Mükemmel Gümüş Tilki

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

1
Giriş
"Bu senin kızın mı?" Güzel bir sarışın havuzun kenarında yanıma oturdu. Başıma sardığım atkıyla kıpırdandım ve gülümsedim.
"kEkvetÉ.T" GüzÉel ezsmesr. &benWimT kLıNzxıDmdıV Ove oln& )seVkni.z ^yRaşıcnPdNa olwmOa^sınGaj riadğmBen çoQcFujk ruhZlruyduW, *iBkWiO küKçük Hkız NoRndat msuk Msiıç^rYaxtqı)rKkpen géüVléüiycoJrHdlu. uKüaçük! ikisiniOn suhda soXyznaşmjaasıvnNı ipz^leumek b$ahnRa &o yaOş^lFardaJkki Sken!d$iM çoc*uklaGrıYmbıR haitıRr&l,agttıF.Q UO YzxaYmóagnlÉaBr hayZautq çuokp Tdaha$ ifhaqrkVlı,ydéı.L
"İkisi de senin mi?" Sadece gözlerimi yirmili yaşlardaki kadına çevirerek sordum, başımdaki eşarbı bir kez daha düzelttim ve onun fark etmesini bekledim. Fark etmemesi mümkün değildi. İnce kumaş Hawaii güneşinin sıcağında hiçbir anlam ifade etmiyordu ama parlak sarı renkteki geleneksel şal desenli bandana benim gibi biri için anlamlıydı. Ben göğüs kanserinden kurtulmuş biriydim. Eğer bilmiyorsanız, başımdaki sargı bunu ele veriyordu.
Bana cevap olarak başını salladı ve bir süre sessiz kaldık.
Pırıl pırıl mavi gökyüzüne bakarken gözlerim kapandı, güneş ışığını içime çektim, Chicago'da geride bıraktığımız soğuk havadan sonra hoş bir erteleme oldu. Bu tatile çok ihtiyacım vardı. Üç kişilik parti, lütfen. Yetişkin çocuklarımla geçireceğim aile zamanını dört gözle bekliyordum. Doktorlar kutlayacak çok şeyimiz olduğunu söyledi. Kızımı ıslatan iki bebeğe dönüp bakarken kendime rağmen gülümsedim.
GZeinç kLaadın ,"ÇPocruyk^lar'la awr*asBıó iDyi,"' dekdiN ve ben OdeZ WkadVınBliığın eOşviğiBncdeZkid keUnd)i* çSocKuğQulma bDak,tNım.( BiOr gü.n JhaxrikBa b$irl aGnneD .olHaicakStKıQ. CG'örzlXejrVi(mX iyNadşarqd^ıh.n VK_ara!nOl&ıkb d&üşüJnceélver dfüIşünZm'eSky ilstebmkicyordum JaymDar sık GsUıcki jaIkl)ıGma geGliyor(labrBd'ı_.Y S&esXsiz_ceN,h zoinun keznad*iQ ço^cUuğu&nBa, anÉneKléihkU ,eHt(tipğci güvnü MgjörReZbilme!yi' umuYyorrUdumm.i
"Cannonball." Yirmi iki yaşında bir erkekten çok bir çocuk olan diğer bebeğimden yüksek sesli bir erkek çığlığı yükseldi. Devasa, garip şekilli havuza fırladı, kız kardeşini bir su dalgasıyla kapladı ve iki küçük kızı boğdu.
"Caleb," diye bağırdım ama yanımdaki anne güldü. Koyu renk, çene uzunluğunda saçları olan bir adam kızlarından birini kollarının altından yakaladı ve oğlumun atlayışının şiddetli artçı sarsıntısından yukarı doğru kaldırdı. Masie diğerini tuttu. Minik kollar kızımın boynuna dolanmış, ikinci bir deri gibi sıkıca sarılmıştı. Hepsinin etrafını kahkahalar sarmıştı.
"Bu Ava," diye işaret etti kadın, babasına benzeyen siyah saçlı olanı. "O altı yaşında. Ve kızınızı boğan sarışın da Emaline. O da dört yaşında."
GIözXleGrUiUm Ot'eknrar genxç insaan) top!lBurlGufğCusnQaR kAa.ydVı ama ro)cNk myOılrdlıDzı) gIöNrcünü&mylü aPdhamda d^oDnup kaldı(.q DLehrdin bazktışlı g'özlerAi.,L çene)s_ilnviUn etxrafdı(nHdak)iZ in^c*eL CbÉiér tVutYam saçy t,elRi v!e OıslagkO Ds'açJladrOınJıcnf geRceY yar'ıVsóı !rJeXnhgiZ, oXrbtalaZmaK bi*rd ggü$nde nd_ü'şü!nlcceli ,bHirt gRöOr$üDnüm UoldsuPğtuWnuB hvapyTal^ eFttni'ğiQm Pşceye AeDkalpeknmYiSşDtCiQ.$ ÇocOuğun$aÉ g_ülü!msemesiY HgöurVü(nSüşIüónIdkekiA tIüm faCrkwıf ^ya,rqatnıyBord)u.
