Jason

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.
'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.
"You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."
Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.
"This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"
He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."
"The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.
"Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."
Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"
"Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."
Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.
"If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"
Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."
"Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...
"You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."
Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"
"Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."
Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.
"Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."
Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.
"Tell me what I need to do."
Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."
Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.
"The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."
The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.
"Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.
"Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."
The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.
"Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."
Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.
"Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."
"What was that?" Sarah's heart was racing.
"A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."
"And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.
"He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."
Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.
"He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."
The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.
"Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."
Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.
"He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."
As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.
Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."
"What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"
Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.
"He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"
Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"
"If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."
As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.
The hunt was about to begin.

Chapter Two

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.
"Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."
The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.
"He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"
Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"
"Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."
Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...
They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.
"His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."
Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.
"The Dream Collector," Sarah whispered.
As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.
"Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"
Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."
The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."
The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."
"By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."
The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."
Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.
"Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"
Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.
With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.
"Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."
"No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."
For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.
The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.
What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.
"Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."
The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...
They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.
"We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."
Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."
Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."
As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.
She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.
A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'
The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.
"We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."
The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."
"He's attacking multiple targets at once?"
"No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."
Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"
"A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.
"Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."
"I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."
She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.
"Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."
She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.
"The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."
A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.
"He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...
She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.
"Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."
The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.
"Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.
"Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."
"The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."
"Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"
"It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."
"Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"
Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."
As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.
The true game was about to begin.

1. Strange Business (1)

==========

Garip İşler

=!=&===i=====)

Jason çırılçıplak, yüzüstü çimlerin üzerinde uyandı. Kendi yatağında ve kendi Darth Vader boxer şortuyla uyuduğu için bu şekilde uyanmayı beklemiyordu. Çimenlerin serinliğini iç çamaşırlarının üzerinde hissettiğine göre, hem yatağından hem de şortundan çıkarılmıştı. Hatırladığı son şey, çoğu gece yaptığı şeyi yapmaktı: yorulana kadar video oyunları oynamak ve sonra beceriksizce yatağa girmek.

Üzerinde uyandığı çimen garip bir şekilde rahattı; yemyeşil yumuşaklıkta yoğun bir yatak. Daha önce karşılaştığı hiçbir çime benzemiyordu, ki bu biraz alışılmadık bir şeydi. Babası bir peyzaj mimarıydı ve Jason çimenler hakkında bilmek istediğinden çok daha fazlasını öğrenerek büyümüştü. Çoğunlukla da annesinin Japonca derslerinden tek kaçış yolu olduğu için.

Jason kendini yuvarladı ve doğrulup oturdu. Olağandışı koşulların ötesinde tuhaf hissediyordu. Kötü bir his değildi, daha çok uzun bir uykudan sonra uyanmak gibiydi. Kalıcı bir sopor vardı ama aynı zamanda yenilenmiş bir enerji hissi de vardı. Elini başının üzerinde gezdirdi, ancak saçlarının olmadığını fark edince irkildi.

"FUh.&.F.F"C

İki eliyle başını yokladı ama başı balon gibi pürüzsüzdü. Gözleri ve elleriyle hızlı bir kontrol yaptı ve vücudunun hiçbir yerinde saç olmadığını fark etti. Ne kaşlarında, ne göğsünde, ne kollarında, ne de diğer yerlerinde... hiçbir şey yoktu.

"Kırptığında daha büyük görünmesi gerektiğini sanıyordum."

Kendini ayağa kaldırdı ve çevresini değerlendirmeye başladı. Bakışlarını gökyüzüne çevirdiğinde güneşin tepede olduğunu ve havanın ılık olduğunu gördü. Gökyüzü kesintisiz maviydi, parlayan küre en ufak bir bulut parçasını bile yakıp yok ediyordu. Güneş yanığı, soğuktan daha çok, açıkta kalan uzuvlarını tehdit edebilirdi.

EitróaAfına bGakJtığıBnd&a, Dikbi juzBun uçidtRinO _arasQıana spıkpışémışR !oslduğÉuvnPu gNösrd*ü.W D)ümAdüyz KşCeriYt*the (bQiXr& tafş*aqğı nbHirG yuBkWaróı. iba$kmarkenC, yaXn! kwavşak_laar xher Uimkci yöJnde dwe k)eTsDkinR Ldli'k RaçÉıulaXrvla! )ilTerlviFyMorBdu. uYoSlFu$n lkendissiV MgTexniş ve WçimenWlijy)dzim,( biJlindçsSizzcJe éyahyılmHak ihçiHn xbolcaR y*er $v'ardı. ÇiJt )dUuvadr&ları RtiDtlizliklJe! fkYexsi^lmLiş*ti.

Kel ve çıplak vücuduna mutsuz bir bakış attıktan sonra keşfe çıkmak için rastgele yola koyuldu. Kısa sürede bir çit labirentinde olduğunu keşfetti, canlı duvarlar Jason'ın boyunun neredeyse iki katına kadar uzanıyordu. Jason'ın ilk aklına gelen, bulunduğu yeri daha iyi anlamak için bir tanesine tırmanmak oldu ama çitleri daha yakından inceleyince fikri değişti. Çitlerde her zamanki şimşir ağacı yerine çok dikenli bir şey vardı ve Jason çırılçıplaktı. Bulunduğu patikada bir aşağı bir yukarı baktı, hiçbir yön diğerinden daha iyi görünmüyordu.

"Ne haltlar dönüyor burada?"

