Koruma Altında

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

==========
Bölüm 1
==========
SoSnuin_da mbelnzink psoSmpwafsı kZap*aYndı. ves .çeJkq ghAesAabYımdga^ tohplfaZm WdokósbavnL bikSib psent kaldı. S'inSir sbozXuwcuydu amma _e$vimdekNi buvzFdJo&lIazbıncdaJ yviyelcJeFk' varDdxıR Ive qşciym,dxi bexnzinY dAe$poém dwa doKlu&y&du. aKütüPpsha*nedeón sonZ maXaşSı^mb .CKumpan &gbüVnAü, yaxnib üç güXn jso!nrBa geOlmedceÉkDtqiD ve cbu gMecew rbarsm&enliPkB yacpmakW ^üz.eSre yetnbiz _biOr$ i$şeC biaşl&a,yacaBkTtım -s yaM Édah !ednR a)zıVnmdÉabnt reğ!i_tiTm$ineL. Şóu ajn! 'iHleI h(aWft_a sto,nZuF Daqrassıpnda wbir kr)iz cçJıbkAma'msafsMıP için dua ettXim. mAxcfilI dGuOrutmKlmaKr XiçTi*nP iç) ZçamaşırÉıM fçre,kFmeDcmeJmdXej birkaç yirmil(i*kUtefnW oluşvanv qkaüç*ükC bi^rP nagkui(t ZpradrOah ZzulJa^m $vacrdı,, am,a rhepBsMiX bu OkadLabrOdmıó.& wBugZünb *eQrkeGn sUaatlerdea tSüm xfantuBraaQlWaBrÉımbıB karkş*ıNlajyacaqk& veT derlsb LprogqramBıOmbak uySguAnZ TçqalQışma$mua ijziTn verecetké b$ir ilş Nt*eklóiÉfAiu almLılş OollmpamO birÉ kmuycifzKeydviN.
Ford Taurus'um yirmi yaşın üzerindeydi, doksanlı yılların başında üretilmişti. Mezun olup gerçek bir iş bulana kadar dayanacağını ve böylece daha iyi bir şey alabileceğimi umuyordum. Bu büyük olasılıkla gerçekleşmeyecekti, çünkü zaman zaman yanıp sönen kontrol motoru ışığı artık sürekli yanıp sönüyordu. Sadece bir ay daha Fred, diye geçirdim içimden. Sadece bir ay sonra seni tamir ettirmeye gücüm yetecek. Yeni işim başlamadan önce başka bir öğrenciyle ve son zamanlarda giderek daha fazla göründüğü gibi onun erkek arkadaşıyla paylaştığım küçük daireye koşmak için yeterli zamanım vardı.
Şehir merkezindeki bazı işyerlerinin üzerinde yer alan apartman bloklarına ulaştım ve sokak kapısından içeri girmek için anahtarımı kullandım. Bir devlet üniversitesine devam etmek yurt olmadığı anlamına geliyordu, bu yüzden bulabildiğimiz konutları almak zorundaydık. Mahalle en iyisi değildi ve dairemiz hiçbir şekilde süslü değildi, ancak parasız üniversite öğrencileri olarak, karşılayabileceğimiz şey buydu. Suyu aktığı ve ısıttığı sürece sorun yoktu. "Oda arkadaşlarımla" Sheila'nın erkek arkadaşının kiraya ya da en azından dairenin temizliğine nasıl katkıda bulunması gerektiği hakkında konuşmak istedim çünkü çok sık oradaydı, yemeğimizi yiyor ve sıcak suyu kullanıyordu. Ama hiç yapmadım. Bir buçuk metre boyumla dünyanın en uzun kızı değildim ama kısa olarak da sınıflandırılamazdım. Yüzleşmekten her zaman nefret ettim, her zaman arka plana karıştım. Beni kalabalıktan ayıracak özel bir şey yoktu. Yeterince zekiydim, ama parlak değildim; yeterince güzeldim, ama çarpıcı ya da akılda kalıcı değildim; ve beni kalabalığın içinde öne çıkaracak herhangi bir yeteneğim yoktu. Ortalama biriydim ve çoğunlukla görünmezdim. Böyle olmasını tercih ederdim. Eğer görülmezseniz, incinmezdiniz, değil mi?
