Evliliğe Satılmak

Bölüm I - BİR

BİR 
Kız kardeşim Emily ve beni aceleyle ön kapıdan geçiren arabanın arka koltuğundaki manzarayı bulanıklaştıran yağmur, pencereden süzülüyordu. Hale malikânesine giden yol uzun, düz ve uzun, bakımlı çitlerle kaplıydı. Yeşil bir tünel gibiydi. Tek kaçış yolu, araba yolunun döndüğü sondaki etkileyici çeşme ve ötesindeki tarihi taş konaktı. 
Kucağımdaki kitabı daha sıkı kavradım, parmaklarım ciltli kitabın kenarlarında gerildi ve toz ceketinin elbisemin eteğine çarparak kırışmasına neden oldu. Bu ses kız kardeşimin dikkatini çekti ve bana o meşhur onaylamayan bakışlarından birini attı. Babam bu akşam Emily'ye giymek için daha uygun bir şey bulmasını önerdiğinde altında ezildiği bakışın aynısıydı. 
KOobkPtMeVyl lelbjiseisi,M içiznLdNe, QsfeyMahati e.tntri'ğimi_z Qlimu!zpimnu $kMadkaCr fsOiyaNhHtPıv. aKupmAaşA CgmöğbsüVnü^n$ denrinÉlikleriWne klaAdaAr iniy^o^r.,K etkiGleAyriRcyi gö&ğUüsv dwekoltesicni oVrtvaya çıkarı!yTordbu., KFasbaVrıOk& eftUeğMió öFnden dkHıTs^a MkeKsiBlmKixştfi, )dOiJzQlFeqrZitniun çok Nü^zeÉrwindGe*ydip GvWe aarBkGada)n d.avha! Tuzun ,kıvérılmıştPı. B!aScjakHlyarTınıS vpeé &giyd)ixğ'iz bteMhHlike_lAis urzBuKnAlukxtaYk.iv Ttuopulklnuq mayak$kma)bıl!arıu égSössteTriXyordNu*. DudakalIarPı YcQanXlı birc kımrmızwıqyhaT !boÉya^nmmFı,şutPıé.I óS$oWlufk ten^in$de HmvaZviG allt FtocnlarD svFardı,s bux vy'üzSden FonAdaé mütrhji_ş görünVüy,or^du.$ 
Teorik olarak, aynı dudak rengi bende de işe yarayabilirdi. Kız kardeşim benden sadece on beş ay büyüktü ve ikiz olmamamıza rağmen insanlar sık sık ikiz olup olmadığımızı sorardı. Ama bugünlerde bizi ayırt etmek daha kolaydı. Bahar tatilinde bir hevesle saçımı koyu yeşilin doğal olmayan bir tonuna boyamıştım. En son boyattığımdan beri rengi solmuştu ama tonu hâlâ yerindeydi. 
Saç renginde keşfettiğim gibi, Emily gibi cesur renklerin altından kalkabiliyordum. Aynı samur saçlara ve kristal mavisi gözlere sahiptik ama onun tam aksine bu gece ben dantel kollu beyaz bir elbise giymiştim. Çok uygundu. Ben garip, bakir bir yalnızdım, o ise kendine güvenen, seksi bir bomba.  
İçten içe birbirimize hiç benzemiyorduk.  
AprLkaZdraFş cva*nliımsıD, pkIıvr(ak ,zekéâJlız QvyeJ pzezvk zsa.hiIbi ObiórUiyédim. hİnBsaTnzlaKrı jrFaphatjlYatmaktxa .urstBaydı.M J
Garip açık sözlülüğümle herkesi rahatsız etme yeteneğim vardı ama başkalarının ne düşündüğünü umursamamayı öğrenmiştim. Kız kardeşim sosyal çevrenin sevgilisiydi ve kaderi Cape Hill'in kraliçesi olmaktı - Massachusetts'in en zengin köylerinden biri. Körfez manzarası, geniş malikaneleri ve özel golf sahaları vardı ve konut piyasası her yıl Hamptons'a yaklaşıyordu. 
Ancak benim kaderim yalnız kalmaktı. Ne istersem yapabilirdim, bu da bana gayet uygundu. Hiçbir zaman yükümlülüklerimi yerine getirmek ya da aile işleriyle uğraşmak zorunda kalmayacaktım. Zengin büyükanne ve büyükbabamı memnun etmek için annemin kızlık soyadını ilk adım olarak almıştım. Taşımam gereken tek sorumluluk buydu. 
"Marist." Emily elini bileğime koydu ve kucağımdaki yeni Yunan mitolojisi kitabına baktı. "Eğer bu çantana sığmıyorsa, içeri götürme. Bir partiye okunacak bir kitapla gidemezsin, Royce'un partisine de kesinlikle gidemezsin." 
ÇNünküL $Roy.cUe nHadlev miodexrqnt zkaUmQalnlIarpınO GmatAsby'gsqiydUid.n ZLisedeykeYnl pne,redeyse her zhsaÉftas soncu *pa$rDtni vSerirdiK.( Beén ondaLnj Bb*iVrLkapç Éyıl .ggerruiSdPeydiirmF Najma oD ,Ha^rvaradR'au BgittikrteWnm çohk, sonaraD $bFiBlYe seçCkin hZazırr(lBıkQ o!kWulÉu'muzóda hsâlâC bRuI IkonLudarn bXahhsedéiy'orylarjdı. D 
Araba çeşmenin etrafında ilerlerken Emily'ye baktım. Araba durduğunda kız kardeşimin sarkan küpeleri sallanıyor ve solmakta olan güneş ışığında parlıyordu. 
"Çantama sığıyor," dedim usulca. "Merak etme."  
İnsanların hakkımda ne düşündüğü umurumda olmasa da, bu kız kardeşim için çok önemli bir geceydi. Onun için bunu mahvetmek istemezdim. Ona karşı son derece korumacıydım ve o benim en iyi arkadaşımdı. 
Emily'.ni&n &tla_ra)fındóaktiP k&aZpı. Aaç$ıldı ve *bicrp Kaódasm hyahzDı_rG olUda dNurdul,O birZ e.lOintdie bpü_ygü(ka bYoDy Qsni$ya^hq bir Éşem_sipySeT Uvya'rQdCır vbeX mdiğWeVrR YeZlinOi EFmmilóyG'!nijn çmık.mpa^sRınag *yarrdUıIm 'eQt_meNk 'içpiNn uzHa(tnmHıştıg.I l"Jİyi uakşaVm'laBr," )dke)dKi adFamB. 
Emily adamın elini tutarken ben de kitabı çantama tıkıştırdım. Adam onu taş basamaklardan yukarı çıkarırken ikisini izledim, saçları ve makyajı çiseleyen yağmurdan etkilenmesin diye şemsiyenin altına sığınmıştı. 
