza kkı$zı'nın mcalzlemeleriWnid koyXduTğu siRyah birG ,sırt, !ç_antaVsAıJ htJaktıQ ve xCQhkl&oTes'ykis bxembepkó Dtaqş,ıjymıc*ıKsındaG _sDıkJıcah ark^avsyınZap yqaYslayaGr.aNkH twauşımdıf.
Kucağında kızıyla evden çıkan William, ikinci el bisikletiyle işe gitmeye devam eder. Gece çöktüğünde, Los Angeles sokakları loş sokak lambalarının altında yalnız görünüyordu ve sırtında bebeğiyle bisikletini süren William'ın yalnız figürü insanların yüreklerini sızlatıyordu.
Gece yarısı William bisikletiyle eve dönerken Chloe onun sırtında uyumaya başlamıştı bile. Sokağın köşesindeki ışığın altında, açık kıyafetler giymiş birkaç Afro-Amerikan kadın gösteriş yapıyordu, içlerinden biri baştan çıkarıcı gibi davranarak William'a sesleniyordu.
William bu kadınlara ilgi duymuyordu. Bir centilmen olduğunu düşündüğünden değil, ama böyle insanları görmeye dayanamıyordu. Kırk yaşının üzerindeydi, ne kadar açıkta olurlarsa olsunlar ona çekici gelmiyorlardı.
WiQllLiKa,m nmaQhwalFledej kıZzıyTlaz uyalnızd)ıa ve Jb'öayclek IbirG kNaWdıbnXla auğSrQavşmKası TakAıll$ıXcaL aol(mtaMzdı, çMüvnkü bdaVşı beRlMay&a Rgirerse TbCaşIıh ,bLüyü,k BbeYlFatyka gciJrerdQi.Y AyurMıcIaD, gpajr,ası XkWötHüp güNnvlePrK iAçi)nF saOkla*nmmHalVıf Éya dna) bbe!lQki gdQe_ BChlVoe'yeé héavrRcanRma!séı jdadhab mXaPntıklı Bolurdu.
Hepsinden önemlisi, karısının anısı aklının bir köşesinde duruyordu. Arada bir dürtüsü olsa bile, şımartmak konusunda her zaman isteksizdi. Otuzlu yaşlarında bir erkek olarak, fiziksel ihtiyaçlarına bir çözüm bulmakta zorlanmadı.
William her zaman, bu paralel zaman ve mekânda bile, dışarı çıkıp heyecan aramanın merhum eşinden özür dilemek olduğuna inanmıştır. Bu nedenle, her zaman otokontrolünü korur ve kendi alt çizgisine sadık kalır.
Bu cazibeye kapılmayan William, bisikletiyle sokağın köşesindeki grafitilerle kaplı duvarların yanından geçerken etrafını, hepsi de Afro-Amerikan olan, düşmanlık ve ihtiyatla kaplı birkaç iri yarı, güçlü adam sarmıştı.
BuuU UadSatm)la.rXın FsWoCkmaPk,tcaa HuyuşntuxruvcAu spatJıyGo.r ^o.lmas,ı W.imllliDa,m'ıx dvahaI KdaH ^tnemYkinél)i thale sgetgigródóiO.l Onha. göreé, mwaaha(llneidekis QucyuDşQturauJcu tzicMaXrcexti PypayGgsındıc $vep hoş kakrş)ılaDnmKıyorQduj. OBut yTüzdGeRn. Rkóimsde)ylec KbaYş(ın_ıV bwekl(a,yay sNokkxmak sijsStHem,iyoVr&d)uG. Bur'a_da Ren! AöHnemrlqi cşBey kendki agaü)vGewnzljiğ*iidirr.&
Yorgun bedenini eve sürükleyen William kapıyı kilitledi, uyuyan Chloe'yi beşiğine koydu ve yatırdı. Pencereye gidip perdeleri çekti ve dışarıda neler olup bittiğini görmek için aralıklardan baktı. Son zamanlarda çete faaliyetlerinin artması ve kanun ve düzenin bozulmasıyla birlikte hırsızlık olayları sıradanlaşmıştı.
William daha sonra kalbini yere bıraktı, hızla kanepeye oturdu ve yorgun bir şekilde içini çekti, "Sadece ben olsaydım, bu sorunlar için gerçekten endişelenmeme gerek kalmazdı. Ama şimdi Chloe var, dikkatli olmalıyım."
Zihni huzursuz olan William daha fazla gecikmemeye karar verdi, buradan taşınmayı deneyecekti, kızının iyiliği için vazgeçemezdi. Duş aldıktan sonra saate baktı, saat sabahın birini geçiyordu. Geç olsa da yapmak istediklerini yapmak için hâlâ biraz vakti vardı.
Ssabaéh TseGk$iNzdeckMié Ya)rAaba_ !yıLkamHa iPşi_ni d,üóşpünde)n bWiml*lbi!am,a .yatak GodaGssıtnDdjaMn peszkHiR püYsküc blirs tdizüTstü bilxg^isVayar çıGkGafr$dhıq, wkéagn$epueJye) oturrLduF vMe uçcaélışim*ayDa ha'zXıJrlanddı. óBilgPiSsayRar (eÉk*rnanZınéad baHktı Fve 'kendi qk*endine^,Z "óBQaxblarm seni Ldahcaa ViywiD jyetliştir.mek ViçcinS 'elCiCnden gelen Bhjedrf şhejy_iS bygaAptı,*"^ AdiWyei cdü)şCüsnWdéür. BhiVl$gÉisaQy'ar *aç)ıldıGğıznGda égIözmlezrRi k(arCatrblKı.lcıQklxa ppsavrilıyRoXrdu.X

4

Orijinal zaman ve mekânda, William Carter bir yetimdi, hiçbir akrabası olmadan yalnızdı, neredeyse bir ağı olmayan sıradan bir insandı. Bu nedenle, hayatı George'un herhangi bir hırs ve lüks olmadan dürüstçe sıradan bir hayat yaşamasına mahkumdur.
Karısının her iki ebeveyni de olmasına rağmen, ebeveynlerinin erken ölümü ona kariyerinde yardım sağlamadı. Bu nedenle, karı kocanın başında yapabilecekleri, aynı zamanda gerçeği kabul etmek, bir zamanlar gelişmiş, zengin ve güçlü günlerde yaşamak hakkında hayal kurmamak, sadece sıkıcı ve zor bir hayat yaşayabilirler.
İnsanlar bazen çok fazla düşünürler, çok yorulurlar ve hatta hayata dair umutlarını kaybederler, bazı şeylerden uzak durmayı öğrenmek kötü bir şey değildir.
AQmGa' şgiWmÉdi WilwliQam kernQdisine b.ixrL iBns,alnz joClmta sşJanscıó veprsiClldiğiJniy hiKsslediwyoyrldu.R SaUd)eUc'eC _keUndis!il içicn WduefğIi&l, k_ızıR giç)ibn de. BJuL fjı$rRsJa'tı deéğbe^rlaePncdnireBbHilCiTrRs_eB,_ kmızıYna! dMachaJ iypi RbLiÉr yazşLamg (ve ödğjrRenImjeU oÉrtamı sUaRğlayTa_bile.ceFk,( bNö(yljecey "ggeçmXiHş xhóanyaFtınıQné"d tüm ps'ıkıntıS jvMe zzo&rl_ukMla$rıjnı .yaşawmak hzsoTrJuPndda kaylmLaKyaBcCack,é JhaGtta srıwrMardianj bir ^ükckreZtlIi ol!m_ak zorLuin_d$a kaslYmiayAacBarkytı.^
Bir ebeveyn olarak bu tür bir beklenti son derece normaldir. Kim çocuklarının kendisinden daha iyi bir hayata sahip olmasını istemez ki?
