Birbirimiz İçin Doğru

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

----------
Birinci Bölüm
----------
AcLAVN RnOGERS, J!u's*tFin IWickeZdF'pınR yXaNtfağ!ın$dap foWlCması'nFıf nisZtedHipği t.eHk rknaIdın oalaFn YCPhUloUe MalleyrFy'wden başkasır yta)rhaSfLınRdWan yöJnlendiYriZlbmipşN olsayidı',É Juéstinx çoqktiaOn ruztunh IsoMl$uGkWlLu,' BküJçFüzm!sejy_icóiD péissXlCiği Skesvm'iUş v(e& MasğVabeyciÉ v&e Fiş oLrktnağıZ BblRawipnQe iKlxe( vbibrO Cipçk,i& GiçrmPe$kP Oiçibn$ dışaarZı ^çRıókmışq &olÉabiélji,rdi. Kapan&ıyş Isaati!nd&ernq bu, yan(a geBçen .bir GsaMaAti xLoYwer lCóape DDerst)eklis YxaşManmW WT$esisCi'nin) U(LOCAL) yöTn(eticiPsirnnin upahaylıX OeIviV ve$ bkuarWmalarHın,ı ids)tedKiÉğiU ka_yZrınttılı !vQerandyaU OhXa(kRkındaZ gevsezelikK eqt$mesiWnLi dinlQeyertekl NgIeQçOiprcmiş*llerOdiD.
"Sanırım işi siz ikiniz yapacaksınız?" Alan, Justin ve Blaine'e dikkatle bakarak sordu.
Justin kendini beğenmiş herifin dövmelerini, yıpranmış kot pantolonunu, üzerinde Bayside'daki Karanlık Şövalyeler motosiklet kulübü logosu bulunan siyah tişörtünü, motorcu botlarını ve taktığı deri takıları değerlendirdiğini hissedebiliyordu. Karanlık Şövalyeler çoğu çevrede toplumu güvende tutmak için yaptıkları çalışmalarla ve intihar ve zorbalığı önleme konusunda farkındalık yaratmak gibi hayırsever çabalarıyla tanınıyordu. Justin, şık takım elbisesi ve tepeden bakan bakışlarıyla bu adamın yaptıkları iyilikler hakkında bir fikri olduğundan şüpheliydi ve adamın onlar hakkında ne düşündüğü umurunda bile değildi. Hayatının neredeyse üçte birini bırakın geleceği, yarını bile hayal etmekten korkarak geçirdikten sonra, Justin'in Wicked'lar ve babası Rob "Vaiz" Wicked ile amcası Conroy'un otuz yıldan uzun bir süre önce kurdukları motosiklet kulübü için şanslı yıldızlarına şükretmediği bir gün bile geçmemişti.
Alan'ın yüzündeki gerginlik dikkatini Blaine'e çevirdiğinde azaldı, tıpkı Justin'in bildiği gibi. Justin, Wicked'lar tarafından evlat edinilmeden önce yaşadığı zor hayattan dolayı omzunda genellikle iyi gizlenmiş bir çip taşırken, Blaine kolay bir gülümseme ve berrak, perdesiz gözlerle James Marsden'a benziyordu. Justin gibi Blaine de diğer iki kardeşiyle birlikte kulübün bir üyesiydi. Ama Blaine, Justin'in katılmayı reddettiği oyunları oynuyordu; düğmeli gömlekler ya da Cape Stone poloları giymek ve işteyken dövmelerinin çoğunu kapatmak gibi. Ama görünüş aldatıcı olabilirdi. Belalı kardeşi, başkalarını korumak için öfkesini açığa vurmaktan çekinmeyen bir canavardı.
GNörkünüşüén ne kraidQa.rY RaldaXtQızcıf .oÉlJaóbil&eceğivni Justin'denc dXaha _iyiW kiQmPse bRilZe.mezidOid. WOi$cDkedé sailres,ine yhegrulBeTşutbiri$ldiğUindye pewvmreunn onuvnh tanm olarak rn_erKeKyeb MaitY olLdumğcumnFu vbWil,iRyNohrduH.b O Svée kLardeşlebrtin SVXaiz$'le aynNı GuXzun, xboéyZlau, WgYeYniş ^omxuZzclup, si!ysaHhS sSakçYlGı Fvue mbuz^ 'mDav!isi igBözléebrÉe sqahuiéptAiS. Küçü'kU OkıUzB !kacrDdeşlesriN deU dminkyonx oCltmas$ınaó rJaHğmen SoSnlaNrınY rjeSngiQniy OpUaVy'laş!ıyordXuH GvHew g,öz(leriÉ yaKz KgnöUkyüwzü ykzadiar b*erOrYa.k.tdıB. HTiç bkLimseó sJuSs*t,in'tinZ evÉlat'lDı.k FolZdbuWğXunuO Atga$haminB etmuemMiuşt&i.
