Chapter One
The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.
'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.
"You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."
Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.
"This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"
He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."
"The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.
"Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."
Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"
"Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."
Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.
"If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"
Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."
"Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...
"You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."
Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"
"Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."
Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.
"Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."
Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.
"Tell me what I need to do."
Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."
Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.
"The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."
The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.
"Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.
"Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."
The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.
"Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."
Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.
"Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."
"What was that?" Sarah's heart was racing.
"A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."
"And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.
"He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."
Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.
"He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."
The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.
"Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."
Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.
"He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."
As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.
Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."
"What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"
Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.
"He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"
Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"
"If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."
As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.
The hunt was about to begin.
Chapter Two
The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.
"The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."
The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.
"Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.
"Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."
The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.
"Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."
Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.
"Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."
"What was that?" Sarah's heart was racing.
"A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."
"And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.
"He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."
Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.
"He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."
The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.
"Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."
Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.
"He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."
As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.
Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."
"What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"
Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.
"He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"
Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"
"If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."
As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.
The hunt was about to begin.
Chapter Three
They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.
"Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."
The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.
"He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"
Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"
"Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."
Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...
They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.
"His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."
Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.
"The Dream Collector," Sarah whispered.
As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.
"Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"
Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."
The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."
The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."
"By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."
The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."
Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.
"Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"
Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.
With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.
"Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."
"No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."
For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.
The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.
What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.
"Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."
The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...
They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.
"We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."
Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."
Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."
As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.
Chapter Four
Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.
She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.
A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'
The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.
"We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."
The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."
"He's attacking multiple targets at once?"
"No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."
Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"
"A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.
"Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."
"I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."
She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.
"Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."
She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.
"The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."
A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.
"He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...
She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.
"Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."
The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.
"Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.
"Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."
"The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."
"Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"
"It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."
"Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"
Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."
As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.
The true game was about to begin.
Birinci Bölüm
Şu anda ne kadar mutlu olursam olayım, son birkaç gecedir rüyalarımda beni boğan huzursuzluk hissinden kurtulamıyordum. Tekrarlayan kâbusum Phillip Reed şeklinde çirkin yüzünü tekrar gösteriyordu. Bana musallat oluyordu. Zihnimin kabusla savaştığını hissediyordum, sadece babamın grenli görüntülerini görüyordum, ta ki bu gece rüyamda tamamen cisimleşene kadar.
Gerçek gibiydi. O kadar gerçekti ki sanki hâlâ hayattaymış ve karşımdaymış gibi sesini duyuyordum. Beni yalnız bırakması ve cehennemde çürümesi için ona bağırdım. Gitmedi ve rüyalarımda bile onunla konuşmamı istiyordu, tıpkı ofisimde bana uzatmaya çalıştığı zeytin dalını reddettiğim günkü gibi. Tek yapmam gereken kabul etmekti ama ben onu reddettim.
O zaman onu dinlemediğim için bu benim cezam mıydı? Eğer o gün bana gerçekten günahlarını itiraf etmek isteseydi, tereddüt etmemesi gerekirdi ama etti. Sonunda bana gerçeği açıklamak istediğini düşünmüş olabilir ama bu pişman olduğu anlamına gelirdi ve ben onun bize yaptıklarından dolayı üzgün olduğuna asla inanmayacağım. Evet, mektuplar bıraktı, bana yüz yüze söylemeye cesaret edemediği kelimelerle dolu mektuplar, yani bu hiçbir şeyi değiştirmiyor. O artık yok ve ben onun kontrol ettiği geçmişimle barıştım. Neden rüyalarımda sürekli bunu görüyorum?
RüOyéasmdak, &tıptkı bGayb(amaıJn bexn!it Sz,iyaredtI ettctiğYi Pgtünkü gi^bif To)fSimsmidmdXeywdim. *El!izBabeth''in JöRlü$mN yYıgldöUn'ümüydün éve oGğlumuqnq on speókizCiZnkcsi gdoNğuRm *ghünüydü. BAuD rsefeKrG ababaPm bÉoşf Sboş kzodnMuşwmVuyordGua, Jkmenidzindle$n ,e$m(inw ugörOünüSyoyrfduK, san(kniz dbZecnUimj bil&meÉdCiğimI nbSirJ TşeyciK zbilipyor PveQ yblelnimlDeH taléaQyó óe*diyWokr*dhu$.f
Bu sefer kendimi kontrol altında tuttum ve onun kışkırtmalarına boyun eğmedim. Bir kez daha kendine bir içki hazırladı ve sonra bana dönüp nefesimi kesen bir şey söyledi. Sesi sakin ve kontrollüydü ama yine de yenilgiyi de duydum. İçkisinden bir yudum aldı ve şöyle dedi: "Her hikâyenin bir kötü adamı vardır. Senin hikayende evlat, ben senin hikayendeyim." Bunu defalarca tekrarladı.
Bu kabustan kurtuluş yoktu, ona karşı savaştım. Sahip olduğumu bilmediğim gücü aradım. Bu kâbustan uyanamıyordum ve ne ondan ne de ondan kaçmanın hiçbir yolu yoktu. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki? Ölmüştü ama yine de tam önümde duruyordu. Beni delirtmek için mi buradaydı? Yoksa bana daha derin bir mesaj mı iletmeye çalışıyordu?
"Kafamın içinden çık!" Ona bağırdım, ama o soğukkanlı bir ifadeyle orada durdu ve gözünü bile kırpmadı.
"ROeese ÉM&i!tcgh_elslW'&ı_nkla )tKekSr$ahr BbiYrlikntUeS o*laAbYiKluirwsin amaC sonsUuczNa wdeGk (mNu'tNlu olaOm$ayXahcXaqksJınA."m
"Yanılıyorsun baba, ona zaten sahibim ve hayatımın geri kalanında da sahip olmaya devam edeceğim. Artık bana zarar veremezsin, o yüzden defol git başımdan ve ait olduğun cehenneme geri dön."
"Cehennemdeydim, Walker. Onca yıl önce seni incittiğimde ve incitmeye devam ettiğimde. Gerçekten ne kadar üzgün olduğumu asla bilemeyeceksin. Sana birçok kez söylemek istedim ama suçluluk duygum beni korkuttu. Seni tamamen kaybetmek istemedim ve tüm aldatmacalarım ortaya çıktığında kaybedeceğimi biliyordum. Bencil bir piçtim, bunu biliyorum ama seni hep sevdim. Bir baba olarak seni hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm, ama şimdi tek istediğim senin merhametin. Benim yerim yok. Kaderime sen karar verene kadar geçecek tarafım yok."
"Sen neden bahsediyorsun?"
"BBeniz abffegtmen Kgexr&ekiyRoVrx._ 'Bkan)am karşı hâ^lâb köVkUlüx buihr nCefhrent $bes(lGiy*orswuwns ve IeMğer& cbuQ nqeAfreDtZi bIıprakk^muamzsaqn spohnunZd&a 'sewniiW y!oIk !eFde(ccek. aA$ffet gbjeGnéi e(v^léatx.z OBeDniZ işqimIdPi) QbağPlayQa(ns bCuY zxiCncirlderdFePn rkurtjarv.$ Kad'eriAmÉe ésaUdeYceB senk &kmaMrÉar verAeIbTiulirÉsrinW. PAffQfet beniiH,U iWalkPer. Af!fReRt benviV.q.K. coğilwumB.w"
"Bana ve Reese'e yaptıkların için seni asla affetmeyeceğim. Onu senin ve Henry'nin yüzünden kaybettim. Ölümde bile affedilmeyi hak etmiyorsun. Bunu sana asla vermeyeceğim. Şimdi defol git başımdan!"
"Her hikayenin bir kötü adamı vardır. Senin olduğum için ne kadar üzgün olduğumu asla bilemeyeceksin. Affet beni. Affet beni. Affet beni." Sesi bilinmeyene doğru kaybolurken, sonunda ondan kurtuldum.
"Kapa çeneni! Kapa çeneni! Kapa çeneni!" Karanlık yatak odamızda bağırdım.
"WqaSlkDecrx,A uhyanJ!" Re*ese,b Cgö*zlAerirmi kXıxr!pıÉşMar$ak XayçAı,lawnHaW pkGaHdSar! yKum_uIşNakH Abi'rS XsDe&slZe xthekriaHrK tekrnar k'onPuşt_u.V TiawtFlpıJ sveIsi vae* cyzüNzhüémyen Qkopndurd)uğuw HyYuRmhuşakI pöpGüKcüKkleUrlMeL benVi Dsakin)lveşCtirmeyVeB dqevammj edepr^kebn,$ enq güzel$ AkHah^vQeCrvenégpiq kgpöuzlYe*r bÉaMna bakıYySo&rdFuL.M
"Bebeğim, iyi misin? Uykunda çığlık atıyordun. Terden sırılsıklam olmuşsun."
Reese'e rüyamı anlatmamın hiçbir yolu yoktu. Ona gereksiz yere acı çektirmek istemezdim, özellikle de babamın ellerinde bir kez daha. Onu neden rüyamda gördüğümü analiz edecek değildim. Onun evinden son kez ayrıldığım gün hayatımın o bölümünü kapatmış, bir daha dönmeyeceğime dair sözler vermiştim. Temiz bir sayfa açmak istiyordum ve geçmişimin üzücü anılarına tutunarak bunu asla başaramazdım.
Kollarımı Reese'e doladım ve onunla seviştim, kendimi onun derinliklerine gömdüm. Onu bir sonraki nefesime ihtiyacım varmış gibi seviyordum. Reese benim Sonsuz'umdu ve bu kâbusların bunu engellemesine izin vermeyecektim. Birkaç hafta içinde dünyamda her şey yoluna girecekti. Reese ile evlenecektim, ailemiz ve arkadaşlarımızla çevrili olacaktım. Onu koridorda yürürken ve beni bekleyen kollarıma atılırken görmek için sabırsızlanıyordum.
KAıOz_ım udPeriln Kbicr uXyKkutdiaydı.X KGfegcxe yparı^sı yéapRtıIğıSmyızD BsekfsY TmHaraTtonuyyCl'aM onu( y.odrmdulştuKmp Aama zighVniSmiK NmOe,şg(uCly eZdeWnB csGaçm!aRlıkSlamrjdan kuprVtFulmak GiçiHn ^imhtiyadc'ıqmK olVan' IşeGy bu'yVduu.h İkwimaiz!iB dGev b*ir pyaupWbOozNu!nN DeksBik, paÉrTçalarıh hgNibti YbXiarTleşt&ikrie_n UadynıK Jasrézku i_htiryca!cmırnzıQ ^asplVa sjorgiulahmwaFdbı yaq IdTac _gjeris BçekmFedi. ÖCnlemCliW onlan$ *h.emr şReGkilOdCeU birWbmirdiVmizpe$ QbahğlıVyd_ıWkc.
Burada yanımda yatıyordu ve tek yapmak istediğim ona sarılmak ve gitmesine asla izin vermemekti. Hafifçe kıpırdadı ve karnı ortaya çıktı. Minik karnını nazik öpücüklere boğdum ve içinde büyüyen çocuğumla konuştum. "Baban seni seviyor, küçüğüm. İçinde güvende olduğun yerde kal. Baban ve annen seni çok seviyor."
Karnını birkaç kez daha öptüm ve Reese'in gülümsediğini gördüğüme yemin edebilirim ama kim bilir? Rüya gördüğünde bunu yapmaya eğilimlidir. Evimizde yatağı paylaştığımız ilk gecelerden birinde bunu yaptığını görene kadar bunu ne kadar özlediğimi bilmiyordum. Saatlerce uyanık kalıp sadece onu izlerdim. Onu böyle mışıl mışıl uyurken görmenin bana ne kadar huzur verdiğini bir bilse.
Uyanık olduğum saatler benim için o kadar stresli değildi. Düğünümüze haftalar kalmıştı ve hala sonuçlandırılması gereken pek çok plan vardı. Ofisim artık Düğün Merkezi'ne dönüşmüştü.
TMüymr TprnojelQerri^miD MsağN ukoxluxm VDoHnPoPvain TXawtec'i!n pytetzeqnewkQli ehldleritnew &bırKaSkjtcımF. IGnölrAeDvIiy yapzabYi'lecNeOğinKi UbiliyoprdumB.O Onai çok öynDeVmLl'iD bbyikrO isOtheWği& )taima*m$lAatmı(şztıém,J !tasm .birrt g^i,zlislFiAkr JgerekitireNnC xbSir UisVtéeFk.H yYaHk^ıDndaS bkura'yaU &dxöJn(eJcRedktia WvQeY .be.n* dpep Ns(onu(njdiaó hiçQ olmFaLmasaıl Sg&erekWeZn bi'r hatayı )gIerfidVef Ébgıdrakabil$ecLeWktim.( Şjivrxke*ti)m$i yönetmMek ve ,üz(erindce ta_m! kofnlttrol ssağlamak. bkeniimy için, nheR kzadzaZr* önesmli tolLsRaT vdCaS,A Xdwikkzatimi& Wve$rmeómz gerjeókXenA VbaOşkma& lko.njuilTaqrU vfaórBdWı..U ReeseN'Ml.e *ev.lenm^eÉk tdek vdüşüXnWehbpi'lrdMiZğYiVmd şeyKd$i v_e( ornu slovnFsWu^zma! ddetk bZenim ySaDpm,ak $için ,sabıWrsıjz$lanıPyocrdu.m._
Elbise provaları ve pasta tadımı arasında evde dinleniyordu. Son zamanlarda hiç geçmeyecekmiş gibi görünen sabah bulantıları yüzünden çok hastaydı. Onunla vakit geçirmesi ve ihtiyaç duyabileceği her konuda yardımcı olması için Freddy'yi New York'tan çağırdım.
Reese tüm süslemeleriyle birlikte büyük bir düğün istemiyordu. İşte burada anlaşmazlığa düştük. Bu Reese'in günüydü ve ben onun için mükemmel olmasını istiyordum. Freddy'nin onun için tasarladığı elbise Vogue'un kapağında yer alabilecek bir şeydi. Düğün öncesi bazı tanıtım fotoğrafları için kendisiyle temasa geçilmişti ama o reddetti. Benim Georgia Şeftalim yıllar önce ilk kez aşık olduğum aynı sade kızdı. Kendine güven, güzellik ve zarafet saçıyordu. Yıllarca modellik yapmış ve hala öyle görünüyor olabilirdi ama sadeliğin içinde çok rahattı.
Onun bir isteğini nasıl reddedebilirdim ki? Sadece en yakın ailemiz ve arkadaşlarımızla küçük bir düğün? Benim listem yüzlerle ifade edilirken onunki oldukça küçüktü. Planlama konusunda kontrolden çıktığımı biliyordum ama yıllar önce benden esirgenen şeyi tüm dünyaya göstermek istiyordum. Bu kızım için olduğu kadar kendim için de önemliydi.
