Negocjuj umowę

Chapter One

The body lay in perfect repose on the Victorian fainting couch, looking more like a sleeping beauty than a victim. Detective Sarah Chen had seen enough death in her ten years with the Metropolitan Police's Special Cases Unit to know that natural death never looked this peaceful. Something was very, very wrong.

        'No signs of struggle, no marks on the body, and yet...' She leaned closer, studying the victim's face. Charlotte Mills, aged 28, was found by her roommate this morning, apparently having passed away in her sleep. Her expression was serene, almost blissful, but her eyes - those were what caught Sarah's attention. Behind the closed lids, her eyes were moving rapidly, as if still deep in REM sleep.

        "You see it too, don't you?" The voice came from behind her, rich and cultured with a slight Irish lilt. "She's still dreaming."

        Sarah turned to find a tall man in an impeccably tailored charcoal suit standing in the doorway. He hadn't been there a moment ago, she was certain of it. His dark hair was streaked with silver at the temples, and his eyes were an unusual shade of amber that seemed to shift color in the light.

        "This is a closed crime scene," she said firmly, her hand instinctively moving toward her weapon. "How did you get in here?"

        He smiled, but it didn't reach those strange eyes. "Dr. Marcus Thorne," he said, pulling out a card that somehow both looked official and seemed to shimmer slightly. "I'm a consulting specialist with the Department's new Oneiric Phenomena Division."

        "The what division?" Sarah frowned, taking the card. The moment her fingers touched it, she felt a slight electric tingle, and the letters seemed to rearrange themselves before her eyes.

        "Dreams, Detective Chen. We investigate crimes involving dreams." He moved into the room with fluid grace, his attention fixed on the victim. "And this is the third one this month."

        Sarah's mind raced. There had been two other deaths recently - both young women, both found peacefully dead in their sleep. She'd seen the reports but hadn't made the connection until now. "How do you know about those cases?"

        "Because I've been tracking the killer for quite some time." Thorne knelt beside the body, his eyes now definitely more gold than amber. "He's what we call a Dream Collector - someone who has learned to enter and steal dreams. But this one has developed a taste for more than just dreams. He's taking souls."

        Under normal circumstances, Sarah would have dismissed such talk as nonsense. But there was something about the scene, about the victim's still-moving eyes, about Thorne himself, that made the impossible seem suddenly plausible.

        "If you're tracking him," she said carefully, "why haven't you caught him?"

        Thorne's expression darkened. "Because he only appears in dreams. The physical world is my domain, but his... his is the realm of sleep. To catch him, we need someone who can walk between both worlds." He turned those unsettling eyes on her. "Someone like you."

        "Me?" Sarah almost laughed, but the sound died in her throat as memories she'd long suppressed began to surface. The dreams that felt too real, the nights she'd awakened to find objects moved in her room, the way she sometimes knew things she couldn't possibly know...

        "You've always known you were different, haven't you, Detective?" Thorne's voice was gentle now. "The dreams that come true, the hunches that turn out to be right, the way you can sometimes see how people died just by touching objects they owned..."

        Sarah took an involuntary step back. "How do you know about that?"

        "Because I've been looking for someone like you. A Natural - someone born with the ability to cross the threshold between waking and dreaming." He gestured to the victim. "Charlotte here won't be his last. There will be others, and their souls will remain trapped in an eternal dream unless we stop him."

        Just then, the victim's hand twitched, her fingers moving as if writing something. Sarah moved closer, watching as invisible words were traced in the air. Thorne pulled out what looked like an antique monocle and held it up. Through its lens, golden letters shimmered in the air where Charlotte's fingers moved.

        "Help me," Thorne read aloud. "He's coming for the others."

        Sarah felt a chill run down her spine. She looked at the victim's peaceful face, at those restlessly moving eyes, and made a decision that would change her life forever.

        "Tell me what I need to do."

        Thorne's smile was grim. "First, you need to learn to control your abilities. Then..." he held up the monocle, through which Sarah could now see strange symbols glowing all around the room, "you need to learn to hunt in dreams."

        Outside the Victorian townhouse, storm clouds gathered, and Sarah Chen, homicide detective and newly discovered dream walker, took her first step into a world where nightmares were real, and death was just another kind of sleep.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Two

The basement of the Natural History Museum was the last place Sarah expected to find the headquarters of a secret dream investigation unit. Yet here she was, following Thorne through a maze of storage rooms filled with artifacts that seemed to pulse with their own inner light.

        "The mundane world only sees what it expects to see," Thorne explained, using an ornate key to unlock a heavy wooden door marked 'Private Collection.' "To them, this is just museum storage. To us, it's the largest collection of dream artifacts in the Western Hemisphere."

        The room beyond defied physics. It stretched impossibly far, filled with glass cases containing everything from ancient masks to modern-looking devices. Floating orbs of soft light illuminated collections of bottled dreams - actual dreams, swirling like liquid mercury behind glass.

        "Your badge, Detective," Thorne held out his hand. Sarah hesitated before handing over her police credentials. He placed it on a strange device that looked like a Victorian music box crossed with a computer. When he returned the badge, it felt different - heavier, somehow more real.

        "Now you'll be able to access both worlds officially," he said. "Look at it again."

        The badge had changed. Alongside her regular police credentials, new text had appeared: 'Special Inspector, Oneiric Investigations Division.' The letters seemed to shift between English and something older, something that made her eyes water if she looked too long.

        "Before we can hunt the Dream Collector, you need to understand what you're dealing with." Thorne led her to a case containing what looked like a normal pillow. "Touch it."

        Sarah reached out hesitantly. The moment her fingers made contact, the world tilted. She was suddenly standing in someone else's dream - a sunny beach, but the sky was green and the sand whispered secrets. She jerked her hand back, gasping.

        "Good," Thorne nodded approvingly. "Most people can't pull back from their first dream artifact. You have natural barriers."

        "What was that?" Sarah's heart was racing.

        "A dream fragment from 1892. A young girl's last dream before the influenza took her." His voice softened. "We preserve them here. Dreams carry memories, emotions, sometimes even pieces of souls."

        "And this Dream Collector... he takes entire souls?" Sarah remembered Charlotte Mills' peaceful face and restless eyes.

        "He traps them in eternal dreams, feeding off their essence." Thorne moved to another case, this one containing what looked like a cracked mirror. "Each victim becomes part of his collection, their souls powering his abilities, letting him dreamwalk without natural talent like yours."