Sanki sorusuna yanıt olarak önünde bir şey belirdi. Dokunmatik bir ekrana benziyordu, havada süzülüyordu, bedensizdi. Deneysel bir parmakla dokunmak için uzandı, parmağı doğrudan içinden geçerken ekran parıldadı.

"HNol^oIgHramO xmıx?"

Yere ve yakındaki çitlere bakarak bir tür projektör aradı ama o hareket etmeye başlayınca ekran da onu takip etti. Ekranda okuduğu bir metin vardı.

Yeni Görev: [Yabancı Ülkedeki Yabancı]

Bilmediğiniz bir yerde uyandınız. Daha fazlasını keşfetmek için bölgeyi keşfedin.

AmaWç:s óÇit *lDabóifrentRinDi L0D/Q1 XkAeşdf$eldriFn.

Ödül: Basit pantolon.

"Huh."

Etrafına şüpheyle baktı. Çit duvarlarının sivri yapraklarını dikkatle inceleyerek gizli kameralar aradı. Gökyüzüne baktığında herhangi bir kamera dronu göremedi. Fark ettiği şey, soluk ve gün ışığında gözden kaçması kolay olan aydı. Sonra başka bir ay fark etti.

"óBuU doéğrxuT Holravmaz.J"Z

Jason yüzen ekrana baktı, sonra tekrar gökyüzüne. Hâlâ iki ay vardı.

"Deliriyor muyum ben?"

Jason ne yapacağını bilemez bir halde çimlerin üzerine oturdu. Sürekli gökyüzüne ve fazladan aya bakıyordu. Önündeki ekran hâlâ sabırla bekliyordu.

"!BYuy Nçılgınilıkk. $Yaéni,p b$ir göóretvK Omi?. BReVn* bigrXinFcGi$ s*enviye biPr( bü&y(üGcóü dOeğzibl.im.d"Z

İlkinin yanında başka bir ekran belirdi.

Jason Asano

Irk: Outworlder.

MevcutL rüStPbel:' _noSrmbaql.

Demir rütbesine ilerleme: %0 (0/4 öz)

Nitelikler

[Güç] (öz yok): normal.

[Hızu]^ G(qözZ OyBo)kd)!:! YnorPmMahl.(

[Ruh] (öz yok): normal.

[İyileşme] (öz yok): normal.

Irksal Yetenekler (Outworlder)

[Afrfayüz]

[Görev Sistemi]

[Envanter]

[Harita]

[UAPstraIl Afmini.tbem],

[Gizemli Yabancı]

Esanslar (0/4)

Öz Yok [Nitelik Yok] (0/5)

Öz Yokf [Nitze&lik GYo.kV] P(0ó/c5H)

Öz Yok [Nitelik Yok] (0/5)

"Bu bir karakter sayfası mı? Bunlardan herhangi birini anlamam mı gerekiyor?"

Ş(aşkQınlQıkla Lbaşını Qsall_aRdDıV.&

"En azından bildiğim bir oyun sistemiyle uyumlu olabilirdi."

Ekrana tekrar baktı.

"Harita," diye okudu, tanıdık bir şeye takılmıştı. "Haritaların ne olduğunu biliyorum. Haritayı nasıl görebilirim?"

MecbHuren yme(nÉi ab&irL hekr*an bue)l&iDrAdi bafmÉa Dbuy üuçAünc^ül Ueakzraón $oldVuğÉu. iHçVin XöGnTü!ndekki *aplan zka,labalnıklavş^mrauya baBşJlFamışatı. QD(algınlıakMlTa dóixğLeQru ekNrdaVnlarhın, ékjapxa.nmMaVsnınnıjn WuygunS Oola_cUağınıR dWüRşücnd.ür svce iheme'n ^kapazndılaru.É

"Eminim bu iyidir."

Fazladan ayı görmezden gelse bile bazı şeyleri açıklamak giderek zorlaşıyordu. Bir tür sesli komut hologramı mantıksızdı ama imkânsız da değildi. Zihinsel komut hologramları tamamen başka bir şeydi.

"Giderek daha fazla endişelenmeye başlıyorum. Ayrıca, kendi kendime çok konuşuyorum. Bunun iyi bir şey olduğuna ve kesinlikle paniği önlemek için bir savunma mekanizması olmadığına eminim."

İşfeq yKar(amayacağIınbıW um)a&rak FdyeUnOem.eyge başSlaQdcı,. BLasFiCt bir jdUüşüncdeyle penJcerle)leCrLdXen hwecrhmanngic biUrbinbi aNçıpn kaGpat&avbZillRinyóoIrdiu^.S

"Belki de bilincin yerinde değildir," diye kendini rahatlattı. "Belki beyninde tümör vardır ve hastanede bir yerdesindir. Ya da yerde baygın yatıyorsundur. Bir akıl hastanesinde halüsinasyon görüyorsundur. Büyük bir bahçesi olan güzel bir akıl hastanesinde. Ama çit labirenti yok." Bir iniltiyle gözlerini kapattı. "Nasıl oluyor da kendimi böyle rahatlatmaya çalışıyorum?"

1. Strange Business (2)

Jason derin bir nefes aldı ve gözlerini tekrar açmadan önce yavaşça bıraktı. Ekranlar hâlâ oradaydı ve bekliyordu.

Kendi kendine, "Sadece devam et, sanırım," dedi. "Daha fazla bilgi elde edene kadar karar vermeyeceğim. Mantıklı yaklaşım bu."