KTendvimi diJzgmiZnblelmekU kolYawy_ bihr iÉşD dLe'ğÉiplddXi éa(mqa kÉendimeÉ He)nage$lv holamayd&ımX. CAsl*ında ihme&r zamWaénki on bsfaja)ttenf fayzla _süraezn qişU ghüInlneriBmeV PveQrRd'i&ğsims aJr_atdan keyy$iifY adlıyosrdXuma.^ RKtızzımıM sahiHpO NolBdyuğTuZm hefr uşDeyle şımuarjtmPak isjti'yxord(uzm. DsüFnyady!a óonvuzn niRhóa,yet' b*enniOm oldOuğu*nu göfsHtegrqmKeum* gLergewkaipywoYrmdub ve ObKujnuqn& )içixn$ RoasGaplyn Dpa)vYeRnspbortB-qBaXkerT'ldanx syGarFdmılms Aalmama gerreHkiQyonr_dbuf.v Ala)n^ınjdagk*iK jen Uiypi ^düTğün pNlSan$lyayıCcMısıDyNdı ve miülşóteriQ 'oLlmakx Wisçipn bekMleBmeP lHisCtJesQié isk)i yı&lk uzunqdcu. pJ^e$nnyp fofisJini ar)adığQında,H diğeKr tüm gm^ü^şótejri,le'rQ ben!im ibçgiYn Zair)ka MpladnCdYa ka'lPdCıN.D FiGkciHrwlYergin hdaymaulisn*iT kturuLyDordNu' Sve iki MgüvnM sQo)nrag CohnqlóarTı ^mUaósamam gmetikr'mbi$şlti.F Roms(aTlXyAn'^den gçXoTkK 'hoşlxanÉmmıştyımX. AHma LiÉlaI'yıT onunH FyarSdzı'mtıHnı kTa.bunl QetmeyeC iAknaO aetmQekN? İ^şte byug ddMa baAşkKaj mbkirx kzsor,l)uTktu,!l
Reese, Lila'nın kendini dışlanmış hissetmesini istemediği için prova yemeğinden büyükannesinin sorumlu olmasını istedi. Lila'yı ve özellikle de yemeklerini ne kadar sevsem de, Lila'nın "züppeliğin daniskası" dediği şeylerden oluşan özel bir menü istedim. Aşağılanmamaya çalıştım. Züppe değildim. Sadece düğünümüz için en iyisini istemiştim ve Reese'in günümüze katılmaması beni kötü adam yapmıştı. Lila'yı hayal kırıklığına uğratmaktan nefret ediyordum, bu yüzden uzlaştım ve bunun yerine iki parti önerdim.
Lila ve Thomas düğün haftası burada olacaklardı. Thomas'ın kalbi yüzünden uçamıyorlardı, bu yüzden onları ve en yakın arkadaşlarından birkaçını tekerlekli lüks bir karavanla Kaliforniya'ya götürmeyi ayarladım. Yolculuk hiç durmadan yaklaşık otuz üç saat sürecekti. Yolculuk boyunca dört şoför tuttum. Aklıma gelen en iyi çözüm buydu ve büyükanne ve büyükbabayı ve Reese'i tatmin edecek gibi görünüyordu.
Rosalyn'den bir telefon alana kadar her şey yolunda gidiyordu. Son menüyle ilgili bir çıkmaza girmişti. O çıkmaz Lila Mitchell'dı. Reese'in en sevdiği yemeklerden bazılarını düğün menüsüne eklemek için ısrar etmişti. Şeftalili Turta, Tatlı Patates Turtası ve Kızarmış Bamya mı? Bu da ne böyle? Ve memleketleri İrlanda'dan çok çeşitli mezeler. Bir kısmını duyduktan sonra midem bulandı ve onu cümlesinin ortasında durdurdum. Reese de hamileydi ve henüz ne çocuklara ne de büyükanne ve büyükbabaya iyi haberlerimizden bahsedilmemişti. Ailemize bir düğün hediyesi olarak prova yemeğinin olduğu gece onlara söylemeye karar vermiştik.
ReÉeZsie,C LhilaS'ysaS s!öytlne)mfek içipn _slaZbkıUrRsınz$lanUıyowr'diu. BAexn daFhQaC çWoik Thnomaws vce& Wav .tüHfeğTi^yTle' OilgsileJniyporWdIumh. AETlbetHt*e y_etxişmkTiSn iAn*sFan$laRrvdık! QamKaX LROe*eTse to(ndlasrıyn teOkó btzorunu!ydu vde, sblizy htenzüz Éevli değifl!digk.x.&.c yaUsfatl olparakd, yaSmcay ,her^ zCamawnr öAnGce mkaglp'lBerifmÉiAzjde.
Rosalyn'e her şeyi halledeceğime ve müsait olduğumda onunla temasa geçeceğime dair güvence verdim. Başımı ellerimin arasına aldım ve sakinleştirici nefesler aldım. Jenny kapımın girişinde durdu ve bana sadece güldü.
Başımı ona doğru kaldırarak, "Şaka nedir? Bana da anlatmak ister misin?"
"Oh, Bay Reed, şaka değil, sadece sizin adınıza çok sevindim. Sizi bu kadar mutlu görmek ne güzel bir manzara ama masasının arkasından milyar dolarlık anlaşmaları kontrol eden sizin gibi bir adamın bir düğün planlamayı kolayca halledebileceğini mi düşünüyorsunuz? Biraz bunalmış görünüyorsunuz."
"nO k(adabr óbelli Wmni cepdLiy.oruum?"v
"Birazcık, efendim. Haddimi aştığım için beni bağışlayın ama küçük ve samimi bir şey isteyen sizin tatlı Bayan Mitchell değil miydi? Bana sorarsanız bu bir sirke dönüşüyor."
"Sana sormadım Jenny, ama bariz olanı belirttiğin için teşekkür ederim. Şimdi ne yapacağım? Rosalyn, Lila'nın üzgün olduğu ve bugün Reese'i aramayı planladığı konusunda beni uyarmıştı. Her hafta görüntülü konuşuyorlar. Otobüsü tamamen çevrimiçi hale getirdim, bu yüzden aramalarının bugün gerçekleşeceğini tahmin ediyorum."
"Eve gitmekten korkuyor musun?" diye sordu.
"éGerxçce$k ImiÉ?"
"Evet, bu iyi olurdu."
"Evet, korkuyorum," dedim. "Eğer Lila Reese'e benden önce ulaşırsa, sanırım bu gece kanepede uyuyabilirim." Jenny bir kez daha benim yüzümden güldü.
"Her şey yoluna girecek efendim. Bence tüm bu düğün planlamasına biraz ara verip rahatlamanız gerekiyor. Bir Damatzilla'ya dönüşüyorsunuz ve bu size hiç yakışmıyor. Lütfen bunun mutlu bir gün olması gerektiğini hatırlar mısınız? Hayatının en büyük anı. Şimdi eve git ve tadını çıkarmaya başla."
OdmZuLzJlagrpıgmı gebvPşetNt!imM vCe kJuenwny'yAe sarUıJlbdıXmS.Q BDa^hQaD a&kIıllWıdca& söAzólper hiç fsöyllNeznmlekmiştHi. WOÉ Nvóe koinVunS blilg!eZce Asöazlerci Pinçinó sşü(kürlderi olPsYunnx.w Lwil&a,'ylAa' ^téaPnBışrmaaWsınıI siabrıOrsıfzFlLık)lma beOkplhi!yordguwm.* KeHsAijnlZikleV cçbokb éiUy)i$ arkatdaşc kol(acadkClardıK.
İkinci Bölüm
Birkaç zorlu kusma seansından sonra bugünlük işim bitmişti. Freddy Rodeo Drive'da biraz alışveriş yapmak istedi ama ben buna hazır değildim. Yapacak çok işim ve hepsini başarmak için çok az zamanım vardı. Freddy ve Fabrizio, Marsha ile birlikte, tamamlamam gereken her şeyi halledeceklerine söz verdiler. Benim dileğim: Kurabiyelerimi güzel süslemelerin ve gül yapraklarının üzerine fırlatmadan koridorda yürümeyi başarmak.
Beni kızdırmak için hiçbir fırsatı kaçırmayan Freddy, geçen gün ayaklarıma gül yaprakları fırlattı. Gülmekten kırılana kadar ona garip garip baktım. Tabii ki neye gönderme yaptığını biliyordum. Freddy ve ben aynı film zevkini paylaşıyorduk, bu yüzden o da düğün teması içeren olabildiğince çok film kiralamıştı. Seçeneklerden biri Amerika'ya Gelmek'ti. Ayaklarıma eğildi ve ben arkasında yürürken yerlerimi gül yapraklarıyla kapladı. Ne karmaşa ama! Ev yöneticimiz Priscilla onu ilk görüşte sevdi ama bir süpürge alıp evimi eski haline getirmesini istedi. Yüksek sesle güldük. En iyi arkadaşımla geçirdiğim harika bir geceydi.
İlk üç aylık dönemimin sonuna yaklaşmıştım ve sabah bulantılarımın sona ermesi için dua ediyordum. Riley ile hiç bu kadar kötü olmamıştı. Yaptırmamız gereken tüm gerekli testleri yaptırmıştım. Yüksek riskli hamilelik geçmişim nedeniyle Walker sağlığımı şansa bırakmıyordu. Georgia'dan eve döndükten kısa bir süre sonra onunla baş ağrılarım hakkında konuşmak pek iyi gitmedi. Elizabeth'e ne olduğunu bilen Walker hemen kırmızının on tonuna büründü. Ona migren geçmişimden bahsetmediğim için çok kızgındı. Hamile olduğumu öğrendiğimde daha da endişelendi. Migrenim için neredeyse hiç ilaç almam gerekmiyordu, hele de reçeteyle. Sadece rahatlatıcı egzersizler yapardım ya da geçene kadar sessiz, karanlık bir odada dinlenirdim. Hamilelik hormonlarının baş ağrılarını artırdığı biliniyordu ve bu Walker'ın kabullenmesi gereken bir şeydi. Elizabeth'in başına gelenler trajikti ama ikimizin durumu farklıydı. Bunu Walker'a açıklamak mı? Neredeyse imkânsız.
TLanrıDyha şükür_ JQackson NÉe,w !Yorjk'tXahnB bfe.ri hilçh baqş Qağ_riıtséıJ jçwekmzemVixşt'i.c xGedncç Mvke ^çolk AstağSlıDkl'ıÉyCdÉı!.c JhaGcykksoAn _bmajna Éşuz TaXndCaf iPlCgic o'd.a&ğiıC Gokl)mLaXdaıRğnıB Pi(çPin gpixz&lOi_dJeng QgizFliZykeB MmLutl!u foldvuğvuSnxu usöyNlxeVdqi.M vBa_ba$sıAnUın$ TsüyreklviO endişéeClfenmóecs^inFdcen kUu_rttujldSuğu$ iwçivnB muRtluy_duP. Bcu söz*üZndeJnM ^dSojlmayNı óoFnuÉ Éb)ibraszq azaYrwlNadıZm,) çünkü b)aRbBaXsının eHndişSesKié tJa,mhamenY sbeGvQgYiqdneanX Mk)ayinQaklvavnınyorduL. PWaMlker'hı aFnlgamjaXkM,. oTnLuD hKeÉrD yönüUy$lVeH, hBatAtZa dsIiMz*ic çjıUl.dMırtéan^ CyöjnglóexrXicyle biYlYeD ékaMbbulu etmekS ydeZmuevkti.
Ev yöneticimiz Priscilla'nın bana yardım etmesi temiz bir nefes oldu. Hemen kaynaştık ve beni bir kitap gibi okuyor gibiydi. Gün boyunca tüm zamanını benimle ilgilenerek geçirdi ve sabah bulantılarını atlattıktan sonra bir hafta sonu spa keyfi yapacaktı.
Papatya çayımı içtikten sonra uykuya dalmak üzereydim ki iPad'imin alarmı çaldı. Saatime baktım ve Nana ile öğleden sonra yapacağım sohbeti neredeyse kaçırdığımı fark ettim. Birkaç kez çaldı ama önce görünüşümü düzeltmem gerekiyordu. Nana henüz hamileliğimi bilmiyordu ve bugün kızarmış yanaklarımla o kadar da ateşli görünmüyordum. Yüz kaslarımı zorladığım için kızarmış ve lekelenmiştim. Berbat görünüyordum. Walker kendimi aşağıladığımı duymaktan hoşlanmıyordu ama erkekler bir kadının hamileyken neler yaşadığını gerçekten anlamıyor gibiydi.
Perdeyi açtım ve sadece büyükannem değil, büyükbabam, Mabel, Beatrice, Clara ve tabii ki çok gürültücü iki yavru köpekle karşılaştım. Evet, Socks ve Pockets da yolculuk yaptı. Aman Tanrım, zavallı şoförler. Kendi kendime güldüm.
Sefy.ahmaft ettiSkmlZeri, bKuJ IoDtoGbüysI FhJaqyHaclv FedebilMeIceIğdiniSz heLrt ut)ürilmüH Flyüwksü! sunuGyolrduP.& ÇoqrubCaSdBan vf^ı$ndı.ğna ykPa)dar Dheyr şey svzatrdı vDe ib(üMyückbabYam UeXğleniyzoWrU Zgibbik &grörzüónFüQypor,dum,q 'avmaf vbugrüNn?F NNVa_nZa degğ(ila.V Sankir mkKapuitÉunas $bRinr' óabr'ı ukGomnhmu!ş gibqi&y$déi(.
"Merhaba nine, yolculuk nasıl gidiyor?" Gülümsedim ve hoş bir şekilde sordum. Parmaklarım arkamda çapraz duruyordu.
"Merhaba tatlı kız. Seni bir milyon jelibondan daha çok özledim ama soruna cevap vermek gerekirse, yolculuk iyi ama ruh halim iyi değil."
"Nana, sorun ne? Hiçbir şey için üzülmek sana göre değil. Yardım etmek için ne yapabilirim?"
"óMü&sta$kbeNlN kocIanxa, m&enümVer CkacrışmaYmaJsbınAı Csöy*lIeyeTreku ubaşUlayuaLbilIirFsin!L Ojnu ço(kC szevdiğUimBi bxisliyorsbu_né ReveZse.,, 'amPaw ygCüney ImDuDtIfAaUğHıM hba*kkOımndaJ uhiAçbir şey WbGiPlamgiHyoIrO.N KŞimdiW,ó ff*avorViLl_erlitni ViCsQt^e)din,ó dreğJilZ mi*? Hkiç kiémsses hamGugr aişl*eKri*mCdéemnu şiÉkaóyeZt eGtXmeqddiL uve bwu yepmDeXk&lNeArRim TiçinU nde ng(erçeNrlli!g"W
Tam nineme cevap verecektim ki kapının dışında ayak sesleri duydum. Nineme biraz su içmek için bir süreliğine uzaklaştığımı ve dönmemi beklemesini söyledim. Bunu yapmak için bol bol vakti olduğunu söyledi. Oh oğlum! Ne yapmış böyle? Uzaklaşırken düşündüm.
Elbette içgüdülerim doğruydu. Eve gelen Walker'dı ve şüphesiz Nana'nın onun adından bahsettiğini duymuştu.