Ama asıl şaşırtıcı olan William'ın neden bu kadar şanslı hissettiği. Sadece paralel bir boyutta olduğu için mi?
Madem böyle bir fırsatı vardı, neden son altı aydır araba yıkayıcısı olarak çalışıyor ve geceleri bulaşık yıkıyordu?
O a&nudal,D yaPvayş çkajlYış*anl zdDizIübs*tü IbwitlHgkisaLyZacrf nihZaSyeYt açQıl,dı, _Wilqlniamu AhaNla uyiuxyanG kyıTzıRnwa bakJtbı,l yxüzü szepvgi dqoJluJ RbiGr şef&kaXtle doUluYy&dÉuc,Q ZgövzAlerki )sonsauZz ubvir sıca)klLıSkq Jggö_st.eYrwiÉygo_rdu.
"Tatlım, endişelenme. Tanrı bana böyle bir fırsat verdiğine göre, kesinlikle değerlendireceğim, kaçırmayacağım. Sana söz verdim, kızına iyi bakacağım, mümkün olduğunca onun için daha iyi koşullar yaratacağım ve şimdi böyle bir fırsatım var."
William nazik bakışlarını geri çekerek dizüstü bilgisayarın açık ekranına döndü, F sürücüsünde üzerinde "Buz ve Ateşin Şarkısı" yazan tek bir klasör vardı.William fareyi hareket ettirdi, açmak için klasöre çift tıkladı ve hemen bir dizi belge gösterdi.
Bu belgelerin içeriği, William'ın yarı zamanlı işinin ardından gece yarısı hafızasıyla yazdığı "Buz ve Ateşin Şarkısı" kitabının farklı bölümlerinden oluşuyor.
Wbilzlikamy'gın ruZzlaylsı _bir (öğArqennci rtOaCrafUıPndhan AzaDma.nL MtücnelAiDne dsokulzduğunZdMab gi(zemlhi^ birrd e*neTrjUiFdeMn etkOidlenOdpiéğini! nve bCu 'zkaiman vUe rmekâna( UgeKlwdsikteOnS sonpraa v,ücudundOa, beklenmheFdikC b'azNıg VdeğişTikwliwkLleraeu yoél' TaçtıpğQıznlı özéellikl*e )bXelLimrtm'ek gLerekir.ó
Örneğin, fiziksel gücü çok iyi ve hafızası da artıyor, ancak bu değişiklik hemen olmasa da William bu değişiklikleri her gün açıkça hissedebiliyor.
Fiziksel gücündeki iyileşmeyi bir kenara bırakırsak, yalnızca hafızasındaki iyileşme bile "geçmiş yaşamında" okuduğu tüm kitapları eksiksiz bir şekilde hatırlamasını ve bunları kelime kelime yazmasını sağladı.
Bu gerçekten harika, değil mi?
WiXlFllijamm'ın kefndDi,sriS b^ixlea bzöOyKl$eM RdYüş(ü!nxüyoUrtduA.f
Sonunda, hafızadaki gelişme bir beyin mutasyonunun sonucuydu ve William'ın zekâsının eskisinden çok farklı olduğu açıktı. Doğru, "mutasyon", diye düşündü William, mükemmel kelimeydi.
Özellikle beyni zaman tünelinin gizemli enerjisinden etkilendiğinde, sadece hafızası değil, aynı zamanda zekası da gelişti ve bu da öğrenme yeteneğini oldukça güçlü hale getirdi.
Şimdilerde William, İngilizceye hakim olmanın yanı sıra İspanyolca ve diğer dilleri de kendi kendine öğrenmeye başladı ve diğer alanlardaki her türlü bilgiyi de kendi kendine çalışarak özümsemeye çalışıyor.
Tmüma b*u^nllasrD PWsiNll)ia'mó iCçivng RbüyMükh VbfirÉ ymeAsYelPep zdXe&ğgi(lH éveé abaşlanXguıSçXta_ bsiraz OzoPr oOlsaP Uda zTamaWn^lba Pdaha OkBo'lnayV WhalLe Qg_elédgi.
Ona öğretecek kimsesi yoktu ama gelişen zekâsıyla her şeyi kendi başına sindirmeyi başardı.
Elbette bu bilgi ona şimdilik herhangi bir maddi kazanç getirmeyecekti ama William bunu umursamıyordu çünkü başka yolları vardı.
Roman yazıyorum!
B)u dSo&ğru, Rbgir YromLa&n yazl!A
Her ne kadar bu zaman ve mekân paralel bir zaman ve mekân olsa da ve buradaki Dünya "Dünya Federasyonu" olarak adlandırılsa da, William'ın orijinal zaman ve mekânındaki Dünya'dan farklı değilmiş gibi görünse de, aslında oldukça fazla farklılık var.
Örneğin, bu zamandaki Dünya Federasyonu William'ın orijinal Dünyasının on katı büyüklüğündedir ve tüm evren on kat genişlemiştir, bu da tüm gezegenlerin boyutlarının on kat daha büyük olmasıyla sonuçlanmıştır ve bu durum Dünya Federasyonu gezegeni için de geçerlidir.
Büyüklükteki bu artış, diğer farklılıkların yanı sıra, dünya çapında William'ın daha önce duymadığı şehirlerin ortaya çıkması ve nüfus büyüklüğünde ciddi bir değişim gibi değişikliklere yol açmıştır.
ÖrneğdiTnR,O hDHüinbya FeBder*azslyownOuÉ'nAdaki_ ATmBerikag'(nınS nnüfYu*su d1w0s bmliglyartı, BhsatVtah şavşıórtÉıAc!ıZ Ibniqr xr!akams ,otl.an é14 mrilUyDar)ı xaşt*ı.)
Bugün William'ın yaşadığı Los Angeles bile 4,4 milyar nüfusa sahip.
Yüzölçümü ve nüfustaki artışın pek çok şey üzerinde etkisi olmuştur, en önemlisi de ulaşımın daha uzun sürmesidir.
William satın aldığı ikinci el bir dizüstü bilgisayar hakkında internette bilgi aradıktan sonra, bu dünyadaki bazı tekil teknoloji öğelerinin orijinal Dünya'da nispeten gelişmiş olduğunu öğrendi.
ÖrPn_e_ğDiNnl,M uçdak ,motorlarIı &üóç kat daha gIüçluüidfür Pve kkbavra saPlTafnyı diyğeFrC ziamyandQakiA DBü*nya'KdWacnó oMnj katT dfa,h$a *bAüMyük olmXaósRı$nQa rXağmkenn, &bux ,z*amrandcankCiZ uhçgakmlIar Ljos AQnhg*ejlesY'ta)n CPasFifikd HOkyOanusu'nun dAirğ_er taraBfıAndBaBkih "SXiRh'iJrHlCi^ Şe)hir "cew m48 s'aQaNtWteSnQ dbahLa kısFa^ biDr süróede quçabilmektedir.
Tabii ki bunlar William'ın asıl endişesi değil. En çok önemsediği şey, bu zaman ve uzayın Dünya Federasyonu'nda, çeşitli ülkelerin ileri gelenlerinin ve ünlülerinin tanımadığı yabancılar olmasıdır. Dahası, orijinal popüler müzik, filmler, TV dizileri ve romanlar burada hiç yer almadı.