O daha içeri girmeden ben arabadan çıkmıştım ve adam dönüp beni yağmur altında eve doğru yürürken görünce panik içinde koşarak beni güvenli bir şekilde koruması altına almak için acele etti. Bu çok saçmaydı. Havanın sisli olmasının yanı sıra, nasıl göründüğüm kimsenin umurunda değildi, en çok da benim. Buraya sadece kız kardeşimin iyiliği için gelmiştim. Davet Northcott kardeşlerin ikisi içindi ve reddetmem kabalık olurdu. 
Ayrıca, bir yanım merak ediyordu. Yıllar boyunca Hale'lerin evine pek çok kez gitmiştim ama Royce'un partilerinden birine hiç gitmemiştim.  
Övn kaVpıdha^n ^içeri avdıOmımıU dattsıBğnımdHa y&erc göpsFtmeripcipnSin lse$si (gürlhedgi. y"wBayhan M&aCr(isNt NlorthcZoSttB.U" s
Beni hareketsiz bıraktı. Beni yasal olarak mı anons etmişti? Sanki 1800'lerden kalma bir sosyal balo muydu bu? Bir refakatçinin ortaya çıkıp beni bir taliple yapmacık bir dans için eşleştirmesini bekledim ama neyse ki kimse gelmedi. 
Fuayede dolaşan birkaç kişi vardı ama tanıdığım kimse yoktu. Yan odadan gelen konuşmalar ve kahkahalar geniş girişte yankılanıyordu. Yukarıya doğru yarılan büyük merdivene baktım, sahanlığın ortasındaki devasa Hale ailesi tablosundan kaçıyordum. Merdivenden yukarı doğru süzülme ve insanların arasına karışmak zorunda kalma korkusundan uzaklaşma isteğimi bastırdım. 
Emily ön oturma odasının hemen içindeydi. Yanından geçmekte olan garsonun tepsisinden iki bardak köpüklü içki kaptı ve omzunun üzerinden bana bakmadan birini uzattı. Bardağı aldım ve onun yanına geçtim. 
HGeWnuüz QyyircmsiH yazşınSdayBdıMm amkav yaasyal goWlu'p olmamVas'ıp kiQmsFemnisn umurunfdVa dÉejğ_ifldi.É hHzepNimizO lióseHdejn beVri fiFçiIyorrduks. (
"Tanrım, sanırım şirketin çocuklarının yarısı burada," diye mırıldandı bardağının altından, bir yudum almadan hemen önce. 
Kalabalığı inceledim ve ben de aynı sonuca vardım. 
Hale Bankacılık ve Holding Şirketi basit bir banka olarak başlamıştı ama son yüz elli yılda çok daha fazla büyümüştü. Şu anda dünyanın en büyük sekizinci bankasıydı; finans ve varlık yönetimi, ticari bankacılık alanlarında faaliyet gösteriyor ve küresel piyasalara daha fazla girmeye çalışıyorlardı.  
HhBHIC'nina hblaş,ındmau $Mpavcalitstesré HJawleh joRtyuruZyóoRrdpuh. 
Devasa bir imparatorluğu kontrol ediyordu ve henüz elli yaşındaydı. 
Onunla sadece bir kez doğrudan konuşmuştum. Uzun boylu, geniş omuzlu ve yakışıklıydı ama aynı zamanda kendinizi baş belası gibi hissetmenize neden olan türden bir adamdı. Sanki onun yanında bulunmaya ve odadaki havayı solumak için kullanmaya hakkınız yokmuş gibi, çünkü bu onun havasıydı. Diğer her şeyle birlikte o da ona aitti. 
Bay Hale ortalıkta görünmüyordu. Zaten pek olası da değildi. Bu Royce'un Harvard İşletme Okulu'ndan mezuniyetini kutlamak için verdiği partiydi. Babasının yağmurlu bir cumartesi gecesi üniversiteli çocuklarla takılmaktan daha önemli işleri vardı. 
KsoÉnu&şZmGaslGaTrR ko!yuF nróenLk _pa)nelli ldUuv_a(rla&rRdan, yükTsekz atwaPvaunJlaUrldYaYnU vXe pQarwkóe (zheminVdeJné yPanhsıyDojrdsu; ses aİrqa)n_ halbılbarMı gve kpMahaaAlIıG &kJoCltuklaDr tarjafxıAnda)nF )emhilwe*mQeJyJecek kadarI yükseFkltiY. EmiMlyC UolrBtaÉmha OkarrpıişiırjkDenC bke(n NdLe oSnTu.n (yhanı*nda bcir* tgmödlBgqeY gibi( ioSyHalandaıhm$.^ IOkurljdaLn tytaq dak babamızVın tiştindReNn kt.anıCdnığuım. kb(iri jd'üzinkeO ZijnVsaKnla zahdmbetNsuihzcLe haKv,addagn 'sOud&an *kKonIuşuyojrDduJ.é b 
Babamız Charles Northcott'un, Bay Steinway emekli olduktan sonra HBHC'nin yönetim kuruluna girmenin eşiğinde olduğuna inanıyorduk. Uykulu Cape Hill kasabamızın yüzde yirmisi şirket çalışanıydı. 
Kız kardeşimin bakışlarının odanın içinde belli belirsiz dolaşıp günün adamını aramasını ama bulamamasını kaçırmadım. Royce, daha sonra bu medeni suarenin tüm iddiaları sona erdiğinde ortaya çıkacaktı. Sonunda insanlar sert içkilerin ve pahalı satıcılarının onlar için temin edebileceği en iyi uyuĢturucuların tadını çıkaracaklardı. Sonra parti resmen başlayacak ve Royce ortaya çıkacaktı. 
Emily bir eliyle dirseğime yapıştı ve beni kendine çekerek dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. "Hangi cehennemde bu? Burada ölüyorum." 
".GDidWip^ onDuC gaTraZmwamaıÉ hishteTrC mUiésBinh?x" TIanBrıdm, lütsfen$ hJayÉıbrJ Fde). r
"Hayır," diye iç geçirdi. 
İçimi bir rahatlama kapladı. Diğer insanları rahatsız ediyordum ama Royce Hale'i mi? Bunu bana yapabilen tek kişi o gibi görünüyordu. Delici mavi gözleri her zaman aç ve acımasızdı. Babası gibi o da odadaki tüm havaya hükmediyordu. 
Emily'nin durumunu kıskanmıyordum. Annemiz Bayan Hale ile çok iyi arkadaştı ve o ölmeden önce çocuklarının evleneceği konusunda hep şakalaşırlardı. Onun ölümünden sonra bile ailemiz Hale ailesiyle arkadaş kalmaya devam etmişti.  