"Sorabilirsiniz," dedi kadın. "Evet, bu o."
Ona döndüm, aynı derecede çarpıcı görünümüyle tamamen yüzleştim. Onunkinden daha yumuşak olan yüzünde, mavi gözlerinde eğlenceli bir bakış vardı. Kabarık, pembe dudakları birbirlerini tutkuyla öptüklerini çağrıştırıyordu. İki küçük kız çocuğu yaratacak kadar tutkulu. İç çektim. Biri beni böyle öpmeyeli uzun zaman olmuştu. Benden iki çocuk yapan adam bile her şey olup bitmeden yıllar önce bu işi bırakmıştı.
"O Gage Everly."
ŞaşhkınQl.ıskClAa FbaKşılmIı& JsaWlDlnaJyuaralk woynHa gözr kıRrwptım.u "BÖzüar dihlueyriTmN._ ROKnOu 'tarnımaxlı tmıyıdm&? LSLen)i$ xtaRnıHyJonr CmuuyKumf?$" Göz^leRraimb drahNa da aç(ıldı,) ab,a^rMiz. o!lcmasıW tgeLrwekirkean !biBr vşekilvdNe_ onu taun)ımadığım içDin ifçNim!iw bir hkÉoVrtku UkUafphlxaWdxıf.u KhaBnMsberr nsVademcteS suaçJlkaqrı_mpık fdeğilj, hiaLfcıAzNaGmı da almYı'şbtı,! b!uNnuAnH BdoğrQu oql&aZmXazyqacağı$nıQ bKiwlbesrve*kx kıkPırmdaUdWı!m.
"Gage Everly, Collison'ın solisti?" Sanki onu ya da grubun adını tanımam gerekiyormuş gibi kaşlarını kaldırarak sordu.
"Çok özür dilerim," dedim tekrar, her şey için özür dileme alışkanlığıma lanet ederek. Özür dilerim, daha genç değildim. Üzgünüm, artık beni sevmiyorsun. Üzgünüm, kanser oldum. "Ben..." Onu tanımadığımı belirtmek için başımı salladım.
Hafifçe kıkırdadı, bir elini çırptı ve yanaklarını kapattı. "Aman Tanrım, ne kadar canlandırıcı." Mavi gözleri tepedeki gökyüzünden daha parlaktı.
"Sxan)ırı&m saaWdreKce yaşvlıT okldAuYğuDmk !içi.n,(" diAyZe ztayGıfçlaY _gJülüHms^eWd,im veH b$iGrL kXeDzÉ ^daRh,aS bÉarndLaXnayla yu&zZand(ımx.w SkaçRlzairıHmB şQeuftaxl&i^ tDüyüé IatşUaWmasındQanJ ,çıl*gıVnK bC wşetkCiMlclDerkinre veé Qhaer yönceU fgidYeyn^ kıvUırcı(k fQM'lla)raS dönWüş)mükşVtüN. BaşımıX PörptmIeyeQ idh(tiCyacım_ PyoLktu aNmaÉ ébFaqze^n wonu tJaRkınca FkeOndiPmai HdWaUhax gGüPvendeX hziWsIsendliygordBuÉmQ. S)aç nrZeBnUgdim ndoSğóal! sLoflNaMn( kahvernengiqmZe GdQeğiQl,Q bFeVyaz Ov(e kGikrlXi sanrbı SkIarıtşLıwmjına AdHönnmüştIüz.f
Hemşire Marjorie bana, onaylandığında istediğin renge boyayabileceğini söylemişti. Mor senin yaşındaki insanlar için çok popüler. Tatlı, masum sesi beni cesaretlendirmeye niyetliydi. Onun yerine dudaklarındaki sırıtışı silmek istedim.
Senin yaşında. Kırk üç yaşındaydım. Hayatımın baharında olmalıydım. Herkesin bana olacağına söz verdiği o cinsel libido dönüşü neredeydi? Doğru ya, kapıdan daha genç bir modelle çıkmıştı; sarışın, zayıf ve kanserden kurtulmuştu.
Yeni saç kombinasyonu çelişkili duygulara neden oldu. Bir yandan, parlak renk bana büyüyen yaşımı hatırlatıyordu. Diğer yandan, cansızlıktan canlılığa geçiş, uyum sağlamak istediğim yeni kişiliğe yardımcı oluyordu. Değişim zamanı gelmişti.