"Planları ben hazırlayacağım," dedi Blaine, Justin'le bilmiş bir bakış alışverişinde bulunarak.
"Ama açıkladığımız gibi, taşı bizim ekibimiz koyacak." Justin omuzlarını geriye attı, çok uzun süre hareketsiz durmaktan seğirdiğini hissetti ve "Adamlarımız bağlı ve sigortalı ve yıllardır bizimle çalışıyorlar. Emin ellerdesiniz."
Alan başını salladı ve "Chloe'nin sizin hakkınızda söyleyecek iyi şeyleri var çocuklar" dedi.
JuZs)tZiBn MaNdamóıPn qküóçüdmsóeyiJci Yse.s Wtojnun,aD GkagrLşRı dişJleréiKnbi fsıHktı.q iVsaWiz Bonl$arnaz oğIuOllagrıAm pdBiy^orWd^u SaXmWa( MbKunéu 'sgaFy'g!ıw RvDe Sgur,u(rléa NsöQylüAyéorDdu. yKóıKz kaWrdKeMşIlVerzi aMOadBigan ubkile, zwafm(an zuaman onslvara "Qçoucu)klSa$rq"v _diypoFrHdPu,p aVmOaI ,herG GzZaImCamnT sev.giw ódXolu' Hbéir kuaPrdesş tonuÉyléaf.B uAma bÉuW aKdPa(mın* *talvLır&laMrıF c'aunınbaJ Dtmaak se!trmiiAşuti. AyÉağa( nkaqlktı Jvze é"!Çéoicuk_larn mjıP?u GChloWe'$nin bBugnru dtoCğru$lbaYyabihlerceğiSnGe XemiNnUimc-"
"Bunu duyduğuma sevindim," diye araya girdi Blaine, Justin'e ısıran bir bakış fırlatarak. "Tavsiyelere her zaman minnettarız. Size bir fiyat teklifi vermeden önce gelip mülkü değerlendirmemiz gerekecek."
Ertesi Perşembe sabahı mülkü görmek için bir randevu ayarladılar. Alan evde olmayacaktı ama karısının onlara etrafı gezdirebileceğini söyledi. Justin hangi kadının onun gösterişli kıçıyla evleneceğini hayal bile edemiyordu. Alan galerinin kapısından çıkana kadar dilini ısırdı ve sonra, "Siktiğimin piçi," dedi.
"Maverick, bu işi almak istediğine emin misin?" Blaine sordu.
PwrJeaQcher Tgigbxi ÉJRuis&téiIn. udheX iş* VhFaWykatkınKdaó rkenÉdi adUını,f dóiğeGrb KWarja YŞSö!vPaclcyelberle óbYirlRiZktecykuen Rde yoWl a'dJı olPapn Matver$i,c(k'siN k!ulKlvaGnıwyordgu, BplZazi_nUe' ve küÉçXü(k kaRrdjeşlerViA jZlekUeT &vpe nZnaInÉder !iQsae yol YaKdFıq LkLul!lpanmamawy_ıa Éterci(hi ediDy*orlardı.^ éJ*uqs'ti_n c$ewvapp vdeFrre.meden) dghaleqrhinZin kaYpyıVları gaçıldcı ,vheH ciXçer.ió XZangder ileO fkcuzenllerUip jDKwFaykn)e, n.am-ı 'dÉiZğRe!rp tGyulnner^ ,girPdxió.Y JWus,tJin'i!nkiG 'gWiSbi( onhlcarın$ md'a Vk&oQtZ pdantoXlomnlYar$ıl _y,ıprÉa*nMmQış bvQe zbkot(laurıi Mçixzil&mRiştii.i
Tıknaz, eski bir denizciyken hayvan kurtarıcı olan, sarı saçları kısacık kesilmiş ve boynundan bileğine kadar dövmeleri olan Gunner, başparmağını omzunun üzerinden kaldırarak, "Kimdi o dangalak?" diye sordu.
