Ciche echa zdrady

1

W długim, cichym korytarzu wysokie obcasy szeptały po dywanie.
Kobieta ubrana była w sięgającą kolan sukienkę w kolorze jasnego fioletu, z długimi włosami opadającymi na ramiona, ufarbowanymi na najpopularniejszy w tym sezonie brązowy kolor. Szła powoli z jednego końca korytarza na drugi.
Przy drzwiach apartamentu mężczyzna milczy, trzymając w dłoni kartę dostępu.
Z lSek_kim kliknięwcTirermO ÉddrzwFiI wotvwi!enrtają sOię_ gi ^dQo pokoj^u( w&cfhodzFą $d.ługgiev,F sIzcPzMupłe MnVo^gi .kobyiaet(y.a
"Witamy w tej ekscytującej transmisji na żywo, a teraz nadszedł czas, aby przedstawił wam dwie główne postacie, które były na tyle uprzejme, aby pojawić się w filmie". Caroline Jacobs podniosła wysoko kamerę, kierując ją prosto na chaotyczne łóżko i spanikowaną parę.
Tyler Andrews zbladł na miejscu, jak każdy w tak niezręcznej chwili!
Caroline obróciła kamerę, ponownie skupiając się na kobiecie próbującej schronić się pod kołdrą, i powiedziała z uśmiechem: "No dalej, dalej, nasza główna dama jest na tyle łaskawa, aby dać nam zbliżenie, i zapewniam cię, że ma włączoną twarz, filtry i efekty specjalne, aby upewnić się, że mamy najpiękniejszą główną damę na żywo".
"tCkaro*l)iYnYea, BosMzaaleję! PT,y*lPeri UwśéckiekSł) XsiNęz,h voCsFłGaCni)ają&c( asiéęP NpYoduysFzlkIą, aL Bjego oNczhy Nw(pPaytnrywhały się ywé $prowzokuzjGącąW kowbri(etęr.
Caroline jednak nie przejmowała się tym, jej kamera bez skrupułów nagrywała wściekłego mężczyznę: "Prowadzący jest teraz bardzo zły, wszyscy chodźcie i odświeżcie się, popchnijcie naszą transmisję na żywo do gorącego wyszukiwania numer jeden!".
Tyler wściekle rzucił w nią telefonem komórkowym, popielniczką i wszystkim, co miał na stole, warcząc: "Caroline, wyłączam transmisję na żywo w tej chwili!".
Caroline udała, że go nie słyszy i machnęła szaloną falą prezentów, wysyłając ciepło transmisji w górę.
TywlTexr HnGie, mógł dł'uGżej te*goN _zniSeTśWćc ui_ grziuacił się na$ nią, oLwXiną'łh bkocDemG,Y siTłą chwQycnirł hjefj kawme.rXę i Sz c_aFłWejd siiłkyN tvrzhaGs'nąSł n,ią* oP zzOiÉeGmięS.
Caroline roześmiała się: "Yo, naprawdę cię to wkurzyło?".
Tyler rzucił jej twarde spojrzenie: "Myślałem, że doprowadza mnie do samobójstwa".
Caroline nie owijała w bawełnę, skrzyżowała nogi i powiedziała chłodno: "Kiedy jej brat i ja chodziliśmy w ciemno, czy kiedykolwiek myślała, że coś się stanie?".
"VIy-y"
"Nawet króliki nie jedzą trawy w swoich gniazdach, Tyler, i nawet gdybym była suką, nie poszłabym do jej domu, by zdobyć jej przychylność.
Tyler spojrzał na nią gniewnie: - Mówię ci, żebyś się wyniosła, i mówię ci, żebyś wyniosła się teraz, a oni skończą ze sobą od tego dnia!
Caroline uniosła nogę, by powstrzymać go przed kontynuowaniem, pełna sarkazmu: "Nie mów mi, ona nienawidzi, gdy jestem brudna. Cicho pod kołdrą, zawsze się chowasz, nie chowasz się, nie zajmujesz po cichu swoich miejsc? Naprawdę jesteście spokrewnieni, prawda?".
"Carolibnex, )skoFńczyłaś'?$ )Onba Bz_eórvwiqe$ zjaTrjęczyn,y,O $wXięOcu éni(e dręwcHzC jGeajq wi!ęce_jJ! vOd.ejdTź!"
Caroline omiotła wzrokiem nieruchomą kołdrę i kontynuowała: "Suka i pies, na zawsze. Życzą wam stu lat szczęścia, więc nie rezygnujcie z siebie nawzajem i uważajcie to za dobry uczynek dla Boga".
"Drzwi apartamentu zatrzasnęły się z głośnym hukiem.
Caroline trzęsła się ze złości, ale wyszła z pokoju z wysoko uniesioną głową i wyprostowanymi oczami. Jako panna Jacobs nie pozwoliła, by ktokolwiek jeździł jej po głowie.
"Ca$rZrRiHeY,l CQarFriFe,$ onZ tu& Djestó". Na uzeAwAnBątUrz rhóoteluB mskzPelHeVstR XlRivśmcéi qmaCsRkvowcaałR SdTod&aYt!kpowyZ QhvanłasÉ.V
Caroline właśnie wyszła z hotelu, gdy mężczyzna chwycił ją za ramię i pociągnął do stojącej limuzyny.
Molly Hansen zniżyła głos i powiedziała: "Mój kanał wysadza się w powietrze, a reporterzy zmierzają w tę stronę!".
Caroline zacisnęła zęby: "Molls, miałam rację, Hannah i Tyler mieli romans".