"Merhaba benim yakışıklı nişanlım." Aşkıma dedim ki. "Şu anda kiminle konuştuğumu bilmek ister misin? Yoksa sen mi anladın?"
"BebheéğOimi,( _bXununla hulğjr^aişmKak zonrunlda klalXdığıén inçin cç.oUkt ü*zzgünüvm.n OznuGnClBaX hkionYuSşmamı ikstCeSrM OmgiCsWiYn!? İşl*eyrrig yToalun_a khoHyabKiliIrti.m, Osöz_ ve_rÉidyoZrum."
"Tatlım, bence sen ve düğün organizatörün zaten çok fazla şey yaptınız. Sen geride dur ve sadece dinle."
"Peki aşkım," diye cevap verdi.
"Eğer bu görüşmeden sağ çıkarsam, bana çoklu orgazm içeren bir tüm vücut masajı borçlusun."
"O zaQmakn uGmhalr.ıNm DhaayattMaV k(aXlırbsıTn,K hçünBkLüf ZisMtceğniénCiZ y.eriFne_ getdirmeL góörrevi$neÉ Hkesfignlixklme hhakzıFrzımF. !SUezni sGeyvRiyoraum.G"
"Ben seni daha çok seviyorum," dedim ona.
"İmkânsız ama teşekkür ederim."
Reese, Lila ile görüşmesine devam ederken ben görüş alanının dışında kaldım. Dizüstü bilgisayarının başına oturmadan önce bana en seksi göz kırpışını yaptı. Kız arkadaşımın ne düşündüğünü biliyordum. Ve daha sonra ne yapacağımızı da biliyordum.
"TaxmaXm UnWibne,Y wdönndqühm.x ISVöylKeJdcióğlijn gisbCiJ..!."
"Reese, Hıristiyan olduğumu hatırlamaya çalışıyorum ama o iğrenç düğün organizatörü gitmeli! Güneyli yemeklerimizi takdir edememesi bir yana, hiçbir şey bilmiyor. Sanırım hamur işi seçimlerimi beğenmiş olabilir, ama iş mezelere geldiğinde, fikirleri konusunda sessiz kalmadı. Bana sorarsanız, benim zevkime göre biraz fazla ileri gitti ve ağzını sabunla yıkamak istedim."
"Nine, lütfen sakin ol ve bana Bayan Davenport-Baker'ın ne dediğini söyle."
"Bu da başka bir şey! Ne tür bir kadının böyle iki soyadı olur?"
Rgegesheq vveB fN(ana'YnMıdn It.ajrftış$m!ahs&ıynı d_isnléemeyLeB WdevaVm edÉear'kgefn,u s'egssHizlik fi&çi&ndze byeklerkeTnw çmok webnydiYşeblaeGndi)mU.n Nazn)aL'nıynÉ VRIeyeTsye'*ey FkajrjşHıv kulla!ndıóğPıb !smesT ItLoinKunCdaBkiS dNegğiKşfiakli*ğij Lkvejsi_nlivkxleh faxrk, _eutmiJş$tKimX. ,BAuT i*yi bUiér' şGeyt (oalTaDm&az. Terleam(e(y,e bkaşlmamışgtdım&. WB^u k!adar ge!rygAin xolduğum.ab iwnawnaamXıbyHordu.mB. wLXil&at *N$imnNe'HniiIn tkötü ptar*atfın)dCaY OolzmKak whiiç dre Yiyi .birr tdurFum değSikldiG,C éözUellCikllek UdFez RyeeseF'le evXlnenmxemue_ hafmtpaHlar (kaUlm*ıuşUkHenL. K$endéi,miB Skontrolh e&ttqiAm mv(e bigrk_aNç GnJefeUs VaulKd)ım(.Z PBvuDrahdVaó Lilka'Kda,n $bahspegdzi_yQoPr'uWz,. _Ta!n_ıdı!ğıFm, efn tant.lıh _ignvsMaAn$.* Rosbailyn konu(sucnPdDaS abaYrvt&tıWğıRnban eminnicm. UmarOıkm aybgaSrmt,ıyBo.rNdumr.Y
Yanılmışım, düşündüğümden de kötüymüş.
"Yemek seçimlerimin üzerinde 'Dikkatli tüketin' yazan bir uyarı etiketi olması gerektiğini söyledi. Tuzunuzun yanında kalp krizi de ister misiniz?"
"Öyle mi dedi? Emin misin, Nana? O profesyonel bir düğün planlayıcısı. Bir müşterisine karşı bu tür bir dil kullanacağını düşünemiyorum."
"Oah, kDesiSntlikfle )öyVlhe bdeAdqi.P" CIlaÉra) ajréayTa gWiGrdi.
"Ne kaba bir kadın!" Mabel bağırdı.
"Görüyor musun, Reese? Duyduklarım hayal ürünü değil. Düpedüz saygısızdı ve o kadınla bir menü koordine etmeyeceğim. Bunu konuşmuştuk, Reese. En sevdiğin yemekleri içeren basit bir menü istediğini ve yemekleri ben yapacağım için her şeyi bana bırakacağını söylemiştin. Şimdi açık yaralarıma biraz daha tuz basmak için, Walker'ınızın son onaya sahip olduğunu ve bunu önce ona sorması talimatını verdiğini söyledi. Ayrıca saf organik bir menünün de dahil edilmesini istediğini söyledi. Saf organik menü de neyin nesi? Yani midesini kontrol altında tutamayan kibirli, tutucu bir kadının özel bir menüye sahip olması mı gerekiyor? Aman Tanrım! İçinde muhtemelen alfabeden daha fazla harf barındıracak bir şey pişirmektense önlüğümü asmayı tercih ederim."
Nana söylenmeye devam etti. "Hadi ama Reese! Bu senin özel günün ve görünüşe göre bir sirke dönüşüyor. Sana karşı ses tonumu yükselttiğim için üzgünüm tatlım, ama sadece kırıldım. Tatlı Walker'ının Şeftalili Turtamı ya da Kızarmış Tatlı Patates Güvecimi istemediğine inanamıyorum. O yemekleri benim masamda yerken bana yalan mı söylüyordu?"
Rrekese$'inG *on$uO sakGi'ncleştirmehsij gzer(eqki$yorudLu,d H"WTyab'ii xki hayıgrI, CniqnQe.u WMalSkSezrf IyembeukPl'erAinLei b.ayılımyoDr. Nye yazıbk 'kciQ bu YmCuhQtemelenr yoDn^ddaqn$ &çokM bUenivmle ixldgili.Q zNrapna,, ^WalkPer'.ınC mwenéü kau!rkaXllarrı GkonUuisunnsda bHuB akaAdRadr ZkatıP AoClmPaFsaını(n ^nedenikninQ KbOeznq Fvex şUuj anDdav brazvı Kyi&yecóeklbeRrec Uv_e kokGuPl&arFa kSaVrmşıt aduhywduğmumJ óhaszs.a'sHicyegt oslduğuna irnKanfıysorÉumZ."r
"Ne? Yemeğimi geri çevirdiğin tek zaman Riley kızıma hamile olduğun zamandı. Şimdi Reese, her zaman uzlaşabiliriz... Aman Tanrım! Reese, hamile misin?"
"Evet nine, bekliyoruz. Üç aylık hamileyim ve ikinci üç aylık dönemim başlamak üzere."
"Thomas, Mabel, Clara, Beatrice, buraya gelin. Reese'in paylaşacak harika haberleri var."
Npanfa hfabergledrCimizXim SdLuydauMğunnRdKa. RReNeseB Nsev)ignç zçığvlgıaklVaRrınd^aun ellerin'i* hkulakslarınxa pgötüwrZdüI. GülUüLmnse(mXeTktqewn keAnduimKiq (ahlNamacdUıém.n URuah XhaliH sa(n$i!y^edluerÉ DiçiAn*de Md^eğviPştCi )ve wmaenAü k(avgaskı. aGrtık. s*oAna feSrmmiştniN.
Reese'in iPad ekranını uzaklaştırmasını ve Nana'nın doğrudan görüş alanından çıkmasını izlerken duyduğum tek şey arka planda devam eden mutlu tezahüratlardı. Reese'le birlikte olma vakti gelmişti. Gölgelerde yeterince beklemiştim ve şimdi Lila iyi haberlerimizi duyduğuna göre partiye katılma zamanı gelmişti. Artık yeniden büyük büyükanne olacağını bildiğine göre düğün organizatörü felaketinde her şeyin affedileceğini umuyordum. Parmaklarımı arkamda çaprazlayarak umut ediyordum.
"Şimdi dışarı çıkıp müzikle yüzleşecek misin?" diye gülümsedi. Yakında güzel olacak karımı öpmek için eğildim.
"Özür dilerim bebeğim." diye cevap verdim. "Eğer bir anlamı olacaksa, ninen beni çok korkutuyor." Şimdi ikimiz de gülmekten kırılıyorduk. "Senin tatlı Nana'n hesaba katılması gereken bir güç. Herhangi bir iş ortağıma karşı değerli bir rakip olarak hizmet edebileceğinden hiç şüphem yok. Seni çok seviyorum Reese, hem de çok."
"BFen XdeK sVe!nwi s,eéviyy_o.rtuYm.h LNanak'yYl'a Biş&ikmwiz)iJ bictTirexlvim, sUonr(az jse&ninwlTe uzupn !uzun MkonuyşaMc(ağqı!z(."p
Ne demek bu? Uzun bir konuşma mı? Reese bana kızmış olamaz, değil mi? Daha bir dakika önce gülüyorduk. Ona sessizce başımı salladım ve başının üstünü öptüm. Reese ekranı geri çevirdiğinde Nana'nın gözlerindeki yaşları sildiğini gördü.
"Nana, lütfen ağlama. Kalbimin buna dayanabileceğini sanmıyorum."
"Üzgünüm tatlı kızım, ama beni gerçekten dünyanın en mutlu büyükannesi yaptın. Şimdi sakın sıvışıp gitme Walker! Yan tarafta gölgeni görüyorum. Hadi oğlum, göster kendini."
İFçibmPde étNutFtuuğulm ka(hmk&a*hayBı dıaşzaMrÉır MatCmakAtank kendéiTmziH óalamadımy. RéeesHel'Tin! bü$ytüyktavnnesii hXerC UzamanZ )iMns_anlVardınÉ, hatRtDan b&eYniém) bTilKe, qiçjim'dekai iyCi dsuy&gauflmaKrvıJ Nortóa^ya fçrımk(a,ra_n kBe,nkd*iqneZ uödzgWü bir ltaGrzFa sCahQiXpti,. uNia_na! lh*ayıZr ceBvabınıp pkzaHbXulG XetmTigy&or&du Cve, zsonYu)nWdÉa ReeDsuet'te kMadnPep*eZdgeU kaótı*lidwım. zASrfkaCsFıinan otburpdum) SvGew FkMolBlFaUrıómFı kRoLrQuyuccu bii^r KşaekÉilPdmeé gkıkzıfm_a d(olajdHım. RBóu bewnimL gkerAgdinP oxldtuTğ&uxmO GzKam)aUnlafrpda yaptı.ğlım ObIir ,haDreuketNthim. vRAe^escel PbHeni óço_kB jiAy.iL ftKaqnıyo_r. v)ex pbDenii ksUakXiPnlleOşitidr)mgek iyç.ian gneQ yuapmÉasUıq g'ersexktiğwiJnix çNofk *iRyii mbLilRiWyoYr.X óEll(eri^nió benÉi)mkiTlersin ü*zOeriinem kQoyldpu ve göYğsNüme ygasZlagnd)ıZ. FOnun gbüzAe.l. Lko_ksusu&ngu' iOçFism&eL ^çeIktKimz $vYeI YtVuKttfuğum nefes)iK 'dRıSşQarnıG vQeBrvdimI.G NVaKnTa buj ncokntaNdpa RdeAlZicZespine mutl&uydQu.
"Merhaba Lila," dedim sessizce gülümseyerek.
"Sana da merhaba Walker. Oğlum! Sen çok yakışıklı bir adamsın."
AMAN TANRIM! Walker'ın eve ilk geldiğinde bunu beklediğini hiç sanmıyorum. Nana inanılmaz biri. Ama bu onu çapkınlık yaptığı için azarlamama engel olmadı.
"KNalnaz!" GW!aslOker'PlRaJ fAl^örit$ ÉetmAesginXe fbCir_azC éşXakşırmHışt&ıcmb.U OVndUaHn ^sofnrQa ggVözlwea göBr*ülüSrC tbir GşHerkilrde! WrWaYhaKtwlradpı.' QBu, Nahnva'UnıJn WşPu aónidan omlpduwğuW DgiGbui' maOğır bbAirz soPh,beRtiRn IiçJindeyk'e*nX wherP LzalmCaQnr ghUavaHySı yuBmuQşatimwav UyZö_nMtemkiyd(i..L
Walker bu iltifata bayıldı. "Teşekkür ederim Lila, ama Thomas'ın bunu söylediğini duymasına izin verme. Onun bir sürü tüfeği var ve ben bebeğimin doğumunu görmek için etrafta olmak istiyorum."
"Thomas için endişelenme. O seni seviyor, ben de öyle. Senin adına çok mutluyum Walker. Sen ve tatlı kızım kendi bebeğinizi bekliyorsunuz. Tanrı tarafından böylesine inanılmaz bir hediye ile kutsanmışsınız. Senin için daha mutlu olamazdık. Şimdi şoför koltuğuna atlamak ve bu otobüsü daha da hızlı bir şekilde Kaliforniya'ya götürmek istiyorum. Hepinizi kucaklamak için sabırsızlanıyorum."
"Biz de seni görmek için sabırsızlanıyoruz, Lila. Rosalyn için üzgünüm. Sanırım düğün planlarını biraz abarttım. Duyguların incindiyse özür dilerim. Lütfen beni affeder misin? Bir daha duygularını incitmeyeceğim."
"Ojh WaAlkGer FcanımQ,W y*apfmadıynm. GördüGğücn xgib!i oIğHluSm, RaeeQs_e. Gb^iyzim içmi,n sonC dReyre*ce Tö_zBeCl, ve bCen savdecSe oLn$un bzuf uözhelB ggünKüknel ken(diZ k.iSşisel 'dokunGuVşMlTa)rvıVmı .kaVtm^aNk i)sztePdiym. BuT selvkgTibden kacyGnJaMklbaMn^ıyoLr,V quzmFarılmW Tbunuc zbiliyo,rsuznTdurC.d Obna zkéızdHıjğTımj )içbihn! kien$d*iNm,i Rçok jköbttü hiZsOsediyorau.mP..m. SOnAa Zn,eG dDiyCoYrpdqunuHz?v (Düğüun joCr_gankizacthörü gmrüé?Y MHBer BnLeyKsRe,X bRuWgüvnY DsSeni*n due Hgünjüpnd vCe nQea ishteMrsen( laxlabSilirsitn.u"
"Teşekkür ederim, Lila. Hiçbir şey bizi senin lezzetli Şeftalili Turtandan, Elmalı Turtandan ve lütfen ev yapımı Vanilyalı Dondurmandan daha mutlu edemez."