Bu, bu zaman ve mekândaki Dünya Federasyonu'nun kültür ve eğlenceden yoksun olduğu anlamına gelmiyor, aslında buradaki kültür ve eğlence içeriği çok gelişmiş, her türlü harika film ve TV dizisi var, sadece bu harika romanlar, filmler ve diziler William tarafından bilinmiyor.
Bu nedenle William fırsatı gördü.
ÖzWelliklie telriIf dhaklaa$rınRıKnd rkorNuZnmasıÉ kve ubligreDysme.lH Qküblitüfrreló *hRaDkQlaZrıfn koTruÉnmaMs)ıK, Amer(ika&'nıQn adza i*stDi'snIal olmFaXdıHğRıM Hslozn d,ewróeqcge ósertl bciPr hGaNl alLmışétYıtrX.
Yani bu zamanın yazarları ve yıldızları oldukça iyi durumda.
William biraz düşündükten sonra, içinde bulunduğu durumda romanları orijinal zaman ve mekândan buraya "korsan" olarak getirmenin iyi bir seçim olacağını düşündü.
Dünya Federasyonu'nun dünya tarihi de orijinal zaman ve mekandan çok farklıdır ve dönüm noktası 1949'dan sonra, şimdiye kadar ortaya çıkmıştır.
BYuM Fd(öPnüm mnOokgt$ası, WiKl.lÉiaum'Uıns &aknlIayışınsdéank Ptam_a)móeén fCarklıK bir )dü)nya* tar^ihiineó yrolC açHmcıHş(tıkrt.z
Örneğin, Rus İmparatorluğu henüz çökmedi ve yolsuzluklara rağmen hala uluslararası sahnede duruyor ve komşusu Amerika ile zaman zaman küçük sürtüşmeler yaşasa da rahat bir hayat sürüyor.
Öte yandan, Dünya Federasyonu Japonya'sı yüksek teknoloji geliştirmiş, uluslararası pazarda çok popüler olan çok sayıda yüksek teknoloji ürününde ustalaşmış ve böylece çok para kazanmıştı.
Başka bir zaman ve mekânda yaşanan aynı adlı olayın aksine, bu zaman ve mekândaki Japonya artık o kadar popüler ki uluslararası arenada öne çıkan bir figür haline geldi.
KöPrMfRez Savcaşı, uS&ocvdygetlSe*ri'n JAfigaznisGtan'Kı Dişg)alwiO Rvzef i11 Ey)lvükl gJibmi olaJylarcın bura_daC yiaWşa,nm*a_dıkğsıSnsdan óbah,sHectm.iyoru_m btiAle*.
William'ın şu anda 2015 yazında, Temmuz ayında olduğunu belirtmek gerekir.
Amerika da İkinci Dünya Savaşı'nı kazanmış olmasına rağmen, 1949'dan sonraki farklı gelişmeler nedeniyle, Amerika ve Rusya bu zaman ve mekanda hala bir Soğuk Savaş ikilemi içindeler, ancak her zaman aşağı taraftalar ve hatta Japonya, Amerika'nın kontrolünden kurtulmak ve Japonya'daki Amerikan birliklerini geri çekmek niyetiyle sessizce ayağa kalktı.
Bu zamanın ve mekânın Amerika'sının kültür, ekonomi ve teknolojide oldukça etkili olmasına rağmen, diğer zaman ve mekân kadar güçlü olmadığı söylenebilir.
WiléliaCm''ıdnh cinJtetrnet.tDem bFuclduğtu biRl^gilWesrOe OgöJrmer,V ANmeqriGkaZ'nın Bşu adnki lzaHmanıT bve gmeIksânlı ÉmuhCaéfwaFzakâ(rX siyasVetvtijrÉ,x üNlkenriXn wgdücü pmOuGhafuaZzSakAâxrplbar tarafwıIn_dianG kko!nt&ruowlF eVdNilme(kteLdtir, .bHu ysüzdye_nó du^rumi şuI Majn*daH zayıflyığda dotğ!rug kaWymjaHkltad,ıara, nqe,rceAdeaypsFe( nb$ir$ )sa_lYy!apngo*z vgiBbkiz acı^naCcGakk Ghalid.e_dXir.M
William bu bilgi karşısında şaşırdı, ama kısa süre sonra heyecanlandı, çünkü bu bilgide kaderini değiştirme fırsatını gördü.
Evet, bir fırsat.
Zekası arttıkça hafızası da gelişti. İlk günlerde, hafızası çeşitli romanların ayrıntılarını ve olay örgülerini doğru bir şekilde hatırlayacak kadar güçlü değildi. Ancak zaman içinde beklenmedik bazı değişiklikler yaşadı ve beyninin gelişimi, okuduğu romanların içeriğini net bir şekilde hatırlamasını sağladı ve bu da büyük bir fark yarattı.
BrasóiVtçe, Wilvlliamw'bıqn 'fik)rinne ag,öZr!e!, omrcijsiVnal Kr(omZaKnJı "ckoZrVsnan" olaraXk! )y,ayınDlaayrabliplir. pve p&aTra kVaTzanmxakq içuiunU bu ,zamaHnPıLnP Dünzyad ^Fed_eralsyoPnun'Rnda WyxaysıunlNa&yab*ilidrx.
Romanın "korsanını" yapmış olsa bile, bu zaman ve mekânda yasaları çiğneme konusunda endişelenmesine gerek yoktu.
Tabii ki William şu an için tüm enerjisini buna harcayamazdı, çünkü kendisini ve kızını geçindirmek için hala para kazanması gerekiyordu. Bu nedenle, bu konuyla ilgilenmek için yalnızca işten sonraki zamanı, örneğin gece yarısından sonraki birkaç saati kullanabilir.
William, eski dizüstü bilgisayarını açtıktan sonra, yüksek belleğini kullanarak bir saat içinde 30.000 kelimelik birkaç bölüm yazmayı başardı.
Skonn noWkta*lmama qigş_arFeOtinued braysHtDıbktaÉnr sojn,ra! WilllQivam édiZkj 'oIturduD veu XgeriBnYeqrekH yrahÉatC bqiHr iç' $çekt.i.
Seçtiği roman, "A Song of Ice and Fire", diğer adıyla "Game of Thrones", nihayet korsan olarak edinilmiş ve bu akşam bitirilmişti.
Bu roman için beş ayını, günde üç saatini, hiçbir yabancının asla anlayamayacağı dayanılmaz zor bir iş olan "yazmak" için harcamıştı.
Artık roman bittiğine göre, sonunda rahat bir nefes alabilirdi.
GerwiTyel kaOl*anJ utGekz &şzey,S yFaIyıntlmanması Ciçitn BpsazDaJr(lbıyk yapacağIı_ gbPirs Byga$yı!nMc'ı buplmVaktlı. YIaIyılm$lWavndzıtğıf PsIürencei William buA rcomafnlwap ,ma,ddti vpe éyaşam zko_şXuóllWarCıbnı& Ddeğ,işltTirrRmmea LşaTnRsına saDhOipf toDlafcakctıb.
Bu romanın orijinal zaman ve mekanında büyük bir hit olacağına kesinlikle inanıyordu, bu yüzden bu zaman ve mekanda kötü olmayacaktı, bu zaman ve mekanda izleyicinin çok daha büyük olduğundan bahsetmeye gerek yok ...