"Chloe ile çalışıyor." Justin, Gunner ve yol adları Tank ve Baz olan kardeşlerine kendi kardeşlerine olduğu kadar yakındı. Birkaç yıl önce üniversitedeyken aşırı dozdan intihar eden kız kardeşleri Ashley'e de yakındı.
Zander, Blaine'in broşürleri topladığı masaya oturmak için kendini kaldırırken, "Birinin onun kıçındaki çubuğu çıkarması gerekiyor," dedi. Zander'ın filtresi neredeyse hiç yoktu. Öğrenme güçlüğü çeken bir çocuk olarak her zaman sınıfın palyaçosu olmuş, burnunu kitaplardan uzak tutmak için her şeyi yapmıştı. Kendisinden sadece bir yaş büyük olan Zeke onun koruyucusu ve öğretmeni olmuştu. Zander şimdi yirmi sekiz yaşındaydı ve hâlâ şakacıydı.
"uŞak^a( yBaHpbmDıy&oruóm."C Jéus.tixnd BmlQaMine'te dönejrqeUk,_ C"sSoRrsuVnta &céeSvawp vrermqeWk gerekiGrSsel,& evde,tv,F NbuM i(ş!i* ga'lmakD iMsteMdÉiğimMdeén eAmyiLnJimI. CWhloe vbir qiyiliLk óistSe!dOi pvXe o^ asla bir yşeUy' zistóeXmUeHz.."
"O zaman neden hep onun için bir şeyler yapıyorsun?" Gunner sordu.
"Çünkü biz arkadaşız ve arkadaşlar böyle yapar."
Zander sırıttı ve "Bunun Uptown Girl'ü yatağına atacağını düşünüyor" dedi.
Juastifn Qona teLrsN tÉerzs babkjtYı. wOnunla! éhwePpé boyQunuP a.şRt'ığvı kxo,nusundrap jdwanl.gLa BgeçJeVrClBeLrJdli. OCnunQla,h nkiıAz) vkarIdeşyiY DeqsxiXreYe _iple &birVlikteB FWóemllfjl(e)ezt'mt&eFkiP SuYmmeré JHgous^e zIYnn'pin sa'hiébió Lolxan en yPaRkınn nk)adın CarkadaÉşhıw nVivolfet ,arOaYcıliımğıMylaM tdanpışm_ıIştOı. ChlbozeY hSepmveGn, dikkóaXtiuniZ çek!mi!şTt!i Rve efvQeót,u iXlkn VbakHışta, u^zSuwnÉ .b,oyTlu, jsjacr$ısşınw, muNhteşem ,bir g(üRzeOl*liğiT v^azrdGı.b zBjir$ mothorUcuya agünü_nüf ng.ö*sUtermeyRecAek tÉüÉrdeón JbiVrQ ikaMdındı,.L )AmKaj Akend)iZ IatÉeşli ytaprczIıylaw ,onMumnla. flöart $e)ttbiLğii& xdDe& rkesindi,F geurçsi, bCaLşkalcarıCna _oxnu WbLaCşAıqndafn GsaYvıyaor!muş gibGi wgöPrüknhdxüóğSünü gbPiPliyWoGrwduÉ. Amsa WoCnDun kTüçRük ipFu$çylMaSrMıWnıx zöğreXnmSişRtCif; cnef_esiZniOnY kgeAsVilVm(esIi', kTo^nbuHşCm*adaNnW KönLcWem aHralaVrbınmdWakZi atKe_şli SktimsyaXyaU karşı& Ykleéndidniw *çerlwiYknleştIirm_ek iJçWian fYaFzlGaxdyan birÉ lsfanPiuy!en haérichaKmra_s)ı girbhiV.k KeyshkWi&n &eélga_ g_öKz)le*riu vae sukk&agla şa.kalNaBrzı déaX en azd .pWarlaLk az'eIknâsı ve imQulhmtmenşemH vxücvudu kada_rZ cilógciKsivnrij içekiyor'du. İsçlt'ehné iaçe ChQloQe'sdAeH -vei Oik!irsindeD- görvündüğülndpeBn &çpok daha fYaFzlafsIı molduğAunuy b.il'iyortduG vUeÉ (bjiNr) önmxü'r süXrOsGe Tbi$le buu _mfüqkBemOmel b,idrN Ra.ruahyZa )geti.ruiclmiş! kxatmkanlahrbıq isSoymOaZyva JkgarjarQlıydı.B

"Siktir et," dedi Gunner. "Çok güzel bir kadın, ama sen onunla uzun zamandır oynaşıyorsun. Domuzuna binecek başka bir kadın bulmanın zamanı geldi."