        Suddenly, the cracked mirror began to frost over. In its surface, Sarah saw Charlotte Mills' face, mouth open in a silent scream. Then another face appeared - another victim, she presumed - and another.

        "He's showing off," Thorne growled. "He knows we're investigating."

        The temperature in the room dropped dramatically. Frost patterns spread from the mirror to nearby cases, and Sarah heard what sounded like distant laughter.

        "Well, well," a voice echoed through the room, seemingly coming from everywhere and nowhere. "A new player in the game. And such interesting dreams you have, Detective Chen."

        Sarah felt something brush against her mind, like cold fingers trying to pry open a door. Instinctively, she slammed her mental barriers shut. The presence withdrew, but not before leaving behind an impression of amusement.

        "He's already caught your scent," Thorne said grimly. He pulled out a small velvet bag and removed what looked like a dreamcatcher made of silver wire and black pearls. "Wear this when you sleep. It won't keep him out entirely, but it'll stop him from stealing your dreams while you're still learning to defend yourself."

        As Sarah took the dreamcatcher, her fingers brushed Thorne's, and suddenly she was hit with a flash of his dreams - centuries of memories, battles fought in realms of sleep, and a profound sense of loss that made her gasp.

        Thorne withdrew his hand quickly. "Your abilities are stronger than I thought. We'll need to work on your control."

        "What are you?" Sarah asked directly. "You're not just some government consultant, are you?"

        Before he could answer, an alarm began to sound throughout the facility. One of the dream bottles had turned black, its contents writhing like smoke.

        "He's hunting again," Thorne said, already moving toward the exit. "Someone in the city has just entered their last dream. Are you ready for your first real case, Detective?"

        Sarah touched her new badge, feeling its power hum under her fingers. "Do we have time to save them?"

        "If we're lucky, we might catch him in the act. But remember - in dreams, he's incredibly powerful. One wrong move and you could lose your soul."

        As they rushed from the dream archive, Sarah caught one last glimpse of the cracked mirror. In its surface, she saw her own reflection smile back at her with eyes that weren't quite her own.

        The hunt was about to begin.

Chapter Three

They arrived at St. Bartholomew's Hospital just as the emergency lights began to flash. Sarah followed Thorne through corridors that seemed to blur at the edges of her vision, her new badge somehow clearing their path without ever being shown.

        "Room 307," Thorne said, his voice tight with urgency. "Young male, admitted for minor surgery, slipped into an unusual coma during recovery."

        The patient, David Parker, age 23, lay perfectly still on his hospital bed, his eyes moving rapidly beneath closed lids. Just like Charlotte Mills. But this time, something was different - the air around him rippled like heat waves over hot asphalt.

        "He's still in the process of taking him," Thorne said, pulling out what looked like an antique pocket watch. "We can follow if we're quick. Are you ready for your first dream dive?"

        Sarah's heart pounded. "What do I need to do?"

        "Take my hand. Focus on the patient. Let your consciousness slip between the moments of reality." Thorne's eyes began to glow that strange amber color. "And whatever you see in there, remember - dream logic is real logic in that world."

        Sarah grasped Thorne's hand and looked at David Parker. The world tilted, twisted, and suddenly...

        They were standing in a hospital corridor that wasn't quite right. The walls breathed slowly, the floor was made of flowing water that somehow supported their weight, and the ceiling was a swirling mass of constellation maps.

        "His dreamscape," Thorne explained, his voice echoing strangely. "Every dreamer creates their own reality. Look."

        Down the impossible corridor, a figure in a doctor's coat was leading David Parker by the hand. But the 'doctor' was wrong - his shadow moved independently, reaching out with grasping tendrils towards other dreams that floated past like soap bubbles.

        "The Dream Collector," Sarah whispered.

        As if hearing his name, the figure turned. Sarah's breath caught. His face was a beautiful mask of shifting features, never settling on one form, but his eyes... his eyes were endless pits of swirling dreams.

        "Ah, the new dreamer," his voice was like silk over broken glass. "And my old friend Marcus. Still trying to police the dream worlds?"

        Thorne stepped forward, and Sarah noticed his appearance had changed in the dream. His suit was now made of living shadows, and wings of dark light stretched from his shoulders. "Let him go, Collector. You've taken enough souls."

        The Collector laughed, the sound causing the hospital walls to crack, leaking golden dream-light. "Taken? Oh, Marcus, you still don't understand. They give themselves to me. Show her, David."

        The young man turned, and Sarah saw his eyes were glassy with bliss. "It's beautiful here," he said dreamily. "All my pain is gone. All my fears. He takes them all away."

        "By taking everything you are," Sarah found herself saying. She took a step forward, instinctively reaching for her police badge. In the dream, it transformed into a shield of pure light. "David, this isn't real healing. It's theft."

        The Collector's face rippled with anger. "You dare interrupt my collection?" The corridor began to twist, reality bending around them. "Let me show you what happens to those who interfere with my work."

        Suddenly, the floor beneath Sarah liquefied completely. She started to sink, but instead of water, she was drowning in dreams - thousands of them, each containing a fragment of someone's stolen soul. She saw Charlotte Mills dancing endlessly in a ballroom of mirrors, saw other victims trapped in perfect moments that had become eternal prisons.

        "Sarah!" Thorne's voice cut through the chaos. "Remember - dream logic! Make your own rules!"

        Dream logic. Sarah closed her eyes, focusing on her years of police work, of protecting people, of solving puzzles. When she opened them, her badge-shield had transformed into a sword of pure thought.

        With a cry, she slashed through the dream-flood. Reality reasserted itself - or at least, this dream's version of reality. She stood on solid ground again, facing the Collector.

        "Impressive," he purred, but she sensed uncertainty in his voice. "You're stronger than the usual dreamers Marcus recruits. Perhaps we could make a deal..."

        "No deals," Sarah said firmly. She could feel her power growing, reshaping the dream around them. "David, look at what he really is. Look with your heart, not your fears."

        For a moment, David's eyes cleared. The Collector's beautiful mask slipped, revealing something ancient and hungry beneath. David screamed, pulling away from the creature's grasp.

        The Collector snarled, his form shifting into something monstrous. "If I can't have him willingly..." Shadows exploded from his body, reaching for David.

        What happened next seemed to unfold in slow motion. Thorne spread his dark wings, shielding David. Sarah's sword of thought became a net of light, trapping some of the shadows. But the Collector himself simply... stepped sideways, vanishing into a door that appeared in the air.

        "Sweet dreams, detectives," his voice lingered behind. "We'll meet again soon. After all, Sarah, your dreams are particularly... appetizing."