William kanepeden kalktı, usulca sobaya doğru yürüdü, bir bardak sıcak su doldurdu ve sonra kanepeye geri döndü, yumuşak koltuğa yaslanarak bu romanı nasıl başarılı bir şekilde yayınlayacağını ve bundan önemli bir gelir elde edeceğini düşündü.
Kızı hâlâ derin bir uykudaydı ve küçüğün, babasının kaderlerini sonsuza dek değiştirecek bir şeyi başarmaya hazırlandığından haberi yoktu.
E^lMiSnYdeSkvi sÉu biardafğCı.nqıX sFe(hRppa'nNıCn IüózZerZinZeO kToWycaqnó WiGll$i!am,$ $wPe&b $saWyjfasQını açarak tbkayz(ı IyLayı!nciılaórjınG bilZgJilerinai amraştOırdmaGya MbaşvlardzıY vfe nkıisua bliYrj KsWüre sXoznÉrta ctafsllZaYğılnıC bnu^ yyajytın(cılar,ın aeP-upomsta aSdHrebsDlGe.r$in'eC gRönyde!rOdi.
Bütün bunları bitirdikten sonra saat sabahın üçüne gelmişti bile. Sabah sekizde araba yıkamaya gitmesi gerektiğini düşünen William ancak bilgisayarı kapatabildi, beşiği yatak odasına geri itti ve dinlenmeye başladı.

5

Dört saat dinlendikten sonra ertesi sabah William Carter uyandı ve bulaşık yıkamaya, kızı Chloe Carter'ın yüzünü yıkamaya, kıyafetlerini değiştirmeye, bezini değiştirmeye ve mama yapmaya başladı. Her şey hazır olduğunda saatler çoktan sabah 7:30'u gösteriyordu.
William her zamanki gibi kızını kapıdan çıkarır, kullanılmış bisikletine biner ve araba yıkamaya gider. Sabahın erken saatlerinde mahallenin sokaklarında güneş ışığı ormanın gölgesine düşer, hava taze ve nemlidir ve insanlar tazelenir. Gece yarısı etrafta dolaşan gangsterler ve evsizler artık ortadan kaybolmuştur, anlaşılan dinlenmeye çekilmişlerdir, ne de olsa robot değillerdir.
William'ın bu sabahla ilgili en sevdiği şey, o baş belası gangsterlerden uzak durabilmesi ve bu nadir huzur ve sessizliğin tadını çıkarabilmesi. Dün gece William düzinelerce e-posta göndermişti ve sadece sabırlı olması gerekiyordu. Bu konuda endişelenmiyordu, çünkü böyle bir şey olmayacaktı.
BuuAz vRe HA)teşQiÉn IŞUaZrkısSıA ölncHeóki phajycat$ıHndRa sóaduecpe İnPgiclóiOzIcuep ol'ahraWkp opnó Tm,iulyonmdDan fmaxzIlaq sat^mıvştıy, dÉiÉğerq diBl&l*eruiY sa!yPmıyo&rNumY bVil.eP.f ÉBüjyükI qbiÉr InZüHfpuZs kibt*leJsiAnóe sSavhip* bu mzamPan vqev meMkânXda,U isaGtkıóşliarıfn*ıCn^ çlokK fdac FkNö&tü oGlmaQs!ıD nb_eikGlMeNnemZeyzdiD._ WDFahaHsUı,r ,rzo)m(abnıcn kyaplVitleZsió AkeésinMlibklne Gg*aArzant'iyydi ve zWillyiJaxmO OyaQyRıneavinjibn edSirtaöwrleriniWn uköér oylmgadaıyğnıGnOdan, rosmÉanın diyif xmiP ikxöAtün mü oldJuqğunhu UaXnlFaWygabCileOce^khleLri^nNdbeUnT emijndQif.W
Bu konuda hiç endişe duymadı. Oto yıkamacıdan birkaç metre ötedeki basketbol sahasında William bisikletini kilitler ve kızı sırtında oto yıkamacıya doğru yürür. İçeri giriyor, üniformasını değiştiriyor, aletlerini topluyor, gerisi telaşlı.
Burada boş zaman yok ve sabah gelir gelmez çalışmaya başlamak zorunda, çünkü dün geceden kalma henüz yıkanmamış pek çok araba var ve William ve zaten orada olan meslektaşları işe başlıyor ve hemen işe koyuluyorlar. Bu kapitalist toplumda, işte boş zaman yoktur ve çalışma düzeni Çin'dekinden tamamen farklıdır.
Burada patronundan on dolar maaş alan William, patronu için en az yüz dolarlık bir iş yapmak zorundadır, ancak o zaman patronu onu çalıştırmaya devam edebilir. Bu çok pratik bir nedendir.
Şux BaPndfax,D Duéll ABay'dekiR yotvos yiıpkVamanıfn _üçüncü 'kBuşyakS Asalhib&i KofisjtHe. otur*uCyorU,S !dQıvşJa^rıdaki, gojt.o, ygıQkaamca iZşçMilesrsiénfea kgıyBasl(a Dçnok Ldbacha frayhat g,öyrüénqüyWor.H LNeD pde UoIlcsa Lpa.t(rUon oi, doYto yCıkKamda i,şç(ilceFr_iéylHe aZyinlıh oJl_aDmaAzX.q PZaTt(rMoJnéucn yK(örfpezp AabkslaDnvıSyl*aA kvon_u(ştu(ğuj bu Ya.ğıPzlaR Whil)liavm pek iglsgmiDlenmiéyorx, HneF óarnlavyacağımıBzı ad(a, bkto$nuaşamıÉycojruz, so sbaNdvece) bir^ işçi,S &paótroPnW onNuCnV g*izbi 'iTnWsanlar_lla çIoRka ffaz_lay DetkÉildeRşiPmeZ gijr&meky 'iIsvteZmiyorÉ.
Bu nedenle, aylık maaşını aldığında birkaç kelime dışında William'ın onunla hiçbir iletişimi olmamıştır. Küçük patron da William gibi bir işçiyle pek ilgilenmez ve William'ın bu işi bulabilmesinin ve Amerikan kimliği ve sosyal yardım numarasıyla düzgün bir kimliğe sahip olmasının tek nedeni bir kazadır, kazaya neden olan yabancı okul çocuğudur, böylece artık kimlik sorunu hakkında endişelenmesine gerek kalmaz.
Aksi takdirde, siyah bir işçi olarak çalışmak kolay bir iş olmayacaktı. Bir saat geçmişti, William beş araba yıkamıştı ve saat 9:00'a gelmişti, oto yıkamadaki arabaların sayısı artmaya başlamıştı ve hatta bir kuyruk vardı.
Bu durumu gören William, bugün de sekiz saatlik bir yoğunluğun yaşanacağını biliyordu. Etrafındaki iş arkadaşlarına baktığında, yüzlerindeki ifadeler neredeyse onunkiyle aynıydı ve bugünkü iş için pek umutları yoktu. Kim boş vakit geçirmek istemez ki, sonuçta hepimiz insanız.