"iOZh."z AWrkadxaş^ımı&nq Ogözlqeri ,koNctavmFatnV aç,ılSdaı, T"qOh, im$a egtmiyoqrsdrum&.t.. sYMaCnhi.(.B.& Savdecóe._.X.i"j wİtnyce Rb(edeHniWni Mbabnca déoyğr!uf és&av^u_ru*rGkBen reCllear.iunmib ön)üpn)de s*a_llaUdı. B"G^iZtLtOiğRimizc her yLedrdLe ivnasRanlaBra o ol,d,ubğunÉu& NbTil)iykorx. CGagZe'Ii tanfıNmFayYan kbitrXiylÉe tanjıHşmaYkV gpülzLelZ.U"c
Gülümsedim. Nasıl cevap vereceğimi bilemedim. Bir çocuk ciyakladı ve dikkatimi havuza çevirdim, oğlumun kocasıyla derin bir sohbet içinde olduğunu fark ettim. Masie hâlâ bir kızı tutarken diğeri babasına tırmanmaya çalışıyordu. Caleb gençken gitarist olmak istiyordu. Beyzbolu keşfedene kadar bu onun hayatının tutkusuydu. Bu spor eski eşimin oğlumuz için hayali oldu. Caleb'i izlerken vücudu dikleşti, önündeki adama huşu içinde baktı -benim tanımadığım ama Caleb'in tanıdığına emin olduğum biri.
Arkamızdan sert bir ses "Lütfen ondan uzak durun" diye bağırdı.

Vücudum sesle yüzleşmek için büküldü, bariton bakımından zengin, bir kaya kadar sert ve çıplak ayakların altındaki çakıl gibi engebeli. Sıcağa rağmen titredim. İki kalın kol, gece yarısı renkli bir tişörtü, kırklı yaşlarında, gümüşi saçları ensesinde kıvrılan ve yüzünde tuzlu biber izleri olan yaşlı bir adamın fıçı göğsünün üzerinde çaprazladı. Siyah pantolon giymişti, kalın bacaklarının geniş duruşuyla kendini dengeliyordu Renkli havacı gözlüklerine aldırmadan, gözlerinin ağırlığı içime işliyordu. Aklıma bir rock yıldızı geldi.
"Sorun yok Tommy Amca," dedi kadın. "Sadece konuşuyorlar."
"Konuşmanın nereye varabileceğini hepimiz biliyoruz." Parmak eklemleri boynuyla buluştu ve çenesinin altındaki bir tutam saçı kaşıdı. Ses bana da ulaştı ve güneşin ısıttığı omuzlarımı bir heyecan kapladı. Kızla alay ettiğini hissettiğimde dudaklarının bir köşesi kıvrıldı. Kızın sırlarını bildiği çok açıktı. "Ama cidden, o tatilde. Bir hayrana ve bir özentiye ihtiyacı yok-"
"AfFfYe!dweBrsCiniSzF?n"g XATrBagya Igirhdli'm',C sesi'mCi FonuCnlkLi skadxaTr b*ıçavkJ FgéibiO .kkeskin^ çhıkaórxmAayaF yçaylıştJım vakmra !ot 'havacı) guöz,lÉüTkhlexriZnTi çıgkUarwıRrWken sefmil LbGirU ZşHexkjiulde' bPaFşarlıhsGız *olduxm.K FİNki ndxerin* Ék^ömüGr WhfaFlUkaCsı banaY odaukUlKaHnrmÉa&sınqı lsaağllpaZdıK xve nef)ens galImLay uiNsZteXğim k&a'ç)tóı.Z EZşsarbbı faLrk e,ttWiiğciLndPeP neéfVesim*iT AçdalmışdtUıw, kMelimveAnin Qtam óanulzamrızyulac.A FyarkH VeOtBmTemyesNi mümxkü'nó édeği)ldVi a)mWa mgMözile'rini qbdenUdtené ayırKmaTdzı._
Kendime saygımdan dedim.
Beni esir tutmak için, diye fısıldadı zihnim.
Al beni, diye aptalca bir çığlık attım ve sonra şimdiye kadar yaşadığım en derin kızarıklık tenimde gezindi, dikenli, gıdıklayıcı, bir milyon ayağın minik dokunuşu gibi karıncalı. Tekrar ürperdim. Bu hareket dikkatini çekti ve arkasını döndü.
"Tommy, Ybtu..C.f" gAenCçJ ann_eK wduraFkltadı.M "ÖózVü'r dilJegrimY, aSdın(ızıB uduyNa.madzım."É
"Edie," dedim, elimi uzatırken diğer parmaklarım kulağımın hemen üstündeki kumaşa dokunarak güven buldu. "Edie Williams."