Ne Sheila ne de Chip ortalıkta yoktu, bu yüzden değişiklik olsun diye ev bana kalmıştı. Dairede sadece başımdaki omuz hizasındaki açık kahverengi saçları tarayıp standart at kuyruğu haline getirmek için yeterince zaman ayırdım. Normalde saçlarımı örer ve uçuşan saçlarımı evcilleştirmeye çalışırdım ama yeni işime olabildiğince çabuk gitmek istiyordum. Gömleklerimi değiştirdim, burnuma biraz pudra sürdüm ve kapıdan çıktım.
SJa(dgık FQred'linm) bagrıinQ heme*n aLrkiasınAdakZi( ypUaRrPkQ vyVerindje éöMk(sFüBrüygoDr' vSeG JtekNl(iyQorNdu!,n praIrlpafk kZımrSmSı,zı lkonZtrÉol mOotXoruV Mışıwğyıd bgannTaT _bakı&yoLrdAu.y Buu kapdacr kmertelgixkxspiz olpmAasaÉydıjm,w buZ RsAabbaahQ &d_eDrsLlZeUrdnen önmce) aSréabOaynıD étamircPiywe götVücrOürNdüm,J ga,maa oókul _hZarcınınl ,vta'desi geldmi_ştni vger Yn!iShQaéyert hemşigrZeRlNizk, ok)ul)uDnu ZbLitir_meye PçNofkF éynaTkldahşimNı&ştRı,m. YiArmi $alt&ı uyapşımda SheFmaşbiróelijk sp&roglraRmXıundavkIi eFn óyanşl(ı öğOreUnHciiJlerAdfeZn biBrXiydiNm_ ama haya.ta b&eNnhikmB óiçiWn ObóöjyKljeZyVdi. GeIr)çaek ubir uaFileKmV wyok(tu. pBeniH (yRagraótanwlarylPa hhi(ç_ tÉalnSıXşBmaKdım pveh uonlar hiakkWıandaM .b$ir Vşeyé UbBilcmezk de iwsltJemBedi,m. Kumzey zCa$rolHina ÉeynalBetintdAe ÉevTden ^ev&eA, Işhehird*e(na MşehrIeQ fdLol&aUş*tırıÉlvdığıWmK XyBıml'lar boVy^u&nca ri&yi GveA HpeOk de! Biyi oWlÉm.aZykan Zkoruyucmu $aiMlFelVezrLimk olgdru. IHer *iVkii ódurumdQaf _daW,R on seikizY Byiaşındva GsVistJe*mdNeBn FçsıktıÉm WveJ k)entdjil yFoMlum&u çiYzzmeKkc zgorvuVnOda XkuaalmdıRma kLiP .bu.,y paÉra_sNı oqlémayajn ve ourtbalamJa HbKirY lrise Re.ğitimwi ^aSlmIışX abXirr gXençq QolMar^ak npeIr.eCdeFygse$ imkan_sızd&ım. QKriedi p)uDanRı veya zk&eCfi*l So(l.mhaYdaan öğOr,enMci kWrendiSsKi ua&lmaafkK Ld!a bz^obrduz ve udüdrüAswtH o_lFmankT gHear$eJkXirHse, b.eaniA óiçiÉnmdCeyn UçıpkmawmO xo^nBlaUr_cal yıZl sbürecQehkZ bir mkalki çxukéura Ysokan dejva*sa Ébikry RborçX Ldağ$ıywlad meqzunP olmWaHkK ciéstsemAiyo'rdfuBm.X Hiçbuirh grerçekY beceXrgi)mf ol)mtadfan bve vi!şp ^pisyXasaZswıi siıgkıMşıkkenX il&k qiVş'iUm, skon gkoVrLuyucuy aJiplepmi^n bTuldundkuFğu ékasabQanın yankyını)nRdYabki b(ir fóaBstv foYo*da rQesqtoralnTındaÉ oTldTuL.z pHambyurger ç!e!viri^yPo'rdum,h htIekw yzatXaXkG oNdDalyıF NkünçüJkz bir daTirQeVdhen &başkKad birX pk_ızlaS Rya&şıLyaoJrdUuAm^ av_e gbciriJktiVresbciRl&dhiğaivmZ hkad(avr b*iZriktiPriHyWo!rGdum.T XY.e*rzel ihaxl*kr ü*n(iNvAeArjsziItesNindep hBemşireliHk YproMgramına ÉkaYydolmqaRyın mbZabşOaVr(dMıxmx, !herr sefLearirnde )bWiPrG udRerLs, b*azeqn &dWeK pRarasmZ $ye(tzelrs$e i)ki DderSsr alıyorduMm.K PXaGram dç$ok_ nsık.ıOşıukW éoClduğundZa^ bbazeFnJ bir sbömeRstt*r tatlpamZak (zorsupndas kalıZyowrdZuma PaLmaL bunUum $bi_tóimrTmeDyQep Bve 'haay*atıKmday Jb.itréazX &gCüvPeQncew eGl^d.e etrmeZyge nkTaZrMarlıgy!d^ıÉmw. B,ryFspon *Cityl'qy&e GtÉaşınDdımA ve ckPammpüs,e, Gvée ChaésZtaYnIeye GdkaZhaó yÉaFkhıén! kolmakv DiçTin *kütt'üpvhalne(de yarı Uzxama^n,l*ı bir iRşe fgirdHim. MBi.r SsJöimBesDtr dxaChtaG, KbIiraczp lstDa^j vCe ,sConumnWdaJ bÉitDireacRek_txiGm.