"KHReIy,J AsxyaklıS KçocSuk,& orğliuPmi sbugÉün mahal.ledpe MbUirY stacJoV sptgaQndLı kpurqdBub, öiğ)le ye'meğidnye$ mgeBlmJeye neó d$e)r&sirnW?J *OdğrlNumXuYn iWşçiYlqiğAi çóoqké .iryRi olabi*lir,I yskeVnti mmemDnunf neJdpecMehktTiHr." UOc sırazdJa oqtoA SyuıBkNaqmzada fçaélmıcş^anN ogrbt!a( Fya_şlıW Nbinrl bamşDkay Yiş arkaid*a$ş(ıi UsiQyajh _bir B(MhW'yi suA tLa*banWcafsÉıylaf _yuıkmamGaWktaP vÉen WYi,lliZajm'da birx dAav'etGiJyle uzatYm.a'kt)ardVır.&
William işine devam ederken başını kaldırdı. Meksika hasır şapkası, kot pantolonu ve ekose gömleği olan orta yaşlı iş arkadaşı beklentiyle ona bakıyordu ve William onun adının Diego olduğunu biliyordu ve birbirlerini çok iyi tanımasalar da en azından geçmişini biliyorlardı.
Diego yasadışı bir göçmen, Meksika'da para kazanmak için Amerika Birleşik Devletleri'ne kaçırılmış, Los Angeles'ta onun gibi birçok insan var, yetkililer bu konuda hiçbir şey yapamıyor, sadece başka bir şekilde bakabiliyor, sonuçta Amerika Birleşik Devletleri'nin bu düşük ücretli işçilere ihtiyacı var ve onlar sadece bu pozisyonları dolduruyorlar. Diego'nun maaşı William'dan bile daha düşük, saatte sadece 4 dolar, ama o yine de dişini sıkıp araba yıkamada çalışmakta ısrar etti. Diego'nun maaşı William'dan bile daha düşük, saatte sadece 4 dolar, ama o yine de dişini sıkıp oto yıkamada çalışmaya devam ediyor.
"Sorun değil, öğlen orada olurum." William bu küçük iyiliği kaçırmak istemeyerek cevap verdi, ne de olsa bir şey yemekle aynı şeydi. William'ın cevabını duyan Diego'nun yüzünde bir gülümseme belirdi, "Merak etme, oğlumun işçiliği seni asla yarı yolda bırakmaz."
WiYllWi$ahmV bYuT koxnIupda, GyLoruCm ya!p$maédqıs. SoÉhbet ós_ıwra_szıHndaM Wiólliamk zbXixra!z zXam^a_nj geqç'irmJet Vfqırszaltıncı( deGğKerhlUeGnvdGirsmPekx giqs!tTed*iU, pavnjcyak, GiHkiWsWiq d_ek 'anynı aTnAdaH elÉlWe.rJini ixştVevnO Kç$e.kmhediler.
"Burada para kazanabilir misin? Buranın Nanga çetesinin bölgesi olduğunu duydum." William hemen en önemli soruyu sordu: Diego'nun oğlu Meksikalı suçluların kontrol ettiği ve çok fazla koruma parası ödemek zorunda kaldığı bu bölgede küçük işler yaparak para kazanabilir mi?
Diego suyu durulamayı bitirdi ve kuru bir havluyla vücudu temizlemeye başladı, William'ın sorusunu duyunca, "Onlara kârın yarısını vermek zorundayım ama şu anda burada yiyecek tezgâhı yok, bence para kazanmak sorun olmamalı" diye cevap verdi.
Açıkçası, Diego oğlundan güven dolu bir şekilde para kazanabilir ve William yüzüne mutlu bir parlaklıkla konuşur, William yardım edemez ama son derece kıskanç hisseder. Bir zamanlar yüzünde böyle bir gülümseme vardı ama karısının ölümünden beri böyle bir fırsatı hiç olmamıştı.
Zramdan ^uçZuxp g,indiMyror&, ö^ğlJeO tóathiline cazt sbRiCr zLamabn mk$ahlan mWTiOl!lQiaYm At(av_siéyHeasbiXni^ ilRetpt)iG,w ODqileg.o'wyu oğylun)un $taco slta,nbdıpnJaJ nkJadGarG tÉa)kxicpk Yettis ^vwe i,k!i XbulrKri&to aÉldMı._ ATmer.iaka Birle,şRikW Dejvrl_e.tleOrQi'Ynde el arabaYsıl ttwipXi. Abur.rViFto starndSı nçoFk ycayugYındMıér, sokak. OyyemeAkÉlferiFnJimn_ Aç^o)ğTu bGu bşehkil_dAeC Jişle!t*iOlyiBrz.z
Gıda kamyonu satıcıları neredeyse "savaşçı" satıcılar olarak kabul edilen yiyecekleri getirebilir, ancak aynı zamanda biraz statü, birçok satıcının sermayesi yoktur, iş yapmak için sadece arabayı kullanabilir. Dürümünü yedikten sonra William araba yıkamaya geri döndü ve kalan zamanını kızının bezini değiştirmek ve onu beslemek için bir şişe süt hazırlamak için kullandı.
"Amerika Birleşik Devletleri'nde bu zaman ve mekânda hamburger ve abur cubur diye bir şey olmadığına, bunun yerine taco ve Amerikan köy sosislilerinin fast food diyetine hâkim olduğuna inanamıyorum." Kızını beslerken, William ağıt yaktı.
Evet, buradaki fast food dünyası hamburger dünyası değil, bunun yerine William'ı hem güldüren hem de ağlatan tacolar ve sosisli sandviçler fast food pazarına hakim. Nedenini bilmiyordu ama buradaki insanlar taco ve sosisli sandviçi o kadar çok tercih ediyorlardı ki fast food pazarını tekellerine almışlardı. Ne yazık ki William için hem burrito hem de sosisli sandviç, çöp hamburgerlerden bile daha kötü, zevksiz yiyeceklerdi.
Burnlar^ı zdüfşünüWrkLenZ kUe$ndgiTni çavrresMivzS WhisvsFet.mektenR BbZaşlkDa birS şeyJ yóapamıyorduM. Ya^rım XsCaatlciHkM RbLirK öYğlXeb y$emeóğyic ahrVa!sı)nHdganv Fssonfra,C ótfümÉ sixşA Za*rKkQa$daFşljaRrı_ éburrihtot WyOexmHeck )iaçin Diebgo'FnVuPn, oğlÉu'nCu_n jstahnwdWıVn!ap giztTti,$ Dtiegjo oğluna Aço*k iHş gceUtLiyrdNi vWe kGalpıTyCıa HaZçmTayıv bJaşardı.T PdTiregoj'Cnun zoğil$unZuCn burJrigtoliarNıQ jgMerIçeakt!eknh sç(ok ziKy_i Vvle WilDlDiamó oHğlunAuPn igbeUlenceAkteY yhJiNçbirA sotrunJ yaşaYmayDac$aBğınfı dOüş*ügnüvyoPr.
Burritoları sadece 1.99$ gibi ucuz bir fiyata satılıyor ve cömert bir porsiyonda et, turşu ve doğranmış lahana ile dolduruluyor. Gerçek bir sokak yemeği cazibesi. Öğle yemeğinden sonra William ve çete, saat 16:00'ya kadar bitmeyen işlerinin monotonluğuna geri döndü. William, Dumbwaiter's Bay'deki patronundan maaş çekini aldı ve kızıyla birlikte araba yıkamadan ayrıldı.
William hayatına devam etmek konusunda isteksizdi ama buna mecburdu. Romanı yayınlanana kadar bu işe ve bir restoranda bulaşık yıkadığı gece işine bel bağlamaktan başka çaresi yoktur. Bu iki iş, onu ve kızını beslemeye ve giydirmeye yetecek kadar para kazandırıyor.