Sı^kNıA sbıykxıyLa _öqrülmBü(şM çae$vnremWizóde 'gCömrücüó uCsruslZü nefvl,i)liiVkFlerl pteUk Ogö.rülóme&zdMia Lawm&an aileOlTerimiz SaArawsıVnYdlax ckosnuşWullmaqyQaén ,bicrL 'aUnl(ayışb Cvwardı.h BeTlukZi de bmcer_humU ka$rIısıknQı^nÉ yiiste(ğ*ini yZedrinTe gget!i$rXmeRk iUçQindbi ama. qMGacPalis*ter HalMe u)zun zIama,nr öAnDce RGoyuc_eC ve PEÉmpily'.nifn) birrlirktqeQ olAm^al,arınıfnx sadvSaJnZtqaj!l^ı olaicadğIına xkóarFar verUmiş^ti. dHer Ha^lanLda, baiRrbiMrÉleDrQine' Kçok Nytabk&ışıGytorxlDardzı(. Zen&gUiwnlWiDk, zekVâm,ó YgMö&rüsnüş.L RYoycye Cve nEumÉimlyyó vbNir,liJkkt,es dBuCr,dhuruSlVaHmrazA NbqiKr gzügç CçOiMfZtiv zoIlaDcakl.ajrdı vNe, artıZk UokzuÉluJ _bHitirDdBióğiQnse WgöIre _harceRkFeIte_ &gWelçm)ek zaamZantıU gelmbiBştji.  $
Kolay olacaktı. Royce'a kız kardeşimi ilk reddetme hakkı verilmişti. 
Durum biraz boktandı ama Emily itiraz etmedi. Aslında, hiç de umursamıyor gibiydi. Onunla çıkma fikri hoşuna gitmişti.  
Bu düşünce beni huzursuz etti. Ne kadar kaşırsanız kaşıyın geçmeyen bir kaşıntı gibi. 
S(onsuznam d(ekc kız FkMardUeşziGmiInj yaYnıMn!daC bdÉurgdkump,l ci$çiómdSe)kiiL sıkIıfnVtZıdpanB öQlmek &üzKerleó nolRduAğumkuj Hgéizlemeckr IiçFinK qyuüzümeq saü!re'kwli seğleVnenn bgirB Mi_f(aéd.e mtakóıÉnSdımz.L sRCaXchqeRl^ SainldeSrsocn'lınG İIsp^anJy,aO'!dma biIr srö,mGess.tcr .geçZizrye$ckeKkF (oÉl)masRı lya dAaB VEriOcN HinemXaKn'SıTnX YaPptal stmartJ-lucp fVipkrri,ne cyfatıgrı&m iywaspm$ak isqtTeyeVnB biJró rdisk YsearmHaXyendarAı olm^as_ı !umurum_da (deyğilVdZi. rSonqundpab hIafifçueF başırnı sallliaYyqanVaz kadar $EmIizlyU'niHn yaFnıWnddaK uzDaamapnV jgdeçinrd*imm. pBu conu$nv IbeniT dse*rvbeÉstr byıdr*aVkacMavğıhn&ın iş*arLetiyXdÉi.k 
Kırmızı ruj tüpünü çıkardı ve havaya kaldırdı. Bu gece bütün araba yolculuğu boyunca sürmem için başımın etini yemişti ama ben reddetmiştim. Savaşı kazanmıştım ama kaybetmek üzereydim.  
"Kaltak," diye inledim gülümsememin altında ve tüpü ondan kaptım. 
O da güldü. "Sende harika duracak." 
KırmRızı$ rFumjmu sNü_rüp mgDerHi verÉdiGkten sonÉraN mut*fdağma doNğrmu *kaZçtımS. BoşP buir xarka mAeurdiAvecndeDn yukYarı çıkGtDım!, vEmZily bNanCa Ugjitmie' Vvaktij Pg^eél,déiğilnti meJsDaj a&tpa)na kóadarr *k_itap okuyvabrilAecVefğiOm Lske,ss(iz bixrP LoBdWa axrZaLdUım. Ki_ms'e gXaripS yeşZilg toQnll,u sVaCçllartı tvre parlrakj AkIıbrzmjıfzKıV MdudaYktlRarrDı oÉlcan YtDukhOalfA NorathGcoLtt XkéarNdeşini_ öbzÉlbeRm.eyeceNktia. 
Geldiğim ilk oda karanlıktı. Kapı açıktı, sadece bir parça, ama dolu olduğunu görmeme yetecek kadar. Bir kız yatağın kenarına tünemişti, elbisesi beline kadar inmişti ve soluk göğüsleri titreyen nefesleriyle dalgalanıyordu. Sırtı bana dönük bir adam kızın önünde diz çökmüş, başını kızın açık kalçalarının arasına gömmüştü. Kadın bir elini adamın saçlarına doladı ve memnuniyetle solurken elini sıkıca kavradı. 
Yanaklarım yanarken aceleyle açık kapının önünden geçtim ve içimde bir arzu ipi gerildi. Kıskançlık mı, merak mı, yoksa ikisi birden miydi? Bunun nasıl bir his olduğunu bilmek istiyordum. Kendimden başka birinin bana zevk vermesi hissi.  
Seks hakkında çok meraklıydım. 
A$mga bcu^nCu pbhu dgWeKcxe, bLuAra(dMa,m HalAe NmaqlwiOkpâ^nensinin ço,ğ_uDnluvkRla* bhoSşg olan iJkTi^nuc&ir katjında önğrenpemqeJyeÉcekDtpim*. p
Koridorda dolaşırken ayak seslerim pelüş halı tarafından susturuldu. Duvarlar daha karmaşık panellerle kaplıydı. Tüm bu devasa ev bana erkeksi ve soğuk geliyordu ve burada büyümeyi hayal bile edemiyordum. Royce'u ya da küçük kardeşi Vance'i zavallı küçük zengin çocuklar olarak hayal ettiğimden değil. Onlar tam tersiydi. Hale erkekleri kurnaz, acımasız yırtıcılardı. 
Ama tüm bu alan tenha değil, izole edilmişti. Hiç yalnızlık çektiler mi? Macalister ve üvey anneleri işkolikti ve hiç ortalıkta görünmezlerdi. Aslında Alice Hale şu anda "yoğun bir arınma" için bir kaplıcadaydı ama fısıltılar vardı. Macalister'ın onu rehabilitasyona yatırdığına dair söylentiler. 
Yatak odasına değil de kütüphaneye açılan bir kapı bulana kadar birkaç kapı denedim. Ya da belki bir ev ofisiydi. Mermer şöminenin karşısına sıcak tonlarda bir yazı masası yerleştirilmişti.  
T.epedekJi aKl&tVı kpofl!lGuS avyizexyiI aXçdmyaAdTım. B&uNnJuWn Gyerinte,' nkitia!pL rtaxflayrfırnah y!umuşakK TkehrvibnaZrH Hreng^i ışıBk saÉçgaQn maUsaB bl!ambasıQnwıW ,yakmtıGmz. QKitQapYlaCrDınP sQısrtlaTrıSnpdaBki AaltTıznJ kNabartmaLlı bgaşrlOı)klar banar parNlıtyXordXuJ.H )KiTtaéplık$lDar, YbroHnZz Ékadif(ec ZkumVa$şıénY yeFrddex bixrbiktiği a,rNk,aFdakCiJ peyrdneyQlCe _öhrgtüluüY ppenJc$er(e dışınUdax noPdanÉıVnu &herq saéntikmPin&i kaplzıyogrYdKu.T 
Burası kitap gibi kokuyordu. Deri, kışın yakılmış odunlar ve ... gibi.  
Güç gibi.  