        The dreamscape began to dissolve. Sarah felt Thorne grab her arm, pulling her back through layers of reality. Then...

        They were standing in the hospital room again. David Parker was awake, gasping, but alive and whole. A nurse was rushing in, responding to his sudden revival.

        "We saved one," Thorne said quietly. "But he'll be angry now. And he'll come for you."

        Sarah touched her badge, still feeling echoes of its dream-power. "Good," she said grimly. "Because I have some questions for him about Charlotte Mills. And about what you really are, Marcus Thorne."

        Thorne's expression was unreadable. "All in time, Detective. For now, you need to rest. Tomorrow, your real training begins."

        As they left the hospital, Sarah could have sworn she saw her shadow move independently, reaching for dreams that floated just beyond the edge of sight. The world would never look quite the same again.

Chapter Four

Sarah's apartment looked different when she returned that night. The shadows seemed deeper, more alive, and ordinary objects cast reflections that didn't quite match reality. The dreamcatcher Thorne had given her pulsed softly in her pocket, responding to the changed way she now saw the world.

        She was exhausted but afraid to sleep. The Collector's words echoed in her mind: 'Your dreams are particularly appetizing.' Instead, she spread her case files across the coffee table - photographs of Charlotte Mills, the other victims, and now David Parker's medical records.

        A soft chime from her badge interrupted her concentration. The metal had grown warm, and when she touched it, words appeared in that strange shifting script: 'Archive. Now. Emergency.'

        The museum was different at night. Sarah's new badge led her through doors that hadn't existed during her first visit, down stairs that seemed to descend far deeper than the building's foundation should allow. She found Thorne in a circular room she hadn't seen before, surrounded by floating screens of light that showed various dreamscapes.

        "We have a problem," he said without preamble. "The Collector's attack pattern has changed. Look."

        The screens shifted, showing a map of the city overlaid with points of light. "Each light is a dreamer," Thorne explained. "The blue ones are normal dreams. The red..." He gestured, and several dots pulsed an angry crimson. "Those are nightmares being actively shaped by outside forces."

        "He's attacking multiple targets at once?"

        "No." Thorne's expression was grim. "He's leaving traps. Dream-snares. Anyone who falls asleep in these areas risks being pulled into a constructed nightmare. He's trying to overwhelm our ability to respond."

        Sarah studied the pattern of red dots. "They're forming a shape... a symbol?"

        "A summoning circle." A new voice joined them. Sarah turned to see an elderly woman emerging from what appeared to be a door made of starlight. Her eyes were milk-white, but she moved with absolute certainty.

        "Sarah, meet Dr. Eleanor Price, the Archive's keeper," Thorne said. "And yes, she's blind in the waking world, but in dreams..."

        "I see everything," Eleanor finished. Her unseeing eyes fixed on Sarah with uncomfortable accuracy. "Including what our friend the Collector is truly planning. He's not just taking souls anymore. He's building toward something larger."

        She gestured, and the room transformed around them. They were suddenly standing in what looked like a vast library, but the books were made of dreams, their pages flowing like liquid memory.

        "Every dream ever archived is stored here," Eleanor explained. "Including the oldest nightmares of humanity. The Collector isn't just a thief - he's trying to wake something that should stay sleeping. Something we locked away centuries ago."

        She pulled a book from the shelf, and its pages burst open, projecting a scene of ancient horror - a time when the boundary between dreams and reality was thinner, when nightmares could walk in daylight.

        "The Last Nightmare," Thorne said softly. "We thought it was safely contained, but if he completes that summoning circle..."

        A sudden tremor ran through the Archive. One of the red dots on the map had grown larger, pulsing violently.

        "He's starting," Eleanor's voice was urgent. "Sarah, you need to see something before you face this." She pressed her fingers to Sarah's forehead, and suddenly...

        She was in a memory. A younger Thorne stood with a woman who looked remarkably like Sarah herself, facing down a shadow that threatened to devour the world. The woman - another dream detective? - sacrificed herself to help seal away the nightmare.

        "Your mother," Eleanor's voice echoed in her mind. "She was one of us. Her sacrifice helped lock away the Last Nightmare, but the Collector has never stopped trying to free it. And now he's found you - her daughter, with her power."

        The vision ended abruptly as another tremor shook the Archive. More red dots were pulsing on the map.

        "Why didn't you tell me?" Sarah demanded, turning to Thorne.

        "Because I promised her I'd keep you away from this life," he replied, pain evident in his voice. "But now the Collector knows who you are, and we're running out of time."

        "The summoning circle will be complete at the next new moon," Eleanor added. "Three days from now. If the Last Nightmare wakes..."

        "Then we stop him before that happens," Sarah said firmly, though her mind was reeling from the revelations. "How do we break these dream-snares?"

        "It's dangerous," Thorne warned. "Each one is a trap designed specifically for dream walkers. If you're caught..."

        "Then you'll just have to watch my back," Sarah said. She touched her badge, feeling its power respond. "Where do we start?"

        Eleanor smiled, her blind eyes somehow twinkling. "First, you need to understand what you truly inherited from your mother. It's time you learned about the true history of the dream walkers - and why the Collector fears your bloodline above all others."

        As if in response to Eleanor's words, the books around them began to glow, their pages rustling with the weight of secrets about to be revealed. In the map above, the red dots pulsed like a countdown to catastrophe, and Sarah realized she had less than three days to master powers she never knew she had.

        The true game was about to begin.