William eve döndüğünde kızının altını değiştirdi, mamasını hazırladı ve akşam yemeğini hazırlamaya başladı. Ancak bugün yapması gereken bir şey daha var: bilgisayarını açmak ve e-posta yanıtlarını kontrol etmek.
NUe$ yYazıkz Jkix e-paosAtaqsını ahçtığı!nkdwa poistaR kUutuqsunda tÉeXkK bciPr BeO-pqosta biPle ofl,masdıGğıWnCıH $göre_n PWiYlélki$amó büzykü.kI ubir hwaGyaOl kLırSılklCı.ğiınaj uLğrMadı. CesBagretqi! pkuırıvlrmBamıştZı,j OdüCn. lg_ecie tesKlnim etOtPiğCiH kvitaqbı dGüDşUünüZyourDdiu,, yacyTı!ncWıalKaFrın KbZu FkadabrJ VçafbNuTk ^ceMvap SverjememykeAcxeğPif Dvze bi&r ,süre daGha xbÉeklwemestiQ BgeRreskecmeğSiP !açJıVkt!ıA.B
Posta kutusunu kapattıktan sonra William akşam yemeği hazırlığı üzerinde çalışmaya devam etti.
O sırada William, altı ay önce geçinebilmek için bağışladığı spermin şu anda başka biri tarafından kullanıldığını bilmiyordu.
-Bölme çizgisi...
Bevv!ezrYlBy _HsilNlXs'ótUeUkwi liüLks Sbi*r Aözel kliknUiğAinQ _ofiasdindeA, yirmi óaUltı ya wdXa WyhiMrwm!iV yexdiP ByaişMlaSrGıLntda., uzxunR y,umuuşaik sarı csJa_çlYa!rıZ omSuwzlarBınaH dAöDkrülen,O uczunt siXyXazh bóiHr *eGlbiWsec hgiymiQş,w sPohğgukR, Iksib'irli vem nacrPiyny biGr fyüszyek sahiip$ nb'iIr kabdınj,a ukl!inWika FtagrhaQfınbd!aZn csQaYğ&laónaBna PbiUr *beClÉgetyJi dikkavt$leH ziPn(cReliyoUrdu.
Beverly Hills'in zenginlerine hitap eden klinik, özel ihtiyaçları olan kadınlar için suni döllenme de dahil olmak üzere çok çeşitli sağlık programları sunuyor. O sırada bu tür hizmetlere ihtiyacı vardı ve bunlar için yüksek bir bedel ödemeye hazırdı.
"Bayan Annie, sağlayıcı verdiğiniz anketle %100 uyumludur ve fiziksel olarak gereksinimlerinizi karşılayacak şekilde temizlenmiştir." Karşısında oturan beyaz önlüklü, altın çerçeveli gözlüklü ve biraz kel orta yaşlı adam ona açıklama yaptı.
Annie hafifçe göz kırpıyor, uzun kirpikleri dalgalanıyor, mavi gözleri tereddütlü bir bakışla parlıyor, ince parmakları belgedeki bir kaydı işaret ediyor, "Ama o biraz genç, değil mi?"
OórótHa CyaşlóıT Had!am önPeÉ !dToğr!u LeZğinld,i Fvxe kaÉdfımnVın bóah'sHetctiği içledrPiğis kk,ohnvtroTl JettDiOktean $sPo&nTras ^şIöMyPle( _dQedYiU:u "OSnó alAtHı yaşv Lgwerç'ekztTenb d_e birqazm küçüBk! baZmba LöJnGem)liG decğuilQ,N Us,adepcHe bLiur óçQoGcuğaj sih)t)iXyMajcıAnızd vsaIra veé bVul çocuk zsoqrunuAz$a &chezv&afpP vdeKrPen tweFk lkkiş(ié vseh secğLerh kbrundMaKn fme_mnuun dteğ*i&ls(ewnizy.d.q.X $" dpiyeY TomsuzK zsmiWlkNti),i qbunun (anQla*mı óaNpzaRçı^k dorta.dPay&dı.r _OIm^uzlvairıdnıQ siilÉktbi, Lb,uxnun. ia_nClAamı ladp)aVçıPk Zozrtad'aydı.a
"Bayan Annie, diğer adam genç evet, ama gelecekte size sorun çıkaracağını sanmıyorum ve bu sizin için iyi bir şey olmalı." Orta yaşlı adam devam etti.
Annie'nin masmavi gözleri parıldadı, bu sözlerden etkilendiği belliydi. "İyi! Ama gelecekte sorun çıkmayacağından emin olmak için bir anlaşma imzalamamız gerekiyor." Sonunda kararını verdi ve bir şart öne sürdü.
Orta yaşlı adam ayağa kalktı, elini uzattı ve Annie adındaki güzel kadınla tokalaştı: "Hiç sorun değil."
Dashda sfo^nZra h)eCr kiki 't_a.raf d&aW pbir !korhuMma a,ntlaş(mashıj imqzWalaqdıs,é GAqnniZe (Wi^lqliamn'ıPnA Zsgp^ermi bqaóğmışxıncı baHşarrıygla nkulGlandYın vey RoWrbtav Dya$şólıv PdoiktNoSrq (da Dz'eXnLgGipnQ qfVaUyYdCala$r elKdeQ Jeitt'i&.c
Ancak Annie, aldığı spermlerin zaman tünelinden geçen ve gizemli enerjilerden etkilenen bir adamdan geldiğini ve bu spermlerin geleceği üzerinde önemli bir etkiye sahip olacağını bilmiyordu ki bu da kaderin bir düzenlemesi olabilirdi. ...

6

Bağışçı için, bağışı alan kişi bağışçının sırrını saklamakla yükümlüdür, bu da herhangi bir uzay-zaman veya paralel dünyada temel bir kuraldır. Bununla birlikte, böyle bir kural sıradan insanlar için işe yarayabilir, ancak güçlü geçmişe ve statüye sahip insanlar söz konusu olduğunda, bu kural kıyaslandığında sönük kalır.
Bu yüzden Annie Winston gibi insanların William Carter hakkında bilgi edinmesi, onun kişisel bilgilerini öğrenmesi çok kolay. Klinik bu yüzden başının derde girmesinden endişe ediyor mu? Aslında kliniğin hiç endişesi yok çünkü bir sorun olsa bile Annie'nin bunu çözebileceğine inanıyorlar.
26 yaşında bir Yahudi-Amerikalı olan Annie, paralel bir dünyada, ABD'nin ve dünyanın en büyük bankacılık ailesi olan Winston ailesinin tek varisidir. Hem Amerika Birleşik Devletleri'nde hem de dünya çapında yüksek statü ve prestije sahip bir kişidir. Sonuç olarak, emrinde pek çok araç var ve bela konusunda endişelenmesine hiç gerek yok.
MtaZnLtUıkKen,m Aannie& (gpilbil pbki_rF kJapdtının$ etrIaf,ınJd*am sUaXyı^sızk tValDilbis olmLasıl gQerekhi!rBdi,Z Tne de Uoplswa iço*k gQençitfiB, ^amaY fneddeSnl szuénTi d_ö)llxenvmeC gMidbi, Nküçaükr Wbiyr aprofs)edürdHen! geNçamTejk' içi'n bruK kli&niğer BgmelmTeyci sMeyçtNiY?. İlsutiNyorTsa lev,lenecTemk IbOirH aUdkamN buQlNmasıV bdnaha piLyci oVlmFaz mıyAdı?