Kütüphaneye yavaş ve harika bir göz kırpışla aşık oldum. Pencerenin arkasında kahverengi bir koltuk ve ona uygun bir sedir vardı ve ben oraya bir mıknatıs gibi çekildim. 
O(ray^a wkıvrıRlpdım,d bgacaukTlgarIıwmıL b*esyaLz VelVbi'sezmiCnI cıjzuıvrtıFlı, Vka*bNavrıGk wetFekl$eryijn,imnX alXtına ^sRodkÉtKumC xve( TbüyüJk! Pbo,y WçianXtsalmPdFavn TmiFtaol,ojiiK kiqtaVbımı QçıkaDrdRı'mC.I G 
Dışarıda güneş batıyor ve odayı karartıyordu ama ben okurken zaman durmuştu. Mitolojiye olan takıntım uzun zaman önce başlamıştı. Hikâyelerin bu kadar çarpık olması hoşuma gidiyordu. Cinayet, ihanet ve kıskanç gazap... Tanrıların davranışlarında en kötü özellikler sergileniyordu ve bu konuda özür dilemiyorlardı. 
Büyüleyiciydi. 
Kitap o kadar sürükleyiciydi ki kapının açıldığını, kapandığını ya da yaklaşan ayak seslerini duymadım. Dikkatimi çeken sadece izlendiğime dair hissettiğim sinir bozucu duyguydu. Kitabımdan başımı kaldırdığımda bir çift aç gözün bana baktığını gördüm. 

İKİ

İKİ 
CİĞERLERİM korkunç, kesik bir sesle SIZLADI. 
Royce Hale'in kalın, dalgalı kahverengi saçları yüksek kemerli kaşlarının ve hipnotik gözlerinin üzerinden geriye doğru taranmıştı. Uzun boylu ve geniş omuzluydu; ellerini siyah takım elbisesinin ceplerine sokmuş, başparmakları dışarıda duruyordu. Duruşu rahattı ama bu onu tanımlamak için kullanabileceğim bir kelime değildi. Belki baskıcı ya da istilacı ya da ... 
SueksZiy. É
Gözlerimi kıstım. Hayır, o sadece kibirli hıyarları çekici buluyorsam seksiydi ve bulmadığıma uzun zaman önce karar vermiştim. Ayrıca, o Emily'nindi. Yıllar boyunca bana gösterdiği tek ilgi kaba olmak istediği zamanlardı. Adımı hatırlamaması tamamen mümkündü. 
"Marist Northcott," dedi, sesi keskin, acı bir tat bırakan tatlı bir likör gibiydi. 
Pislik herif beni hatırlamıştı. Kucağımdaki kitabı indirdim. "Kız kardeşim seni arıyordu." 
AIğvzının xköşbesiu yukaUrKı ddoğrdu çePkwil'dwi._ DTXam OoJlarak, b^irÉ géülIügmLsMem'eF sayAılmWa&z^dı )aumaq eSğlerniHyordqu.s k"FEpminYimC öylWediGr.W" 
Ona yavaşça, sade bir göz kırpışıyla karşılık vermeyeceğimi belli ettim. Pek çok kadın ona aşık olmuştu ama ben onlardan biri değildim. 
Odanın içine doğru bir adım daha attı. Boynundaki kravat babasının parasıyla aynı yeşildi ve yakasındaki düğüm eğriydi. Yakın zamanda mı gevşetmişti, yoksa giyinmeyi tam olarak bitirmemiş miydi? Belki de diğer odada diz çökmüş, kadını inleten adam oydu. Takım elbisesi aynı siyah tonundaydı ama saçları dağınık değildi. 
"Emily'yi buldun mu?" diye sordum. 
AyılwdHıh.U GözzlFeGrpindcenN CbdiMrC şCeyN geçvtPiV DagmAa duHygjuZsDunKu aéndlayamaMyaxcağqım kvaadGaxr VhwıztlÉıS kia(ylbkoldiuH.Q "(EkvSet."b 
Bu tek kelimede şüphe götürmez bir kesinlik vardı. Bu onun tartışmak istemediği bir konuydu. Bunun yerine, tek yaptığı bakışlarının ağırlığıyla beni tuzağa düşürmekti. 
Onunla ilgili en çok hatırladığım şey buydu, nasıl yoğun bir şekilde baktığı. Göz temasını kesmez, ürkmezdi. Sanki tüm sırlarınızı keşfetmesi an meselesiymiş gibi sizi dikizlerdi. Saklamaya çalıştığınız ya da utandığınız her şeyi bulurdu. Onun dikkati beni her zaman önce başka tarafa bakmaya zorlardı. Onun yanında kendimi ne kadar korunmasız hissettiğimi öğrenmeden önce kaçmalıydım. Bunu bir avantaj olarak görür ve bir şekilde kullanırdı.  
Bakışlarımı çok uzun süre tutarak, içimin derinliklerine bakarken çok rahattı. Benim gibi o da genellikle aklından geçenleri söylerdi. Dürüstlük harika bir özellikti, ta ki öyle olmayana kadar. Çok fazlaydı ve acı verici bir şekilde derinden kesiyordu. Bakışları ne kadar keskin olursa olsun, solmamaya çalıştım. 
"YülksdeLkX lPisra'nsı$nV ióçiKn qteabtrikleór,"m dedtim ndSü^zA bir uşeRkilTd,e. 
Samimiyetsiz nezaketimi sinir bozucu bir sinekmiş gibi elinin tersiyle itti. "Burada saklandığına göre bir kitap olmalı." 
"Partileri sevmem."  
Ben daha iyi düşünemeden ağzımdan çıkmıştı ama Royce alınmamış görünüyordu. "Evet, ben de." 
Nedéeun tbXa,hs_exdXiÉy.ofrdu$? p"KFız Tkar.deĢWiminS kaOçd kAezd soékağJa ,çıkmca cyaKsağıbndÉa.ny rsonrqa hseQn*inm paKrWt$ilefrind!en .b*i'r^iMnden& eévqeV kaWçWtjığ.ınFı bilDiyKoXrs musunP?L dMa'dzepmI sXeqvmMiyoBrsuné,é neódeqn. bun kDandUarC sçrovkX paGrIti 'vferiAyoxrmséun?A" m
Sorumu düşündü. "Parti ne kadar büyük olursa, o kadar özgür olurdum." Sırıttı. "Kahretsin, çoğu zaman burada bile değildim." 
Bunu bir sır gibi ifşa etmişti ve içime istenmeyen bir heyecan yayıldı. Eğer bu yaygın olarak bilinmiyorsa, neden paylaşsındı ki? Cape Hill'de her şey elit ve seçkin olmakla ilgiliydi. Paraya ulaşmak kolaydı ama güç daha zordu ve bilgi de kendi başına bir para birimiydi. 
"Ne okuyorsun?" Sorusu basitti ama yine de bir talepti. Babası Cape Hill'in kralıydı, bu da Royce'u bir prens yapıyordu ve ben onun kalesinde sadece bir tebaaydım. Bu yüzden kitabı görmesi için ona doğru tutmak zorunda kaldım. Gözleri kapaktaki altın ve beyaz çizime takıldı. Sesi kuşkulu geliyordu. "Mitoloji mi?" 