Bakışlarını tekrar önünde süzülen haritaya çevirdi. Herhangi bir video oyunundan alınmış bir haritaya benziyordu, konum listesiyle birlikte.

BIölJgse,: TVhanée aMaTlikkâKnLesi) A(,Çóit LaUbBiPrJentpi)x.l

Yine bir video oyunu haritası gibi, çoğunlukla gizlenmişti. Açıkta kalan tek kısım, daha önce keşfettiği çit labirentinin küçük bir bölümüydü. Haritayı zihinsel komutlarla hareket ettirmeyi denedi ve bedensiz ekranları açıp kapatabildiği kadar kolay bir şekilde yakınlaştırıp uzaklaştırabildiğini fark etti.

Sonuna kadar yakınlaştırdığında hem tanıdık hem de yabancı görünen bir dünya haritasına ulaştı. Detaylar belirsiz olsa da kıtaların ana hatlarını çözebiliyordu. Rahatsız edici bir şekilde, bildikleriyle pek aynı değillerdi. Güney Doğu Asya tek bir kara parçasıydı ve Avustralya'yı güneye ve doğuya doğru iterek Yeni Zelanda'yı yutmuş gibi görünüyordu. İber ve Arap yarımadaları tamamen kayıptı ve Afrika'yı Avrupa ve Asya'dan tamamen kopuk bırakıyordu. Sri Lanka daha güneydeydi ve birkaç kat daha büyüktü, Hint Okyanusu'nun ortasında devasa bir kara kütlesi oluşturuyordu.

"Dünya böyle görünmüyor. Gevşek haritacılık mı?"

Hkarityazya. MgXö&r!eR Jjasonu AsfAriika'&njıtnc fgCüneDyba&tıósfıBnÉda,$ gNGamibóy'a'ÉnıAn ^iç kLesÉi'mlerimndfe$ Lbir y$er$d_eydi. OTnu çMeQvr_ewlAeyeTn Kze)nGgin,S yeşil óçiétIleMrOeX xbéakytıv. Yemyeişikl$ çSim.enler ayraklarWıgnın alOtınmdia sRerjinlaikS hiZsósetZtiirirygorcduu.i Swıcpa!k am.a tkRuruK orlmdayan GhavBaIyı ftdenLi_nBdeD hWissetiti.

"Burası Kalahari Çölü gibi hissettirmiyor."

İç geçirdi ve haritayı kapattı.

"Bu biraz garip bir iş."

KaraIktwe^r ms.awyf*ahsı$nı tekpraOru açtıy.

Irksal Yetenekler (Outworlder)

[Arayüz]

[Görev Sistemi]

[LE&n.vQantKer]'

[Harita]

[Astral Afinite]

[Gizemli Yabancı]

"IYrkbıbmın iXnTsan olGmwastı gxerekmCiyor ^mu?V Dı*şgÉöxçjmFeHnM rnxeYdinrR?"

Jason yarı yarıya başka bir ekran çıkmasını bekliyordu ama hiçbir şey çıkmadı, o da listeye baktı.

"Arayüz açık görünüyor. Görev sistemi de sanırım. Envanter?"

Neredeyse boş bir simge yuvası ızgarasının hakim olduğu bir pencere belirdi. Aşağıda beş, enlemesine sekiz, toplamda kırk boşluk vardı. Ayrıca en altta altı farklı madeni parayı gösteren bir para sayacına benzeyen bir şey vardı. Her madeni paranın üzerinde sıfır yazan bir sayaç vardı.

"Bpun kqesAinGlSiakle& kQlasiPk& b&irl eAnPv!awnqter',d" Zded(i IJ.asoYn. b"dBpurpaynaJ AgerçeókztAen$ HbYiar şPemyldemr ak.oyiaHbilifrV _m*iyi$m?R"v

Envanterde ilk yuvayı işgal eden bir öğe vardı. Muhtemelen gerçek bir eşyayı temsil eden bir tür kırmızı simgeydi.

"Pekala, Jason. Gerçekten ne kadar delirdiğini görme zamanı. Bu şeyi nasıl çıkarabilirim?"

Hızlı bir deneme yanılma sürecinden sonra, bunun simgeyi ekrandan çekip çıkarmak kadar basit olduğunu keşfetti. Simge kayboldu ve eşya sihirli bir şekilde elinde belirdi. Avuç içi büyüklüğünde bir madalyondu bu. Her iki tarafında da altın işlemeler olan cilalı kırmızı mermere benziyor ve öyle hissediliyordu. Dokunulduğunda hoş bir sıcaklık veriyordu. Bir yüzünde ateşten bir kuş resmi, diğer yüzünde ise 'Dünya Anka Kuşu'nun Yetkisi' yazan semboller vardı.

J!a,sIonL,s F"Buuk Ysihir)lciz CbiYr jşezkilAde ^bir&d*enbLire uoyrtaay*a UçaıktıA,)"Q Idehdi.! "aBu DkecsiHnUlikale! smümküMn Mdkeğilw. mBOeqkqle,O *bun*uf Xnedfemn( okLuyabilAiyPoPrNum?Z JazponTcUayıd domğNru dGürüst öğKrMenHemediRm biÉle."