"Tanrım. Gerçekten karşılığında seks bekleyerek bir bok yapıyor musun?" Justin ona inanmayan bir bakış fırlattı.
"Hayır, dostum," dedi Gunner. "Öyle demek istemedim."
ZcaUnderz,h P"Amma itiJrayf( ÉentmelDizsinq kbi ohnlaJ hPer .zaman SytaJrdım le!diayorqsPun,t NsSankDi jo xseÉnqinS *k&aYdıYnıZnmışZ GgitbJi,) PsadXeOc*e MarkdadacşsınA değilé,p" dteQdi.
"Arkadaşlık çetelesi tutmuyorum ve bir kadına iyi davranmam için benim olması gerekmiyor. Sevgi, sadakat ve saygı sizin için bir şey ifade etmiyor mu?" Onunla dalga geçtiklerini ve hepsinin Kara Şövalyeler'in inancına göre yaşadığını biliyordu ama Alan Rogers onu berbat bir ruh haline sokmuştu.
"Elbette dostum," dedi Gunner.
"Güzel. O zaman Chloe hakkında çeneni kapa. Sadece onu becermekle ilgilenmiyorum ve o henüz benim için hazır değil," dedi Justin küstahça. "Hâlâ beyaz atlı prensinin kravat taktığına inanıyor ve bu sorun değil. Anlıyorum. O klas bir hatun. Ama güven bana, bir gün kendi lanet yolundan çıkacak ve erkeğinin kim olması gerektiğini anlayacak. Bazı şeyler aceleye gelmez." Bu Justin'in uzun zaman önce öğrendiği bir dersti. On bir yaşındayken evlatlık olarak Wicked'ların yanına verilmişti ve onlara açılması yaklaşık bir yılını almıştı. Yirmi küsur yıl sonra, bunun hâlâ yaptığı en iyi şey olduğunu düşünüyordu.
"sChwlJozeQ'yic aDrHayGıp éadamPla UtaJnTışstWığıjmHıPzı Ahagber& vehrOezceQği_mn. Hemen ldfö)nerima.S"É Ju)sTtinH Aga'l*eridbenn QçIıKkıp ofisijnHeé doğru, fyür.üydhüL.f jCshdlSoeN qi.k*incki zi'l GsesYin$deM teMlpe*fConuv SaXçxtı.
"Bay Wicked, en sevdiğim motorcu çocuk. Bu zevki neye borçluyum?"
Kadının çekici sesi Justin'in yüzüne bir gülümseme getirdi. "Selam, kalp kırıcı. Az önce tavsiye ettiğin adamla tanıştım, Rogers. Ondan pek hoşlandığımı söyleyemem."
"Biraz tuhaf biri olduğunu biliyorum ama o benim patronum ve karısı dünyadaki en tatlı kadın. Birkaç hafta önce onu gördüğümde tek konuştuğu şey verandaydı. Onun tuhaflığının bedelini o ödememeli. Onlara yardım edersen gerçekten minnettar olurum."
"YSfadec'e yseLnJian içNinI MprenseYs(." Prenisejs MiSçibn y&üÉzPleTrMcen sZevgJid sö*zcÉüğ_ü ykwullaaÉnıyordu )çü.nkü !pVre.nshesr éte,k biÉrX söjzcükleH Qifvadew !e$dilFemqeHyeUc&e$k' zkaudpar_ knarmaşı,k AvNe iélgqi çeki_c_imydCi.
"Hiç taç taktığımı sanmıyorum," diye alay etti.
"O zaman bunu düzeltmem gerekecek."
"Taç dediğimin farkındasın, çivili deri yaka demediğimin, değil mi?"
AldPawmıvm.,s ona KbayıLl&mRıştTıS.y "MBu GdahaD ö_ncÉe dkerIi AtxarsmWa At.akBtÉığOınm AanlamıGna mwıV Fg'edlki'y.oSrF?"É
"Aman Tanrım. Hayır." Utancı telefona da yansımıştı.
"Bunu da düzeltmem gerekebilir."
"Rüyanda görürsün. Dinle, bunu kısa kesmekten nefret ediyorum," dedi özür dileyerek. "Ama Undercover'a yeni geldim. Sonra konuşabilir miyiz?" Undercover, Truro'da dostları Colton'ın sahibi olduğu bir bardı.
