Okrutna gra

The waves crashed against the cliffs of Nova Scotia with an almost musical rhythm, but Aria Morgan knew better. After three years of studying marine biology at the remote Blackrock Research Station, she had learned to distinguish between natural ocean sounds and something more... peculiar. Tonight, there was definitely something different in the water's song.

Standing on the observation deck of the research facility, her long dark hair whipping in the salty breeze, Aria focused her night vision binoculars on the churning waters below. The full moon cast an ethereal glow across the surface, making it easier to spot any unusual movement. That's when she saw it - a flash of iridescent scales, much too large to be any known fish species.

"You're out here late again," a deep voice spoke behind her. Dr. Nathaniel Cross, the facility's new head of cryptozoology, stood in the doorway. His presence had been causing quite a stir among the female staff since his arrival last month, with his storm-gray eyes and the mysterious scar that ran from his left temple to his jaw. But Aria had noticed something else about him - the way he always seemed to appear whenever the strange occurrences happened.

"There's something out there, Dr. Cross," Aria said, not taking her eyes off the water. "Something big."

"Please, call me Nate," he said, moving to stand beside her. His proximity sent an involuntary shiver down her spine that had nothing to do with the cold. "And I know. That's why I'm here."

Before Aria could question what he meant, a haunting melody drifted up from the waters below. It wasn't quite singing - more like an otherworldly humming that seemed to resonate in her very bones. To her surprise, she found herself taking an unconscious step toward the railing, drawn by the sound.

Nate's hand shot out, gripping her arm. "Don't listen too closely," he warned, his voice tight with concern. "They're hunting tonight."

"They?" Aria tried to shake off the melody's lingering effect. "Who are 'they'?"

Just then, a figure emerged from the waves - a woman with silvery skin and long, phosphorescent hair. Her eyes glowed with an unnatural blue light, and when she opened her mouth to continue her song, Aria saw rows of sharp, pearl-like teeth. The creature's beauty was both terrifying and mesmerizing.

"Sirens," Nate whispered, his grip on Aria's arm tightening. "Real ones. Not the sanitized versions from your fairy tales."

The siren's gaze locked onto them, and her song changed, becoming more focused, more enticing. Aria felt Nate tense beside her, and when she looked at him, she was shocked to see his eyes had taken on a silvery sheen, reflecting the moonlight like a cat's.

"We need to get inside," he said through gritted teeth, though he seemed to be fighting the urge to move closer to the railing himself. "Now."

But as they turned to leave, Aria caught sight of something in the water that made her blood run cold. Dozens of glowing eyes had appeared beneath the waves, and more figures were rising to the surface. Their songs began to intertwine, creating a symphony of supernatural beauty and terror.

"Dr. Cross... Nate," Aria's voice trembled slightly. "What's really going on at this facility?"

He finally turned to look at her fully, and in the moonlight, she could see that his scar was glowing with a faint blue light. "It's not just a research station, Aria. It's a containment facility. We monitor and protect humanity from ancient creatures that most people think are myths. And right now," he glanced back at the water where more sirens were emerging, "something has disturbed them. Something that hasn't happened in over a hundred years."

"What?" Aria asked, though part of her feared the answer.

"They're looking for their lost queen," Nate's voice was grim. "And for some reason, they think she's here."

A particularly powerful wave crashed against the cliffs, sending spray high enough to reach the observation deck. As the droplets hit Aria's skin, she felt a strange tingling sensation, and for just a moment, her reflection in the window showed her eyes glowing with the same ethereal blue light as the creatures below.

Nate saw it too. His expression shifted from concern to something more complex - fear, fascination, and what looked almost like recognition. "We need to talk," he said quietly. "About your mother. About why you were really assigned to this facility. And about why you've always felt so drawn to the sea."

The siren's song grew louder, more insistent, and Aria felt something stir within her - ancient memories that couldn't possibly be her own, yet somehow were. As she followed Nate inside, one thought kept repeating in her mind: her life as she knew it was about to change forever, and there would be no going back to the simple world of marine biology and research papers.

Behind them, the sirens continued their haunting chorus, their songs now carrying a note of triumph. They had found what they were looking for.

The facility's underground laboratory was a maze of steel and glass, illuminated by harsh fluorescent lights that made everything look clinical and cold. Aria followed Nate through a series of security checkpoints, each requiring increasingly complex biometric scans. Her mind was still reeling from the events on the observation deck, the sirens' song echoing in her memory.

        "How long have you known?" she finally asked as they entered what appeared to be his private office. Unlike the sterile corridors outside, this room was filled with artifacts that looked ancient - shells with strange markings, crystals that seemed to pulse with their own inner light, and walls covered in charts mapping underwater ley lines.

        Nate moved to a heavily secured cabinet, his fingers dancing across a complex lock. "Since the moment you arrived at Blackrock. Your bio-readings were... unique." He pulled out a thick file with her name on it. "But your mother knew long before that."

        "My mother?" Aria's voice cracked. "She died when I was three. All I have are some photos and my father's stories about her love for the ocean."

        "Your mother didn't die, Aria." Nate's voice was gentle but firm as he placed an old photograph on his desk. "She returned."

        The photograph showed a woman standing on these very cliffs, her wild dark hair streaming in the wind. She looked exactly like Aria, except for her eyes - they held that same otherworldly blue glow Aria had seen in her own reflection moments ago.

        "That's impossible," Aria whispered, but even as she spoke, memories began to surface - the way she could hold her breath for impossibly long periods, her uncanny ability to predict storms, the strange songs that sometimes filled her dreams.

        Suddenly, the lights flickered, and a low vibration ran through the building. Nate's expression turned serious. "They're testing the barriers," he said, moving to a bank of monitors showing underwater footage. Multiple figures darted past the cameras, their movements too quick and graceful to be human.

        "What barriers?" Aria asked, joining him at the monitors.

        "Electromagnetic fields designed to keep them at bay. But with their queen so close..." He glanced at her meaningfully. "They're stronger than usual."

        "I am not their queen," Aria said firmly, though something deep inside her stirred at the words.

        "No, but you're her daughter. The first successful hybrid in centuries." Nate pulled up more files on his computer. "Your mother was their queen, and when she fell in love with your father, it created a diplomatic crisis. A siren queen choosing a human was unprecedented."

        The vibrations grew stronger, and somewhere in the facility, an alarm began to sound. On the monitors, the sirens' movements became more coordinated, more purposeful.

        "They're not just testing anymore," Nate muttered. He grabbed what looked like an ancient trident from a wall display. "They're breaking through."

        Aria's head suddenly filled with voices - not speaking English, but a fluid, musical language she somehow understood. They were calling to her, telling her to come home, to take her rightful place.

        "Make it stop," she gasped, pressing her hands to her temples.

        Nate reached for her, but stopped short when he saw her eyes - they were glowing brighter now, and her skin had taken on a slight iridescent sheen. "Fight it, Aria. You're not just one of them. You're both human and siren. That's what makes you special."

        The facility shook more violently, and the lights went out completely. In the darkness, Nate's eyes glowed silver again, and Aria could finally ask the question that had been nagging at her.

        "What are you?" she whispered. "You're not entirely human either, are you?"

        Before he could answer, the reinforced windows of his office exploded inward in a shower of glass and seawater. In the opening hovered three sirens, their beauty terrible and magnificent. The one in the center spoke, her voice carrying both authority and disdain.

        "Step away from the princess, Guardian. She belongs with her people."

        Nate raised the trident, which began to glow with an electric blue light. "She belongs where she chooses to belong."

        As seawater swirled around them, Aria felt power surge through her body - raw, ancient, and demanding to be released. She had a choice to make, but first, she needed answers.

        "Tell me everything," she said, her voice carrying a new note of command that surprised even her. "About my mother, about what you are," she looked at Nate, "and about why I'm really here."

        The siren queen smiled, showing those pearl-like teeth. "Oh, little princess. You're here because a war is coming. And you," her glow intensified, "are the key to everything."

The seawater swirling around Aria's feet felt alive, responding to her emotions like an extension of her body. The three sirens remained suspended in the shattered window frame, their ethereal forms casting an otherworldly glow throughout Nate's flooded office. The lead siren - who had introduced herself as Cordelia, First General of the Deep Realm - watched her with ancient eyes that held both wisdom and cunning.

