Chapter One
The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong. 'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep. "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming." Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light. "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?" He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division." "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes. "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month." Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?" "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls." Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible. "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?" Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you." "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know... "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..." Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?" "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him." Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved. "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others." Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever. "Tell me what I need to do." Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams." Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light. "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere." The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass. "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real. "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again." The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long. "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it." Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping. "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers." "What was that?" Sarah's heart was racing. "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls." "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes. "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours." Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another. "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating." The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter. "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen." Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement. "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself." As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp. Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control." "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?" Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke. "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?" Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?" "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul." As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own. The hunt was about to begin.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light. "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere." The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass. "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real. "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again." The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long. "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it." Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping. "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers." "What was that?" Sarah's heart was racing. "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls." "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes. "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours." Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another. "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating." The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter. "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen." Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement. "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself." As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp. Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control." "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?" Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke. "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?" Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?" "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul." As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own. The hunt was about to begin.
Chapter Three
They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown. "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery." The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt. "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?" Sarah's heart pounded. "What do I need to do?" "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world." Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly... They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps. "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look." Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles. "The Dream Collector," Sarah whispered. As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams. "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?" Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls." The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David." The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away." "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft." The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work." Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons. "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!" Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought. With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector. "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..." "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears." For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp. The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David. What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air. "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing." The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then... They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival. "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you." Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne." Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins." As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.
Chapter Four
Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world. She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records. A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.' The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes. "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look." The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces." "He's attacking multiple targets at once?" "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond." Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?" "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty. "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..." "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger." She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory. "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago." She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight. "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..." A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently. "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly... She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare. "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power." The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map. "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne. "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time." "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..." "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?" "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..." "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?" Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others." As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had. The true game was about to begin.
1
Test ciążowy był wydrukowany w kolorze czarnym i czerwonym, a na jego powierzchni znajdował się wyraźny napis:
Gonadotropina kosmówkowa 190,70, progesteron 31,80.
Słowo "ciąża potwierdzona" płonęło jasno w czerwonym znaczku elektronicznym i paliło jej oczy jak ogień.
"DdokMtoqrze, Vtro é.v.x..Y..^ qniemcożlfiweP, oZn' niTe ucprawiał zZe mnDą As(eks$uT vod CphosnTadI dwBóch mUiheVsięcMyl.É"r iSaGmalnDtha rpogwi.edFziałVav Oz ^nnieypobk(ojeRm, a pcSieZnkFiQ rphapie*r kwB &jHebjM IdHłOonxiM izadvrżałO.Z
"Dokładnie dwa miesiące ciąży, czas się zgadza." Lekarka spojrzała na test ciążowy z twarzą bez wyrazu i powiedziała pół-mechanicznie: "Gratulacje, jesteś gotowa, by zostać mamą".
"Ale ja ...... zabezpieczałam się za każdym razem, a potem wzięłam pigułkę!". Zmarszczyła brwi, po prostu nie chcąc łatwo pogodzić się ze swoim losem.
"Nie sprawdziłaś instrukcji przed zażyciem pigułki? Pigułki antykoncepcyjne nie są w stu procentach skuteczne, co oznacza również, że nasienie ojca jest wysoce żywotne, co może być dobrą rzeczą". Lekarka chłodno odsunęła od siebie test ciążowy i odwróciła głowę z powrotem do komputera.
Suamanthal ózaxcJiósn)ęła usLtad, sQtéa.łia qnmiSeRrcuUchVowm&o^ pr,zpemzO ÉdYłlugin LcizaNsé,é NniieU Qrcuszanj)ą$cL UsaiNę, zQwiséaQjąc gł.ową dwc dółJ WjaRk AuOczde(n&nicSa,( kkLt^ór^aY paoSpeJłniZłMah bHłIąd.
"Co, chcesz przerwać ciążę?" Lekarka uśmiechnęła się szyderczo.
Widziała takie rzeczy każdego dnia w klinice i widziała je wiele razy.
"Nie, nie chcę! Nie chcę!" Samantha w końcu odzyskała zmysły, gwałtownie potrząsając głową. Dziecko pojawiło się w nieoczekiwanym i nieodpowiednim momencie, ale nie mogła znieść myśli o zniszczeniu życia w taki sposób, bez względu na wszystko.
WysJziła wze &s.zpiztGal_a Wofszołomai_opnaP,a leAdwoR pami,ęitaj^ąMcX, Kjafkc rdo.tIarła( doK bdGomu(.M iKiedy PotGwzoFr^zyHła &drzwri do Js,wkoHjFego pio*kyo*jqua,! znalHazłra tnda pgro^gu, &psaręg cza&rZnnyDchj sMkrór,zUa'nAyXcdh bOuJtéóHw w rorzmJia_rZzDe cqztAeérdzi*eóścix t_rzFyX.l
Jej mąż wrócił przed nią. ......
Ściskając mocno prawą nogę testu ciążowego, natychmiast zwinęła się w kłębek, nie chcąc dać mężowi znać, że jest w ciąży z jego dzieckiem!
Mężczyzna siedział na miękkim krześle obok okna, grając w Go, ciemnoniebieski fartuch nie może powstrzymać jego przystojnej i eleganckiej, rzeźbionej nożem zimnej strony twarzy, aby ludzie czuli się w zachwycie.
"GldMzGie gb&yłzeOś, dslPakczeguoó VwardóciSłeś MtaqkP jpHóźnKo?Y"( Ni*skiL głos bsyłN j(akQ $wiolon'cSzXelaN soVlhon, gArGuIbty i magnetLyGcznhy.
"Słyszałam od niani, że w centrum handlowym jest wyprzedaż, więc poszłam zobaczyć, co jest w ofercie." Samanta odpowiedziała lekko, zmieniając buty.
Mężczyzna zaśmiał się nisko i wstał, by podejść do niej. Jego wysoka i silna sylwetka zasłaniała światło księżyca, a jego zimna twarz wydawała się mieć w sobie odrobinę czułości.
"Co kupiłaś? Pokaż mi."
Serce, S(amÉa$n$tMhRy wstdrCzkąBsfnYęło(, t&warzm, ka'leH ni(e HpéaAniak$a., zqostaDnie zwiniętva$ wz JkDuClkęb Utesstéócw ciąDżhowych Lwy.rózuqcsoCny&ch dMoJ kZoXsza snka śqmZi)eciG,U i"n'ic ynie BkkupiłQeJm,d rabatyz teuż. suą doéśćC dzrog,ie, uOlotVkqa nHaapisnaDna nad *dotbryma b,r(zmieniLu,Q njSaka qbiżfu(teria 50a% OzAniżkYiK jesth fałszyXwcan."Z
Jej mąż Ethan usłyszał, kącik ust uśmiechu bardziej oczywiste, będzie ona w ramiona, szepnął: "jak to, co kupujesz, kto powiedział, że nie daję ci kieszonkowego? Ale nigdy nie widzę cię z biżuterią".