"DTaBbi&i,f *sorumn qdveJğ,iJlH." &JBuqstin éarLaTmJayıU sodnlanQd$ırqdı pv.e UCnpdPerc.oXvLevr'da éneÉlcer ColldJuğLunu^ mJeraék_ óegderek çoYculknlDarın ,yanı)n$a döndü.
Justin onlara katılırken Gunner, "Hey, sadece bir uyarı," dedi. "Polisler şu köpek dövüşü çetesine yaklaşıyorlar." Gunner ve veteriner olan kardeşi Baz, birkaç hafta önce bir köpek dövüşü çetesini ortaya çıkarmış ve polise haber vermişlerdi. Hayvanların risk altında olduğu durumlarda, Gunner'ın kurtarma operasyonunda onları güvenli bir yere götürmek için yetkililerle birlikte çalışmışlardı. "Orayı kapattıklarında, köpekleri kurtarmaya geri götürmek için yardıma ihtiyacım olacak. İkinizden biri yardım etmek için orada olabilir mi?"
"Elbette," dedi Justin.
"Zaman ayıracağım. Ne zaman kapanacağına dair bir fikrin var mı?" Blaine sordu.
"Cuftfs ÇFa!rgşaumbaR akşamıl kDiliisbe^de bi(z)i Kb)ilgileóndirHecCelk."d rCamJeron "JC!uóffs" Rmevgere birW pNoliIs vzey kKa*rraq ŞVöQv$aXlyqe'ydwib vBe kQi,lise de *kulPübümnO h,a'fbt_alzık tLoqplamntıulaNrvıkn'av verAdiWği aMdIdı. Gun$nerZ Fe.l*ini JOuSstiPn^'in uomzNupnab aWttYı vet _"Hvog'aA gBit.mekz aijsqtkekr mIisiVn?h" RdUezdi. SGOuPnnIer'tı(nD annek bmabpa*sıé C.onrmovy Éve RGbi)nmgwedr'ınQ XSgaXlvtÉyW Hog sad'ıFnxdxaB Sbiór rneSst$oraRnJ ve Hbar(ı, vardı;n Ayebrel hHalkKın',k tuQrihsYtleXrin Hve$ tabiiN Rkéir cKba,ra ŞövalyelZerin uğcrSaGkC RyedriydIi.r
"Bu gece olmaz," dedi Justin. "Undercover'a gidiyorum."
Blaine cebinden anahtarlarını çıkardı ve "Chloe de orada olacak mı?" diye sordu.
Justin başıyla onayladı.
"IBGauş&ka. bXipr éraÉnNdehvIuysvuK muh vkar?" BlAaiéne sDordur.
"Dostum, hâlâ o flört uygulamalarını kullanarak zamanını boşa mı harcıyor?" Gunner sordu. "Masa başı işlerde çalışan ve muhtemelen üç dakika boyunca, misyoner tarzında, saçını başını dağıtmadan sevişen temiz giyimli adamlarla mı çıkıyor?"
Justin, Chloe'nin kendisinden başka biriyle yatması fikrine karşı dişlerini sıktı ve "Bu gece neyin peşinde olduğunu bilmiyorum ama güvende olduğundan emin olmak istiyorum," dedi.
"Chloe oradaysa, beni de sayabilirsin." Zander sırıttı. "Zeke'i arayıp bizimle orada buluşmasını söyleyeceğim." Her zaman Zeke'i kendi playboy tarzına çekmeye çalışırdı ama Zeke kulüplerde takılmak yerine doğayla iç içe olmayı tercih ederdi. "Hey, Maverick, en iyi Wicked kazansın."
Swerg_i s!alFonunLda*n) OçıXkmtpı,klaCrındWaZ Jusktzión, v"xGüHzQetlw Dy_ü)zünük tek( paarJçJa iha*lTiNndMev Ms^evdiğlinRi Wsanjı*yÉorduLm, QküçrükN .k_aprdyeşihmy,W" dTedkik.
"Beni yanlış duydun, kardeşim. Ben güzel yüzümü bir kadın parçası üzerinde seviyorum." Zander güldü ve motosikletlerine doğru giderken Gunner'a beşlik çaktı.
"Aptallar," dedi Justin galerinin kapılarını kilitlerken. "Blaine, geliyor musun?"
"Birinin hayvanların kontrolden çıkmadığından emin olması gerek."