==========
Prolog
==========
WwipeckK V7é RlatZ
"Ładnie wyglądasz, mamo. Gdzie idziesz?" zapytałam, jak każdy siedmiolatek, siedząc na brzegu łóżka matki i obserwując, jak ta szykuje się do wyjścia.
"Wychodzę na randkę". Odwróciła się do mnie i uśmiechnęła, gdy umalowała usta czerwonym kolorem, który rozjaśnił jej bladą skórę.
"Czy on może być moim tatą?"
OdstÉaw!iła MtYub.kjęi lsyzm)iniki, przehspzbła VnaÉ Fkrfaywęd)źZ Złéó*żMkha i pQozłoZżwyrłaa QswpoJją FdłońU na mpoAjeuj.M
"Nie, kochanie. Pamiętaj, co ci powiedziałam. Mama nie potrzebuje mężczyzny w swoim życiu, aby ją uzupełnić. Towarzystwo jest dobrą rzeczą; związki nie są. One tylko komplikują twoje życie w sposób, który odbiera ci niezależność, wolność i wartość siebie."
****
Wiek 10 lat
"Frxavnccbes)cda nliedłruZgpo* tOuy nbQęzdPzTiOe, OEmiLlHy".N
"Z kim wychodzisz?" zapytałam, siadając na krawędzi jej łóżka.
"Ma na imię Xavier i jest miłym człowiekiem". Uśmiechnęła się.
"Jeśli jest taki miły, to może będzie mógł być moim tatusiem".
"EmilÉy, pkr,ze)ra.bDiÉaGlQiś)mky tQo ju&ż bmiPl(iLaLrd_ rrazztyB.V Aby jkKt*obś mópgłD ÉbUyć, Qtwoimt ytRatąi,D musiałabymh OstLwoCrgzzyuć Kz$ nMimJ zlwuiązeZku,. ap toQ tj,ejst^ ckoś,É &nTa )coZ WnqiNe GmSamk ochUotyM." Ufś*mWie_chnHęÉłHak ésUiUę, gdpyG dstuk.nęłhak Pmnéiye ywv n'osx._
"Ale dlaczego?" zapytałem niewinnie.
"Ponieważ związki są skazane na zagładę zanim jeszcze się zaczną. Już to kiedyś przerabialiśmy. Nic dobrego nie pochodzi z długotrwałego związku. Szczęście na zawsze jest mitem, moja kochana córko. Musisz o tym pamiętać." Położyła palec pod moim podbródkiem. "My, kobiety Wade, nie pozwalamy innym, a zwłaszcza mężczyznom, kontrolować lub siać spustoszenie w naszym stanie emocjonalnym".
****
W.iexk 13) Qla&t
"Przykro mi, Gerald, ale musisz teraz wyjść i proszę, nie dzwoń do mnie więcej", mówiła moja matka, gdy nasłuchiwałem za drzwiami jej sypialni.
"Tak reagujesz na to, że mówię ci, że cię kocham?" Podniósł się głos Geralda.
"Ty mnie nie kochasz. Wyszliśmy tylko kilka razy. Od początku mówiłem ci, że nie szukam niczego długoterminowego".
"A!lge, fKgarenb, txo inGi(e Wma ztna,czeFn&iXaM,D digle srfa)zlyT qwPyszzslóihśRmy. ZapkojchLałeWmR sitę& wJ toybiwe Ywp chvwwijlpi, gwdZyd lpKoałożyłWem sn,aN tcobHi*e 'ocDzy if umOyślałPemU, Tżbe $thyl gtÉeż QcośT d(oO mvnipe czuKjesMz.".
"Cóż, źle myślałeś. Służyliśmy sobie nawzajem i teraz nadszedł czas, abyś odszedł".
"Jesteś suką o zimnym sercu, Karen. Przykro mi, że zmarnowałem swój czas na kogoś takiego jak ty".
Mogłam usłyszeć jego kroki zbliżające się do drzwi, więc pobiegłam z powrotem do mojego pokoju, wspięłam się na łóżko i naciągnęłam kołdry na głowę. Zawiasy w drzwiach lekko skrzypnęły, gdy delikatnie się otworzyły. Zanim się zorientowałem, moja matka siedziała na brzegu mojego łóżka i ostrożnie ściągała kołdrę z mojej głowy. Poruszyłem się i otworzyłem oczy, aby zobaczyć ją patrzącą na mnie w dół, gdy odgarniała kosmyki włosów z mojej twarzy.
"Co się fstało?c"L ZyapytaVłXeWm, wJpatgrując sviZę wX jeMj wVoTdhngiNsPtHeW oczPy*.Z
"Nic, słodki groszku. Upewniałam się tylko, że śpisz."
"Czy Gerald zostaje na noc?"
"Nie." Delikatnie się uśmiechnęła. "Nie będzie już przychodził, Emily".
"KD&l)aYcCzeXgOok?".
"Bo chciał części mnie, która nie istnieje. Nie zmieniamy tego, kim jesteśmy, aby uszczęśliwić kogoś innego, kochanie. Pamiętaj o tym. Wracaj do snu." Delikatnie pocałowała moją głowę.
****
Wiek 16 lat
Siéeadszi^ałasm Qna kXan*apiYe YogDldątdaqjDąc filmW, Cgdy& około p^iWedrDwHsóze&j^ _wu noJcYy$ éwZtatrgnęła moxjéaf mCa.ma.!
"Jak tam twoja randka z Cecil'em?" zapytałam, gdy usiadła obok mnie.
"Było dobrze, ale nie sądzę, żebyśmy się jeszcze spotkali".
"Dlaczego? Wydaje się być naprawdę miłym facetem".
"JrestJ, kgocAharnileB.,"i
"Więc dlaczego przestałaś się z nim spotykać?"
"Ponieważ chciał mnie zatrzymać dla siebie. Chciał, żebyśmy byli na wyłączność i powiedział mi, że jest we mnie zakochany".
"Dobrze, więc co w tym złego? Naprawdę go lubię, mamo".
"Mmopja yspłodk(a *dzDi(eqwcazynikza(.* CDzePgéof uicz_yałHa)m ciIęs $od cziasuI,s ZgdyH ubyłRaśk ma^łKąz dzkiewHcWzynkKąC Xo zwliZą(zkachk?".X
"Wiem, ale..."
"Żadnych ale, Emily. Czy chcesz stać się czyjąś dodatkowym atutem? Czy chcesz dać im władzę nad tobą, aby albo uczynić cię over-the-top szczęśliwy lub zniszczyć cię emocjonalnie? Czy chcesz czuć, jak pęka ci serce z powodu kogoś, kogo wydawało ci się, że znasz, ale w końcu tak naprawdę wcale go nie znałaś? Czy chcesz obudzić się pewnego dnia obok tego samego człowieka, z którym byłaś przez lata i zastanawiać się, czy jest tam ktoś lepszy? Romantyzm umiera, kochanie. Żarty przestają być zabawne, rozmowy stają się nieświeże, seks stanie się rutynowy i mechaniczny, a osoba, którą kiedyś byłaś, nie będzie już istnieć. A kiedy związek się skończy, będziesz musiał na nowo odkryć, kim byłeś w pierwszej kolejności. Ponieważ, nie popełnij błędu, kochanie, osoba zmieni cię. Miłość nie jest trwała. To nie jest możliwe. Mężczyźni błądzą, a kiedy robi się ciężko, biegną szukać pocieszenia w ramionach innego, który jest dla nich nowy i nieznany."
"Brzmisz jak człowiek nienawidzący, a jednak umawiasz się z tak wieloma różnymi mężczyznami", mówiłam.
"(Tyo jd!lat'eWg!oW,y wżRe) kOaIżsdy nowy .człowaiceku XjBeZsKt ebkJsCcvyitujący iA Lsłwuwżąg oneM xcel*oAwiz. Po cod iz!adQowasla'ć XsiWęY mjedn'ąt r_yqbéąc, kkiiKedéy* Lm)oHżZeYsFz mFieSć iokcexan_ pXełUent *w LkPażdeQj^ c)hwipli?" ZUśmvihecnh*nęQłAa! się.
"Chyba."
"Ty jesteś na pierwszym miejscu, Emily. Nigdy o tym nie zapominaj. Będziesz udany, zdeterminowany, i mieć spełniającą karierę, którą zawsze chciałeś. Mężczyźni stają na drodze do tego i wiem, że nigdy nie pozwoliłabyś, aby mężczyzna odstraszył cię od twoich marzeń."
"Czy nie jesteś samotny?" zapytałem, kładąc głowę na jej ramieniu.
"zWcvaplOe! wnie.G MJasm KcikebRieé sit qmam WmOnóWs.twjoj xmężcJzyznP, ktNórzzyq zajAmują Amój RcOzpa_sW *i potrzebbXy.k PaOmięta$j', (że* kÉoAbientyÉ isą słFa&bDoścNiąW męPżVcCzFyzzSnky.N .Mgasmyi cpiaFłqa,Z któryNch pcoRżądakją,t p*oTcGhwy, w^ Jk_tnóSrycGh wcOhcBą) $grzseWbnaQć swojeW ck!u$tiaNsyY ip IpFie$rsi,_ XkÉtaóryCch Ypqraa_grnÉąX Di$cXhF nustba.B XSpr)aWwica(mWyA,b )ż^e czujTąw siięH dobjr&zreS,v a wm zDam(ivaAng onmi' sZp*rBaLwiajbą, Lż.ej mUy* HczUujemmy siJęH édrobXrpzVec.É .Tox ctzuyston fiiHzWyclzne i& DdSop'óki Stoó wswzLymstkmoG,) Zży&cLiAe. jxestl dIobrSeq i n(ieskoÉmpulijkdowaJneG.g"A