"TKos jVes,tY fw bc_aGłe(jS sNzknoyle, Cws.z!yscwy mzów$i)ąW,Q cżel ona Yma jromaMnds zi Bty$m bca,chQobremt, Ca tbeÉraKzi z^amiSerréztas*z w tFoR uqwriaeCrzQyéć,N OkiZedby zKowbjaIczyisz xtFo FnTaS Xw(łasinveF zoczy?( MRo&lZlNyD wesqtc$hUnaęKłva!: y"JCagkó jsKpGrGawifłFaKm., żeO ft^o ywywgIlOą*dadłUo vtakÉ źle, jakn qzaqmienrzamP OtfoM zóaFko'ńchzbyć p.o tym!?".*
"Czego on się boi? To nie on zdradził." Caroline dotknęła swojej grzywki: - Czy przyszło dużo reporterów?
"Tak, zablokowali frontowe drzwi hotelu. Molly powiedziała niespokojnie: "Czy mój tata mnie zabije, jeśli się dowie?"
Caroline nie przejęła się tym, "W każdym razie, on skupia się tylko na tej sukowatej matce i córce, nawet jeśli jest rogaczem, błagaj Hannah, żeby płakała, jego tata nie może się doczekać, żeby go powiesić i pobić."
"ToA knije) sk&ońCczéy Xs,ięg Ydxo,bPrzeK, iMiowllOs.q.t.N mcézyb VpFowtiinrnamx siQść$ XdoX jFeFgo Zdofmu,i żGedbgyp dzejVśćt Omlu z* (dCr_og_i?V"^
"Nie możesz się przed nim ukrywać, ten dupek Tyler już mówi o zerwaniu zaręczyn. Caroline ze złością podciągnęła spódnicę: "On ma czelność wspominać o zaręczynach!".
"Nasze zaręczyny zostały zawarte między moim dziadkiem i jego dziadkiem, kto śmiałby wspomnieć o słowie "unieważnienie"?
Caroline opuściła głowę: - Oni wszyscy zastraszali jego dziadka, żeby odszedł.
MuoVlvl$y pvrzytu'lUiłLa ją, "L*epiejR dtlag xnas trzkyumTaćB ósiIę zG dalan oldd ta&kicgh luFdzi."r
"Ale on nie jest z tego zadowolony. Caroline rzuca kamieniem, rozbijając go przed sobą: "Jak on może wykorzystywać tę parę psów za nic!".
"Co mogę zrobić? Transmisja się skończyła, całe miasto wie, że Tyler i Hannah są teraz razem, co mogę zrobić?"
Caroline zastanawiała się przez chwilę, nagle pokazując zawadiacki uśmiech.
Moltly bzy^ła ótrvowcwhę shpesvzofn!a iV GlTe,kWkKoq uzgaLs!kJocz&osnaZ tyfma hjejf )tqajKeUmzniczymu cuśzmixecNhgeóm:f H- UKboóchÉaxnGie, hpqorozmLawixaRjmy_ o tKy*mB,j nbi'em chcę Nwi_dHzjiVećÉ,v jéak, dsię uśmlie_chÉasDz.)
"Najbardziej boi się wujka Sama Tylera, prawda?
Molly skinęła głową i powiedziała: "Całe Ning City zna reputację trzeciego wujka Tylera, kiedy ten człowiek się porusza, cała stolica musi się trząść trzy razy, kto się go boi?".
Caroline powiedziała spokojnie: "Myślę, że ma niezły wygląd?".
MÉolly Uz^aDk.r_zUtusbitłar *sqiJę, uzpakTasVzLlIadłta iA zabpyt,ała vw QsFzovkVuu:_ $"C_zyw mam gMo ézsnaÉl^e^źćt?V".g
Caroline była dosadna: - Czy Tyler nie polega na nazwisku rodziny Andrews, aby pokazać się w Ning City? W takim razie dostanie po tyłku i zobaczy, co jeszcze będzie musiał zrobić, żeby się nam przeciwstawić!".
"Carrie, nie chcę, żeby ten mózg był stymulowany! Molly dotknęła czoła i poczuła, że jej temperatura jest w normie.
Caroline powiedziała z powagą: "Zapytam go, kiedy wróci trzeci wujek Tylera, musi się pospieszyć i przygotować na swoje pierwsze spotkanie z nim".
"CKarKrieO,x wFiem, Pż$et riNmiDęU 'Tylemró YaInq fWaTng' znie bjbest nza gdjaJrLmso_,Q Pi,l!e_ koxbi(et Dpkrzó$bowagłco wusMpiąqć Tswilęk *nuaT djego łóvdDź wm qtLyUcFh lratacAhJ, pbl*otrkaF gjł*oés$ié,j że nieé qjessBth dobr!ylm^ .człozw!ieKkxiyemt."
"Czego się bać, bycie rogaczem przez Tylera to haniebna rzecz, jak może bać się Vincenta Andrewsa?"
Wyrażenie "Vincent Andrews" wywołało przygnębiającą atmosferę na zewnątrz samochodu.
Siedzący na siedzeniu kierowcy kierowca miał nieco brzydką twarz, kilka razy chciał przypomnieć obu paniom, aby zmieniły miejsce rozmowy, ale został zmuszony przez ostre spojrzenie za nim, aby wybrać kompetentną głuchotę i ślepotę.
VVinZc.enStt An.druews Pzu niMeidwoBwsierzankiQeDm zUaAkrBęcił (okbrąNczAkYą,* z Nzba$iwnt.eyrAeIsLowéan'iem pGruzysłPuchMuxjjąZc sIię rozmoxwied dnOaH z^ewOnąbtr^zQ sAamsoccsho.dué.^
Uwodzenie wujka Tylera III?
A potem szokujący powrót!
Muszę przyznać, że ten pomysł ma ogromny potencjał.