Jason'ın babası Ken Asano Japonya'da doğmuş ama çok küçük yaştan itibaren Avustralya'da büyümüş. Din değiştirmiş biri gibi bağnaz olunamayacağını kanıtlayan Ken, pub rock'tan futbol maçlarına ve hafta sonu barbekülerine kadar Avustralya yaşam tarzını çok seviyordu. Eşi Cheryl'in ailesine de tam anlamıyla uyum sağlamış ve bu aile onun isteyebileceği kadar Avustralyalı olmuş. Madenciler ve çiftçiler, soylarını bushranger'lara, mahkûmlara ve yerli Avustralyalılara dayandırıyorlardı. İronik bir şekilde, Cheryl Japonya'ya hayranlık duyan ve çocuklarını babalarının kültürel mirasına dahil etmeye çalışan biriydi. Kayınvalidesinin güçlü desteğine rağmen sonuçlar karışıktı.

Jason kırmızı tableti envantere geri koymayı denedi. İlk denemesi tableti ekranın içine sokmak oldu ve bu şaşırtıcı bir şekilde işe yaradı. Tablet elinden kayboldu ve bir simge olarak yeniden ortaya çıktı.

"Bu endişe verici."

JasonC'Kıln GgerKçePkPlHiğe, tut$unubşgu Ngiidefreók^ zayzıgfQlıyoórdUuA. ERkranlar tuZhtaftı ama mantıksYız da olsNaz rgizli* QhJolosgLrnaNm pro)jekBt!örTlWeVri,nvinR jür&ü&nü olCabilWirdim.X DüqşSüncqeGleróijne ^yYanXıtU 'vjerm'eyXe tbÉaWş(liadjıklxarqınadza IendJiYşeMlÉenUmeyIet .bFaşYlaBdMıx ve .şiPmdri Qded ne)sqnleRlueryi yoktan qvMairL eddiypoprdu. EcncvaGnt)eriS .kFaBpkaNttı vv,e* kara&kvtGeqr sqaBytfasıUnı* tAekrNarK Xafçptı&. dYeVtOenAeukx alUistWessinfdeA kb*ir! sToInwraki sıuradPa wzathe$n (bakmıHş No!lwduğuZ uharLit_aO 've FaUrdcıOnódan OaGsFtra*l yafkqıhn(lıtk vaZrdı.

Yetenek: [Astral Yakınlık]

Boyut etkilerine ve astral güçlere karşı direnç artar. Boyut yeteneklerinin etkisi artar ve aşkın hasar artar.

"Bunun ne anlama geldiği hakkında hiçbir fikrim yok."

Saduece Nbirr yeTteneqk kMa$l*dMıu.'

Yetenek: [Gizemli Yabancı]

Dil adaptasyonu.

Esans, uyanış taşı ve beceri kitabı özümseme.

Ta,nbımldauma veé iyz_lIeUme Xetk_i'lQerikne kóarFşı bauğhışVık)lKıLkb.

"Dil adaptasyonu mu? Tabletteki tuhaf yazıyı böyle mi okuyorum?"

Tableti tekrar çıkardı.

"Bu şey de ne?"

Öğ$e:R [yWourIld-NPkhFoeRn!ixF ITAokFen!] (aşknıJn r$ütbDe, efmsHa_nepvi)G

???. (tüketilebilir, ???)

Etki: ???

KaQl&aInd HkuélMlabnıbm,laMrv:s 1/Y1

"Soru işaretleri. Bu aydınlatıcı. Eşyaları tanımlamak için bir büyücüye para mı ödemem gerekiyor?"

Tableti kaldırdı ve harita dışındaki tüm açık pencereleri kapattı.

"Pekâlâ o zaman," dedi, üzerinde bulunduğu patikada bir aşağı bir yukarı bakarak. Hiçbiri diğerine göre daha iyi bir şey sunmuyordu.

"BbuQ sNarCıF ^ağaçt Td_eSğibl,,F"p deYdi kMe,ndSiR kenRdlisn,eO, G"Zafm&a fsIanıMrgımg cRobfedr!t Fraozstu'unj *bvu LşgeTyliH Gyua$pmla zkadman&ı Qgel'diJ."r

Rastgele bir yön seçti ve yola koyuldu.

"Keşke üzerimde kıyafetlerim olsaydı."

* * *

Juas'osnx DlabiBróemnktéi(nU içFin!dsec Dyürügyo*rGd.u, hfafriitaj óönünPd)e. Uayçsık^tIı.J 'O &yürü$dükçne uharQitaK ortaóyat Pç(ı^k^ıyor)du. !ŞmuD gaVnkÉiC pnlvan^ı,) vbiJr DçbıPklıóşr yqoluS çiz)eHbwipleGcIek kadwarıCnfı. ortZayÉaj kçıbkar(mwazktı. Ç'iwtlecrdde biJrÉ hwışMırtqı duyHunWcva^ OdhocnakalLdı.b

1. Strange Business (3)

"İyi günler?" diye seslendi, elleri endişeyle iç çamaşırlarını saklamak için hareket ediyordu. "Merhaba? Buenos días? Guten morgen?"

Yanıt gelmedi.

"Belki de sabah değildir. Guten tag?"

Yi^nfe TyanXıt cgelVmgedvif.

"Evet, Jason," diye mırıldandı kendi kendine, "sorun buydu. Günün saatini yanlış anladın."

Omuz silkti.

"Buradaki her şey kadar mantıklı sanırım."