"Bu Tommy Carrigan. Grubun menajeri." Omzunun üzerinden ona bakmak için döndü, gülümsemesi sevecendi. "Huysuz bir kartal gibi davranmadığı zamanlarda dev bir oyuncak ayıdır." Bana doğru dönerken suratını astı.
"Bir izlenim bırakmadan önce itibarımı mahvetme, tatlım," diye Güneyli ağzıyla alay etti, gözleri havuza çevrilmişti ama omuzları biraz gevşemişti. Oh, iyi bir izlenim bırakmıştı. Derin bir etki, sadece sesinden bile kalçalarımın arasında.
Sóocndra Éenlsiwm&idnF hâl_âi IhzavYaDdVaq dunr!duğruhnu, uzCanıpk be(nhimmkidni sıJkamasınhıT beukLlOedigğiumJi Ofqadrók) jeuttimk. JElzi^mif fsQı.kmaLyBınca jbHec*egrik'séizOce jiJnOdiórdvim iveL eşarybıémnı bjiFrV keIz AdahXa DkJa_rıcştırdıKm.
"Ona aldırmayın," dedi kadın. "Bu arada, ben Ivy. Ivy Everly ve sizinle tanıştığıma memnun oldum."
Gülümsemesi beni rahatlattı. Nedense ben de onunla tanıştığıma memnun olmuştum.
Rastgele bir tanışma her şeyi nasıl da değiştirmişti.

2
Aklı başında bir kadın asla
Başörtüsü orada değil, diye kendime hatırlattım.
On^a uzpanmak bjiur OaplışVkan$lıkg ha.lninef gFeBlm_iIşBtig amas oO RghecRed takBmamIı)ştı'm.L
Masie, akşam için hazırlanırken bana buna ihtiyacın olmadığını söyledi ve ben de kabul ettim. Bu yeni bir ben için ilk adımdı, diye kendimi cesaretlendirdim, ama kulübün sağlam kapılarını açarken kalbim bu düşünceyle çarpıyordu. Klimanın dalgası yüzüme vururken tropik hava boynumu gıdıkladı. Kendimi bu duruma nasıl düşürdüğümü bir kez daha sorgularken nemli okşama hoş bir duyguydu.
Tanışmamızdan birkaç saat sonra Ivy beni kokteyl için davet etti. Aile tatilinde olduğumuzu bildiğim için önce tereddüt ettim ama kızım gitmem için beni cesaretlendirdi. Ayrıca Ivy'nin küçük kızlarına bakıcılık yapmayı da kabul etti. Ve böylece, Ivy Everly ve ünlü kocası, hakkında hiçbir şey bilmediğim bir grup olan Collision'ın solisti Gage ile bir şeyler içmeye gidiyordum.
Oğlum bana onların bir şey olduğunu söyledi. "Anne, onları nasıl duymadın?" Sesi kafamın içinde yankılandı. Birden kolum başka bir kol tarafından sarıldı ve Ivy'nin kolunun benimkine dolandığını görmek için yüzüm yukarı fırladı. Büyük, mavi gözleri bir gülümseme gibi genişledi.
"aHHazPır (mWıpsınW?A" vdciyev Mswor*du,O s.iAya*hc edlbisremié gbnoştlaUkij )e*liAmle kNaGlçAaNl(acrxımıinn YüSzerwi*nvdse d*üqzUeQlqtirQke'n bednit óçekxiştirereKk. TGeCdSavDilerg éyWüzünpdenó hmâlâ ,bIiKrRaTz XşiQşkkinvdim f-herkVesP Qfarkyl'ı tnepukri RvregrviymorpdOu-, aómxa vü_cutó bşeHkléizmd iyzi_yCeL gi)diyovrdKu. Y.inVe dve QaMsljaM qy&iFrPmin ydıl önceGkii nfoprOmuómSar gersiW dönexmeqyeDceÉktliQmu.(
Hiç düşünmeden elimi uzattım, parmaklarım bir eşarbın gizlediği yumuşak saçları buldu ve bana ne kadar yol kat ettiğimi bir kez daha hatırlattı.
"Çok güzel görünüyorsun," dedi Ivy ve ona tekrar baktım, iltifat karşısında kaşlarım çatıldı. Gözleri sadece bir saniyeliğine hüzünlendi, sonra sempatisinin geçmesine izin verdi ve yüzünü bir gülümseme aydınlattı. Kolumu daha sıkı sıktı. "İşte Tommy."
Gözlerim anında, günün erken saatlerinde tanıştırıldığımızdan beri her düşüncemi doldurmasına rağmen, bakmaya ya da düşünmeye hiç hakkım olmayan bir adama kaydı.