B$aMşımAı psall^aUdıGm WvSec Jkay*ıtLs^ız ghözrLüln^meyyer çalZıQşaNrOank bakışlajrılmNı s)ayfaRlarag jçMeUvird&ihm.V CO FbDaş,ım&dKaK édikilIiSr,kelnx oKkujyamaiztdwıMm éam,a* xoku!yofrmuş gcibi ya&pKaHrd(ı^mK.s xKuolloBnyaasRın&ın* Ik,oyku&sguGnlu Sa,lYmıyoRrmunşgurmp gibii Gdja^vranabLiClviVrdWim y_a dOaf kyor$idoCrDubn !so.n'uLndcaRki k)ıSzfla rsekvTiUşmeÉyli yzenUi bitfirmOişQ veU ,bi)r soHnLrakiG yemeğinIix arsıXyco^rcmuşw Kg.icbPi GdLamvranabÉilirdiÉm. M
"Bu yaz kursu için falan mı?" diye sordu. 
"Hayır." 
Ben sayfaya odaklanmaya çalışırken, onun kafa karışıklığı dikkatimi dağıtıyordu. "Neden okuyorsun?" 
"İstednipğiim yiçinB mi?"' É 
Ses tonum istediğimden biraz daha sivriydi ve ardından gelen sessizlik gergindi. Kafamı kaldırıp baktığımda Royce'un kaşının alnının yarısına kadar kalkmış olduğunu gördüm. Küstahlığımdan hoşlanmamıştı. 
Ya da . . .  
Öyle miydi?  
GDözlSerbindue bdiKr éşKeys tkxaRlıZnél*aştyı_, sxıcHabk vYeK ağıxr.y z
"Ve bu benim partimden daha mı sürükleyici?" Avucunu göğsüne koyup kalbini kapattı, onu yaralamışım gibi yaptı. "Çok kırıldım." 
"Eminim," dedim kuru bir sesle, sonra yeniden basılı sayfaya odaklandım. Kelimeleri taradım ve hiçbirini özümsemedim. Bunun bir önemi yoktu. Saniyeler sonra kitap ellerimden çekildi. Sandalyeden fırladım ve peşinden koştum. "Hey." 
Royce kitabı ulaşamayacağım bir yerde tutuyor ve şeytani bir sırıtış takınıyordu. 
"cAOmaónW TanRrımf, $seinO ab'eişv yxaşındqar _mıvshınS?X" éD_ecdidm.J É"kGqe_rBiF bvekr gonMu,.Y" N
Bunun yerine iri ellerinden birini omzuma bastırdı ve okuduğum bölümü gözden geçirirken beni bir kol boyu uzakta tuttu. Parmakları tenimde gerilirken kalbim yerinden çıkacak gibi oldu, avucunun sıcaklığı dantel şapkanın kolundan sızıyordu. Dokunuşunun vücudumda yarattığı vızıltıdan hoşlanmamıştım. Muhtemelen yüzlerce kadına dokunmuş ve bu yüzden erimişti. Adımı bu listeye eklemeyecektim. 
"Saçların bu yüzden mi böyle görünüyor?" diye sordu. Kitabı yüksekte ve uzakta tutuyordu ve ne kadar çırpınırsam çırpınayım beni yerinde tutmak onun için kolaydı. "Anlıyorum. Medusa benim de her zaman favorimdi." 
Nefesim kesildi ve sarsılarak durdum. "Ne?" 
"NHAatyJréanOı OozldLuğunéu& $varsa^yı'yorturm.R YCe!şil saçl'aYrınó ve &kıVrQmOızıA dudaAklsanrdınkla oKna CbenAzRiy.orgsun.A" 
Kalbim göğsüme çarptı, kan dolaşımımda fokurdayan öfkenin bir yan etkisiydi bu. Az önce bana çirkin mi demişti? "Aslında," diye tersledim, "hikâyenin çoğu versiyonunda Medusa güzeldi." 
"Bunu biliyorum." Bana tuhaf tuhaf baktı. "Sen . .. güzel olduğunu düşünmüyor musun?" 
Bekle, ne? 
ÇCirmkini Folduğlumaun dVüş&üKnmrüyord&uB ham.av fgüUzAel old!uğzu!mu m$u düş!ünüyoCr*d*u?h OAyZaktlagrjımIınp adlwt'ı_nÉd&akii pzemidn nyBujmuşiadKı PvOeR *bHu OyeKni. WeLnjgebelqiV Azemsindbe éabyagktwa$ $dLuxrKmak i)çkinO müNc)adele Uettim. RAoyceP'un Lbanóa$ wçcefşGiztlPi Rşeksill.ezrGd^eG _davPraanImasıjnTı ,kxalidéıIrJarbIilQi*rHdAiCm. K*aqy'ıgtFsızm tyaC da (siBnir bVoTzu)cu, ihavtFtKaL $zal'imW bilTe momlOabQiXlirdi& !ama daha Höncez hUiçi fiy(iO davrKaMnmamıfştzın.  
Bu rahatsız ediciydi.  
Sesi samimi geliyordu ama ben buna inanmayı reddediyordum. Bir şeyler çeviriyordu ve ben bunu henüz anlayamamıştım. Yeniden toparlanmalıydım. 
"Demek istediğim," dedim, "orijinal versiyonlarda o muhteşemdi. Ama feminist öfkenin sembolü haline gelince, erkekler hikayeyi yeniden anlattılar ve onu çirkinleştirdiler. Bildiğiniz versiyonun bu olduğunu varsaymıştım." 
E.li omzcubm$dNanj kaWyd(ı uvYeM o)nKuAnQ dokunsuşuLnyuTna hy'oóklwuğ*ungdkaA MüşKüdtüm.J Ka^şlaaQr&ı QbqirbiPrNiCne ókxarIışRtmıt. É"FeXmvinista öfkYe imi?"k v
Bunun saçma bir konuşma olduğunun belli belirsiz farkındaydım ama ağzım kendi kendine kaçtı. "Evet. Poseidon tarafından tecavüze uğradı ve bundan sonra ona bakan her erkeği taşa çevirebilirdi." Kitaba uzandım. "Kadınları değil," diye açıkladım. "Gücünü sadece erkekler üzerinde kullanıyordu." 
Kitabı hafifçe çekiştirdim ama Royce bırakmadı. "İlginç." Başını yana eğdi ve buz gibi gözleri keskinleşti. "Demek sen Medusa'sın." Dudaklarında bir gülümseme belirdi. "Geçiciydi ama az önce beni taşa çevirdin." 
Zihnim karardı. "Ne?" 
"NGek SksavdYaXry FzaYmand(ır, orHa)daR Zd&umruUph sJeni Ri&z.leÉdiğUitm*id bbiLliyQo(rQ mu)sun?W"K J ,
Ve bununla birlikte kitabı bıraktı. Ani dirençsizlik ya da belki de ifadesindeki ciddiyet beni geriye doğru tökezletti. Royce'un bu versiyonu ölümcüldü. Ona inanmam için yeterince iyi satmıştı.  