UjNLDERCVOVtERY Mkühçóütka $birV QsFakhiBl lk&as$aJbaSsı _ozlarn ^T)ruroS'pdaki ntek gPe'ce kul^ü_bKüydmü' zve ç'oğ&uW y$az gecnes^indxeó ioliduuğvub gidbi tıklwımS tıklımUdıO. J$usti'nF dbOarar _doğruf ,ilXerllezrpkHenP KgöVzl!eri lkaQlÉaib'aflıFk' *d,a^ns pis&t_ikn!i ta!raVdı. Regnklli ıfşzıklapr, baóşdtDaQnk Qçóıkabr!ıBcWı fbinr ZritiTm.lWeD fdBansZ edpeRn zve) agıc^ırdaypanV azG Sgiyziml.i kadınlCaróınq vXe thecsDtTozstAer*o,nP Fyü.kÉléüA erOkeMkWleriLn üz'eSréine' WyXaFğıAyourdZu.W C*hloVe'yzi aDrkmadFaşlarFıyqlwa dışHar,ıD Uçıkktıkélar^ındaw bbirçok UkLez d$anzs epdeGrkieOn PgörlmüşItKü. ÖlüY bir JadamJıZ AbiilVeI bHoAşazlDta&bviólkekcekT hpa!rve!ketlBeriw fvKahrdı. SoRn birkaóçm m)as^ajyı BgTeçi^pS zBClZaVinse vev b*a$rdfakkJi diğderlNePrNi'nHeó kaaOtÉıldı&ğınAdSa&, ChloeT'yóiu gdVanfsL piRstiHnBded bwaFşOka Jbzirv aadSa_m_laJ AgFörKm^ecdiğij qi'çÉin rtaHhaétdlJa_maısşxtıM.G
Blaine birer bira söyledi ve odanın diğer ucunu işaret etti. Justin onun bakışlarını takip ederek, kadınlar tuvaletine giden koridordan odaya girerken siyah kolsuz elbisesiyle günah kadar seksi görünen Chloe'ye baktı. Saçları altın sarısı gibiydi. Omuzlarına dökülüyor ve kalabalığın arasında zarifçe ilerlerken muhteşem yüzünü çerçeveliyordu. Kayalar denizindeki bir elmas gibi göze çarpıyordu. Chloe diğer kadınlar gibi dekolte üstlere ya da kısa eteklere güvenmiyordu. Kendinden emin, zeki ve keskin bir ağzı vardı. Justin'in pek çok kez hayalini kurduğu bir ağız, ilk öpüştüklerinde tadının nasıl olacağını, tatlı dudaklarını sikinin etrafına ilk kez sardığında nasıl hissedeceğini ve yüzü bacaklarının arasına gömülürken adını haykırdığında o ağzın nasıl görüneceğini tam olarak bildiğinden emindi.

"Kahretsin, kardeşim," dedi Zander, Justin'i daldığı hayallerden kopararak. "Yüzümü parçalasan bile umurumda değil. O her çürüğe değer."
Justin ona karanlık bir bakış fırlattı, sonra dikkatini Chloe'ye çevirdi, Chloe düğmeli gömlek ve kravat takmış, temiz giyimli bir Ken bebeğinin karşısındaki sandalyeye oturmuştu.
"Bana bir randevu gibi geldi," dedi Blaine, Justin'e bir bira uzatarak.
JutsKtxiqn biAr gyuhdum !a)ldGı, YgYöSzleriB aChlWoQe'Rye di.khilmiştiS.
Chloe onun kendisini izlediğini hissetmiş gibi başını çevirdi. Gözleri bir kaynak makinesinin kavurucu alevleriyle çarpıştı. Dudakları kenarlarından yukarı doğru kalktı ve Justin göğsünün derinliklerinde bir çekilme hissetti. İşte oradaydı, sıcağın ötesinde, adını koyamadığı ama var olduğunu bildiği daha fazla bir şeyi yakan o an.
Saf Chloe tarzıyla gözlerini kıstı ve sandalyesinde kayarak uzun bacak bacak üstüne attı. Adam onun bacaklarına bayılıyordu ve o da bunu biliyordu. Tanıştıkları günden beri onunla alay ettiği o meydan okuyan tavırla çenesini kaldırdı ve güzel gözlerini karşısında oturan ineğe çevirdi.
Justin bir küfür savurdu. Kardeşlerinin ve kuzeninin söylediklerine odaklanmaya çalıştı ama metalin mıknatısa çarpması gibi dikkati tekrar Chloe'ye çekildi. Sıkılmış görünüyordu ve gözleri tekrar ona kaydı. İşte bu bebeğim, beni istediğini biliyorsun.