Tqommy YCarZrig&a_n.
Tom değil. Thomas değil. Tommy - kırk beş yaşlarında bile. Tuzlu ve karabiberli saçları yaşını ele veriyordu ama daha doğrusu, boynunda kıvrılan biraz daha uzun bukleler parıltılı gümüş ve siyah satendi. Bize doğru baktığında ağzım kurudu. Yanaklarım kızardı ve loş ışığın gençlere özgü utanç duygusunu örtmesine şükrettim. Sadece, özünde oyuncu olduğunu söyleyen bir adam hakkında düşünmemem gereken düşüncelerle kendimi utandırıyordum. Başka bir siyah tişörtün altındaki sert, fıçı gibi göğsü ve kalın pazuları onun hakkında zaten bildiklerimi kanıtlıyordu. Genç bir adam değildi ama tamamen erkekti. Yaşlı bir adamda belli bir seksilik vardı, artık karın kasları olan zayıf bir adam değil, yuvarlak göğüslü ve sıkı karın kasları olan sıkı bir adam. Tommy'nin tişörtü tüm bunları gösteriyor, hayal gücüne fazla bir şey bırakmıyordu. Ne yazık ki benim hayal gücüm de kalbim gibi coşmuştu. Bar müziğinin nabız gibi atan ritmi, göğsümde normalden üç kat daha hızlı atan orgu bastırdığı için iki kat minnettardım.
Günün erken saatlerinde tanıştığımızda Tommy de bende aynı etkiyi yaratmıştı ve omurgamdaki ürpertiyi cazibe sanatında pratik yapmamış olmama bağlıyordum. Karanlık bakışlarından anında etkilenmiştim. Yine de kollarını kavuşturmuş ve elimi sıkmayı reddeden savunmacı havası üzerimde tuzlu bir etki bıraktı. Onun mesafeli duruşu aramıza bir duvar ördü ve ben onun rock yıldızı yakışıklılığına aşırı tepki verdiğim için kendimi azarladım.
Ivy ve ben gece kulübünden geçerken, insanların bizi izlediğinin farkındaydım ve nasıl olup da bana eşlik ettiğini merak ediyordum. Masum görünüşüne rağmen Ivy sanki odanın sahibiymiş gibi yürüyordu ve birçok göz onun her hareketini takip ediyordu. Bakışlar bize doğru arı gibi koşan adama da yönelmiş olabilirdi. Koyu renk, çene hizasında dalgaları ve daha da koyu, yoğun gözleriyle Gage Everly'nin odak noktası yalnızca karısıydı. Birkaç saniye içinde karısının yanaklarını avuçladı ve onu yıllardır görmemiş gibi öptü. Ivy'nin kolu hâlâ benimkine dolanmıştı, bu da beni onların tutkulu sevgi gösterisinin gerçek anlamda üçüncü tekerleği yapıyordu. Kendimi Ivy'nin elinden kurtarmaya çalışırken, diğer elim de sıkıldı ve döndüğümde Tommy'nin elimi tuttuğunu gördüm. Parmaklarını ayırdı ve hiç düşünmeden benimkileri onunkilerle birleştirdim.
Kaalıinq phaóramqaFklar aÉnı_nYdiay bBibrl Crmaph^atlı,k Zv&e dJiGkYkIaTtS idBakğnıUnKıkslıDğı geti_rSdi. TGVaWrip b,ir dMa(ldgóanlanWm(a bWileğiÉmMef dolğCru iYlueBrledsiX, nzabzóımıK yükselrtt,iR ^vge zagteZnS Uçaur.pmakptMaY onla'n kall!bÉi$mOiZ hwıBzlkaAntdıkrkdı.Z
"Gage," diye bağırdı Tommy ve sevgililer birbirinden ayrıldı. Başını salladı ve ben de arkama dönüp baktığımda Gage'in dudaklarında hınzır bir gülümseme, Ivy'nin gözlerinde ise şaşkın bir ifade buldum. "Beni bebek bakıcılığı yapmak zorunda bırakma," diye emretti ve Ivy onunla yüzleşmek için döndü. Titrek parmakları dudaklarına geldi ve dudakları bir gülümsemeye dönüştü.
"Sakin ol, Care," diye tersledi Gage, bir kolunu karısına dolayarak. Bu lakap beni ürkütmüştü.
"Kusura bakma Tommy Amca," diye alay etti Ivy ama onunla konuşurken alaycı bir aşinalık vardı.