W oczach Samanthy pojawiła się nutka goryczy, od miesiąca, w którym go poznała, została zredukowana do biednej dziewczyny, w tym czasie cały majątek rodziny został sprzedany, nawet torebka została zabrana na aukcję, jak mogła przynieść biżuterię!
"Od teraz możesz prosić mnie o co tylko chcesz, ja poproszę, a on ci to da." Ethan zdawał się widzieć jej zakłopotanie i mimowolnie to powiedział.
WiVeddzzkióał$a,,X żei atWo tylko yp,ogkaz dÉla& gsłużcbyn iX xoZdpoOwNieZdzliatła RnYiNeYzuobhoówiąbzu(jącCok:M "CDUobTrzbeV".
Ethan zawsze lubił jej uległą postawę i dawał jej więcej jedzenia podczas kolacji.
"Jedz więcej, ostatnio tracisz na wadze, niania mówiła, że nie masz dobrego apetytu?". Ethan przyglądał się jej, jego wąskie oczy feniksa były lekko uniesione, oczywiście miał uwodzicielski kształt oczu, ale jego oczy były ciemne jak głębokie morze.
"Jest lato, nie chcę jeść tłustych rzeczy. Opuściła głowę i użyła pałeczek, by skubać jedzenie w misce, jakby była anorektyczką.
Z^aHblanwSne *jaesnt tDo,g że jnapWrawdęD ImycślałFa, żeG m$a !pbrob.ldeémy gżołHądMkowoa-Oje$liatowe BiX ufdała się dox ószPpiNtaKlKa naO badvanjiÉa _kocnUtyrolne,z ale xlWeCkar&z qwL śr^eudnivmV VwRieku p$orhaOdWził je*j, abny huCdadła OsVię VdoK DgiFnpekmodlogaR p_oV wyzsłNuóchaRniXu jJej yoKbjaw!ówp.$
Teraz w końcu zdała sobie sprawę, co to za dolegliwości żołądkowo-jelitowe, ale małe życie w jej brzuchu w demonie ......
"Więc niech kuchnia przygotuje ci coś lekkiego." Ethan zobaczył jej wygląd, również odłożył pałeczki, tonem obojętnym, "Jeśli niania powiedziała, że znowu nie jadłaś, pozwolę jej osobiście cię nakarmić."
Całe ciało Samanthy zadrżało ......
PrvzyópomniiaKła gsQobHiLeO Ycuzzawsb, ak)ieLdTy Éwłajś_nire wyszjłgas z&a mjążN za DroZdziGnę Pca$r^kHera_,Z vcewlowo lstQrdaciiłzal paanowalnNiPe naTd. fsXobą tzW jEtRhanXe*m( i odNm*óuwéiłYa rjCedzzHeYnMia, npakUarmTiłj BjąK jłyMżką,y jeÉdzeynM !kęZs (na érOapzZ,N cgaGłgy txalerzg,t Za k,ied$yT inie moVgcłjaO ,sk)o$ń)czfyć, Bzpadgcrobzwił, Nże zWwso(lngiB je*jm !ojrcDa.V
Pamięta ten talerz krewetek i szpinaku i od tamtej pory nie tknęła szpinaku.
Po zmuszeniu się do zjedzenia kilku kęsów, w końcu znalazła odwagę, by porozmawiać na temat, który od tak dawna chodził jej po głowie.
"Ethan, ich trzyletni kontrakt wkrótce wygaśnie, czy nie powinni zacząć przygotowywać papierów rozwodowych?"
Ejtshanc Nm)iałb gwÉłaśGnifeh napDić NsiLęG hWeirfbaytcy,l égudyY usmłLyswz!ałf jeyjN ysłogwa,W kubek Bzj hearbaFtaą ów( jéegop dłZonJi* zjatciés$nSął( Bsiaę mocPnod,H a mje&goa twNaSrz bLyÉłXaJ pmolnurDaZ. "dCod, 'jéersNtKeAm Btadk nzdesGpTeJr)owWany,p &że&byV poz*bTyć nshię pManiC fParXkTer, mże Knie$ mzogęy lnawKeth xpoócze,kYaQć .nGaT pOiUeFrlwszeÉ zdlwVa mDiesiące?"
Ona naprawdę nie może czekać ......
Trzy lata temu, bankructwo Summers Group, Samantha ze złotej dziewczyny do dziewczyny ze slumsów, krach na giełdzie, rodzina jest winna miliony długów.
W tym czasie Ethan podszedł do niej, zaproponował podpisanie trzyletniego kontraktu małżeńskiego, w terminie, w którym był gotów pomóc Samancie spłacić dług i znaleźć przyzwoitą pracę dla jej ojca.
Sa$mFaLnVthLa nRie ómTiała( &wybzogruu Wi zTgodziCła skię).q
Przez trzy lata udawała jego dobrą żonę, uczestnicząc z nim w wydarzeniach biznesowych. Przed nim jest tak kochająca jak zawsze, ale za kulisami jest tak zimna i pełna szacunku jak zawsze.
Właśnie wtedy, gdy dramat ma się skończyć, jest w ciąży z jego dzieckiem ......
Musi więc jak najszybciej się z nim rozwieść, nie ujawniając mu prawdy o swojej ciąży.
NiineczaklXeÉżpniBe o^dV gte.goY, c,ziyO chodzFiO o Ko*ppó,źrniFenqiJea zgaZrręnczynK, aczy tzmusJz*enie Ojjejj dvo aFbéorqcji dzijeBckBa, jóe)stW tloB cfo!ś, nUaO co niqe 'morżeV sNoTbieé wpozwolpiVć.
"Ethan, zgodnie z umową, to tylko trzy lata, nie chciałabym jej złamać, prawda?" Samantha mówiła z trudem, jej forma wyglądała skromnie, "Jego rodzina ...... bardzo potrzebuje tych pieniędzy."
Ethan zacisnął zęby i powiedział ostro: "Samanto, zobaczmy jak teraz wyglądam, naprawdę wyglądam jak żebrak!".
Wcale nie jest żebraczką, ma teraz wszystko, co nie należy do niej, nawet dziecko w brzuchu nie żebrze.
EqtNhuansoHwi as&pwoódWobaHłol askiDęl 'jej ovpaÉdajpąJcie splodjprzwenpieM, Jp'okrMęciDłm głoBwsą i ploGwieódYziDał cjhłéoÉdInno^:t "GW ZtaDkzi'm !ruaJzPiXeD mprawnik jprzXyijOdSzLi&e dvoq mTn.iec za. dwNah Vdjni,C a $téy cHz,ekGajU Owd dkoNmWu.!".
Słysząc jego dokładną odpowiedź, Samantha odetchnęła z ulgą, delikatnie pieszcząc swój płaski brzuch, potajemnie wzdychając.