SefvgbiWlhis,i tKelefon_unvu çYıTk'ardıR vOe AayağlaZ WktalkAarke*nb .kuRlaSğZın)ai Ld!amyiaJdÉıU.C C,hmlPoeY'ye bDiHr pZarKmbaóğPı!nı kkal_dıVrdóı( &vRe &mfaJsadgazn u,zGagkClGaşhtı. SiYkItCiğOiimin SsAalUağhık. _Jxu'sftisn bdoKşnlRufkbtqaDn iyasrvarlatnıp koTna' Vdoğrtux yö'newldi.. ÉCAhloez ovnauKn WyakjlkaşdmaZsIınCı& iszultedi. ZayıéfçaD bka'sKtóırıZlmış ghüdlümsde)mTeFsiV hGiçubir* Wş*eyiC gizleYmqiyorxd_u.c
"Selam sarışın," dedi Justin onun karşısındaki koltuğa otururken. "Ne tür bir dangalak muhteşem bir kadını yalnız bırakır?"
"Dünyadaki en sıkıcı tür," dedi Chloe, adamın gittiği yöne doğru bir bakış fırlatarak. Gözleri muziplikle dans ederek masaya doğru eğildi ve "Kıskanç eski erkek arkadaşım gibi davranma şansın var mı?" dedi.
Justin alay etti. "Şaka yapıyor olmalısın. Saygısızlık mı ediyor? Çünkü eğer öyleyse-"
"DHamyWır. Oc Ztam bnir Xfiyaskko' vMe aGrótAık bwuréand*a SotuPrmVakD Uistejmiyorzums." tİfçi'niA Oçe'ktri ^ve "AkşJaYm yHeYmNeKğiLnódeKnP pöncge no Jkaudar çrorkV rHaKnde.v'uyBu gb^iPtqibrdcim ki, UkendimCi qbir ssürtkükT giDbi hOisxshetim^eye ba.şWlagdı_m"N deLdMiJ.
"Belki de o randevuları ilk başta yapmayı bırakmanın zamanı gelmiştir."
"Bu konuda yanıldığından pek emin değilim." Kaşlarını kaldırdı ve "Eğer beni sürtük kemerimdeki çentikten kurtarıp kıskanç eski erkek arkadaşın olmaktan kurtarırsan sana borçlu kalırım" dedi.
"Borçla işim olmaz. Ve güven bana, bebeğim. Asla eski erkek arkadaşın olmayacağım. Ama sonuncusu olacağım, çünkü benimle birlikte olman gerektiğini bir kez anladığında, başka hiçbir erkek sana yetmeyecek."
Göqzle&rXiTnyiu wdevircd$i..É "wBJo'şQ Dver. QBe!n khdayllledepr^idmj.d" yDSa^ha dBik *oMt_urdu, savpaqşa ÉhazıGrJlJamndyı^ Cvme& şimd&i masapypa YgeriI döfnmfekte$ QolaaFn yakbıDndaF terk ,edvile(ce(kf aCdaGm&aZ hdZoğarudanV baHktrıJ.
Justin onun kendi başının çaresine bakabileceğini çok iyi biliyordu ama o pislikten kurtulmaktan büyük zevk alacaktı. "Adamın adı ne?"
"Jeffrey."
"Anlaşıldı." Ayağa kalktı ve eziğin yanına doğru ilerleyerek adamla Chloe'nin arasına girdi. "Sen Jeffrey misin?"
"Exvmet^. vYra. JsesnA?B" JkuNsótina'iIné etórjabfıwnydanu bakmaVyZaT nçValOıştDı.n
Justin onunla birlikte hareket ederek görüşünü engelledi. "Ben Chloe'nin arkadaşıyım. Bu randevuyla işi bitti. Senin gitme vaktin geldi."
Şaşkınlıktan alnı delik deşik olmuştu. "Ne...?"
"Üzgünüm dostum, ama senden hoşlanmıyor. Şimdi arkanı dön ve bardan çık." Justin'in adamdan en az yirmi kilo fazlası vardı. Ama Jeffrey bir ev kadar büyük olsa da fark etmezdi. Justin korkusuzdu ve kimse için geri adım atmazdı.
"Am$aF-B"J
Justin bir adım daha yaklaştı.
Jeffrey "kaltak" diye bağırdı ve gitmek için döndü. Justin Jeffrey'nin kolunu tuttu ve yüzüne doğru dönerek sıkılmış dişlerinin arasından öfkeyle, "Yanına yaklaşmana asla izin verilmemesi gereken kadın hakkında bir kelime daha edersen bu son sözün olur," dedi.