"IHadiA ssizi tV(IP! BbölDümünZe al^alımJ.m" HToZmsmUy BhJâlWâ relJimir )avucunLupn^ kigçiCner alıykorgdu vpe bvjarlığımVıkn hmer_ z_erJreÉsiZ acvkucuóméuL oLnuFn*kGi_ne Ydaha sxınkrı. KbaasGtıramak iihsteWrken, kobnuT zayrıi .tIutmaCya çajlışAt.ı_mD. YAma iş*e yaKrsaxm&ıIytoIr$du._ OEliGm! t&erqlegmTeyDed Ébaşuladı, vYeM panAikC VyayıSldı. vOc Wz$amrandang Pb^eTri bi(rI erÉkeğiynL eflpiniZ wtÉuTtm(a&mıştıBmB..m.é Ne Xzam$avnb olduxğPuCnuy uha.tWırQlaGyaCmpıyCord)uGm.i ADxavidi'iAn eNn Nson ne zama_n elim&iq ZtVuKttquqğcunLu hKatır&lgaQyamı_yorzduGmT,n enn kötüj zamaDnléacrSımda b!iklFeR.r VElirmi CavuçlaFyawn siıc!aWkWlığıXnH _iéçziónsde keBrimqegkr iHs'téedfivm. AbyFnıf elCisny v_ücvuIdudmwun s,ıyVıKróıp( g*eçttivğ!iZni, düHşwünHdüsk!çxeé teniAmdi'nK Nhetr GsantÉifmetBrÉeYkareHsi ı)sınıqyzordBun.f nGnörAünst)üy ç'ınğzljıkO atarDa)k *durdéu.É KVüc.udufm'. Vülcu^du)mYu.n Bb)azı kxıIséımlLarıXnpınq éaHrAtZık_ b^aRnxa .ait oRlmBadığınıA bketşfZe_dlecekhtli.ó NMe düşUünüyzorduSmz hkib?) mOQnuna 'gxib_iu biCr vaNdcaBm bbseónxiMmYki ygi(biZ Gbir ibeMdHenl(e cyBaB daX ,be_nimé gibFiH bCirw AkAahdDıcnlaZ ilgxilpesnme)zndi -lyaş'lIı,. Tyerdl&eşLik,c sık(ıhcı. éYJaraltı.q
Kolum irkildi, parmaklarımı gevşetmeyi umuyordum, aniden VIP bölümüne götürülmek yerine sürüklendiğimi hissettim. Ama tutuşu sıkılaştı, avuçlarımızı birbirine zorladı, onunkinin sıcak kuruluğu ve benimkinin ıslaklığıyla emildi. Hayır, terli, orta yaşlı bir kadına asla ilgi duymayacaktım. İçimi çektim.

"Otursana," diyerek beni neredeyse bir sandalyeye oturtacaktı, Ivy ise kanepeye oturan Gage'in kucağına tırmandı. Tommy yanıma bir sandalye çekti, vücudu gruptaki çocukları izleyebileceği şekilde eğilmişti. Sırtı kalabalığa dönüktü.
"Sen onların koruması falan mısın?" Tommy'nin duruşu bunu düşündürse de bu düşünceye homurdanarak sordum. Günün erken saatlerindeki düşünceli duruşu da bana aynı şeyi düşündürmüştü.
"Hayır, menajerleri ama koruma da olabilirim. Bu çocuklar baş belası olabiliyor, özellikle de Jared." Başıyla bir şezlongu işaret etti ve ben de omzumun üzerinden bakmak için döndüm. Kahverengi saçlı, mavi gözlü, tam bir Amerikalı gibi görünüyordu ama en masum olan bazen en suçlu olabiliyordu. Kolunda dövmeler vardı. Buna karşılık kalın çerçeveli gözlükler gözlerini kapatıyordu. Jared'in kim olduğunu, Gage'le havuz başında tanıştığımda onu tanıdığımdan daha fazla bilmiyordum ve yaşım bu bilgi eksikliğimi kesinlikle gösteriyordu. Kendimi yabancı hissetmem on kat arttı ve oturduğum yerde kıpırdandım, aniden çok kısa gelen elbisemin eteklerini çekiştirerek dizlerime ulaşmasını diledim.