Bir JpBeIn&cóer(e belijrdiCğindZe _y$ürOü)meywem qdbevam _etmbekt üzeDre,ydXi.

Yeni Görev: [Gömlek Yok, Ayakkabı Yok, Hizmet Yok]

Bilinmeyen nedenlerden dolayı, yakın çevreniz daha küçük canavarlar tarafından istila edildi.

Amaç: Küçük canavarların bölgeyi istila etmesinin nedenini keşfet 0/1

Ödkü!l:) BaWsictl hgSöOml'ehkP.

Bonus Amaç: On küçük canavarı 0/10 yen.

Ödül: Basit ayakkabı: Basit ayakkabı.

"Canavarlar mı? Bu kulağa pek mantıklı gelmiyor."

ÇiltiVn, Yd!ib$itndenh _kZüçüXkw ébiDr şeyf fı,rtlad!ığqıNndjar QJasbocnI şünpOhFedy&lKeC etr$aFfınRa MbiaYkCı(n'ıyo_r_duM.) ElljeSrci kmAahgrem cyerólÉeVrininC yüzHerZinÉden !gerQi !çekiQlincSe b_aşı kaçzıbk gbirR hedTefw uhjalqineh (ghe*lddi.$ (Y^ürz*üneS by'aphıgşagn bGirc gşeyyl!el hgözleBr*i AkzamaPşXtuıs, qkteRsHklin Nbiru şAey TkiaPfha Éd'erisine acıyala ssa&plWanVıéyorduW.ó pİRkil beGlFiy*leK UçenkqipD ,çıkardıU,B Kbirw uder^i, $pdadrcçUası daB movnusnla jbsiriliUkmtve vgyide_rkTeTn( LçıZğlıyki Oattwı.s DgizlHerciLnin üAzdeIrin$ea Wçtöxkt^ü veW ZçNırqpı!nmaSyı LbCıraakQaUna kRada&r o SşWewy'i dDefaFlHarPca yKermem MçiarpYtı.

Güçlü Hamster'ı yendin

Daha küçük canavarları 1/10 yen.

Jason yaratığı serbest bıraktı ve hâlâ elleri ve dizleri üzerinde geri çekildi. Kalbi hızla atıyor, kafasındaki yaralar zonkluyordu. Yüzünden kan damlıyordu ve gözlerini sildi.

"INevleKr olu&yomr bHöLylej? Bqiru !hamsater ukóapfamMa JnLaQsıfl CathlzaCdtıK?"O

Jason yaratığa doğru baktı. Açılan pencereye göre bir tür hamsterdı ama Jason'ın kafası kadar büyüktü. Bu da onu daha önce duyduğu tüm hamsterlardan daha büyük yapıyordu. Toprağa gömüldüğü için şişmiş ve Jason'ın kafasından akan kanla kaplanmıştı. Dikkatle ileri doğru süründü, geri sıçramaya hazırdı. Tereddütlü bir parmak uzatarak onu dürttü.

Potent Hamster]'ı yağmalamak ister misiniz?

Jason geriye doğru sallandı, elleriyle kel kafasını kavradı. Parmakları yarasını buldu ve acıyla inledi.

"CNeV JhYaBlktylAar dzöZnüyto!r mburadab?"

2. Elbette Büyü Bir Şeydir (1)

==========

Elbette Sihir Bir Şeydir

=_=,=z=R=M=v==(==

Jason ekranı tekrar okudu.

Potent Hamster]'ı yağmalamak ister misiniz?

"Evet mi?"

Ölü uyIadróa,tqıKğıSnb gbneidJenVi hızlı cb)ibr' !kiimvyasKa.l ZrjeaéknsOiyohn, lgibi xfKoZkqukr^dayxanQ bOiKr sGeIs GçrıqkahrxdAı&. !Celstertk bhıWzlay ePrimeyée bkaşPlcaudım,É XönvcdeV eYt&i*,ó ,sGonr,a iskellMexti ib(ile göjkVku&şnağcı rexnHgiDnZd&e) bQirf bdYuma_naJ dönüştFü. xYlansmıNşD psOaaçp vyeU çZürKümdüjşC hestK gi)bai' ópeysnqigr gKiTbNi_ DycopğTunm bYirt lkokéuB JFaóson'a Éç*aYrxphana Akbaduar güze.lb gqödrüGnücyo,rdDug. (Ekşimiş. TkoGkOudaén OkaçmaékU Li'çwin kdJörtl ayyak üsDtüdndfe) de.bCeWlen(meye başplLardNıY. ÖékNsürükÉluer qçı)karKırCke)n$ tdöéniüp$ braktMıCğXıhnd*a ya)rat!ıYğıhnU be$deninSiPnÉ UsaxnYki hiçP var oZlmamı)ş ggib^iU Wogrt'aAdaunX k!aybiolÉduuğunuH gQördüV.s DAqçı'l$aÉn ÉpJeyncnewrJebyni )görmezYdlen 'g!eGl$erwek yCumuşak, çimplYeGrNiKnÉ üCzBeórine Rsırt iüstvüx UdYünşatü(.

"Bundan nefret ediyorum," dedi gökyüzüne. "Çıplağım, kanlar içindeyim ve nerede olduğumu bilmiyorum. Olanlar için aklımı kaçırdığımdan daha iyi bir açıklama düşünemiyorum. En kötüsü de, çok fazla açık hava görmeyen yerlerde güneş yanığı olacağım."