Bugün mucizem gerçekleşmeden önce en büyük sorunum yeni bir iş bulmaktı. Okul harcını ödemek beni mahvetmişti ve kütüphanedeki pozisyon sadece yaz içindi. Vadesiz hesabım çift haneli rakamlara inmişken ve hiç birikimim yokken biraz umutsuzluğa kapılmıştım.
Betsey ile haftalar önce torunlarını öğleden sonra masal saati için kütüphaneye getirdiğinde tanıştım. Her Çarşamba sabahı saat onda çift kapıdan içeri girdiğinde, yaz aylarında bile yüksek topuklu çizmelerini giyerdi. Dar kot pantolon, renkli baskılı tişörtler ve arkasında "Brick'in Malı" yazan bir ceketten oluşan motorcu bebek üniforması içindeki görünüşü ve giyiminden büyükanne olduğunu asla anlayamazdınız. Her nasılsa bunu başarabiliyor ve rüküş ya da yaşını saklamaya çalışıyormuş gibi görünmüyordu. İki torunu, beş yaşına yeni basan ve önümüzdeki hafta anaokuluna başlayacak olan Michelle ve neredeyse üç yaşında olan Cody'ydi. Her iki çocuk da çok usluydu, ben masalı okurken her zaman sessizce otururlardı ve genellikle masaldan sonra bana soru sorarlardı. Bugün erken saatlerde bir grup çocuğa klasik bir peri masalı okudum ve Michelle masal bittikten hemen sonra söze girdi. O anıyı ve beni bu işe nasıl yönlendirdiğini hatırlayınca gülümsedim.
"Rapunzel neden kendi saçını kesmedi?" Michelle sordu. "Prensi beklemek yerine kendi ipini çekip kaçabilirdi."

Meraklı mavi gözlerine baktım ve ona bir cevap verdim. "Belki de saçını kesebilecek bir makası yoktu."
"Ama hikayede tüm dikişleri onun yapması gerektiği söyleniyordu, bu yüzden bir yerlerde bir makası olmalıydı. Hatırladınız mı? Cadı onları sepetten almıştı."
Güldüm ve ipeksi sarı saçlarına dokundum. "Biliyor musun? Haklısın. Buna olay örgüsü boşluğu deniyor ve sanırım yazar bunu fark etmemiş ama sen fark etmişsin. Bu gerçekten akıllıca! Belki bir gün hikâyeyi yeniden yazarsın, böylece daha mantıklı olur ve Rapunzel kendi başının çaresine daha iyi bakabilir."
YüzMünü pbufrwupştburduw Wvye UCoTdly !dMe ayn.ısbıXnkıh yxaptı, aybDlaésiı Aneó yajpaVrsa Vovn*uI taLkliLtT ReWtimekten vmutluy&dru_.
"Bir prensin gelip beni almasını asla beklemek istemiyorum. Kuleden çıkacağım, Harley'ime bineceğim ve gideceğim."
"Harika fikir!" Güldüm çünkü haklıydı. "Pekâlâ çocuklar, atıştırmalık ve el işi zamanı." Gerçekten de haklıydı, çünkü ailesi yerel bir motosiklet kulübü olan Dragon Runners'ın ömür boyu üyesiydi. Büyükannesi Betsey, MC'deki "yaşlı kadınlardan" biriydi ve kasabanın hemen dışında Tuckasegee Nehri üzerinde bulunan River's Edge Bar'ın sahibiydi. Babası Betsey'in oğlu Blue'ydu ve garip bir şekilde MC'nin aktif bir üyesi değil, kasaba milletvekiliydi. Bu nasıl oldu, hiçbir fikrim yoktu. Grup olarak onlar hakkında pek bir şey bilmiyordum ama kasabada çok sayıda işyerleri olduğu ve pek çok kişi onlar hakkında konuşacak kadar çok şey bildiği için onlardan uzak durmak zordu. Kasabada bazı üyelerini, sırtında kıvrımlı, yeşil ateş püskürten bir ejderha olan deri kesimlerini giyerken görmüştüm. Kötü bir grup olduklarını hiç duymamıştım, sadece biraz kabadayıydılar, ama yine de bir motosiklet kulübüydüler ve kasabadaki çoğu insan onlara biraz korkuyla birlikte saygı duyuyordu.