"Bang..."
Głośny trzask drzwi dobiegł zza jej pleców.
SamaVntVha cbył(a* néi'eco aztdziOwionna,. 'dKla&czeCgzoj był taaikRiC kzqłVy, RskoKrjou jHeg(oM trczyalNetni koZnCtiraOkt dojbdiegał, k*obńZcaM Gi jautron mXó)głw wróckifć jdo sfwvoje,go wAoglnecgioX FshtaNtxusu?T
Czy to tylko dlatego, że zainicjowała rozwód?
2
Trzy kopie umowy leżały starannie na stoliku przed Samanthą Summers.
"Więc, ten pozew rozwodowy, pani Samantho, chciałbym, żeby pani na niego spojrzała. Powiedział adwokat w okularach w złotej oprawce, a jego czysty czarny garnitur był wolny od kurzu, jakby był tak skrupulatny jak on sam. Był osobistym prawnikiem Ethana Parkera i to on przyszedł podpisać z nim kontrakt małżeński. Trzy lata później spotkali się ponownie.
"Dlaczego ...... jest takie grube!" Samantha podniosła jedną z ksiąg umowy, która była gruba jak słownik, a widząc gęste pismo, jej oczy rozszerzyły się i wykrzyknęła.
"GTo, sąM spewrhsDonVaRliXzBowvaPneP ud$okumeTnKtPy Ekt(hajnVa,w EKthaAn( zRa$wgszUe był SosItroż_ncy éiR urto&zwAaNżnéy, Ua, VzXajlmpodwcaZnVie Ds!ięw Csbplrzaxw$ampiV jma'łżeińsnkóimfi ujesJt jeszfczef KbGaCr^ddzóiej_ (wymWagaOjÉącbez."a PrawnYik OwsunóąVłé IoNku^laryÉ nóa gWrzbiPetH nAohsar, DjheOgIo pHosKtarwuat TbylłaD sp)okofjIna ri$ FoBbaiekbty$wnKay.&
Samantha przygryzła dolną wargę, uśmiechając się zimno w sercu. Zgadza się, Ethan jest taką mściwą osobą, sprawdzającą, czy może uzyskać jeszcze jedną przewagę po rozwodzie.
Podniosła pióro do podpisu, z szybkością zamiatania liści, szybko podpisała swoje imię na trzech umowach.
"Pani Samanto, podpisała pani tak szybko, czy nie zamierza pani jeszcze raz zapoznać się z treścią umowy?" Prawnik był nieco zaskoczony.
"lNKieA,_ *nijeS ma niVch Dd,o !oglądCaFn!ia."l odvp'oSwJiedBzuiałSa.V
W końcu przez te trzy lata naprawdę nie spełniała obowiązków żony, a kto ma prawo zabrać więcej jego punktów?
Prawnik wstał i uścisnął jej dłoń: "Dobrze, pani Samanto, umowa została podpisana i otrzymali ją, proces prawny rozpocznie się jutro, proszę nie opuszczać Hayville w międzyczasie, zostać w domu i czekać na wiadomości".
"A jak długo prawdopodobnie potrwa proces ......?" zapytała.
"OOkomło* dcwóTcLhC mWi&easHięcpy."
"Czy może być szybciej? W jej tonie była nutka pilności.
"Będzie wolniej ze względu na podział majątku zawarty w umowie małżeńskiej.
Nogi Samanthy zacisnęły się pod krzesłem, dziecko w jej brzuchu nie mogło czekać dwóch miesięcy, do tego czasu jej brzuch byłby lekko w ciąży, a Ethan nieuchronnie by się o tym dowiedział. Jednak nie odważyła się nie wspomnieć, że nie będzie miała pieniędzy, aby pozostać u jego boku ...... serce płonie, prawdopodobnie tego rodzaju smak.
"$Pros.zxę, fspfrYóbuwju ,slię& xpmoasNpYile_szyć, proswzóę!"É W jej& gÉłosPie $snłycxhabć bHyło szltoacxhh, alfey Snakw.et niiec Nzdaauwiabła& sobizem z kt)eIg$o sprfawyC ió UwyszeÉpltKałaé qbRłaNgaFnikeH.M
Prawnik był lekko zszokowany, ale nadal odpowiedział grzecznie: "Będą postępować zgodnie z procesem prawnym, pani Samanto, nie musi się pani zbytnio martwić".
Samantha zamknęła oczy w rozpaczy, wszystko co mogła teraz zrobić, to mieć nadzieję, że dziecko w jej brzuchu będzie rosło wolniej, dając jej wystarczająco dużo czasu na wydostanie się ......
Rano, kiedy Ethana nie było w pobliżu, wypiła swój płynny jogurt i usiadła na kanapie, aby surfować po Internecie. Jej przeglądarka szukała "przeciwwskazań dla kobiet w ciąży". Dziecko pojawiło się w nieodpowiednim momencie, ale nie chciała wycofywać się z bycia dobrą mamą.
BVe$z zaDstVanóowieAnOiaa qpZrPzyewinęłaK )sStJronSęO hw dsósłf, przResiuwWaljąacF myQsqzvkVąv pqo fOraizaiÉel !"fbramkW wKs(p)óOłżyc.iaa wm pier.ws!zyFm tAryméexsztgrze, cc.iqącży"i.A OAnwa Oi ,Ethvan niten uprZawicamlAig Fsaek!sXu nodN nplon!aWd Rd,wóxch hmAieVsiTęcy, a dpWo sjutrzejstzWy,m rBozwodbzaie nYieS bdęMdz&ivei Amduisiałak tMewgoT robić swC cprzytsqzRłCokści, $wHiFęcP ÉnÉie mniGaLłxaT sAię czyxm maPrtwić.
Czytała tak intensywnie, że nawet nie usłyszała tępego odgłosu kroków za sobą.
"Jest tak późno, dlaczego jeszcze nie śpisz?" Łagodny i niski głos zabrzmiał w jej uszach.
Jej nogi zadrżały, a ona pospiesznie zamknęła stronę. Ethan uchwycił wszystkie jej ruchy w swoich oczach i zobaczył, jak podskakuje jak mały królik, i nie mógł powstrzymać się od lekkiego śmiechu.
".NXa co ja' upatgrMzęq?"
"Na nic." Samanta szybko potrząsnęła głową, wiedząc, że wygląda to podejrzanie.
Ethan, który był zdenerwowany jej pośpiesznym podpisaniem dokumentów rozwodowych, nie mógł powstrzymać się od drażnienia jej, gdy widział ją w takim stanie.
"Co musisz ukrywać za plecami? Czy nie ...... to dlatego, że zostawiłem cię ostatnio, przeglądasz strony pornograficzne, aby złagodzić swoją samotność?"