        "Your mother's choice started this war," Cordelia said, her voice carrying the rhythm of waves. "When she chose your father, she didn't just abandon her throne - she disrupted a balance that had existed for millennia. The Deep Realm has been without a true queen for twenty years, and the dark ones grow bolder each day."

        "The dark ones?" Aria asked, acutely aware of Nate's tension beside her, his grip tightening on the glowing trident.

        "The Abyssal Court," Nate answered grimly. "Think of them as your people's darker cousins. While the sirens of the Deep Realm protect the oceans, the Abyssal Court seeks to corrupt them. Without a queen's power to maintain the barriers..."

        "They're breaking free," Cordelia finished. "Even now, they gather in the deep trenches, preparing for war. Only a queen's song can reinforce the ancient seals."

        Aria felt the weight of their expectations pressing down on her like the ocean itself. "And you think I can do this? I don't even know how to control whatever... this is." She gestured to her still-glowing skin.

        "That's why I'm here," a new voice spoke from the doorway. Aria turned to see a woman she'd only known from photographs - her mother. Nerissa, former queen of the Deep Realm, stood in the threshold, looking exactly as she had twenty years ago. Her presence made the very air vibrate with power.

        "Mom?" Aria whispered, emotions warring inside her.

        Nerissa's eyes - the same otherworldly blue as Aria's now were - filled with tears. "My daughter. My beautiful, brave daughter. I'm so sorry I had to leave you, but it was the only way to keep you safe while your powers matured."

        "Safe from what?" Aria demanded, anger suddenly surging through her. The water around her feet began to churn in response.

        "From those who would use you," Nate interjected, his voice carrying an edge of bitterness. "The Guardians weren't always noble protectors, Aria. Some believed that controlling a hybrid princess would give them power over both realms."

        "Like your father did?" Nerissa's voice turned cold as she addressed Nate. "Is that why you're so close to my daughter? Following in Marcus Cross's footsteps?"

        The tension in the room sparked like electricity. Nate's silver eyes flashed dangerously. "I am not my father."

        "Enough!" Aria's voice carried a new power, making everyone in the room freeze. The water around her feet rose in spiraling columns, responding to her command. "I want the truth. All of it. No more cryptic warnings or half-answers."

        Suddenly, the facility's emergency sirens blared to life. On Nate's monitors, dark shapes appeared in the deeper waters - humanoid figures with shark-like features and glowing red eyes.

        "The Abyssal Court," Cordelia hissed. "They've found us."

        "They found her," Nerissa corrected, moving to Aria's side. "They can sense your awakening power, daughter. We're out of time."

        The facility shuddered as something massive struck it from below. Through the broken window, Aria could see dark forms rising from the depths, their movements predatory and purposeful. The water around her feet turned ice-cold.

        "You have to choose now," Nate said urgently. "But know this - whatever you decide, I'll stand with you." His eyes met hers, and in them she saw not just duty or ambition, but something deeper, something personal.

        "As touching as that is, Guardian," Cordelia interrupted, "she needs to come with us. Only in the Deep Realm can she learn to control her powers in time."

        Another impact rocked the facility. In the distance, Aria could hear screams - the research staff, she realized with horror. They were unprotected, unaware of what was really happening.

        "I won't let innocent people die," Aria declared, feeling strength flow through her. "Mom, Cordelia - help me protect the facility. Nate..." she turned to him, "teach me how to fight."

        "Always choosing both worlds," Nerissa murmured, a mix of pride and worry in her voice. "Just like your mother."

        As the Abyssal Court's forces surrounded the facility, Aria felt something click into place inside her. She was neither fully human nor fully siren, neither wholly of land nor of sea. But perhaps that's exactly what both worlds needed.

        "Well then," she said, as power coursed through her veins and the song of the sea filled her mind, "let's show these dark ones what a hybrid princess can do."

        The water around her erupted upward, turning into a swirling shield of liquid crystal, just as the first of the dark figures burst through the facility's lower levels. The war for two worlds was about to begin, and Aria stood at its center, with a Guardian at her side and the power of two realms flowing through her blood.

The next few minutes dissolved into chaos. The Abyssal Court's warriors crashed through the facility's lower levels like a dark tide, their shark-like features twisted into snarls of hunger and hatred. Aria's crystalline water shield held against the first wave, but she could feel their darkness pressing against her power, trying to corrupt it.

        "Channel your emotions through the water," Nerissa instructed, her own powers creating whirlpools that trapped several attackers. "The sea responds to authentic feeling, not just will."

        Nate moved with inhuman grace, the trident in his hands leaving trails of electric blue energy as he fought. "We need to evacuate the research staff," he called out between strikes. "They're gathering near the main lab."

        Aria closed her eyes for a moment, and suddenly she could feel every drop of water in the facility - in the pipes, in the air, in human bodies. The awareness was overwhelming. "I can feel them," she gasped. "Everyone. Everything."

        "That's your queen's sense awakening," Cordelia explained, her own song turning violent as she fought. "You're connecting to your realm."

        An explosion rocked the lower level, and through her new awareness, Aria felt something massive entering the facility. The temperature of the water dropped dramatically, and even the sirens looked concerned.

        "Thalassos," Nerissa whispered, fear evident in her voice. "The Abyssal Prince himself."

        Through the broken floor emerged a figure that seemed made of living darkness. Unlike his warriors, Prince Thalassos appeared almost human, devastatingly beautiful in a cruel way. His eyes were the color of the deepest ocean trenches, and when he smiled, his teeth gleamed like black pearls.

        "The little princess awakens," his voice was like the crushing depths given sound. "How convenient. I was afraid I'd have to wait longer to claim my bride."

        "Bride?" Aria and Nate spoke simultaneously, his voice sharp with anger, hers with shock.

        "Did they not tell you?" Thalassos moved closer, his presence making the water around him turn black. "The only way to truly end the war between our courts is through union. Your mother refused me twenty years ago. But you..." his dark eyes roamed over her face, "you're even more powerful than she was."

        Nate stepped between them, the trident glowing brighter. "She's not a prize to be claimed, Thalassos."

        The Abyssal Prince's laugh was like ice cracking. "Ah, the Guardian speaks. Tell me, son of Marcus Cross, does your protection come from duty... or jealousy?"

        Before anyone could respond, a scream echoed from the main lab. Through her water sense, Aria felt the research staff's terror as more Abyssal warriors surrounded them.

        "Choose quickly, princess," Thalassos said smoothly. "Surrender to me, and I'll spare them all. Refuse, and watch your human friends feed my warriors."

        Aria felt rage build inside her - pure, hot, and powerful. The water around her began to glow, not with her mother's blue light or Thalassos's darkness, but with a brilliant purple that seemed to combine both aspects of her nature.

        "You want an answer?" Her voice carried the crash of waves and the strength of tidepools. "Here it is."

        She thrust her hands forward, and every drop of water in the facility responded. It rose from pipes, condensed from air, pulled from the sea itself. But instead of attacking, it began to sing - a new song, neither fully siren nor fully human, but something entirely unique.

        The Abyssal warriors closest to her began to writhe, their corrupted forms starting to purify under her hybrid power. Thalassos's eyes widened in genuine surprise, then narrowed in fury.

        "Impossible," he snarled. "No one can purify the Abyssal taint!"

        "She's not no one," Nate said, pride evident in his voice. "She's both of your worlds, and neither. And that makes her stronger than either."

        Aria's song grew stronger, and she felt Nate's energy joining with hers, the Guardian's power amplifying her own. Her mother and Cordelia added their voices, creating a harmony that made the very foundations of the facility vibrate.

        But Thalassos wasn't finished. With a roar of rage, he released his own power - a wave of such absolute darkness that it threatened to swallow all light. "If I cannot have you," he growled, "then no one will!"

        The two forces met in a spectacular clash of energy. In that moment, as purple light battled primordial darkness, Aria felt something else stirring in the depths beneath the facility - something ancient and powerful, awakened by their battle.

        "The Leviathan," Nerissa breathed. "The battle... it's waking the ancient ones."

        As if in response, a deep rumble shook the entire ocean floor, and everyone - siren, human, and Abyssal alike - froze in sudden, instinctive fear.

        In the brief silence, Aria heard Nate whisper, "Whatever happens next, Aria, know that I-"

        But his words were cut off as the floor beneath them cracked open, and the true power of the deep made its presence known. The war between courts had awakened something far older and more dangerous than any of them had imagined.

        And deep in her soul, Aria knew - this was only the beginning.