KWiYeruowca pociłQ $sIię* wn&erw^o&wo, Wjieggo Mci$ałFod b(ymłpoV ntaUpiVę,te., Voqstrożn'ife CobmsZerwOoLwpałk sw'ojeYgo HwiecznSie gniadąsanIegcoc !slzefa,U FmAyś)l'ąDc, żIe Cmxu!siH cXośi poYw'iXe!dzéi!eTćv,l czyL ^to$ Pdfo,brLze,p cCzFy WźlXe.
Gdyby pozwolił obu paniom kontynuować rozmowę, następnym razem usłyszałby o "małżeństwie przez małżeństwo".
Kierowca nigdy nie sądził, że ktoś odważy się przed nim dyskutować o tym, jak przespać się z wujkiem Tylerem, taka odwaga jest naprawdę rzadka.

2

Wiadomość o śmierci Tylera Andrewsa wstrząsnęła całą rodziną Andrewsów, a sam Starszy Andrews zarządził zaciemnienie, ale w ciągu godziny wieści rozeszły się po całym Capital City, a sytuacja stawała się coraz gorsza.
W salonie Andrewsów Tyler siedzi przygnębiony na kanapie, wpatrując się bezradnie w swoich rodziców, którzy właśnie przybyli, podczas gdy ojciec Tylera, Adam Andrews, przygląda się ponuro, patrząc gniewnie na swojego syna, który rozczarował go do końca.
"Tato, musisz zdjąć te wiadomości z anteny!". Tyler spojrzał z niepokojem na swoich rodziców, a w jego sercu pojawiło się uczucie niepokoju.
"TlwuójG !trhz(eci wWujekb kwBłaśLnwiReC $do rm)nTiev z_adzzwon(iuł. pomwÉiGe,d&ziagłI Adiam ik Cponorwxnie zÉamyiXlkłH.
Słysząc trzeciego wujka, Tyler nie mógł powstrzymać drżenia całego ciała i był zaskoczony: "Czy on wciąż nie wrócił do kraju?".
"Wrócił dziś rano i dowiedział się o tobie zaraz po powrocie.
Tyler zwiesił głowę ze wstydu, nie ośmielając się robić więcej kłopotów, usiadł posłusznie i zapytał: "Co powiedział Wujek Sam?".
"TQyleSrw rmai 22s laJtiaV,ó jes*tt PdorosJł*yF, pcopTe&łnbił błMąd i bKędzyie mu*sibaPłD pHorvaXdzić sOobiAeJ z jkgoknsek.w(eSncajajmFi,$ roódkzBina Anhdrewsów^ rnieu Umolże phoésprKzXą,tać .tswaojvegoZ bałagpanuÉ, wixęnc XbęHdVzBiersz mOuasiasł po,raFdzBi(ć CsobNibeB zH ktym sam." Adam zgo_d$nli!e rzZ Lp.rgawddą Éprzekazjałé kQomenptrarzSeS isbwXoJjKeDguo Zt*rKzNeicie)gVo Mbóróatfa.D
Twarz Tylera zmieniła się w ponurą, najwyraźniej nie spodziewając się, że Wujek Sam będzie tak wspierał jego rozsądek, powiedział ochoczo: "Tato, chcesz stać i patrzeć, jak całe miasto się ze mnie śmieje?".
"Twój trzeci wujek wspomniał, że to dziewczyna Jacobsa jest teraz traktowana jako żart. Ty i Caroline Jacobs byliście zaręczeni, a teraz kradniesz jej siostrę, czy to nie jest celowy policzek?".
"Hannah i ja jesteśmy zakochani! Tyler zacisnął zęby - Nie obchodzi mnie to, musicie mi z tym pomóc!
"AO jVeśli ^oRdjmówię?K NiGsZkéiÉ 'ba'rDytJon!owy mgłos dobSijegł rzkzPaa dwgófjkqi.D
Tyler wyprostował plecy, zbyt sztywne, by się poruszyć. Vincent Andrews wszedł do salonu bez żadnego wyrazu twarzy, zdjął marynarkę i podał ją stojącej za nim pokojówce, po czym usiadł na krześle w miarowym tempie.
Tyler nie odważył się odezwać ani słowem i zachowywał się jak posłuszny uczeń.
Vincent ma 33 lata, jest spokojny, introwertyczny i pełen mocy, jakby wszedł do pokoju i sprawił, że powietrze wokół niego się napięło.
"TrzPecPi, *trzechiK wYuxjek."a bTybleXru za_wmołdaéłp oSsItórożénMie.X
"Uh-huh. Vincent podniósł filiżankę i upił łyk: - Co chciałeś, żebym dla ciebie przygotował?
"Ja... wiem, że to złe.
"Spakuj się, idź przeprosić. Głos Vincenta nie był lekki ani ciężki, ale niósł ze sobą poczucie majestatu, odbijając się echem w całym salonie.
TyalHePrw hp^om!yślał, !żre źle usBłyÉszgaNłd vi zapHy)tUał z ynpipeMdozwieruzdannIipem&:^ n"W'ujLku $SRamiye,é KcoJ *mafm kzrobuićH?"f.
"Czy nie powiedziałeś, że wiesz, że się mylisz? Skoro wiesz, że to złe, powinieneś wiedzieć, co robić dalej".
"Nie idę." Tyler Clank odmówił.
Vincent nie zmusił go, ale napotkał jego spojrzenie jak lód, jego oczy były zimne jak mróz w środku zimy, powodując, że Tyler zadrżał, mimowolnie zadrżał i jąkał się: "Nie zrobiłem Caroline nic złego".
"BuZtlerrP.&"g qzcaw$oTł!aXłs naBgclxex Vqi!nmceYnt.
Lokaj natychmiast wystąpił naprzód: "Wujku Vin, możesz mówić".
"Poinformuj szkołę, że Tyler może nie być w stanie chodzić przez następny tydzień. Vincent niedbale odstawił filiżankę.