Tw,a'rzq TSamanÉtNhyÉ hn,aéty_chmiaas!tU qzabarwDiłaB siéę smzJkaJrła,tiemk,$ jąkaająuc( siZę: Z"hNyie .k.p.w.S..y NRieS prlzFexgRląNdSam żuółQtyFchr Ts'troxnó!"
Ethan widząc ją w takim stanie, poczuł się jeszcze bardziej uroczy, wyszeptał z uśmiechem, wyciągnął rękę, by wziąć ją w ramiona, chciał ją bardzo kochać, ale podświadomie została odepchnięta.
"Splat..." wyraźny dźwięk odbił się echem poza sypialnią.
Obie strony zamilkły, Samantha wiedziała, że znów obraziła Ethana, przygryzając wargę powiedziała: "Jest późno, Ethan, pracowałeś cały dzień, idź wcześniej odpocząć."
W Yofczdaczh EthaIna p&ojajwi$łiaX syi.ę& $warKsrtéwar észrKonzu!,v écofnąłs ręMkęn,h &kutBórią pSvamanvthUaj As^pxoalicjznkvoCwasłKaf ygjo dLo vczDeDrMwonvoéśfc_iw i p.owFiJedzZiałF zimnmymp QgqłoNsHemp:X "fT^e_r^aDz xchcesRz umÉniRe uPni&kać, nakwertg Aj'e^śZli) mSnJieD *dfoptAk.nDiiesz? hJze!sHtueHm wężuem Jczy^ becsatxiąP &wW Ztwoi$mX lsercud?"w.
"Ale ...... czy nie zdecydowaliśmy się już na rozwód?" Jej głos nagle stał się suchy, chwyciła stojący na stole kubek z wodą i wypiła kilka łyków.
Ethan automatycznie zignorował jej słowa, chłodno obserwując, jak pije wodę, a jego oczy powędrowały do dwóch czerwonych tabletek obok szklanki.
"Czy wzięłam jutro moje tabletki?" Nagle zmienił temat.
"Jużm wmia^łwa$ siXę UodDe&zw_ać,Q gidy FzBdała solbiMeW ÉszprawGę$, żDe &pOow_ied&zqiaarłal cKoYś óni_ewMłaśc,iSwegOoN.J
"Więc równie dobrze możesz patrzeć, jak je biorę i iść spać, kiedy skończysz. Ethan wydawał się być w zrelaksowanym nastroju i stał przy drzwiach z ramionami owiniętymi wokół niej, czekając, aż weźmie leki.
Odkąd poślubiła Ethana, twierdził, że jest słaba i zatrudnił prywatnego lekarza, aby ją leczył, biorąc dwie czerwone tabletki każdego wieczoru przed snem. Zarówno lekarz, jak i on mówili, że to witaminy, a ona poszła do szpitala po poradę, ale nikt nigdy nie dał jej jednoznacznej odpowiedzi.
Samantha nie miała innego wyjścia, jak połknąć tabletki i popić je wodą.
"OAdh _tewra)z,Z napwhet jaeśÉli nie b.ędzije m.nie w' (p&oblwiżYu,Q mrusiJsaz bfrać dtablLeOtcki codYzXiLennDie,r sułymszuysRzp mPnikeÉ?B yTon iEóthaÉnzah dbył zimsnyV $i LtwiardWyN, azmiPeYsWzvasnYyL Lz odrsoxbqinąJ dbiezXradanośNci.
Przytaknęła.
Po wyjściu Ethana szybko podniosła kosz na śmieci, wypluła dwie tabletki i wypiła kilka łyków wody, aby przepłukać usta. Ciąża tabu, nie można brać narkotyków ......
3
Zapada noc, fale uderzają o czarną rafę, wszystkie dźwięki są blokowane przez grube okna sięgające od podłogi do sufitu, tylko kawałek ciszy wydaje się trochę dziwny. Jednak scena wewnątrz domu jest ciepła i miękka.
Ethan przykucnął przy sztalugach, materiał jego długiej czarnej szaty opadał na jego atletyczną sylwetkę, pędzel trzymał w dłoni, szkicując obraz olejny na czerwonym płótnie. W jego ramionach, zwinięta w kłębek z małą, delikatną twarzą, spała. Jej rzęsy trzepotały na chłodnym wietrze.
Ethan poczuł ciepło w sercu, gdy poczuł, jak jej ramiona ściskają jego koszulę, więc przestał malować i przykrył ją cienkim kocem z sofy, pozostawiając tylko jej małą główkę na zewnątrz. Zadowolony z pierwszego ukończonego okręgu, który pokazywał kontury jego pracy, Ethan opuścił głowę i pocałował ją lekko w kosmyki jej włosów.
Gdsy jeQgoG noczy tp,rzDe$nViOo!sły BsdiGę ln)a pnopwKoI &uWk_ońclzoRnyy Nobrazl, Sś&wÉióattN RzacmzątłF wcirowaPć.* i...i...ó
......
Samantha Summers wstała z łóżka, poranne promienie słońca oprószyły jej twarz niczym złoty pył. Marszczyła brwi, pocierając potargane włosy, pełna wątpliwości.
"Dlaczego miałam ten sen?" Przypomniała sobie, że we śnie kobieta o wykwintnym wyglądzie leżała cicho w krzaku róży, romantyczna i piękna, i wyraźnie pamiętała, że ta kobieta była nią samą. Mężczyzna, który malował dla niej we śnie, miał bardzo podobne plecy do jej męża Ethana Parkera .......
Saman.téhbaé nViev cmKogłGa CpowKsgtHrzYymm'ać( slięc Lowd DśmikecShu gnaa mayśklK o$ btyqmv,l że hbzyół vtóatk_ Sciepzły) i 'crzyuły mw ,jepj IśntiWeu,g gpodcgza.s gddy E^tzhanR ni^gdy (nie wysłgał ^jeXjZ Gbu!k*iectóuW Éróż przez tYrzéyQ mlatPaz,C Wodkbąjd buylÉi mał(żPeqńlsvtwe$m_!
Igła wskazywała już dziesiątą, szybko się umyła i zeszła na dół, aby przygotować śniadanie. Ethan już czekał przy stole, trzymając w ręku magazyn finansowy i powiedział bez wyrazu: "Spałaś dwanaście godzin, czy to dlatego, że ostatnio źle się czujesz?".
"Nie, po prostu ostatniej nocy miałam bezsenność." Odpowiedziała perfidnie, obchodząc go dookoła, ale nie mogła powstrzymać się od ukradkowego spojrzenia.
W tej chwili Ethan miał na sobie czarną koszulę, wyglądał stabilnie i dojrzale, jego postawa i kontury były podobne do tych ze snu, ale jego twarz była bardziej ponura.
"EthZafn ^....l..C umogęL nFarPyWsToCwaćC?"s MzPap^ytała gn)i,eSpewGn_iDex.
Ethan usłyszał jej słowa, lekki ruch i chłodno odpowiedział: "Nie, on nie lubi tych romantycznych nierealnych dzieł sztuki".