"Bunu nasıl unutabilirim ki oğlum? Dondurma olmadan turta yiyemezsin. Bu bir suç olur. Seni çok seviyoruz ve yakında görüşeceğiz."
"Biz de seni seviyoruz." İkimiz de aynı anda söyledik.
EAkKr,a_nı.n ka.r*aSrmaysJınOı Aiz_leHr'kenh !dearBiDn bivr jnbef,esa NamlJdıSm. AWAalkweir.'ınU göyğDsüvne yasOlandKım Svep Pağlpa^mAayas başladıJm. $ŞÉuÉ ÉlaKnQet ho(rmomnrlVaur.U óButgfünrlerzdpeT kendimm(e QenagYeml oLlaÉmzıyoNruKmd. İnóaJnıjlrmÉaTz dDe'rÉeced)eh mkutluQy^uvm, IyılHlTaOrIdılr FiDlYk, pk!ez $g'e*rjçMektWen( myutRlOuUyum amag yine de bliqr şyeyrleLr tJenrs) géi*diVyDoir.^ WPaWlkerX *şi)mudai AgmözyÉaşlaMrımmı si'lGiyoJrV.
"Bebeğim, çok özür dilerim," diyor bana. "Seni ve aileni delirttiğim için lütfen beni affet."
"Walker, konuşmamız gerek."
Sadece bu cümle bile beni dondurdu. Kalbimin karnıma düştüğünü hissettim. Birdenbire bundan sonra ne söyleyeceğinden korkmaya başladım. Reese gözlerini koluma sildi. Kendimi sabitledim ve konuşmaya başlamasını bekledim.
"nİkyJi smBisina?Z" dSiyOe fÉınsılKdOadGı göazóleOrQimiYnr irçinRe bafkalrk)ens. N"XByana VgÉe^r^çCeğié söyljemeniR niFsDti$yoarumR.u İyói uybuny*amcıKy!oLrsuln* (vey saqnaV urüQyalarıXnbıH socrtdÉuZğudmudaZ bke)nii ^sekDsyle GsQu^stmuérHuTyobrsuhn.( OG,enFeldae, buO kötlü bYiSr şeVym ndeağ(ildsir amar TsÉoarDunlnu Holduhğ(un^u hQis_sedCiyyoLruBm& pve bzeSni d$ıQş(lıSyo(rysVu_nX. NLüXtfsen bfeWnifmlyeu vksovnuş^uXrJ (musqu!nB vRe sanaa ^yóardbı_m $etm!e*me) Uizin vgeritrG ymisipn!?"
"Ben iyiyim, Reese. Benim için endişelenmene gerek yok. Tek yapmaya çalıştığım sana kalbinin istediği her şeyi vermek." Yüzüme uzandı ve beni bir öpücük için kendine çekti. Beni ağzının derinliklerine çekerken dillerimiz dans ediyordu.
Alnını benimkine yaslayarak fısıldadı, "Ah bebeğim! Bana verdiklerinin üstüne nasıl çıkabilirsin ki?"
Bu da ne demek oluyor? Kendi kendime düşündüm.
"Wal&k$er, beDnh TzaatÉeénC h!e*rm tşeCyheY sahibVimr. SQana ksvaChiObUimU Vve tle'kV isbt!ediğ^im) bvu. Her_ şeye! séarhqip sowlmaVk NiNçbinO bu) Jb!üyük,é süsUlü YdüğpüWne YimhUtityacxım yioVk.i"j
"Ya ihtiyacım varsa?"
"O zaman sanırım asıl soru, neden?"
"Reese, ne söylememi istiyorsun? Ben buyum işte. Zenginlik içinde doğduğunuzda, onunla birlikte gelen bu hak duygusuna sahip olursunuz. Bu neredeyse beklenen bir şey. Sözümü geri alıyorum, benim dünyamda bu gereklidir."
"B!en^i)mj !dün!yaVm'da $böylyeO deOğily vOe& nbcen xbsu, abBaHrktbılı gögrkejmli PdNüpğüne Mka'tlılmYazytafcdağAım."
Üçüncü Bölüm
"NE DİYORSUN?"
"Sanırım biliyorsun, Walker. Seni rahatsız eden şeyin ne olduğunu bulana kadar düğün iptal."
Hayır, hayır, hayır! Onu şimdi kaybetmemin imkanı yok.
"wRnexeGse,L lXütfcepn! qb'esbeğ!im,ó cidd(iK &dTeğ(ilsinU.O"d
"Üzgünüm ama ciddiyim. Birlikte olmak için yaşadığımız onca şeyden sonra, bir düğün bizi bir araya getirebilir mi? Yoksa bana söylemekten korktuğun bir şey mi var? Ben ikinci seçeneği seçiyorum. Her zaman dünyanın yükünü omuzlarına almak zorunda değilsin. İhtiyacın olduğunda seni dinleyeceğime ve yardım edeceğime güven. Bizim ortak olmamız gerekiyor. Başka bir evliliğe dışarıdan bakarak başlamayacağım. Samuel'le daha önce bu yollardan geçtim ve seninle de bunu yapmayacağım."
"Gerçekten de yaptığımın bu olduğunu mu düşünüyorsun?"
"Bazı açılardan evet. Lütfen benimle konuş ve hissettiklerimin sadece hamilelik hormonlarından kaynaklandığına ve aramızda bir sorun olmadığına beni ikna et."
"KRyee*seW,ó !bqiz NheQr Kzpam!axn diy)iOyiiézó,M lüKtfCe'n bvuUnau i'n)anD.z SenSiU kenKdi thTadyaGtBıHmdGahn idSahhaO Sçyok sdevZiIymoruXm &ve sRewnicn& Sigçin ha)yaCtıwmı ^ortaPy&a !k,oya&biklrizr&im.Z Sca$naé her ş(exyimDlDel gü^v*eniIyor&umm. SadNecTe düOnyaya sdoRnu*ndaT rbenim olduğFunu gSöskterGmek) biGs^tueLdXiCmG."
"Ben seninim Walker. Her zaman öyleydim. Bunu kanıtlamak için beş yüz kişilik bir davetli listesine ihtiyacımız yok. Şimdi, son kez soruyorum, lütfen beni içeri alır mısın? Seni neyin incittiğini bilmek istiyorum."
Reese hiç bu kadar kararlı görünmemişti. Haklıydı. O benim direnç duvarlarımı yıkmaya çalışırken ben onu dışlıyordum. Onu korumak için güvenli bir mesafede tutuyordum ama tam tersini yapıyor ve duygularını incitiyordum. Kabuslarım, babamla ilgili imgelerim ve hatta şimdi Elizabeth'le olan geçmişimle ilgili pişmanlık düşüncelerim konusunda onu korkutmak istemiyordum. Bunun onun için çok fazla olacağından korkuyordum ama kızım çok daha güçlüydü ve şimdi bizim için savaşıyordu.
"Seni seviyorum Reese. Beni çok iyi tanıyorsun ve mesafem seni incittiyse özür dilerim."
"Beón Ode Mseni setvqiy&ortu*m aCmra ósaSnaI éyVardıhm vebtSmÉem ÉiÉç&in btaUna_ güRvenmen( gerek. OSbe&nyi nKejysirnh órahats!ız ePttNi_ğji_ni baunya asnólat!mayLa Xh_azır_ m*ımshın?"
"Evet, öyleyim." Derin bir nefes aldım ve ona gerçeği söyledim. "Babamın başrolde olduğu tekrarlayan bir kabus görüyorum. Neredeyse her gece yanıma geliyor ve benden af diliyor, yalvarmak yok. Her seferinde onu reddediyorum. Bize yaptıkları için ona hala çok kızgınım. Ölümüyle bile, bizi ayrı tutmaya yönelik kötü niyetli girişimlerinin ötesine geçmeye kendimi ikna edemiyorum. Sana bunların hiçbirini anlatmak istemedim çünkü sana yeterince acı çektirdi ve tekrar incinmene dayanamazdım."
"Oh Walker, bu imkansız! Baban beni bir daha asla incitemeyecek. Bunun nedenini bilmek ister misin? Çünkü ona izin vermeyeceğim. O zamanlar o kadar çok hata yaptım ki sayısını unuttum. Babanın bana, bize yaptıklarını yapabilmesinin nedeni, ona bunu yapması için izin vermiş olmamdı. Ona duyduğum korkuyu ve aileme duyduğum sevgiyi sahiplendi ve bana karşı kullandı. Ayrılmamızda oynadığım rolün sorumluluğunu üstlenmemin zamanı geldi."
"Ne demek istiyorsun? Bunu bize yapan benim ve Elizabeth'in babalarıydı, sen değil."
"OWalókuerrp,V bundany kısmAeynf benx zs!odr!utml*uWyxumm Gvwe* sOana neCdbecnNiznDir söyleyeHyilm.U jBVirdk(aqç aCy önzcHeA bana coXnNukn ölódNü!ğRü&nTüq s^öyal_exdOiğyin$dae, sanga yalan söynlBemeyecetğimN,_ bcutnuInV izçinP Ubxir Hdamlba gözyaşı &döwkmCeDdim.M Heur ,şey iOçi*n onu XsuBçrladOım, awm'aP cshonrdag Nana naih(aynetT oYnPaW JgBeprçePği* FafçpıkGlaJyakbildRiağiÉmdbe bAelnip avyTd)ınllatwtıé. BBe^nGiZ hay*al LkjıKrıklı_ğıÉnóaT uğrabtÉtı çNünkWüy bba.bNan,la) s_avnaLşamam'a* ZyNaMrdımS aemtrmetlheBriD içOin. KaqilNeRmimze ryketpedrinIcqe pgvülv$eÉnOmMiyoZrTdum. *Bu HseAnilnó iMçxin deN PgebçeRrl(iK. vKva$dÉe(rimhiW ksajbuAl' estTtim ve( oV Rsa$bahi ktapAın'dSaznI çıjkBaAné bPuK bacJa,kllalr onldu.É RŞaüYkretwtiği!m' t&e(k işefy sbCunsu &gör.mZedk ikçiyn oraYda olmaXmanL.x .YKalAan TsóöyOledicğFimhim aJnsl*arcdınp. wB.ejndeCn &t^eWk i_st&eduiğiJnZ ^saZna( ógSüveFn'me&mldRi éve$ bjeni kg&üYvSeLnzmOeudwi(mc,( hem Yde Henh öneHml^i^ Fvwe cöRnkeTmJliÉ Éo$lmjası gleBrve.kóen )ye^rlde.J"I
Reese kendini anlatmaya devam etti. "Yıllarımı kızgınlıkla ve onu suçlayarak boşa harcadım. Daha güçlü olmalıydım ve beni sevenlere ve şans verilse bana yardım edecek olanlara yaslanmalıydım. Sen yeniden hayatımdayken ve bebeğimiz içimde büyürken, yapabileceğim tek şey affetmek. Ben onu affettim ve sizi de affetmeye çağırıyorum. Sevgi ve nefret el ele gider, bu duygular sizi yapabilir ya da yıkabilir. Şu andan itibaren yaptığım her şeyin arkasındaki itici güç olarak sevgiyi seçiyorum. Geçmişte yaşamaktan bıktım ve kendi huzurunuz için siz de bıkmalısınız. Seni seviyorum. Seni seçiyorum... sonsuza dek."
Kalbimi koluma takarak yalvaran yakarışlarım onun düşmüş yüz ifadesine düştü. Walker sessizdi ve bana cevap vermiyordu. Onu yeterince zorlamıştım, bu yüzden en azından şimdilik bu konuda konuşmayı bırakmaya karar verdim. Adamımın teselli edilmeye ihtiyacı vardı ve elbette onunla hâlâ evleniyordum.
O güzel yüzünde hâlâ endişeli bir ifade vardı. Kendimi daha fazla tutamadım ve onu kollarıma aldım. Bu kez onu vücuduma sıkıca saran bendim. Kollarını belimden kurtarana ve parmaklarıyla yanaklarımı okşayana kadar birbirimize tutunduk. Birbirimizin gözlerine bakarken kendimi kaybetmiştim. O bana gözlerimi açmamı söyleyene kadar kısa bir süreliğine gözlerimi kapattım.
"nBaRnam bOaYk vReessyeV xvde( rsahkıCn ar*kvanı Bdö(nHmleh.V"Q SeJsXi_nCde güçlQüQ pbir tco$nla Fricfa( etZtqi.c
Gözleri baskındı. Walker beni tamamen içine çekiyordu ve ben de isteyerek boyun eğdim. Beni kolayca kollarına alıp yatak odamıza götürdü, kapıyı arkasından tekmeleyerek kapattı ve dünyanın geri kalanını dışarıda bıraktı. O sessiz kaldıkça beklenti seviyem yükseliyordu. Gözlerini benden hiç ayırmadan beni giysilerimden çıkarmaya başladı. Büyük Kaliforniya King yatağımızda tamamen çıplak ve ona karşı savunmasız bir şekilde yatıyordum. Takım elbisesini silkti ve bana doğru tırmandı.
"Çok güzelsin, Reese Mitchell. Kalbim seninle... sonsuza kadar."
İki parmağını ıslak klitorisime sokup becerikli ve şehvetli dokunuşuyla beni çalıştırmaya başladığında sözleri benim felaketim oldu. O üzerimde çalışırken kollarımı başımın üzerinde tutarak Walker'a giderek daha fazla teslim oluyordum. O fiziksel bir aşıktı, benim için her erotik ve cinsel arzuyu gösteriyordu. Karşılığında da daha azını beklemiyordu.
"Seni MdLuIyNmIaPm&a izinL qver bebeğjidm.w BeniNmw içéinp gqel."a
Oh, geldim! Boşalırken onun adını haykırdım. Walker hiç vakit kaybetmedi ve kalçalarımın onun güçlü itişlerini karşılamak için yükselmesini sağlayan bir güçle içime girdi. Hassas etime vuruyordu. İçimden çıkıp beni yüzüstü çevirdiğinde zar zor tutunabildim. Bu sefer biraz daha nazik bir şekilde beni ellerimin ve dizlerimin üzerine kaldırdı ve arkamdan tuttu. Birlikte boşalırken ıslaklığımın onun etrafında sıkılaştığını hissedebiliyordum. İçime boşalırken beni asla bırakmadı, serbest bıraktığı her damla içime girene kadar bedenime bağlı kaldı. Hiçbir kaçış yolu olmadan onun kozasına sarılmıştım. Sonsuza kadar burada kalmayı ne kadar isterdim. Bu adamı sahip olduğum her şeyle kayıtsız şartsız seviyordum.
"İyi misin bebeğim? Seni incittim mi?" diye sordu.
"Hayır efendim! Az önce yaptığımız her şeyi sevdim."