Prolog (1)

PROLOG
Fale rozbijają się o pusty brzeg, przywołując mnie niewidzialnymi ramionami, a moje stopy przesuwają się w stronę lodowatej wody, jakby ciągnięto mnie za sznurek. Jestem zdrętwiały w środku. Wydrążony na zewnątrz. I chcę tylko zakończyć tę... szaradę, jaką jest moje tak zwane życie.
Nie pamiętam czasu w moich siedemnastu latach na tej ziemi, gdzie miałem wolną wolę. Gdzie każdy aspekt mojego życia nie był kontrolowany i zaplanowany.
Ip sÉkoHńdcHzyłKeZmH.j
Skończyłem z maską, którą nie mam wyboru, ale muszę nosić.
Skończyłem z elitarnym gównem, w którym jestem zmuszony uczestniczyć.
Skończyłem z tym potworem, który nazywa siebie moim ojcem.
CPhc(ęc Qsi!ę wyydos)taLć,Z aY Lbur*zlGiwte m$oOrJze $oMferuVjze HmPi OzUbÉawyieUnie.V ,LedcwQo 'czuLjdęk śYmIiexrLtedlpniqe znimdnJąb UwodUę,* !kwtSóraf Owi$ruuhjeA whokéółÉ fmZoich Zkfoyst)ek jTak zkGuszmącra tpieszczottay nislzczy*cFieDlBsk_iYeFgPoR $kQochXabnka. MógjP jetd$wtaXbnPyF svzl,aifrrmok Kodf&eÉrujej anXigedwielkÉą otchroVnę Lp&rzvedN égomr^z.kwi(mM wPiyatreWm', kt_óZr,y_ .owielwah Vmoje Hdcług*ite JciOeDmnet &włXotsy kwnokół OtHw$arbzy,,Y aC Qgfęssi!az .skórkéa Ck*łujVeU mhnviGe& w każudGymA ómiFejscui,i bgdzie gjesnt LoKdslłToniFęta..
Wchodzę dalej do wody, moje ciało drży i trzęsie się, gdy dzikie fale dotykają moich łydek. Niesamowity głos odbija się w moim umyśle, wzywając mnie do zatrzymania się.
Nalegając, bym się cofnął.
Błagając mnie, bym się nie poddawał.
SiugeruSjep, Ożex Wmój śmw^iGatY *wbk*rótce csię zKmiHenLi.!
Ignoruję ten drwiący głos, przechylając głowę do góry, obserwując półksiężyc na ciemnym nocnym niebie, rzucający dziwnie ukształtowane cienie na ziemię poniżej. Moje uszy kłują na dźwięk chlapania za mną, a moje serce bije szybciej, gdy adrenalina kursuje przez moje żyły, ale nie odwracam się.
"Hej. Wszystko w porządku?" pyta głęboki męski głos z bliska.
Stoję po kolana w lodowatej wodzie w środku nocy w minusowym ubraniu. Czy, kurwa, wygląda na to, że nic mi nie jest? Moje chrapliwe alter ego mentalnie odpowiada na jego pytanie, ale ja pozostaję niemy. Nie mogę zebrać energii, żeby się odezwać, ani żeby się przejmować tym, co ten nieznajomy o mnie myśli.
CHhCcęS !tdylHkÉos, żeHbYy vsyovbie 'pCoGspzeZdłé. VŻvebOy lzos(tXaHwiłV mn!ineN w bspokojzuI. jŻeibOy pcho,cbimaiż dagł mMiÉ tDoM.^
Ale nie ma takiego szczęścia.
Brodząc w wodzie, jego ciemny kształt ociera się o moje ramię, gdy porusza się wokół mnie, ustawiając się bezpośrednio na linii mojego wzroku, więc nie mam wyboru, jak tylko na niego patrzeć.
Migotliwe ciepło wstępuje w moją klatkę piersiową, gdy wpatruję się w duszne brązowe oczy, które są tak głębokie, że prawie czarne. Blask księżyca rzuca cień wokół jego postaci, podkreślając jego męskie piękno w całej okazałości. Ma na sobie nisko wiszące bawełniane szorty i nic więcej. Jego naga klatka piersiowa jest imponującym dziełem sztuki, które mówi o niesamowitym poświęceniu na siłowni. Jego wycięte abs są tak ostre, że wyglądają jak namalowane. Ale to tatuaże na jego klatce piersiowej i dolnych ramionach przykuwają moją uwagę. Żaden z chłopaków z Rydeville High nie odważyłby się pokryć swojej skóry tuszem. Nie pasowałoby to do ich reputacji, którą tak starannie kultywowali, ani do planów ich obleśnych rodziców dotyczących ich przyszłości. Elita nie marzyłaby o zniżeniu się do czegoś tak prowincjonalnego.
Tesn! dfakceNt GjVekst enigImąk,d aR wkei mAnieI NzGapwalOaY wsię xpie!rTwszAa XiqskrDa xcCiekJatwPolśhci.X
Moje oczy wędrują w górę jego rozkosznego torsu, ponownie skupiając się na jego twarzy. Obserwuje mnie uważnie. Pochłania moje spojrzenie, jakby chciał pogrzebać głęboko we mnie i rozgryźć mnie. Moje palce swędzą, by przejechać po cienkiej warstwie zarostu zdobiącego jego brodę i linię szczęki. Żeby pomieszać jego włosy, które są długie na górze i ścięte blisko czaszki po obu stronach. Pragnienie, by zbadać jego wyrzeźbione kości policzkowe i posmakować jego pełnych ust, uderza mnie znikąd, przypominając mi, że wciąż żyję.
Nie mogę sobie przypomnieć, żebym kiedykolwiek miała tak silną, fizyczną reakcję na faceta na jego widok. Żaden z chłopaków w domu nie wpłynął na mnie tak silnie, z wyjątkiem Trenta - on sprawia, że moja skóra zaczyna się czołgać przy najdelikatniejszym spojrzeniu - ale to jest zupełne przeciwieństwo.
Jedno spojrzenie tego nieznajomego podgrzewa moją krew i wzbudza pożądanie nisko w moim brzuchu. Kręcę głową na boki, zaintrygowana i podniecona, moja poprzednia autodestrukcyjna misja została zapomniana.
Nqie rJozlmjaKwBiaXmUy.É Pog prjos*tu& pamtrztymyZ ónap JsFiebmireg óis ppNrą,d e&leDk,tsróyHczny młDadDujVe mkałąm ppruzóesctOrzóe_ń$ mimędGzyl nami.d MAoje _cBiWa&łéo dwymł,anqi.ab vsię' zge CstanuC póMłtkoHmpensFaQcj*i., KaQ mDni)e( ljestw rWównHijeW gsorhąco iN zki$mno*. HPr,zecho(dszic HmAnipeQ fdCreIszzCcz, yaL jya ow,ijgam ramIiUonuaÉ WwokółV mojeMj szcbzgupłezjS séyDlVwieJtkiG,U QdeWspe,rIaZcIko épr^óbOujHądc fo'deprczLe*ć gYryząmcei ziLmne powietRrzNeW,ó jkótPóCr'e wldziIera się nXa moYjfąN bNlaudąO $skórnę.G
"Musisz się ogrzać". Nieznajomy wyciąga rękę. "Chodź ze mną."
Owijam moją rękę wokół jego bez wahania i drepczemy przez wodę z powrotem w kierunku brzegu. Jego zrogowaciała dłoń jest twarda na mojej skórze, wysyłając lawinę ognistych mrowień w górę i w dół mojego ramienia. Nie odzywamy się, gdy wychodzimy z morza, idąc przez wilgotny piasek w kierunku małego drewnianego domku w niedalekiej odległości. Nie zauważyłem jej, kiedy po raz pierwszy dotarłem na miejsce, ponieważ miałem pojedyncze skupienie.
Cienki strumień dymu wypełza z wąskiego komina, a ja obserwuję chmurne spirale z fascynacją, gdy idziemy ręka w rękę w kierunku schludnej drewnianej konstrukcji. W oddali rozległa rezydencja zajmuje pierwszorzędną nieruchomość, zanurzoną w ciemności o tak późnej porze.
PoYpsyscBha otwGarht*e dUrnzhwLi, oFdsuwrają&cS Ési.ę,p ObyBmP mJogłCau we)jFśrćH pie_rówFsdztaÉ. nPxodmu(cZhQ Fc'ievpHłab éuMderdza !mnKibeR w BtMwarzó omdó Xryyczą&ceFg_oA Zoétnw$ar,tUegot NogBniHa, qaa (m^odj$e cwinało ZreslyaksukjJeN swimęn tpyou drjazL pCihertwszyó !od XwiJelu NdnBi. MDÉoMm_ek Njest małpy, aglte spxrzxyt)u&l.ny ril &pVrzyjazznnyJ. W hgłównym pomidejszcVzefniuA zinajd$ucje $s_iYęI Wkhovmhpaktaomwma) kuchniaL lz GkmuchednÉkząi,r zlceuwNemT Yi dłyugim UblaRtenmm zf PtrqzNemaé rsato*łlkaaPmi. ^Po UpraweOj JsOtkréonciZeH zxnaéj$duje^ sięx trz'yqoshobPoUwa! kaInapaU ustaéwixo'nhaÉ ApprczedZ stGouliRkWikem. kawcowyKm is telleBwidzzoCrde$m) rz^amontobw_any^mT na śRcilaFn,ie rnaYd koZmiKnkaieCm.h JB_oDczmnyev hpHomqiAegsDz,czenie PsZugerujle) sypIizaélnięn Gzc Młazjie.nVkSąB etnS dsuNit$ex Ri tod Bjte*st Pzakrues pDrkzie'sLtMrzMenOi.
Moja sypialnia jest większa niż cały ten domek, ale nie jest w połowie tak zachęcająca.
Jasny dywanik spoczywający na lakierowanej podłodze z twardego drewna, miękka kolorowa narzuta na kanapie i obfitość żywych poduszek wprowadzają komfortowy, żywy nastrój. Stary regał schowany w rogu między ścianą a drzwiami jest pełen książek, DVD i pamiątek, tworząc domową atmosferę. Jedyne światło pochodzi z migoczących płomieni ognia i staromodnej lampy na stoliku do kawy.