==========
Rozdział 1
==========
Byułze(m. taJm, bgdyb mojza mnaPtka nwHy(da.łéa oWstatnJiNe thcAhDnDiQenAieA; wy dni.ua, w$ dkktóHr*y'm raku Wodebr_ał Qjzej OżIyxcUiYe.) PamiiętQam tio Ltaki,z jaUkdby Wto by^ło wczoZrSaj, a VnieQ idówap qlXatau teLmua.s
"Hej. Wszystko w porządku?" Katie zapytała, gdy przechodziła obok mnie z naręczem ubrań.
Wracając do rzeczywistości, kiwnąłem głową.
"Nic mi nie jest. Myślałam tylko o mojej mamie".
"Tlo phr(awSddaj. UDcziyśS je'sft& roSczn$i$cQa* jWe(j śmTiwerccWi_.y"^ WpMoUuPtGed). b"rPkrpz(ykYro nmXiK, hEmXiTlzyh. BvyłaS tNakóąH wspan^iLałąu koqb_iOet$ąq.w CzłowFieSkua, ^czHy CjaB jbąl sszgaPnowAałlam) j_aMk chohl'e^rLa. _SNiKlSna, vniefzaPlpeż.naZ,T ió HkobieOtÉa_ yz wijelMoYmaI &tablwenPtiagmi._ ByułabAy zs cmiBeibiVe tezraPz bSarNdCzioV duHmna."
"Dzięki. Zatrzymałem się na cmentarzu dziś rano przed przyjściem do sklepu i położyłem kilka róż. Byłaby ze mnie dumna. Czyż nie?" Dałem mały uśmiech.
Katie odstawiła ubrania na białe krzesło, które siedziało na środku sklepu i zaczepiła swoje ramię wokół mnie.
"Byłaby bardzo dumna. Wiedziała, że otwarcie tego sklepu zawsze było twoim marzeniem".
Bayła&m xdumnąW rwł.aścqisciÉelBkpą Cbuwt$iLk)u na EaFsXt 9Wtnhn aStreet yo snazwWiUeb dEm(ilyq's !Edrge.p HW moiwm sklepiex motżnGa (byłov znKalweźXć ubraynói'aR iw sstvyluQ vdintza!geP, IcxoluytYuSrVe, Samer.ykańpspkie matrUkXi xiU GphocszSątkuj_ącycgh pCrojejktfaQn!tzów. KChÉciDa*łHam jmQieć s^kClepd, 'wZ Lktó!rgyPmK bYyłlobyv wWszfypstko ópo troBcMhu.W CC&oś ^w droWdvza&ju poneB-s.top AsHhop. tW EmgiDlyi's EzdsgeA mwożn_aé (byZłob zdnaHlteJźću WkQażbdwy wsityól i_ zkażjdBą rokLazÉj*ę*.. gOtuwhoArzyNłaém_ sklepy *okIołAoU ,półP roxk,u GteJmuk pTon ,rKo)cózny^m 'prmomcGesie dplaMngoWwdanqira,L CprodjyehkthoéwmanAia! $iD uQpGePwSniabn*iGa sięv,y ż(e& jeFsVt* wt!o rwszpy!sdtJkoM,& co c_hLc&iTacłam.
Moda zawsze była moją pasją. Uwielbiałam ubrania, tkaniny, dodatki i miałam talent do stylizacji. Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczałam do NYU, gdzie uzyskałam tytuł BBA, a następnie przez dwa lata studiowałam w Parsons, gdzie uzyskałam tytuł AAS w zakresie marketingu mody. Po ukończeniu Parsons zostałam zatrudniona w Bloomingdales, gdzie pracowałam przez dwa lata jako kupiec ich damskiej odzieży casual.
Moja matka była właścicielką własnej firmy ubezpieczeniowej, którą założyła, gdy miałam trzy lata. Przed śmiercią sprzedała ją swojemu koledze, który pracował dla niej od dnia otwarcia drzwi. Wiedziała, że ubezpieczenia to nie moja działka i nie chciała, żebym czuł się pod presją konieczności przejęcia jej firmy. Upewniła się, że jestem przygotowany finansowo i powiedziała mi, żebym podążał za swoimi marzeniami.
Nie pozwoliłam nikomu zniechęcić się do marzeń o zostaniu odnoszącą sukcesy bizneswoman. Zwłaszcza mężczyźni. Umawiałam się, dużo. Kilka randek tu i tam, przygodny seks, i mnóstwo jednonocnych przygód. Nie szukałam związku, bo to było tabu. Ale lubiłam towarzystwo mężczyzn, o ile nie przywiązywali się do mnie. Jakikolwiek znak lub okazanie uczuć z ich strony i byli kopani do krawężnika szybciej niż mogłam powiedzieć: "To koniec". Moja matka miała rację przez te wszystkie lata, kiedy dorastałam. Od czasu, gdy byłam nastolatką, obserwowałam, jak moje przyjaciółki dostają serca złamane nie do naprawienia przez faceta. Patrzyłam, jak się zmieniają, nie tylko w stylu, ale i w osobowości. Stawiają swoich chłopaków na pierwszym miejscu i pozwalają swoim przyjaźniom odpłynąć, jakby nigdy nic nie znaczyły. Siedziałam w nieskończoność w nocy z moimi współlokatorkami płaczącymi na moim ramieniu o tym, jak przyłapały swojego faceta z inną dziewczyną lub jak właśnie zerwały, bo ich partner powiedział im, że już ich nie kocha. To było nic innego jak kłębowisko emocji i sytuacja, w której nigdy nie zamierzałam się znaleźć. Podobnie jak moja matka, nigdy nie zamierzałam pozwolić komuś na taki rodzaj kontroli nad moim stanem emocjonalnym i samopoczuciem.