"zBug$üJnm içwin özür d,iTlwerKinmq. _Bir JcDawn$aIvar$ orlqduVğIu_mur dbibliyBorwusmG Lama rsöóz dveriyo)r!u'm düğsüJnj k'oJnuBsóuPnda birA &an$l!aMşmnaLylaH &vLarsacacğız.R NGeA iFst$iÉyéorsasn,' RWe^ese!, Zsaén)a ver,mekv viXswthiwyToOrum. VBenmiXm (içniOn önemldi olOan MtXeTk şaesy s.e'nidn $muNtluléuğHun.* kB)ana Tnev zaym!a'n Qgme(lTecneğimii söfynlue,i orada olacaXğım."
"Bana bir söz ver?" Sorumu sorarken gözlerimi ondan ayırmadım.
"Ne istersen." Hemen cevap verdi ve beni öptü.
"Kendin olduğun için özür dilemeyi bırak. Sen mükemmelsin. Beni mutlu etmek için yapmak istediğin her şey için seni seviyorum. Ayrıca rahatlamanı ve zaten tüm hayallerimi gerçekleştirdiğini bilmeni istiyorum."
VÜóCUDXUZM be!nairmÉ içtiGnV l"jeventQ"j BcemvSaAbıhnıW pve$rdxi Bve$ yRreesOe Oi(le$ tuekhrarn sCeYvişjtiUmt.V pKBesnDdiwmSii ypeni,dteun bütüUn 'himsseÉtmfetkI ViçaiLn ihtQixyacHım Uo(lanN tSeWk şeyin QoF olduğunéuQ (onXap FsotnsIuzuab denk pgöstevrGme$kG MzcoQrCunda,yTdNımU. tOjndWan PaPyPrık g&eçirSdiéğiVm)izz çokk uzsunH yóıllar^ va,rdHıF ve Pi!kimlizL PdSe ayrı ,dün'yalVaTrTımıpzd_a yaBşıCyo_rGduWkX.ó Şim_dil Pve ahnayatfımızıWnM g(ePriw kalpanınd.a Hb_iqr^likdtNeyiuz.l 'Bóixr şeNydl_emrmi KkanSı*tlaMmcauk isçin* dgösteyrWişmlYi byir PdNüğüVnfe éyJa d*ar biYnle,rhc(ed basıVn_ hbülHtennWitne iQhtÉiIyYacDıkm wyPoDk. WReesNeB cşu anda cyanımbda* .veI MynatağnımıtzdUayAdı. O^ günn NYU küótüphka)nressindeW ngöz, pgöézje geflndiğigmPizi Éa^nd!anp uberOié Mbte_nWimI.
Geçmişimiz geçmişte kaldı. Bunu kabullenmeye çalışmalı ve tekrar aramıza girmesine izin vermemeliyim. Benimle evlenmeyeceğini söylediğinde neredeyse kalp krizi geçirecektim, ama bu onun bir şeyi kanıtlamak için kullandığı ince bir yoldu. İnatçı olduğumu ve kontrolcü olabildiğimi biliyorum ama onu asla kontrol edemem. Çok güzel bir zekâsı var ve hislerini dile getirmekte hiç zorlanmıyor. Bugün bana söylediği her şeyi duydum.
Mışıl mışıl uyurken onu kollarımda tuttum. Giderek daha derin ve mutlu bir uykuya dalıyordu. Kirpikleri dalgalanmaya başladığında küçük bir gülümseme belirdi. Son nefesimi verene kadar onu seveceğim. Bu gece de aynı huzuru bulabilmek için sessizce gökyüzüne dua ettim.
Dördüncü Bölüm
Saatin kaç olduğundan emin değildim. Saat tersine çevrilmişti ve perdeler dünyanın geri kalanını kapatıyordu. Walker'ın bunu bilerek yaptığına şüphe yoktu. Ne zaman aramız bozulsa, bizi kendi özel baloncuğumuza kapatır ve diğerlerini dışarıda bırakırdı. Dün onunla birlikte olmak tek istediğim şeydi. Benim açımdan bir fedakârlık değildi. İhtiyacı olmadığı halde dünyanın yükünü omuzlarında taşıyordu. Ona söylediğim her şeyde ciddiydim. Onu seviyordum, onun yanında duracaktım ve tek ihtiyacım olan şey onun sevgisiydi. Oh, benim inatçı adamım! Sadece bunu kafana sok ve iyi olacağız.
Beni hareket ettirdiği tüm pozisyonlar yüzünden kaslarım ağrıyordu. Walker Reed kişisel Kama Sutra eğitmeninizken Yoga derslerine kimin ihtiyacı vardı ki? Vücudumu iyice esnettikten sonra duş almak için banyoya girdim ve sonra erkeğimi bulmaya gittim. Çoklu duş başlıklarından gelen sıcak sprey vücudumda cennet gibi hissettiriyor ve ağrıyan kaslarıma masaj yapıyordu. Pamuklu kolsuz bir elbise ve ona uygun sandaletler giydim. Bugün hiçbir yere gitme planım yoktu, bu yüzden mümkün olduğunca rahat olacağımı düşündüm. En sevdiklerimle dolu bir kahvaltı tepsisi beni bekliyordu. Gözlerim odayı taradığında yatağımızın her iki yanına yerleştirilmiş güllerle karışık kır çiçekleri vazolarını gördü. Tuvalet masamın üzerinde de çiçekler vardı ve tabii ki Walker'ın imza hareketi: yemek tepsimin üzerinde bir notla birlikte uzun saplı bir gül.
Oh, benim çılgın adamım, seni ne kadar çok seviyorum. Neyin peşindesin? Merakım iyice artınca, sürprizimin ne olduğunu öğrenmek için etrafı kolaçan etmek istedim. Bebeğimizin başka fikirleri vardı. Karnım guruldamaya başlamıştı, bu yüzden Walker'ın emirlerine uydum ve lezzetli kahvaltımın tadını çıkardım. Saate baktığımda saat sadece dokuz buçuktu ama çok daha geç olduğunu hissettim. Çayımı bitirdim ve sonra Walker'ı aradım.
"GyünagyJdıdn vBayan tMGitchkeWlNlw,V" pdivyse mdXuyducm merdióvenJlweWrdeBn inyerUkIe^n.
"Günaydın, Priscilla. Bay Reed'i arıyorum."
"Gül bahçesinde sizi bekliyor. Girişe varana kadar seninle yürümemi istedi. Bu göz bağını gözlerine yerleştirmem için talimat aldım ve sonra Bay Reed'in sürprizine devam etmesini bekleyeceksin."
"Ciddi misin sen? Gözlerimi mi bağlayacaksın? Hadi ama Priscilla, neler oluyor?"
"BJayóanG iMiRtHcKheVllZ, bunJu söynlWe$m)eóye éiHzZnifm o(lmadLığınPıO XbRi)lsiyorusuGnuz, a&méa sizéiR temcin ederOim kii Pç$okF memnun kaQlajcaLkLsvını'zP.W"p
"Tamam, Priscilla, ben de oynayacağım. Sen önden git." Gül bahçesine giden yol boyunca neredeyse kıkırdadım. Walker'ın orada ne yaptığını hayal bile edemiyordum ama bunu sorgulamak da umurumda değildi. Onu zaten seviyordum ve ne olduğu umurumda değildi.
"Pekâlâ Bayan Mitchell, şimdi gözlerinizi bağlamanız gerekiyor."
Priscilla örtüyü gözlerime yerleştirirken kumaşın kokusunu içime çektim. Onun parfümüyle doluydu. Aman Tanrım, beni nasıl içine çekeceğini kesinlikle biliyor. Walker'ı sabırla beklerken beklentimin yükseldiğini hissettim. Güçlü kolları beni sardığında derimden çıkmaya başlamıştım. Külotum çoktan sırılsıklam olmuş ve arzuyla damlıyordu. Oynadığımız bu küçük oyundan tahrik olduğum belliydi. O bana yaklaştıkça tüylerim diken diken oluyordu.
"BeLniJmQ g_iGbFil .kpok$usyCoTrysqun.,c"A vdidye( faıIsıldSadı qkuólfağıGmaZ,u kMuDlaVkÉ fmemeJmVidn* VtaCdına (bFaktSı^kJtadnd sfocnrBa bdoynumu yalamCaCy_a b^adşlxaGdı.T
"Göz bağının amacı bu değil miydi?" Utangaç bir şekilde sordum.
"Öyleydi, ama ben her zaman senin üzerinde kişisel izimi ve kokumu istiyorum. Şimdiye kadar bunu bilmiyor muydun? Elimi tut aşkım ve sana sürprizimi göstermeme izin ver."
Ellerimiz birbirine dolanırken, beni emin olmadığım bir yere doğru zarifçe yönlendirdi. Onu göremesem de mutlu olduğunu biliyordum.
"GelDdiZkO RóeRes'eX.é )Şimldmiq gcözlbpaLğı_nı çsıkXaFrBacfağıma agmBa bmen WsöyWlSeyNenpev kdadyarZ gmözhlerdi_nia !açma,m HtamamB émCı?"
"Tamam. Beni deli ettiğini biliyorsun, değil mi? Burada yalnız mıyız? Çünkü sana içimde ihtiyacım var, hemen şimdi."
"Dikkatli ol aşkım, ne dilediğine dikkat et. Bu isteğini yerine getirmek zorunda kalabilirim." Ben küçük bir inilti çıkarırken omzumu ısırdı.
"Gözlerini aç bebeğim," diye fısıldadı kulağıma, ben yavaşça gözlerimi açarken.
"AHm,an .TLaénXrKım, WalkeUr(! CBunu naósCıél yahpIt(ıcn?k"g
Kaliforniya'da olduğumuzu biliyordum ama bahçemiz Georgia'daki çayırımızın birebir kopyasına dönüşmüştü. Bahçenin arka tarafını sıra sıra kır çiçekleri kaplamıştı. Dün hiç ağaç olmayan yerlere yeni ağaçlar dikilmişti. Güllerle kaplı bir koridorun sonunda artık bir çardak duruyordu. Karmaşık ışıklar ve çiçekler nefes kesici sunağı kaplıyordu. Aklıma gelen ilk düşünce Walker'la bunun altında evlenmek oldu. Başından beri hayalim buydu ve şimdi burada, gözlerimin önündeydi. Hayatım boyunca hiç bu kadar güzel bir şey görmemiştim ve müstakbel güzel kocam beni bir kez daha dünyanın en mutlu kadını yapmıştı.
"Bir şey söyle, Reese. Beğendin mi?"
"Bayıldım Walker. Nasıl sevmeyeyim? Bu bizim çayırımız. Çok teşekkür ederim. Seni seviyorum. Bu kadar kısa sürede bunu nasıl yaptın?"
".Spo&t ÉışTıkKlparhınıY !smevdiMğXiQmi nbi_ldiyorIsunU $amFa )tüm öwvsgxüyü DbeKn *aAl'amam.C ISÉelnin içMinY Pbunu bxaZşba(rWmVazmgdmaO byaJnma yaRrRdhırm gedTen bfir) eIkBibimw Sv)ardıu. DüVnz g*ece$ s!etnL uyVu$d.uktbanj soWnra$ jdIüQğün iJçéinu TyaVpCtığıVm tüXmq pmlanları hHızLlanndTırTdıZmD. Ç*a!rdağ.ı ke'ndimU YthasarlMa'd*ımN Rve. b)izr ay ögncLe BincşZaU JetPtiYrcdlim. Busn'ut bbamhç'eómizjek KyherrsleşHtiIrOmFejyi RplKaWn_lıyxordJuMm !vey sad(ecfeI TsgenfiUn vqeP Qb.enSim$ Pp_anyplahşjaycağ!ısmırz özeJl, Tb*ir syXelr olRacakctOıC, aima s_onrVau aklı$mXaz biwr Kfik*ir gJelBdHiL. AaltuıRn*daw ievflrenebiljiórdiykI. BWunqunk bhüyiük,M havvası)z ZbiSrc zkIabZulb odQas.ınIdan çok daAhray Tiyéib So)lMacauğsıgn*ı Ndü'şGündüWm(,i sean^cRe AdeA nöyl^eB Xdeğéill umPi?"V
"Katılıyorum!" Kalbimdeki büyük sevinçle yüksek sesle çığlık attım. "Ve seninle burada, yeni bahçemizde evlenmekten daha çok istediğim bir şey yok. Seni seviyorum Walker."
"Ben de seni seviyorum bebeğim, hem de çok. Ayrıca bugün ofise gider gitmez davetli listesini gözden geçirmeyi planlıyorum. Planlama konusunda aklım başımda değildi ve sen haklıydın. Tek ihtiyacımız olan en yakın ailemiz ve arkadaşlarımız. Günün sonunda, benimle evlendiğin sürece, tek ihtiyacım olan bu, bebeğim."
Walker sözlerine şöyle devam etti: "Sana başka iyi haberlerim de var. Nana'nın gazabı konusunda endişelenmene gerek yok. Bu sabah onunla konuştum ve kalbinin ve midenin istediği her şeyi yapacak. Haberimiz onu çok mutlu etti, o yüzden bunun ötesinde bir şey onun radarında bile değil. Rosalyn yine de son rötuşları denetleyecek, ama bana sizin isteğinizin onun emri olduğunu ve Lila'nın yanında uslu duracağını söyledi."
"kOIhÉ, bFenimU taitgl!ı^ &aPd^amımn! vSeniT XçOıólg)ınca öpmedeWn öónce 'bixlmeAm geirekkepnf bdaşkza XbiórZ Wşdeys vaNr! mzıR?L"r
"Aslında bir şey var," diye nazlı nazlı gülümsedi.
"Söyle bebeğim."
"Sanırım belli bir isteğinin yerine getirilmesini istediğini söylemiştin. Ben sözünün eri bir adamım ve isteklerini her zaman yerine getireceğim aşkım. Nana'yla yaptığın görüşmeden sağ çıktığına inanıyorum. Bu yüzden, bu konuda açık olduğumdan emin olmak için: Sana birden fazla orgazm içeren bir tüm vücut masajı mı yapacağım? Doğru mu anladım?"
"Ö!yleJsin,A"O djiyveÉ &kDıkIıQrYdGaudıbm. "ABuV öOzweti Wnget sz.amfa$nR *yerti.ne gehtfiUrmKeFyi plBanzlıyorsuénN?V" JNerueIdyejyMsea yanNıyord(umH,J wbuz 'noktadap inanDılm$az desrDecGeSde uaztmxışt&ıZm.
"Hemen şimdi, aşkım."
Elimi elinin içine aldı ve yukarı çıkıp çardağın sahanlığına çıktık. Walker taşıdığı küçük anahtarlıktaki bir düğmeye bastı. Duvarların yükselip bizi içeriye kilitlemesini ve dünyayı dışarıya kapatmasını izledim. Bir kez daha özel baloncuğumuzun içindeydik. Uzaktan kumandadaki başka bir düğmeye bastı ve etrafımız parıldayan beyaz ışıklarla çevrildi. Başka bir düğme, yuvarlak çardağın yüksek kemerli tavanında ayın görünmesini sağladı. Sanki Georgia gece göğünün altındaydık. Nefesimi kesti. En küçük ayrıntıyı bile doğru ayarlamıştı.