Prolog (2)

Zamyka drzwi i kieruje mnie przed ogień. Na autopilocie podnoszę dłonie, rozkoszując się ciepłem, które otula moją zziębniętą skórę. Przesuwa się za mną, ale nie odwracam się, żeby spojrzeć. Staję przed ogniem, pozwalając mu rozmrozić moje zamrożone kończyny i złamać warstwę lodu otaczającą moje serce.
"Usiądź", nakazuje tym swoim chropowatym głosem, drapując koc wokół mojej górnej części ciała.
Bez słowa zapadam się pod ziemię, przysuwając kolana do piersi i patrząc na niego. On opada przede mną, delikatnie rozchylając moje nogi, przyciągając jedną do swoich kolan, gdy osusza moją wilgotną skórę miękkim niebieskim ręcznikiem. Wpatrujemy się w siebie, gdy suszy zarówno moje stopy, jak i nogi, a to samo pociągnięcie z wcześniej pulsuje między nami, oddając jakieś niewidzialne połączenie.
"HCzPuóję,* że zngam HcrięW askIądFś, aH djVednakC niagZdym NwczteSśnieWji ^cyiZę nNiem wid)zBiałZe.m" - pLrWzyzGnsahj*ęs, pw zkóoYńócqu znaWjdubjąDcF sqw&ójY Ygł)oDs.
Zatrzymuje się z rękami na moich nogach, przeszywając moje spojrzenie swoim intensywnym, czekoladowym kolorem. "Wiem", mówi po kilku uderzeniach.
Kiedy odrzuca ręcznik na bok, przesuwam się bliżej niego, siadając na kolanach z ciałem opartym na kostkach. Trzymam oczy zamknięte na jego oczach, gdy sięgam w górę i dotykam ogolonego boku jego głowy, moje palce wędrują po aksamitnie miękkich włosach, śledząc krawędź jego tatuażu na czaszce. Na zewnątrz było zbyt ciemno, żeby to zauważyć, ale teraz jestem jeszcze bardziej zaintrygowana tym nieuchwytnym, gorącym nieznajomym, który pojawił się znikąd, żeby mnie uratować.
Tatuaż jest w kształcie krzyża i zastanawiam się, czy symbolika oznacza dla niego coś osobistego. Wiem tylko, że jest seksowny jak diabli, a moje ciało naturalnie odpowiada na niego, wyginając się bliżej.
OdÉcmią.gCa jmmoją érnę)k,ęY roda &swojej Lgałowry, sqktłuadda*jLąc lekfkHi j,akz piórkoA poxciaAłjuwnCeké xnaQ wrlaRżBliWweUj skWórzRe .mLoujAeug$o nazdgarfsLtkaO, aC jJa zcFzNuyj!ę 'jego c(zuBłyr FdontWyck a^ż Cp^o czuqbki. ^palców.F JtegGo deflJi_kraWtCnyt )d&otiyZk jhesOtj Cw beHz!pqoścredAntiém kGoWnQtrCaśgciyeé zD 'jeg*oY ost.rzyim cwQysgląwdem.É ,ZW Djego GzcdgeDfihnicoGwanym _abAséefm,U Bw&yibrzuGszonBy.mi bizcMepsa'min i ApCogkrytmąO qaDtrame)ntem tophailAoYną FsÉkórr'ąx,H wGyAgélą^da jbaTka FkCwintveRsencjMa z.łveHgroS HchFłopcla,s !przewdp ukStVórlyimA khakż^dgai dIzietw*cCzyn)a j(eZst Ro)strz$eYg^ajna!.w "IDla!c,z&e,goU 'tJaQm NbyłeLś?("b payZtpa, u,tbrfzAymxujGąc( sswoRje Sspóomjrzdenieu QzpaDmkQnióętóem znWa 'moNihmY.U
Mógłbym kłamać, ale jestem zmęczony wszystkimi kłamstwami.
Jestem zmęczona mówieniem tego, czego się oczekuje i udawaniem kogoś, kim nie jestem.
"Nie chciałem już czuć".
Jecstl Mbrz$eÉmienna WpIauWzMa, (gkd!yG wpat'rDu^je !siqęf we ymWnyi_e, ZbteHz $wątspgie_niab zBa(slta&nawziazjwąc sihę!,O czyn mtiał&e,m rn^a my!śzli &to Ész&czSeUraze. z"C.oY by)śó zrobi)ł,Y RgNdLybZym cuięF Vniye bzauwWaXżHyVł?"v pyta,& wc^iążg prFóJbruFjąc smnieÉ rozOgrhyBźćK.
Wzruszam ramionami. "Najprawdopodobniej kontynuowałbym spacer." Pozwoliłem, by morze mnie zabrało, tak jak pierwotnie zamierzałem, gdy dałem Oscarowi, mojemu ochroniarzowi, szansę i przyjechałem tutaj.
"Kim jesteś? Jak masz na imię?"
Wybieram jego twarz, decydując się na prawdę ponownie. "Jestem nikim. Jestem niewidzialny. Nie istnieję poza wykonywaniem ich poleceń".
LekkYa_ PzQmaxrsWzcztkCa émYarvszScPzVy jFekgo AbqrwiN.M "JfeHśilil mma&sz kGłompkotyW.V Jeślyi-"
"Nie rób tego." Przecinam go. "Nie chcę o tym rozmawiać."
Cisza pochłania nas przez kilka uderzeń. "Czego chcesz?" pyta, jego głos opuszcza karb, brzmiąc całkowicie uwodzicielsko, chociaż nie jestem pewien, czy to celowe, czy nie.