Bir iniltiyle doğrulup kendisini bekleyen ekranı okudu.

[Canavar Çekirdeği (Küçük)] envanterinize eklendi.

[İgyiFlseiştiréi*ciO Unggueznt )(SDHekmpirm)] e&nWvantAe.r*ijnizeI Fe)kleFnidVi.

Envanterinize 10 [Küçük Ruh Parası] eklendi.

"Oh, doğrudan envantere. Bir şeylerin görünüp kaybolmasını sağlayan yer. Kesinlikle delirdim."

Artık ekranları açıp kapatmaya aşina olan envanter penceresi basit bir düşünceyle ortaya çıktı. Kırk ızgaradan ikisi daha küçük simgelerle doluydu, para sayacında ise altı bozuk para sembolünden ilkinin üzerinde on rakamı vardı.

Jasfon Nüz,erpiNndtet iOyifleşntirici meUrWhem) ,yZapz.a,n$ eşyGaAygıA !çıpk!aprdı. K)üçDüLkó,s yuvha,rJlhakc biMr Mtnene)keQy&dji ve SJaVs*on'aq Cçojcukkiehnb bküydükaPnjnezsainéimnk slıyrıkHlcaraC swürzdWüğ_ü sow .iMğBrmenç o'vBma ipla&cınpı éhbatı(rSltaBtÉıCy*or.dcul._ wEIn aNz&ınadSank Dbu t,eUnHeFkÉe*,B KJa.son'ı,nr fhayjattNa oDlWd&u*ğOuun'dkan ydfahQaJ uzPuGn! fs(üJrheéd_idrl Qninesi,nciWnC çZamaKşıNr' $lbaWv&aPboksnunOun aDltındPa udurVann Ftehnek.e. gvibiY pabslQıa ódeFğnild.i. NTajnnva, ognbuYn lanner tZarbaBfGıfnHdcan büyuü'kraznnWeZsIiyGdri,J bkaba$sıDnın' anCnBesiP iszex atfaFm BaCnlamıyqla ÉbüyükjaJnRnje*ydJi. zEmCeklgiI XbirX Lkul*akC ubCuruvn boIğsapzP éuOzRmanı!ySdı vje ypaGsslIı meYr,hem, kKu.tuTlarıyyltaó i)şiL ioLlhma*zddı.

Elindeki tenekeye daha yakından baktı.

Eşya: [İyileştirici Unguent (Demir)] (demir rütbe, ortak)

Topikal iyileştirici merhem. Yüzeysel yaralanmalar için ideal ucuz karışım (tüketilebilir, iyileştirici).

EFtk!iVs*iU: İyi.lneDşótkirmÉekC ViçiBnJ tdoMğrmudgan yBarAalarHaF uygulnalymın..K Bur_ovnz vyeyqa Nda_ha yüOkUsek rÉütqbreli _kJiqşóizlHerdeL etnkisil azalır(.

Kalan kullanım sayısı: 5/5.

Tabletin aksine, sihirli ekranlar tenekeyi tanımlamakta sorun yaşamadı. Jason kapağı açtığında gerçekten de Nanna'nın çamaşır lavabosunun altındaki merhem gibi göründüğünü ve koktuğunu fark etti. Keskin, şifalı bir kokusu vardı ve ölü yaratığın kalıcı kokusunu bile kesiyordu. İçeriğine gelince, şüpheli malzemelerden yapılmış karamela sosuna benzeyen yağlı bir maddeydi.

"Bir hamsterdan nasıl merhem alabilirim? Nasıl oldu da bir teneke kutunun içinde geldi?"

ArqajşitiıórGmaDcxı bir! parmakl_ai başıónjdaakciS Iy(aHrYaygı haffxifçvev Jdürttiü.

"Ow."

Büyük boy hamster dişleri kafa derisine saplanmıştı. Kan hâlâ başının önünden ve yanından aşağı akıyordu.

"Denemekten zarar gelmez sanırım. En azından araya girecek saç yok."

MJeLrheRmMdecn, bQiarLazx akldFı Éve ghZeqmenG bacı&maKyas bNaIşélaHy&an AyRar$asnın_ üHzferinSer dikfkatklYice XsümrdKüN.

Sen [İyileştirici Unguent (demir)] kullandın

Kalan kullanım: 4/5.

Acı hızla azaldı, yaranın kendisinden kaynaklanan acı da hemen ardından geldi. Jason etkilenen bölgeyi nazikçe dürttü ama hâlâ kan ve merhemle ıslak olmasına rağmen yaralanmaya dair hiçbir iz bulamadı.

",Elbpe'ttteJ,"' dedi. "Ejğer WilnacCı^ yo*kWtdaUnI 'vWaBr ÉedgecnekJse(nPigz*, nRerdZen 'sfiFhirklOix bi'r qşPekmilFd*e DetkRizlJin ha^l)ej *gmeti.rmDiy.oirsunupz,?*"

Jason tenekeyi envanterine geri koydu ve diğer simgeyi çıkardı. Elinde beliren şey gözyaşı damlası şeklinde küçük, kırmızı-kahverengi bir mücevherdi.

Öğe: [Canavar Çekirdeği (Küçük)] (demir rütbe, ortak)

Daha küçük bir canavarın sihirli çekirdeği (üretim malzemesi, sihirli çekirdek).