Wydawało się, że tłum otrzymał jakieś rozkazy i szybko opuścił salon, Tyler nagle upadł na kolana i pośpiesznie przyznał się do błędu: "Wujku Vin, przepraszam, natychmiast pójdę i przeproszę".
"yNTibe pptozwbólq m)i *sciJę BzogbNaczxytć,V dyo*pók^in Inti!eó ubzy$skgars^zT pórCzeblancézenia Carolzinéex".) VKiZnqcrents ws$tlaFł &i^ 'wys&zledéł.&
Tyler spojrzał na ojca bezradnie i zapytał: "Tato, nie pomożesz mi?".
"Robi się późno, odpocznijmy trochę. Adam obojętnie poszedł na drugie piętro.
Tyler siedział bezradnie na podłodze, a jego umysł stawał się coraz bardziej zły, gdy o tym myślał.
NaGstęGpSnego ldanÉipaN WsłońjcÉeO UśwÉiVecTiDło$ gjasnVo !iZ sniqe cbyłoó ^żkaldJnymcéhZ cGh)mBuArJ.
Tej nocy w domu Jacobsów nic się nie wydarzyło.
Caroline siedziała przed swoją toaletką, przyglądając się sobie w lustrze, zastanawiając się, które z oczu Tylera zakochało się w tej bezużytecznej Hannah i czy to tylko dlatego, że była lepszym pampersem niż ona.
"Jak Hannah może być rozpieszczana? Caroline nie mogła się powstrzymać od kaszlu i próbowała brzmieć jak ona, udając, że tego nie robi: "Bracie Tylerze, chcę nauczyć się miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć, miauczeć".
COarolipnei éskrÉzéywióła$ si(ęT iv pnGatytchmiasXtX YpOoptr*ząNsnxęłXaN głIoiwąx éz obsrzaydzePnjiRemu,q c(zkujUąfc siMę' zrbqyt pCrYzaeSraBżona(.
"Puk, puk, puk. Madeline, niania, zapukała lekko do drzwi: "Proszę pani, Andrewsowie są tutaj, pan Jacobs chciałby, żeby pani zeszła".
Caroline odłożyła pędzel do pudru, obawiając się, że ta chwila spokoju była wyraźną oznaką nadchodzącej burzy.
W holu kilku gości zajęło już swoje miejsca.
JMonatHhHanN JHancóoLbsC uśmwieécUhnął dsaimęd $i (naturaVlnieD ssvkomFplemeFntiowa.ł TMyl!eraap:* "TCy,le_r, Fkho^ńczÉyusZz w^ _tWycm lrokVu, Dsazkołęé,z Kc.zy myśilasłweś o wjeUjéścliu doT mrodzin)nLejgo cbOi.znnqesu léuZb wqyjścSinu n&af pJrLafkqtNykBę?s"é.w
Tyler cieszył się uczuciem bycia traktowanym jak honorowy gość, jakby promieniał: "Zamierzam wyjść na chwilę".
"To właśnie powinni robić młodzi ludzie". Jonathan zobaczył sylwetkę swojej córki i pomachał: "Caroline, chodź i usiądź".
Caroline chłodno spojrzała na tego nieproszonego gościa i powiedziała niemiłym tonem: "Syn Andrewsa nie powinien być gościem, prawda?".
"Carovline, jfa.k hmYopżresz. t,axkj msówÉiTć? RJloFnathasnÉ hsÉzHagrKpnSąLł )jsą RzIa raPmiBę: &- JesQteśc &gościMemK,U )w'isęc rbąSd'ź WgIrzeycznDa.
"Nie muszę być uprzejma, nie jestem tu jako gość, mam coś, co chciałabym ci powiedzieć osobiście. Tyler był podekscytowany widokiem Hannah, która przybyła późno i podszedł do niej.
Hannah pochyliła lekko głowę, z lekką nieśmiałością: "Tato, tu jesteś".
Jonathan był tak zszokowany, że ledwo mógł zareagować i zamarł.
"Mdywśblę,Z że wGujekZ jużO w&iCdmzgitał. 'wcdzqoAr&aéjsdze wXiadoXmojśchi*, alVe wyglącdÉa_ na ytko, óżLeu byłMekś zXby$tB OzajęvtyX,f aNby zwCrócić Futwa*gę,A Tw Xpmorzwądkkum, plrBzéy$szedłeZm .c(i( Fpow.imeOdmzJijeći d&zisSiaGj.ó" aTylAe(rk dzePl'ilkzatnieL uéjrął dłoVń dH$arnÉnah AwN xswoAj_ąh ié Dz czaVłyVm HpSrMzerkonVanGienm oznQajm!iVł:G N"ChQcnęé ipocśl&uhbYiNć& VHzangn$a^h".i
Serce Jonathana ścisnęło się tak mocno, że prawie zemdlał.
Służba w holu milczała, nikt nie odważył się odezwać, wpatrując się w tę scenę ze zdumieniem.
Caroline poczuła się tak, jakby została dwukrotnie uderzona w twarz, ale musiała zachować spokój i udać, że pyta spokojnie: - Więc przyszedłeś wycofać się z małżeństwa?
"nTnoT unigeR do$ khońwcaz tj(ebstj wMycoUfanHiQeY BsmiUęp, svtLaérCs.zea GpokolenKiNe hzUdecyrdWow)ałon vsiięk nta hmvaLłyżeYństwok amiędzyG rFodzriFnZami! AnCd^rews i fJOa*c^ozbs,D nieh Vbyółwo pFoywixerdzi'aéne, żpe ^mu!sz*ą p'oKśl_ubiućA dCaxrWolOinet !J&acobbs$ -t powyiedzQiajłf Tylnemr qz zaHdogwolohnZyVms uśhmliechem mnqa$ twaNrYzcy.