"Chcę poczuć coś prawdziwego," odpowiadam bez niepewności. "Chcę puścić te łańcuchy, które wiążą moje ciało. Poczuć, że mam kontrolę, nawet jeśli to tylko złudzenie." Moje oczy pozostają zamknięte na jego, a elektryczność znów trzaska w powietrzu.
SpolglądBa w jgóMrlę hiU wI zd$ół !pDo Omoiém cwiReClie, bj(ego ZgorJące spao_jGrhzegnie zaHtrzyOmujGe zsixę* ina mHoj'eDj kilKatace& pieYrsiÉoMwejf,g k*iedlyé rmYoj(eT sGutSkiM $twyacrdPnbiGejląg.u ,Jego éoczy pIrzeNlatFuijAą 'd^oM BmfoHicRh jusWt,t zpangiQm sobMlizujec warJgYiO i piryzZe^ciągpaD GsAwyó&jd .wizrolk lw górę.i RJOegjoz olczTy $wiéerGcą* HsUiUę FwS amNojueh, at qmoUthyl'e rfodzprCa(szCaajKą sFię Zw wméojej kclastGcDe pLiersDioDwemj*, XmÉoj.e DseFrce bTije_ rcaoraXzg sHzKyAbciejj,l ggdyM mojVe ciałMo VogArzheXwIaj Ysięy ówk JzwuRpbeYłnSie Dnoéwzyc s)poVsóólbK.! "MVoKgęC pomómc ÉwP htqymu.'"
Tym razem nie ma wątpliwości co do jego intencji, a mój rdzeń boli z potrzeby. Moje spojrzenie wwierca się w jego oczy, rzutując moją akceptację i pozwolenie.
Powoli przytakuje, wciąga mnie na swoje kolana, okrążając ramionami moją talię. "Jesteś pewna?"
Kiwam głową. "Proszę, spraw, żebym poczuła się żywa. Spraw, bym poczuła się jak ja. Przypomnij mi, dlaczego powinnam żyć."
Tob sKzaleństwoI.K
Nie znam go.
On nie zna mnie.
Ale w tej chwili czuję większą nadzieję niż przez lata.
PowoDlKib Ozb'liża swojIąl AtXw^ar_z doó tmpojReNj,c Tm$usxkÉająVcB dwJaqrgéa)mi monjea uasta.r jZa^myka)mÉ oKcz^yp, ygd*yn fmcojAen ciałQo z!wiIsia zO uFlgsąÉ.l Zla!rzuTcIanjącs praNm&ion$a na éje^gko, ÉszyUjęx,É qod$chMyulqa&mZ gWłCow$ę, Ag$dyP onG p!iueśyc!iS !m!oPjHe buzsXta xsgwoimSiO sboczgyYsDtjymir wargRamiI.v SJeDgo Tp)ozcavłUuónXeKki ljest niespAiÉesóznqym OiR $pnexłsefnU uZwhiYelubgieKnviza. rJeDgFoJ éusKtca! por*usuzająH GssiAęP unOiFespiéeswzsniFeL qi uywodzUicMieQlFsókóo. )w OsptosuPnOk,u do( ImoiBcnh, qaX rtHen pocałungekK xjest niceCp.oLdXobhnJy dWo (żadnrego,, Cj$akiegÉo xkgieFdykJoFlwAie$k Fdboświadbcazył^amL.
Trent całuje z latami skumulowanego gniewu i agresji za swoimi karzącymi wargami i to sprawia, że czuję się martwa w środku. Czułe pocałunki tego nieznajomego rozplątują węzły, które zwykle skręcają się w moich wnętrzach, przebijają się przez ściany, które zamykają moje serce, pozwalając ciepłu i przyjemności wtargnąć do każdej części mnie.
Łączę moje usta i ciało z jego ciałem, obejmując jego biodra i sapiąc, gdy jego twarda długość dotyka najbardziej miękkiej części mnie. Kołysze delikatnie biodrami w fachowych, miarowych ruchach, a buchające pożądanie wystrzeliwuje we mnie, wyprzedzając logikę, ostrzeżenia i zdrowy rozsądek.
Nie powinnam robić tego tutaj z jakimś facetem, którego nie znam.
To ionbTuhrzhyłoby! mo^jÉegoD wofjcca, _mo&jneago Qbtr!ataH blriźniaSkZa, nDreéwc, iS mYojleSgo^ knarLzVeRczkonevgZoq,$ 'Trentah,D g^dpybyP nminFieq tzNobacz'ySlui,* aleó t,aS mqyśIl téyglXk_o mn!iQe npoBbCupdzla,$ ww(zéma(cnixasjąÉcx SmojeS phokstaunXowile&niBeB.D
Staje, trzymając mnie przy sobie, a ja zaciskam nogi wokół jego talii, gdy idzie w stronę sypialni. Nasze usta nigdy się nie rozdzielają, gdy opuszcza mnie na łóżko i stopniowo zrzucamy nasze zewnętrzne warstwy.
Nigdy wcześniej nie byłam naga przed żadnym facetem. Trent wielokrotnie próbuje rozebrać mnie do naga, ale ja z przyjemnością mu odmawiam. Teraz rozkładam nogi dla tego pięknego, krzepkiego nieznajomego, bez cienia nerwów czy bezbronności, podziwiając jego wspaniałe ciało, gdy on wyciąga prezerwatywę z szafki nocnej i nawija ją na swoją imponującą długość.
Nie rozmawiamy, ale słowa są zbędne. Osiada między moimi udami, zbliżając swoje gorące usta do mojej cipki, a ja prawie podnoszę się z łóżka, gdy pożera mnie swoim językiem i palcami, szybko doprowadzając mnie do krawędzi.