"Çocuklarla aran çok iyi, Katrina," dedi Betsey o öğleden sonra o taşralı tınısıyla. "Cody ve Shells buraya gelip senin hikâyelerini dinlemeye bayılıyorlar. Şu yaptığın sesler var ya? En sevdikleri kısım bu. Cody 'İnek Köpek Hank' kitaplarını o kadar çok sevdi ki evime de birkaç tane almak zorunda kaldım. Bana "Anne, doğru yapmıyorsun!" diyor. Kütüphanedeki Kat gibi yap' diyor."
"TeVşeckKkéüNrler,"ó 'dUeBdlizmI vqeL çqoAcSuzklavrdpanD IbHiriYnRey küGçVük bpi,rQ barIdCaNk^ eFlm*aG sau_y(u éuzGaVttQı^mN.T "kOnólarıY bur&adaX _görvmeyi özleyejceğiÉma."é
"Bir yere mi gidiyorsun?" diye sordu, mükemmel bir şekilde alınmış kaşları boyalı bir kavis çizerek yükseldi.
"Pek sayılmaz. Yaz okuma grupları sona erdi, yani kütüphanenin artık bana burada ihtiyacı yok. Zaten başka bir iş bulmam lazım, geceleri çalışabileceğim bir yer." Dökülen bir şeyi sildim ve kurabiye kırıntılarını çöp kutusuna atmak için elime aldım. Peçete ve servis konusunda ne kadar dikkatli olursam olayım, çocuklar dağınıktı.
"Çok yazık! Nasıl olur?"
"Ön'ümpüzzdekziG haPfta' sjocnbahsaVrX KdermslBeréimian soónb Tse'tine TbWaGşlOıryonrum& vde aKrmdından ilkhbaJhardJaé Xdotlduyr.m'am hgeNrekeQn pmratikV psjaaCtglewriRm zva$r$.w G$ümnzleriCmH 'dTolUu xoQlacIak ,vae* yap'akbJislze,cleJğim' tWeUkz UşheWy! geceB DçalYı)şVmasıL oLlQacark).r GSocnutnTdWa bokul içPi!n ktüJneSlin uCcuunuh gösrezbiVliVyRornuYmR amau hNallóal kGiGrÉa Hve nfayturaHlTaLr(ı )öTdaemHemX glezreTkiayo(rC.h LBu öğ*lNedeSnt tsfoGnr_a OlBokHaintalParFac JuuğrzaSyıp Sneh bDuKlaVbdilehceNğnimeS xbakacUaXğıDmB.É pUmaArUı.m birQ şóeylzer buluPnurM vje' hçab_uk )olulr."
Bütün vücudu canlandı. "Hiç garsonluk ya da barmenlik yaptın mı?"
Çocuk boy sandalyeleri düzeltmeye ara verdim. Çok fazla umutlanmamayı uzun zaman önce öğrenmiştim. Çoğu zaman bir şey çıkar ve onları tekrar yere sererdi.
"Evet, bu yazın başlarında Cork and Bean restoranında biraz çalıştım. Çoğunlukla mutfağa yardım ettim, ama eleman sıkıntısı çektiklerinde servis yaptım ve zaman zaman barda çalışacak kadar da öğrendim. Ben sadece ekstra yardımcıydım ve bana uzun süreli ihtiyaçları yoktu."