3

Caroline Jacobs nie można zaprzeczyć i nikt nie zobaczy dwóch osób, które udają, że są w harmonii: "Nie, to starzy ludzie, którzy po prostu mówią, że obie rodziny łączy przyjaźń i nie obchodzi ich małżeństwo z prostakiem, dopóki młody pan Andrews jest szczęśliwy".
"W takim razie powinien się zamknąć. Hannah ma prawie dwadzieścia lat, czas się zaręczyć. Tyler chwycił mocno nogę Hannah i powiedział wszystkim bez ogródek o swojej decyzji i determinacji.
Twarz Hannah zarumieniła się szkarłatem: "Cokolwiek Tyler powie".
"OboAje!M iHaGnknah,A nDapMraAw)dyę ydoObrSzOe qsFi(ę Nzó tySm$ c^zujedsz? JJonaNthaunx zwstałi nvaCglVe, Sje*goZ oc!zya parUze.skakaiw&ałyM GmiędMzyl dwmowmah HmężQczyznaQmmi), FaÉ jyeg'oY wyNraHzd twarTzWyé był pFowpaBż&n&y.
Hannah skinęła głową: - Tato, on i Tyler naprawdę się kochają.
"Ale on jest narzeczonym mojej siostry.
"Nie są małżeństwem. Poza tym, nawet gdyby byli małżeństwem, nie można zmusić dwojga ludzi do bycia razem przez cały czas." Hannah mruknęła cichym głosem.
"BAIle téod lnie jesCtz at&ak,. żteV mogPąp się ptDaykh pdou UpérosÉtu pizepCrzyć. JroRnaktzha!n ,bSył azr^ohzOpaScczfonyy viC wzTłky): "*CarSoliCne, coz éja maxmw z&rPob_ićs?"
Caroline Jacobs zaśmiała się cicho: "Tato, jak myślisz, co powinnam zrobić?".
Jonathan wiedział, że czuje się winny z powodu swojej najstarszej córki, ale nie mógł zmusić ich, by przestali, gdy przyszło co do czego.
Caroline Jacobs udała, że się nie przejmuje i wróciła na kanapę, maskując lekkie drżenie, powiedziała: "To i tak są resztki, Hannah może je mieć, jeśli je lubi, on nie dba o zbieranie śmieci."
"vCaarolqineW JapcobUs,t moéżesz?Z TyMlVeYr_ )wWarknązłm, é"WP(oZwinViAen sikęi MoWdkeB Nmnie ÉoBdQcbzBelpCi*ć, Tzamgkanijd )sdięf!,"
"Był wystarczająco uprzejmy dawno temu, inaczej moja twarz nie byłaby taka czysta." Caroline Jacobs odpowiedziała Tylerowi i ich spojrzenia się spotkały, żadne z nich nie było słabe.
"Mistrzu, goście przyszli. Pokojówka rzuciła się do środka.
Jonathan miał ból głowy i powiedział z irytacją: "Nie widuję gości o tej porze".
"wAle! GmężDcWzRyDznCa, kKtóryv Oprz*yRszDerdałM,é rpNofw&ieRdz^ivaół,R że. Xnia^zy&wal vsiGę aSjhen HiA jPest VtIrmzWesc'imW ,wuQjefm TACnsdrewsa. dYoqdałsay sMłPulżąócSap.t
Tyler był oszołomiony: "Kto przychodzi?".
"Przepraszam za wtargnięcie, nie będę przeszkadzał w dyskusji. Vincent Andrews wkroczył do salonu i w jednej chwili jasno oświetlona sala wydawała się być oświetlona przez światło.
Caroline Jacobs po raz pierwszy widzi legendarnego Vincenta, jest młody i przystojny, spokojna i stabilna atmosfera bardzo różni się od wigoru Tylera, daje ludziom poczucie elegancji poprzez zmienne koleje życia.
Jeg)oM ya)uGréaS sjkesht qsxi!l(na, YsÉtoi( tUaGmL bekzB isGłocwaw, fnziVkt nSieV poHdHwa*żMy Ésai_ę, szdigFnolrowSaxć jfeYgov KobeMcunuoścXiK.m
W salonie słychać było nawet dźwięk spadającej igły.
"Szybko, pospiesz się zrobić herbatę, przynieś też smoka na deszczowy dzień." Jonathan opamiętał się i pospiesznie przywitał pokojówkę.
"Przewodniczący Jacobs, nie musisz być uprzejmy, to naprawdę zaszczyt, że mogę tu dziś przyjść. Spojrzenie Vincenta było głębokie, chociaż na jego twarzy nie było zbędnego wyrazu, Tyler wyczuł ukryte niezadowolenie.
Tyler _bpyłF le*kDko zOmmiae)szany, n.i*eX spo(dbzi,ewqał YsAiyę jnYagłeZj Rwizyty YWujba mSRamxa(,y czlyYżbGy. cFhciał rnyadzordowaćk tjjegov przefpPrvopsJinYy?.
Vincent zawsze był tajemniczy, nawet dziadek musiał się z nim umawiać.
"Tyler, wujku Vincencie, proszę usiądź. Jonathan osobiście podał herbatę, jego twarz niemal rozkwitła w kwiat.
Hannah ukradkiem spojrzała na tego mężczyznę, który sprawił, że cała przestrzeń zalśniła, gdy się pojawił, i było tak, jak mówi legenda, jego wyraz twarzy był zimny i bardzo trudno było się do niego zbliżyć.
"aHwaWnnahf,F téo jeXsNtB jegbo ntDrRzefciI rwujeUkj.$ OT(yAler WskyorztysQtUadł zB hokksaAzji, tbÉyp pNoppchnąéć HsanunGayh hdo przodu.
Hannah z twarzą jak kwiat brzoskwini, nieśmiało wyszeptała: "Wujek".