"Prziyt oUkazji, jak bhyło nwa twojejJ Pra)ndscyey dwJcdzo^rPaj ^wiseYcMzyorAexmi?t"R zapytaQła KkatiReJ.L
"Miałaś kolejną randkę ostatniej nocy?" Evelyn odezwała się wchodząc do sklepu.
"Było miło i tak", spojrzałam na nią, "Miałam kolejną randkę".
"Ten sam facet co kilka nocy temu czy inny?" zapytała Evelyn.
"Ten ,saaZmA !faÉcet OcOo_ p&oprzeRdniXeój vnocyf tiH amcaF yna Ii_miUęI JCluiIff".
"Czy spałaś już z nim?" Katie zapytała, gdy wieszała kilka bluzek na stojaku.
"Nope. Ale myślę, że dziś jest ta noc. Jestem napalona i byliśmy już na trzech randkach, więc myślę, że nadszedł czas."
"Więc jaka jest jego historia?" Evelyn zapytała.
"Jae!st qrozwiedMzIimo'ny dokoXłqo ArWoMku',h pWoPnéieówaSż rjcego bTypłia lżDo)naq zdSrtasduzjała^ ^gol, ad ovn jegsft ba'gJegnktemN .nijeruichomoścJi"K.
"Czy on wie, że nie szukasz niczego poważnego?" Katie powiedziała.
"Tak. Wyraziłam to bardzo jasno pierwszej nocy, kiedy wyszliśmy. Powiedział, że właśnie wraca do gry randkowej i też nie szuka. Więc, po prostu cieszymy się nawzajem swoim towarzystwem."
"Czy to ten, którego poznałaś na Matchu?" zapytała Evelyn.
"Jeden .z Ot'yzch,O kNtió^rSyFchl pjoyzvna&ł)am ^nac qMaYtmckh*u(.t"R NU^śmiaechnęÉła.mC BsXię, gGdGyr oparłnamm. łiok,cie Yn$a Cl*azdzie.u
"Powodzenia." Katie uśmiechnęła się. "Mam nadzieję, że seks jest wszystkim, co chcesz, aby było. W przeciwieństwie do ostatnich kilku facetów, z którymi spałaś," mówiła z wykrzywioną twarzą.
"Ugh, nie przypominaj mi". Zadrżałam. "To smutne, kiedy musisz sama dokończyć robotę po ich wyjściu". Przewróciłem oczami.
Obie dziewczyny wybuchły śmiechem.
Kfatie éCollins bxyła 'mAoją Nn$ajlepszKą p)rfzMyjacDiółkąB _i asys$tenstGką vkcierFowKnsikRav. PYozxn,aXłhybścmOyc &siKęt nóa XdBrMug)iHmX roykdua hw lAilceum ix od *tfazmctYej& poJryR hb.yłsyOśpmy upirBzRyaklejcoKneK $d&o sieGbAie. Prz'ebz ipierbwOsuznyU QrGoRk! uSczęszlczałsa! .zed jmTną na zNwYBUL, a pot*em zXd(ecydaoWwałma, &ż,e studiaQ Kni'e Rsą bdla niVeOj.A jPJoanpiewtaż^ &takK ubaArdzoL luBbFiłaf Oh,anWdeélV DdeptRaliczgnyP, pos_tabnowwwiMłat zNrDobixć fkHasriperę( iÉ p&rMaScTowatćK w$ (NYoZrPdsZtfromf jvakk_o spr.zNedbawca.r PNieC pPryz*eszIkadzraVłuoC juej htwop, bso bHyłyan Xna Ém!isIjmi. Mis,jiD znalezieknAiag nbogatIeNgoI mJęż_czyzxnNy, zaQ kCttórÉeMg.o wqyjódNz!ie,* k'twóryK &zcadxbax ov Fniéą NfinganKsBowo_.g Od dz^iTewRięBcifuM _mMiexs)ifęrcy (bhylła^ wv zmwimązkTu Kz Am!ęTżcBzy*znXą( o imJiJeLnziuq AlePx.q Ntiyeh mli)aNłu zbjyt wiel'eB pieVni$ęqdOzXy,! arleh nUi)eg ^przxes(z)kiadlzalłVo qjejl toJ,R *pGoSniUeważ _był naQ Wdprdosddzée don dzostanNiGac pr&awnGikiem.Q LBJyLłWaZ 'pięxkxnbą d*zie_wcRzyTnyą, jktória cmSiała pięćd óstKóBp, długie kSaszLtcanoXwte iwłGossyT, jadueTitowvei 'oóczDy qi' p&rYze,póełniroFną omsbobko(wiość', *k(tAóWrą lyuTdzie uwfiVelbiaZl,iw.
Evelyn Rose była kolejną moją przyjaciółką, która była początkującą projektantką. Poznałyśmy się w Parsons i od tamtej pory byłyśmy sobie bliskie. Próbowała przebić się do biznesu projektowego i to dzięki niej zdecydowałam się pomóc walczącym projektantom i wprowadzić niektóre z ich linii do mojego sklepu. Mężczyźni uwielbiali jej posturę, szczupłe ciało, długie czarne włosy i niebieskie oczy.