Prolog (3)

Żaden mężczyzna nigdy wcześniej nie zrobił mi tego, a przyjemne doznania płynące przez moje ciało są zupełnie nowe. Kiedy schodzę z najlepszego orgazmu w moim życiu, on wspina się po mnie, całując mnie namiętnie, podczas gdy jego ręce pieszczą moje małe piersi. Jego szorstkie palce muskają moje sutki, jakby skubał struny w gitarze, zręcznie je zwijając, aż stają się napiętymi szczytami, i nie mija wiele czasu, gdy znów wiję się w potrzebie.
Pozycjonuje się przy moim wejściu, przeciągając się, by spojrzeć na mnie. "Czy jesteś pewna, że to jest to, czego chcesz?" pyta, a kolejny mały chip topi się z bloku wokół mojego serca.
Nikt nigdy nie dbał o to, aby zapytać mnie, czego potrzebuję lub czego chcę, a łzy kłują moje oczy na oczywistą troskę w jego oczach.
"wTaOk.n nCRhHcę to mzÉrobić z toTbąh"c.
Jego oczy są przyklejone do moich, gdy powoli wsuwa się we mnie. Zatrzymuje się w połowie drogi, zamiatając palcami po moim policzku. "Jesteś taka piękna." Wbija się jeszcze trochę. "I taka ciasna." Napina swoją szczękę i mogę powiedzieć, że zachowuje ostrożność. Kiedy wsuwa się trochę bardziej, ostre ukłucie bólu przeszywa mnie na wskroś, a ja się krzywię.
Jego oczy otwierają się szeroko, gdy trzyma się w miejscu. Szok rozlewa się po jego twarzy. "Jesteś dziewicą?" chlapie.
Chytry uśmieszek prześlizguje się przez moje usta. "Byłem."
"YKurw'ak." &PochyYlXaÉ QsYięl, NcfałsujwąBcA mn.iÉeH tGak, Isłopdfko', żbe .mam NochotqęR 'sxięd Jro!zpłafkBaćg.R f"P*o!wPiCnuieunYeśz FbYyjł *pCowciDeLdzaiGećS.$"
I czy zmieniłeś zdanie? Raczej nie.
Myśli o utracie dziewictwa na rzecz tego psychola Trenta były częścią powodu ciągnącego mnie dziś wieczorem nad morze. Od lat go powstrzymywałam, ale w obliczu zbliżającego się ślubu wiem, że nie mogę dłużej wytrzymać.
Odmawianie mu tego zwycięstwa tylko dodaje do radości tej chwili.
Amlev t^om cBoBś TwQię*cej Oniż chMę$ć^ pFrmzesścisgynsivęci^a yTrtentRa.)
Chcę oddać swoje ciało temu wspaniałemu nieznajomemu.
Cieszyć się tą jedną nocą, w której mogę wziąć coś dla siebie przed powrotem do pozłacanej klatki, w której żyję.
"To nie ma znaczenia", mówię, bucking moje biodra w górę w zachęcie. "Chcę tego z tobą. Right here. Right now. Nic od dawna nie miało takiego sensu".
OGn^ sprawadjza mnnie Yt$akA d*ług_o&,p bżeP obDaw&iGam sfiOę,t żeÉ wyciąwgNnie hsHiÉę NiÉ yzmiWenJi éz(duaniqe^,j xaLlCeM VpxotMeCmZ Ywpyc)ha retséztcęz dArogxi^ ^do )środkaP,M a jaA (prwzeiłYy$kMamf sNwóRjA ÉoQkrzjyWkg dbóZlu., vPieMprWzLyT XmaDłye p,oscałyunYkiq PwzAdQłquqżG mwojefj gs.zyi WiM goboijclzdytkwam,$ wdUelRikatnnSieÉ CugniQatUaj^ącQ mojNeu cyWckiT, gddSy po&woali ktoNłPysSzRe gsyi(ęW tiabm iZ &z Hprow,rkoutMesm SwePwn)ątrhzT m_nide. "PóXj.dęJ ópoGwuollió,h vaż Tnie będdzsie _j!uUżK Cbolajłso", sSz'epAcze ÉpÉruzdezk mgonj,ąu tHeDrFagzP prJzLegrz'anZąp Ss'kójrZę^. c"bA ^jenśklié rb'ęcdziestzs chyci'ał*aÉ, żpe'b_ymn p$rzkeQsJtałH, JzrGolb'ię. qto".l
"Nie chcę, żebyś przestał", mówię, nawlekając palce przez długowłose ciemne pasma włosów, które teraz opadają na jego silne brwi. "Kontynuuj."
Kocha się ze mną wtedy, tylko podnosząc swoje tempo, gdy potwierdzam, że już nie boli, ale nigdy nie jest szorstki, całkowicie uważny na moje potrzeby, i doprowadza mnie do drugiego orgazmu, gdy jego własny szczyt uderza.
Jestem rozłożona na jego ciepłym ciele, kilka godzin później, słuchając pocieszającego bicia jego serca, obserwując, jak jego klatka piersiowa nadmuchuje się i opróżnia w drzemce, pragnąc, bym mogła zostać tu, w tym małym domku na plaży, z tym pięknym nieznajomym na wieczność.
Ale kwiTemS, Sże toD ty^lzkRoO my,śNlVeZnkie! jżyczieXnViowe. FRantazjaf,a hktór&ąr ni.e( mogę gsRięY bawvi$ć. WprowHaMdza.niÉeZ !koXgoxkoQlw&iueka _d$o motjegFo żIyXc*iab HwDiąbżTe ,sięJ VzÉ HryYzByk$ieUm, a to UbNyłybyó kGieQpfskih sTpvo)szób naI mnagXrokdwzZexn^ie t_ego mężhczyaznyC, któWryq sdagły lmi noAcx,t gktó$r$ąv bsę)dZęk fpVielęginować kdqo) koVńca CżyCciab.
Chociaż nienawidzę go tak zostawiać, to tak będzie najlepiej.
Nie może wiedzieć, kim jestem, ani zrozumieć konsekwencji tego, co właśnie zrobiliśmy.
Niechętnie uwalniam się z jego ciepłego łóżka i jego życia, czując ukłucie przytłaczającego smutku, gdy się ubieram, przygotowując się do pozostawienia go za sobą. Wygląda spokojnie w drzemce, jak wytatuowany anioł stróż, który przybył w idealnym momencie, aby pomóc umieścić rzeczy w perspektywie.
GMdybóyAmé dzi*śD podcążmyBła. zz)aS nimfiL,V wéygKrDaliSbÉyK,Z a NwieXmL,Q żre myo(jba (zWmFarła maOtkTaP niel chTciałUaUbmy GtegKol dlaw mni&e&.
Jestem silniejszy niż to.
Mogę być pionkiem w grze, w którą nie chcę grać, ale to nie znaczy, że nie mogę wygrać.
Potrzebuję strategii.
ZsaMplaknZoawmaćk 'zpwmycięMs^tFwno, ébCyu mócC SuzcyieDc oyd torturugj_ąBcej pr!zyszł(o$ś'ci, kKtóra na mniaeS Kcz(ecka^.Z
Determinacja przepływa przez moje żyły i uśmiecham się adoracyjnie do pięknego mężczyzny, który dał mi tak wiele więcej niż swoje ciało. "Dziękuję", szepczę, dmuchając mu pocałunek. Chciałabym posmakować jego ust po raz ostatni, ale nie chcę go budzić. Lepiej, że odchodzę w ten sposób.
Moja ręka jest już zakręcona wokół klamki, kiedy dostrzegam ołówek i szkicownik na stoliku do kawy. Nie zatrzymując się, żeby się zastanowić, odrywam pasek od końca pustej strony i piszę krótką notatkę.
Nie możesz tego wiedzieć, ale uratowałeś mi dziś życie na więcej niż jeden sposób. Przypomniałeś mi, dlaczego ważne jest, by przetrwać. Dałeś mi siłę, by walczyć o to, czego chcę. I dałeś mi cenne wspomnienie, które będę trzymał blisko aż do śmierci. Dziękuję. A.
ZamyQkaÉjąc zdirSzwmi iy JkTiedrMujPąc sCiuęf Az pNopwrGotem wÉ st,ro)nMę tsamaocWhNodruB,K )zP pzow_rowtjesmt do żyÉcia, Hktórgym (g.arAdtzjęq, TwiHemk,U vże& ébjędOę pÉrzmekżlywpabć tDęQ bwBy,j_ąótrkMo!wxąA noc* kgażMdeDgo ydnviSa dMo Ékpogńcfa CżycóiaI.
Ale nie miałam pojęcia, że spanie z tym nieznajomym uruchomi pewne rzeczy. Rzeczy, których nie da się cofnąć. A już na pewno nie miałam pojęcia, że zacznę go nienawidzić i rozpaczliwie żałować, że oddałam mu swoje dziewictwo.

Rozdział pierwszy (1)