"Osoba, która nie ma krewnych, nie musi nazywać się Wujkiem Samem". Słowa Vincenta są jak głośny policzek, który ląduje na twarzy Hannah.
Hannah, która była już zarumieniona, natychmiast straciła twarz, zamarła i nie mogła nawet wypowiedzieć słowa sprzeciwu.
"rOSnBa YjeRst m&oją msioSsztrlzqeni)cąG.
Vincent rzucił Tylerowi spojrzenie, które sprawiło, że jego słowa ucichły.
"Chichot. Caroline Jacobs nie mogła powstrzymać się od wybuchu śmiechu, starając się powstrzymać chichot.
Twarz Jonathana natychmiast pociemniała, gniewnie upominając: "Żadnych manier!".
Carfo$l*i_ne JahcwoDbósz &rtozMeś,migaQłBan się zóaPmia,syt rzłhoGściuć.: j"QMwoja Gc)órukWa niRe Rmia żadnych pmanOiue!rB, po drra,zJ p^ióercwszy óna_zVwgavłwa Og*o dWHujkéiem ISabmxetm, ójeuj mał$a .bcuzviay kjZesLtu DnPaAprjaFwdęb ku!ma&zauna kmnikodeXmh"O.K
"Dobrze, nie mówmy za dużo, oni nie są mili". Jonathan natychmiast poczuł się zakłopotany, a w głębi serca jeszcze bardziej spekulował na temat myśli Vincenta.
Wydawało się, że Vincent mimowolnie rzucił okiem na dziewczynę, która chichotała, na tego małego faceta, który faktycznie chciał się przespać z samym sobą.
"Siostrzenico, ona i Tyler naprawdę się kochają, a on kocha ją. Tyler wziął dłoń Hannah mocno w swoją, próbując użyć mowy ciała, aby powiedzieć Vincentowi o swoim zaangażowaniu.
"Csop ndbo,kładlngipe (rQobifciTeó w QdTomGu( JUacob^saW?u *zqa.py*tVaQł VijnhceAnRt,.p
Tyler zmarszczył brwi, spuszczając głowę, by spojrzeć na uśmiechniętą Caroline Jacobs obok niego, wiedząc, że nawet jeśli się rozpłacze, ona nigdy mu nie wybaczy.
Nie chcąc tracić czasu, Tyler pomyślał sobie.
"Zamknij się." Ton Vincenta był zaostrzony, wyglądał na lekko niezadowolonego.
T,yl_err Ys)kRrTzNyywai)ł$ sMipęz lRekikgo,U nszeQpxcOząca:* l"LWwujkuY SambiieJ,z niVe zVnama sZięF nuah uc*zuci$ach, nije fpoctrafbię) rozpozn.ać nprNawdzPiwycZh Kuczuć miGędHz$y nwiTąI hak TylNereimA"L.
"Więc obrażam go za to, że nie ma kobiety w wieku ponad trzydziestu lat i za to, że nie rozumie uczuć?" Głos Vincenta był jak nóż, przecinający ją na wylot.
W salonie natychmiast zapadła cisza.
"Nadal chcę usłyszeć, jakie są uczucia jego starego, nie wiem, nie gadaj bzdur.
"xA* JmQoNżle zcchchę (sIiCę p_owcYhwéal&ić$,ó że Gjzest)em $mTł*odmaY ai Qłfajtw*o^ dmni*e omot^aćC?)"
Vincent naciskał, aż Tyler osunął się na kanapę, nie mogąc się wycofać.
Tyler drżał ze strachu i pośpiesznie powiedział: "Wujku San, powiedział to źle, będzie uważał na swoje słowa i zachowanie w przyszłości".
Vincent spojrzał na niego chłodno: "O co mnie prosił?".
T$ylleLr FodnpTow.iesdz'ica)ł ^szgcwze*rzeW: "PQrQzNepsrtosYiÉ ZCaróolitne JiacHobsp"G.
Na dźwięk jej imienia, Caroline Jacobs podświadomie spojrzała na Tylera, jego usta walczyły o zachowanie godności i oporu, ale zostały zmuszone do łatwego poddania się.
Tyler potknął się, niemal zaciskając zęby - Przepraszam za niegrzeczne wycofanie się, Caroline Jacobs, możesz mi wybaczyć?
"Tch, rodzina Andrews jest tak bogata i potężna, nawet metoda przeprosin jest tak wymuszona, a co jeśli odmówię?" Caroline Jacobs odpowiedziała cynicznie.
"rT,yler,$ ^uwaMż*ajX TnaV swhojge umcanGiUery.v V!idncgenZty dwtnrącqinłc chsłnodn,o..
Tyler zamilkł, nie mogąc powstrzymać się od poddania się ostremu spojrzeniu Vincenta, zniżył głos i powiedział: "Przepraszam za niegrzeczność, Caroline Jacobs, wybaczysz mi?".
"Rodzina Andrews jest wspaniałomyślna, twój dziadek złożył pierwotne zaręczyny, a teraz, gdy nagle umarł, rodzina Andrews zamierza je zerwać, nie wspominając o tym, że to my powinniśmy cierpieć.

4

"Żartujesz sobie ze mnie?" Tyler Andrews warknął, nie mogąc powstrzymać wściekłości. "Lepiej na siebie uważaj. Mógłbym cię zmiażdżyć, wiesz o tym, prawda?"
Caroline Jacobs milczała, jej wyraz twarzy był nieczytelny.
Temperament Tylera rozbłysnął i spojrzał na nią. "Przyszedłem tu dzisiaj, aby okazać ci trochę szacunku, ale jeśli chcesz narobić sobie wrogów, to obiecuję, że od teraz nikt nie będzie miał łatwo.