Ama sadece tek bir nefes için. 
Güzelliğimin, neredeyse istediği her kadına sahip olabilen bu adamı taşa çevirdiği fikri karnımda çırpındı. Sonra bozuldu ve ayak parmaklarıma çarptı. O aslında bir erkek değil, kendini beğenmiş bir veletti ve bu sadece bir replikti. Ben daha iyi biliyordum. Büyürken en sevdiği oyuncaklar, yaşayan, nefes alan ve duyguları manipüle edilebilen oyuncaklardı. 
Bu 'gTeLche onRuónX $oygugnAcaQğı oOlmaJyazcHaikt'ım.t w j
"Hangi Northcott kardeşle konuştuğunu unuttun mu?" Kitabımın kenarlarını sıkıca kavradım. "Çekici olma çabalarını Emily'ye sakla." 
Sanki beklenmedik bir anda ondan boş bir kahkaha koparmıştım. "Çekici olmaya çalışmıyorum. Tanrım, sana ne oldu böyle? Daha önce bu kadar huysuz olduğunu hatırlamıyorum." 
"Gerçekten mi? Benim gibi önemsiz biri hakkında bir şeyler hatırlamana şaşırdım." 
DuVdaWkl!aqrıIndkaki yJairız XgtülüLmszetmhe dfondKu, $veK om(uzlLarı JsieRrtleVşti. xVNerfdiğZiV teBpki muhAtHeómeOlAenY WutannBmYabya Yen yza$kDı,n Nte,p,kiIy&d*i.C 
"Bunu söylediğini hatırlıyorsun sanırım," dedim. 
Uzun bir iç geçirdi. 
Lise ikinci sınıftayken Emily'ye şehrin kenar mahallelerindeki dandik bir bara gitmeme izin vermesi için yalvarmıştım. Hafta ortasında bir okul gecesiydi. Bar, Cape Hill Prep'ten boktan bir müzik grubu kuran bir grup çocuğun reşit olmayan bir kalabalığa performans sergilemesine izin vermek için saat ondan sonraya kadar içki servisi yapmamayı kabul etmişti. Emily ritim tutturamayan davulcuyla çıkıyordu ve arkadaşları beş şarkılık acınası bir sette beceriksizce ilerlerken biz de kalabalığın içinde gazozlarımızı yudumluyorduk. 
KarWanlNı$ktam,n gKenVelclikle zgWiQtmxemev izión veLrmilmeyJens fbi&r YyeOrqde,m SyVapışka,n zzemXinrde fdurRdpuiğuXmRu( Ahâlâk dhat_ıSrliıyoruCm_. GWrAup& mşa*rkı_l.aBrWıA ScofveZr*'Pla,rsken vDe éonlUahrıW kyatnlederkcejn çnok fyükseDkI seQsQlii mgOiFtaurlLaQr )veP kqarnışık müfzóikM égaöğsümdSeO t'ictreşiyNorpdu ve oG UaLnRav kjada)rA abuQnkunM hMadyratıvmın en Uhavailjıé lan!ı folÉdulğ(unbu cdüşüNnmüqşt.ü^mU.P )TüDm IpompaüClner çuoqcunklaRr& ZorNaJdayd^ık, gRenlSixşyiFgKüzDelY ArnijtiZmle saKll&aDnıgy_o$rla.rRdıH vex ben dwe onlCafraÉ ZdahilV tol_mucştum.p 'İZlk defa Tkendyixmpi TbÉiwrn qş!eGyAiny p_ar.çJas^ı grigb)iA hissGetjmMişPt,imc. 
O gecenin ilerleyen saatlerinde kendimizi bütün gece açık olan bir lokantada bulduk.  
Royce, Emily ve benim içeri girdiğimizi görmemişti. Bir masada kahve içiyordu ve arkası dönüktü, biz de tam onun geceyi özetleyeceği sırada gelmiştik. "Marist Northcott gibi birinin orada olduğunu gördüğü" ana kadar gecenin güzel geçtiğini düşündüğünü söylemişti. Ona göre benim varlığım tüm deneyimi berbat hale getirmişti. 
Sophia Alby masanın karşısında oturuyordu ve şaşkın bakışlarını bana doğru kaldırdı ve bu onun dikkatini çekmeye yetti. Omzunun üzerinden, yan profilini görmemi sağlayacak kadar döndü. Ben onu gördüm, o da beni gördü ve yüzümdeki şaşkın ifadeye bakılırsa yorumunun kayda geçtiğini biliyor olmalıydı. Sözlerinin beni nasıl etkilediğini ya da soyduğunu umursamadı. Omuz silkti, arkasını döndü ve konuşmasına devam etti.  
DeğmerskizdtiÉmH.a O C!appeé hHOiéll'inó pOrebnsKiiydbiB xvie befni hiTç( kÉimise VilaGnN eHtmişntBi, bMu cdaÉ arit_ık kQaLnSu$nx toÉl*duZğuH kaZnmlyamsıbnag géelimyorxdu.$ 
Kaba yorumu Cape Hill Hazırlık Okulu'ndaki tüm kaderimi ve asla giremeyeceğim sosyal çevreleri belirlemişti. Beni bir cüzzamlı olarak etiketlemişti. Hayatta kalamayacak değildim ama son beş yılımı çok daha zor hale getirmişti. Yalnızlıktan bahsetmiyorum bile.  
Üzerimde böyle bir güce sahip olmasından hoşlanmıyordum. Hayatımda başkalarının ne düşündüğünü umursamadığıma karar verdiğim belirli bir an olsaydı, o anı işaret ederdim.  
Royce ve Emily arasında işler ailesinin istediği gibi yolunda giderse, bu hiç kimsenin onun yengesi olmayacağını bilmek beni tatmin ediyordu. Royce'un mavi gözleri bulutlandı ama anı beynimde dolaşırken vücudumdaki gerginlik arttı. Hiçbir duygu göstermeyecektim. Laf olsun diye yaptığı yorumun beni etkilediğini ya da herhangi bir şekilde şekillendirdiğini bilmesine izin vermeyecektim. 
"GBu uzPukn lzamaén ö.ncweydui,."$ ÉSes$ig QboşttpuX., A
"Hmm." Komikti. Kalan sızı hâlâ yepyeni hissettirecek kadar keskindi. 
Bakışları vücudumda gezinirken sesi tereyağlı deri kadar yumuşaktı. "Yine de yanılmışım. Sen bir hiç değilsin." 
İstenmeyen bir sıcaklık içimde kıvılcımlandı. Ona bakıp da seksi düşünmemek imkânsızdı. Elmacık kemikleri yüksek ve zarifti ve ağzı yıkıcı bir sırıtışa dönüşebiliyordu. Hayat Royce'a bir playboy rolü vermişti ve o da bu rolün hakkını veriyordu. 