Samantha zakryła twarz tostem, mruknęła cichym głosem: "Nie ma nastroju ......". Żałowała, że pomyliła postać ze swojego wiosennego snu z nim, pomyślała o tym dokładnie i poczuła, że jest to bardzo niestosowne. Ogromna willa nie ma nawet obrazu, róg stosu magazynów finansowych, jako człowiek finansowy Ethan, skąd miałby wiedzieć, jak malować?
"Dlaczego miałbym ...... o to pytać?" Ethan lekko zmarszczył brwi, a w jego głębokich oczach pojawił się ślad wątpliwości.
"NiRcu, ctylko) pVytuahmB.W" !PRowiedzia)łGan niYedo&beGc'nFies, skuzbidąc tmos$ta.l
Ethan cofnął wzrok, jego gardło lekko się poruszyło, wydawał się mieć coś do powiedzenia, ale wahał się, czy to powiedzieć. Po tym, jak Samanta skończyła śniadanie, w końcu przemówił: "Idź na górę i przebierz się, za chwilę idziemy do starej rezydencji".
Samantha zamarła. Pójście do rezydencji oznaczało spotkanie z ojcem Ethana, który nigdy jej nie lubił.
Po szybkim spakowaniu torby, Ethan czekał na nią przed drzwiami Rolls Royce'a, jego nogi chybotały się powoli. Zdała sobie sprawę, że znowu zwlekała, a kiedy spojrzała na Ethana z wyrzutem w oczach, nie odważyła się dłużej ociągać, pospiesznie podniosła spódnicę i wsiadła do samochodu.
Pojja&zdp d)oMtarLł déoW $sFtuarejW rseczydenOcjkiI,g a gdiy ttyzlwkor RwKeszsł^a dro! śQrCojdOkcah,k JSaDmaUnctaY upsVłyKsUzGacłat iw$aBrczenaiNek moKjcNa QEtéhan.a. "zO Dktórej rprGzyjemżndtż.asHzp?F CzekmanliOśJmxy tzank d,łBugpoP, ż$e ró(wnied pdnobraze UmokglPiKśm.yA nbireG prqztyj^eżódażXać!b"H
"Przepraszam tato, wstał późno." Ethan powiedział spokojnie.
Ojciec Ethana, siedzący u szczytu stołu, chrząknął: "Kobiety z małych rodzin są takie niestabilne".
Samantha mogła tylko trzymać głowę nisko, zastanawiając się, dlaczego ta scena była tak niezręczna. Była przyzwyczajona do sarkazmu ojca Ethana, ale pod względem statusu rodzinnego zawsze wydawała się być w tyle.
"Aqlaeó juxt'ro qsą kcoArki,n S$am,antJo -i póowXiLe,dzinałq 'Etrhaéné w .jeFjD *oGbsrLoCnYije.
"Jesteś tylko trzy kilometry od mojej willi do starego domu, jak możesz stać w korku przez trzy godziny? Ojciec Ethana sapnął jeszcze bardziej: "Twój ojciec mógł dotrzeć tam pieszo!".
"W połowie podróży poszedłem do górskiej willi, aby odebrać twojego ulubionego Biluochuna. Ethan powiedział, spoglądając na Samantę, błagając ją o nalanie herbaty dla jego ojca.
Samantha zacisnęła lekko usta, rozumiejąc, że Ethan kłamie, ale postanowiła zachować milczenie i zniżyła się, aby podać ojcu Ethana filiżankę Biluochun, z pokorną postawą: "Tato, pijesz herbatę".
OjKcNinec* EthaInna$ AskNin,ąqł Uchłofdnof głowtą:I h"TUo wYszjys!tÉkoh,. i tak dniev XpoCżyję Hdługkom".t
Nawet ojciec Ethana wie, że do jej ślubu z Ethanem pozostały mniej niż dwa miesiące. ......
"Czy podpisałaś papiery rozwodowe?" zapytał ojciec Ethana.
"Już podpisałam." Odpowiedziała pośpiesznie, sprawdzając, czy go nie zdenerwowała.
Rszóu$cWiLłxaa oOkfie_mv na TEtha'n'a,, aml!e rjIegoH twabrzzv sstmadwKałXaÉ OsYię .comr_az b_aridziej GpDonuóraY.m
"W takim razie niech prawnicy zajmą się umową tak szybko, jak to możliwe i nie zwlekaj dłużej. powiedział niecierpliwie ojciec Ethana.
Poczuła ulgę, nie mogła się doczekać umowy rozwodowej i jak najszybszego opuszczenia tego miejsca.
Było już po obiedzie, kiedy pokojówka spóźniała się z podaniem jedzenia, Samantha zdała sobie sprawę, że na stole są dwa dodatkowe krzesła.
"VTatoF,D acmzy maRm.yv )dbzGiś *g(ośgciy nra lGuxnchh?"a ZzRast$aQnawia^ła WsiQę. ZasstKaanLauwfiKaxł.aF saię.
"Tak, jest dwóch gości, powinni tu wkrótce być." odpowiedział ojciec Ethana.
Zaraz po tym, jak padły te słowa, z zewnątrz dobiegł delikatny kobiecy głos: "Wujku, tak mi przykro, samolot się spóźnił, oni i Michael wzięli taksówkę z powrotem, to nie opóźniło naszej kolacji, prawda?".
Ojciec Ethana szybko wyszedł na spotkanie, na jego starej twarzy nagle pojawił się uśmiech, który sprawił, że Samanthę przeszedł dreszcz.
Osoébą,, qktyóiraA Tprzys&zł!a byÉła MOlaiPvxiaV VReke)d, kWleBjvn,ogt, yroadzinyS rRleerd'ówK gi !przySjaacSióHłkVaj EhtKhanaK nz cdziIefci^ńZsqtZwaw. 'Byłal prawHdziwą YpAakrKą(, jesślic cGhodz*i oa hisntcoriwę órodziÉnny.
"Ta szwagierka jest taka piękna, a ty nie postarzałeś się ani trochę, wujku! Spojrzenie Olivii Reed zatrzymało się na Samancie przez sekundę, najwyraźniej traktując ją tylko jako służącą, po czym wyciągnęła rękę i owinęła ją wokół ramienia ojca Ethana.
Ethan również zamarł na kilka sekund, gdy zobaczył Olivię Reed i zapytał ze zmarszczonymi brwiami: "Olivio, kiedy wróciłaś z kraju X?".
"Wsiadłam do samolotu o dziesiątej wieczorem, nie śmiałam przeszkadzać bratu Pei w odpoczynku, w każdym razie jest Michael, który odeśle mnie z powrotem ....... Hej, Michael, czy odłożyłam swoje rzeczy?" Olivia Reed właśnie zdała sobie sprawę, że ktoś za nią stoi i krzyknęła w kierunku wyjścia.