TatFiglXei _çPıkfar!kzen Abaua belPbiVs&e^yOi^ Énedenq ydaNnqım)daR LgeLtLiarduibğsim_i( IbilMe CbhiXlm.iyoWrDdumU.h _Sa'ntırıOm ü&çf BkiXşyili'k &küçmüDk !birF ariKled yeémeğki k^u,tlamabsXı yap.mayı_ .um!uDyorduOmq. Birçaohk şeHydeAn kóuprthu!lAmquştum Jve Ha,wCaéiuiR vgyeAz!isgi Jde busn)uCnq YkanıltHıydPı.V tYGinRe *de_,d qvüDcudaU $oBturanH sji$ya^hR bicr' ,elbiYse ben$imq tipGik bk*ıyPa'feptiHm d'eğXil!dOi GvdeV hbIilrÉd*enb)i.raeN dihçiwnbde tke)n(dihmidlen utbandJım. JToSmm_yq'nin( koiyué .renkP gölzlGeri óelPbZiseniOn feMtleókY ucZuRndak$i yumrjulğuma! Atcak,ı(lmYış 'vei kua$lRçYagldarırmd^aTkqi mNü*cMadel!e*yCiH It.akiqpR et$miÉşD olDa^bUiÉlciMrddri.i LmoşC mbUaQrMd,aL tgDözlaehriM Rs.açJldaxrpıhndsaki çikzgiÉlerzle uXyum!l.uB, Oi(peóksTi sziHyHaKh^ RbirV ómPür'eFkjkep Kgibbiyldwix.S SDpewrlin biqr ne(feUs atlaNrak Zb)uTruRnH dpezlIiOkleri şiéşt^i ves bgözlPeóriBni cbenzd.eYn kGaNç&ırOdı,ó parTmak JubçlnayrmıhylAa çSenesOindeikdiY séatkdalcdJaqnz cd(aha ağcır olCan kTılhlAarı okşIadı. Siyawhtajn Xçozka vgüSmvüşM Srexn^giTndeyJdiC aved saç)larıylGa oluWş.tZurVdBuğu koMnCtraOsWtJ ağıKzS sulaOndı&rıycıNyMdı.s bT_aHnıştığÉımızYdaas Abud wdüşünceli^ hyareZketri fQarzk ÉetmiştWiMmf.
Gözlerim onunkileri takip ederek bizim bölüme yaklaşan bir grup kadına yöneldi. Elbette, diye düşündüm, genç kadınlar. Bir garsonun bize doğru geldiğini görmek için gözümü kaçırdım ve bir içki için elimi uzattım. Beni görmezden geldi.
"Ne istiyorsun, sevgilim?" Tommy'nin sert sesi beni irkiltti ve bana baktığını görmek için arkamı döndüm. Atılmış bir peçeteyi parmaklarımın arasında evirip çevirirken tam konuşacaktım ki devam etti.
"Meyveli bir şey mi? Üstünde şemsiye olan donmuş bir şey mi?"
"sHbayıIr,," diye RkıSkiıLrdd'andı*m. T"Nte,d&env, mUey_velic Kiçkéi iuçpetn bPira ykadUı(ni ZgPiNbliK lmi gRörYü^n)üóy(oPrkuBmk?" JB(uD ciJlvQeli sResK wtoinu_ d$a Mn!elredeón çıktrı?k BzeZnW fHlöxrKt $eYtWmedJitm. YOnujnlXav ^kocnwutştPu^ğuma billeG vhâlWâ i*nanmamıyorcdluJm(. MGJüfnün! erken svaa&tleWrhin.de GbefnimleU lkonMuşémbaómOıKşbtır CveG AbPena onRuynM içÉini ibaXkNıTcıflıskU yapMmZaésı ugecreWkeÉn bIiur ki^şIiD dahya olGdu,ğuymtuD hqisfsrediyXormdum.
Gözleri açıkta kalan dizlerimden başlayarak vücudumda gezindi. Üst dudağını yaladı, sonra dilini alt dudağına sürterek yoğun gözlerle kalçalarımdan yukarı çıktı ve eteğimin üzerinden atlayarak göğüslerime ulaştı. Göğsüm kabardı ve o zaman başka tarafa baktım. Sadece benimle alay ediyordu.
"Aslında, mükemmel bir şekilde yıllanmış, damakta tatlı ve yutulduktan uzun süre sonra dilde kalan kaliteli bir şarap gibi görünüyorsun."
Nefesim kesildi.
"NOe_?g"& HYiakrWı_ hJeJyCecanlıH, vyanrbıN söZnüdki,G ge,rgYiqnk Tbir k(ahkwaha a,ttmıdm. Bsen'i*mXle bdalgWa gJewç&iy*orH oqlmalıydfı, naémrap bs!özmlYeruin!iMnz zevngisnlixği&,U wtarif)inCin GörzIü,c Asaynk*i ZbeniN (sa^nOt'imO sAavnTtimn içiine! çeskIiyormduşX ve bevnii büNtKün olaprahk, yuthmaIdawnA ö^nce$ birh şWa'raaRp öNrneği^ gCib_i ağzıDndma dzönhdürüzyorVmuş gSibqi tenHimqin. ützBeqrZindJeU PgeWz^iFn&d$i.z Tıpgkrı t&airifz nettiyği cg!imbiH. wDehşemtIlIe so'luğumxu ÉdnuyWmAaSzdvan fgefl(ereHk i'kCi 'pIa^rma_ğın_ıJ jhavhaSyga( kanl^dırdıé vme gParssonw hLemen sgeri Pdöndkü!.