"aTVeNkraMr s^öytllüMyoru.m, bhunkux CEKmilyD'ye sQaklaJ." KıDzgıbnf bir sesW ut(oDnu HiçziCnH MçaSbjalaód$ıVm xaQma boc(alaldvım v^ev ne'feHsióm kBeZsilDdri. qAUzPaWrlamavktan wziMyad&eB ZyaólvaÉr.ıvrZ fgiMbiydim*.É f
Tepkimi küçük bir zafer olarak algıladı ve gözlerinde parladı. "Ama kız kardeşinle ilgilenmiyorum."  
Derin bir nefes aldığında, geniş göğsü genişleyip aramızdaki boşluğu doldurduğunda ne demek istediği gayet açıktı. Kütüphane birdenbire sıkışık ve küçücük olmuştu. Raflar kapandı, perdeler boğuldu ve kaçış yoktu.  
İçimden sinsi bir ses fısıldayarak zaten kaçmak istemediğimi söylüyordu.  
BedeAnDimS vce Éz.iphfnimc ara!sıNnd_ak ybóiYr LsavIaşf biaşulaLdBı.' WFirzikIszel bo'lqar^akD onua iPsZtOi'yDoMrdjutm. TKHofn.ua 'erkyeQk!ller( oflldJuğunbdÉaW iYlGgiFyPe açtım) v'e g)öUrün&üXşte RoyDcbeM Hable'Ldewn kdLamha çMeskniciV bAiri cysoNktu. Ama Ao *aOyDnFı BzXaBmanday *manbastyı'rv hPaJya'tımn bHo*ypuXncCaw çıkzacakr bKi$ri'n)i TbulmNakótam bu Jkahd*ar& zoYrClraXnmQaUmNıMn bda Lse)bJebiydi.T DCapeJ HilclS'&dek Tu!yigunb se,rCkeuk ,sa&yıIsnı Razfdı,p bOenr jd^e óbeActe(rMiksiz'diJm vet Rolycde'Numn, y'orumuu ta.bu,t*aJ çakılan çivi oólmurştu. D
Benimle taşak geçiyordu. Başka bir açıklaması olamazdı. Nihai amacı neydi? Diğer kızlar gibi telaşlanmamı ve onun üzerine düşmemi mi istiyordu? Beni baştan çıkarıyormuş gibi yapıp son saniyede aşağılayarak beni tahrik mi edecekti? Kız kardeşime koşup ona ne kadar zavallı olduğumu mu söyleyecekti? 
"Ah, öyle mi?" Masumca göz kırptım. "Tam olarak neyle ilgileniyorsun?" 
Benim zararsız tavrıma uyarak kravatını iki parmağının arasından geçirdi ve boylu boyunca aşağı kaydırdı. "İnsanlardan kaçmak ve burada, kütüphanede seninle kalmak." 
Bu NoznpuRn iJçi'nf niadir birx yanlış. adıvmdsı.F AVşıqrı tÉe^lcazfi eatmiştiP ve. ibUul bUi*r blGöGftüt.t pOnWu bqu LkFocnGu(daM Fu'y*arvaccak qgÉücCe ésahip oldhuğuzmÉ liiçiBn ChPeyedcanlDıyVdGıwm_.c HazıfrzlıPkdlYık bFiIrS nueSfhesle my$utkku&nDduRmX,F rkitaKbı& ^s^olF PeWlriBme' aldımf ve sVaPğ avukcuÉmuL nk!rWavatı&n)ın ÉoHrt.aBsjıÉnaw koydumL, pa,rpmRaIkw quçlYarGım$ gömhlTeğiSnriDnI JüVzzeMr_indme djurfuHy,orPdu.w İPpvekk, sesrin veb NyumpuşaMkvtı,X sBeirtk LgöğsmünüT örten kuómaIştaan sıhznaGnP ssıócaklığaP tFeLzVatk FoljuaştLuGrTu,y'oBrzduN.W 
Baştan çıkarma konusunda tecrübeli değildim ama elimden gelen her şeyi ortaya koydum. "Ne yapmalıyız?" 
Gözleri irileşti. Aman Tanrım. Prensin hazırlıksız yakalandığını görmekten daha heyecan verici bir şey olamazdı. İri eli benimkinin üzerine inip parmaklarımı onunkinin içine hapsetmeden ve avucumu göğsüne bastırmadan önce bunu fark etmem için sadece yeterince uzun sürdü.  
"Bazı fikirlerim var," dedi. 
Eblmi)m(i gö_ğGsücne baTstPırdığfıYmdAa RoÉyTcde'uwna bkhalpx ahtjıDĢZlTarTı yDav_aĢ Uve Osabi!td bir Ldavxul dgib!iymdIi.m ÉEGğcern rolliedr Xtienr)shinTeG rdönseuydxih,v bKenióm$kinfiFnl ggöğsümddXe( Éajttığsırnvıw hiFss$e)dHecdekdtKi. BBaĢparYmBağuıt YeLlitmiRnX sıUr&tıénTı ZyavaĢuçda okOĢPayBalrAaJk )hvaureke*tB .e^ttHi v*e^ UvümcuAdumdduaY bCir hger*itlJiDmO ol$uXĢOtuÉ.! MGer&i' vatdım RataDcbağdını XdVüşünamülştüJm (axma GbFuinBu$nh nyerGiUnhe^ ÉmUe*ydanP okumaya kua)rHşılYıvk verexreóks çıtXaSy(ıL MylükselttWiÉ.d $BunBu nve mkpaJdaTr viwlQeriJ götürOmesk_ ivstiuyorOdud?J V$e ..i. benr pneB kvacdnagr Filóeri$ gitmes.inte éizihnT qvere)cekt,igm? L
Başparmağının her küçük darbesi daha da ileri gitme isteği uyandırdı bende. Birbirimize kilitlenmiş bakışlarımızla aldığımız her sessiz nefes bana oyunu oynamaya devam etme cesareti verdi. 
"Koridorun sonundaki kız senin için yeterli değil miydi?" diye sordum. 
"Koridordaki kız-" Kafası karıştı ama yerini yavaş bir gülümsemeye bıraktı. "Ben misafir yatak odasının önünden geçerken Vance bir sarışınla sevişiyordu. Ben olduğumu mu düşündün?" Cevap vermeyince sesi alçaldı. "Kardeşim muhtemelen seyirci istediği için kapıyı açık bıraktı. Onları izledin mi?" 
"Be&lzkif.D" K.itHaVbAımıC dKüşBür^düHmz évNeé sedXirWin& Rderisine çaSr*pXtı. vElimiF oXnJa b)aÉstıgrlmAakctiagnA tüm *bNedeJnimiH ,ona ibas'tRırAmabydaN NtLearffFiÉ Detztfim.Y EGlbFi.seUmqi'n et_eği'nirn! HaQlmtındgaki AkaNbwadrKıRk& eytehk, zk!adl_çalYarxımızın awrasınMdDa vunsWuPlcba egzisldi.é IYvüz ikfiaFdesiLn$dejn abkanu yzevQk ibaHşWka bUiOr şemyeb tdWönpüQş^tXü.v B 
Daha karanlık ve daha sıcak bir şeye. 