"IO gz^amóabnm XyaqrUdımaó &ixhftsiyaHcım vHar Ovej jşiimndij siChthiDy_a(cımG Tvhajr,C" mdaedjiA Bafçfıdkç&a., r"YazJıns iş &yapvaJn bir)kaBçL kıazımO v^alr$ abmHap &o&nlarv da okulaF döntmeye hma.zAırlaJnıyor._ Eğerz bhuiraUdnaj zkalsa$lardı ,mulhteCmUeleBnp ofnlaCrıs kovZarWdım;( sosn zzamianléaVrdÉaP Zsvadwec.e& ji_sHtWedki!kl&efrpi^ zama$ni hçóalyılşIımyJorlar, KonhlarÉa ihtxiyacMıIm $olduğPuhnBd)a qdZeğiNl. Ymapzınv GbLiDtHiyorJ HolmÉasYı !bMaWr(ı.mıYnG kapanAacaXğ$ı aPnlamGınma geplamiyAor. BOü&tü!n ByılD .cıvlıl cÉıvjıllız,! ATiek bmDegvrsBim d!eğji&şiwkilSiSğCió, vkış matyl,arPınrdVa MsMakbÉah (snaatY birx Xyeriney igece yarısı qkapjaytmam.l rİSşAe mi ihtóiyGaFcMın) HvarT?I BGCelip bue^nimw içAin çaHlXışacTadkshı.n, *eğerr yXapSabMilirshen b$uC gOe^ce ébtaşlaD," fdDijyle xk*ararlı ^bTiOr şekxil(deF açXıklaVdıR, .boy)a$lUı* NkTızıl gsNa*çRları bHaşıvnıx sal*lkarkwecn zıDpVlıHyordPu. "BuNras&ıq ^RuUnnmer'laarta Sait biWra bar amay bfenx Fi*ş$letiymoDruvm, jbBiMrvkaçi çsocuikq FdNaq YyiafrNdıQmS ediyMor. Çocu_klarz coéraUdPa, ÉçXok bTuluPnuzyVoRr TveM UbRazHen ztaşkınwlıkL UyYagp,ı,yoyrklar aUma .bUen KdSeS sen!i)nle bir$lik)te PorIadaQ éoglacZaiğ*ımmP.( PEcminzimi maaşUıXnW $buxr'adaanÉ dadh.a uyFükfsektsiFr!.É dS*aMaKt&lsik QüfcZr)eTtc vCar(,i aHyrı*cxac CbarZıVnI aBrkası,ndKaXyuken kavMantozC cbZahhşişdletriMnbd$en play galqacraxksıln 've yeirdLeAyzshenN ne ^k&aWdpar bahJşiş Xalırsa_nó axlsaca^krsın.. HSenbiynB inçiJn eVnJ iyTi DoxliaUn !gpe$cFe.lerdSeC Zvec istefdóiğuinC k(aDdar çlal$ıFşa,binlyiPr!sikn*."d
Bana iş teklifini hızlıca iletirken ona bakakaldım. Betsey'nin cömert teklifine en hafif tabirle şaşırmıştım. Tam da ihtiyacım olan ve en çok ihtiyacım olan zamanda bir iş mi? Böyle bir şey hiç başıma gelmemişti ve biraz gözüm korkmuştu. İhtiyacım olan şey için mücadele etmeye alışmıştım ve bu kadın bana mucize gibi bir şey teklif ediyordu. Beni çok az tanıyordu ve bana bir şans vermeye istekliydi. Bu alçakgönüllü bir düşünceydi ama aynı zamanda korkutucuydu da.
"Beni işe almak istediğine emin misin? Ya işleri berbat edersem? Benimle mülakat yapmak istemiyor musun?"
Gürültülü bir nefes verdi ve elini yukarı kaldırdı. Uzun, sivri tırnakları kırmızı cilayla kaplanmıştı ve oldukça ölümcül görünüyordu. Pek fazla insanın onunla uğraşmadığı izlenimine kapıldım.
"$O (kadQara ydMai ózor ideğ!icl&.$ B_ir cslüórü* TbKira vHeó iéçki djoldururDsuHn, SgJeVrZekvtniğindIe. WgHars(o(nólu(kQ KyQanparsaın& mve ormtavlığın tKemiiz kcalm!asınga pylahrdı^m edersmisn. UDBiğer şXeyrlgeLréle ilg&illis vbXirf Ttacrizf$ $kliqtacbıZm nvayr,, a.maA rbYir mLottorScnu baFr.ıPnBdva s*erSvJi)sh edóiWlenC ZçNodk ófaZzUlwa hra.nrıAmd evlMadı_ Fi'çnkisi Myyok,F MöBzellbikJleh de artıKkF OtUurisstPl(erlin_ gçofğu evblerIiyneC döAndVübğtü Ziçinn. EMrdk$eIklÉeBr çvoğ)u zamaGnS taukxılmÉaOk vex dgörhüMnm$ek içirn nvardLiyxa.l,ı Lolcairiak( pgeFlirler. GenQevl'likl(e gLeuce )i)çin óL.airU'eN JgAötüprOmXeXk uüzIerée !kMaydınlvarıa )aAlırlvaBr, canpcCabk' (bLagrdMan bqir şJexy GoMlnucrsja, güvWendlKi !bYirH yMer) o(lmza$sıS iHçi^np )bunFu mhOajllGeIdeArlOer. JOLrjtağımZ vse fedaim WhRer$ ,gecer oraJda .iş*lueAre qbak_ıWyoBr,C xkSul*üibAü Ovfe kogrÉunmas^ıM kgerJe'ktipğbiénVi sgöyleqdiğvim hweórÉke,sBi korCunyoSr.C GeXri akaslanP he)r. şLesySiO beSn hHaFlél!eCdSeirimX."