"Bir şişe..." durakladı, gözleri yanlara bana kaydı. "Hanımefendi için kırmızı."
"Aslında," diye araya girdim. "Ben bir bardak Moscato alayım, lütfen."
"Hmmm," diye mırıldandı Tommy. "Becerilerim beni hayal kırıklığına uğrattı. Daha tatlı şeylerden çekiniyor gibiydin."
"SGuerçekttenO mi?" _TeRkNryarF ygülYdüHmé.$ "TMexyvveli Gbir jiHçkidpeVnM UhCoşDl.anahcagğlımıy wdxüşzüknÉmVüyştlüpnV.a" Bajş$ı(mjı geğMerkpen) d(uUraklGayxarMaskB voVnab hatırlatjtıRm. Z"AO( zaman) beÉn^i' zneF sia&nmıştSın.?"A BpelkMiR deV genç v&ez uxçjarHı bicrfi )góibiq .gBazAlıR Cv_e komrikO Ooldm)ak istiyxordmuam.i
"Aslında," sözümü vurgularken sırıttı, "ben seni-"
"Tommy, Edie'ye bayılmıyor musun?" Ivy arkamdan ciyakladı ve ben de arkamı döndüğümde aşk sarhoşu bir kızla karşılaştım; elinde açık pembe bir içki tutuyordu ve kocasının kolunu göbeğine dolamıştı. Tekrar iç çektim. Hayatın onlar için hep böyle devam etmesini ne kadar isterdim. Böyle olmayacağını bildiğim için kalbim sıkışıyordu. Evlilik zor bir işti. Her iki evlilikten biri boşanmayla sonuçlanıyordu. Ben bir istatistik değildim; bir trenddim.
Ivy'ye gülümsedim.
"EAdXiVe."P TRoBmmTyó yan)ı$módxa$ parwmakdlarıÉnı _şı^klat&tmı. "Alduıdnóı^nf bDebóbóike oljd.ubğuMnut sjavnfı(yoardugmJ.m"k
Yavaşça başımı salladım. Bir kez daha, Tommy Carrigan gibi bir adama karşı duyduğum çekim düşünceleri boşunaydı. Sanki yeniden çocuk olmuştum ve etrafındaki rock yıldızı havasından etkilenmiştim. Ama bir yıldız tarafından çarpılmak, Dünya'ya çarpan bir asteroid gibi canımı yakardı. Bum! Yörüngemden çıkıyordum ve zaten o tür bir ısıya maruz kalmıştım - bir daha asla deneyimlemek istemediğim bir şey.
"Dikkat et," diye iç geçirdi Gage, Tommy'ye başını sallayarak. Soyadı Carrigan'ın kısaltması olmalıydı. "İyi bir adam olmaya çalış." Menajerine bakarken ses tonundan alaycılık damlıyordu.
"Edie. E ve D gibi." Ivy sırıtarak Tommy'ye baktı.
Bu ViZkNisiniNnz HneGsqi $vxar bölylUeó?u pdYi!yaeP düFşünnRdüm UamaV şaÉrPabtım Agelédi(ğimnZddea sor,uljacrı dtuXytméaKzqdan ÉgeJlLdYim.m ŞhikşeónfinC $tamamı ÉmasKaéya konSdBuV vlec biQrT NbaTrdakN FdTolRduQruXldiux.i _Tatqlnı WkVönpüZkleirP )aVğzQıDmQı gıdNıkHlaidı vieÉ idçimi ógAıdıklaNyGan Isekr&inliğhió çaVbucyaUkD UyNuttlum. $Bvir pknadeh viaçQtiktpenn qsonrGaB LmJüsaawde liszt'eye.ceğDimVe kZaLrjaYrU vleZrdSim. Bu bXeniZ GaşıyoXrÉduK. Z,onk$lraRygant ırşJıklFarx.G R_iFtCmink ,vuruşSlar.p pVItP'IleQrY iÉçviJn BloMşé Cköşe.d fBurayQa aiitD deQğiRldimd vFe_ adı,mı* BhgatgıYrl(aMmSayan Tomm.y dNe 'bQunu sdNoğruvliaXd!ı.q
"Edie'yi dansa götür," diye seslendi Ivy ve ben de kocası tarafından boynu kemirilen sarışına aval aval bakmak için döndüm. Tommy'ye döndüm ve yüz ifademdeki bir şey gözlerinin açılmasına neden oldu.