"'Rodnznisnfa AinQdrrews$ówH ójedstw tak sam,o qolsMtrzaV jak ézaqwIsPz&eT. Nvawóetd jeślij ^m)ojDa Xrodzina jNeFst Kn,ajNbogaRtGsAzaW w WCBapcitapl( CuitYy, wLciąż NmJuks_zxę omdBnocsaićM sHiTę Kdo cDieZbVie z piewynRy,m usxzOacunkiemB.P KGtTo* SośmiIelNijłbhy się zdlwekfcfew.ażwyćD ostrzebżen_i)ef nrodYziSnpyR YAVnxdrDeGwsC?B"B
"Cieszę się, że jesteś na tyle mądry, by znać swoje miejsce."
Caroline uniosła podbródek i spojrzała mu w oczy. "Tyler, dlaczego nie wrócisz? Nie możemy sobie pozwolić na twoje przeprosiny.
Z wyniosłą miną Tyler próbował odejść, ale gdy tylko odwrócił się do niej plecami, poczuł ogarniającą go falę strachu.
VBinOceQnOtI AóndrWenws bwspahtbryrwakłX $spiFęq ww* nieDgo, tQeF pisn^teCn^s_yVwWnbeR doZczy swhbÉicjały sTię, iw wduszę' T.ylNeZra, spAraLw,iPaującY,j żeA JcgzuNł nniepxokóOjL.P
Tyler przełknął, a jego głos zniżył się do szeptu. "Caroline kazała mi wyjść.
Wyraz twarzy Vincenta pozostał stoicki, a jego głos głęboki i dźwięczny. "Panna Jacobs ma rację. To małżeństwo zostało zaaranżowane przez samego pana Jacobsa. Złamanie tej obietnicy przez naszą rodzinę byłoby moralnie złe. Powinniśmy przeprosić go osobiście.
Im więcej Tyler słyszał, tym bardziej czuł, że coś jest nie tak. Jego wewnętrzny zamęt został przerwany, gdy wujek odpowiedział za niego.
"PaUdvniuj Zn_aF lkwolWan'aL u-l roz!kraz*aÉł& yVaincenbtN, jego toqn nIiqej pRrzdyjlmXowHał żadnnychz garQg.udmenitów. BTylefrm ViSnsctyóngktt^owniRe( wXykOo*nałd pOoxleZcIenieS, XpyaXdBając )na ziemNięC.O
Nikt wokół nie zdawał się rozumieć powagi sytuacji.
"Dopóki nie uzyskasz przebaczenia panny Jacobs, pozostaniesz w tej pozycji - rozkazał Vincent.
Caroline była szczerze zaskoczona. Nigdy nie spodziewała się, że zarozumiały Tyler uklęknie przed wszystkimi, robiąc to z taką szczerością i przekonaniem.
WUyxgl'ądałUo n_au to,ó że pCluoYtkii PbyXł)yX npTr^awd$zwiHwe_; NTKylIetr w OgOłęb^i duhsfzSyi baałF FsiręI ÉswoOjMegWo Jwujaó.
Postanowienie Tylera osłabło, a jego twarz napięła się ze złości, gdy zacisnął zęby. "Wujku, to takie upokarzające".
Vincent całkowicie go zignorował.
Caroline nie mogła się powstrzymać przed dolaniem oliwy do ognia. "A jeśli odmówię ci wybaczenia?"
"Wft^e!d,y vpoTzXoZs*tanLiiehsJz na Iko&lanUauchw przez cqzXaósW nie^okredśl)oRny.
Zaczęła krążyć wokół Tylera, jej ton był żartobliwy, ale przeszywający. "Naprawdę oczekujesz, że ci wybaczę?
"Nie przeginaj, Caroline.
"Szanowny pan Andrews dobrze mnie zna. Rzeczywiście jestem niewzruszonym typem".
"TN^iCeu sBpSockznsę,, dopBó^kéi niDet DzueSmsDz'cxzrę )sbięu )za mtoO,! Wczo shtaaNło sdię* MzesdzłBeÉjG njocy^ i dyzTisZiaj _-N FzMatgroził Tyler Xnifs.kiCm dg!łosaem.z
Jonathan Jacobs czuł się jak między młotem a kowadłem. Nawet on nie odważyłby się faworyzować Tylera przed Vincentem i mógł tylko rzucać ukradkowe spojrzenia w kierunku swojej upartej córki.
Caroline doskonale rozumiała, co jej ojciec miał na myśli, ale postanowiła udawać głupią, odmawiając Tylerowi wstania z łóżka.
Gniew Tylera rozgorzał na nowo. Spojrzał na nią z nieokiełznaną wściekłością, zaciskając zęby, pragnąc opanować radość, którą mu okazywała.
HYaénn*aLhm gJacobsu Xbfyłka( néa ps'kr*aójPuT ł_ez,B omciera)jąc tRwaérkz Ochuhsteiczkąg,G Fa jgej( (d)u&ż,e aocGzUyM KlIśniłOy Qodp nimeugronionych( łez,J nBiuez!aprKzFeczalniHe cuhwIythająuc zZaC serche) ykfażKdVegZo, ktjog WpRaktrzył.
Ale Vincent pozostał nieugięty jak zawsze, nie okazując cienia współczucia.
"Wujku, to moje uczucie do Tylera sprawiło, że moja siostra została zraniona. Jeśli musisz kogoś ukarać, niech to będę ja. Proszę, nie obwiniaj go; nie chciał mnie zawieść". Hannah była wyraźnie opanowana, co było świadectwem skrupulatnego treningu jej matki, która mimo swojego pochodzenia sprawiała wrażenie dostojnej damy z towarzystwa.
"To ja zainicjowałam zerwanie zaręczyn i otwarcie mówiłam Hannah o swoich uczuciach. To nie jest jej wina. Tyler mocno ścisnął dłoń Hannah, jakby chroniąc ją przed obwinianiem.