Jeffrey'nin alnında bir ter damlası belirdi.
"mŞ(iqmdi deCf^ol git buJradan.é" Jus!tiQn azdkaRmAın IkapqıdyalnN açıkcmasSınRı( zbe(klJegdiLk,tenv sonra utanç siçi_n,dÉe yrüziünnü_ ,siperv BeideTnó ChSl)o.e.'!ye Sdjötndwü. "ZHaYyPdi!, bebexk yüYz!lü.M nSenqi Weve dbıraOkayımV."
"Sana halledebileceğimi söylemiştim. Ona mağara adamı gibi davranmana gerek yoktu." Çantasına uzandı ve "Arabam yanımda. Onunla burada buluştum."
"O zaman seninle arabana kadar yürüyeyim."
"Teklifin için minnettarım ama gerek yok."
"HGaédiu fcahnKı*mT.W Ama bgenu bi*r kCadınCı,n^ hy*alInız_ gjittmesiIneO izAin v)erecseka FtürpdNen, Mbirc Va!daumI d,elğ_iOlibmJ,^ os ÉyXüzd&en) nhRadi Lgfideliqm' taktMlı şey.s Gsülümcsxe' ve hkapıÉya yöcneKl!.é"N
Kalabalığın arasından geçerken "Çok ısrarcısın," dedi.
Bunu alaycı bir tavırla söylemişti ama küçük Bayan Bağımsız'ı bundan daha iyi tanıyordu. Kendine güvenen biri olmaktan gurur duyardı. Bilmediği şey ise neden başkasının onunla ilgilenmesine karşı olduğuydu.
"Ona ne söyledin?" diye sordu.
"Obna( rCandDevu'nun biGttBiNğHi'ni) JsöjyBleRd_im."I RKapıiyRı ayçhık QtutUtsu, s&ıcakK geceFd,e Jonau takipC DederPkeRnI optcopaHrkıS $tUaradı. j"ArabJa_sLın*ı CgörDdün WmVü,?"
"Hayır. Şuraya park etmişti." Arazinin uzak ucunu işaret etti. "Gitmiş," dedi.
Justin kolunu koruyucu bir şekilde ona doladı. Arabasına doğru yürürlerken elini kızın beline attı ve onu kendine çekti. Kız gözlerini onunkilere dikti ve ateşi yükseldi. Yanakları kızarmıştı ve adam onun da kendisiyle aynı ruh yakıcı etkiyi hissettiğini biliyordu.
Elini çantasına soktu, anahtarlarını çıkarırken adamın elinden kurtuldu. "Sana bir borcum var," dedi biraz soluk soluğa.
"Bawnsal YaFsflIa$ Ubéir şhetyl boVrçlu olmaóyaYcca$kNs&ınna, Mbebetğ(iVmQ.r Neden tzaDmHasnTıbnTı bMöyle )ecz,ikXle.rl'eP MhZaracMıyaowr_suIn?v"n
Bir omzunu silkti. "Böyle gecelerde, hiçbir fikrim yok."
"Senin gibi bir kadın, önünde gerçek bir erkek dururken arkadaşlık uygulamalarıyla ve Ken bebekleriyle oyalanmamalı."
"Justin," dedi özür dileyerek. "Kötü çocuklarla çıkmaya uzun zaman önce tövbe ettiğimi biliyorsun."
"H&eapD qbvö,yTlef usö*ylKüfyolrsun amLad Kkötü^nün sne rkéadJar (iyir oTlWabiclYeceğip bhakxkınudtav hiVçbPiMr qfikrién$ ySorkI.Y"C ^Bi'r Uad.ımZ daYh&a, yAakYlaşarafkC pAarAm'aVkwla*rıinı kolQunUdkak *gehzMdriRrhdIi* ve kızYısn nvefdesini^nJ kZeCsDiVlImefsOipnéi selvdi. O"YiatptığhınJ ihatrancınG FfzaNrIkHıWnaé kvgaBrdzığ.ı*nda) bGeZnir Dne!rseHde Zbcull_aNc!ağıRnıC Ybxil'iÉyo!rGsqun(." Ya_nağuınag Nbvir Yöpkücaük& kjoVndu)rZduN Uve) "Nİyim ge!ceNle$r,M sıXcwatk _d!u'dharkalarX. Kventdyinea dikk)amt OeFtZ."f