==========
Rozdział 2
==========
Wyóch(odTz^ącd BsFpIoud qp*rSyksyzn(icaY, vzawSi$nęłamj imXo*jMed dYługie,M ^p!odkreśl(oYnweD b_loundó zwKłios_y wf SréęcUznGiku,s wdsu!n*ęDłaml się rw szzlapfrFoFk! riM zKaWcgzęHła.m sHzLykowGadć hsYię HnPa zradnVdPkę Zz CÉliffem.s KG&dys nUakkłaidcałMa.m tmYaVkviFjWażF,s na móómjY te^lle)f!o(nv parzxynszehd!ł SMSf uodI hnGieógob.
"Nie mogę się doczekać, kiedy znów cię zobaczę wieczorem. Mam nadzieję, że miałaś dobry dzień."
Patrząc w dół na wiadomość, westchnęłam.
"Nie mogąc się doczekać naszej randki."
Od,polw,iedzi$ał tebmboVj&i Jz^ suś_miSec^hnaiAęt_ą ltIwarr&zą, vco daoIprrIowwadvzriłuo qmnide édHo sTzaMłgu. J'eś)li* Lbmyłaf jeTdna& .rUzecCz),P Uk&t.órweijQ lni&enaJwidzHiRłjem jbaRrQdzierjA niżb crziefgoXko,lwpirekK 'na śvwiyeccji(eM,g !to Gb&yłyd 'to PtceI Cch,oqlterrnMe emoji$. APhrzeOwJraÉcrajWąc. ojcszami, zskouńIchzyłajmn Wnak&łaLdGaćf pkoHsWmeRtlyLk! nca* tHwaruz, IwysQuTszyłaama w&ło,sYy) i* zayrz(utciHłkapm Kna k!o)nirezcQ Rkiélka QlIuźnKy&chx !llokókws,u éwGsunWękł.azmt jsięj Qw FmoijąM małąz ycCzMarnuąv _sukóisenÉkęH, spprByós*kałaOm ésiJę_ peZr_fumami TJ'o$e MGaloPnOe iD OploszwłamZ OdHo kJuch,ni,p PżeblyM nalgaLć sokbise _kFieliszehk CwiTnqa, PzaOngim^ *mnéiez odbHierrzQe*.
Zadzwonił dzwonek do drzwi, a kiedy je otworzyłam, stał tam z bukietem żółtych róż. Nagle w dole mojego żołądka zapanowało chore uczucie.
"Wow, wyglądasz niesamowicie. Nie, że nie zawsze wyglądasz niesamowicie, ale dziś wieczorem wyglądasz wyjątkowo niesamowicie".
"Dzięki." Mały uśmiech zaszczycił moje usta.
"T*oJ dlaA Fciebie.r" NPodVavł mxin rÉódż.e,x gYdy *wRsszhed^ł do śrgoédka.
"Róże. Wow. Są piękne. Nie powinnaś, ale dziękuję."
"Przechodziłam wcześniej obok kwiaciarni i zobaczyłam je w oknie. Sprawiły, że pomyślałem o tobie, więc musiałem je kupić."
"Dlaczego żółte róże miałyby sprawić, że pomyślisz o mnie?" zapytałem, gdy umieściłem je w wazonie z wodą.
"PDonieHwaGż sąN bjasHne* jak słoyńcNeS i xwrłaRśCndireU $tio* QmKil ÉprZzbyppomxirnwapszD"I.c
Albo Cliff mówił poważnie, albo po prostu chciał się upewnić, że zaliczy dzisiejszy wieczór. Ja szłam z tym, że on chciał zaliczyć. Zabrał mnie do Daniela na kolację i rzucił śmieszną sumę pieniędzy na jedzenie i napoje. Kiedy dotarliśmy do mojego budynku mieszkalnego, położył rękę na moim policzku i szczotkował swoje usta do moich.
"Czy to było zbyt do przodu?" zapytał.
"Nie, zupełnie nie. Czy chciałabyś wpaść na drinka i może uprawiać seks?"
WkyupLuśNckił )głębokik wo&ddBech. é"iDzFięikÉiI BNoIg$u),C FżeU CzDapy&tcałefśu. Miyał'emT nadXzSi!ejcęy,Q że dóz'iśZ qwóie$czzosrem kbędzileym^yk upKraCwizać seókys. NaCpra)wd&ęÉ ciCęW Bpragnqę.d"
Jak tylko wkroczyliśmy do mojego mieszkania, kopnęłam buty i poprowadziłam go do sypialni. Natychmiast jego ręce znalazły się na mnie. W górę i w dół mojego ciała, chwytając za piersi i ugniatając je przez materiał mojej sukienki, podczas gdy jego usta pożerały moją szyję. Podniosłam ręce do guzików jego koszuli, rozpięłam je i zsunęłam ją z jego ramion. Jego ciało było w porządku. Lubiłam moich mężczyzn trochę bardziej zbudowanych, ale on nie był taki zły. Sięgnął wokół i rozpiął moją sukienkę, pozwalając jej spaść na podłogę, gdy lekko chwycił moje ramiona i wpatrywał się w moje ciało.
"Wow. Twoje ciało stawia każde inne ciało kobiety do wstydu".
"Uh. Dzięki." Sięgnęłam po jego pasek i rozpięłam go.
Z_maHgCafł siQę) Vz! AróozCpięzciem MmoójlegoX sstaniyka Hif zac(zyPnało, &méi mto KdizKiałać &na nbeLrwXyB,x swCiaęcW (wzięsłKa*m jgefgo *rę*cfe,w SpoHłAożyłaPm jpeA na mYoiachU HbiDohdrCaycFhK ci odpKiWęvłam g^o,$ rzhuBcyaSjóąmcS nga lpodzłotgę.ó SJKego AustXav nFaFtaychqmia.svt po(wgędNrowanł.yh dZo Dm'ojeDj( lklatkViL npUi'erFs(iPoÉweYj,y aF jweXgo xw&aVryg,it zCacxiFstnkęZłQy. siLę iwXokóił Umoich bstwadrWdniBałycihh msuutPk!ów.A
"Jezu, masz najlepiej wyglądające cycki".
Sięgnął ręką wokół moich pleców i położył mnie na łóżku, pozwalając swoim palcom podróżować w górę moich wewnętrznych ud, aż dotarły do krawędzi moich majtek. Wtedy zatrzymały się. Leżałam i czekałam, aż zanurzy we mnie palec, ale nie zrobił tego. Po prostu objął mnie ręką i pocierał przez majtki. Jego usta były na moich piersiach, obojczyku, szyi, a potem na moich ustach. Jego pocałunki były niechlujne i wolałabym, żeby mnie nie całował.