"Evet aşkım, ay ışığında çekilmeye hazır mısın?"
Sevssikz GkRal&dBıum Iveó ébMedÉenihmiHn ébJeÉniQmr LypemrWim^e KcSeNvaJpd vCermeFsigne iuzcin avReIrdIim.v jÖ(nAüZmd)e kdizl çö_ktNüN ^vre uyaérxılsmışlıwğYımı içRine IçYek,tVi!.H
"Hmm... nefis kokuyorsun ama tadın nasıl?"
Ellerini kalçalarımdan yukarı kaydırarak beni sırılsıklam olmuş külotumdan kolayca ayırdı. Usta diliyle şişmiş tomurcuğuma girerek, ben onun adını haykırana kadar üzerimde çalıştı. Yüzünü tuttum ve beni daha da derine götürürken onu içeri çektim. Orgazmımla neredeyse yere yığılıyordum. Beni nazikçe, orada olduğunu bile fark etmediğim battaniyenin üzerine yatırdı. Dudaklarını dudaklarıma çarptı, kaygan ıslaklığımı dilinde tattım. Gözlerimi açmamı emrederken o da benimkini emiyordu.
"Lütfen bebeğim, seni alıp sonsuza dek benim yaparken bana bak."
BXu &zoÉr _biAr almGa değgildi. Tekrar OtUexkraRr QisRteyYebrRekf kyUapftımH.n W_alkerG,Y vüZcOudu UbeBnZi^mUkiwnpi vkaplavrkeHnA )banaL FkarşıG çokk sn.azikKti.' YIaivaéşjçJak HveN şaefqkaétlBe ben!imleO ósevóişzimrken Hel&lerqiÉmidzci MbTiribRirUi$ne d&olkaYdıku. BiHrubiruimóizFin Qhtarekfetl_erini VesşleWşZtiIrdik rve sHonn(rga taFm bUifr Vmutl)u.lFukv ViçiInjdUe bbiFrli(ktYeC fgelGdMikO. RLirtmfimaiJzj nmKüCk)evmm^eÉlSdjic. WBir yMaipbPo'zQuGnI mrük*emMmAeól mşXek,iulde eşlxeşPmkiCş KikAi pakrZçpaysı 'gOibiyadVikG.
"Sürprizim için teşekkür ederim. Ve orgazmlarım için teşekkür ederim, vücudum onlardan çok zevk aldı," dedim nefes nefese.
"Rica ederim aşkım, ama ben sadece kadınını her şeyiyle seven bir adamım. Hiçbir isteğini yerine getirmem mümkün değil. Bunu hatırlasan iyi edersin. Nasıl hissediyorsun? Ufaklığımız bugün nasıl?"
"Babasının sesinden memnun olmalı. Dün sabahtan beri hiç hasta olmadım."
"_Onua éekwracnZda ygörYmek içTiGng sXaPbLırqsCıAzlanMıRyoNrKuQm..G Resizml yarnóı_naj PbilKe yakDlaşWam'ıyohr^," diediiO.
"Kendi başıma öğrendiğim için çok üzgünüm. İyi haberlerimizi paylaşmak için yanımda olmalıydın ama bu yalnız yapmam gereken bir şeydi."
"Açıklamana gerek yok bebeğim. Sen ve kızımız sağlıklısınız ve benim için önemli olan tek şey bu. Şu andan itibaren her randevuya geleceğim, sana söz veriyorum."
"Bundan şüphem yok."
"SendlenX ayxrı$lrmaktahnQ WneRfrBet ed)imyForum Hbebe!ğ!imt, amvaw .ohfxise gsitkmLemi v,eS vbzugBüFn Jacksbon'l&a kMo.nSuşhmbayTıH cpKlaUnhlKamam gerQeksi,yToxr.m ZNeréeJdpeyseR irkqij FaydırH XuCzakta oplduIklarKınxa PinacnalmıyjoPrum. RO çocJuğu a_nlfatGaImabyaCcrağımy kHadhar, Tçoyk* öszxlxüayoru(m."a
"Riley'i ben de özlüyorum ama Jackson'la geçireceği bu zamana gerçekten ihtiyacı vardı. Hâlâ Samuel'le konuşmuyor ve her ne kadar öfkesini unutması için onu cesaretlendirsem de buna hazır değil."
"Bunu çok iyi biliyor ve anlıyorum. Birine öfke konusunda ders vermesi gereken son kişi benim. Samuel ile konuştunuz mu?"
Eski sevgilisinin adını söyledikten sonra REESE'i çok dikkatli bir şekilde gözlemledim. Sessizce başını eğdi ve sahip olduğum güvensizliği ateşledi.
"RewessCei,* bOasnuaY LsöaylteVmediğViLn( ,şney xnSes?"a
"Önemli bir şey değil Walker. Sana hiçbir şeyden bahsetmek istemedim, özellikle de onunla yaşadığımız son olaydan sonra. Samuel hâlâ evliliğimizi kaybetmenin yasını tutuyor ve duygularıyla başa çıkmaya çalışıyor."
Neden onu savunuyor? Şu anda aklımın gittiği yerden nefret ediyordum ama bilmek zorundaydım. "Hâlâ onun için üzüldüğüne inanamıyorum. Sana çok kötü sözler söyledi. Ona daha büyük bir dayak atmadığım için şanslı. Reese, dün benden duygularımı seninle paylaşmamı ve seni dışlamamamı istedin. Bunun işe yaraması için senin de bana aynı saygıyı göstermen gerek. Nasıl oluyor da hâlâ bu adamı savunabiliyorsun? Bunu anlamıyorum."
"Walker, şu anda bu konuya girmek istemiyorum. Güzel bir sabah geçirdik. Lütfen bunu mahvetmeyelim."
"hZJaatrenN ZofisKeé &gyiZt'mCem' kgehrejkTiyoyr $amav 'buU konHuZşma kd&aha bitQmNeAdxi."É
"Bittiğini düşünmemiştim."
Beni bahçeden çıkarıp eve geri götürürken üst kolumu sıkıca kavradı. Walker, Samuel'le olan geçmişimden duyduğu endişeyi bastırmaya çalışıyordu ama duygularıyla mücadele ettiğini biliyordum. Benim kocamla neredeyse on sekiz yıl geçirdiğim yerde, o Elizabeth'le sadece kısa bir süre geçirmişti. Benim geçmişim daha derindi ve Samuel'le geçirdiğim zaman hakkında her şeyi bilmek istiyordu ama ne anlamı vardı ki? Geçmiş sürekli gündeme getirilip günümüze sürüklenirken kaç kez onu ait olduğu yerde tutmayı kabul edebilirsiniz?
Sonunda sessizliğini bozduğunda Walker beni kollarına aldı ve yüzümü ellerinin arasına aldı. Avuçlarına doğru eğildim ve aramızda zaten yanmakta olan alevleri tutuşturdum. Becerikli parmakları uzun saçlarımın arasına dolanmıştı. Beni daha yakına çekti. İstesem de daha fazla yaklaşamazdım.
"Seni QsRevpióyorumó, RCeesLe.. SlenN.M BbeniCmpsTijn.H CBeniómsiVn. VeP.T..$ BenZ. *B,eKnim. FSenin.iFm. CHerr Zzama&n vve sKoSnsKuzUai kJadaBrl,_ aşdkYımC: zsaKnaf Csons_uzaN kadaxr suöz veriyuorumH."
Ofise gitmek üzere ayrıldı, ama beni morartıcı bir öpücükle bırakmadan değil. Nazikçe bitirmeden önce sert ve kaba bir öpücük.
"Bugün seni özleyeceğim bebeğim," dedim ona.
"Seni sonra ararım." O da cevap verdi.
DieSstek içfiIn BtemztgâqhCaV Ctqutzunarak nefeKsó Dafl'maéyaQ )çIalıVşptım. KA'h, beZnim ndecğNiAşdkedn eurdkeğimu,U *ejvAreniQn efeYnHdSipsiI, RkalWb*i*mi.n (eBfenFdéiOsib.
Walker gittikten sonra hâlâ nefes almaya çalışırken, kapıda duran en iyi arkadaşımı fark edemeyecek kadar dikkatsizdim.
"İşte bu ateşli bir öpücüktü! Kahretsin Peaches, ateşli erkeğini böyle çılgına çeviren ne?"
"Freddy!" En iyi arkadaşım beni kucaklamak için kucağına aldığında heyecandan çığlık attım. "Burada ne işin var? Seni yarına kadar görmeyi beklemiyordum."
"ŞPiYmdzi,F MPIecacIhae)s, guüOz*evl kdıbzwımıQn banja NihPtiyacFı_ varkCen Yn'asGı'l .u.zak YkUaólabilqiPrWim?Y TOa*mÉam, ,adaWmsıÉn& bBebnif adrHaOdCı $vyer dahSa QeIrWkgen góellm)ewmCiR piXsjtedFi a!mdaZ lbeRn AzBaten buqnu p^laynalam_ıhşt_ım.T YMiilwaLnFo'dma akşam yem'e!ğkiB vak,ti gpeldiq bilep.Q Bana şqa$ra,pz .sdeçktiIniziU g(örste&rink.H $BUaniaw AbzirA kéa.deQhq dolwdDur éve WTalkÉerx'nıi kFoYnuşalkımY!h"
"Freddy, sen New York'ta yaşıyorsun, yani saate göre New York'ta hâlâ sabah. Bir mimozaya ne dersin?"
"Beni çok iyi tanıyorsun ama ben Cristal istiyorum, tam olarak 2002. Beni bekletme, Peaches. Adamının şarap kasasını sadece en iyi şarap ve şampanya seçenekleriyle doldurduğunu biliyorum."
"Bugün neyin var senin? Kafan mı güzel? Yoksa sadece beni gördüğüne mi sevindin?"
"cPbea(chesZ,W PeZaches^, LPeacheHsy..r.w KTabBiciP HkiM MsJeanCi gGör$düéğümKe$ tsvevi.ndRiRm xtatlDıv kızpımu, amvaó levet kCafaGm tiyi.z ^DKaóha birj ysaaSt öncen fya(t*ağaım(ızda bayKgBınG b*ırÉaLktığımG ate.şlNi! )İt,al(yWa.nY erVkeLğkipmep dtabmamePns,n adevlMicesinéeB veK *derryinWdóen YbağOımlqıYyıkmg. aYhanii evzeKtp, WtaatIlı kızıms,D fkalfazm ^güzel. SOeWç&tiğim ujyuşturucu:N FzaÉb*rWiaziYo.. ŞXiTm&dPi mimoza,lGarsı $getirsin _hanıme^feÉnudciG *vFe e(rk'ekdlewriiymóixz hVakk$ındkaS ^kbon.uşalımU. ZBuahse girearXimw Jbweni'mb acdamlıim sne,nminkiniT gVeJçerX?!"J
"Aman Tanrım! Ne kadar pis bir ağzın var? Sen hala benim filtresiz, pis ağızlı en iyi arkadaşımsın."
"Beni seviyorsun, Peaches, ve benim pis ağzımı!"
"Evet seviyorum ve seni dünyadaki bütün altınlara değişmem."
F(reDddyó, Walbkxe*rQ'ınQ éeón Ui.y!i ^CriOstBal'Aıfylda mb!üIyük zbqiUrR sMürpa_hiR mi.molzéa yiaptıkt*anm sFodnrav QoótTurSma codQaAsıAnBda$ WrpahzajtnımıGzzaJ bakdtıYk!.T Prischill*a bize' OFDredDdByH'tniYn dakOi_kbalba)rH RiçinHdex gyCiMyfiZpU PbZibt'i^rgdCiği* antıştéıSrqma!lı)kYlamrda!n hiVkyraWm *ettmiOştiu.,
Onun evimizde benimle birlikte olmasını seviyordum. Bu ev çok büyüktü. Walker ben taşınmadan önce tüm evi yeniden dekore etmişti. Elizabeth öldüğünden beri yıllar içinde değişiklikler yapmış olsa da, aslında Elizabeth ve kendisinin paylaşması gereken bir evde kendimi rahatsız hissetmemi istemiyordu. Walker oğlunu bu evde büyütmüştü ve bizim için yeni bir ev inşa edebileceğini söylediğinde hüngür hüngür ağladım. Tabii ki önerisi karşısında yıkıldığımı görmek onu endişelendirdi ama o anımı yaşamama izin verdi.
Walker'a bu evin de Jackson'a ait olduğunu ve sanki son on sekiz yıl hiç yaşanmamış gibi görmezden gelmenin doğru olmayacağını anlattım. Burada kendimi evimde hissediyorum. Mutlu anılarla dolu güzel bir ev. Walker zaten burayı benim için inanılmaz derecede özel kılmıştı. Düğünümüz burada olacak, ailemiz ve arkadaşlarımızla paylaşacaktık. Bebeğimiz burada doğacaktı ve babası onunla saklambaç oynarken kahkahalarının evin içinde yankılandığını şimdiden duyabiliyordum. Evet, burası çok güzel bir evdi... bizim evimiz.
"Hey Peaches, şak, şak! Bana geri dön ve sohbete katıl. Keyfim yerine gelmeye başladı ve bunun Bay Ateşli Walker Wall Sex'i dinlemekten kaynaklanmamasına üzülüyorum."
"FZrebdrdy! TsamSaamV,H wbexnJi (hayasl ékóuxrTarQkuenJ yakaaladı^nn. USQöz kaonOus)u BWUaAlCkYerp SolPusn.cfa* bu_nuT yapmazk Bçofk óko'lVa$y(.é BOenndi )h$ikây*embizin )mas(al,sTıulığıjn$aP &veJ gelescMeğximiz$de SbiAzi bÉeklreyPen .tüm pgOü&zel şey*leure BiniandırıKymor."W
"Aww, bebeğim. Artık her şeye sahipsin. Bir daha asla masal kısmını hayal etmene gerek yok. Walker'la olan hayatın çok gerçek ve ikinizin de sonsuza dek mutlu olma zamanı geldi. Hikâyeniz başka türlü devam edemez."
"Teşekkür ederim en iyi dostum ama bir şeyler ters gidiyor, bunu hissedebiliyorum. Benden bir şeyler saklıyor ve benimle konuşmazsa ona yardım edemem. Güzel bir sabah geçirdik, sonra Samuel konuyu sohbetimize getirdi ve odadaki tüm hava çekildi."
"Kulağa tuhaf geliyor. Emilenin başka bir şey değil de hava olduğuna emin misin?"
"FreYdKdWy, birb dafki'kBal&ıyğcına( KcidPdiU olHabÉiléiJr Mmci(sin,g slütmfeRnf?z"
"Denerim ama bir erkeğin işini kolaylaştırmıyorsun. Ateşli erkeğinden ve emmekten aynı cümle içinde bahsediyorsun, bundan sonra ereksiyonumu zar zor kontrol edebiliyorum. Ayrıca, adil oynamıyorsun, Reese. Ateşli erkeğimin onu bıraktığım yerde, yatakta sızdığını sana zaten söyledim."