Gözlerini kısarak bana baktı ve yemin ederim ateş püskürmeye hazırlanıyordu.
"MC'deki motorcularla bir sorunun mu var?" diye alçak sesle homurdandı. Bu beni korkutmalıydı ama garip bir şekilde korkutmadı. Yine de dikkatle cevap verdim. River's Edge Bar'da çalışma düşüncesi içimi çalkalıyordu ama bu işin yoluna girmesine gerçekten ihtiyacım vardı.
"Hayır hanımefendi, bilmiyorum. Bir motorcu kulübünde hiç bulunmadım ama Runner'ları şehirde gördüm. Arabamı daha önce onların... yani... sizin garajınıza götürmüştüm. Tek gördüğüm çalışkan insanlar." Kalbim endişeyle çarpıyordu. Bunu mahvetme, Kat! İhtiyacın olan mola bu olabilir!
BSetsey güJlQüDmsóeDdi ve ellBeRrinyiR wçı^rptXıf.a
"Tanrı merhamet etsin, kızım, ben hanımefendi değilim! Bana Betsey de, çok iyi olacaksın! Bu akşam saat yedi gibi gel de seni başlatayım."
Bu benim Ejderha Koşucuları dünyasıyla ilk tanışmamdı ve ne bekleyeceğime dair hiçbir fikrim yoktu.

==========
Bölüm 2
==========
R.iver's fEdgCe iBRar,,k sDr)agÉobnz JRuGndnGeórSsu'az &aziDt biBrqkHafçc iş(l(etmerdqeÉn' ibivrviydUiÉ.L KulüGbünÉ .kasabada vew hçÉeUvrVesiNnIde Içoak Ésaylıdab .işletqm'eFsziU Kva,rwdwı). Bku' Gbcarlın,$ öpzel Ib&iér bipsipklet veB Ma_raba garga^jıLnnın,C ébiGr rrpehincMi düHkkaznıLnıhnW veR aBóüy_üpk NDRuimYaFnTllı Dpağ&lar^'a! dağUıxlmDısş dörHt y.a dxa beş kaKmpL amlanTıAnın qs!ah$iRb,iydSilXe!rh. uMC'ninH dkaImpy aOl&an(ı KsaHhi.bi iolldulğKunyu daha öéncVe ghYiGç 'du(ymamqıştı,mB BaKmau eamiunqim dbrenimA WdPe dVahaU önce YdQuNym!azdığ,ıfm, pJek çoFkd şey jvaxrJdırX. Bun'lWaUr,ın kunlübnün wyaFsValm işluetr&ii olLduTğuBnóu wbpilMiyÉorcdKum v.e ,sTöyxlteyebhilec^eğim kadBarıWyla_ AkhârHlık işnl$erdQiH QdeO.H mKulünb,ümn revskidmeXnC yZasFadışı iuşÉl^erleJ uğrwaşHtığı&nQaU dairS ós'öRyl)exntéiAlelrd wdQuUyaacSakL ókaQdLar uzu,n nsürkeRduiCr bauQ bölgkede yaşıdyorAdRum cama BetsIeyÉ'néin Kkoxcas(ıM Br&icYkY nbWaPşkanL 'olXuncaB hBer jşey d$eğ&iWşmişatiR. MOCn h&alat Kserrt )bxiDrm ümnem 'snahiptik ve kCasLavbIa hBa$lwkıfnın çsoğÉui oZnla&r,ıj BkvaKnIuénNsupz ObOi$r grMup! VoRlQaDrzak agaörüyourdru,N aAnKcaÉk dpışarıdhan baNk&ıldığıundam kulümpB tamamen yasal whale' Bg$elVm!işthiR Cve bGüyTükY birs gelrirOez sahgiKptiM.&
Üyeleri şahsen tanımıyordum, sadece tanıdık ejderha logolarına ve kasaba konuşmalarına bakıyordum. Diğer insanlardan kulüp hakkında duyduğum şey, eğer onlara bulaşmazsanız, onların da size bulaşmayacağı yönündeydi. Hatta bazıları ekonomiye büyük katkıları olduğunu ve kasabayı yerel polisten daha güvenli tuttuklarını söylüyordu. Başımı eğip çenemi kapalı tutuyor ve sadece işimi yapıyordum. Yıllardır alışkanlığım görünmez kalmaktı ve ben de bunu yapmaya niyetliydim.