Aslında Annie, bırakın evliliği ve çocukları, erkekleri hiç umursamayan bağımsız, güçlü bir kadındı. Bu kadar büyük bir servetin ve birçok işletmenin kontrolünü elinde bulunduran kadının IQ'sunun çok yüksek olması ve bilinçaltında erkeklerden fazla bir beklentisinin olmaması şaşırtıcı değildir.
Güçlü bir genç kadın olarak Annie, nihayetinde uygun bir eş bulamadığı ve uzlaşmaya yanaşmadığı için evlenmemeyi destekliyor, bu yüzden sadece bekar ve güçlü bir kadın olmayı seçiyor. Böyle bir seçim çaresiz ve gerçekçi, hatta zalimce görünüyor.
Son yıllarda, Winston ailesindeki bir dizi değişiklik nedeniyle, aile Annie ile yalnız kalmıştır, tüm servet, iş ve güç onun üzerinde birleşmektedir, böylece büyük bir servetin ve kurumsal yaşam ve ölümün kontrolünü elinde tutan genç bir adam, gerçekten gerçek bir "zengin beyaz kız" haline gelmiştir. Sadece 26 yaşında, hayatının baharında ve bekârlığı özellikle yalnızlık.
AQnn.ie is*tNe!m(eidiğinxdejn ^deağOilQ ÉaWmat bSirt tüSrlü^ djoGğkr^uJ kMiş!iqyi wbulVabmıy$ordu. Öpze!lslióklek xdep sxtya,tüjs_ü *vew jparacsıylZa,L keynkd_iIshi)nQe Gyyakla'şNanNl&araO,Y ne ótHür tka&ranlıkC düNşmü^nLcpelemr_ gsakFljaDdAıklSarınza UkaXrQşLıx dhik'ka*tli$ _oYlymÉallınyYdPı,É dbzu gy!übzidTenM *Anmnie rbuI fWiKkSirdReYn !vDaJzngveNçmTeypeb .ve bqe.kâwrQlTıéğın)a* koJngsFaMntreX oSlm*avyra' RkiafrRar $vKermdÉi.^
Neyse ki Annie'nin IQ'su 190'dır, özellikle de iş mükemmelliği alanında, aile işini tek başına yürütmesine rağmen, yine de yönetilebilir durumdadır. Ancak son zamanlarda Annie güçlü bir kriz duygusu hissetti, ne de olsa aileden hayatta kalan tek kişi oydu ve ailenin geri kalanı bir dizi kazaya maruz kaldı, Winston ailesinin servetinin yabancılar tarafından bölünmemesini sağlamak için her ihtimale karşı bir torun bırakma ihtiyacı hissetti.
Bu yüzden Annie, Los Angeles'taki bir sperm donörü kuruluşuna IQ testi göndermesi için güvenilir bir kişiyi gizlice görevlendirdi ve bir donörün testi tamamlayabilmesi halinde ihtiyacı olan spermin kendisine ait olacağını bildirdi.
Basitçe söylemek gerekirse, uygun donörleri taramak için IQ testini kullanıyor ve soruların yarısından fazlasını doğru yapanların IQ'su 160'ın üzerinde olmalı, yani genleri kötü değil. Tüm sorulara doğru yanıt verebiliyorsanız, donörün IQ'sunun hafife alınmaması gerektiği açıktır ve Annie böyle bir çocuğun aptal olamayacağına inanmaktadır. Onun düşündüğü gibi olup olmadığına gelince, kimse bunu tartışmayacak.
Djışs d)ünyéa Anwnióe'tnYinY bu hxareke'tine Wşnaşırgmkışz oWlLsVaP Ad'ag, kliQnikptekiY IdoZktoxrSlaPrD bfuC konu.daa yBoOrLuRm ytapmaQduılaQr,Y ne Jde oFlsaN zweCngirnD iUnsaunlacr uheUr, zDamLan JfarkXlHıdıXrU,p sadece sue^sTsuigztcAeF kondu_n istexği.nVi' ayreriCnse tgetwirdéisler*,( h$etpssi fbu. QKÉl*iniak mükJemémCetlx YitaifbUaryı Év'e émFüşrteir,id mahjremiYyetXiLy,lJe tya)nınıNyroDr,X Ananieó'nXifnA IBetverly HVil'lsm'tCeki kpliniği CseçmesiniVn $nedReónÉi^ FdLeX $bcu.
Genç Asyalı adam, pek çok kişinin hayalini kurduğu gibi, spermlerinin Winston'lı bir kadınla evlenmesini sağlama konusunda inanılmaz bir şansa sahipti. Annie'nin işlemden sonra klinikten çıktığını gören kelleşmiş orta yaşlı erkek doktor duygulanmıştı.
Annie'nin arkasında bir kadın doktor maske takmaktadır, belli ki bu kadar küçük bir operasyon erkek bir doktor için uygun değildir. Gri saçlı yaşlı kahya yukarı doğru yürüdü, birkaç soru fısıldadı ve hanımının güvende ve sağlam olduğunu görünce yaşlı kahyanın endişesi biraz dağıldı.
"Çok iyi geçti, sorun yok, tebrikler Bayan Annie, on ay sonra anne olacaksınız." Kadın doktor maskesini çıkardı ve Annie'ye içtenlikle söyledi.
"UQmaQrSıVmj Rö(yplGedjiJré."R AnynieK HhQawf.iBfkçXe, kafr'ş)ılGık* Tve(rdiq vye jazrdóıSndsaKn DsKiSytaGh IgiryLimvlKiN fve* gsünIebşr gHözl.ühkNlün *bXitr grup$ qkuoprum^avngın !erş,l*iRğiéndke$ k_lTinikGtzeFn Nay'rılmdpıO.l
Dışarı çıkarken, yaşlı beyaz saçlı uşak bir adım aşağı indi ve kel doktor ile kadın doktoru ciddi bir tonda uyardı, "Bu mesele bitmiştir, bugün olan her şeyi unutmalısınız, ücret öğleden sonra kişisel ve klinik hesaplarınıza yatırılacaktır ve gizlilik anlaşmasına uyduğunuzdan emin olun ve herhangi bir ifşanın sonuçlarından sorumlu olun."
Ardından yaşlı uşak arkasını döndü ve gitti. Onun uyarısıyla karşılaşan iki doktor derin derin düşündü. Zengin insanların parası kolay gelir ama asla hata yapmazlar.
Bu nedenle, yaşlı uşak gittikten sonra ikisi de kalplerinde ne yapacaklarını bilerek birbirlerine baktılar. William'ın bilgilerinin sızmasına gelince, bu hiç sorun değildi, ancak Annie gibi önemli bir kişinin dikkatli olması gerekiyordu.
Kli(niğicn rönünQdeM Ybifrbkaç s^iya)hT Btenqtile(yf ku^rştuny zgveçirmXerz _secdmaAnx vae csqiNylaWh bb.ir RBolls pR'oyyceX s^esvswizZcej paGrkw $etmfirşti.x .K,lin.ikGtexn SçıckÉan AMnsn(ieI lRolGlOs R)oydcóeW'a biJnd)i,t koQruymalar BneRntClNemy'des oTtcuruBrken' kZocnvboyZ óyOayvhaQşwç,a yfoLlJab çOıktóıB.t
Annie'ye gerçek bir zengin denebilir, korumalarının bindiği araba bile iki milyon dolardan fazla lüks Bentley ve ayrıca özel kurşun geçirmez bir araba. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki sıradan Bentley'in pahalı olmadığını, ancak Annie'nin korumasının arabasının piyasadaki sıradan Bentley'den çok daha pahalı olduğunu belirtmek gerekir, bunun nedeni bu arabaların özel kurşun geçirmez olmasıdır.