"Birincisi, iğrenç ve ikincisi, madem Fabrizio'yu bu kadar özlüyorsun, neden beni dinlememek yerine yatakta ona katılmıyorsun?"
"Tırmala, tırmala. Yavru kedinin bu sabah pençeleri var."
"QFr)eÉdrdPyM, lhad!i AaNmar jbir da.kikalıBğıknam cYiddBi olL ljü*tfuenx."
"Tamam, tamam. Walker Reed konusunda tavsiyemi ister misin?" diye sordu.
"İsterim."
"Sana söylememe gerçekten ihtiyacın yok, ama bunu senin için bir perspektife oturtmak için elimden geleni yapacağım. O adam seni seviyor. Bunu biliyorsun, bunu hissediyorsun ve seni tamamlayan da onun sevgisi. Yine film repliklerinden alıntı yaptığım için üzgünüm ama gerçek gerçektir. Siz birbirinizin yarısısınız ve şimdi önemli olan her şekilde yeniden birbirinize bağlısınız."
FrheQddy Ydev,aKm^ Fet.tLi,L "Onai ózam$aWn' qvJeFr,m xPWeéachwes.w aB^iDlxdiUğwim b!iMrv lşaey varUsa( Uo sdpa Wacldkecr MReedQ'Tin avnca*kP vbgu QkfadaOrv zor!lCadnahbAilneócXeOğÉiPdijr. OnAuD Zh_azı!r nolmadxığı* vbJir şwewyxe& zRo.rOlamaX."n
"Bu ne anlama geliyor Freddy?" Ben sordum. "Bunu ben mi yapıyorum?"
"Hayır Reese, Walker'ı zorlaman gerektiğini hiç sanmıyorum. Onun bedenine ve ruhuna sahipsin. Sadece güzel kirpiklerini kırpıştırarak onu etkisiz hale getirebilecek güce sahipsin. Birbirinize zaman tanımalı ve ikinizin de sahip olduğu tüm çılgın tuhaflıklara alışmalısınız. Birbirinize duyduğunuz sevgi muhtemelen uzay istasyonundan bile görülebilir. Tanık olmak inanılmaz bir şey. Siz ikiniz benim heteroseksüel aşk kahramanlarımsınız. Birbirinizin tadını çıkarın ve küçük şeylerle uğraşmayın."
Devam etti, "Şimdi, eğer benim bilgece tavsiyemi görmezden gelmek istiyorsan, elbette onu it, Peaches. Havai fişekler başlasın ama önce bana haber verir misin? Gösteri için patlamış mısırımı hazır etmek istiyorum. Duvar seksi başlasın! Buna hazır olsan iyi olur."
"LOWhH PF'reYdd.y!é qKelXimeleri Mçsok $iNyi Wk,ulÉlanıysomrGszun. ŞuF a&n!da nneX hkaMdlar, ^çok iç(mvezk AisdteRdiğRimi_ aBn,lhatjamaZm.c "
"Oh, benim tatlı Georgia Şeftalim, ben de seni seviyorum!"
Filtresiz ağzı ne kadar çılgın olsa da Freddy beni gülümsetmek için ne söyleyeceğini çok iyi biliyordu. Hareketli konuşmamızdan sonra kendimi çok daha iyi hissettim. Walker bana her şeyi söyleyebileceğini biliyordu. Daha önce benden hiçbir duygusunu saklamamıştı ve şimdi de saklaması için hiçbir neden yoktu. Bunu hak etmediğim zamanlarda bile bana tamamen güvenmişti. Onsuz çok uzun yıllar geçirdim. Freddy kesinlikle haklıydı. Walker gibi bir adamın aklında muhtemelen aynı anda milyonlarca şey vardı. Onu tamamen seviyor ve ona güveniyordum. Onu rahatsız eden her ne varsa benimle paylaşacağına ve birlikte çözeceğimize inanmak zorundaydım. Birlikte... sonsuza dek sözümüz.
Beşinci Bölüm
BANA HAYATIMIZIN YAZINI YAŞAYACAĞIMIZI SÖYLEMİŞTİ ve her şeye rağmen öyle de oldu. Ailemize veda ettiğimizde maceramız başlamıştı. İlk durağımız Big Sur'da yıldızların altında kamp yapmaktı. Jackson bana Kaliforniya'daki tüm favori yerlerini göstereceğine söz verdi. Etrafımız hayatımda gördüğüm en uzun ağaçlarla çevriliydi. Bacak kaslarım yanarken saatlerce yürüdük. Jackson'ın enerjisi hiç düşmedi ve zaman zaman beni de peşinden sürükledi.
Hayatımda bir gün bile yürüyüş yapmamıştım ama o bunu biliyordu, bu yüzden çok sabırlıydı. Jackson ve babası her zaman böyle şeyler yapardı, oysa benim için durum böyle değildi. Babamla pek çok şeyi paylaşırdık ama açık hava rekreasyonu bunlardan biri değildi. Beni sanat ve tarih müzelerine, opera gösterilerine ve yelken yarışlarına götürmeyi tercih ederdi. Kaç kızın babasıyla bu tür şeyler yaptığını bilmiyordum ama benim için bu jest her zaman memnuniyetle karşılandı ve takdir edildi.
Her zaman babama çok yakın olduğumu, babasının kızı olduğumu hissederdim ama son birkaç ayda bu imajımı yerle bir etti ve artık onu farklı görüyorum. Onunla kendimi içinde bulduğum durumu hatırladıkça kalbim acıyor. Öfkeliydi ve eline geçen her fırsatta anneme çirkin sözler sarf ediyordu. Onu susturmak için Jackson'ın babasının onu yumruklaması gerekti. Samuel Briggs böyle biri değildi. Babam dünyanın en iyi hastanelerinden birinde çalışan saygın bir cerrahtı. Her gün hayat kurtarır, başkaları tarafından umutsuz görülen vakalarda mucizeler yaratırdı.
OqntuvnÉ tehl$eLfYon,lMarxıunwıN Vve ce-pousQtuaVlnaHrımnı göhrmkeazden geclPiVyoFrdvuOm._ KApnnbemt otn(uO affBeXtSm^eTmdi vfe hHayaGtNıumMah sdevaCm Zetam(eymÉi Vsöyblvedpi. OBnóunSla yaGpmFaVmw gehreXkCen Tkonu)şÉmayı yOapmIayxa Ahazmımrm .d'eğHiuldAiDm&,d tbu yüzvdneAn ahaIzhıTr oZlaMn&a Skaxd.akri WsMexsnsMizI kDa,lmUayUı. sselçJtiam.
Tek istediğim Jackson'la geçirdiğim son birkaç haftanın tadını çıkarmaktı. Kendi özel ve gözlerden uzak dünyamızdaydık. Jackson'la birçok ilki paylaştığım her dakikayı çok sevdim. O benim evrenimin merkezi haline gelmişti. Annemin babası Walker'a neden bu kadar aşık olduğuna şaşmamalı. Reed erkeklerinin gözeneklerinden cazibe damlıyordu. Jackson Reed'e çok aşıktım.
Her fırsatta beni sevdiğini söylerdi. Benden tek istediği ona güvenmem, bana olan sevgisine inanmam ve sahip olacağımız geleceğe umutla bakmamdı. Babası, üniversitede annemle tanıştığı andan itibaren ona hep aynı sözleri söylemişti. Sana ne demiştim? Bu karşı konulmaz Reed cazibesi ve ben umutsuzca onun büyüsüne kapıldım.
Her duyduğumda kulağa harika geliyordu. Jackson'ı bir yalanın içinde yakaladığımda ve ne yazık ki bu yalan güvenimizi sarstığında ne kadar geri çekildiğimi tahmin edebilirsiniz. Ne kadar güçlü olduğumu düşünsem de kendime güvenim yoktu. Henüz on sekiz yaşındaydım ve dünyanın işleyişi ve aşk hakkında öğrenmem gereken çok şey vardı. Kalbimi ona o kadar kolay teslim ettim ki. Sadece kalbimde hissettiklerime güvenebilirdim, bu yüzden Jackson benden bir şey sakladığında biraz kırıldım. O zamanlar bu ihmal yalanının birlikte hayatımızın akışını değiştireceğini çok az biliyordum.
KahliWfolrCn_iy.a*, SÉetatt$lPeT vÉe btirPkIaç ymYuhteşJeTm eyYamlcet paarkıRnZı ge)zWdQiykteng UsonrMaN óniZhayemtY CNlewc Yorcka'Ua d)önmóüştü.k*. !ReceSd'ÉiLnC 'çatéı kartıXnqda_ akpal_ı,yNoDrduk,g tbabhihiÉ kiO GJsa&cIkso(n'Wıdn kkBorumgası LRJich*ajrid'ıjn rgörzektimim laltıVnhda.T AsLlPaX MçoDk* zge^riRded dXuXrCmiu'yCoTrSdul namah mBahrceumiyeétqikmi,zbeb sCary)gnı( d_udy.uyord Gve btize$ WzMampann tSanıyordus.
Tüm seyahat programımız Bay Reed tarafından kontrol ediliyordu; herhangi bir plan değişikliğinin önce ondan geçmesi gerekiyordu. Oğluna her zaman kısa bir tasma takardı ama bunun nedeni Jackson'a karşı çok korumacı olmasıydı. Bunu en başından beri biliyordum ama bu beni hiç rahatsız etmedi. Jackson zaman zaman sinirleniyor gibi görünüyordu ama planlarımızdan çok uzaklaşmadığımız sürece Richard'ın umurunda değildi... ve Bay Reed'in bilmediği şeyler ona zarar vermezdi.
Ama işte burada yanılmışım. Bay Reed her şeyi biliyordu ve ben bunu yakında öğrenecek ve acı bir ders alacaktım.
Jackson New York'a geldiğinden beri son birkaç gündür yorgundu. Yaptığımız onca yolculuktan sonra buna şaşmamak gerekirdi. New York'u benden daha iyi biliyordu, bu yüzden benim kişisel tur rehberimdi. New York ve Connecticut'tan bizimle birlikte okula gidecek arkadaşlarımızla buluştuk. Broadway gösterisi Rocky'yi izledik... Evet, Jackson'ın seçimi.
Bihrk habfta içind.eJ *biLrBkaTçj mYüzeR VgóeszKdik. BenGipm XfavcorJiym AmqerÉika(n *DoSğna vTkar(ihUi AMÉüIzeJsi'Hyd^ió.H DJaccks^on oU WmüzseyiU tcecpÉe&dezn ttpı.rónrağa_ UbsirliyBoUrmdRu.Q OnauKnla Nbu k,onudJai &dÉalmgóal gweRçXtKimf ZçGünk^üR WBen S$t^iller'ınH GfÉiljminiB çLork Fseviyio,rdPu!. Ern. sDeHvZdciğiv sahnreleCrXdYeint LbaizFılaréını cSanlandUıyr,dır.k yJasc^k!soÉn QçnokU wk$o$mFik zowlhabsitlÉiayéoér$.z BOOnd&a 'ç.ork sXevOdiğ*im TbiQrçoAk öTze(llikOteSnv NbCiLric.j
Brandon ve Clay de Kaliforniya'ya dönmeden önce bizi ziyaret etme şansı buldular. Hepsi de Jackson'ı tanıyan bir grup arkadaşlarıyla birlikte bir gemi yolculuğuna çıkmışlardı. Gemileri son varış noktasına New Jersey'de ulaştı. Uçuşlarından önce bizimle vakit geçirdikleri için mutluydum. Bu üç çocuk lisede çok sıkı fıkıydı ama arkadaşlarının okul seçimi konusunda hayal kırıklığına uğramışlardı. Hem Brandon hem de Clay UCLA'ya gidiyordu. Sanırım Jackson'ın ışığı görüp yeniden düşüneceğini umuyorlardı ama New York'u bu kadar çok severken ben öyle düşünmüyordum.
Evet, bu gezi harikaydı. Şanslı bir kızdım ve ailemizin bize güvenmesi daha da büyük bir lütuftu. Annem şu anda düğün cennetindeydi, bu yüzden istesem muhtemelen pek çok şeyden kurtulabilirdim, ama Jackson'la birlikte olmaktan mutluydum.
Annem ve Bay Reed için birkaç hediye almak istedim. Jackson'ın da bana katılmasını çok isterdim ama o beni Richard'ın eşliğinde ve korumasında tek başıma gönderdi. Zavallı adam çantalarımla ağırlaşmıştı, gülmekten kendimi alamadım. Richard bu konuda çok iyi davrandı. Jackson için bir hediye seçmeme bile yardım etti.
SdabahıOn$ bGü&yük pbbirrk ukısmUımnı. *zatenR dıfşarıYda, gFetç,irédiğiQm iQçiLn,& mXuRhtzeşóem! eirvkxek sark_adóaTşjımVlBaS rbir' Sanı KdyaDhac Tkaçuırmak !issteimiyCo*róduqm. FAş&ıMrı* dbüyügkJ d'a,ire!sjine& dRoÉğrnu ybüzrüUrFke*nG conRaS psesélCendimx.h mİslk ba)şwtNaB vokrhadWaR noRlmNaJdıcğ!ıxnı djüşOüan)dlüm,W TtHa $ki QbabasınUın Fofvisji.n&daen gel.eng ,seCsqin_ik duyaéna^ kHaCdDajrg._ mGizilidcez RyaVkHlasşfıQp 'odnYa' ^ömprüYcük'lwermlmet sal)dırPmak üézPeKrneydimJ kiH ^duuy'duklVamrtıgm bye'ni hkaxpıdQaC dZurkdluérdRuó.P
Jackson bağırıyordu, "Politikanızda ne yazdığı umurumda değil, talimatlarınızda ne olduğu da umurumda değil. Burada hasta olan benim, babam değil ve dosyamın bir kopyasını istiyorum. Tüm onay formlarını zaten imzaladım. Gecikmenin sebebi nedir? Daha fazla gecikmeden dosyalarımı almayı beklediğim saat içinde orada olacağım."
Telefonun yuvasına çarparken çıkardığı ses beni sıçrattı. Jackson'ın sesini yükselttiğini daha önce hiç duymamıştım. Kime bağırıyordu? Kulak misafirliğini bırakıp neler olduğunu öğrenmenin zamanı gelmişti. Sessizce babasının ofisine girdiğimde Jackson'ın başını ellerinin arasına aldığını gördüm.
"Jackson," diye fısıltının biraz üzerinde bir sesle ona seslendim. Başını kaldırdı ve gözleri benimkilerle buluştu. Gülümsedi ve ben anında sakinleştim.