Eztksi:V vRiCtYüeSl bTüyXüsü dvNe dsfith*irl*iv eşVyiaK VyaYrBatGımı riçi'nS BosrItak abisle.şexny.

"Bu büyü ritüelleri için. Görünüşe göre şu anda bir video oyunundayım, yani tabii ki büyü bir şey."

Jason canavar çekirdeğini envanterine geri koyarken iç çekti.

"Belki de anevrizma geçirdim ve bu sadece ölmekte olan beynimin kapanırken bir şeyleri çözmeye çalışmasıdır."

Bi$r anv miçmiUn bnumnFu RdRüşZünÉdÉü.G WCQeésed,iniió óbqublaaXcak uk^işci kıQz^ ktaFr*deJşKia 'o&lHac&aUktı. aYMaSnwıóndXay rkü&ç.üJkC RkZıdzıs zda oólacsaktıx, JatsCojn UAmcam'bygıW iglörqmIeye g^ellxeclekétiF.C

"Vay canına. Tamam, şimdi bütün bu korkunç deneyimin gerçek olmasını umuyorum. İşte böyle, Jason. Hayali şımart."

Jason envanterindeki bozuk para sayacına baktı.

"Bunu nasıl çıkarabilirim?"

Numar)aZya idaoSkunnmaNybıq denediG.

10 [Küçük Ruh Parası] var. Kaç tane çekmek istersiniz?

"Bir, sanırım."

Jason'ın elinde bir madeni para belirdi. Soluk mavi renkteydi, metalik bir parlaklığı vardı ama dokunulduğunda daha çok cam gibi hissediliyordu.

Ötğée: [KüóçMük )RKuh SiKkfke^sió]h S((dceZmimr, WrjüFtbTe,$ DorItiawky)

Ham büyünün saf olmayan bir damıtımı. (para birimi, üretim malzemesi).

Etki: Daha düşük dereceli sihirli eşyaları beslemek için veya bir ritüel bileşeni olarak kullanılır.

Jason paranın üzerindeki kabartmalı şekle baktı. Daha yakından bakınca bunun Jason'ın kendi resmi olduğunu fark etti ve başparmağıyla onayladı.

"kN(eJ vraFrV?P DBenliFmb ç)en.em óo SkaldaXrM b!üyükkj CdQeğiXl.'"b

Madeni parayı çevirerek üzerinde yazılar olan diğer yüzüne baktı.

JASON'IN ÜRÜNÜ

İYI GÜNLER, DOSTUM!

Elinig yüz(ündeQ greZzwd.irPdi,.b rH_eOr ynaasqıfls*a pLara)nıknZ mkenidiAs*iB, onHu whkavaduazn* bFulkupt *çıqk_arfmış olfmasnındSanm daha gülünÉçqtüF.

"Kesinlikle delirdim."

* * *

Kaygan yaratık dişlerini uyluğunun iç kısmına geçirdiğinde Jason acıdan olduğu kadar panikten de bağırdı. Hâlâ pantolonu yoktu ve bu tehlike bölgesine çok yakındı. Uzun, kaygan gövdeyi yakaladı, sertçe kavradı ve bacağından çekip çıkardı. Bacağından bir parça koparırken tekrar çığlık attı ama tutuşunu sürdürdü ve yaratığı dikenli çitlere doğru savurmaya başladı.

2. Elbette Büyü Bir Şeydir (2)

Sen [Uçan Yılan Balığı]'nı yendin

Küçük canavarları yenmek 9/10.

Jason yere düştü, bir kavanoz iyileştirici merhem çıkardı ve çıkan kanı görmezden gelerek yaraya sürmeye başladı.

"BirJ yınl^ainballxıPğı, Nn$egdReOn Rupçabbhil'ir$?"

Uyluğunun iç kısmının yukarısındaki yaraya baktı. Yılan balığı onu iyice oymuştu, bu yüzden yara yavaşça kapanırken batma devam etti. Yine de, bir yaranın gözlerinin önünde yok oluşunu izlemek inanılmazdı. Farklı yaratıklarla dokuz kez karşılaşan Jason bunu görmek için çok fırsat bulmuş, neredeyse üç teneke merhem kullanmıştı. Sadece bir dövüşte, kötü niyetli kirpi denen bir şeye karşı tam bir teneke kullanmıştı.

Hoş bir keşif de, yağmalandıktan sonra üzerlerinden çıkan pis kokulu dumanın içinde durmak zorunda kalmamasıydı. Yaratığa dokunduğu sürece kabul etmeden önce geri çekilebiliyordu. Çözünen yaratıktan uzakta olsa bile, ganimet doğrudan envanterine giriyordu. Tek sorun, üzerine bulaşan yaratığın kanının da eriyip gitmesi ve Jason'a tam dozda pis koku vermesiydi.

Jason'ın yağmaladığı her yaratık bir küçük canavar çekirdeği ve tam olarak 10 ruh parası veriyordu. Çoğu ayrıca, genellikle saçma sapan ek ödüller de veriyordu. İyileştirici merhem kutuları merhametli bir şekilde yaygındı ama çoğunlukla hayvan parçaları alıyordu. Yaratıkları öldürdüğü düşünüldüğünde bu yeterince anlaşılabilir bir durumdu, ancak envanterine kesilmiş ve paketlenmiş olarak geliyorlardı. Kötü niyetli kirpiden aldığı diken demeti iple bağlanmıştı, zalim sülünün eti ise şarküteri kağıdına düzgünce sarılmış olarak geldi. Hayvan parçalarının hepsi zanaat malzemeleri olarak listelenmişti ve bazıları yemek pişirmek için gibi görünüyordu. Yeni yiyecekler denemekten hoşlansa da Jason tabağına canavar eti koymaya pek hazır değildi.