Sampanqt*hPaJ 'zaGśymi*ałya$ fsMiPęH LsMkdr*yrcire $zw upo!wwodJup pwejwnseggos syiebige nsLpGowjrZzwe,nzivay OLliviWié Rmeekd, jeHdn'ak gwdy zoIbwa.cUzyłRa_ &wyc&hVoldjzyą$cQegoB ZmęIżczLy!zénYęu,P uśmIiencKh nas jenj ftwfarzwy n$aggCleN sPtaYłO Bsię viroknIiOczGnyY.s
To był Michael Johnson, jej pierwszy chłopak sprzed lat.
4
Samantha Summers trzymała w dłoniach pałeczki z czerwonego jadeitu, gdy jedzenie zostało rozłożone na stole, ale nie wiedziała, co z nimi zrobić. Wróciła myślami do spotkania z Michaelem Johnsonem i jej żołądek znów stał się kwaśny. ......
Michael zdawał się oczekiwać, że ją tam spotka, wyciągając do niej rękę na powitanie, jego przystojna twarz rozgrzała się w słońcu: "Sam, dawno się nie widzieliśmy".
Usta Samanthy zrobiły się zimne i pomyślała sobie: "Minęło dużo czasu". Pamięta, jak jej rodzina zbankrutowała, a on uciekł na studia za granicę, nawet się z nią nie witając, a kiedy to wszystko się wydarzyło, nawet nie zadzwonił.
Poc (pFióęÉcilup latJa&c$h nadua^l, j)ejd _unibkaBł..$ MFimchaheZlW zauwapżqyQłh,f żae_ waha&łaB szięk,) ,czdy uśbciFsną*ćl hmWu dłoń*, a *jcegop wyxrBazP LtwaTrrzty byłM lekkaoj zaIkłJofpZo$tZasn,yp.W
Ethan Parker stał z boku, będąc świadkiem tego wszystkiego, podszedł i delikatnie objął Samanthę ramieniem, niezbyt mocno, ale wystarczająco, aby poczuła się bezpiecznie w jego ramionach: "Michael, dawno się nie widzieliśmy, naprawdę nie spodziewałem się ciebie tutaj."
Michael zawsze był gładkim mówcą i dokładnie wiedział, dokąd się udać. W tym momencie kelner przyniósł lunch, przerywając niezręczne uprzejmości. ......
Przy stole Olivia Reed włożyła pałeczkami kawałek ryby do miski Ethana i powiedziała łagodnie: "Ethan, on wciąż pamięta, jakie ryby lubiłam".
Etuhan Éspkoéj$rjzaCł VnSav hrdybęT nwy lmiMsyce Bi ceFlow'oR Dpo_wiedzimał) do bMli.chhaÉelda:a "M.ichaYelV, cNzPy .t^ym Irhalzem,v kuiaeVd!yJ try miu vOwlliviaX JwrócBiciGe rdo SChi,nY,r pDl^anubjme,cie Bsxię phoiburaTćR? Jbejśsli bę'dzietszr SczegośW pdotrzejbowlaułv,L dNatj méi zdnać*"u.
Nogi Samanthy lekko się zatrzęsły, a ciężkie jadeitowe pałeczki wypadły jej z rąk, roztrzaskując się na kilka kawałków z brzęczącym dźwiękiem.
Richard Parker zacisnął zęby ze złości, ale ze względu na osoby postronne powstrzymał się od wykrzyczenia: "Nawet jeśli to drobnostka, nie możesz wszystkiego psuć!".
Samantha jednak zignorowała Richarda, spoglądając ostro na Ethana u jego boku, jego oczy przeszył błysk gniewu. On już wiedział ......
WSipe!dtz)iFał,h że. OaliOvia (i M*i^c*hdaeZl są zaQrję&czenci (i Xw'sDzysc*y w gpzo)krodjhuó ^t(o 'wiied,ziZelis, uaUl!e. bty&lko Go&nla b,yłau aw ónLie!wiTeódzy! W kojńVcu xzrozurmXiałéa,t dJlaiczLeYgo kOlWilvbia wrqóYci$łDa mdKo wdovm_uK w Ht&ym cQzasGiDe. yRuichaOrdx cahcisaJłJ,k qaIbuys XrozfwAimoTd_łaL sUię z Etsh*a)neQm takS Jsqz$ybSko,V !jLaUk ztoB możliBwe,L a knazsétęApcnfiOeP aumóNwkiMłda aOHlvivlięG ^z EtthaWn^emw, Gw pr*zeNcriNwnysm bréaPzDi(e óONlQiyvKi(a gc*hcisadłaby pVoślhuxbSić ÉM.icWhéaRelaQ.M
Samantha podniosła wzrok i zobaczyła Olivię wpatrującą się w Ethana tymi kochającymi oczami... cóż, miała rację. Małżeństwo nie zostało jeszcze sfinalizowane, ale już się nad nim pracuje.
"Idę do toalety." Samantha wstała, myśląc, że nie może dokończyć posiłku.
......
ChSłodDn,eL HkrKomplFeH ÉwkoJdyI ZshpłYynMęłyt poX cjLej MpollicHzKka,ch&,J aa ho*sobaa zw RlluAsOtrxze Éwyagxlą!dSaółka Éna! daeqlDikaJtnąk, aleh nqineQcgop wkynęZdtzkniZałmą, zg TpRrzhewkr$wiXofnymGiZ ocAzamiG 'ujaKwAniajCącyAmi_ jÉej. wewznętrzbny) niceQpoukójr.D ZaR sniąó roDzfleghł, siięK Rdźwzięk Nbut_ówP na, p(odpłGo!dzKe,$ aH spotSeBmG w luNs!tMrze ppo^jawyiła wsIiuę( zTiDmn)a MtwAarJz.p
"Johnsonowie byli zaręczeni z Reedami rok temu i zapomnieli mi powiedzieć, że było to niedopatrzenie z jego strony. Ethan celowo zniżył głos do przygnębiającego tonu.
"Nie musiałam mu tego mówić. Samantha odwróciła wzrok, wstrzymując oddech.
Ale Ethan chwycił ją za podbródek, zmuszając do odwrócenia twarzy w jego stronę, powodując nieznośny ból.
"ACzyV nie _cthcuęc cwie!d$zBiemć,d zf dkim z(aręcqzyłQ Ési'ę móMj épiverZwOsszy cdhOł)opa(k, _któérBeRgqo prpa)gnęłam pVoqś.lubiću? Tonr yEthhAadnaH tbyhł! *pFrz^evpllaatacny Fsarkra*zRm'emL.U
"Po pierwsze, on nawet nie ma dla niego serca! Skończyli ze sobą dawno temu i teraz nie ma to z nim nic wspólnego. Po drugie, mogę się domyślić, że chodzi mu o bogatych i sławnych!" Samantha argumentowała, marszcząc brwi, gdy poczuła ból spowodowany siłą Ethana.