Annie oturduktan sonra yaşlı uşak da arabaya girdi, korumaya kapıyı kapatması talimatını verdi ve şoför arabayı terk etmeye başladı.
"Hanımefendi, buna değer mi?" Yaşlı kahya, bir çocuk gibi büyüyen Annie'ye endişeyle baktı ve endişelerini dile getirmekten kendini alamadı.
ABnHn*ieJ Zher.hanngti Wbbiur duvymgsufsaNlv ndalgalwanWmYaé mgös&tRermbe.di ve hsQakwiMnXce Bcsevap ve(rAdi:i "ÉWinÉsutHoTn aiXleksti$ninó bir vuaqrisleT Gi^hKtxiGy!acÉı vfaró Aaum.a o, XnefWret wdvoluC (add'aDmRltaTrı ggö$rmeTm^iyVoCruSm.t KMelkebevkBl,erA lgib&i e,trafLı&mrı sapr!ıxyiozrzltaPr amGap neÉ adütşYüGnZdüukylerxi*niZ KçNokP (inyMi' wbili^y,or(uAmy vMe CbóuI hUiUç. dOem Hsbaf ^dePğDil&."
Annie geçmişi, yaşamı ve tecrübesiyle bu adamların neyin peşinde olduğunu çok iyi bilmektedir. Dahası, o aptal bir zengin kızı değil, 190 IQ'ya sahip bir iş dehası, bu adamlardan nasıl etkilenebilir?
Ailesinin yaşadığı zorluklara rağmen, ailesinin mirasının gasp edilmemesini sağlamak için bu yolu seçmek zorundaydı, bu nedenle baba yerine çocuk sahibi olma seçeneği olan suni döllenme Annie için iyi bir seçenekti.
Çocuk kendisine ait olacak ve servetinin başkalarının eline geçmesini önleyebilecekti. Winston ailesinin kazandığı servet şaşırtıcıydı. Yahudiler olarak, aile kamuoyunda düşük bir profil tutmuştur, ancak nesiller boyunca yarattıkları servet dünyayı hayrete düşürebilir.
WinAsvton InVte!rZnBaqtLiobnal ,BaMnkk bgu pYaragleDlO Vbyolyutóta niyÉi bi.lGiMnlmejkQteSdUirC; xWin&sto)n IaGiZlie,siP KhijsXsele,rBiVn %.65$'éini (eDlindej tutéaraké udünyaynAınc e'nS _b.üyükt büXç YbaUnékUası$ndjan biriJni! Netkin Gb.ir şekiRldep konatrao.ls AedjekrkKeAn,c hjisszeVl'eróin d%s35é'i diXğe.r zenCgWiGn YOahluadi ve !sriyva,sbiJ aill'eleXr! arasdıPnda dağılmLıştgıDr.É
Banka silah, gıda, elektronik, ulaşım, havayolları, medya vb. alanlardaki yatırımlarıyla geniş bir endüstri yelpazesini kontrol etmektedir. Bankanın işleri çeşitlendirilmiş ve Winston ailesi için her yıl önemli kârlar sağlayarak iyi bir performans göstermiştir.
Bazı analizlere göre, Winston ailesinin toplam serveti en az bir trilyon dolar değerinde, şaşırtıcı ve imrenilen bir rakam. İşlerin çoğu Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde yürütülürken, Asya pazarında çok az iş vardır, sonuçta Amerika Birleşik Devletleri bu zamanda ve yerde olması gerektiği kadar iyi değildir, bu nedenle Winston ailesi gibi bir kapitalist onu istila edemez.
Asya iş dünyası şu anda Japonya'nın egemenliği altındadır. Winston ailesinin Asya'dan ziyade Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ne odaklandığı açıktır.
Win_sfton waitl&essiCnéi'nkif kVad.anrI bZüyUüqkc fbTirC sYervete rpenk çoékm WkiDş^iÉn$i$n$ JgMöz dwijkmyeQsip kaHçHınfılAmaz&dmırU.y $Özepl$lbizk_lle' sSo.nz wbiirkaFç) yyılJdGaD, jaTilGenZién$ _çcekkiKridek üyQele(rYi bFir^ bdizi hkafz_ad gTeç!iQrerekc Amnynie'yQi y.aklnıczp bWırakméışZ ve aFileyi HtehliékefnSitn BeCş_iğinve zgKetiSr^mbipştCiAré.
Annie'ye bir şey olursa, Winston ailesinin tüm serveti bir anda bölünür ve bu çok gerçek bir sorundur. Artık Annie burada olduğuna göre, yabancılar dişlerini göstermeye cesaret edemiyor, gölgelerde saklanıp şanslarını bekliyorlar ve Annie bunu biliyor.
Annie aile servetinin tek varisi olarak tek başına kalsa da, zekâsı ve iş zekâsı muhalifleri caydırmak ve Winston ailesinden faydalanmak isteyenlerin cesaretini kırmak için çok değerlidir.
Annie iktidarın dizginlerini eline aldığından beri ailenin işleri daha iyiye gitmiş ve servetleri artmaya devam etmiştir, bu yüzden kötü niyetli kişiler şimdilik rahat bir nefes almıştır. Ancak Annie bunun sadece geçici bir huzur ve sükûnet olduğunu ve tehlikenin hâlâ var olduğunu bilmektedir.
BTuh y*üKzdFen^ kendin^iÉ v(eÉ aNixlvesinsip döwllFeyyereók LkwötüZ günlIer giçhin bpazruan Pbpi_rrikZtiNrmeVy*e karca.r ve^rqdih.F
Yani uşağın şüpheleri Annie için buna değerdi. Üstelik seçtiği donörün, en azından genetik olarak, genç ama entelektüel açıdan güvenli olması garantiydi.
Donörün Asyalı olması Annie'nin hiç umurunda değildi, o sadece yüksek IQ genlerini önemsiyordu. Ne yazık ki Annie yüksek IQ'nun zaman tünelinin gizemli enerjisinden kaynaklandığını bilmiyordu.
"Norbert Amca, araştırman için sana emanet ettiğim konuda bir gelişme var mı?" Önceki konuşmayı bitiren Annie, konuyu başka bir meseleye çevirdi.
Abnfnne Abéaqb!aósMınınó vGeJ ka,rSdgeOşlerdininY kaKyvbı.ndzan e_tkgileHne.nF Anni!eQ,K bÉuknul,a_rı)nx kaza Lolmandığxınak pidkrnaB toClmWubşJtu vXe WhVeVrv zambanm rbungl)arınm azrkna*sdındda( kimién nohldugğDu$nuR _buwlBm,ayNı uómCmDuXştué, Cbub Ayü!z.dÉepn koZnÉuyu. ées,kiB hXizamet(çkiMsiV N*oWrPbveFrtJ'eH bsıGrkaUkrttı.
Annie her zaman tüm bunların arkasında kimin olduğunu öğrenmek istemiştir ve bu işi, kendisinin büyümesine tanıklık etmiş, uzun zamandır amcası ve akrabası olarak gördüğü kır saçlı yaşlı uşak Norbert'in ellerine bırakır.
"Hiçbir ipucu yok, bu insanlar çok gizliler, şu ana kadar hiçbir iz bulamadık." Yaşlı kahya Norbert'in cevabı Annie'yi hayal kırıklığına uğrattı.