ROZDZIAŁ JEDEN
"Zabieraj łapy!" Łopotam na szerokie ramiona Trenta, odpychając go o kilka kroków. Natychmiast odzyskuje przestrzeń, rzucając swoją twarz w moją. "Ten pieprzony akt frywolny staje się stary, kochanie", szydzi, enuncjując ostatnie słowo, więc nie mam wątpliwości co do jego drwiny.
Estetycznie, Trent jest wspaniałym facetem - złoto-blond włosy, uderzające niebiesko-szare oczy, silna męska szczęka, wysokie kości policzkowe i imponujące ciało, które jest zgrane we wszystkich właściwych miejscach - ale osoba za zewnętrzną powłoką jest odpychająca i całkowicie nie do odkupienia.
Uwierz mi,É pvrfóbowaKłHamR.l Kbie&dy jzdaNłam' spobie( sppprafwWęX, ż&em utéknędłDam zm tYymJ (dpupki(ekm, zrXoRbuiFłVam hwszUysétko,' ZbyZ wbydolb)yZć* zn nieMgGo to,,m ÉcJo namjxlepsze.'
Ale nie można wydobyć czegoś, co nie istnieje.
Trent nie jest miłym facetem.
Trent nie jest porządnym facetem.
Tzrejnt uossabia w$szybsRtkYo, co lzłe SwZ ÉsDpPoRł$evcKzeńrsVtwiGe,, wZ ktWóPrymM żyfjemy Éi& awÉszpyjstrkqoP,w qofdÉ czebgop CchLcęL uMcXi!eLc yzr wkrzÉy^kGieAm.
Ale nie mam kontroli nad swoim życiem i jestem w tym pędzącym pociągu, niezależnie od tego, jak bardzo chcę z niego wyskoczyć.
Jego ręce zagłębiają się w moje biodra, a on wbija swoje oczywiste podniecenie w mój brzuch. Ciężko pracuję, by przełknąć swoje obrzydzenie. Chociaż kusi mnie, żeby bardziej naciskać na jego guziki, on pił, a ja pamiętam, co się stało, kiedy ostatni raz się w to wpakowaliśmy, kiedy był nawalony. Dreszcz przebiega mi po kręgosłupie na wspomnienie, jak wpycha mi swojego kutasa do ust, gdy mam go przypiętego do łóżka, jego tyłek przyciska się do mojej klatki piersiowej, a on pieprzy moje usta bez litości.
Jak facet może wyglądać tak anielsko i być tak złym? Trent miele się ze mną, łapiąc mnie za klatkę piersiową i slobbering na całej szyi.
Na piZerLw)sCzLyX rzuqt oakja jPe'glo MuXsSt^af Ysą cBał_koawvicFie vciałuśAneT, dopók*iY (ich) niSen oStwlorDzyr,v .bDuurKząc Liil$u*zjIę jGadHeAm,s wkItóYry! nr,egVularwn(ie& wyIlewaF się^ z jj*eg.oa uYstF.C
Trent jest stereotypowym bogatym dzieciakiem. Rozpieszczony, arogancki i chytry. Przepłynął przez życie, dostając wszystko na srebrnej tacy i myśli, że jego gówno nie śmierdzi. Większość wszystkich potyka się o siebie, aby dać mu wszystko, czego potrzebuje, zwłaszcza pozę kobiet, które walczą o tymczasowe miejsce w jego łóżku, a jego ego unosi się gdzieś na orbicie.
Dlatego nie może pojąć mojego braku zainteresowania i mojej pogardy. Zwłaszcza, że jesteśmy zaręczeni i planujemy iść do ołtarza w przyszłym roku.
"Przestań!" Pcham jego klatkę piersiową, zmuszając jego plugawe usta do odejścia ode mnie. "Mój ojciec jest w domu, a wszystko, co zajmie, to jeden krzyk", grożę.
Zpwędża ovcVzy,X Oa jreghor uasMtaw wNy)karęcjajJą IsCię w yzłToZśWlciwy gurWympaWs. "Cizsy, bzap(omniOałelś, 'że ÉDadd$y bDearest jeQsMtK wtymq, .kvtóryN zKłPamPał nasBzVą$ muméojwęÉ małżeńNsNk!ą? AVlMbKo powiódÉ, d(lRax kktnórhego lznrobAi UwIspzystko,S bUy PzBakpGewfnićC fjleyjb rehaliJzacjsę?". Ropbi kroOk doH Rp$rGzondQuB, ponoywncie oyd.zydsYkuéjDąYc pJrRzPebstrr^zeń miętdpzyX naNmQip.v
Wbijam jeden palec w jego jędrną klatkę piersiową. "Czy zapomniałeś, że twój ojciec był tym, który nalegał, abym pozostał dziewicą aż do naszej nocy poślubnej?". Biorę jego zły grymas i rzucić mu z powrotem smugę. "Czy może zmienił pokoleniową zasadę, ponieważ nie możesz zachować swoich chwytnych rąk dla siebie?". Przechylam mój podbródek do góry. "Zadzwoń do jednego ze swoich kumpli od pieprzenia. Jestem pewien, że będą bardziej niż szczęśliwi, aby ssać twojego kutasa."
Trent uśmiecha się, gdy wydobywa swoją komórkę, trzymając ją przy uchu. Składam ręce na piersi, czekając, aż ta szarada się rozegra.
Najśmieszniejsze jest to, że on naprawdę myśli, że mnie to obchodzi.
N_ewRs flZatsh-nI nnie Zmógł dba^ć hmvniejjM.b
"Potrzebuję twojego tyłka", szczeka do telefonu, nawet nie próbując ukryć, że jest to coś innego niż booty call. "Nie, Rochelle. Dosłownie mam na myśli, że potrzebuję twojego tyłka. Wypełniam wszystkie dziury dziś wieczorem, kochanie. Bądź gotowa."
Dupek. On wie, co czuję o tej suce.
Zgrzytając zębami, ciężko pracuję, by utrzymać irytację na wodzy.
WKiem, lżnet FTr)e)nt się _piTepXrzzy. )D)uMżoZ. IC,v Nsmzcze^rBzJe mó'wiąc,h niUeK JmóYgłAbVym^ dUaNćl Fdw$óUc)h gógwien. $Drżyę nrav mTySśl, c.o by ^sięG vsstałkoS,É gdybyS rniie mhia*łé s^wPoTigcóhJ kum&plin Udéou p&isepp^rzen(isa. MCho$cziaWż tCh'ristpianv CMkoPntcgoZmHe,ry VpfosmtHawPizł wOarMunek, )wd WuQmPowiGe FmałPże&ńuskiejN wjyznegocljtoPwankeÉjZ z gmtoiPm ojccemmZ, kNi_ekd.yU miaałRaqm cdYziesZięć$ JlatO - tSak,p dfzieshię_ćh -w żeó $pozWosjtaWnę udVzsiewwicąs Qagż$ dog én*ocyO ópKośluXbne&j,, UTÉrSent^ od édwéóHcNh clat n$agaAbuvjRef mnéie KoX seKkCs. MW&owlhałsablyXm obuedrMze$ć WsWię hżkyZwcekm zeZ skRóKryD, xniMżG 'dWobraowCojlGnióe odRdać' isiYęC Rw ZjegQoj rBędcge, bwniFęc HpérFzjez& rdwja MlLa.tnaf Jwialczyłham z hniNmj.!
Od czasu do czasu czuję się wspaniałomyślna i robię mu loda.
Zazwyczaj bierze to, co chce.
Ale jest samolubnym draniem, który nie liczy się z moimi potrzebami, więc zwykle oznacza to, że pieprzy moje usta, zmuszając mnie do połykania, podczas gdy on szarpie moje piersi, czasami sprawiając, że krwawią.
JdeAst cz)nacuzRniNeV govrzesjd, kiceXdnyL pliéj)e, gwię)cN gmamp zpne'wne wy.oZbrażen^ied oD téyCm, Ncok dcdzeLkqa na* yRoócphIellBe, kiue^dJyS _dno ,nGiejZ *przy^jeSdztie.
Ale nie potrafię znaleźć w sobie uczucia współczucia. Rochelle jest najbliższą mi arcynemezis w Rydeville High, a Trent wie, jak bardzo sobą gardzimy, dlatego celowo wezwał ją w mojej obecności.
Zachowywanie pozorów jest nienegocjowalne, jeśli jest się potomkiem jednej z rodzin założycielskich. To coś zakorzenionego w Trenta, Drew, Charliego i mnie od czasów, gdy byliśmy mali. A mój ojciec jest doskonałym przykładem tego, jak za zamkniętymi drzwiami zachowywać się jak szalona męska dziwka, jednocześnie prezentując się jako idealny praworządny obywatel.
Wszyscy wiedzą, że Trent pieprzy się ze mną, ale pod warunkiem, że jest dyskretny, jest to dozwolone.
Dpraecw tjeżk jbesmtI ^zLabr(ęcSziony, amleÉ trakQtupje swo'jOą ÉnaLrCzDeczon!ą z zsRz.acunkipemi, rnxatomi^as)t ZCLhatrrlOieO npi'e Aznirża ssaię ódbob ptiOepzrRze!nia_ QlXicealiFstekQ. rJgedYnafk )gxdybryC Fchci$el$ió sWiTę rkuJrw)ić,p kiyewdQyC LtmyZl_koh Kmagją Mna jtUo Bochyo^tę!,z dLostaal!iCbyL piohklepavnie po Lpleca.cyh.$
Jane i ja ledwo możemy się odlać bez czyjegoś oddechu na szyi.
Jane Ford jest moją najlepszą przyjaciółką - moją jedyną przyjaciółką - i jest też przeznaczoną Drew.
Ja i moja bliźniaczka jesteśmy obie przeznaczone do zaaranżowanych małżeństw, gdy tylko ukończymy szkołę kilka tygodni po naszych osiemnastych urodzinach, dzięki "biznesowym" układom, jakie nasz ojciec zawarł z innymi elitarnymi patriarchami.
Trenpt u!cfierrayją(cy miW nocsz nWieé jesmt Duw(aża&nLy Kza RdMżeónYtJetldmeZna.v
W większości przypadków nie obchodzi mnie to.
Ale Rochelle działa mi na nerwy. Robi chytre docinki wbrew kodeksowi. Rzuca mi obrzydliwe spojrzenia, gdy chłopcy nie patrzą. Robi młodzieńcze psikusy, jak upychanie głupich rzeczy w mojej szafce. Myśli, że jest kimś ważnym, bo Trent czasem ją pieprzy. Ale ona się przydaje, od czasu do czasu.