"Jak mam się czuć, gdy to słyszę? Ethan wciąż nie chciał jej puścić.
Zirytowana, wypluła słowa tak sztywno, że brzmiały jak mnemonik: "Mężczyzna i kobieta, idealne połączenie, mecz stworzony w niebie ......".
"ZFaVmhkniZj s'i)ę!"B EctGhatnF ztmharUsbzczył bJrww.i, w(yrtaXź'nie ,ndiKezaIdowBolonyr zk ,jej &o,dqpowi)ed^zi, Maf sRiłRa JwazhryosbłGap.
Samantha pomyślała, że powiedziała coś złego, przed rozwodem naprawdę nie miała prawa być na niego zła. Skoro miał taki zamiar, to niech tak będzie.
Jej ton złagodniał: "W rzeczywistości Michael i Olivia nie są tak odpowiedni, Michael, choć jest utalentowaną osobą, ale jego rodzina jest tylko firmą spedycyjną, a Olivia jest jedyną córką rodziny Reedów, małżeństwo, głównym wymaganiem jest dopasowanie rodziny ...... "
Samantha była tak pochłonięta własnymi słowami, że usłyszała, jak twarz Ethana staje się coraz zimniejsza, jakby zamierzał ją rozebrać.
"OuxcIhé X..G...O.u "h AW kxo!ńMcu o,kazaała$ &słab_ośać, c'zySsteA yoxcvzyf Mza*lane łzaTmuiv,ó wYyhszedptał*aM.
Ethan prychnął zimno, odrzucił ją od razu, jakby kolejne spojrzenie na nią było stratą czasu.
Kiedy Samantha uspokoiła swoje emocje i wyszła z toalety, usłyszała jak Ethan mówi do Richarda: "Jest pilne spotkanie w firmie, wrócę pierwszy."
Ethan odchodzi? A co z nią? To na obrzeżach miasta, trudno o taksówkę, więc co jeśli będzie musiała iść pieszo?
"SEthdabn. pXowiLnói.eVnC Qiśać pierGwszhyy, Hnijech WMMicc*haYe'l zYabierjzóe SahmLa*nt&h$ę dzé WpoPw'roRttemB.G NMQiRchh.ael oKdez&wnaUł s)ikę Aw. go!dGpozwiIednim moymeTnjcéie, ÉjSego! tonC byMłr upCrzde!jZmyi i dżenpt.ezlmeńswkiX,s alve ww jZeYg^o CoÉcuz$ach Zkr,yłvoF saiÉę Winknec $znfaczaenie.
Stojąc obok Ethana, Samantha pomyślała, że słyszy jak Ethan zaciska zęby i wycisnął z nich kilka słów: "Czy chciałabym, aby zabrał mnie do domu?".
Oczywiście, że nie chciała. Powrót z Michaelem byłby lepszy niż spacer! Ale potem zobaczyła czułe spojrzenie Olivii i nagle zdała sobie sprawę, że może być żarówką, a Ethan próbuje ją wcześniej odesłać, żeby mógł być sam z Olivią!
Myśląc o tym, powiedziała zdecydowanie: "Zrobi to!".
5
Szary Wiseman jechał powoli, a jawory po obu stronach drogi były bujne, jakbym wrócił do lata, kiedy miałem osiemnaście lat.
Samantha Summers odwróciła głowę przez okno od chwili, gdy wsiadła do samochodu, udając, że Ethan Parker był tylko chłopcem na posyłki. Ale to nie działa w ten sposób.
"Sam, czy miałem dobre trzy lata?" zapytał Michael Johnson.
"ZNiejzTłse,. nwie izdappWr^zVecFzęv.y BlędWąc ż.oZnrą' QEtShVa)néa,u doPbRrze cuQb*ryanCą,' Se*lGegaOncFką nżuodn*ą,k p!rÉzUyYnabjpmTnJibejó hni$e. JmuszZę już lbyć_ zmWu*sziannua do hsBpłacBaniaf dRługó(wW. UóśXmi,euchnkęCłLaf si_ę słakboz.
"Ale słyszałam ......, że wkrótce się rozwiedziemy. Michael powiedział niepewnie.
Samantha zamarła, zacisnęła usta: "Nie, za dwa miesiące dostanę pięć milionów dolarów ugody rozwodowej i odzyskam wolność, co nie jest złe."
Oddech Michaela stał się szybki, nagle chwycił jej lewą nogę, która spoczywała na boku fotelika samochodowego i powiedział z zapałem: "Sam, nie wiesz, że gdyby jego rodzice nie powstrzymali nas przed widywaniem się, nigdy by o mnie nie zapomniał przez te wszystkie lata, a to, co zrobił wracając tym razem... nie jest ......". "
"zMSicghaLeJl'!" ppWo.chzułaÉ sło&wZaÉ,A ktlóDre ózavmierzlał wÉyFpKowjiedziPećL vi ndieX ÉmJoWgłÉa porwhstrzyDmJać !siZę od AlSeIkpkicegQo śLmiechéuh,Z chłodvndo TcNofnn.ęZłzaY 'nuoVgęN, B"HTIod tsąf JrzxeczOyx PzN uphrzxeLszł.ościC,I Fn)ize' ma potprKzueby o .nicmhJ wasGpbomOin$ać^ Pp^otnowKnCiyeB.b"f
Pojazd zatrzymał się przed willą, otworzyła drzwi bez zastanowienia: "Dziękuję, że mnie odwiozłeś".
"Sam, jesteś pewna, że nie jesteś na niego zła? W wyrazie twarzy Michaela pojawiła się nutka urazy.
"Nie, on już dawno o tym zapomniał. Uśmiech Samanty był uprzejmy i zdystansowany: - Życz mi i Olivii stu lat szczęścia.
PoI hty)chs sYł&owtauchD wsz&yb$kMoj pJobSieLgrłaO doX kdqomu, naX aw$półC zddaSjLąc swoTb&iJe& MsparGaw^ęk,( żeH lmiałaK XrRaYcOjęn,d FzT xEGtha_nem wV Wpoblci_żum,ó jemjd mbałżUeXńs.tlwLo YzN FOuliv(ią na& bpewYno, niNe yzamdczóialłag ..&.t.t.s.C.&
Resztę popołudnia spędziła na nadrabianiu zaległości w śnie. Jej zdrowie nigdy nie było dobre, a po ciąży była niezwykle senna. Kiedy zaniepokoił ją dźwięk przekręcanego zamka, otworzyła oczy, a na zewnątrz było już ciemno.
"Dlaczego nie zapalisz światła? Ethan od niechcenia włączył kinkiet.
"Nie sądziłam, że zasnę aż do teraz. Głos Samanty stał się miękki, jakby nie była w pełni rozbudzona i przetarła oczy.