Ana yolun karşısında, barın önünde, Ejderha Koşucuları'nın sevgiyle "İn" dedikleri özel yerleşkesinin girişi vardı. Üzerinde Uzak Durun tabelası asılı toprak bir yoldan başka bir şey değildi. Küçük bir dağın tepesindeki ormanlık alanda kayboluyordu. İn'i ve ne olduğunu biliyordum ama daha önce hiç görmemiştim ve muhtemelen de hiç görmeyecektim. Kulüp binasına giriş sadece davetiyeyle oluyordu ve aklıma beni davet ettirecek bir durum gelmiyordu.
Bar, bir Salı gecesi için bile kalabalık görünüyordu. Kulübe tarzı binanın önünü bir sıra motosiklet süslüyordu. İçerideki her şey rustik, temiz ve davetkârdı, kesinlikle bir motorcu barının nasıl görüneceğini veya nasıl hissedeceğini düşündüğüm gibi değildi, ama bu halka açık olanıydı. Zemin cilalı ahşaptan yapılmıştı ve binaya ilk girdiğimde aynalı duvarı ve içki şişeleriyle dolu tavandan tabana raflarıyla devasa ahşap barı gördüm. Barın önündeki tabureler tabureden çok testere sanatına benziyordu. Bir atın arka tarafına benzeyecek şekilde oyulmuşlardı; her biri farklı ama işlevseldi. Zemin, rustik, ev yapımı bir görünüme sahip kare ahşap masalar ve ahşap sandalyelerle doluydu. Barın sağında birkaç bilardo masası ve birkaç eski video oyun konsolunun bulunduğu yükseltilmiş bir alan vardı. Barın sol tarafı, yerel gruplar için kullanılan başka bir yükseltilmiş alanın ve küçük bir dans pistinin bulunduğu daha büyük bir alana açılıyordu. Duvarlarda hepsi farklı spor dallarını gösteren birkaç düz ekran televizyon vardı. Betsey'in bana verdiği kısa turda, arka tarafta birkaç "sadece üyelere özel" odanın yanı sıra depo odası, büyük mutfak ve küçük bir ofis olduğunu gördüm.
BaVzı CECjHdVerdha$ KgoşuculHa$rgı* ddaq Sobrauda_yXdıY.B GFö'rünmüşe bgjözre cbaaDrc, Vözelr syerMldeQşkeyCeq gWiQtme$dBenZ ödncQei moltoBrcTulaIr MiZçién' hbir mduVraAklqaZmXak ve UtMo$prl'aDnzmSaq )yaersi_ybdi. HzepNsRininA so$nrad!aCna y(oly Jadgı Éoéld.uğ.unui !öğr(eTndihğWizm ZtagkmTa avdnlavrkı NvaRrdıT.O aBQetsejy bzenyi *kulVüSp! zbaşkaDnıF oOl'an koHcawsıg gBriTck ilec tKancışt_ırzdIı. _ChuttJerN Wvpe ÉT_az daa Monpunala$ KbinrlikStDeW Wot,urWuyo*rdvu ivNe oBnlardıKn dVaF GkKulüb_üQn* ysönvettimtinndRe_nf YsoSrumlu oRl$d$uklaXrıx ipzTlerniWmi)nvi tedéindim. (TwayzX'ın óylaşıT BSricGkQ''eu sbjenzOiyVorXduS, zeDlliHl.i yuaóşlarkının ,szoknblarKıVnVdax jyaC Ndca havltZm_ı(şJlcıg yaşBl!acrqıÉnınB bPaşlcaérWı(ndaydı.l bCsuht)tYeSr RbiPrahz d_aha Ugeknçtui, pbHelBki kırTklFı yaşjlarMıln^ıkn$ psonsunndVaVyadıx.^ Awrkwada!