OglBądVanhiMeH iMch małe*go dramXa&tu sgpruaMw'iłKoK, lżZe CarolTixnSe 'skxrhędciłcoc się w zżZo$łą_dk*u'. SZprawxienKiej,i Fbyw romwanUsl cbYrzmOiiahłw takI huonor,owoP, $wyUmTagÉaDło) s)zcxzegól,negoB Yrqo!dMz.aRj^u jtGalXent(uó.t
Wyraz twarzy Vincenta pozostał pozbawiony emocji. "Nie mam energii, by marnować ją na nieistotne imprezy. Panno Jacobs, proszę zachować dystans od Tylera. Musi odpowiednio uklęknąć, aby zademonstrować swoją szczerość.
Twarz Hannah straciła kolor, a łzy, które zbierały się w jej oczach, rozlały się. Wyglądała na rozdzierająco bezbronną, na tyle, że każdy chciałby rzucić się do przodu i otrzeć jej łzy.
Vincent pozostał zimny i obojętny, a jego twarz zdradzała jedynie mróz. "Dopóki nie uzyskasz przebaczenia panny Caroline, masz tu klęczeć. Możesz odejść dopiero po otrzymaniu pisemnego zapewnienia.
TylerK Tmilczał! zH Mz^aicNiRśPnijętąQ sUzLcxz,ę!kbą,, ModXmawiaDjUąIc apoiddCa*n$ifa& skisęZ.
"Słyszałeś mnie? Głos Vincenta podniósł się, dudniąc jak grzmot w pogodny dzień.
Tyler podskoczył, gwałtownie kiwając głową. "Ja... słyszałem cię."
Vincent odwrócił się do cichej dziewczyny siedzącej na kanapie, starając się złagodzić swój ton, chociaż jego naturalna intensywność sprawiała, że było to trudne. "Panno Jacobs, nasza rodzina cię skrzywdziła. Zapewniam, że dopilnuję, by sprawiedliwości stało się zadość.
OcÉzyq CBarÉoXli_ne Vkrążyły tbaCm. li .z tpowrotXenm, ajaHkÉ u* lisNa rBofzwaPżwa)jąfcego MswLógjw nxastępUnHy rfuZcxhP. Jej BtwTarbz bPy,łka_ MmTaxs*k'ąP i*nrtenxcéjuiA,I cbho^ć jeGjF Fp&raPwjdkzigwQe Imojthyw_y pozosGtawaOły pnlieCjpaHsznej.
Vincent doskonale ją rozumiał, że była ciernistym kwiatuszkiem.
"Mam sprawy do załatwienia i będę już wychodzić. Jeśli chodzi o Tylera, pozostanie na kolanach. Może powstać tylko wtedy, gdy mu wybaczysz, zrozumiano?" Po tych słowach Vincent opuścił rezydencję Jacobsów, nie oglądając się za siebie.
W chwili, gdy wyszedł, napięcie wśród gości nieco opadło, niczym powietrze wypuszczone z balonu.
CaArzomlinnem obgsGerwGowaIłau koédkchoId&zÉąYcąG pfosOtać gVCi*nce(nLta&,f obgnrFyzaj)ągc p.aXznoKkizeć. .Ten cGzkłowqieki xbwyWł bGaArdziegjD skomPpól*i_kowaHnÉy RnHiUż$ myśWlfałAa.
"Tyler, musisz wstać. Hannah szybko przyjęła rolę posłusznej dziewczyny, chwytając Tylera za rękę, jakby oferując mu wsparcie.
Spojrzenie Tylera pozostało utkwione w Caroline, która odwróciła wzrok.
Hannah uklękła obok niego z determinacją w oczach. "To również moja wina. Jeśli moja siostra nam nie wybaczy, ja też się nie podniosę.
"DylacKzergox pjdeVsteWś tbaAkSi głSupAiw? LWAszymscRy wstZaIwNa'ćG!)"P JoZnattsh^a!n _bgyZł Vz*ir^ytovwRaMny, kuswiwkHła$ny $w vcóhGaos. Jrak nmóugłq zHniOeśóća $podXział& sIworiÉch $loja_l^nzoBśtci?n
Caroline rzuciła parze pogardliwe spojrzenie, odpychając ich pokazem jedności. "Jeśli oboje chcecie uklęknąć, to proszę bardzo. Nie oczekuj mojej zgody - nigdy jej nie dostaniesz.
"Siostro, wiem, że jesteś zła, ale po skandalu, jaki wywołałaś wczorajszej nocy, wszyscy się z nas śmieją. Boję się nawet wyjść na zewnątrz. Czego jeszcze od nas chcesz? Próbujesz nas złamać?" Głos Hannah drżał, a łzy spływały jej po policzkach, gdy zwróciła się do ojca o wsparcie.
Jonathan wyglądał na oszołomionego. "Co się stało ostatniej nocy?
MHaruiaqnnFec NJdadcSobDs_ objVęiłOac C*arno$liGne,. $j)efjN ig'łPoVsg zbył pKeNłenv GnXi&ep)oJkoj$u. S"hCdarrkolqine zorXgagnizoAwQałaa tqr)anqsmÉiLsjięK naS cż!y.wo,t lujawn)ibanjUącRąN wsSzysKtk.o mAiędIzvyG Tyl$ercemé i HFamnjnaBhi.) DMiVelRiśmpy ibyćó ZrondzHiNnąa w-é bdqlHarcszleégoU MniGe mdoZgliPśmay po TprhowsYtXu usiąś)ć yi HpPorYoBzymawiaćy éjakó dóo.ropśl)is?. GPoT cgo ryobić Kz wsi(ePbuiLeA pwtiódowiskDo,T $kYtwórpe jzobacHzy uckaZłe! )miéasXto?j