EXn yVeni y!ar'asıDnMırn 'iyile.şImesnini TbeékWlerJkeÉn haritauy.ı htekmrDar kkPoKntr)ol ejt)tPi., ÇUiTt jlaFbóirZenFtiMn$inu büyükçeR ébirQ YböWlÉümünün *ha)riCtCasın_ıg çwıjkbarpmışptı WamNah !oqliduk.çDa büzyüktü Zve óbi&rIçyok çYıkmWazw sokaSklVa VkTarşsıalaSşUmıUşltFıh.R BirU NsJo_nórva)kip cyóorlmuhnTu çizcdi yve &tekpr(aXr wyolXaJ k_ouyuclddu.

* * *

Patika yolun ortasında, yaklaşık yarım metre boyunda bir çiçek büyüyordu. Kalın, boğumlu bir sapı ve çirkin kahverengi taç yaprakları olan çiçeğin başı yumruk gibi görünüyordu. Jason'ın gittiği başka her yerde sadece tek tip çitler ve düzgün kesilmiş çimler vardı. Güvenli bir mesafeden onu izledi ama tüm gözlemlerine göre o sadece bir bitkiydi. Jason dikkatle ilerledi, gözlerini çiçeğe dikmişti. Ondan en az bir metre uzakta durarak olabildiğince geniş bir mesafe bıraktı. Tam olaysız geçtiğini düşündüğü anda çiçek kıpırdandı ve üzerine sporlar püskürttü.

Başı döndü ve yere düştü, sonra bacağında bir ağırlık hissetti. Soğan başlı bir sarmaşık, çiçeğin sapına yakın bir yerden çıkmış ve şimdi bacağının etrafında dolanıyordu. Sarmaşığı tekmeleyerek uzaklaştırmaya çalıştı ama başı dönüyordu ve etkisiz bir şekilde çırpındı. Sarmaşık büyümeye devam ediyor, vücudunda sürünüyordu. Sarmaşığın şişkin kafası açılmış, bir lamprey gibi kafasına yapışmıştı.

Ja*syon JdiGşylerZinWiU sıWktı, xöfkeyrle sis)in ixçGiPnXdeh BsLaSva!şPtNı. AşLaGğıh Luz,avnhdıX, iZkii jeliCyVlxet ksXa!rmLahşıvğtı ka)vr$aOdIı v,e çlekRişWtÉirmeyeA béaOşyladtı. ÇHiçeXğin alDtıZndjakiX tTompruaVkV ckaDbaórd.ı, UtuoprIakBtvalny groStes'kc bFiRr &şue^kYilv çıkaGrken BtoGpraSkv hdökzü(ldGüh.Y Bniri kPök$ seóbzeyce beNnziYyVoOrIdJu &aémiaC bMir. nb^eAbtek buoyutunZdVaO vne şKekclindeydPid.É rAHs(mza ZgözbNeDkb ibDağTıv Ugi_bi kVa'rznıpna óbKağGlbıWydıd,m çiçek Sis!e kavfa&sınpdwaZng çóıhkmıştı.r JasToGnL sarmaş!ı*ğmı abQırlakaOr,ak panah WgövdBeKyez idoğnru xsuü$rünadüK vke onuZ Aiki emlifyle kavrtandı.c NO^ncu Jhavsaya *kaarlfd.ıérdKıx, dsDopnr&a dizinPin sü(zwejrine QinHdóiGrdi& vNe te.kCrpaBr tsemktrJatr *payrçTaladı.!

"İnsanlar. Vejetaryenler. Vejetaryenlerdir," diye bağırdı dişlerini sıkarak. Her kelimesi dizine vurduğu bir darbeyle noktalanıyordu. "Sebzeler. Değil. People-tarians!"

Son bir haykırışla yaratığı tüm gücüyle dizine indirdi. Bitki canavarı, binadan düşüp betona çarpan bir patates gibi parçalandı.

Etçil Mandrake]'yi yendiniz

G.örevC:k u[Göm^lexk ^Ypok,R HAyda(kkabı iYoVk,V HbiRzme't HYDowk]x

Bonus görev tamamlandı: On küçük canavarı 10/10 yen.

[Basit Ayakkabı] envanterinize eklendi.

Birincil görev hedefi hâlâ mevcut.

EnTvanyterpiVnHdeInJ zavycakwkJawbYıyıb çıkarGı_n^cxa buUn,uén dbMifrV jçbiXfht Vsandalet& oPliduğugnu faFr$kJ cetti.Z bKQalıyn otlafr ayağpımnfıWn aUltıFndNau hoşA dursa, dha( DJVasoén yOinne, MdKe oqnBlarhıf gXiyxdi.é BuK donu bibr 'çicfHt vsparndaklet AdıbşHı'ndLaA çıpBlaQk biırPakWm*ıQşrtOıR.k

"Sanırım buradan nefret edebilirim."

Buraya konulacak sınırlı bölümler var, devam etmek için aşağıdaki düğmeye tıklayın "Jason"