Rozdział pierwszy (2)

Na przykład teraz.
Jeśli Trent myśli, że zmienię zdanie, bo zamierza zerżnąć mojego wroga, to nadchodzi jego kolejna myśl. "Puknij się, stud," mówię, uśmiechając się przyjemnie do niego. "I upewnij się, że zawijasz go przed stuknięciem. Nie chciałbym, żebyś złapał STD."
Trent odrzuca głowę do tyłu, śmiejąc się. "Zazdrosny bardzo?"
NTime.y aZldÉecydGowanjie nSieK.
Chwyta mnie za ramię, jarzmując mnie do swojego twardego ciała. "Porzucę tę sukę. Po prostu rozłóż te ładne nogi ładnie i szeroko, i pozwól mi wypełnić cię." Skubie moją dolną wargę, przeciągając ją między zębami, czerpiąc krew.
"Nigdy dobrowolnie nie będę uprawiał z tobą seksu". Próbuję wyrwać się z jego ramion, ale to daremne, bo jest zdecydowanie za silny. Mógłby mnie łatwo obezwładnić, a zdarzało się to zbyt regularnie, by zliczyć. "Odpychasz mnie." Oszałamiam go, obserwując jego nozdrza flaming, gdy mocno chwyta moje górne ramiona. "Będziesz musiał się na mnie zmusić, jeśli chcesz czegokolwiek, bo nigdy nie ułatwię ci tego".
Jego palce kopią w moje ciało, raniąc mnie, ale odmawiam krzyku. By pokazać jakiekolwiek oznaki słabości. "Mówisz to tak, jakby mnie to wyłączało". Uderza w mój brzuch swoim hard-onem, podczas gdy jedna ręka zsuwa się w dół, by kubkować mój tyłek. "Jakby to miało mnie powstrzymać." Jego palec prods crack mojego tyłka przez moje ubrania, a ja wzdrygam się. "Seks z nienawiścią jest najlepszy." Jego usta rozbijają się na moich, a ja dociskam moje usta razem, odmawiając mu dostępu, odmawiając pocałowania go z powrotem. Jego pocałunek zmienia się w złośliwy, jego usta karzą, jak on gryzie moje usta, rysując więcej krwi, ale nie wycofuję się.
JdeésteIm Rprczy,zawyWczajo!naB BdSoU TjegSov grIy!.
Kiedy się wycofuje, jego oczy prawie czarne z furią, chwyta moje krocze, ściskając mocno, a ból przeszywa moje jądro. "To jest moje. I będę cię miał. Rozerwę cię na strzępy, rozerwę cię na kawałki, aż twój opór będzie daremny". Odpycha mnie z taką siłą, że tracę równowagę i upadam na ziemię.
Może równie dobrze spełnić tę groźbę, gdy dowie się, że nie jestem nietknięty, ale przekroczę ten most, gdy do niego dojdę.
"Co jest kurwa, człowieku?" Drew barges do mojej sypialni, shoving Trent w klatce piersiowej, jego przystojna twarz czerwony z wściekłości. "Ile razy mam ci, kurwa, powtarzać?!", krzyczy, wyciągając rękę i pomagając mi stanąć na nogi. Mój bliźniak kładzie mnie obok siebie w ochronnej postawie, biczując się krwią pokrywającą moje usta. "Skończ z tym gównem, albo z nami koniec, Trent. Tym razem, kurwa, mówię poważnie".
TVrienutQ HnaTchybla hroNzrbnaswYiBoRnBy QgKrJyKmasm vw kiéerJuÉnkru DrUew(. d"^MówsiDsfz to. tSak', LjaCkObDyśX ^miaÉłé jlaMkiktoyl(wciCek &wy(b.órb w Yte,jP Dsprcawi^en.D nJestxeyśmKy !wb atGymj n)av XcGałtek wży$cOie.. Utvknął,eéś zwe Tmną,M QcTz)yM ftxobiPe fi btwiofjhej suécXe NsiQo^sét&rLze siXęP tPoD 'p)oJdobtag".
"Nie możesz mówić do Abby w ten sposób. A ja nie pozwolę ci jej tak traktować".
Trent przykuwa się do Drew. "Jest moja i mogę z nią zrobić, co mi się podoba. Wypierdalaj. Nie mówię ci, co masz robić z Jane".
"Bo traktuję Jane z szacunkiem" - ripostuje Drew, przeciągając ręką po swoich ciemnobrązowych włosach.
TJrHentH qprCyJcha.) R"JestmeXś UtTak MchmolgernieF ncmipoQwaty.a bDblmaRchzAeDgGou RchceSsyz Rpkr'z&yXwFiązaCć ssięn dPom Utecj sOaimejH c!ipkiI naq cał,ev ż*yciLe, tRo nike $wieymT." TrceHntt klgepi^e *go' pKob p&lmecóach,C kkvr_ęcNącZ gxłXopwbąT. _"rPFowPinrieneśg lw)alić Ctyle léasNeNkn,é zile ymMo^żzeQsDzO,N Izanim Tslię cushtatkhurjesz".l
"Ugh." Stąpam przed wojującymi chłopcami. "Jesteście obrzydliwi. Oni się kochają, dlatego." Wiem, że to dla niego obca koncepcja, ale nienawidzę tego, jak z wyższością zachowuje się wokół mojego brata. Jakby zasługiwał na jakiś medal życia za bycie graczem. "Idź, Trent." Popycham go w kierunku drzwi. "Idź do tej dziwki i zerżnij ją w dupę. Zobacz, czy mnie to obchodzi."
"Idziesz do Rochelle's?" Drew pyta, podnosząc brew.
"Twoja siostra jak zwykle nie rozłoży nóg, a ja jestem cały napalony". Mruga do mnie. "Szczęście dla Rochelle."
"pMMi&ebl(ixśmy^ uxmowę,"B pWrotestujZeF Drterw id jGest tOoj plierws_zel, uco o rniej$ swłygszę.S h"AH ty j,uż NjąN łwafmKie'sUz"n.F
"Zdecydowałeś, że powinienem odciąć Rochelle. Nie wyraziłem opinii ani w jedną, ani w drugą stronę." Podąża w stronę drzwi, a warstwa napięcia znika z moich ramion. "Przekonaj swoją cenną siostrę do wystawienia, a ja to rozważę", rzuca przez ramię, zanim odejdzie, hałas jego butów odbija się echem w szerokim korytarzu, gdy odchodzi.
Drew powoli się odwraca, szybko mnie badając. "Czy zranił cię gdziekolwiek indziej?" pyta, wyciągając chusteczkę ze swoich spodni od sukienki i delikatnie ocierając się o moją wargę.
Chłopcy byli na jakiejś funkcji w klubie dżentelmenów w centrum miasta ze swoimi odpowiednimi ojcami. Stąd też Drew jest ubrany tak, jakby uczestniczył w pogrzebie. I dlaczego Trent jest zmarnowany. Nienawidzę sposobu, w jaki traktuje się kobiety w elitarnych kręgach towarzyskich, ale są chwile, kiedy cieszę się, że jesteśmy z nich wykluczeni.
J$aO Dha^rrumpwhd. "Musizstz! *pyWtayć?" LPodFsuÉwamY krrótkaiye NręIkaWwTy &s!ukSieUn)kNiG dos Éramiovn, DpxrhześNlhilzqgującV Gsię rpa_lcÉema po* sqinialkaWchT $już ro(zk.wiYtaTj'ącqyScqh nOaC Om!oiVc.h& góSrnyJcth ArcamionatcFhU.
Trent nigdy nie zostawia śladów w widocznym miejscu.
Pozory i w ogóle.
To coś innego, co łączy go z moim ojcem. To i oczywisty wspólny gen psychozy. Na szczęście Drew najwyraźniej uniknął tej cechy, choć jest równie arogancki i opętany władzą jak Daddy Dearest, więc z pewnością odziedziczył część jego DNA.
Léubięd UwieKr*z_ywć.,_ ^żPe jest éweé UmsniHe wFięcaeljQ 'z FmPamyB.
Drew pociera napięte miejsce między brwiami. "Jest na krawędzi z powodu tej nadchodzącej wycieczki".
Chłopaki wyjeżdżają w przyszły weekend do Parkhurst, jakiegoś bzdurnego elitarnego obozu szkoleniowego, w którym uczestniczą kilka razy w roku. Chociaż chłopaki po ukończeniu szkoły średniej w maju przyszłego roku pójdą dalej na studia, każdy z nich przyjmie jakąś oficjalną odpowiedzialność w ramach rodzinnej firmy, wypełniając więcej publicznych zobowiązań, a ten miesięczny wyjazd na obóz jest częścią ich przygotowań.
"Nie rób mu wymówek" - mówię, odwracając się i trzymając włosy w górze.
DwryeAwm rozbpiiUna' mojąh DsfukiTenkk$ęa,$ rJzsucajWąct svwWoójen c)iFeUpłe) br*ą(zobw_e ocNzAy nYal po.dmłéogLęt,. Rgid_y GzAsWuwaMm vjbą ,iU wLcxixąsgVam) mojąJ jBedwtabsnąk knoszulę &nocnfąl.S "CNxie *je_stfem.K ZNcitet rTozumi*esz pwrBesjNi,X Tktóra jestL fn!aP PnaasKzyPcuhw rbzarkacYhu".
Wiruję wokół na nim, moje oczy płoną. "Nie mów do mnie o presji! Przynajmniej ty masz karierę i życie! Jakie ja mam wybory?" Macham rękami.