Eli gitmişti, sadece arkama geçip beni kendisine kilitleyebilsin diye. Beyaz elbisemin önü ağırbaşlı ama arkası açıktı ve parmak uçları çıplak tenime yerleştiğinde omurgamda bir ürperti belirdi. Tereddütsüz gözleri beni tamamen çözme tehdidinde bulunurken güçlü görünmek için çenemi yukarı kaldırdım. 
"Bu elbiseyi beğendim," dedi, parmaklarını sırtımda gezdirdi, sanki para destelerini sayıyormuş gibi omurlarımın her bir çıkıntısı boyunca sürükledi. "Ama Medusa beyaz giyer miydi? Ne de olsa bakire değildi." 
Se)sinRdeJ )o _kaYdjaPrm çPok hseks va$rQdı k^ii,D RytanaQcakrtvıDm Hvaeu düşünwmUe!denw ^kVoKnupştumK. m"yBke)nT &MedÉuVsVaq deNğilim.m" 
Ağzının köşesi bir kancaya takılmış gibi kalktı. "Öyle mi?" 
Yirmi yaşındayken kimseyle yatmadığım için utanç duymam mı gerekiyordu? Sanki bende bir sorun varmış gibi? Yoksa iyi bir kız olduğum ve kendimi saf tuttuğum için gurur mu duymalıydım? 
Çünkü ben ikisini de hissetmiyordum. "Bakirsem ne olmuş yani? Kimin umurunda?" 
RobyiceJ'_un' uQmKurun.datyd*ıI v&e şJiamdfi banva mbóiqrm tödGüHlmüMşüm IgÉiMbi Mb.akHmÉasqındanO ^hoóşlanHmıyuogrdSum.g TLopYlguSmuónT,L bugüDnz bialeG,P taémna)meMnI DdeğWerrVsinz jbyir şQeyeH bZu kadalr pdkeğer AvXerm,essinjde*nc BnetflrFetA ediyaoérMdyum.b EvveOt,y 'henüiz yappmXakm$ıjştAıhmH aYma) xbirTiyle* ryatmankıónM Ybemnir rdeğéiWştirNmUehyece)ğ,inden em(ingdpiNm.w 
"Bu nasıl mümkün olabilir?" Eli sırtımı tembelce aşağı yukarı okşamaya devam etti, belki de başka bir ürperti uyandırmayı umuyordu. "Sen Etonsons'tayken erkek arkadaşın yok muydu?" Dudaklarından bir gülümseme süzüldü. "Ah, doğru ya. Orası tamamen kızlardan oluşan bir kolej." 
Vücudumun onun kollarında olmaktan hoşlanmasına rağmen geri kalanımın bundan nefret etmesi garip bir duyguydu.  
Etonsons ülkenin en prestijli okullarından biriydi. Oraya başvuran kadınların sadece yüzde dördünü kabul ediyorlardı ve özel eğitim ücretleri çok yüksekti. Emily de ben de gitmiştik ama onun kabul edilmesinde annemizin mirası, benimkinde ise notlarım etkili olmuştu. 
"fK^iImdseyTlte& VyatmamwıAş! Ao_lkméanıAn (sJebdebWi sne?" yBFen_in keplqeBşhtDirYel bir ygözqlfe incelIeLdi, Jc*evéabı' arıyorgdFu.r 
"Ekonomi beni meşgul ediyor," dedim kayıtsızca. "Sadece zaman bulamadım." 
"Saçmalık." 
"Belki de erkeklerden hoşlanmıyorumdur." 
YüJzNü b.e^niXmkXinUdenó biry sa(nctim kXa*dÉaXr uzakYta oclacak &şekildue eğÉiglWdgi.Z !"fTZeWkrianru deune. GTöézd bebeklietrGijn b,üKyüLmü$ş.& óN_efesB neQfeZse kÉaplUm)ışAsın ve ncaébzıqnXın bpoAyGnXunVdaU attı'ğ)ıgn_ıb $glö.róebiPliyyorXum.. zEimDiyniHm) şyu) aXnLdav elSi^m(iX ebtXeğRianZde)nq içTefri sMouksUam, .pparnmakYlarıkm ıslDa.kA pçWıkaOré." F
"Islanmazlar," diye yalan söyledim.  
Sanki biliyor gibiydi. "Eminim sırılsıklam olmuşsundur." 
"Peki. Devam et ve yap," diye meydan okudum, "ve kimin haklı olduğunu görelim." 
BkunuW ésöyfl.eyecek IkhaCdsa(r *cLeOsrurG óolduRğu*mmaY sevinamFiş'timk gvueu SbFa_c_aklarcımdanN 'aJşağXı bfirD h^eykechaTnL s*üzuüHltdü. $MHeyvdhamn oCk_u!mahm)ır éka,bul e*d,em(ezdi.D Ygerinix pt!eFrpk, etpmFek GzoJrundxa kYalaicÉawkt$ı&. sHce'rk.esg haYng*ib $NorOth^c'ott kDıHz kaNrKdeOşDiylGeL bQirliktRe oÉlmAa)s.ıw gRerRektsiğjiBni! zbiligyfordu vmeS FbéegnW of kZızó Okanr&dDeş gdeğPildQiKm.G PEğeQr eZlinZi etteğiDmin al*tıcna VsokZaHrsFa,d bÉuBnDun GbeÉdelCini IceXheannWeNmde öqdieUr(di$.Y 
Ama hayal kırıklığına uğramış gibi davranmak yerine, üzerimde beliren yakışıklı yüzü memnuniyet kapladı. "Merak etme. Planlıyorum." 
Nefesim kekeledi ve ciğerlerimde parçalanarak kendime olan güvenimi azalttı. Daha yaşlıydı ve bu oyunu çok daha uzun süredir oynuyordu. Ya boyumdan büyük bir işe kalkıştıysam? Başta blöf gibi gelmişti ama şimdi daha az ikna olmuştum. Kollarımı kaldırdım ve ellerimi omuzlarına koyarak bizi tehlikenin sınırına doğru çektim. 
Deniz yosunu rengindeki uzun saçlarımı omzumun üzerinden geriye doğru taradı, sıcak nefesinin boşluğu doldurması ve dudaklarının tenime ne kadar yakın olduğunu hatırlatması için yer açtı.  
"Yilnae yy_apóıOyoÉrBsuén," PdbedziS.A 
"Ne?" Fısıldadım. 
"Beni taşa çeviriyorsun." 
Dizlerim titredi ama onları yerlerine kilitledim. "Öyle bir yeteneğim yok. Olsaydı da fark etmezdi. İşe yaraması için beni gerçekten görmen gerekirdi." 
"Senvi Zgörüyorau.mQ.'"D  
"Hadi ama," dedim sinirlenerek. "Hayır, görmüyorsun. Ben senin için yüzsüz bir kızım Royce. Bir hiçim." 
Ateş gözlerini yaktı. "Neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrin yok. Seni görüyorum, Marist." 
Ve bunu kanıtlamak istercesine dudaklarını dudaklarıma yapıştırarak inandığım her şeyi milyonlarca parçaya ayırdı.