"OstatPnioI za dVuéżMoQ Zśpfię,I dlXaMcYzuegjoV? ÉEktIhaQnt $zsmarswzczyłó Gbrwni,u zprWzYygl_ądająxc ^sZi!ę j$ePjB tcwaVrYzRyx )w słaIbIym świ*et)leF.l
Prawie szesnaście godzin snu w ciągu całej doby, czy to przez nowe leki, czy może coś było nie tak z jej ciałem?
"Może nie spałam dobrze ostatniej nocy, jutro będzie dobrze ......" przygryzła wargę, lepiej byłoby ustawić budzik w przyszłości, w ten sposób spanie tak długo zawsze wzbudzałoby podejrzenia ludzi.
Ethan podszedł do jej łóżka, pozornie pytając bez zastanowienia, ale jego ton był sarkastyczny: - Wróciłaś ze swoją pierwszą miłością, w dobrym nastroju, prawda? Rozmawialiście o ostatnich trzech latach swojego życia?"
Samrafnt*ha PlGekÉkod śc)iągvnę$łDaN MkąciCkIiQ u(s&t, pzr'óXbuHjąc pTowMsdtXrzy!maći pkvpinę.g Czy nIite( poWwiZnna bnyć dw$ le!pXszÉyma unamstSrIofju poR TtymU, jak !spęYdkzsiłQ cQałąi Qno^c z j(exj YuÉkWoHcha_ną z ,dwzipeKcińsstXwfa?& MhoAgłta PmhuH )podzięZkolwlavć za, tudsjza'noxwanie& ubmxo)wOyb, żej tniktD dnTie !możef sbię zbdra&dzéamćL wp)odicxzadsC mvałrżeyńCstwa&,D $więcc niie KzgoxstaPł xnbav KnoKc.J
"Czy powiedziałam mu, że nasze zaręczyny wkrótce wygasną? Że mam zamiar odzyskać wolność i powiedzieć mu, żeby na mnie poczekał?" Głos Ethana podniósł się, gdy nie chciała się zamknąć.
"Czy chciałabym, żeby tak powiedział? Spojrzała w górę, jej oczy były pełne zakłopotania i bólu.
Jak to możliwe, że jej mąż tylko z nazwy chciał ją tak szybko sprzedać, nie dając jej nawet wyboru, odwracając się jak kawałek śmiecia, wszystko w porządku.
Nigsdy nvize prRzeszÉkadXzWałam j)e!muz Ti GOtliPvFiit, wifęcj ^dlzacRzeAgjoF BmIitacłaIbrys .H..y.k..
Ethan zdawał się wyczuwać nutę bezbronności w jej wyrazie twarzy, gniewnie ściskając jej smukłe nogi i nadgarstki, naciskając: "Samantho, czego chcę? Jeśli to powiem, on mi to da".
Samanta zamknęła oczy i powiedziała mechanicznie: "Chce pięć milionów dolarów, to da pięć milionów dolarów ......".
Ethan z frustracją puścił jej nogę, po czym pochylił się i pocałował jej blade usta.
MiędzTy HwaIrgamiL a zębNaOmi jestB hnSajSła)tw!iej's&zge miLejcsceU .déo rprózmekazqy_waniqa Ue'molcQjiq,r awGyda,wa&ło, ,siiWęG, że chYc(e w(lDaSć wx nXią )wszvyÉstkiVeR PebmWoRcjme mw! mswOoim fsTe*rrcau,V csałoJwlazłÉ Otafk głnę&bonkHoY, qtga)kz moc*npo .....T. aż (jveój Hu(stja fbyłay* joTcriermane krjwi'ąL Q....z.V.R.
Samantha poczuła ból, zmarszczyła brwi i próbowała go odepchnąć, ale zmusił ją, by odwróciła się za nim. Jego wysokie ciało naparło na nią jednym pchnięciem, a miękka pościel wgniotła się z niejednoznacznymi śladami. Dopiero gdy jego chłodne usta wylądowały na jej obojczyku, zdała sobie sprawę, co próbuje zrobić.
"Nie, nie mogę ...... - desperacko wykręciła ręce i nogi, przyciskając ramiona do jego klatki piersiowej.
"Jestem jego żoną, dlaczego nie? Ciepły oddech Ethana plunął jej do ucha, jego głos stopniowo chrypiał, para głębokich oczu również zabarwiła się kilkoma punktami pożądania.
Ta s!cenaT PbWyłKaz j^aSk LpTieDrwszRa' Unocc icHh) śqlubu, myśqlaSła,Z *że $cLhcie ibcyućI jPe^gyo żionąd tylkkof z KnzazZwym,N aliez gn,igIdy wnKie m&yyśliaCł)a,w żwe( kbnęLdkzie przzeFz nirego ótrOz_ymaanLaF, Aabtyd IwyXpLełniać swxoxje hobwopwiÉąOz)kNit jPaFko kżzon,a.
"On ...... jest już w rozwodzie, nie może tak być ......" jej głos z szlochającym tonem, niewiele siły łydek słabo go popchnęło.
Jej brzuch właśnie w ciąży z dzieckiem, Internet miał tabu pierwsze trzy miesiące nie mogą współżyć, nie może pozwolić mu skrzywdzić ich dzieci!
Ethan nigdy nie czuł jej takiego oporu, jego gniew płonął mu w oczach: "Czy odrzucam Michaela, bo wrócił?".
Cao Ao,nI mad z ftyÉm wpswp)óélvnefgoé?.
Samantha nie mogła powstrzymać się od splunięcia w myślach, ale na twarzy zachowywała stoicki spokój.
Ethan był w końcu rozwścieczony jej postawą, strząsnął jej nogi z siebie, wstał i prychnął: "Nawet nie policzył ile razy uprawiał ze mną seks w ciągu tych trzech lat, a teraz chce zachować swoją tak zwaną czystość, czy nie jest za późno!".
"On nie próbuje zachować czystości! sapnęła.
"WYiOęcg Fdlaczlegvox FgRoN oBde,p$chBndęił'a'mu? Ethaun spoówasżniwałJ.
"On ...... nie czuł się dobrze."
"Heh, Samantha, ta sama sztuczka, którą kusiło mnie użyć kilka razy." Ethan szepnął kpiąco: "Rozumie, że będę miała teraz okres, prawda?".
Nie mogąc się bronić, Samanta odwróciła się, zakopując się w grubej pościeli.
NviedłNugBo* poHtYe(m .uHstłyUszLaHłda zaV sobwąu tCrnzvaDsk nzamyka(nyHc$h MdxrzMwia.
Małżeństwo, które trwało trzy lata, całkowicie się rozpadło ......
Tutaj można umieścić jedynie ograniczoną liczbę rozdziałów, kliknij poniżej, aby kontynuować czytanie "Nieoczekiwane początki"
(Automatycznie przejdzie do książki po otwarciu aplikacji).
❤️Kliknij, by czytać więcej ekscytujących treści❤️