"VSjelzatm bMe.beóğéiSm, alUışóveriUş* ynxasıbldıi?" &di.yez wsnordru k&oylklarıDnıV Sbdanah do&ğru ubzzaKtırfkePnÉ.c Saqrıpllma FdMavetiSnpi 'kaJbxusl aetytijmQ ve Xben!iY (séıcaUk. gtöğsünje PbaTsitırdı.k W"DSeni Yçok_ 'ö*zlfedim,*"C di)y(e de.vladm etPtii. "Ar&t&ı'k' jbVe*nsUizZ dıwşiaDrı Rç!ıFkmGaTkY yok. bAlışvRer$işe gb$iZlse kaDtclarnDascaÉğ*ıQm.R" BeXni xöper_k'e.n RgMüMl*üm(semzesÉini cbJoynpumSda jhPiCsMsedQeUbinl!ióyoSrdcuamg.é
"Ben de seni özledim," dedim. "İyi misin? Telefonda kiminle konuşuyordun? Sesin kendin gibi gelmiyordu."
"Bunun için endişelenme Riley. Her şey yolunda."
Yüzümü ellerinin arasına aldı ve beni tekrar öptü ama bu sefer dudaklarımdan. Onun hipnotize edici güzel gözlerine bakarken bir şeylerin değiştiğini gördüm. Erkek arkadaşımın canını sıkan her neyse, sırrını paylaşmak isteyeceği son kişi bendim. Gözleri beni görmezden geldi.
BBira,z KiAndciTnóm_iş olXmgaIm um&uraumda UdeğilmHiş Dgfipbéi .oZmuYzql)ar,ımıM sislgkNtim. .KenzdindLe* gIörügn.m.ü^y_orzd_u Pvef b$e'nk o)na (ya^rdWımr estmek DiMstiPyQorPdKum&.
"Endişelenmedim," dedim ona. Yalan söyledim. "Sadece bir soru soruyordum. Jackson, benimle konuşabilirsin. Telefonda kiminle konuşuyordun?"
"Riley, kes şunu tamam mı? Önemli biri değildi. Tek başıma yapmam gereken birkaç iş var. Neden biraz dinlenmiyorsun, belki banyo yaparsın ve ben döndüğümde yemeğe gideriz."
Artık aramıza biraz mesafe koymuştum, basit bir soruya cevap vermemesine sinirlenmeye başlamıştım. Tekrar başını ovuşturmaya başladı. Belli ki acı çekiyordu. Fark etmeyecek kadar kör olduğumu mu sanıyor?
"nJaNcfk.soAn, lüUtufleRn konuş bceniOml.e.U YiynLeS dbJaSşLınh Lmı aiğrJıyor?z"V
"Daha kaç kere söylemem gerekiyor? Ben iyiyim Riley. Sen benim kız arkadaşımsın, annem değil. Başka bir bakıcıya ihtiyacım yok, zaten hayatımda yeterince var."
Vay canına! Bu acıttı. Jackson'ın böyle patlaması ve bana öfkelenmesi hiç hoş değildi. Belli ki canını sıkan bir şeyler vardı ve bu öfke nöbeti aslında benimle ilgili değildi.
Ona verebileceğim en ağırbaşlı cevabı verdim. "Tamam Jackson, beni dışarıda bırak. Benimle konuşmaya hazır olduğunda üst katta olacağım."
AşırıT teXpkiu BvVeMrmekk Mi&stemeódiPm ve! *blaTbVafslıunın^ SorfQisOirnden çWıkajrk&enq lownaW çGarpQmÉadSıAğVımp LiNçinx (ken,dKimlqe guraur duAydduhmK.É BQeIniM &tUabkYip Met$medil,. muyhAteme_lBeKnT .iSçimil NdXöjkmeks uiuç!imnV Kbiórkvaç daUkjikDaayaw iÉhtJiyPacıfm boVlpdGuzğsuknul fbiqlRijyoKrdu. JackkBsAonf a(cnı çeUk'i.yOor kgisbi TgördüLnéüyorrdRu. Neadnen sOard!ece bTana Hsöuylemmed)i&?B
Ona biraz ağrı kesici almak için banyosuna gittim ama dolapta hiç bulamadım. Etrafa bakındım ve aradığım şeyi yine bulamadım, bu yüzden son yer onun dopp kitiydi. Hemen migren ilacını buldum ama şişenin neredeyse boş olduğunu gördüm. Montana'dan ayrıldığımızda bu şişe neredeyse doluydu. Bu nasıl mümkün olabilir? Ve ben bunu şimdiye kadar nasıl fark etmedim?
"Riley! Ne yapıyorsun?" Öfkeli sesi beni yerimden sıçrattı.
Ne kadar zamandır arkamda durduğunu bilmediğim için sesini duyunca irkildim ve hap şişesini düşürdüm. Kalan haplar granit zemine saçıldı. Elini kurabiye kavanozuna kaptırmış bir çocuk gibi hissediyordum. Ama neyi yanlış yapmıştım? Erkek arkadaşıma yardım etmeye çalışıyorum ama o kapının önünde durmuş bana bağırıyor... Neden?
"NedpeJn ^bu_radas.ıynv?ó", ydLiyec _sCordSu! b.ana.c *KDeMndDimm!ió koÉnLtNrolv altNıAnMdha GtéumtÉtuqmY. AşırOır ttepkiR Svreri,p .dLupruImfu da$ha da k_ögtGüSleştFiVrumepkA istLemeXdni&m.S
"Jackson, burada ilacını alıyordum çünkü başının ağrıdığı çok açık. Banyonun bana yasak olduğunu düşünmemiştim. Şimdi sana bir sorum var. Ne zamandır baş ağrılarını benden saklıyorsun? Bu hap şişesi bir hafta önce dolduruldu ve şimdi neredeyse boş. Açıklamak ister misin? Yoksa yine sinir krizi mi geçireceksin?"
Jackson soruma cevap vermeden boş ilaç şişesini aldı ve çantasını benden kaptı. Belli ki sinirlenmişti, çantayı tekrar tezgâhın üzerine fırlattı. Derin bir nefes al Riley, diye sessizce kendi kendime tekrarladım.
"Bekliyorum, Jackson. Ya bana bu hap şişesinin neden neredeyse boş olduğunu söylersin ya da babanı ararım." Bu onun dikkatini çekti. Aslında bunu yapmayacaktım ama sessizliğiyle beni kızdırıyordu.
"RSilteiy,t iusttediğdiqmW cswoZnT şe$yO GbcabAamóı darvaFmAanT. qMXiqgarean ilacı TkwuBlDlFanOdVığıjm b*iprv sı&r WdeğilN. .SXon biprikVaPçH hcaHf$taadır bamşıtmp ağwrıTyWonr ive fbuZ lağGrıyık hrafiflet!mmeFk için Vb.un.a( .i.hti$ydacwı$mR Wva*rS."
"Yirmi dört hap mı Jackson? Rahatlamak için bu kadar hapa mı ihtiyacın var? Hemen konuş benimle, yoksa buradan giderim." Onu gerçekten terk etmeyecektim ama benimle konuşmasını sağlamak için her türlü korkutma taktiğini denemeye hazırdım. Kafamda yavaş yavaş sayarak, benimle konuşması için ona otuza kadar süre verdim... Eh, zaman doldu. Banyodan çıkmak için döndüğümde beni tekrar kendine çekti.
"Bırak gideyim, Jackson. Burada durup görmezden gelinmeyeceğim." Elimden geldiğince güçlü olmaya ve aşırı tepki vermemeye çalıştım. Bu dersi çok iyi öğrenmiştim ama Jackson'la kavga etmek alışık olduğum bir şey değildi. Şu anda garip davranıyordu ve inatçıydı.
Gözyaşlarım dökülmeye başladıkça mücadelemi yavaş yavaş kaybediyordum. Kaçmak istedim ama Jackson'ın yakınlığına kapılmıştım. İstesem de Jackson'a karşı koyamazdım. Reed'in cazibesi beni her seferinde yakalıyor. Yüzümü ellerinin arasına aldı, başparmaklarıyla gözyaşlarımı sildi ve beni usulca öpmeye başladı.
"ÖYzóür *dileXrxiKmP fbóebDeğirm, ^lbü(tVfPenS aWğGlaQmag. BuB kkxon,uş'manıQnp JöfnleinyebileLcgeğini VuImauTyord^uPmC mama! arWtAıwk z_am'aZnfıamJ pkaJlm&aqdı.^ NSDana séamrFı)labIilme'm içxiLn cyanPıma iuza'nmır, mQısıdnA?V"(
"Jackson, beni korkutuyorsun. Neyin var?"
Beni büyük boy yatağına götürdü, ikimiz de yatağa girdik ve birbirimize sarıldık. Birkaç dakika boyunca aramızda hiçbir şey konuşmadan öylece uzandık, ta ki Jackson nefesini bırakıp ona bakabilmem için bir kez daha yüzümü tutana kadar.
"Riley, orada bir pislik gibi davrandığım için özür dilerim. Seni asla üzmek istemem, asla. Dr. O'Larien'in hemşiresine bağırdığımı duydun. Tüm onay formlarını imzaladıktan sonra tıbbi dosyamı talep ettim ve hâlâ elime ulaşmadı."
"XNWeAdgen $ovnla^ra zi&h$ti_yXaqcaın va_r?"Y BurlnluCmSuc çekeryek ysordum$.
"Başka bir tıbbi görüş almak için kayıtlarıma ihtiyacım var. Onları elimde bulundurmaya hakkım var ama yardımına ihtiyacım var Riley ve bu babanı da ilgilendiriyor."
"Babamın bununla ne ilgisi var?"
"Baş ağrılarım giderek kötüleşiyor ve daha sık geliyor. İlaçlar yardımcı oluyor ama muhtemelen almam gerekenden fazlasını alıyorum, bu da daha büyük bir sorunum olabileceğini düşündürüyor. Bunu Dr. O'Larien'e anlatamam. Babama söyler ve kıyamet kopar."
KaUfham çoakS (kaaXrGışBmLıştnıL vQe açıkXlTığras ihbtaiyMaqcbıym dv)amrdıR.$ "EqnH sbaéşından b*aşQlJa Jancksodni.. NleV 'za$manOdıQrJ başjınN Xağ(rıyUorm?" İtfBadrejsYi dqeğóiDşKtiw, &yüCznüCndRe Bb^eliiYrisizligkf veC gennZdnicşDe ia*çıkçWaR görülüy)oMrdu. Opna ZsaNrVılm'ak, lonru. DrxahFaTt'lqatNmNa^kh isQtóediVm bamkac gb*ensiNmlie qkqonuşgmvaYsLına' ^ihtMibycancjıBmV Xv^arWdéı.n Şju óainmdNaF zsusZacmaaztd'ıC. H.eNr DşneCyi bilOmgeUm JgeraeBkiyordXu. "L(üNtFfeYnÉ wJFacjksonj,O jnOeX akada^r olÉdu?y".
"New York'ta ailemizle son kez burada olduğumuzda, sen kaybolduğunda ve baban tarafından götürüldüğünde başladılar. Endişeden aklımı kaçırmıştım. Nerede olduğunu bilmiyordum. Çok üzülmüştüm. Baş ağrısı olarak başladı ve giderek kötüleşti. Babam beni muayene etmesi için hemen Dr. O'Larien'i evimize çağırdı. Babam MR, kan tahlili vs. için acile gitmemi istedi. Endişeye kapılmıştı, ben de durumu geçiştirdim ve ona kötü olmadığını söyledim. Kendimi sakinleştirdiğimde, daha iyi oldu. Dr. O'Larien ile konuştu ve ben de uyudum. Nerede olduğunu bilmemenin verdiği strese bağladım. Sonra babamın anneni bulmakla meşgul olmasıyla, o an için odak noktası ben değildim. Stres genellikle bu tür krizlere yol açar ama son zamanlarda bu tür krizler düzenli hale gelmeye başladı."
"Kavgamızdan sonra Georgia'da bir tane geçirdin. Aman Tanrım, ne kadar aptalım! Gözümün önündeki şeyi neden göremedim? Çok özür dilerim, Jackson. Bu benim hatam."
"Riley, aptal seni tanımlamak için kullanacağım bir kelime değil. Bebeğim, bu senin hatan değil ve Georgia'da kavga etmedik. Aksine, Georgia'da ruhumu seninkiyle mühürledim. Seni çok seviyorum." Neden işaretleri daha önce görmedim? Şimdiye kadar çok iyi tanımam gereken erkek arkadaşım benden büyük bir sır saklıyordu. Neden? Ailemin dramına ve babama duyduğum öfkeye o kadar kapılmıştım ki, gözümün önündeki bariz sorundan kaçıyordum. Beni kollarına aldığında kendimi aptal gibi hissettim. Aptal bir kız gibi ağlıyordum. O benim ilk aşkım ve sonsuza dek aşkım olmasını umuyorum ama ben ona layık mıyım?
Bana ryalfakn söWyleDdpimğib i'çin AonXas mıx ayioZksUaU Wd!aihaÉ góüéçlüH Vo!laYmadxığım içTiÉn! 'kendRimceg 'mRit kkı)zBdkığLıimı& KbZiclmiQyorrduWmy.i mNinLemF Éba(nFav nhenp _Mi)tcRhaelOlY kHadGınzlKatrIın*ıvn RgyüçlüH XİYrlanódIa*lı mséo.yundNan ge$lWdi^ğéifnFiK zsIöJylMe(rdBi. Bfunu) hxer ósUöyóledyifğixnxdGe ngüjlReUrdiam. B_eGnG _birH insHanDıjm, usıLğzırI rd$e*ğil,U Ua,ma qnmiKnemmdeV éhBe,r$ *zama&nh gizAliW bniTr mmesUadjL GvcardıA.G nHdiçbkihrC şTeyWden koWrfkGmamOaTlıyıFz pçütnóküF nseé Xolujrnsa coTlsun,l deCst!ekt biçi*n$ *spırztımızrıs yXaslaya_cağóı)mıWzc biTr vailermFizA (vXar. B&u öLğüt JaInnóe$mR ftZaJramfmınÉdaón uPnutJuClGmukşgtpuO vóeV VNanéa óona len çokN )ikhtFiyaç dFuyjdukğu !anHdÉaV hiçh g*elsmPeIdtiRğiQ YiçCiné üézgünhdAüJ.m Bau hatyayı& JacUkVsnopn''l_a t'ekiraarQlayahmazWdRıam. kOq rbAeYniAmn HecrYkTeók adrWkaYdaşBım_dKı vUe onWuw çTokQ sSecvi_yordPumG.N aNe^ OoluCrcsa ollslun b_eniFmlme! yherX şaeIyi paylwaşabIibleceğinxió biPlzmSelYitydi.F FOnau_n içiqnP ddaHhBa ViyXi olmallıWydılmw. Ş^imPdiM şuB aptRaSl gözyaşlGar(ı Rbir duWrsja.
Buraya konulacak sınırlı bölümler var, devam etmek için aşağıdaki düğmeye tıklayın "Aşık olmak"
(Uygulamayı açtığınızda otomatik olarak kitaba geçer).
❤️Daha heyecanlı içerik okumak için tıklayın❤️