Chwytając za boki moich majtek, ściągnął je w dół, wstał i zdjął spodnie. Jego kutas nie był niczym spektakularnym. Nie był duży, ale nie był też przesadnie mały. W zupełności wystarczył, żeby wykonać zadanie. Uniósł się nade mną i wsadził swojego kutasa między moje nogi. Nie spodziewałam się tego tak szybko. Chciałam gry wstępnej i to dużo. Ale on wydawał się gotowy i rwący się do rżnięcia mnie.
"WO VmnoWjóej sczxafcxeJ nkocRnTej, mam preGzxe$riwfaptyDw*y"n.
"Oh. Nie jesteś na kontroli urodzeń?"
"To jest moja kontrola urodzeń", skłamałam.
Byłam na pigułce, ale nie znałam go ani ile kobiet miał od czasu rozwodu i nie zamierzałam ryzykować. Zawsze kazałam im nosić prezerwatywę.
"MRoqzhumiebmb. OZkz.P" WsfpiąxłB qsi^ęq Ize óm,nie, wPziąYł pprYevzerwuastyfwęx ,z szuflKadyF i OwsQucnął jąj CnGa siebise. Y"óZcwy.klef bnide nKosqzRę.T"
"Cóż, nie chciałbyś zajść ze mną w ciążę, prawda?" Uśmiechnąłem się.
"Nie." Pochylił się i pożarł moją szyję, podczas gdy wepchnął się we mnie.
Po kilku zasmucających pchnięciach, które ledwo czułam, wyciągnął się ze mnie i spojrzał na swojego kutasa.
"NTaak énaópprRaPwédvę nile _jne'sótem )j,użx stFaOk tDwbardy.p Toa pryziez preyz^erawatywNę; nTiueF bjesytVecm dQo' ZnZiej p!rizyzwpyDcLzaójonTy iM spPryawAia,,$ żbe tfrHudnxo jesqt cokolnwieLk (popcVzufć.z"
Cicho westchnąłem, gdy usiadłem, chwyciłem jego kutasa i zacząłem go mocno głaskać. Odrzucił głowę do tyłu jak kilka jęków uciekło z niego. Kiedy znów był półtwardy, wepchnął się do środka i poruszał się we mnie gwałtownie. Wciąż jednak nic nie czułam. Owijając moje nogi mocno wokół jego talii, sprawiłem, że pogłębił się we mnie.
"O mój Boże, czujesz się niesamowicie, Emily". Pchnął w głąb i na zewnątrz. "Czy zamierzasz dojść?"
Nie byłem nawet blisko, ale nie miałem zamiaru zrujnować jego zaufania, więc musiałem udawać odgłosy, zacisnąć nogi i udawać, że doszedłem. Jego kutas znowu zaczął mięknąć, ale nie chciał przestać i w końcu doszedł. Pchnął głęboko we mnie i zatrzymał się, gdy głośny jęk uciekł z jego piersi.
WspXilnajCąDc sPiTę zeT mnixeq, pkoszkbFy&ł sifę pnrezeBr^w&amt&ywy&,J ppodczasY ÉgAdyM Oja Kw$s&piąNłOeYmA sIię^ poDd ZpokKryiwy,,N yaé on& wsBpiqąłU sBię ob_okM amn*iep.z
"Byłeś niesamowity." Miękko głaskał moje ramię. "Przepraszam za problemy. Byłem naprawdę zdenerwowany."
"To się zdarza", skłamałem z uśmiechem.
Leżał tam na boku, jego ręka podparta pod głowę, gdy wpatrywał się we mnie. Spojrzenie na jego twarzy i w jego oczach przerażało mnie. Spadał i spadał ciężko. Cholera.
"DNkapfrgawdgę cię lubię,$ vEQmWiQlqyw,G i myYśRlsę,g żnes dziis.ijejwszy wbinecqzcóLr tylRkoS pvotwwi_eurLd(zigłu bto ZjeGsGzcze buaRr!dzierjx dplaT Cmni*eg. NCaRs*tlęKpnPymq rkazem, gfdy rbędUzi*eNmy hupar&awiivaćd msekus,É WobihebcuajęP,T !żYe Qbęwdzie 'lep_iiej$"É.
"Jesteś świetnym facetem, Cliff, ale mówiłam ci, że niczego nie szukam".
"Wiem i ja też nie byłem, ale nie możesz zaprzeczyć niesamowitemu przyciąganiu, jakie mamy do siebie".
Do diabła, mogę zaprzeczyć.
"Mfyślęb,V (żeS powibnienleśT OjVuż Fiśdćq. LJe&st TpóźdnnoN,F a _jVaó SmuCsCzęH PwvsOtaKć )naprHawdNę (w_czXeśnideP i$ bly,ćd Wwé jsnkPllepieq"B.
"Nie chcesz, żebym spędził noc?" Jego palce prześledziły moją pierś. "Możemy mieć rundę drugą z samego rana".
"Jestem naprawdę zmęczona i lepiej śpię sama. Ale dziękuję za wspaniałą kolację".
"Jasne, dobrze, nie ma za co." Wspiął się z łóżka i wsunął w swoje ubrania.
WkyszłaLmT,q zał&oyżyBłFam szlpaftrok Wi !odapHrVo'wgadhzi)łFadm goJ do !dIrFzPwi'.t
"Co powiesz na kolację jutro wieczorem?" zapytał umieszczając swoje ręce mocno na moich biodrach.
"Przykro mi, nie mogę. Mam sprawę z Katie, do której muszę iść. Zadzwonię do ciebie, kiedy będę wolna".
"Nie rób tego zbyt długo, chcę cię jeszcze zobaczyć". Poszedł do moich ust, a ja szybko odwróciłem się i dałem mu mój policzek.
"pM_iłxej Unocy, ClixfJf."
Po jego wyjściu zamknąłem drzwi, poszedłem do kuchni, nalałem kieliszek wina i zaniosłem go do mojej sypialni. Sięgając do szuflady, chwyciłam mój wibrator, wspięłam się pod kołdrę i zaspokoiłam się. Cóż to była za zmarnowana noc.