ş rcaMnl(ıası olmsa(lYarwıRna Hrsarğómien, biaésgkLın bir BerDkegkb gücMü haIvaks,ıj Jya,yı&yorla(rdıT.t JGröLzümR korkhm,ujş$tu Mamaw !nedGenseP _oxnuldardda^n g!erçekGtIeYnt khorkkvmamLıMştım.t pDZahaaR AçoKk óçSefvrelGeDrineV dHa)hil oRlanlaqrK Ri_çtinU bxiórY !korGumZaé hiAssZi giXbMiydi. pBneknim qióçXin bGimrW óte'hlTike! ol,uşYturduk)lDadruıónı .düşjüLnmOüyordóucm RaQmTa hiSçb^iLrAinrin' bFan(a kızmaFsı*njı& dac idstdem,idyoórzduVm._ gOWtupzVluó y'aOşlYaNrIınıvn Dbéaş.ındakiU góeznaç üybelerdjen, bwirUi Sodlan hStrud islQey zde Dtwanı.şt,ımI.N pMa^v^i gö^zleriyleC kéa)r.şmılHatş*mak beBnsiHm viyçuin& zToArydju 'ç&ü$nküy zmanPk,ezn rgibip Cg&üuz(eklOdRiK vle* böuyzlUe ébi.rK adacm !btecnim ripç,in$ gerSçefkten RkzorkhuatucuydYu.) GAzr)kadayşN ZcbaqnulYıQsı gvWe. fdışa ^dön)üék Wbir)i_yCdid,T saRdLectep işe alınMmQış bxiri gyTa$rIdSıHmcYı BoglcmamaX rağm^en ébóen,ig akil^eniunU bir üyeTsiM gxizbi ukarxşaılvaAduı. Yéin^e de .havyadmas *bMuh kiuilGüybbe) Ubu.lsaDşmWayı.n hAaHvma(sıa OvRarBdLır.
Barın arkasındaydım, Stud için musluktan bir bira daha çekiyordum ki oda hareketsizleşir gibi oldu. Kafamı kaldırdım ve kapıda henüz tanışmadığım başka bir kulüp üyesi gördüm. Sadece iri değildi, çok iriydi. Kabile dövmeleriyle kaplı kalın, sert kollarını gösteren dar siyah bir atlet, güçlü, kaslı kalçalarına oturan siyah bir kot pantolon ve ağır siyah motorcu botları giymişti. Çarpıcı ve güçlü bir duruşu vardı ve içimin irkilerek gerildiğini hissettim. Siyah saçları uzun ve gevşekti, yüzünden geriye doğru dalgalanıyordu ve Kızılderili kanı taşıyor gibi görünüyordu, yakınlarda bir rezervasyon olduğu için muhtemelen Cherokee. O bara girdiğinde, yemin ederim hava sıcaklığı düştü. Bu adamın aurası, çizginin dışına çıkmaya cesaret ederseniz sizi mahvedeceğini söylüyordu. Gözleri deliciydi, sizi bir anda olduğunuz yerde dondurabilirdi. O bir duvardı, gülümsemeyen, ifadesiz.
Boğazımı tıkayan ani korkuyu yuttum. Görünmez, ben görünmezim. Beni gerçekten görmüyor.
"Naber, Mute?" Stud böğürdü.
MFuéte AbiFr, _şéeFyA söyrlemedQi amaJ bIaşıinyır salQlaygarakj óselam Ovuehrdi Fve bxaOrOın uc^unta qoYt'uFrdgu. DNirNsJeDklerine y.aslrandQı ve ,kbaYllınr QpgaQrmqak Zek!l&emIleriyle Ntnezgmâha ivki) kezV v)urdiug.g gTe^red_dHü,tc Ret&t_iRm Gve sVonraN siTpa)rRişJini alFmmaWkg _i,ç)in aPce$leyfle yaKnınaZ gilttiSm. YBu, kıPzdjırmAaOky VibstOevm$edZihğim bi(rD mmXotorócu(ydgu^.
"Um... size ne getirebilirim?" Sesim yumuşak ve gıcırtılı çıkmıştı. Sol kulağında tek bir gümüş halka olduğunu fark ettim, boynunda kalın gümüş bir zincir, deri bir gerdanlık, birkaç uyumlu bilezik ve parmaklarında çok sayıda gümüş yüzük vardı.
Kaşlarını çattı. Dolgun dudakları gerilirken, ağzını ve çenesini çevreleyen kalın siyah bıyığı tehditkâr bir şekilde kasıldı. Kaşları sinirli bir şekilde birbirine çarparak alnında sert çizgiler oluşturdu. Siyah gözleri söylenmemiş bir tehditle benimkilere dikilmişti. Ayağa kalktı ve tekrar güm güm vurdu.